'Buitenwerk is verademing, geen
geluid van stampende machines'
'Toen vrachtauto versleten was,
kochten ze geen andere meer'
Oude tijden herleven met reünie bij Budelpack
Philadelphia
wordt Sien
Tholen is 'uiterst gereserveerd'
tegenover proefboring schaliegas
Lipdub Joth kan
niet op Calvijn
'Verkeer brede school evalueren'
Donderdag 13 oktober 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
In de winter is Harry van de Ree vaak maandenlang al
leen om te snoeien. Nu de oogst van de druiven is begon
nen werken er zo'n twintig plukkers op de hellingen van
de wijnbergen in het Duitse Heppenheim. De 58-jarige
Van de Ree werkt alweer veertien jaar in de buitenlucht.
Een wereld van verschil vergeleken met het werk bij
Goedhart in Sint-Maartensdijk waar hij 27 jaar in dienst
was. Een verademing noemt hij het, al voelt hij zich nog
steeds betrokken bij de fabriek aan de Nijverheidsweg.
Brok in de keel
Contact via krant en site
Harry van de Ree, van koeltechniek bij Goedhart naar wijnbouw in Duitsland
Bottelen
Sebastian Vettel
Webcam
Ook rode wijn
Antwoord op schriftelijke vragen SP-fractie
Aardbevingen
Bezwaar
Hij heeft op de enige vrachtwagen gereden die Budel
pack ooit in bezit had. Otto Contant (62) uit Tholen, was
dan ook de enige chauffeur van het verpakkingsbedrijf in
Poortvliet dat dit jaar zijn veertigste verjaardag viert. Ter
ere daarvan werd vrijdag een reünie gehouden voor oud
medewerkers. Die gingen niet met lege handen naar huis.
Ze kregen allemaal een jubileummagazine en een usb-
stick met zo'n 200 foto's uit de afgelopen 40 jaren mee.
The Beatles
Eén familie
ATC Scheldestromen
werkt echt!!
COS
ATC
Scheldestromen
Harry neemt de bezoekers mee op
een wandeling door de wijngaar
den. Het is eind augustus snikheet.
Het kwik op de thermometer kruipt
tegen de dertig graden. Wind is er
niet. En de paden tussen wijngaar
den zijn steil. „Het is elk jaar wel
heet. Soms over de dertig graden.
Het kan zelfs eind april al heel
warm zijn. Af en toe staat er een
windje, maar vaak valt dat weg.
Dan heb je wel een strooien hoed
nodig." Van de Ree werkt bij een
zelfstandige wijnbouwer, Antes, die
op de zuidelijke hellingen van de
Schlossberg zo'n veertig hectare
druiven verbouwt. De gaarden lig
gen naast en tussen de percelen van
de Staatsweingut, want ook de
deelstaat verbouwt wijn in de Hes-
sische Bergstrasse, vertelt hij.
Harry kent het gebied dat 2000 jaar
geleden door de Romeinen ontdekt
werd voor de wijnbouw, als zijn
broekzak. Maar ook de hele pro
ductiecyclus is hem bekend: van
wijnstok tot wijn. Zelfs het etikette
ren van de flessen heeft hij hier ge
leerd. Heel ander werk dan hij bij
Goedhart gewend was. Maar het
was niet de liefde voor de wijn die
hem naar Duitsland bracht. Het is
de liefde voor zijn Sibylle die hij
vijftien jaar geleden ontmoette tij
dens een zeilvakantie in Turkije.
Op de Nederlandse zeilboot Maar-
tje de Jong III. Met een Nederland
se schipper en diens vrouw. Toen
Sybille Franzen er aan boord stapte,
was het liefde 'auf dem ersten
Bliek' (op het eerste gezicht). Drie
dagen na de zeilvakantie was Harry
al weer in Duitsland. Hij besloot
zijn werk bij Goedhart op te zeggen
toen bleek dat ze elkaar niet meer
konden missen. Sibylle heeft een
goede baan bij een farmaceutisch
bedrijf en wilde het werk graag blij
ven doen. Ze besloten dat ze samen
in Duitsland zouden gaan wonen.
Smurdiekenaer Van de Ree werd
van ene op de andere dag 'Harry
der Hollander'.
Hij herinnert zich het afscheid bij
Goedhart nog goed. Een brok in de
keel had hij toen hij heel de fabriek
doorliep om iedereen de hand te
schudden. Het was ook een grote
stap na 27 jaar bij Goedhart te heb
ben gewerkt en al die jaren in Sint-
Maartensdijk te hebben gewoond.
