Harde klap met liniaal op bank
bezorgde je schrik van je leven
Kartonnen bekers met fruitsap
duurzaam idee van Calvijn
Derde supermarkt is
goed voor concurrentie
Playbackshow Stavenisse
wordt een pay-backshow
'Zeester paradepaardje'
De meest duurzame mini-onderneming van Tholen
Honderden huizen te koop,
en toch nieuwbouwplannen
Donderdag 10 november 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Het kostte Ton Kleppe twee jaar om de boel bij elkaar te
krijgen. Afgelopen zaterdag had hij eer van zijn werk.
Ongeveer 30 klasgenoten die 51 jaar geleden samen met
hem les kregen aan de Christelijke Muloschool aan het
Bolwerk in Bergen op Zoom. Daaronder 11 voormalige
leerlingen uit de gemeente Tholen.
Overleden
Arie van der Stoel kwam voor reünie Bergse Christelijke Mulo uit Canada
Meester-verteller
Ontslag 25 werknemers
Goldewijk Steenbergen
ABT vraagt naar
nieuwe ijsbaan
Joost van der Maas van
het Calvijn college leidt
de meest duurzame mini-
onderneming van Tholen.
Wethouder Frank Hom
mel overhandigde hem
daarvoor maandagmiddag
een prijs in het gemeente
huis. Hergebruikt materi
aal vormde de basis voor
het door Allplast uit Tho
len vervaardigde aanden
ken. Directeur Joost van
der Maas wordt bij zijn
mini-onderneming bijge
staan door secretaresse
Lydia Nouwen, penning
meester Mistral van Voor
st, personeelsfunctionaris
Carlijne Lindhout, in- en
verkoper Martijn Everaers
en Anne-Linde Tiggelo-
ven die de reclame voor
de smoothie, verzorgt.
MVO-bril
Draaggolfcampagne
Paradepaardje
Arie van der Stoel hoort eigenlijk in
dat rijtje niet thuis. Maar omdat hij
jarenlang les gaf aan de Bosjes-
school in Tholen en zijn vader pre
dikbeurten op het eiland verzorgde,
hoort hij toch een beetje bij de
Thoolse familie. Van der Stoel werd
destijds verliefd op een Canadese.
Die liefde deed hem zijn koffers
pakken om vervolgens na 15 uur
vliegen in Ontario te landen en daar
in het onderwijs de kost te verdie
nen. Gisteren vloog hij, enthousiast
terugkijkend op een prachtig ver
blijf in Nederland, terug naar het
werelddeel aan de Grote Oceaan.
Wie eveneens ver van huis gaat,
maar steeds terugkomt, is Hans
Uijl. Hij komt oorspronkelijk uit
Tholen. Werd geboren en is geto
gen in de Hofstraat. Hij woont nu
met zijn vrouw in Veldhoven. Uijl
zat samen met zijn neef Jaap Uijl
op de betreffende mulo. Jaap woont
nu in Bergen op Zoom, maar komt
oorspronkelijk uit de Scherpenisse-
polder.
Hans is in de periode van de reünie
(hij gaf 28 jaar Engels) druk in de
weer om een transport klaar te ma
ken dat bestemd is voor Wit-Rus-
land. In dat gebied ligt Taraski. Een
gehucht in de buurt van Minsk.
„Veldhoven valt onder Eindhoven.
Die stad heeft een stedenband met
Minsk. Daar ben ik actief in. We
zijn op bezoek geweest in een tehuis
voor geestelijk gehandicapte men
sen", doet hij zijn droevige verhaal.
„Die zijn in dat gebied van nul en
generlei waarde. In een lokale krant
stond een vergelijking met kapot
speelgoed. Dat gooi je ook weg. Het
duurde twee weken voor ik thuis
weer in mijn normale doen was. Het
was daar verschrikkelijk. Zes ver
pleegsters voor 300 patiënten. Met
een vergoeding van 1 dollar per dag.
De meeste mensen waren inconti
nent en moesten vier dagen doen
met één pamper. We hebben matras
sen gezien waar de bruine drek uit
liep. Een tehuis, zeg maar, aan de
onderkant van de beerput."
