'Kijken naar watje kan, maar
ik heb geen grenzen verlegd
'Iedereen moet kunnen
genieten van de natuur'
SP twijfelt aan het nut van
trip gemeente naar Floriade
Groenlicht voor
Natura 2000
Trekkertrek met 120 deelnemers
op Klaverveld in Oud-Vossemeer
Donderdag 1 september 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Eigenlijk heeft hij een hekel aan fietsen, maar Piet Rid
derhof uit Sint-Annaland reed onlangs in 21 dagen 2480
kilometer naar Santiago de Compostella in Spanje. Vele
pelgrims gingen hem voor. Lopend. Tegenwoordig is er
ook een fietsroute. Hij wist niet goed waar hij aan begon.
Getraind had hij nauwelijks. Maar met wilskracht moet
iedereen het kunnen, vindt de 54-jarige oud-marinier. Hij
zag af, maar heeft wel voor hetere vuren gestaan. Over
hulpvaardigheid, mooie landschappen, kapotte spaken
en een zere kont.
Piet Ridderhof uit Sint-Annaland fietst naar Santiago de Compostella
Uitdaging
Volle baan
Ritme
Blauwe plek
Activiteiten
Zalf
Kooi
3
In de mist
Subsidietoezegging
FBE Zeeland herzien
Opvoedcursus bij
CJG in Tholen
Een reisje van gemeenteraad en college van burgemees
ter en wethouders naar de Floriade in Venlo is voorbarig.
Dat vindt de Thoolse SP-fractie, die de meerwaarde van
een dergelijke trip in twijfel trekt. Ze heeft er schriftelij
ke vragen over gesteld.
Stichting Thoolse Dagen houdt weer in de gaten
Ongeveer 120 deelnemers trekken 10 september ten
strijde in de trekkertrekwedstrijd op het grasveld bij in
dustrieterrein Klaverveld in Oud-Vossemeer. Voorzitter
Anco Fase van de organiserende stichting Thoolse Da
gen zegt dat dat aantal ongeveer gelijk is aan de inschrij
ving bij voorgaande jaren. Maar hij verwacht weer vol
doende spektakel, zeker nu er nog meer vrachtwagens
meedoen.
Landschapsfair eendenkooi Anna Jacobapolder trotseert regen
Zelden is de eendenkooi op Sint Philipsland geopend.
Alleen bij hoge uitzondering. Zaterdag was zo'n dag.
Stichting Het Zeeuwse Landschap vierde haar 75-jarig
bestaan met een landschapsfair op het terrein bij de een
denkooi. Kaas, honing, schapenvellen en rieten manden,
ambachtelijke streekproducten voerden de boventoon op
de fair.
Ridderhof ging samen met zijn
vriend en oud-collega Cock van
Werkhoven uit Voorhout, waarmee
hij vorig jaar een rondje fietste.
„Hij stelde toen voor om dit jaar
naar Santiago de Compostella te
gaan, via de pelgrimsroute. Hij ver
telde wat het inhield, maar ik had er
nog nooit van gehoord."
De Setallander stemde toe. maar
wist niet waar hij aan begon. Hij
ging zich oriënteren en kocht er
een nieuwe fiets voor. En als voor
bereiding begon hij naar zijn werk
in Tholen te fietsen, het Wester
poort waar hij conciërge is. In to
taal 26 kilometer. En dat voor ie
mand die zegt niks om fietsen te
geven. Zijn vrouw Annemarie
vroeg het hem vaak. „Maar dan
hangt mijn baard al op de grond.
Het is niet aan mij besteed." De
basis die hij met het fietsen van
zijn woonplaats naar Tholen legde,
noemt hij oppervlakkig. Hij was
wel warm gemaakt en begon zich
er steeds meer in te verdiepen. De
pelgrimsroute (Jacobsweg) was in
de middeleeuwen vanaf de Franse
Pyreneeën de belangrijkste ver
keersas via Noord-Spanje naar het
graf van de apostel Jacobus. De
loop van de route is al bekend
sinds de elfde eeuw. De apostel
was niet alleen bekend vanwege
zijn wonderbaarlijke verhalen. Ook
de Abdij van Cluny speelde een rol
in het stichten van een vredesbewe
ging teneinde grotere veiligheid te
stimuleren in West-Europa.