Harry was groepsleider toen hij
vertrok. Hij zat de laatste jaren in
de werkvoorbereiding. Aan het be
gin van het productieproces van de
koeltechnische apparatuur. De af
deling na de tekenkamer. „Maar in
het begin deed ik alles. Ik ben als
plaatwerker begonnen toen ik acht
tien was. Wim Deurloo, die twee
jaar geleden veertig jaar in dienst
was, werkte er al."
Van lieverlee werd Van de Ree be
trokken bij de aanschaf van nieuwe
machines voor zijn afdeling. De
eerste kwam uit Italië, een apparaat
om lamellen te stansen. „Ik ben een
keer samen met Raymon Leem-
reijze naar Italië geweest en later
met een collega om een machine te
testen die niet voldeed."
Het afgelopen voorjaar was Harry
nog in de fabriek. Om de nieuwe
indeling van de fabriek en de nieu
we machines en robots te bewonde
ren. Van de Ree was er van onder
de indruk. „Fantastisch hoe de pla
ten worden geselecteerd voor de
machines en ook hoe het afval met-
Harry houdt contact met Nederland via het abonnement van de
Eendrachtbode. Niet lang nadat hij was verhuisd liet hij de krant
per post komen. „Toen was er geen internet en kreeg ik de
krant op zaterdag of op maandag. Ik lees eerst de koppen, bla
der de krant door en lees bijna alles. Ook het nieuws van alle
dorpen." Het valt hem op dat de welstandscommissie nog al
eens kritiek heeft op bouwplannen. Vaak nogal ver gezocht,
vindt Van de Ree. Als oud-medewerker van Omroep Tholen
leest hij het nieuws op de site van Omroep Tholen. Drie jaar
lang presenteerde hij op vrijdagavond het programma: Week
end voor de deur. Samen met nog een paar anderen. Dat was
nog in de Regentessestraat bij Kees Burgers. „Later bleef ik al
leen met een technicus over. Het duurde anderhalf uur. Plaatjes
draaien gebeurde nog met een pick-up." Dat was hij wel ge
wend. Acht jaar lang was hij op zaterdagavond dj in de 'Papbar'
in de Kaaistraat in Sint-Maartensdijk (café de Sport, nu Ria's
Kinderopvang). Een druk bezocht café indertijd waar jongeren
van heel Tholen kwamen. Hij werd opgevolgd door Dig Kleppe
uit Scherpenisse.
foto onderschrift
een wordt gescheiden. Vroeger ge
beurde dat allemaal met de hand."
Toen hij in Heppenheim kwam. had
Harry nog geen werk. „Vier maan
den heb ik niks gedaan. Ja, me in
geleefd in de nieuwe omgeving en
begonnen om een andere taal leren.
Maar van lieverlee kwam ik in de
wijn terecht. Het begon met twee
dagen zonder vast contract. Via een
kennis van Sibylle, Walter Gehrig
die wijnbouwer was. Toen ik er
voor de eerste keer kwam en zag
wat ik bij het snoeien moest doen,
zei ik dat het niks voorstelde. Dat
ik het met twee vingers in mijn
neus kon. Het was pure bluf. Met
schade en schande heb ik het ge
leerd." Hij kan er nu wel om la
chen. Maar denkt nog wel eens te
rug aan de keer dat hij met zijn
trekker met een wagen vol druiven
stond en zonder diesel kwam te
staan.
Door veel te luisteren en te kijken
hoe anderen werkten, maakte Van
de Ree zich het werk eigen. Boven
dien kwam hij via Walter in diens
familie terecht. Hij werd er kind
aan huis, ook al omdat hij het heel
goed kon vinden met diens moeder.
„Dat scheelt enorm. En als ik niet
werkte, kwam ik er om mee te eten
of wat te drinken. Zo ben ik hier
door hen opgenomen."
Als Harry er over vertelt, spreekt
hij Thools. Zijn moerstaal staat nog
als een huis. Natuurlijk spreekt hij
nu ook Duits. Dat ging niet vanzelf.
Bovendien leerde hij bij de familie
van Walter zich de taal van de
streek aan. Een Heppenheims dia
lect. Terwijl zijn Sibylle 'hoog
duits' spreekt. .Xe verbetert me
nog wel eens."
In december 1997 werd hij bij Geh-
ring aangenomen als medewerker.
