'Kijken naar watje kan, maar ik heb geen grenzen verlegd 'Iedereen moet kunnen genieten van de natuur' SP twijfelt aan het nut van trip gemeente naar Floriade Groenlicht voor Natura 2000 Trekkertrek met 120 deelnemers op Klaverveld in Oud-Vossemeer Donderdag 1 september 2011 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Eigenlijk heeft hij een hekel aan fietsen, maar Piet Rid derhof uit Sint-Annaland reed onlangs in 21 dagen 2480 kilometer naar Santiago de Compostella in Spanje. Vele pelgrims gingen hem voor. Lopend. Tegenwoordig is er ook een fietsroute. Hij wist niet goed waar hij aan begon. Getraind had hij nauwelijks. Maar met wilskracht moet iedereen het kunnen, vindt de 54-jarige oud-marinier. Hij zag af, maar heeft wel voor hetere vuren gestaan. Over hulpvaardigheid, mooie landschappen, kapotte spaken en een zere kont. Piet Ridderhof uit Sint-Annaland fietst naar Santiago de Compostella Uitdaging Volle baan Ritme Blauwe plek Activiteiten Zalf Kooi 3 In de mist Subsidietoezegging FBE Zeeland herzien Opvoedcursus bij CJG in Tholen Een reisje van gemeenteraad en college van burgemees ter en wethouders naar de Floriade in Venlo is voorbarig. Dat vindt de Thoolse SP-fractie, die de meerwaarde van een dergelijke trip in twijfel trekt. Ze heeft er schriftelij ke vragen over gesteld. Stichting Thoolse Dagen houdt weer in de gaten Ongeveer 120 deelnemers trekken 10 september ten strijde in de trekkertrekwedstrijd op het grasveld bij in dustrieterrein Klaverveld in Oud-Vossemeer. Voorzitter Anco Fase van de organiserende stichting Thoolse Da gen zegt dat dat aantal ongeveer gelijk is aan de inschrij ving bij voorgaande jaren. Maar hij verwacht weer vol doende spektakel, zeker nu er nog meer vrachtwagens meedoen. Landschapsfair eendenkooi Anna Jacobapolder trotseert regen Zelden is de eendenkooi op Sint Philipsland geopend. Alleen bij hoge uitzondering. Zaterdag was zo'n dag. Stichting Het Zeeuwse Landschap vierde haar 75-jarig bestaan met een landschapsfair op het terrein bij de een denkooi. Kaas, honing, schapenvellen en rieten manden, ambachtelijke streekproducten voerden de boventoon op de fair. Ridderhof ging samen met zijn vriend en oud-collega Cock van Werkhoven uit Voorhout, waarmee hij vorig jaar een rondje fietste. „Hij stelde toen voor om dit jaar naar Santiago de Compostella te gaan, via de pelgrimsroute. Hij ver telde wat het inhield, maar ik had er nog nooit van gehoord." De Setallander stemde toe. maar wist niet waar hij aan begon. Hij ging zich oriënteren en kocht er een nieuwe fiets voor. En als voor bereiding begon hij naar zijn werk in Tholen te fietsen, het Wester poort waar hij conciërge is. In to taal 26 kilometer. En dat voor ie mand die zegt niks om fietsen te geven. Zijn vrouw Annemarie vroeg het hem vaak. „Maar dan hangt mijn baard al op de grond. Het is niet aan mij besteed." De basis die hij met het fietsen van zijn woonplaats naar Tholen legde, noemt hij oppervlakkig. Hij was wel warm gemaakt en begon zich er steeds meer in te verdiepen. De pelgrimsroute (Jacobsweg) was in de middeleeuwen vanaf de Franse Pyreneeën de belangrijkste ver keersas via Noord-Spanje naar het graf van de apostel Jacobus. De loop van de route is al bekend sinds de elfde eeuw. De apostel was niet alleen bekend vanwege zijn wonderbaarlijke verhalen. Ook de Abdij van Cluny speelde een rol in het stichten van een vredesbewe ging teneinde grotere veiligheid te stimuleren in West-Europa. Pelgrims gingen op bedevaart van wege het religieuze karakter; om relikwieën te vereren of om een be lofte aan God ten uitvoering te brengen vanwege boetedoening. Tegenwoordig speelt bezinning een rol, of de fysieke uitdaging van de tocht. Dat laatste is zeker voor Piet van toepassing. „In mijn gedachten was het opstappen en zoveel kilo meter verder weer