Rob den Engelsman wil met Noad
de beste ploeg van Tholen worden
Goede voornemens Matthijs van Stee:
betere cijfers op school en bij Tholen
Guno Pelgrim neemt handschoen
op bij zaterdagteam van Vosmeer
Dennis Vaders hoopt op kippenvel
in streekduels met drie eilandclubs
Nieuwe competitie
begint 3 september
Donderdag 25 augustus 2011
17
Visser mist training, maar heeft talent voor Zeeuwse selectie
Geen torenhoge verwachtingen, jong team moet groeien
Machteloos
Gouden zet
Stimulans
Discipline: niet te laat komen en geen training missen
Discipline
Wonderen
Verbazing
Realistisch
Imago
Middenvelder WHS: fanatisme Ko Stoutjesdijk plus
Conditie
Knaller
De voetbalcompetitie 2011/2012 begint zaterdag 3 september.
Deze week de voorbeschouwingen van de vier Thoolse derde
klassers. Rob den Engelsman van Noad'67 uit Sint Philipsland,
Matthijs van Stee van Tholense Boys uit Tholen, Guno Pelgrim
de nieuwe trainer van het zaterdagteam van Vosmeer uit Oud-
Vossemeer en Dennis Vaders van WHS uit Sipt-Annaland blik
ken vooruit. Volgende week komen de drie vierdeklassers en de
enige vijfdeklasser aan bod.
„Ons streven is nacompetitie", zegt Rob den Engelsman van Noad'67.
Als visserman komt hij bijna niet aan trainen toe. Het belette Rob den
Engelsman niet om uit de groeien tot een van de beste spelers van de
streek. Onlangs werd Den Engelsman zelfs uitgenodigd voor de Zeeuw
se selectie onder 23 jaar. Met Noad'67 wil hij komend seizoen hoge
ogen gooien. „Ons streven is nacompetitie."
Met een ander beroep was Rob den
Engelsman als voetballer waar
schijnlijk een paar stappen verder
geweest. Van jongs af aan was het de
ondertussen 23-jarige Fluplander
echter duidelijk: het was de zee die
hem trok. In het spoor van zijn oude
re broer Roel koos hij voor de visse
rij. Zoals jonger broertje Frank, spits
in de hoofdmacht van Noad, studeert
voor een logistieke functie in de ma
ritieme sector. Tot en met donder
dagavond is Den Engelsman meestal
op zee. In de zomer voor de Neder
landse kust. In de winterperiode
wordt wel tot aan Boulogne gevaren.
Met Den Engelsman als stuurman en
werktuigbouwkundige. Mul, inktvis,
poon, van alles komt er in de netten.
Binnenkort stapt hij in Stellendam
over op een andere kotter. Met de
nieuwste technieken aan boord hoopt
hij op nog betere vangsten, en meer
geld. Hard werken is het. Werk dat
geen ruimte laat voor trainen met
Noad. Soms oefent hij wat op vrij
dagavond, samen met Erwin Kot, de
trainer van het tweede elftal. Spijt
van zijn keuze heeft Den Engelsman
nooit gehad. De vrijheid van het wer
ken op zee is hem lief. ,Je zet je ei
gen koers uit en bent eigen baas. Dat
is het mooie ervan." Ook heeft hij
oog voor de natuur. „De zonsonder
gangen op het water, de bewolking,
dat is prachtig om te zien. Ik maak er
vaak foto's van."
Vanwege zijn geringe lengte wordt
hij bij Noad soms Pietertje ge
noemd, naar het ventje in de reclame
van Calvé. Bij Pietertje staat het
voetbal nog in de kinderschoenen,
met alle foutjes die daar bij horen.
Den Engelsman kreeg de bijnaam
vorig seizoen, na een afgestraft fout
je in de opbouw in de partij bij Tho
lense Boys. Den Engelsman kan er
om lachen. Met kritiek heeft hij geen
moeite. En voetbalhumor hoort er
bij. Trouwens, zoveel fouten maakt
hij niet. En als visser weet hij van na
ture wat relativeren is. „We spelen
maar derde klasse. Op dat niveau is
voetbal niet perfect." Bij Noad lieten
ze vorig seizoen op een gegeven mo
ment wel erg veel steken vallen. Tot
ruim over de helft van het seizoen le
ken de Fluplanders verzekerd van de
derde plek. Het spelen van promotie
wedstrijden was een zekerheid. Tot
de klad erin kwam. Een zeldzaam
slechte reeks volgde. Op het eind
pakte Noad overal naast. Den En
gelsman heeft er nog, steeds geen
verklaring voor. „Niets lukte meer.