Vier dagen in de week. „Het buiten
werken was een verademing. Geen
geluid meer van stampende machi
nes. Je ruikt als er regen komt, je
ziet het zonnetje over de berg ko
men. De spechten die insecten zoe
ken op de wijnstokken, de reeën en
de vogels die hier in het gebied le
ven. De verschillende kleuren van
de druivenbladeren in de herfst. De
rijp op de bergen als alles wit ziet."
Bij Walter leerde hij de kneepjes
van het vak. Van het enten tot het
bottelen van de wijn in de wijnkel
der. En alles wat er tussen zit: plan
ten. frezen, grasmaaien tussen de
rijen, snoeien etc. Na ongeveer ne
gen jaar stopte zijn baas met de
wijngaard. Er moest te veel worden
geïnvesteerd in nieuwe machines.
Er was geen opvolger. Bovendien
had Walter er ook nog een café-res
taurant bij waar hij 's avonds tot elf,
twaalf uur zijn handen aan vol had.
De wijnbergen werden verpacht
aan de firma Antes waar Harry nu
voor werkt..Walter hield zijn café
restaurant aan waar Harry en Sibyl-
Sportredacteur Ward op den Brouw van NRC Handelsblad
kwam een keer langs bij Van de Ree in de Bergstrasse. De oud-
Smurdiekenaar was op weg naar Hockenheim om voor zijn
krant verslag te doen van de Formule 1-races. „Dat ligt maar 50
kilometer hier vandaan. Hartstikke leuk was dat." Nu heeft Hep
penheim zelf een kampioen Formule 1Sebastian Vettel. Bij de
plaatselijke VW zijn er kaarten te koop waarop Vettel op het
marktplein van zijn geboorteplaats staat, samen met zijn bolide,
omringd door trotse fans. Heppenheim is voor de gelegenheid
omgedoopt in Vettelheim. Zondag werd de 24-jarige coureur (de
jongste ooit) uit de stal van Red Buil voor de tweede keer Grand
Prix-winnaar zijn titel werd uitbundig gevierd in zijn geboorte
stad. Het was wereldnieuws.
Ie nog geregeld een hapje eten.
In grote lijnen is het werk op de
wijnbergen bij de huidige werkge
ver hetzelfde gebleven, alleen
wordt de laatste fase (het persen en
bottelen) elders gedaan. Het stopt
nu bij het oogsten van de druiven.
De rijpe vruchten worden afgele
verd aan de coöperatie, de Genos-
senschaft. Van de Ree vergelijkt het
met de CZAV, de coöperatie Zuide
lijke aankoop- en verkoopvereni
ging waar veel Thoolse boeren bij
zijn aangesloten en graan aan ver
kopen. „De coöperatie heeft ook
een eigen drankwinkel. De wijn die
we produceren, is alleen voor de
Duitse markt bestemd. Dit is het op
één na kleinste wijngebied van
Duitsland."
Volgens Harry is er veel concurren
tie uit het buitenland. Geïmporteer
de wijn is vaak goedkoper. „Onze
wijn wordt op een kleinschalige
manier gemaakt. Het is klein maar
fijn. Wit, rosé en rood, maar ook
mousserende wijn, parelwijn." Hij
kent de wijnen, maar Harry is toch
meereen bierdrinker.
Hij mist het werk in de kelder. Het
vullen van de flessen, het etikette
ren, het inpakken voor kerstpakket
ten voor personeel van bedrijven.
Dat laatste zag hij steeds verder te
ruglopen door bezuinigingen bij de
ondernemers. „In het begin deed je
er drie flessen in, toen twee en weer
later maar ééntje." Bij de huidige
werkgever besteedt Harry veel tijd
aan het kweken van nieuwe wijn
stokken. Aan de voet van de heu
vels in het vlakke deel van de Berg
strasse staan de loodsen van Antes
Rebenveredlung met de groeika-
mers waar wijnstokken worden ge
kweekt die resistent zijn regen
druifluis. De vermeerdering is een
intensieve bewerking die verschil
lende stadia kent. Harry kent ze al
lemaal en kan er enthousiast over
vertellen. De wijnstokken worden
wel geëxporteerd, onder meer naar
Nederland.
Door de wijnbergen loopt een bijna
zeven kilometer lange wandelroute.
