'Mijn uitdaging is bewijzen dat een viersterrenhotel hier kan bestaan' Pijpleiding in Malawi met millenniumgeld uit Tholen ^km1jeeo°mGdrzneghS"dT[k Het Raedthuys in Sint-Maartensdijk vecht teven sceptici AIiuf Zoet water voor project Hope Village PfatMandéhotd Donderdag 1 september 2011 Het is het hotel waar met de meeste achterdocht naar wordt gekeken: Het Raedthuys in het monumentale ge bouw aan de Markt in Sint-Maartensdijk, waar tot een aantal jaar geleden de gemeente Tholen was gevestigd. Nu runt Ron Pelgrim (45) uit het Groningse Hooge- zand-Sappemeer er een hotel en restaurant. Hij is samen met René Nijboer uit Raalte eigenaar van het bedrijf. Blijft het overeind of niet? En voor hoe lang? „Mensen kijken sceptisch naar dit bedrijf, maar dat hoeft hele maal niet", zegt Pelgrim. Hij trekt zich er weinig van aan. „Mijn uitdaging is bewijzen dat een viersterrenho tel hier kan bestaan. Vooruit kijken Blijven eten Opvulling Sauna en koffie Origineel dorpje Rooskleurig Het Raedthuys in cijfers Het bedrag uit het millen niumpotje van de gemeen te Tholen dat naar het pro ject Hope Village in Ma lawi is gegaan, wordt ge bruikt voor de aanleg van een zoetwaterleiding. Dat melden Paul en Esther Rombout-Koopman, die daar het project coördine ren. Hope Village wordt voor het derde achtereen volgende jaar gesponsord door de gemeente Tholen en daarom laat de dochter van Jaap Koopman uit Sint-Maartensdijk weten hoe het gaat. Rivier EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Ron Pelgrim probeert zoveel mogelijk zelf zijn gasten te woord te staan en te ontvangen. Hij krijgt een reservering binnen. Deze is nog telefonisch, maar er kan ook een kamer geboekt worden via internet. Frank van der Pol en zijn vrouw Andrea Maerki uit Zurich logeren in de kamer Frederik Hendrik. Daar staat een hemelbed. Die hadden ze wel gezien op internet, maar ze hadden niet verwacht dat ze die kamer zouden krijgen. Kayleigh Kwaak (15) uit Sint-Maartensdijk is sinds een maandje aan de slag in het hotel. Ze werkt er in haar vakantie en in de weekenden. Vi qimwiU Thsten Mt uyfa hoMé. Tfiaax ié dat ni&t teuid u©si n ptattdandéqeMeante.9 0^ ié ex jyiét nuimtz. uest mMJi9 Ve. gemeente. het teexiéme. ©p Theten naax een hegex ptan tiMen. doé je. ^©ix vexmachten uan wet. Wat biengt de. hotetgaét aaat Thjsten9 "Hoe de hotetieu ex te- genaan9 £n hoe ga.at het eigenJlijk met hun lwteJl9 Een, éexie die een. fei^fèje achten de échexmen biedt &aatéte a^teuexing-. 41©tet Tiet üoedtha^é in S^t-Waa^tenedcjk. Ron Pelgrim is in zijn nopjes. Het Raedthuys heeft sinds twee weken vier sterren. Dat betekent dat het het eerste en enige viersterrenhotel in de gemeente Tholen is. Hij legt uit dat het te maken heeft met de voorzie ningen die het te bieden heeft. „De kamers moeten aan een aantal voor waarden voldoen. Zo moet er een minibar op de kamer zijn, een tele foon, een koffieapparaat en een broekpers." Ron vindt het service aan zijn gas ten. Maar vindt niet dat het een drempel opwerpt. „Ik zal je vertel len: laagdrempeligheid bestaat niet. Hoogdrempeligheid bestaat ook niet. Mensen gaan naar de plek waar zij zich thuis voelen. Als ze zeggen 'dat ziet er erg chique uit, daar ga ik niet naar binnen', doen ze zichzelf tekort." Want die vierster- ren hoeven niet perse duur te zijn, vindt Ron. „Ik ben toen ik hier kwam begonnen met 25-euro menuutjes om iedereen te laten zien dat het niet zo is." Hij lijdt daar geen verlies op. „Nee natuurlijk niet. De inkoopmarge voor voedsel is overal 25 procent. Je koopt iets in voor een kwartje en verkoopt het voor een euro. Het streven van elke ondernemer is na tuurlijk 20 procent, want dan heb je een hogere marge. Maar je moet niet denken datje van een hotel-res taurant snel rijk wordt. Dat gaat niet lukken." Ron noemt hotelier zijn een manier van leven. „Mijn vader vroeg laatst aan mij: 'Ron werk je niet te hard?' Pa, ik werk niet. Ik leef hier. Het is net of al die gasten bij mij komen lo geren." Ron wil het mensen graag