Pelgrims gingen op bedevaart van
wege het religieuze karakter; om
relikwieën te vereren of om een be
lofte aan God ten uitvoering te
brengen vanwege boetedoening.
Tegenwoordig speelt bezinning een
rol, of de fysieke uitdaging van de
tocht. Dat laatste is zeker voor Piet
van toepassing. „In mijn gedachten
was het opstappen en zoveel kilo
meter verder weer afstappen." Het
bleek echter meer te zijn dan dat.
Hij werd lid van het Sint Jacobsge-
nootschap in Utrecht en ontving
een pelgrimspas. Met de route en
ruimte voor de stempels die onder
weg verzameld moeten worden wil
de 'pelgrim' in aanmerking komen
voor een oorkonde als hij eenmaal
zijn einddoel heeft bereikt. Op de
Deze maand moet duidelijk wor
den of een Zeeuws-Brabantse ini
tiatief voor het binnenhalen van
de Floriade haalbaar is. De we
reldtuinbouwtentoonstelling wordt
eens in de tien jaar in ons land ge
houden, volgend jaar in het Noord-
Limburgse Venlo. Voor de volgen
de editie zou West-Brabant/Tholen
een mogelijke kandidaat zijn. Voor
de zomervakantie stemde een
krappe meerderheid van de Thool-
se gemeenteraad (tien tegen acht
stemmen) in met een haalbaar
heidsonderzoek en stelde daarvoor
25 mille beschikbaar. SGP, CU en
SP waren tegen.
Het vooronderzoek is nog niet
eens gedaan en nu komt er een
voorstel om als raad en college in
Venlo te gaan kijken. Eerder werd
Er zijn maximaal 30 deelnemers
per klasse. De tractoren zijn te zien
op twee speciaal geprepareerde ba
nen in de diverse klassen. Bijzon
der is de agrisport, vertelt Fase,
omdat er daarin minder limieten
zijn.
„Het zijn standaardtractors, maar
er zijn minder regels voor het op
voeren. Deze klasse is dit jaar goed
vertegenwoordigd. Ook Albert van
de Klundert uit Oud-Vossemeer
doet mee in deze klasse."
De trucks zullen alle 1500 pk no
dig hebben om zoveel mogelijk
meters af te leggen. De vrije klasse
met zo'n slordige 2000 pk zijn ei
genbouw tractoren.. Verder zijn er
nog de hotstocks, de superstan-
omslag de jacobsschelp, het sym
bool van de route. Overal is deze
route met de gestileerde schelp ge
markeerd. Op een blauwe onder
grond met gele strepen. Voor een
oorkonde moet men 200 kilometer
hebben afgelegd. Ridderhof en Van
Werkhoven deden het maximale.
Van Werkhoven nog méér, want hij
kwam fietsend van Voorhout naar
Sint-Annaland: 120 kilometer. „Dat
het niet zo makkelijk zou zijn, wist
ik. Daarvoor had ik niet genoeg ge
traind. Ik rrioest het puur op wils
kracht doen. Als een mens iets echt
wil, dan ga je er ook voor. Dat kan
iedereen. Daar hoefje geen marinier
voor te zijn geweest."
Piet reed de route van Ride for the
roses van 108 kilometer. Het was
de enige lange tocht ter voorberei
ding van de monstertocht naar San
tiago. En toen had Ridderhof al last
van een zere kont. „We zouden 21
dagen achter elkaar gaan fietsen.
De tochten niet allemaal van tevo
ren gepland. We zouden het van
dag tot dag bekijken." De eerste rit
dachten ze in Aalst te stoppen. Het
werd Denderleeuw in Oost-Vlaan-
deren: 150 kilometer.