Onderweg krijgen de bezoekers via
infoborden meer te weten over het
gebied en de geschiedenis van de
wijnbouw. Er is ook kunst te zien
die geïnspireerd is op de wijn en op
de bergen waar de druiven op
groeien. Via een webcam op een
van de wijnhutten kunnen de wan
delaars zich met een druk op een
De Hessische Bergstrasse is een van de dertien wijngebieden
in Duitsland. De andere zijn Franken, Mittelrhein, Mosel, Pfalz,
Rheinhessen, Ahr, Baden, Nahe, Rheingau, Saale-Unstrut,
Sachsen en Württemberg, Er wordt niet alleen witte, zoete wijn
geproduceerd, maar ook rode, al is dat niet zo bekend. 35 pro
cent is tegenwoordig Rotwein, maar is alleen voor binnenlandse
consumptie bestemd.
knop aan de wereld tonen.
Toen Van de Ree de eerste keren
naar Heppenheim reisde (met de
auto is het 500 kilometer) nam hij
vaak de trein. In zijn herinnering
duurde de treinreizen veel te lang.
Met de auto gaat het sneller. Twee a
drie keer per jaar komen Harry en
Sibylle naar Sint-Maartensdijk om
familie te bezoeken. Regelmatig
nemen ze ook vrienden mee die ze
met Zeeland en Nederland kennis
laten maken. Zo vierde hij eens oud
en nieuw op het bungalowpark Oud
Kempen in Stavenisse. Harry be
denkt zelfs een quiz om de kennis
over Nederland te testen: Wat is een
bolus? Wat is het laagste en hoogste
punt van Nederland? Van de Ree
vindt het belangrijk dat ze kennis
maken met het erfgoed (Hinterlas-
senschaft, zoals hij dat noemt). Net
zoals hij zich verdiept in het Duitse
erfgoed.
Hij wordt door de oosterburen re
gelmatig geplaagd met het feit dat
het Nederlands elftal nog steeds
geen wereldkampioen voetballen is
geworden. „Duitsland is dat al vier
keer geworden en heeft dus vier
sterren. Dan wordt mij gevraagd
waar onze sterren blijven? Dan geef
ik gas terug. En vraag wie bij Bay-
em München de eerste buitenlandse
aanvoerder was. Dat was Mark van
Bommel. En met Louis van Gaal
werden ze in zijn eerste jaar als
coach kampioen van de Bundesli-
ga."
Of Van de Ree wel eens heimwee
heeft? Hij hoeft er niet lang over na
te denken. „Ik zou wel eens op za
terdagmiddag op de koffie willen
bij Piet Bazen en Laura Ouwens in
de Hollairepolder. Of bij mijn broer
Peter of andere vrienden. Dat mis
ik wel. Hier is dat allemaal wat for
meler. Er wordt veel meer met el
kaar afgesproken. Ik vind het juist
wel leuk als er onverwacht iemand
voor de deur staat of dat je even bij
iemand langs kan gaan."
Dat gebeurde een keer toen zijn
oud-collega Frans Heijboer van
Goedhart (pas 25 jaar in dienst) bij
hem aanbelde omdat hij op karwei
was gestuurd naar de ijsfabriek
Lagnese in Heppenheim. „Dat is zo
groot. Hij had geen goede informa
tie over het terrein gekregen en
kwam bij mij vragen waar hij pre
cies moest zijn. Dat was wel mooi.
Dan is het toch wel makkelijk als er
een Nederlander in het buitenland
zit."
De gemeente Tholen staat uiterst gereserveerd tegenover het verlenen
van een omgevingsvergunning voor proefboringen. Dat is één van de
conclusies die getrokken kunnen worden uit de antwoorden van het
college van b. en w. op schriftelijke vragen van Theo Korevaar van de
SP-fractie met betrekking tot proefboringen voor schaliegas. Er is in de
media gemeld dat Sint-Philipsland bij een Brits bedrijf in beeld was
voor proefboringen, maar het college heeft daarvoor geen aanvraag
ontvangen. Toch antwoordt ze zeer uitgebreid op de zes vragen van Ko
revaar, die aangeeft dat de SP het zinvol vindt nu al te reageren op de
vermeende plannen.
Het college schrijft dat ze net als
Korevaar via de media op de hoog
te is gekomen van de belangstel
ling voor het proefboren naar
schaliegas in Sint-Philipsland. Ko
revaar vertelt dat de SP naar aanlei
ding daarvan meer informatie is
gaan inwinnen en daaruit blijkt dat
het winnen van schaliegas zeer om
streden is, omdat het onder meer
een negatief effect heeft op de hoe
veelheid C02 in de lucht. Hij
vraagt dan ook of het college de
schadelijke effecten van het boren
naar schaliegas kan aangeven. Het
college haalt in zijn antwoord het
rapport Impacts of shale gas and
shale oil extraction on the environ
ment and on human health aan. Dat
is opgesteld in opdracht van het
Europees parlement en in juni ver
schenen.