Uijl mag dan op de Christelijk Mulo
hebben gezeten, van huis uit is hij
katholiek. „We zijn allemaal schep
selen van God en wij proberen in
Taraski het leed te verzachten. In de
ogen van de machthebbers zijn het
verschoppelingen. Maar voor ons
als vrijwilligers zijn het de Parels
van Taraski."
Uijl zag de Christelijke Muloschool
niet als een protestante enclave in
een rooms-katholiek bolwerk. „Wel
nee. Een blok verder stond de Gere
formeerde Kerk. Daar was de vader
van Adrie van der Stoel dominee.
Die kwam ook op Tholen preken.
We kregen elke dag godsdienston
derwijs, maar dat gaf tussen katho
lieken en protestanten nooit proble
men."
Voordat de reünie in congrescen
trum De Raayberg in Bergen op
Zoom begint, neemt organisator
Ton Kleppe het woord. Hij blijkt
een amusant causeur. ,Zet maar vijf
minuten de tanden op elkaar, dan
ben ik aan het einde van mijn ver
haal", grapt hij.
De voorbereidingen vergden twee
jaar en zonder de vasthoudendheid
van ene Neeltje had hij de boel niet
voor elkaar gekregen. „En we zijn
bijna compleet."
Slechts twee klasgenoten ontbre
ken. Daaronder een ex-klasgenoot
uit Oud-Vossemeer, Hans Renes.
Kleppe: „Hans heeft laten weten
niet te kunnen komen. Hij is ernstig
ziek."
De ander is Johan van de Klooster.
Volgens Kleppe is hij overleden.
Ook de naam van Nelleke Koster
valt. Kleppe: .Ze had maanden naar
de reünie uitgekeken en ze zou haar
best doen om te komen. Het is haar
niet gelukt. We zullen haar een kaart
sturen."
Op de tafels van de deelnemers aan
de reünie liggen grote enveloppen.
Daarin zit het programma voor die
dag en zijn de maaltijdbonnen bij
gevoegd. De Raaijberg liet het ge
zelschap keuze uit vijf verschillende
menu's, maar vroeg wel de keus
ruim van tevoren op te geven. In de
omslag ook klassenfoto's. De alge
mene indruk is dat sommige gepor-
tretteerden nogal zijn veranderd.
Vandaar dat niet iedereen gelijk zei:
Hé. ben jij die en die? Na het graven
in het geheugen wordt toch eerst
even de kat uit de boom gekeken.
Uiteindelijk worden bepaalde trek
ken in het gelaat, een oogopslag of
een brede lach herkend. Een aantal
dames had de partner meegenomen.
„Ik noem jullie toch maar bij de
meisjesnaam. Die ken ik tenminste
nog zei Kleppe onder meer tegen
Fia Droogers (Oud-Vossemeer),
Hannie Blaas (Tholen) en Jannie
van Driel (Oud-Vossemeer) die nu
respectievelijk in Wissenkerke, Ter-
neuzen en Lochem wonen.
Oude herinneringen vliegen inmid
dels over de diverse tafels. En die
zijn er maar genoeg. Want het mag
De reünisten in Bergen op Zoom, staand v.l.n.r. Janny van Driel en Fia Droogers uit Oud-Vossemeer, Hannie Blaas en Rinus Cornelisse uit
Tholen, Bart Vroegop en Wim Goedegehuure uit Sint-Annaland, Wim Krijger uit Poortvliet en Arie van der Stoel uit Canada. Zittend v.l.n.r.
Johan Elenhaas en Hans Uijl uit Tholen en Jaap Uijl uit Poortvliet.
dan tussen de jaren 1957 en 1961
een rustige periode zijn geweest,
belhamels heb je door alle jaren
heen en in elke generatie. Zo
schreef Johan Elenbaas de bijna
men van de leraren op het school
bord. De Zeug stond er bij de naam
van de schooldirecteur. En je had
de Beer en de Aap. Omdat de een
op een beer en de andere op een aap
leek. En wie kende De Geit niet.