Ze reisden met een tentje. Zochten
een camping op. „Maar slapen op
een camping tussen vakantiegan
gers? We hadden lekker gedoucht,
gegeten en een potje bier gedron
ken en wilden gaan slapen. Maar de
mensen bleven rustig tot twee uur
door keuvelen."
Het duo probeerde zo snel mogelijk
in een bepaald ritme te komen, 's
Ochtends om zeven uur liep de
wekker af. Soms vroeger. Scheren
deden ze de avond voor het vertrek,
's Ochtends namen ze een stuk
brood met beleg als ontbijt. Twee
keer vertrokken ze zonder, maar
was er wel een winkel onderweg
om proviand te halen. Toen ze net
in Frankrijk waren, kwamen ze
meer aanwijzingen tegen. „Dan be
gint het gevoel dat je op weg bent.
Je komt fietsers tegen, en 's avonds
op de camping een wandelaar. Met
een rieten hoed op en een jacobs
schelp. Daar maak je een praatje
mee. Ik heb er respect voor." Het
woord respect zal Ridderhof vaker
in de mond nemen als hij praat over
de moderne pelgrims die soms
bekend dat ook Bergse gemeente
bestuurders met dat doel naar Lim
burg afreizen. De SP is benieuwd
naar de meerwaarde ervan. En
naar de kosten, die ook weer op
het bordje van Tholen komen. Me
de gezien de bezuinigingen waar
mee Tholen - net als alle gemeen
ten - wordt geconfronteerd, zou de
SP liever het resultaat van het on
derzoek afwachten vóór er 'geld-
kostende activiteiten' worden ge
organiseerd. Het staat in de ogen
van de socialisten haaks op die be
zuinigingen. En dat voor iets wat,
aldus de SP. 'absoluut niet breed
wordt gedragen door de inwoners
van Tholen'.
De Floriade in Venlo is van april
tot oktober volgend jaar voor het
publiek geopend.
daard, de sportklassen en de stan
daardklassen.
Doel is steeds een full pull te ha
len. Daarbij zijn de sleepwagens,
The Black Fury en de Stille Kracht,
de volle honderd meter over de
baan getrokken. Steigerende trek
kers en vlammen uit de pijp doen
dan de spanning stijgen onder de
toeschouwers. Die kunnen tijdens
het kijkgenot genieten van een
hapje en een drankje en voor de
kinderen is er een springkussen.
De Thoolse dag begint om elf uur
's morgens. „We streven ernaar om
om zes uur klaar te zijn, maar we
lopen altijd uit naar een uur of
acht", aldus de voorzitter. Mocht
het veel blijven regenen, dan be
slist de organisatie woensdag of
donderdag al of ze het evenement
doorgang laten vinden.
S
maanden te voet, zelfs wel als gezin
met drie kleine kinderen en twee
ezels, de lange tocht naar de kathe
draal van Santiago maken.
De weersomstandigheden spelen
een grote rol bij hoe de tocht wordt
ervaren, maar ook de landschappen.
„Als er alleen maar heuvels zijn,
terwijl er veel wind staat, dan is het
niet leuk meer. Die dagen hebben
we wel gehad. In Frankrijk. Het ge
voel dat er geen eind aan de weg
komt. Of je nou linksom of recht
som gaat. Dat deed me terugdenken
aan de periode dat ik naar school
fietste, de lts in Sint-Maartensdijk,
's Morgens tegenwind en 's avonds
terug wéér."
Het was niet altijd makkelijk om
een slaapplaats te vinden. Daar
Het begon droog. Net voor de mid
dag viel de regen met bakken uit de
lucht. Met man en macht bescherm
den de standhouders hun producten
tegen de regen. Bezoekers hadden
zich veelal goed voorbereid op het
onstuimige weer. Bijna iedereen
had een paraplu of regenjas bij zich.
En dat was hard nodig. Ondanks de
waar een camping was aangegeven,
bleek er geen te zijn. „Zo waren we
eens op zoek naar onderdak. We
fietsten elke dag tot vijf of zes uur.
