'Mijn uitdaging is bewijzen dat een viersterrenhotel hier kan bestaan'
Pijpleiding in Malawi met
millenniumgeld uit Tholen
^km1jeeo°mGdrzneghS"dT[k Het Raedthuys in Sint-Maartensdijk vecht teven sceptici
AIiuf
Zoet water voor project Hope Village
PfatMandéhotd
Donderdag 1 september 2011
Het is het hotel waar met de meeste achterdocht naar
wordt gekeken: Het Raedthuys in het monumentale ge
bouw aan de Markt in Sint-Maartensdijk, waar tot een
aantal jaar geleden de gemeente Tholen was gevestigd.
Nu runt Ron Pelgrim (45) uit het Groningse Hooge-
zand-Sappemeer er een hotel en restaurant. Hij is samen
met René Nijboer uit Raalte eigenaar van het bedrijf.
Blijft het overeind of niet? En voor hoe lang? „Mensen
kijken sceptisch naar dit bedrijf, maar dat hoeft hele
maal niet", zegt Pelgrim. Hij trekt zich er weinig van
aan. „Mijn uitdaging is bewijzen dat een viersterrenho
tel hier kan bestaan.
Vooruit kijken
Blijven eten
Opvulling
Sauna en koffie
Origineel dorpje
Rooskleurig
Het Raedthuys
in cijfers
Het bedrag uit het millen
niumpotje van de gemeen
te Tholen dat naar het pro
ject Hope Village in Ma
lawi is gegaan, wordt ge
bruikt voor de aanleg van
een zoetwaterleiding. Dat
melden Paul en Esther
Rombout-Koopman, die
daar het project coördine
ren. Hope Village wordt
voor het derde achtereen
volgende jaar gesponsord
door de gemeente Tholen
en daarom laat de dochter
van Jaap Koopman uit
Sint-Maartensdijk weten
hoe het gaat.
Rivier
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Ron Pelgrim probeert zoveel mogelijk zelf zijn gasten te woord te staan en te ontvangen.
Hij krijgt een reservering binnen. Deze is nog telefonisch, maar er kan ook een kamer
geboekt worden via internet.
Frank van der Pol en zijn vrouw Andrea Maerki uit Zurich logeren in de kamer Frederik
Hendrik. Daar staat een hemelbed. Die hadden ze wel gezien op internet, maar ze hadden niet
verwacht dat ze die kamer zouden krijgen.
Kayleigh Kwaak (15) uit Sint-Maartensdijk is sinds een maandje aan de slag in het hotel. Ze
werkt er in haar vakantie en in de weekenden.
Vi qimwiU Thsten Mt uyfa hoMé. Tfiaax ié dat ni&t teuid
u©si n ptattdandéqeMeante.9 0^ ié ex jyiét nuimtz. uest
mMJi9 Ve. gemeente. het teexiéme. ©p Theten naax een hegex
ptan tiMen. doé je. ^©ix vexmachten uan wet. Wat biengt de.
hotetgaét aaat Thjsten9 "Hoe de hotetieu ex te-
genaan9 £n hoe ga.at het eigenJlijk met hun lwteJl9 Een, éexie
die een. fei^fèje achten de échexmen biedt &aatéte a^teuexing-.
41©tet Tiet üoedtha^é in S^t-Waa^tenedcjk.
Ron Pelgrim is in zijn nopjes. Het
Raedthuys heeft sinds twee weken
vier sterren. Dat betekent dat het het
eerste en enige viersterrenhotel in de
gemeente Tholen is. Hij legt uit dat
het te maken heeft met de voorzie
ningen die het te bieden heeft. „De
kamers moeten aan een aantal voor
waarden voldoen. Zo moet er een
minibar op de kamer zijn, een tele
foon, een koffieapparaat en een
broekpers."
Ron vindt het service aan zijn gas
ten. Maar vindt niet dat het een
drempel opwerpt. „Ik zal je vertel
len: laagdrempeligheid bestaat niet.