naar de zin maken. Dat hoort bij het vak. „Als hotelier ben je ook altijd vrolijk. Elke dag schijnt de zon. Ik ging hier gisteravond om twaalf uur weg en was hier vanmorgen om ze ven uur weer. Afgelopen week heb ik gemiddeld vier uur slaap per nacht gehad. Daar heeft die gast niets mee te maken. Die betaalt voor een goede service en lekker eten." Toen hij op 1 november 2010 voor het eerst Het Raedthuys in Sint- Maartensdijk binnenstapte, had hij één doel: „Die prachtige zaak die schade heeft geleden weer opzetten. Dat is de uitdaging." Hij zegt van de één op de andere dag de beslissing te hebben genomen, toen pandeige- naar Nieuwenhuis projectontwikke ling hem benaderde. Hij vertelde zijn vriendin Elien Schwertmann (30) dat hij naar Tholen ging. Nu, bijna driekwart jaar verder, staat het huis van Elien in Winschoten te koop, omdat Ron en zij zich samen in Sint-Maartensdijk, of in de buurt daarvan willen vestigen. Elien werkt als regieverpleegkundige in een zie kenhuis en probeert nu een baan in deze regio te vinden. Want vloog Ron vroeger heel de wereld over om telkens ergens een andere uitdaging aan te gaan, nu vindt hij het tijd wor den om op één plek te blijven. „Ik ben een dagje ouder aan het worden. Je probeert je ergens te settelen. En zeg nou zelf. Dit is toch een fantas tisch gebouw? Ik voel me hier wel prettig. Ik zie het als een heel fijn huis." Eerst deed de horecaman zijn naam 'Pelgrim' eer aan. ,Jk heb op lucht havens gewerkt in Manchester, Ko penhagen en Singapore. Ik deed marketing: hoe krijg ik mensen in mijn bedrijf?" Daarna was hij dis trictsmanager. ,Jk stuurde 40 tot 45 zaken aan in Rotterdam en Den Haag. Waaronder de catering van het ministerie van Algemene Zaken. Ik verzorgde bij wijze van spreken de lunch van Jan-Peter Balkenende. We deden grote accounts, zoals Ene- co." Vervolgens was Ron de spil tus sen de voedselproducten van boeren en horecazaken. ,Jk haalde letterlijk een klomp kaas op bij de boer en bracht die naar de kok van een res- taüfont. Het doel was de boer een eerlijk aandeel in eten laten verdie nen." Voor hij naar Tholen kwam, was hij operationeel directeur van zeven horecazaken. Ook hij is, via zijn werk, destijds de dupe gewor den van de vorige eigenaar van Het Raedthuys die ineens met de noor derzon bleek vertrokken. Maar dat wil Ron achter zich laten. „Je moet vooruit kijken." Van de zes appartementen zijn er sinds mei gemiddeld drie in de week verhuurd, vertelt Ron. „Eigenlijk gaat het ontzettend goed." Door de koppeling met de internationale boe kingssites, krijgt Ron veel internatio nale gasten. „Vanuit Duitsland krijg ik voornamelijk zakelijk publiek. Va kantiegangers komen uit Frankrijk, België en Engeland. En uit Neder land krijg ik beide. Ik denk dat de verhouding 60 procent Nederlanders is en 40 procent buitenlanders." Ron krijgt tevens bezetting uit het bedrijfsleven. „We zijn partner van Sabic in Bergen op Zoom. En laatst Groninger was. Zo gaat dat. Bij de C_7 x één moét je allerlei contracten on dertekenen, terwijl de ander spon taan een samenwerking met je aan gaat. Afhankelijk van de opdracht van de werknemers boeken ze een appartement voor langere tijd of een hotelkamer voor een paar nachten." Nu zijn er ook nog mensen die via een hotelkamerveiling op internet overnachtingen hebben geboekt. Dat is nog een erfenis van de vorige ei genaar. De reserveringen die al ge daan zijn, zijn nog geldig, maar nu is het niet meer mogelijk een kamer in Het Raedthuys te boeken via de vei lingsite. „Een veiling is puur voor opvulling van kamers. Dat is alleen interessant bij hotels met zo'n 50 ka mers, niet bij zo'n klein hotel als dit. Voor mij zit de verdienste er nu al leen in als die gasten ook blijven eten", zegt Ron. Maar Peter en Anneke Hoogendoorn uit Dronten hebben nog geluk. Zij hadden vorig jaar al een bon voor Het Raedthuys, verkregen via de ho telkamerveiling. Maar toen ze in het najaar een nachtje Burgh-Haamste- de en Renesse wilden combineren met een