Met diens rare manier van lachen.
Of De Buldog omdat die man op
die manier de klas in loerde.
Tot na de schoolpauze docent Van
West veer. De Zeug, het schoolbord
omdraaide en daar, als ware het de
tekens van de dierenriem, het com
plete lerarenkorps voorbij zag ko
men. De schuldigen werden nooit
gepakt, maar Westveer wist volgens
sommigen precies in welke richting
hij de daders moest zoeken.
En waagde het niet even niet op te
letten. Een harde klap met een lini
aal op je bank bezorgde je de schrik
van je leven. Brutaal? Dat leverde
als lijfstraf gegarandeerd een draai
om je oren op. De school heeft
plaats moeten maken voor een ap
partementencomplex. Streng was
het er niet, vinden de meeste reü
nisten.
Even verder terug in de tijd staat de
basisschool in Tholen leerlingen
nog goed voor de geest. De School
met de Bijbel aan het Bospad. Hans
Uijl weet de naam van het hoofd
van de school nog. „Meneer van
Bezooijen. En je had juffrouw Jan
sen. Die had de eerste en de tweede
klas. Een echte ouderwetse onder
wijzeres. Ze kende ons dialect pre
cies. Ook meneer Brusse, uit klas 3
en 4. Hij was een meester-verteller.
Altijd op vrijdag, het laatste uur.
Een verhaal met een vervolg dat en
kele weken duurde. Ademloos lui
steren op het puntje van je bank."
In Taraski gaat het inmiddels wat
beter. Tijdens vorige transporten
zijn er bedden en matrassen ge
bracht. Vrijwilligers hebben mutsen
en shawls gebreid. Er zijn fitnes
stoestellen gelost. Schoenen, kle
ding en zelfs bloembollen gingen
richting het oosten.
De Tholenaar heeft met zijn mede-
vrijwilligers gezorgd dat er een an
dere sfeer in het dorpje heerst. „De
patiënten worden beziggehouden.
Er is een Nederlandse psycholoog
die de mensen begeleidt."
De grote enveloppe is openge
maakt. Er zitten klassenfoto's in.
Sommige staan op twee foto's. Die
krijgen er dan ook twee. Klassenfo-
tograaf Wim Oerlemans legt die za
terdag alles vast en het gezelschap
kan aan tafel. Die hebben hun voor
keur aan Kleppe gemaild en het
personeel van de Raayberg komt in
actie.
Bij de vestiging van bouwbedrijf
Goldewijk in Steenbergen komen
25 van de 80 arbeidsplaatsen te ver
vallen. Zaterdag hebben de werkne
mers een brief gekregen over de
maatregel. De gedwongen ontsla
gen betreffen timmerlui en metse
laars, maar ook kantoorpersoneel.
Bij het bedrijf werken ook veel
Tholenaren. Goldewijk bouwde on
der meer de nieuwbouw van het
woonzorgcentrum Maartenshof in
Sint-Maartensdijk. Volgens finan
cieel directeur A. Lijzenga van
Goldewijk is de maatregel onont
koombaar. „De malaise in de bouw
en op de woningmarkt zijn er debet
aan. Het wordt steeds moeilijker
om hypotheken gefinancierd te krij
gen en er is stilstand in de verkoop
van bestaande woningen." Volgens
Lijzenga is het besluit om perso
neel te ontslaan 'zo lang mogelijk
uitgesteld.' „De economische crisis
begon al in 2008. Er komt een mo
ment dat je de knoop moet door
hakken." Volgens Lijzenga is er
wel begrip voor de situatie en is de
solidariteit onder het personeel heel
groot.
Maandag en dinsdag zijn er ge
sprekken gevoerd met de werkne
mers om wie het gaat. De ontslag
procedure is in het eerste kwartaal
van volgend jaar afgerond, ver
wacht hij. Het bedrijf, met de
hoofdvestiging in Doetichem, telt
in totaal 300 werknemers. Naast
Steenbergen is er een kleine vesti
ging in Almere waar geen ontsla
gen vallen.