Hoogdrempeligheid bestaat ook
niet. Mensen gaan naar de plek
waar zij zich thuis voelen. Als ze
zeggen 'dat ziet er erg chique uit,
daar ga ik niet naar binnen', doen ze
zichzelf tekort." Want die vierster-
ren hoeven niet perse duur te zijn,
vindt Ron. „Ik ben toen ik hier
kwam begonnen met 25-euro
menuutjes om iedereen te laten zien
dat het niet zo is."
Hij lijdt daar geen verlies op. „Nee
natuurlijk niet. De inkoopmarge
voor voedsel is overal 25 procent.
Je koopt iets in voor een kwartje en
verkoopt het voor een euro. Het
streven van elke ondernemer is na
tuurlijk 20 procent, want dan heb je
een hogere marge. Maar je moet
niet denken datje van een hotel-res
taurant snel rijk wordt. Dat gaat niet
lukken."
Ron noemt hotelier zijn een manier
van leven. „Mijn vader vroeg laatst
aan mij: 'Ron werk je niet te hard?'
Pa, ik werk niet. Ik leef hier. Het is
net of al die gasten bij mij komen lo
geren." Ron wil het mensen graag
naar de zin maken. Dat hoort bij het
vak. „Als hotelier ben je ook altijd
vrolijk. Elke dag schijnt de zon. Ik
ging hier gisteravond om twaalf uur
weg en was hier vanmorgen om ze
ven uur weer. Afgelopen week heb
ik gemiddeld vier uur slaap per
nacht gehad. Daar heeft die gast
niets mee te maken. Die betaalt voor
een goede service en lekker eten."
Toen hij op 1 november 2010 voor
het eerst Het Raedthuys in Sint-
Maartensdijk binnenstapte, had hij
één doel: „Die prachtige zaak die
schade heeft geleden weer opzetten.
Dat is de uitdaging." Hij zegt van de
één op de andere dag de beslissing te
hebben genomen, toen pandeige-
naar Nieuwenhuis projectontwikke
ling hem benaderde. Hij vertelde
zijn vriendin Elien Schwertmann
(30) dat hij naar Tholen ging. Nu,
bijna driekwart jaar verder, staat het
huis van Elien in Winschoten te
koop, omdat Ron en zij zich samen
in Sint-Maartensdijk, of in de buurt
daarvan willen vestigen. Elien werkt
als regieverpleegkundige in een zie
kenhuis en probeert nu een baan in
deze regio te vinden. Want vloog
Ron vroeger heel de wereld over om
telkens ergens een andere uitdaging
aan te gaan, nu vindt hij het tijd wor
den om op één plek te blijven. „Ik
ben een dagje ouder aan het worden.
Je probeert je ergens te settelen. En
zeg nou zelf. Dit is toch een fantas
tisch gebouw? Ik voel me hier wel
prettig. Ik zie het als een heel fijn
huis."
Eerst deed de horecaman zijn naam
'Pelgrim' eer aan. ,Jk heb op lucht
havens gewerkt in Manchester, Ko
penhagen en Singapore. Ik deed
marketing: hoe krijg ik mensen in
mijn bedrijf?" Daarna was hij dis
trictsmanager. ,Jk stuurde 40 tot 45
zaken aan in Rotterdam en Den
Haag. Waaronder de catering van
het ministerie van Algemene Zaken.
Ik verzorgde bij wijze van spreken
de lunch van Jan-Peter Balkenende.
We deden grote accounts, zoals Ene-
co." Vervolgens was Ron de spil tus
sen de voedselproducten van boeren
en horecazaken. ,Jk haalde letterlijk
een klomp kaas op bij de boer en
bracht die naar de kok van een res-
taüfont. Het doel was de boer een
eerlijk aandeel in eten laten verdie
nen." Voor hij naar Tholen kwam,
was hij operationeel directeur van
zeven horecazaken. Ook hij is, via
zijn werk, destijds de dupe gewor
den van de vorige eigenaar van Het
Raedthuys die ineens met de noor
derzon bleek vertrokken. Maar dat
wil Ron achter zich laten. „Je moet
vooruit kijken."