overnachting in Sint-Maar tensdijk, haalden ze bakzeil. „We konden het hier nooit bereiken, maar nu blijkt dat ze in die periode van ei genaar wisselden." Ze konden nu alsnog de overnachting boeken. „Onze dochter heeft een huisje in Breskens gehuurd." Ze vonden het leuk om er vooraf een nachtje in Het Raedthuys aan vast te plakken. Het echtpaar was nog nooit op Tho len geweest. Ze hebben het eiland verkend in hun cabriolet. „Ik vind het wel erg op de polder bij ons lij ken. Veel landbouw", zegt Anneke. Zonder de hotelkamerveiling was ze hier niet zo snel naar toe gekomen. Ze hebben nu voor 20 euro een over nachting en daar doen ze het voor. ,Jk zou niet zo snel mijn vakantie in Zeeland vieren denk ik. We zijn geen strandmensen, ook nooit ge weest. Kijk, als je van watersport houdt, is het denk ik wel mooi." Pe ter vindt dat ze bij hun in Flevoland alles al hebben: „Wij hebben ook mooie plassen en natuur, alleen geen oude plaatsjes." Anneke: „Meestal wil je in je vakantie iets tegenover gestelds van wat je thuis hebt. Wij houden meer van bergen. Peter gaat dan fietsen en ik lees graag." Ze zijn desondanks blij met hun keuze voor Het Raedthuys. „Het ho tel is echt super", zegt Anneke. „Doe maar een acht", zegt Peter. „Nee, van mij mag het een tien we zen. Het zijn lekkere bedden, heer lijk eten en er is een heel gezellige eigenaar", aldus Anneke. Eric en Maria Schilderman uit Har derwijk overnachten eigenlijk alleen in een hotel met een bieding via een hotelkamerveiling. Zij hebben de kamer in Het Raedthuys voor 21 eu ro. 's Winters brengen ze altijd door in Azië: Vietnam, Thailand en Laos. „We overwinteren daar, want we houden niet van kou", zegt Eric. Ze trekken daar door het landschap, soms met een gids. „Het leven daar is niet duur", vertelt Maria. „Maar om het 's zomers ook nog betaalbaar en leuk te houden, gaan we hotels af in eigen land. We stellen wel een li miet in: maximaal 25 euro voor een overnachting." Hun beredenering is dat de kamer toch leeg staan, terwijl het personeel rond loopt. „Wij zijn opvulling voor de lege kamers." Maar daar is Ron Pelgrim het dus niet mee eens, gezien zijn argumen ten eerder in dit verhaal. Ze zijn verrast door het hotel. „Dit is er echt eentje om te zeggen: hier wil ik wel vaker een nachtje blijven." Het echtpaar Schilderman heeft nog een paar overnachtingen in andere hotels op de agenda staan. Maar on Ron Pelgrim zoekt allerlei manieren om mensen naar zijn hotel te trekken. Zo wordt er een wellnessruimte afgebouwd met onder andere een sauna en jacuzzi. Daarvoor worden tezijnertijd arran gementen aangeboden. „Mensen kunnen hier een dagje naar de weinessruimte komen om te genieten, de dag afsluiten met een diner en dan overnachten in het hotel." Ook wil Ron koffieconcer ten gaan aanbieden. Klassieke muziek op de middag of tijdens het diner. De piano die nu in het restaurant staat, wil de hotelier vervangen door een zelfspelende vleugel. „Met bossanovamu- ziek. Een beetje jazz." derweg daar naartoe verkennen ze Nederland. „We stappen onderweg wel eens uit bij plaatsen die we graag willen zien. Tholen willen ze verlaten door eerst langs Stavenisse en Sint-Annaland tê rijden en mis schien nog een kijkje bij de oude veerhaven te nemen in Anna Jacoba- polder. Daarna gaan ze naar Wage- ningen. Frank van der Pol en zijn vrouw Andrea Maerki uit Zürich hebben op de gewone manier een kamer ge boekt bij Het Raedthuys. Frank noemt zichzelf Zwitser en Nederlan der. „Mijn ouders zijn Nederlands, maar ik ben in Zwitserlartd geboren en blijven wonen." Zijn vrouw en hij zijn nu in Nederland vanwege de verjaardag van Franks vader, die in Laren woont. „We bouwen onze va kantie eromheen. We willen er een paar dagen over doen om in Laren te komen. We zijn begonnen in het stadje Troyes in Frankrijk. Daarna Brugge in België, want dat had ik in een film gezien. En toen Zeeland. We zijn wel eens samen op de Wad deneilanden geweest, maar mijn vrouw was nog nooit in Zeeland ge weest. Ik wilde het haar