afstappen." Het bleek echter meer te zijn dan dat. Hij werd lid van het Sint Jacobsge- nootschap in Utrecht en ontving een pelgrimspas. Met de route en ruimte voor de stempels die onder weg verzameld moeten worden wil de 'pelgrim' in aanmerking komen voor een oorkonde als hij eenmaal zijn einddoel heeft bereikt. Op de Deze maand moet duidelijk wor den of een Zeeuws-Brabantse ini tiatief voor het binnenhalen van de Floriade haalbaar is. De we reldtuinbouwtentoonstelling wordt eens in de tien jaar in ons land ge houden, volgend jaar in het Noord- Limburgse Venlo. Voor de volgen de editie zou West-Brabant/Tholen een mogelijke kandidaat zijn. Voor de zomervakantie stemde een krappe meerderheid van de Thool- se gemeenteraad (tien tegen acht stemmen) in met een haalbaar heidsonderzoek en stelde daarvoor 25 mille beschikbaar. SGP, CU en SP waren tegen. Het vooronderzoek is nog niet eens gedaan en nu komt er een voorstel om als raad en college in Venlo te gaan kijken. Eerder werd Er zijn maximaal 30 deelnemers per klasse. De tractoren zijn te zien op twee speciaal geprepareerde ba nen in de diverse klassen. Bijzon der is de agrisport, vertelt Fase, omdat er daarin minder limieten zijn. „Het zijn standaardtractors, maar er zijn minder regels voor het op voeren. Deze klasse is dit jaar goed vertegenwoordigd. Ook Albert van de Klundert uit Oud-Vossemeer doet mee in deze klasse." De trucks zullen alle 1500 pk no dig hebben om zoveel mogelijk meters af te leggen. De vrije klasse met zo'n slordige 2000 pk zijn ei genbouw tractoren.. Verder zijn er nog de hotstocks, de superstan- omslag de jacobsschelp, het sym bool van de route. Overal is deze route met de gestileerde schelp ge markeerd. Op een blauwe onder grond met gele strepen. Voor een oorkonde moet men 200 kilometer hebben afgelegd. Ridderhof en Van Werkhoven deden het maximale. Van Werkhoven nog méér, want hij kwam fietsend van Voorhout naar Sint-Annaland: 120 kilometer. „Dat het niet zo makkelijk zou zijn, wist ik. Daarvoor had ik niet genoeg ge traind. Ik rrioest het puur op wils kracht doen. Als een mens iets echt wil, dan ga je er ook voor. Dat kan iedereen. Daar hoefje geen marinier voor te zijn geweest." Piet reed de route van Ride for the roses van 108 kilometer. Het was de enige lange tocht ter voorberei ding van de monstertocht naar San tiago. En toen had Ridderhof al last van een zere kont. „We zouden 21 dagen achter elkaar gaan fietsen. De tochten niet allemaal van tevo ren gepland. We zouden het van dag tot dag bekijken." De eerste rit dachten ze in Aalst te stoppen. Het werd Denderleeuw in Oost-Vlaan- deren: 150 kilometer. Ze reisden met een tentje. Zochten een camping op. „Maar slapen op een camping tussen vakantiegan gers? We hadden lekker gedoucht, gegeten en een potje bier gedron ken en wilden gaan slapen. Maar de mensen bleven rustig tot twee uur door keuvelen." Het duo probeerde zo snel mogelijk in een bepaald ritme te komen, 's Ochtends om zeven uur liep de wekker af. Soms vroeger. Scheren deden ze de avond voor het vertrek, 's Ochtends namen ze een stuk brood met beleg als ontbijt. Twee keer vertrokken ze zonder, maar was er wel een winkel onderweg om proviand te halen. Toen ze net in Frankrijk waren, kwamen ze meer aanwijzingen tegen. „Dan be gint het gevoel dat je op weg bent. Je komt fietsers tegen, en 's avonds op de camping een wandelaar. Met een rieten hoed op en een jacobs schelp. Daar maak je een praatje mee. Ik heb er respect voor." Het woord respect zal Ridderhof vaker in de mond nemen als hij praat over de moderne pelgrims die soms bekend dat ook Bergse gemeente bestuurders met dat doel naar Lim burg afreizen. De SP is benieuwd naar de meerwaarde ervan. En naar de kosten, die ook weer op het bordje van Tholen komen. Me de gezien de bezuinigingen waar mee Tholen - net als alle gemeen ten - wordt geconfronteerd, zou de SP liever het resultaat van het on derzoek afwachten vóór er 'geld- kostende activiteiten' worden ge organiseerd. Het staat in de ogen van de socialisten haaks op die be zuinigingen. En dat voor iets wat, aldus de SP. 