Van de zes appartementen zijn er
sinds mei gemiddeld drie in de week
verhuurd, vertelt Ron. „Eigenlijk
gaat het ontzettend goed." Door de
koppeling met de internationale boe
kingssites, krijgt Ron veel internatio
nale gasten. „Vanuit Duitsland krijg
ik voornamelijk zakelijk publiek. Va
kantiegangers komen uit Frankrijk,
België en Engeland. En uit Neder
land krijg ik beide. Ik denk dat de
verhouding 60 procent Nederlanders
is en 40 procent buitenlanders."
Ron krijgt tevens bezetting uit het
bedrijfsleven. „We zijn partner van
Sabic in Bergen op Zoom. En laatst
Groninger was. Zo gaat dat. Bij de C_7 x
één moét je allerlei contracten on
dertekenen, terwijl de ander spon
taan een samenwerking met je aan
gaat. Afhankelijk van de opdracht
van de werknemers boeken ze een
appartement voor langere tijd of een
hotelkamer voor een paar nachten."
Nu zijn er ook nog mensen die via
een hotelkamerveiling op internet
overnachtingen hebben geboekt. Dat
is nog een erfenis van de vorige ei
genaar. De reserveringen die al ge
daan zijn, zijn nog geldig, maar nu is
het niet meer mogelijk een kamer in
Het Raedthuys te boeken via de vei
lingsite. „Een veiling is puur voor
opvulling van kamers. Dat is alleen
interessant bij hotels met zo'n 50 ka
mers, niet bij zo'n klein hotel als dit.
Voor mij zit de verdienste er nu al
leen in als die gasten ook blijven
eten", zegt Ron.
Maar Peter en Anneke Hoogendoorn
uit Dronten hebben nog geluk. Zij
hadden vorig jaar al een bon voor
Het Raedthuys, verkregen via de ho
telkamerveiling. Maar toen ze in het
najaar een nachtje Burgh-Haamste-
de en Renesse wilden combineren
met een overnachting in Sint-Maar
tensdijk, haalden ze bakzeil. „We
konden het hier nooit bereiken, maar
nu blijkt dat ze in die periode van ei
genaar wisselden." Ze konden nu
alsnog de overnachting boeken.
„Onze dochter heeft een huisje in
Breskens gehuurd." Ze vonden het
leuk om er vooraf een nachtje in Het
Raedthuys aan vast te plakken.
Het echtpaar was nog nooit op Tho
len geweest. Ze hebben het eiland
verkend in hun cabriolet. „Ik vind
het wel erg op de polder bij ons lij
ken. Veel landbouw", zegt Anneke.
Zonder de hotelkamerveiling was ze
hier niet zo snel naar toe gekomen.
Ze hebben nu voor 20 euro een over
nachting en daar doen ze het voor.
,Jk zou niet zo snel mijn vakantie in
Zeeland vieren denk ik. We zijn
geen strandmensen, ook nooit ge
weest. Kijk, als je van watersport
houdt, is het denk ik wel mooi." Pe
ter vindt dat ze bij hun in Flevoland
alles al hebben: „Wij hebben ook
mooie plassen en natuur, alleen geen
oude plaatsjes." Anneke: „Meestal
wil je in je vakantie iets tegenover
gestelds van wat je thuis hebt. Wij
houden meer van bergen. Peter gaat
dan fietsen en ik lees graag."
Ze zijn desondanks blij met hun
keuze voor Het Raedthuys. „Het ho
tel is echt super", zegt Anneke.
„Doe maar een acht", zegt Peter.
„Nee, van mij mag het een tien we
zen. Het zijn lekkere bedden, heer
lijk eten en er is een heel gezellige
eigenaar", aldus Anneke.
Eric en Maria Schilderman uit Har
derwijk overnachten eigenlijk alleen
in een hotel met een bieding via een
hotelkamerveiling. Zij hebben de
kamer in Het Raedthuys voor 21 eu
ro. 's Winters brengen ze altijd door
in Azië: Vietnam, Thailand en Laos.