graag laten zien. maar dan niet het toeristische, ik wilde juist het authentieke laten zien, een origineel dorpje. Toen zag ik dit hotel op internet. Het heeft ook met het koningshuis te maken. Het is heel origineel om in een oud raad huis te logeren, vind ik. Ook de hele geschiedenis eromheen maakt het leuk." Frank heeft de kamer via internet geboekt. Ze logeren in Frederik Hendrik, waar een hemelbed staat. „We hadden hoge verwachtingen en die kwamen ook uit. Het is altijd moeilijk als je via interrtet boekt, dan is het maar afwachten wat je daadwerkelijk krijgt, maar hier was het echt van wow! Ook staan er hier mooie huizen. Dit is een mooi dorp je. En ik geloof dat de eigenaar van dit hotel echt wel liefde heeft voor de details. Toen wij kwamen, was er net een bruiloft geweest. De rode lo per lag nog uit. Dat vonden wij ook wel een mooie binnenkomst." Frank vindt de plek van het hotel een prima locatie om van daaruit de rest van de omgeving en Zeeland te verkennen. „We blijven twee nach ten en zijn gisteren in Bergen op Zoom, Zierikzee en Goes geweest. En we hebben meer dan twee uur over het strand gelopen bij Burgh Haamstede. Ik heb het idee dat Ne derland de breedste en verst lopende stranden van Europa heeft. Je blijft lopen. Het is niet zoals in Rimini waar je het ene na het andere strand- scherm ziet. Hier is het strand nog echt natuur en daar gaan we voor. Wij zij ook meer de bergen gewend en daar kun je niet zover kijken als hier. We hebben vrienden die het hier denk ik ook prachtig zouden vinden. Die hebben zoiets nog nooit gezien. Ook als je kinderen hebt, is het hier leuk. Die kunnen vliegeren en kuilen graven op het strand." Frank is zeer enthousiast over het hotel. „We komen zeker terug. Het is ook wel grappig. Ik vertelde mijn vader dat we in Sint-Maartensdijk zitten en hij zei dat hij dat kende. Ik was verbaasd, want hij heeft 34 jaar in Zwitserland gewoond. Maar na zijn pensioen ging hij toch in Neder land wonen, want hij vond de Ne derlanders leuker." Ron is blij met gasten zoals Frank. En zij met hem. want ze hadden een dag eerder problemen met hun auto en Ron hielp hen aan een garage. Maar de volgende dag blijkt dat er een grotere reparatie nodig is dan vooraf gedacht. Ron biedt aan dat ze nog wat langer gebruik kunnen ma ken van de kamer om op de auto te wachten. Het wordt gewaardeerd. Ron heeft een positieve insteek. „Als ik de toekomst van dit hotel niet rooskleurig in zag. zat ik hier niet." Hij doet er alles aan om van het hotel een bloeiend bedrijf te ma ken. Daarom is hij pas aangesloten bij Logis. ,i)at is een keten van on afhankelijke hoteliers, die wil dat de hoteleigenaar zijn gasten persoonlijk ontvangt. De keuken wordt uitge drukt in stoofpotjes en het hotel in schoorsteentjes. Een mystery guest moet dat nog bij ons komen beoor delen." Naast Logis, met aangeslo ten hotels in Nederland, Frankrijk, België, Duitsland en Engeland, heeft Ron zich ingeschreven bij een inter nationaal reserveringssysteem. Dat koppelt diverse boekingskanalen en via dat systeem krijgt Ron een inter- netreservering automatisch in zijn computer. Anders zou hij dat apart, per website moeten bijhouden. Met dat internationale systeem kunnen volgens Ron gasten uit allerlei lan den, op allerlei sites een kamer in Het Raedthuys boekenwaardoor de markt van het hotel wordt vergroot. „Er was gisteren een gast uit Ham burg. Die zag op een Duitse site dat hij hier kan overnachten. Hij hoeft mij daar niet voor te bellen. Als hij reserveert, krijg ik dat automatisch in mijn computer." Het lidmaatschap van Logis en de koppeling van boekingskanalen draagt bij aan de groei van Het Raedthuys, denkt Ron, omdat het er- Voor zorgt dat het hotel vindbaar is. „We zijn nu dik een half jaar bezig. We zijn een bedrijf in opbouw, maar de bezetting is van november tot nu gemiddeld 60 procent. Dat is heel i hoog. Volgend jaar gaat dat naar 70 en daarna naar 80 procent." Het Ra edthuys is volgens Ron een blijver tje. In elk geval voor