Het was die avond al later gewor
den. Ja, zes of acht kilometer ver
derop zou er een gite of een cham-
bres d'hötes zijn. logies met ontbijt.
Het miezerde en het was nergens te
vinden. We spraken een man aan op
straat. Die ging op internet zoeken.
Nergens iets kunnen vinden. Hij
zei: als jullie niks vinden, dan kun
je bij mij in de tuin je tent opslaan.
Wij eerst nog bij een bejaardente
huis aan het personeel gevraagd,
maar ook dat wist niks. We hebben
ons tentje bij die man in de tuin ge
zet en mochten de wc gebruiken.
We mochten binnen koken. Wat dat
regen lieten de bezoekers zich niet
uit het veld slaan. Even schuilen in
de feesttent en daarna weer verder.
Want er was volop te beleven op de
landschapsfair.
Liefhebbers van ambachtelijke pro
ducten konden hun hart ophalen.
Worst, kaas, honing, meeloerbrood
en ga zo maar door. Mevrouw Pol
betreft hebben we zoveel medewer
king gehad. Dat was geweldig."
Piet reed op een fiets met 27 ver
snellingen. Bij een afdaling ziet hij
op het laatste moment de afslag die
ze moeten nemen. Op het gladde
wegdek gaat hij onderuit. De tassen
komen tussen het achterwiel. Piet
houdt er een blauwe plek op zijn
achterwerk aan ,over. Het blijft op
dat moment zonder gevolgen. Maar
als ze in 'the middle of nowhere'
zijn, hoort Piet diezelfde dag een
knak. „Spaak gebroken. Wel nieu
we meegenomen, maar niet het tan
getje om hem in het wiel te zetten.
Er zat een slag in het wiel. Na een
derman uit Sint Philpsland is samen
met een vriendin op stap. Voordat ze
naar de auto loopt, koopt ze nog
even twee schapenvellen. „Een
schapenvacht stond al lang op mijn
verlanglijstje", zegt ze. „Lekker
warm in de winter en verkoelend in
de zomer. Zijn ze niet mooi?" Pol
derman laat de braderie in Tholen
bewust links liggen. „Dat is ieder
jaar hetzelfde", zegt ze. „Dit is
uniek, hier kom je niet zomaar. Bo
vendien kun je hier bijzondere pro
ducten kopen. Dat kan ik van een
braderie niet zeggen."
Naast een keur aan etenswaar, zijn
er tal van activiteiten. Een honden-
f
goed uur zagen we een landrover
aan komen rijden. Die moet gereed
schap bij zich hebben, dacht ik. We
hielden de bestuurder aan. Hij was
onmiddellijk bereid te helpen."
Het zou niet de laatste knak zijn.
Het zouden er zeven worden, maar
ondertussen hadden de fietsers wel
een tangetje aangeschaft zodat ze
het euvel zelf konden verhelpen.
Piet zit vol verhalen. Op zijn laptop
laat hij foto's zien. Opvallend veel
van monumenten ter nagedachtenis
van mensen die vielen in de Eerste
Wereldoorlog. Noord-Frankrijk lag
in de frontlinie. Overal staan ze,
vaak versierd met de Franse vlag
gen. Als oud-militairen toonden ze
hun respect door even te stoppen.
Behalve gedenktekens legden ze
show. een rondrit met trekpaarden,
boogschieten, een vlinderpresenta
tie en een rondleiding door de een
denkooi. „Laagdrempeligheid staat
voorop", zegt organisator Annet de
Ruyter, kooiker van het Zeeuwse
Landschap. „Voor de meeste fairs
moetje entree betalen, hier niet. De
natuur is voor iedereen toeganke
lijk. Dat is het uitgangspunt van on
ze stichting en de fair." Wie ver
wachtte dat ook het natuurgebied
vrij toegankelijk was, kwam bedr
ogen uit.