De fractie van ABT wil van het
college van b. en w. weten waarom
er nog niet is begonnen aan het re
aliseren van een nieuwe ijsbaan in,
de Joanna Mariapolder in Sint-An
naland. Wethouder Kees van Dis
zou hebben toegezegd dat deze
winter op de nieuwe baan ge
schaatst zou kunnen worden, maar
de ABT-fractie heeft geconstateerd
dat de werkzaamheden nog niet
zijn gestart.
ABT stelt er daarom een schrifte
lijke vraag over. Als toelichting
geeft de fractie dat de verplaatsing
van de ijsbaan in de commissie
bestuurszaken van 13 september
2010 is besproken. Er was unanie
me steun voor, zodat het een ha
merstuk werd in de raadsvergade
ring van 23 september 2010. ABT
vroeg toen wanneer er gestart zou
worden en het antwoord van Van
Dis luidde: „IJs en weder dienen
de kan er in het seizoen 2011 /2012
geschaatst worden."
De gemeente wil de huidige ijs
baan aan de Annewas gaan gebrui
ken als waterberging bij hevige
regenval.
De Thoolse vmbo-school werkt al
lang met mini-ondernemingen, maar
dit keer stond daarbij duurzaamheid
centraal. Kurt Kessel van de ge
meente maakte de leerlingen er sa
men met Andy v.d. Velde warm
voor. Het duurzaamheidsvuurtje
ging inderdaad branden, zo vertelde
leraar Geluk. „De leerlingen zijn an
ders gaan denken." Die bewustwor
ding werkte door bij het maken van
de ondernemersplannen. De groep
van Joost van der Maas had eerst
een enquete op school gehouden om
de belangstelling voor fruitsap te
peilen. Er bleek veel animo te zijn
om in de pauze een smoothie voor
zo'n anderhalve euro te kunnen ko
pen. Dat het fruit bij lokale fruitte
lers en marktkooplui gekocht wordt,
droeg mede bij aan de duurzaam
heid. De vervoerslijnen zijn kort. De
bekers waarin het sap van aardbeien^
appels, peren, enz. verkocht wordt,
zijn gemaakt van gerecycled karton.
Ook dat was een pluspunt bij de be
oordeling. Dat de mini-onderneming
ook aardbeien uit de kas wil gebrui
ken in plaats van alleen van de vol-
legrond, was een minpuntje. Dat
werd weer gecompenseerd door een
deel van de opbrengst aan een goed
doel te besteden: Pink Ribbon,
waarmee mensen met borstkanker
worden ondersteund. Dat de fruit
drank gezond is en van biologisch
geteeld fruit wordt vervaardigd, wa
ren eveneens pluspunten voor de ju
ry-
„Het ging om het totaalplaatje",
vertelde juryvoorzitter Frank Hom
mel, die werd bijgestaan door nota
ris Aart-Jan Schot, Rini Mathijssen
(Ondernemers Overleg Tholen) en
Wim Heijboer (Thoolse Onderne
mers Federatie). „We hebben door
Wethouder Hommel reikte Joost van der Maas (links) de prijs uit voor de meest duurzame mini-onderneming. Tussen hen in Lydia Nouwen,
Mistral van Voorst, Anne-Linde Tiggeloven, Carlijne Lindhout en Martijn Everaers.
een mvo-bril gekeken of er sprake
was van maatschappelijk verant
woord ondernemen. De drie p's van
people, planet en profit stonden cen
traal. Behalve het dienen van mens
en milieu moest het idee ook winst
gevend zijn. Het eindoordeel was
heel moeilijk voor de jury, maar van
de drie mini-ondernemingen sprong
die van Joost van der Maas er toch
net bovenuit."
De onderneming van Matteo Frans-
sen gaat houtwerkjes uit India en In
donesië verkopen, het bedrijf van
Remco Pronk siliconen polsarm
bandjes. De wethouder zei verrast te
zijn door het enthousiasme waarmee
de drie mini-ondernemingen zich in
de raadzaal presenteerden. .Jullie
hebben het allemaal goed verkocht.