„We overwinteren daar, want we
houden niet van kou", zegt Eric. Ze
trekken daar door het landschap,
soms met een gids. „Het leven daar
is niet duur", vertelt Maria. „Maar
om het 's zomers ook nog betaalbaar
en leuk te houden, gaan we hotels af
in eigen land. We stellen wel een li
miet in: maximaal 25 euro voor een
overnachting." Hun beredenering is
dat de kamer toch leeg staan, terwijl
het personeel rond loopt. „Wij zijn
opvulling voor de lege kamers."
Maar daar is Ron Pelgrim het dus
niet mee eens, gezien zijn argumen
ten eerder in dit verhaal.
Ze zijn verrast door het hotel. „Dit is
er echt eentje om te zeggen: hier wil
ik wel vaker een nachtje blijven."
Het echtpaar Schilderman heeft nog
een paar overnachtingen in andere
hotels op de agenda staan. Maar on
Ron Pelgrim zoekt allerlei manieren om mensen naar zijn hotel te
trekken. Zo wordt er een wellnessruimte afgebouwd met onder
andere een sauna en jacuzzi. Daarvoor worden tezijnertijd arran
gementen aangeboden. „Mensen kunnen hier een dagje naar de
weinessruimte komen om te genieten, de dag afsluiten met een
diner en dan overnachten in het hotel." Ook wil Ron koffieconcer
ten gaan aanbieden. Klassieke muziek op de middag of tijdens
het diner. De piano die nu in het restaurant staat, wil de hotelier
vervangen door een zelfspelende vleugel. „Met bossanovamu-
ziek. Een beetje jazz."
derweg daar naartoe verkennen ze
Nederland. „We stappen onderweg
wel eens uit bij plaatsen die we
graag willen zien. Tholen willen ze
verlaten door eerst langs Stavenisse
en Sint-Annaland tê rijden en mis
schien nog een kijkje bij de oude
veerhaven te nemen in Anna Jacoba-
polder. Daarna gaan ze naar Wage-
ningen.
Frank van der Pol en zijn vrouw
Andrea Maerki uit Zürich hebben op
de gewone manier een kamer ge
boekt bij Het Raedthuys. Frank
noemt zichzelf Zwitser en Nederlan
der. „Mijn ouders zijn Nederlands,
maar ik ben in Zwitserlartd geboren
en blijven wonen." Zijn vrouw en
hij zijn nu in Nederland vanwege de
verjaardag van Franks vader, die in
Laren woont. „We bouwen onze va
kantie eromheen. We willen er een
paar dagen over doen om in Laren te
komen. We zijn begonnen in het
stadje Troyes in Frankrijk. Daarna
Brugge in België, want dat had ik in
een film gezien. En toen Zeeland.
We zijn wel eens samen op de Wad
deneilanden geweest, maar mijn
vrouw was nog nooit in Zeeland ge
weest. Ik wilde het haar graag laten
zien. maar dan niet het toeristische,
ik wilde juist het authentieke laten
zien, een origineel dorpje. Toen zag
ik dit hotel op internet. Het heeft ook
met het koningshuis te maken. Het
is heel origineel om in een oud raad
huis te logeren, vind ik. Ook de hele
geschiedenis eromheen maakt het
leuk."
Frank heeft de kamer via internet
geboekt. Ze logeren in Frederik
Hendrik, waar een hemelbed staat.
„We hadden hoge verwachtingen en
die kwamen ook uit. Het is altijd
moeilijk als je via interrtet boekt,
dan is het maar afwachten wat je
daadwerkelijk krijgt, maar hier was
het echt van wow! Ook staan er hier
mooie huizen. Dit is een mooi dorp
je. En ik geloof dat de eigenaar van
dit hotel echt wel liefde heeft voor
de details. Toen wij kwamen, was er
net een bruiloft geweest. De rode lo
per lag nog uit. Dat vonden wij ook
wel een mooie binnenkomst."
Frank vindt de plek van het hotel
een prima locatie om van daaruit de
rest van de omgeving en Zeeland te
verkennen. „We blijven twee nach
ten en zijn gisteren in Bergen op
Zoom, Zierikzee en Goes geweest.