Uit het rapport blijkt dat er een mi
lieueffectrapportage en een levens
cyclusanalyse nodig is om de be
langen voor het boren naar
schaliegas aan te tonen. En ook dat
de aanleg van een boorlocatie grote
invloed heeft op het landschap. Te
vens worden in het rapport de risi
co's - die kunnen ontstaan door het
verkeerd toepassen van de techniek
- aangegeven, zoals lekkages van
het afvalwater.
Het college legt in haar antwoord
de wijze van boren naar schaliegas
uit. Dat heet fraccen en komt er op
neer dat er door het onder hoge
druk water, zand en chemicaliën in
de boorput pompen, het in gesteen
te opgesloten gas vrijkomt. Als dat
proces niet goed wordt gecontro
leerd, kunnen er kleine aardbevin
gen ontstaan.
De vergunning' om delfstof op te
sporen, moet worden aangevraagd
bij de minister van economische
zaken, landbouw en innovatie
(ELI). De gemeente is in beginsel
verantwoordelijk voor de omge
vingsvergunning, die nodig om een
putkelder en een bouwplaats in te
richten. Als er daadwerkelijk een
winnipginstallatie wordt gebouwd,
is de minister verantwoordelijk
voor de omgevingsvergunning,
maar als er moet worden afgewe
ken van het bestemmingsplan, is er
een verklaring van geen bedenkin
gen van de gemeenteraad nodig.
Deze laatste kan die verklaring on
der voorwaarden weigeren.
Er is bij de gemeente onvoldoende
kennis aanwezig om te beoordelen
of boringen naar schaliegas toege
staan moeten worden, schrijft het
college, en daarom zou in een
voorkomend geval een externe
deskundige worden ingeschakeld.
Zolang uitkomsten van onafhanke
lijk onderzoek naar proefboringen,
zoals in Boxtel gebeurd, niet posi
tief zijn. staat het college uiterst
gereserveerd tegenover het verle
nen van een omgevingsvergun
ning. Maar het ministerie van ELI
is het bevoegd gezag als het om
het boren gaat. Er is daar geen be
waar en beroep tegen mogelijk,
maar wel kan er door iedereen be
zwaar worden ingediend tegen het
ontwerpbesluit van de benodigde
omgevingsvergunning. Tegen het
definitieve besluit is beroep moge
lijk.
PhiladelphiaSupport, de christelijke
belangenbehartiger voor mensen
met een verstandelijke beperking,
gaat voortaan verder onder de naam
Sien. De vereniging heeft ook een
regionale afdeling op Tholen. die
tevens de naamswijziging door
voert. De landelijke organisatie
heeft te maken gehad met een da
ling van het ledental en wil op met
de nieuwe naam een nieuwe weg
inslaan. Ze wil vernieuwen, verjon
gen en zichtbaar zijn in de maat
schappij en start tevens een leden
wervingsactie.
Het was vrijdag een weerzien van oude collega's op de reünie van Budelpack in Poortvliet. In het midden Peter Bazen.
Contant weet niet meer precies hoe
lang geleden het was dat hij zijn
laatste ritje maakte. „Toen de
vrachtauto versleten was, kochten
ze geen andere meer. Maar het is in
elk geval al heel lang geleden."
Budelpack-directeur Peter Nieuw-
kerk weet zich te herinneren dat
het begin jaren '80 moet zijn ge
weest dat ze de vrachtwagen heb/
ben afgeschreven. Die was volgens
hem toen al behoorlijk versleten.
„Contant wist dat, maar hij zei
nooit in welke slechte staat de
vrachtwagen verkeerde, omdat hij
dan zijn baan kwijt was."
Contant ging na Budelpack bij een
transportbedrijf werken. Tegen
woordig maakt hij ritjes met de bus
van voetbalclub Tholense Boys.
Hij brengt de spelers weg als ze
een uitwedstrijd hebben.
Vrijdag kletste hij onder anderen
met oud-cftllega Greet Maijer uit
Poortvliet. Zij was van 1985 tot
1990 operator in de fabriek. „Ik
had als operator bij Knorr gewerkt,
maar toen ik in Poortvliet kwam
wonen, wilde ik gewoon beginnen
als inpakster. Vanwege mijn erva
ring maakten ze me toch operator."