'absoluut niet breed wordt gedragen door de inwoners van Tholen'. De Floriade in Venlo is van april tot oktober volgend jaar voor het publiek geopend. daard, de sportklassen en de stan daardklassen. Doel is steeds een full pull te ha len. Daarbij zijn de sleepwagens, The Black Fury en de Stille Kracht, de volle honderd meter over de baan getrokken. Steigerende trek kers en vlammen uit de pijp doen dan de spanning stijgen onder de toeschouwers. Die kunnen tijdens het kijkgenot genieten van een hapje en een drankje en voor de kinderen is er een springkussen. De Thoolse dag begint om elf uur 's morgens. „We streven ernaar om om zes uur klaar te zijn, maar we lopen altijd uit naar een uur of acht", aldus de voorzitter. Mocht het veel blijven regenen, dan be slist de organisatie woensdag of donderdag al of ze het evenement doorgang laten vinden. S maanden te voet, zelfs wel als gezin met drie kleine kinderen en twee ezels, de lange tocht naar de kathe draal van Santiago maken. De weersomstandigheden spelen een grote rol bij hoe de tocht wordt ervaren, maar ook de landschappen. „Als er alleen maar heuvels zijn, terwijl er veel wind staat, dan is het niet leuk meer. Die dagen hebben we wel gehad. In Frankrijk. Het ge voel dat er geen eind aan de weg komt. Of je nou linksom of recht som gaat. Dat deed me terugdenken aan de periode dat ik naar school fietste, de lts in Sint-Maartensdijk, 's Morgens tegenwind en 's avonds terug wéér." Het was niet altijd makkelijk om een slaapplaats te vinden. Daar Het begon droog. Net voor de mid dag viel de regen met bakken uit de lucht. Met man en macht bescherm den de standhouders hun producten tegen de regen. Bezoekers hadden zich veelal goed voorbereid op het onstuimige weer. Bijna iedereen had een paraplu of regenjas bij zich. En dat was hard nodig. Ondanks de waar een camping was aangegeven, bleek er geen te zijn. „Zo waren we eens op zoek naar onderdak. We fietsten elke dag tot vijf of zes uur. Het was die avond al later gewor den. Ja, zes of acht kilometer ver derop zou er een gite of een cham- bres d'hötes zijn. logies met ontbijt. Het miezerde en het was nergens te vinden. We spraken een man aan op straat. Die ging op internet zoeken. Nergens iets kunnen vinden. Hij zei: als jullie niks vinden, dan kun je bij mij in de tuin je tent opslaan. Wij eerst nog bij een bejaardente huis aan het personeel gevraagd, maar ook dat wist niks. We hebben ons tentje bij die man in de tuin ge zet en mochten de wc gebruiken. We mochten binnen koken. Wat dat regen lieten de bezoekers zich niet uit het veld slaan. Even schuilen in de feesttent en daarna weer verder. Want er was volop te beleven op de landschapsfair. Liefhebbers van ambachtelijke pro ducten konden hun hart ophalen. Worst, kaas, honing, meeloerbrood en ga zo maar door. Mevrouw Pol betreft hebben we zoveel medewer king gehad. Dat was geweldig." Piet reed op een fiets met 27 ver snellingen. Bij een afdaling ziet hij op het laatste moment de afslag die ze moeten nemen. Op het gladde wegdek gaat hij onderuit. De tassen komen tussen het achterwiel. Piet houdt er een blauwe plek op zijn achterwerk aan ,over. Het blijft op dat moment zonder gevolgen. Maar als ze in 'the middle of nowhere' zijn, hoort Piet diezelfde dag een knak. „Spaak gebroken. Wel nieu we meegenomen, maar niet het tan getje om hem in het wiel te zetten. Er zat een slag in het wiel. Na een derman uit Sint Philpsland is samen met een vriendin op stap. Voordat ze naar de auto loopt, koopt ze nog even twee schapenvellen. „Een schapenvacht stond