Keer op keer gaven we het weg. We
lieten zoveel kansen liggen. We mis
ten zelfs een penalty in de laatste mi
nuut. En onze tegenstanders legden
de bal, uitgerekend tegen ons, pre
cies in het kruis. Op een gegeven
moment ga je dan als ploeg tegen je
zelf voetballen. Een machteloos ge
voel."
Het was de anticlimax van een sei
zoen dat veelbelovend begon. De
nieuwe trainer Johan Sulkers maakte
enkele verrassende keuzes. Zo werd
Rob denEngelsman ineens laatste
man. Het*bleek een gouden zet. Den
Engelsman, voorheen aanvaller,
voelde zich meteen thuis op zijn
stek. Met allure gaf hij leiding aan de
verdediging. Ook stond hij met zijn
voetballende kwaliteiten aan de basis
van veel aanvallen. Juist door zijn in
breng werd het spel van de Fluplan
ders verzorgder. Soms werd hem
verweten te vaak de voetballende op
lossing te zoeken. „Maar zo zit ik nu
eenmaal in elkaar." Ook in het nieu
we seizoen verwacht Den Engels
man weer het slot op de deur te zijn
Zeker nu een mogelijk alternatief als
Erik Arkesteijn door een blessure
achteruit is geworpen. „Ik ben bang
dat we geen alternatieven hebben."
Natuurlijk denkt hij nog wel eens te
rug aan andere seizoenen, waarin hij
samen met broertje Frank vijandelij
ke verdedigingen zoek speelde. Blin
delings vonden ze elkaar. „Maar ik
heb niets te eisen. Tenslotte train ik
niet. En ik speel voor de ploeg, niet
voor mezelf."
Na het min of meer mislukte seizoen
was de uitverkiezing voor de Zeeuw
se jeugdselectie een stimulans. Een
prestigieus toernooi in Breskens,
twee dagen lang. Met partijtjes tegen
leeftijdgenoten van profclubs als AZ,
FC Twente en Club Brugge. Den En
gelsman speelde er als rechtsback en
rechtsbuiten, om zijn veelzijdigheid
nog maar eens te onderstrepen. „Een
mooie ervaring. In ons team spele-
den jongens van Hoek. Kloetinge en
Vlissingen. Natuurlijk merk je dat
die jongens al langer op een hoger
niveau trainen en spelen. Maar ik
kon aardig mee." Of het hem aan het
denken heeft gezet over zijn voetbal
toekomst? Nee. „Wat had ik dan
moeten bereiken? Halsteren, of zo?
Ik ben daar helemaal niet mee bezig.
Ik ben ook nog nooit benaderd door
andere clubs. Waarschijnlijk weet ie
dereen dat ik niet kan trainen en ha
ken ze af."
Met Noad wil Den Engelsman het
beter doen als vorig seizoen. Zonder
steunpilaren als Arjan Moerland en
Dennis Kot lijkt dat een moeilijke
opgave. Wel staat op Flupland de
jeugd te trappelen. Marvin Quist,
Jauko Gorissen en Ivo Verwijs wor
den tot de grote talenten gerekend.
Met de breedte van de selectie zit het
bij Noad ook goed. In de begeleiding
neemt oud-doelman Huib van Wes
ten de plaats in van Ard Beurkens.
Een nieuwe hoofdsponsor zorgde
voor een aansprekend kledingpak-
ket. Ook is de discipline door Sul
kers flink aangetrokken. Den Engels
man is optimistisch. „We willen dit
jaar hoe dan ook de beste club van
Tholen worden. Dat betekent bijna
automatisch dat je top-5 speelt. En
dan zijn de prijzen niet ver weg. Ons
streven is nacompetitie halen." Het
seizoen wordt geopend met een duel
tegen WHS, de erfvijand die nu ge
traind wordt door dé voorheen op
Flupland werkzame Ko Stoutjesdijk.
Den Engelsman, zelf iemand met
wortels in Setalland. noemt het een
mooie affiche. „Ik heb nog zwem
men van Ko geleerd en later met veel
plezier onder hem gevoetbald. We
zullen er meteen moeten staan."