Maijer kijkt met plezier terug op
die tijd. „Ik ging ook gelijk in de
ondernemingsraad en de perso
neelsvereniging. Mijn man was
vaak Sinterklaas. Ik heb ook nog
een keer een lied gemaakt voor Bu
delpack, op de wijs van Let it be
van The Beatles. De eerste twee re
gels gaan als volgt: 'Verscholen in
de polder, ligt heel landelijk daar
Budelpack Want op Tholen werkt
het, let it be.' Ze hebben het later
nog wel eens gebruikt, maar dat
mag."
Aan het tafeltje van Maijer en
Contant stonden ook Saskia van
Bale (51) en Yvonne van Broekho
ven (51), beiden uit Tholen. „Wij
hebben samen gewerkt en toen
mocht ik nog zeggen dat ik haar
baas was", zegt Van Broekhoven
over Van Bale. De operator en de
inpakster werkten tot 18 jaar gele
den samen en toen is er een vriend
schap ontstaan, die vandaag de dag
nog heel hecht is. „We zijn altijd
vriendinnen gebleven en zien el
kaar dagelijks, of we bellen el
kaar."
Van Bale werkte van 1988 tot 1993
als inpakster en deed dat altijd 's
avonds. „Mijn mooiste herinnerin
gen heb ik te danken aan mijn me
decollega's. Het waren veel moe
ders onder elkaar en daardoor was
de sfeer heel leuk. Ik vond ook de
variatie van het werk leuk. Ik heb
nog in de kwaliteitszorg gezeten.
Dan ging je bijvoorbeeld de enzy
men van de lucht bemonsteren en
deed je de eindcontrole op de pal
lets." Van Broekhoven vond ook de
sfeer onder de collega's het mooi
ste uit die tijd. „In onze tijd was al
het personeel als één grote familie.
Daarna werd Budelpack alleen
maar groter en groter."
De jongerenraad was er zeer en
thousiast over, hun nieuwste ma
nier om jongeren te werven om lid
te worden. Via een lipdub, een kort
filmpje op muziek, zouden ze op
een aantrekkelijke manier zichzelf
presenteren en zo meer jongeren
over de streep kunnen trekken.
Maar de Joth had er geen rekening
mee gehouden dat dit niet de ma
nier is om reformatorische jonge
ren te bereiken.
De lipdub is zowel naar de open
bare middelbare school, het Wes
terpoort, als het reformatorische
Calvijn college in Tholen ge
stuurd. Die scholen was gevraagd
het filmpje op de eigen website te
zetten, zodat alle leerlingen erop
werden geattendeerd. Bij het Wes
terpoort was dat geen probleem,
maar van Peter Kunst van het Cal
vijn college kreeg de Joth te horen
dat de school de lipdub niet vindt
passen bij het karakter van de
school en het daarom niet aan haar
leerlingen toont.
Dat werd donderdag bekend in de
jongerenraadsvergadering in Sint-
Annaland. De leden gaan nu op
zoek naar andere manieren om de
scholieren van het Calvijn te berei
ken en de eerste optie die werd ge
opperd was 'de school gewoon be
zoeken'.
Henk Nieuwenhuis van de PvdA-
fractie wil dat het college van b. en
w. de verkeerssituatie rond de brede
school in Sint-Annaland nog eens,
samen met de bewoners, in ogen
schouw neemt. Hij vraagt het colle
ge of er een evaluatie heeft plaats
gevonden tussen bewoners van de
omringende straten en de gemeen
te. Nieuwenhuis baseert zijn vraag
op de ervaringen die PvdA-raadsle-
den onlangs hebben opgedaan tij
dens huis-aan-huis gesprekken in
Sint-Annaland. Daarbij bleek dat
vooral bewoners van de Raiffeisen-
straat en de Schoolstraat een toege
nomen gevoel van verkeersonvei
ligheid hebben na de opening van
de brede school. In zijn toelichting
omschrijft Nieuwenhuis de klach
ten: zich niet houden aan eenrich
tingsverkeer; onoverzichtelijke par
keersituaties; te hard rijden, e.d.
Volgens het raadslid ontstaan met
name in de straatgedeeltes met een
richtingverkeer. juist voor school
gaande kinderen, onveilige situ
aties.
Zit je thuis zonder werk en vind je het
moeilijk om weer aan de slag te gaan?
Arbeidstrainingscentrum
Scheldestromen blijkt echt te werken!
Kijk voor praktijkverhalen
op onze website;
Arbeidstrainingscentrum
4421 B6 Kapelle
Tel.: 0113-34 10 95
www.atcscheldestromen.nl
Advertentie LM.