al lang op mijn verlanglijstje", zegt ze. „Lekker warm in de winter en verkoelend in de zomer. Zijn ze niet mooi?" Pol derman laat de braderie in Tholen bewust links liggen. „Dat is ieder jaar hetzelfde", zegt ze. „Dit is uniek, hier kom je niet zomaar. Bo vendien kun je hier bijzondere pro ducten kopen. Dat kan ik van een braderie niet zeggen." Naast een keur aan etenswaar, zijn er tal van activiteiten. Een honden- f goed uur zagen we een landrover aan komen rijden. Die moet gereed schap bij zich hebben, dacht ik. We hielden de bestuurder aan. Hij was onmiddellijk bereid te helpen." Het zou niet de laatste knak zijn. Het zouden er zeven worden, maar ondertussen hadden de fietsers wel een tangetje aangeschaft zodat ze het euvel zelf konden verhelpen. Piet zit vol verhalen. Op zijn laptop laat hij foto's zien. Opvallend veel van monumenten ter nagedachtenis van mensen die vielen in de Eerste Wereldoorlog. Noord-Frankrijk lag in de frontlinie. Overal staan ze, vaak versierd met de Franse vlag gen. Als oud-militairen toonden ze hun respect door even te stoppen. Behalve gedenktekens legden ze show. een rondrit met trekpaarden, boogschieten, een vlinderpresenta tie en een rondleiding door de een denkooi. „Laagdrempeligheid staat voorop", zegt organisator Annet de Ruyter, kooiker van het Zeeuwse Landschap. „Voor de meeste fairs moetje entree betalen, hier niet. De natuur is voor iedereen toeganke lijk. Dat is het uitgangspunt van on ze stichting en de fair." Wie ver wachtte dat ook het natuurgebied vrij toegankelijk was, kwam bedr ogen uit. Een rondleiding was slechts voor een select aantal bezoekers moge lijk. „Het is en blijft een natuurge bied", zegt Annet. „Om die reden is de rondleiding beperkt tot vijf tien personen." Naar schatting ook menig kerk en kathedraal op de route vast. Piet fotografeerde de buitenkant, Cock de binnenkant. „Hij noemde me cultuurbarbaar omdat ik nooit naar binnen wilde. De binnenkant interesseert me niet zo. De buitenkant wel. Hoe mensen in staat zijn geweest om zulke ge bouwen te maken. Dat moet ook leed hebben veroorzaakt. Ze moes ten het met veel minder middelen doen. Daar heb ik ontzag voor. Daar kan ik ook van genieten." Soms een bordje: 1625 kilometer Chemin de Saint Jacques de Com- postelle. Ridderhof heeft bijna twee weken last gehad van een pijnlijk zitvlak. Zeker op warme dagen als ze, na een lunch op een terrasje, hun 'rit vervolgden. „Mijn kont deed heel zeer. Ik heb behoorlijk afgezien. Ik was blij dat ik voorop fietste, zodat Cock mijn gezicht niet kon zien." Hij gebruikte zalf en nog eens zalf om de pijn te verlichten. Maar een hard zadel geeft nooit mee. Ze fiet sten langs wijngaarden, langs vel den met bloeiende zonnebloemen, door stille dorpen en slaperige stad jes, over bruggen, langs rivieren, door bossen. In de buurt van Saint Emilion, in het zuidwesten van Frankrijk, komen ze bij een ver weerde stenen paal. Piet glundert en wijst op het getal: nog duizend kilometer. „We hadden het grootste gedeelte achter de rug." De tocht is volgens de fietser mooi om op terug te kijken. „Er zijn mo menten datje verschrikkelijk afziet. Maar als je 's avonds gedoucht en gegeten hebt, en je eerste biertje hebt gedronken, dan zakt het. Bij het tweede biertje ben je het alweer kwijt." Voordat ze de Pyreneeën oversta ken, sliepen ze in een van de her bergen die speciaal voor de pel grims is bestemd. Een oud semi narie waar ze voor 15 euro per per soon overnachtten. Je kunt er zelf koken, maar slaapt er met meerdere mensen op een zaal. Er was toen niemand. Maar je beseft dan ook wel dat de route commercieel wordt uitgebuit. In Spanje heb je een menu del Peregrino voor 8 tot 12 euro." De beklimming was een beproe ving. Zoveel haarspeldbochten. „We moesten naar 1500 meter. Toen we op 400 zaten, vroeg Cock al hoeveel we nog moesten. Ik had een hoogtemeter om mijn arm." In het Spaanse deel van de route stop ten de fietsers één keer, om twee uur 's middags. In ibaneta, op een pas, op 1057 meter hoogte. Het was zondag. Ze hadden honger en zoch ten de luxe van een hotelletje. 