En we hebben meer dan twee uur
over het strand gelopen bij Burgh
Haamstede. Ik heb het idee dat Ne
derland de breedste en verst lopende
stranden van Europa heeft. Je blijft
lopen. Het is niet zoals in Rimini
waar je het ene na het andere strand-
scherm ziet. Hier is het strand nog
echt natuur en daar gaan we voor.
Wij zij ook meer de bergen gewend
en daar kun je niet zover kijken als
hier. We hebben vrienden die het
hier denk ik ook prachtig zouden
vinden. Die hebben zoiets nog nooit
gezien. Ook als je kinderen hebt, is
het hier leuk. Die kunnen vliegeren
en kuilen graven op het strand."
Frank is zeer enthousiast over het
hotel. „We komen zeker terug. Het
is ook wel grappig. Ik vertelde mijn
vader dat we in Sint-Maartensdijk
zitten en hij zei dat hij dat kende. Ik
was verbaasd, want hij heeft 34 jaar
in Zwitserland gewoond. Maar na
zijn pensioen ging hij toch in Neder
land wonen, want hij vond de Ne
derlanders leuker."
Ron is blij met gasten zoals Frank.
En zij met hem. want ze hadden een
dag eerder problemen met hun auto
en Ron hielp hen aan een garage.
Maar de volgende dag blijkt dat er
een grotere reparatie nodig is dan
vooraf gedacht. Ron biedt aan dat ze
nog wat langer gebruik kunnen ma
ken van de kamer om op de auto te
wachten. Het wordt gewaardeerd.
Ron heeft een positieve insteek.
„Als ik de toekomst van dit hotel
niet rooskleurig in zag. zat ik hier
niet." Hij doet er alles aan om van
het hotel een bloeiend bedrijf te ma
ken. Daarom is hij pas aangesloten
bij Logis. ,i)at is een keten van on
afhankelijke hoteliers, die wil dat de
hoteleigenaar zijn gasten persoonlijk
ontvangt. De keuken wordt uitge
drukt in stoofpotjes en het hotel in
schoorsteentjes. Een mystery guest
moet dat nog bij ons komen beoor
delen." Naast Logis, met aangeslo
ten hotels in Nederland, Frankrijk,
België, Duitsland en Engeland, heeft
Ron zich ingeschreven bij een inter
nationaal reserveringssysteem. Dat
koppelt diverse boekingskanalen en
via dat systeem krijgt Ron een inter-
netreservering automatisch in zijn
computer. Anders zou hij dat apart,
per website moeten bijhouden. Met
dat internationale systeem kunnen
volgens Ron gasten uit allerlei lan
den, op allerlei sites een kamer in
Het Raedthuys boekenwaardoor de
markt van het hotel wordt vergroot.
„Er was gisteren een gast uit Ham
burg. Die zag op een Duitse site dat
hij hier kan overnachten. Hij hoeft
mij daar niet voor te bellen. Als hij
reserveert, krijg ik dat automatisch
in mijn computer."
Het lidmaatschap van Logis en
de koppeling van boekingskanalen
draagt bij aan de groei van Het
Raedthuys, denkt Ron, omdat het er-
Voor zorgt dat het hotel vindbaar is.
„We zijn nu dik een half jaar bezig.
We zijn een bedrijf in opbouw, maar
de bezetting is van november tot nu
gemiddeld 60 procent. Dat is heel i
hoog. Volgend jaar gaat dat naar 70
en daarna naar 80 procent." Het Ra
edthuys is volgens Ron een blijver
tje. In elk geval voor de komende 20
jaar. ,Jk heb voor twee keer tien jaar
een pachtovereenkomst." Dan trekt
hij een serieus gezicht: „Over vijf
jaar is dit een bedrijf dat richting een
miljoen aan omzet gaat. Dat gelooft
niemand." Maar Ron wel. want hij is
van mening dat alle activiteiten, zo
als trouwerijen dan goed lopen.
Het is zijn wens, maar hij gelooft er
ook in dat Het Raedthuys dé trouw
locatie voor Tholen wordt. Als hij
elke week een bruiloft kan huisves
ten is hij tevreden. „Er komen steeds
meer aanvragen binnen. Voor 2012
heb ik al zes bruiloften staan, zelfs
voor december volgend jaar."