Een rondleiding was slechts voor
een select aantal bezoekers moge
lijk. „Het is en blijft een natuurge
bied", zegt Annet. „Om die reden
is de rondleiding beperkt tot vijf
tien personen." Naar schatting
ook menig kerk en kathedraal op de
route vast. Piet fotografeerde de
buitenkant, Cock de binnenkant.
„Hij noemde me cultuurbarbaar
omdat ik nooit naar binnen wilde.
De binnenkant interesseert me niet
zo. De buitenkant wel. Hoe mensen
in staat zijn geweest om zulke ge
bouwen te maken. Dat moet ook
leed hebben veroorzaakt. Ze moes
ten het met veel minder middelen
doen. Daar heb ik ontzag voor.
Daar kan ik ook van genieten."
Soms een bordje: 1625 kilometer
Chemin de Saint Jacques de Com-
postelle.
Ridderhof heeft bijna twee weken
last gehad van een pijnlijk zitvlak.
Zeker op warme dagen als ze, na
een lunch op een terrasje, hun 'rit
vervolgden. „Mijn kont deed heel
zeer. Ik heb behoorlijk afgezien. Ik
was blij dat ik voorop fietste, zodat
Cock mijn gezicht niet kon zien."
Hij gebruikte zalf en nog eens zalf
om de pijn te verlichten. Maar een
hard zadel geeft nooit mee. Ze fiet
sten langs wijngaarden, langs vel
den met bloeiende zonnebloemen,
door stille dorpen en slaperige stad
jes, over bruggen, langs rivieren,
door bossen. In de buurt van Saint
Emilion, in het zuidwesten van
Frankrijk, komen ze bij een ver
weerde stenen paal. Piet glundert
en wijst op het getal: nog duizend
kilometer. „We hadden het grootste
gedeelte achter de rug."
De tocht is volgens de fietser mooi
om op terug te kijken. „Er zijn mo
menten datje verschrikkelijk afziet.
Maar als je 's avonds gedoucht en
gegeten hebt, en je eerste biertje
hebt gedronken, dan zakt het. Bij
het tweede biertje ben je het alweer
kwijt."
Voordat ze de Pyreneeën oversta
ken, sliepen ze in een van de her
bergen die speciaal voor de pel
grims is bestemd. Een oud semi
narie waar ze voor 15 euro per per
soon overnachtten. Je kunt er zelf
koken, maar slaapt er met meerdere
mensen op een zaal. Er was toen
niemand. Maar je beseft dan ook
wel dat de route commercieel wordt
uitgebuit. In Spanje heb je een
menu del Peregrino voor 8 tot 12
euro."
De beklimming was een beproe
ving. Zoveel haarspeldbochten.
„We moesten naar 1500 meter.
Toen we op 400 zaten, vroeg Cock
al hoeveel we nog moesten. Ik had
een hoogtemeter om mijn arm." In
het Spaanse deel van de route stop
ten de fietsers één keer, om twee
uur 's middags. In ibaneta, op een
pas, op 1057 meter hoogte. Het was
zondag. Ze hadden honger en zoch
ten de luxe van een hotelletje. 'Har
de behuizing', in militair jargon.
„We waren er echt aan toe."
De tocht voerde door Pamplona,
Estella, Logrono, Burgos, Leon,
kwamen 750 mensen af op het eve
nement. „En dat ondanks de regen
en concurrentie van de braderie in
Tholen", zegt ze. Annet sluit niet
uit om eens in de vijf jaar een fair
te organiseren. „Er komt hoe dan
ook een vervolg, maar wanneer, dat
weet ik nog niet. Het vergt ontzet
tend veel voorbereiding." De kooi
ker is zeer te spreken over de men
taliteit van de bezoekers. „Mensen
hebben respect voor de natuur. Na
dien vond ik nauwelijks afval.
Mijn complimenten daarvoor rich
ting iedereen die een bezoek bracht
aan de eendenkooi." Al even trots
is Annet op de standhouders.