'Har de behuizing', in militair jargon. „We waren er echt aan toe." De tocht voerde door Pamplona, Estella, Logrono, Burgos, Leon, kwamen 750 mensen af op het eve nement. „En dat ondanks de regen en concurrentie van de braderie in Tholen", zegt ze. Annet sluit niet uit om eens in de vijf jaar een fair te organiseren. „Er komt hoe dan ook een vervolg, maar wanneer, dat weet ik nog niet. Het vergt ontzet tend veel voorbereiding." De kooi ker is zeer te spreken over de men taliteit van de bezoekers. „Mensen hebben respect voor de natuur. Na dien vond ik nauwelijks afval. Mijn complimenten daarvoor rich ting iedereen die een bezoek bracht aan de eendenkooi." Al even trots is Annet op de standhouders. „Vrouwen in klederdracht, je eigen brood bakken boven een kamp vuur, het terrein ademde een en al sfeer uit. Je waande je even terug in de tijd. Precies zoals ik het voor af in mijn hoofd had." Standhou ders konden meedingen naar de creativiteitsprijs. Die ging naar Marline van Harberden en Clemen tine Kot. „Schilderen en je eigen brood bakken. Ontzettend leuk be dacht. En iedereen liep in kleder dracht, schitterend." In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is de eendenkooi geen gesloten kooi waar vogels in gevangenschap leven. Het is een natuurgebied waar allerlei vogels vrij rondvliegen. „De eendenkooi aan de Noordweg bij Anna Jacoba- polder werd in 1882 opgericht na de inpoldering (1847) van de Anna Jacobapolder", zegt Annet. „De pias, omringd door bomen en strui ken, oefent een grote aantrekkings kracht uit op eenden. Zoet water is in het Oosterscheldegebied immers zeldzaam." Voor eenden is het na tuurgebied de ideale uitvalsbasis om te drinken en rusten. Annet: „Dat was vroeger wel anders." Voor veel eenden was de 'kooi' de laatste rustplaats. Eendenkooien hadden tot begin vorige eeuw vangst voor consumptie als voor naamste doel. Lokeenden lokten hun wilde soortgenoten een vang- pijp in, waar de kooiker ze stond op te wachten. Tegenwoordig is het vooral een rustgebied. Van de in totaal 1400 eendenkooien die ons land ooit telde, zijn er van daag de dag nog 118 over. „Zeeland telt er nog vier", zegt Annet. „Mar tini Buys, schoonzoon van bedijker W.F. Del Campo, richtte de eenden kooi op. Hiervoor verkreeg hij Ko ninklijke goedkeuring van Willem III. In 1984 werd het natuurgebied gekocht door stichting Het Zeeuw se Landschap." De stichting vierde haar 75-jarig bestaan niet alleen in de eenden kooi. Verspreid over de provincie vonden drie activiteiten plaats. Zo was er een excursie door het Ver dronken Land van Saeftinghe en waren er activiteiten in en rond Hoeve Van der Meuten in 's-Heer Abtskerke. Astorga. Steden met indrukwek kende geschiedenissen en gebou wen. In Punte la Reina (tussen Pamplona en Estelle) waren ze in de smalle straatjes getuige van een optocht van reuzenfiguren. In As torga zagen ze het bisschoppelijk paleis, ontworpen door de Cata laanse architect Gaudi. Maar ook steeds meer wandelaars die alle maal naar hetzelfde eindpunt smachtten. Nederlanders die, op de fiets, al vanaf mei onderweg waren. Een Frans gezin met drie kinderen, waarvan de jongste nog een baby. Op de rug van een ezel. „De andere kinderen liepen'er vrolijk bij op simpele sandaaltjes. Ze waren vro lijk. Buitengewoon. Respect hoor." Ze reden soms een stukje samen met andere fietsers, of groetten wandelaars. „Dat geeft een bepaal de verbondenheid." Op de laatste dag moesten ze nog 118 kilometer. Ze vertrokken vroe ger dan anders, om op tijd te kunnen aankomen. De start was in de mist. De berg was 