Het waren duidelijke verhalen. En
dat terwijl mede-leerlingen, leraren
S
en bovendien nog een jury je op de
vingers kijken. Raadsleden hebben
het in deze zaal soms moeilijker met
hun presentatie dan jullie", zo com
plimenteerde hij de leerlingen.
Zeventien van de 41 leerlingen uit
de vierde klas van het Calvijn colle
ge waren betrokken bij de drie mini-
ondernemingen, maar de anderen
kregen er ook het nodige van mee.
Maandagmiddag in de raadzaal met
een praatje over maatschappelijk
verantwoord ondernemen door An
dy v.d. Velde. Drie echte onderne
mers vertelden ook over hun inspan
ningen en resultaten op het gebied
van duurzaamheid. Mark Bierens
van Delta Glass uit Tholen, Martine
van Houte van bouwbedrijf Van
Houte uit Sint-Maartensdijk en Ma-
rijn van Son van hotel Kom uit Sint-
Maartensdijk. Volgens wethouder
Hommel is er een draaggolfcampag-
ne nodig om ervoor te zorgen dat we
anders gaan denken over ons milieu.
„Eigenlijk is er een heel jaar van de
duurzaamheid nodig in plaats van
een week."
Johan van de Waerdt. docent techno
logie van het Calvijn college, wijdt
er twintig lesuren aan. Gedurende
vijf weken worden vier uren besteed
aan het aanleren van algemene vaar
digheden om de duurzame mini-on
derneming goed te laten functione
ren. De resultaten zullen in januari
tijdens de open dag van het Calvijn
college te zien zijn. Leraar Geluk
nam zijn petje af voor de inspannin
gen van de jongens en meisjes van
15 en 16 jaar. „Met het opzetten van
4,
deze mini-ondernemingen doen jul
lie dingen van volwassenen", zei
Geluk.
Hij was ook aangenaam verrast door
de presentatie van Delta Glass,
bouwbedrijf Van Houte en hotel
Kom. „Het brengt me op het idee
om de contacten met het bedrijfsle
ven te verstevigen, want onze school
heeft ook stage-adressen nodig. We
kunnen ook wat terugdoen, want on
ze leerlingen zouden bijvoorbeeld
voor de gasten van hotel Kom een
puzzeltocht kunnen uitstippelen."
Gisterenmorgen kregen 42 leerlin
gen van Westerp«x)rt de introductie
les maatschappelijk verantwixird
ondernemen in het gemeentehuis
met eveneens de presentaties van de
drie Thoolse bedrijven. Westerpoort
had echter geen mini-ondernemin
gen.
Stemmen
van lezers
'Geen plaats voor derde super
markt smalstad', lazen we donder
dag in de Eendrachtbode. Ik ben
het er niet mee eens. Wat Sint-
Maartensdijk nodig heeft, is werk
gelegenheid. Niet meer klanten
voor de voedselbank. Een onderne
mer die al 15 jaar bezig is, heeft
toch zijn rechten verworven met
een winkelboulevard.
Het Thoolse college van b. en w.
komt altijd met het provinciaal be
leid, maar de provincie is wel de
gelijk bereid om mee te denken
met iedere gemeente. Zo creëer je
een afschuifsysteem.
Bovendien heeft het college niet
alles te willen. Daar gaat een ge
meenteraad nog altijd over. Maar
ja, met 4 wethouders in het college
en 7 politieke partijen hou je alleen
maar jaknikkers over in de raad. Ik
denk dat het voor de gemeente
Tholen tijd wordt voor een vrou
welijke burgemeester. Een soort
Annemarie Jorritsma, die weet mee
te denken met de Thoolse huis
vrouw. Alle middenstanders in de
overige woonkernen hebben nooit
een gemeentehuis voor hun neus
gehad en hebben het altijd prima
gered. Ook met de komst van an
dere detailhandelsbedrijven. Dus
waarom niet in Sint-Maartensdijk?
Gezonde concurrentie is nooit weg.