Het aantal hotelgasten is minder
goed voor de langere termijn te
voorspellen. „Tegenwoordig boeken
mensen nog op dezelfde dag. Vroe
ger deden ze dat weken van tevoren.
Zodra Piet Paulusma zegt dat het
mooi weer wordt, gaan mensen die
kamer of dat appartement boeken."
Eigenaren: Ron Pelgrim en
René Nijboer
Personeel: 10 oproepkrach
ten
Kamers: 10 kamers, 6 ap
partementen
Beoordelingen: 8,2 van 98
beoordelingen op Boo-
king.com, 9,3 van 13 beoor
delingen op Zoover.nl, 8,7
van 10 beoordelingen op
Hotels.nl
Ben jij die nieuwefer
die ze zoeken.
Ballroom zoals in 'So You Think
You can Dance' of the 'Ultimate
Dance Battle', met coole moves
en choreo's gericht op perfor
mance; dat is het nieuwe dansen;
dat is Ballroom New Style!!
Nieuwe tijden vragen nieuwe ini
tiatieven, met de opkomst van de
dancebattles op TV en de andere
beleving is de klassieke ballroom
stevig afgestoft en in een moder
ne setting gebracht. Qua beleving
voel je je echt de ster op de vloer!
This isBALLROOM NEW STYLE
Dansstudio La Gast
Pompstraat 10
4651 DP Steenbergen
www.dansstudiolagast.nl
Tel. 0167-567357
Advertentie I.M.
Het ontwikkelingsproject van Paul
en Esther omvat velerlei doelen,
waaronder ook het bewerken van
akkers door de plaatselijke bevol
king voor levensonderhoud. „De
groentetuin en fruitbomen die we op
het terrein van Hope Village hebben.
doen het ieder jaar minder goed. De
reden hiervoor, zo hebben we ont
dekt, is dat de grond te zout is en we
alleen maar beschikking hebben tot
zout water op het terrein. Onder de
grond op ons terrein zit een stroom
met zout water, dat niet echt lekker
is als drinkwater, maar dat blijkbaar
ook slecht is voor de gewassen.
Na een aantal jaar bijna dagelijks
gebruik hiervan, is de grond waar de
gewassen verbouwd worden, ook
dermate zout geworden dat het de
groei en gezondheid van het gewas
belemmert. Water voor landbouw en
voor leven is essentieel. Daar wor
den we ons steeds meer van bewust.
Zeker in gebieden als Chikhwawa in
Malawi waar bijna 70% van het jaar
de temperatuur tussen de 35 en de
45 graden ligt, blijft zonder water al
les dor en droog en groeit er niets."
„Niet heel ver bij ons vandaan heb
ben we een rivier met zoet water. We
hebben er altijd van gedroomd daar
gebruik van te kunnen maken, maar
door financiering van de gemeente
Tholen is het nu ook realiteit gewor
den. We hebben een put gegraven bij
de rivier en een pijpleiding getrok
ken van de rivier naar het terrein van
Hope Village. We hebben een pomp
kunnen kopen en elektriciteitska
bels. Het plan daarmee is water van
de rivier aanvoeren naar onze visvij
vers en water kunnen geven aan on
ze fruitbomen en groentetuin. Hier
door kunnen we de dorpjes om ons
heen voorzien van verse groenten,
vis en fruit. En Hope Village kan
met de inkomsten van deze projec
ten de armen en kwetsbaren in de sa
menleving helpen. Het wachten is
alleen op onze elektriciteitsleveran
cier om de boel aan te komen slui
ten. We hebben doormiddel van on
ze 'Thai tractor' al even een
voorproefje gedaan en het water
komt met volle kracht aan op Hope
Village. We verwachten dat het zoe
te water de boel weer om zal toveren
tot een oase. Gemeente Tholen we
derom bedankt", schrijven Paul en
Esther aan deze krant.
Er is een waterleiding aangelegd vanaf de nabijgelegen rivier om Hope Village in Malawi van zoet
water te voorzien.