„Vrouwen in klederdracht, je eigen
brood bakken boven een kamp
vuur, het terrein ademde een en al
sfeer uit. Je waande je even terug
in de tijd. Precies zoals ik het voor
af in mijn hoofd had." Standhou
ders konden meedingen naar de
creativiteitsprijs. Die ging naar
Marline van Harberden en Clemen
tine Kot. „Schilderen en je eigen
brood bakken. Ontzettend leuk be
dacht. En iedereen liep in kleder
dracht, schitterend."
In tegenstelling tot wat de naam
doet vermoeden, is de eendenkooi
geen gesloten kooi waar vogels in
gevangenschap leven. Het is een
natuurgebied waar allerlei vogels
vrij rondvliegen. „De eendenkooi
aan de Noordweg bij Anna Jacoba-
polder werd in 1882 opgericht na
de inpoldering (1847) van de Anna
Jacobapolder", zegt Annet. „De
pias, omringd door bomen en strui
ken, oefent een grote aantrekkings
kracht uit op eenden. Zoet water is
in het Oosterscheldegebied immers
zeldzaam." Voor eenden is het na
tuurgebied de ideale uitvalsbasis
om te drinken en rusten. Annet:
„Dat was vroeger wel anders."
Voor veel eenden was de 'kooi' de
laatste rustplaats. Eendenkooien
hadden tot begin vorige eeuw
vangst voor consumptie als voor
naamste doel. Lokeenden lokten
hun wilde soortgenoten een vang-
pijp in, waar de kooiker ze stond op
te wachten. Tegenwoordig is het
vooral een rustgebied.
Van de in totaal 1400 eendenkooien
die ons land ooit telde, zijn er van
daag de dag nog 118 over. „Zeeland
telt er nog vier", zegt Annet. „Mar
tini Buys, schoonzoon van bedijker
W.F. Del Campo, richtte de eenden
kooi op. Hiervoor verkreeg hij Ko
ninklijke goedkeuring van Willem
III. In 1984 werd het natuurgebied
gekocht door stichting Het Zeeuw
se Landschap."
De stichting vierde haar 75-jarig
bestaan niet alleen in de eenden
kooi. Verspreid over de provincie
vonden drie activiteiten plaats. Zo
was er een excursie door het Ver
dronken Land van Saeftinghe en
waren er activiteiten in en rond
Hoeve Van der Meuten in 's-Heer
Abtskerke.
Astorga. Steden met indrukwek
kende geschiedenissen en gebou
wen. In Punte la Reina (tussen
Pamplona en Estelle) waren ze in
de smalle straatjes getuige van een
optocht van reuzenfiguren. In As
torga zagen ze het bisschoppelijk
paleis, ontworpen door de Cata
laanse architect Gaudi. Maar ook
steeds meer wandelaars die alle
maal naar hetzelfde eindpunt
smachtten. Nederlanders die, op de
fiets, al vanaf mei onderweg waren.
Een Frans gezin met drie kinderen,
waarvan de jongste nog een baby.
Op de rug van een ezel. „De andere
kinderen liepen'er vrolijk bij op
simpele sandaaltjes. Ze waren vro
lijk. Buitengewoon. Respect hoor."
Ze reden soms een stukje samen
met andere fietsers, of groetten
wandelaars. „Dat geeft een bepaal
de verbondenheid."
Op de laatste dag moesten ze nog
118 kilometer. Ze vertrokken vroe
ger dan anders, om op tijd te kunnen
aankomen. De start was in de mist.
De berg was 1400 meter hoog, met
stukjes waar de helling tien procent
steeg. Bij de afdaling reed Piet lek.
Toen ze aan de kant van de weg de
band aan het repareren waren, pas
seerde er een kudde koeien. Ze lie
pen bijna over Piets tenen, omdat
hij bij de ingang van de wei stond.
„Cock en de boer hadden er veel
plezier om, maar ik ben niet bang
voor koeien." Na dertig vlotte kilo
meters klapte Piets binnenband.