Het is ook goed voor de Thoolse
portemonnees. Ik wens de onder
nemer die ijvert voor de derde su
permarkt veel succes, de aanhou
der wint!
Corrie v.d. Horst,
Sint-Maartensdijk.
Stemmen
van lezers
Zaterdag beleefde Stavenisse zijn
jaarlijkse playbackshow. En eerlijk
is eerlijk, de deelnemers waren
weer fantastisch. Er zijn op zo'n
avond geen verliezers en ik denk
dat - zelfs als er geen prijzen te
verdelen zijn - er nog voldoende
deelnemers zullen zijn. Meestal
zijn het dezelfde mensen die ons
elk jaar weer opnieuw vermaken
met hun acts. De één wat beter dan
de ander, maar ieder op zijn eigen
manier en met hun eigen enthou
siasme. Geweldig dat ook kinderen
meedoen. Dat ze het maar durven
voor zo'n volle zaal. Hoewel, deze
keer was de zaal niet zo overvol, er
bleven zelfs wat stoelen leeg en dat
zijn we eigenlijk niet gewend. Ik
vroeg me dan ook af. of er mensen
het lef hebben gehad om bij de
deur terug naar huis te gaan omdat
ook zij net als ik enorm geschrok
ken zijn van het entreegeld Per
persoon moesten we 5 euro betalen
om de zaal in te komen. Met ons
gezin van 4 personen was dat dus
20 euro. Wat een bedrag en dan in
deze tijd. En dan nog geen druppel
gedronken, zakje chips of bitterbal
genuttigd. Jammer, hier begon
Stichting Actief Stavenisse (SAS)
voor mij de plank mis te slaan. Ik
denk dan aan de gezinnen die na
de kinderplaybackshow naar huis
gaan omdat hun kroost dan moe is.
Die hebben dan maar een halve
avond lol voor dit bedrag. Of die
ouders die een slapeloze nacht te
gemoet gingen omdat hun kinderen
droomden van de laatste act. Niks
ten nadele van de King of Pop met
z'n gevolg hoor. het zag er gewel
dig uit, maar ik vind dat de organi
satie de ouders hier wel op konden
voorbereiden en dan is het aan de
mensen zelf wat ze hiermee aan
moesten. Wat mij ook tegen de
borst stuitte, was dat de presentato
ren de tijd vol moesten praten om
dat er nogal wat opgebouwd moest
worden. Wederom alle lof voor de
deelnemers. Ze doen hun best om
het er zo goed mogelijk uit te laten
zien, maar waar staat die A nu ei
genlijk voor in de SAS. Ik dacht
dat het Stichting Actief Stavenisse
betekent, maar het was deze dag in
alle opzichten een SPS dag. Stich
ting Passief Stavenisse. Zou de or
ganisatie zich niet net als de deel
nemers wat meer kunnen
voorbereiden? Denk vantevoren
eens na wat er komen gaat en waar
je als bestuursleden een handje kan
helpen met het op- en afbouwen
van het decor. Ik hoorde een van
de presentatoren voorstellen om de
voetballers voortaan in te zetten als
bouwers. Kom op zeg, de voetbal
komt de SAS toch ook niet vragen
de lijnen op het veld te trekken. Ik
vraag me af of we voor ons entree
geld volgend jaar een mooi decor
te zien krijgen of dat ons geld no
dig was om de jury tegemoet te ko
men? Marco Borsato met z'n num
mer Rood had deze avond zeker
hoge ogen gegooid! Misschien ziet
de SAS in dat ze het publiek wat
verschuldigd is en laat ze ons als
nog weten waarom er zoveel be
taald moest worden voor ons tradi-
tionel avondje volksvermaak.
José van der Jagt,
Stavenisse.
Stemmen
van lezers
Na de plannen om onze ouderen te
rug achter de geraniums te zetten,
door de taxitarieven te verhogen,
nu weer de sociale werkvoorzienin
gen die moeten inkrimpen van
100.(K)0 naar 30.000 banen. Dus
ook onze minder valide mensen die
nu nog werk hebben bij bijvoor
beeld de Betho. zitten straks thuis.