de komende 20 jaar. ,Jk heb voor twee keer tien jaar een pachtovereenkomst." Dan trekt hij een serieus gezicht: „Over vijf jaar is dit een bedrijf dat richting een miljoen aan omzet gaat. Dat gelooft niemand." Maar Ron wel. want hij is van mening dat alle activiteiten, zo als trouwerijen dan goed lopen. Het is zijn wens, maar hij gelooft er ook in dat Het Raedthuys dé trouw locatie voor Tholen wordt. Als hij elke week een bruiloft kan huisves ten is hij tevreden. „Er komen steeds meer aanvragen binnen. Voor 2012 heb ik al zes bruiloften staan, zelfs voor december volgend jaar." Het aantal hotelgasten is minder goed voor de langere termijn te voorspellen. „Tegenwoordig boeken mensen nog op dezelfde dag. Vroe ger deden ze dat weken van tevoren. Zodra Piet Paulusma zegt dat het mooi weer wordt, gaan mensen die kamer of dat appartement boeken." Eigenaren: Ron Pelgrim en René Nijboer Personeel: 10 oproepkrach ten Kamers: 10 kamers, 6 ap partementen Beoordelingen: 8,2 van 98 beoordelingen op Boo- king.com, 9,3 van 13 beoor delingen op Zoover.nl, 8,7 van 10 beoordelingen op Hotels.nl Ben jij die nieuwefer die ze zoeken. Ballroom zoals in 'So You Think You can Dance' of the 'Ultimate Dance Battle', met coole moves en choreo's gericht op perfor mance; dat is het nieuwe dansen; dat is Ballroom New Style!! Nieuwe tijden vragen nieuwe ini tiatieven, met de opkomst van de dancebattles op TV en de andere beleving is de klassieke ballroom stevig afgestoft en in een moder ne setting gebracht. Qua beleving voel je je echt de ster op de vloer! This isBALLROOM NEW STYLE Dansstudio La Gast Pompstraat 10 4651 DP Steenbergen www.dansstudiolagast.nl Tel. 0167-567357 Advertentie I.M. Het ontwikkelingsproject van Paul en Esther omvat velerlei doelen, waaronder ook het bewerken van akkers door de plaatselijke bevol king voor levensonderhoud. „De groentetuin en fruitbomen die we op het terrein van Hope Village hebben. doen het ieder jaar minder goed. De reden hiervoor, zo hebben we ont dekt, is dat de grond te zout is en we alleen maar beschikking hebben tot zout water op het terrein. Onder de grond op ons terrein zit een stroom met zout water, dat niet echt lekker is als drinkwater, maar dat blijkbaar ook slecht is voor de gewassen. Na een aantal jaar bijna dagelijks gebruik hiervan, is de grond waar de gewassen verbouwd worden, ook dermate zout geworden dat het de groei en gezondheid van het gewas belemmert. Water voor landbouw en voor leven is essentieel. Daar wor den we ons steeds meer van bewust. Zeker in gebieden als Chikhwawa in Malawi waar bijna 70% van het jaar de temperatuur tussen de 35 en de 45 graden ligt, blijft zonder water al les dor en droog en groeit er niets." „Niet heel ver bij ons vandaan heb ben we een rivier met zoet water. We hebben er altijd van gedroomd daar gebruik van te kunnen maken, maar door financiering van de gemeente Tholen is het nu ook realiteit gewor den. We hebben een put gegraven bij de rivier en een pijpleiding getrok ken van de rivier naar het terrein van Hope Village. We hebben een pomp kunnen kopen en elektriciteitska bels. Het plan daarmee is water van de rivier aanvoeren naar onze visvij vers en water kunnen geven aan on ze fruitbomen en groentetuin. Hier door kunnen we de dorpjes om ons heen voorzien van verse groenten, vis en fruit. En Hope Village kan met de inkomsten van deze projec ten de armen en kwetsbaren in de sa menleving helpen. Het wachten is alleen op onze elektriciteitsleveran cier om de boel aan te komen slui ten. We hebben doormiddel van on ze 'Thai tractor' al even een voorproefje gedaan en het water komt met volle kracht aan op Hope Village. We verwachten dat het zoe te water de boel weer om zal toveren tot een oase. Gemeente Tholen we derom bedankt", schrijven Paul en Esther aan deze krant. Er is een waterleiding aangelegd vanaf de nabijgelegen rivier om Hope Village in Malawi van zoet water te voorzien.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2011 | | pagina 7