Ook de buitenband was kapot. Na
vervanging verder. „Maar het zat
niet goed. Een zwabberend achter
wiel. Weer een spaak gebroken." In
het zicht van de haven lukte het niet
om de spaak te vervangen. „Cock
met het achterwiel terug naar het
dorp. Een uur zitten wachten in een
bushokje. Het werd steeds war
mer." Even dachten ze dat ze het
niet zouden halen. Op het laatste
stukje moesten ze flink op de peda
len. „Voor Santiago heb je nog een
paar bergen. Dat we moesten klim
men stond niet in het boekje."
Toen ze eindelijk arriveerden, was
dat een lichte teleurstelling, zegt
Piet. De plek bij het bordje Santiago
gaf geen mooi uitzicht op de stad.
En daar had Ridderhof wel op gere
kend. „Ik had op een magnifiek ge
zicht gerekend op Santiago." Dat
mooie uitzicht kwam pas een dag
later, nadat ze in de kathedraal hun
laatste stempel en hun oorkonde
hadden opgehaald en door de stad
dwaalden. „Bezinningsreis? Er zijn
wel momenten datje met jezelf be
zig bent. Mijn bezinning is dat ik
meer aandacht aan mijn vrouw An
nemarie wil besteden." Piet zegt
wel van afzien te houden. „Kijken
naar watje kan. Maar ik heb niet het
gevoel dat ik grenzen heb verlegd.
Ik heb gewoon gedaan wat ik wilde
doen."
Gedeputeerde staten van Zeeland
hebben besloten om ieder jaar de
subsidieverstrekking aan de Fau-
nabeheereenheid (FBE) Zeeland
opnieuw vast te stellen. Tot afgelo
pen jaar kreeg de beheereenheid,
die schade door dieren aan gewas
sen bestrijdt, subsidie voor een pe
riode van vier jaar. Vanwege de
onzekere financiële positie hebben
gedeputeerde staten besloten de
subsidie vanaf 2011 maar voor één
jaar toe te kennen. De FBE heeft
begrip voor het standpunt. De be
heereenheid is een erkend samen
werkingsverband van jachthou-
ders.
Het Centrum Jeugd en Gezin
(CJG) van de gemeente Tholen
start op 19 september een opvoed
cursus. Deze bestaat uit zes och
tenden en wordt gegeven in sa
menwerking met de GGD. Ouders
en verzorgers van kinderen in de
leeftijd van 4 tot en met 12 jaar
kunnen meedoen. Er wordt prakti
sche informatie gegeven over op
voeding en er kunnen vragen wor
den gesteld. Deelname is gratis. Er
zijn twee mogelijkheden om de
cursus te volgen, namelijk op
maandagmorgen of op woensdag
morgen tussen negen en elf uur in
het gemeentehuis. In het laatste
geval is de eerste bijeenkomst op
21 september. Aanmelden kan tot
aanstaande woensdag via secreta-
riaat-jgz@ggdzeeland.nl. In het
najaar wordt bij voldoende belang
stelling ook een cursus beter om
gaan met pubers gegeven.
Gedupeteerde staten van Zeeland
geven groen licht voor het ont-
werpbeheerplan Natura 2000 -
Markiezaat, dat de provincie
Noord-Brabant heeft opgesteld.
Sinds het afsluiten van het Mar
kiezaat van de Oosterschelde
(1986) heeft het gebied zich ont
wikkeld tot een bijzonder rijk vo-
gelgebied. Het plan bevat richtlij
nen voor het behoud van de flora
en fauna. Ook bij een mogelijke
verzilting van het gebied.
Om de Natura 2000-doelstellin-
gen te halen, is het begrazingsbe-
heer herzien. Dat betekent meer
broedmogelijkheden voor kustvo-
gels. Het Markiezaat is een circa
1843 hectare groot gebied op de
grens van Noord-Brabant en Zee
land.
'Beter resultaat van haalbaarheidsonderzoek afwachten
Op de fair kon je zelf je brood bakken boven een open vuur.
Piet Ridderhof laat een kaart zien met een deel van de pelgrimsroute die hij heeft afgelegd.