1400 meter hoog, met stukjes waar de helling tien procent steeg. Bij de afdaling reed Piet lek. Toen ze aan de kant van de weg de band aan het repareren waren, pas seerde er een kudde koeien. Ze lie pen bijna over Piets tenen, omdat hij bij de ingang van de wei stond. „Cock en de boer hadden er veel plezier om, maar ik ben niet bang voor koeien." Na dertig vlotte kilo meters klapte Piets binnenband. Ook de buitenband was kapot. Na vervanging verder. „Maar het zat niet goed. Een zwabberend achter wiel. Weer een spaak gebroken." In het zicht van de haven lukte het niet om de spaak te vervangen. „Cock met het achterwiel terug naar het dorp. Een uur zitten wachten in een bushokje. Het werd steeds war mer." Even dachten ze dat ze het niet zouden halen. Op het laatste stukje moesten ze flink op de peda len. „Voor Santiago heb je nog een paar bergen. Dat we moesten klim men stond niet in het boekje." Toen ze eindelijk arriveerden, was dat een lichte teleurstelling, zegt Piet. De plek bij het bordje Santiago gaf geen mooi uitzicht op de stad. En daar had Ridderhof wel op gere kend. „Ik had op een magnifiek ge zicht gerekend op Santiago." Dat mooie uitzicht kwam pas een dag later, nadat ze in de kathedraal hun laatste stempel en hun oorkonde hadden opgehaald en door de stad dwaalden. „Bezinningsreis? Er zijn wel momenten datje met jezelf be zig bent. Mijn bezinning is dat ik meer aandacht aan mijn vrouw An nemarie wil besteden." Piet zegt wel van afzien te houden. „Kijken naar watje kan. Maar ik heb niet het gevoel dat ik grenzen heb verlegd. Ik heb gewoon gedaan wat ik wilde doen." Gedeputeerde staten van Zeeland hebben besloten om ieder jaar de subsidieverstrekking aan de Fau- nabeheereenheid (FBE) Zeeland opnieuw vast te stellen. Tot afgelo pen jaar kreeg de beheereenheid, die schade door dieren aan gewas sen bestrijdt, subsidie voor een pe riode van vier jaar. Vanwege de onzekere financiële positie hebben gedeputeerde staten besloten de subsidie vanaf 2011 maar voor één jaar toe te kennen. De FBE heeft begrip voor het standpunt. De be heereenheid is een erkend samen werkingsverband van jachthou- ders. Het Centrum Jeugd en Gezin (CJG) van de gemeente Tholen start op 19 september een opvoed cursus. Deze bestaat uit zes och tenden en wordt gegeven in sa menwerking met de GGD. Ouders en verzorgers van kinderen in de leeftijd van 4 tot en met 12 jaar kunnen meedoen. Er wordt prakti sche informatie gegeven over op voeding en er kunnen vragen wor den gesteld. Deelname is gratis. Er zijn twee mogelijkheden om de cursus te volgen, namelijk op maandagmorgen of op woensdag morgen tussen negen en elf uur in het gemeentehuis. In het laatste geval is de eerste bijeenkomst op 21 september. Aanmelden kan tot aanstaande woensdag via secreta- riaat-jgz@ggdzeeland.nl. In het najaar wordt bij voldoende belang stelling ook een cursus beter om gaan met pubers gegeven. Gedupeteerde staten van Zeeland geven groen licht voor het ont- werpbeheerplan Natura 2000 - Markiezaat, dat de provincie Noord-Brabant heeft opgesteld. Sinds het afsluiten van het Mar kiezaat van de Oosterschelde (1986) heeft het gebied zich ont wikkeld tot een bijzonder rijk vo- gelgebied. Het plan bevat richtlij nen voor het behoud van de flora en fauna. Ook bij een mogelijke verzilting van het gebied. Om de Natura 2000-doelstellin- gen te halen, is het begrazingsbe- heer herzien. Dat betekent meer broedmogelijkheden voor kustvo- gels. Het Markiezaat is een circa 1843 hectare groot gebied op de grens van Noord-Brabant en Zee land. 'Beter resultaat van haalbaarheidsonderzoek afwachten Op de fair kon je zelf je brood bakken boven een open vuur. Piet Ridderhof laat een kaart zien met een deel van de pelgrimsroute die hij heeft afgelegd.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2011 | | pagina 3