Moeten we ze dan niet betalen, krij
gen ze straks dan geen uitkering?
We moeten dus doorwerken tot 67
jaar, maar dat is niet de oplossing
voor de problemen. We geven lie
ver geld aan het buitenland dan
voor onze eigen mensen te zorgen.
Een sterke Europese munt moest er
komen. Die hebben we, met als ge
volg dat er geen buitenlands bedrijf
meer investeert in Nederland. Dui
zenden euro's kost het in Brussel.
Trouwens, de europarlementariërs
gaan op hun 50ste jaar met pen
sioen en krijgen 9000 euro per
maand. Ik hoor de oudere mensen
veel praten over de dertiger jaren
en dat het nu niet veel beter is dan
toen. Goed zo doorgaan, zou ik
zeggen. Dan zitten we zo weer aan
de bonnen voor voedsel.
In onze gemeente zijn we op de
zelfde manier bezig. Er staan hon
derden huizen te koop, maar toch
maar nieuwbouw plegen en plan
nen maken die enorm veel geld
kosten. In Tholen grond aankopen
om een sportveld te verplaatsen en
dan tot de conclusie komen dat het
geen haalbare kaart is. Gemeente
bestuur: ga eens luisteren naar de
bevolking en hoor ze niet alleen
aan.
I.aban Hage,
Sint-Annaland.
VERVOLG VAN ZEESTER
Ze was er alleen nog nooit ge
weest. „Ik wist niet hoe mooi het
er was, tot we een keer gingen kij
ken. Ik kan niet snappen dat het
geen daverend succes was op zo'n
waanzinnig mooie plek."
Ze vindt nieuwbouw, gezien het
huidige pand, hoog nodig en denkt
dat niets de plannen om dat te re
aliseren nog in de weg staat. „Vol
gens mij kan het niet meer fout
gaan. En anders zitten we gewoon
aan dit gebouw vast", zegt ze la
chend. Het interieur van het huidi
ge pand is opgeknapt voor de te
overbruggen periode. „We hebben
de binnenkant een stuk gezelliger
gemaakt."
Jenny hoopt in het eerste weekend
van december de deuren van De
Zeester weer te kunnen openen. Er
worden nu gesprekken gevoerd
met de huidige medewerkers en
straks wordt er gekeken hoeveel
krachten er nodig zijn om te kun
nen draaien. „We willen met onge
veer zes of acht mensen gaan
draaien en dan kijken wie we echt
nodig hebben." Er wordt gezocht
naar een nieuwe kok. „Dat hoeft
geen vijf sterren kok te zijn. Als hij
maar lekker Bourgondisch kan ko
ken. Dat vinden de mensen hier
wel belangrijk. Een lekker groot
stuk vlees en verse groenten erbij.
Voor Jenny is het runnen van een
restaurant nieuw, maar niet com
pleet vreemd, zegt ze. „Ik heb zelf
wel veel gekookt en warme en kou
de buffetten gemaakt. En we weten
wel hoe de horeca draait. Het komt
op hetzelfde neer: het personeel
goed aansturen en weten wat men
sen lekker vinden." Ze is niet van
plan om zelf in de keuken te gaan
staan, dat wil ze aan de kok overla
ten.
Waarom het met De Zeester niet zo
lekker liep, ligt volgens Jenny aan
het feit dat er geen leidinggevende
was en er daarom niet voldoende
sturing was voor het personeel.
Jenny vindt het wel spannend om
De Zeester te gaan runnen. „Ik
denk dat de eerste opzet het moei
lijkst is. Als het eenmaal draait,
moet je uitgaan van je eigen
kracht."
Een officiële opening komt er
voorlopig niet, ze wil daarvoor de
nieuwbouw afwachten. „Het wordt
een prachtig gebouw op een prach
tig punt. Dat kan eigenlijk niet
missen. We zijn hartstikke enthou
siast en hebben er zin in. Ik wil in
2013 zeggen: pats, dit is het. Het
wordt ons paradepaardje.