Alles staat en valt met meer discipline vindt de nieuwe trainer van Vosmeer.
Het verleden is voorgoed voorbij. Voor het eerst iii de derde klasse, zon
der topscorer en rustpunt Rachid Bouhoudane, en met een nieuwe trai
ner: Guno Pelgrim. Dat is het in het kort het verhaal van het zaterdag
team van Vosmeer. Wat Pelgrim (45) betreft wordt er niet meer
omgekeken. Investeren in zelfdiscipline ziet hij als een van zijn grote
uitdagingen. „We moeten blijven voetballen, wat er ook gebeurt en wat
er ook geroepen wordt. Als we dat doen, kunnen we van elke ploeg win
nen. Ook in de derde klasse."
Als liefhebber stond hij nietsvermoe
dend langs de kant bij de kampioens
wedstrijd van Vosmeer in Halsteren,
de club waar hij in de jeugdafdeling
als trainer actief was. Met een zwaar
bevochten 0-0 remise wist Vosmeer
de titel veilig te stellen. Luttele
maanden later is de in Paramaribo
geboren Pelgrim hoofdtrainer van de
ploeg die vooral uit voetballers met
Marokkaanse wortels bestaat. Tot
zijn eigen verbazing, zegt hij. „Ik
ben niet iemand die werkt volgens
een planning of zo. Eerlijk gezegd
had ik dit ook niet verwacht." Aan
vankelijk was het de bedoeling dat
Pelgrim zou aantreden als assistent.
Toen het bestuur van de club er met
de beoogde kandidaat niet uitkwam,
werd hij alsnog eerste man. Pelgrim
wedt dat hij met een lastige groep te
maken krijgt. „Niet veel mensen
zouden hier zijn ingestapt." Zelf
neemt hij vol overtuiging de hand
schoen op. „Vosmeer voetbalt voor
namelijk tegen zichzelf. Dat heb ik
op de trainingen ook al gemerkt. Ze
praten elkaar de wedstrijd uit. Maar
als we een hecht team worden, gaat
het goed komen." Vanwege de al
lochtone achtergrond heeft Vosmeer
vrijwel wekelijks te maken met dis
criminerende opmerkingen. Zelf
heeft hij er ook ervaring mee. ,Je ei
gen spelletje blijven spelen is het
beste antwoord. En na afloop trek je
een lange neus naar de tegenstan
der."
De in Sint Maartensdijk opgegroeide
Pelgrim stond zelf ook te boek als
een jongen die mod lijk in het gareel
was te krijgen. In zijn actieve loop
baan versleet hij een handvol clubs.
Na Smerdiek volgden Dosko, Tho
lense Boys, opnieuw Dosko en later
Virtus. Vaak stapte hij op uit onvrede,
meestal na een conflict met een trai
ner. Een zware knieblessure in zijn
Bergse periode stond bovendien een
werkelijke doorbraak in de weg. Zelf
noemt hij zich koppig. „Dit seizoen
zal blijken wie de sterkste is, de trai
ner of de groep. Anders dan zijn
voorganger Aad van der Meeren wil
hij afstand creëren tussen hem en de
selectie. .Aad was een echte people
manager. Hij kon als geen ander spe
lers motiveren. Maar ik wil de accen
ten toch wat anders leggen." Pelgrim
eist meer discipline van zijn spelers.
„Te laat komen, wordt echt een be-
spreekpunt. En wie niet traint, speelt
niet. Ik heb verhalen gehoord over re
serves die weigerden in te vallen. Dat
soort incidenten wil ik niet meema
ken." De trainingsopkomst bij Vo
smeer was de afgelopen seizoen
soms schrijnend. Tot op heden heeft
Pelgrim geen klagen, zegt hij. „Voet
bal is passie, liefde. Die beleving wil
ik zien, ook op de training. In mijn
oefeningen zal de bal altijd centraal
staan. Natuurlijk ken ik de voorge
schiedenis. Ik weet ook dat het niet
gemakkelijk gaat worden. Maar voor
de volgende trainer bij Vosmeer wil
ik iets moois wegzetten."
Pelgrim weet nog niet hoe hij de
vacante spitspositie gaat invullen.
Het vertrek van Bouhoudane noemt
hij een aderlating. Een totaalbeeld
van de spelersgroep heeft hij nog
niet. Veel spelers waren op vakantie.
Zelf was hij vanwege zijn werk bij
CycloMedia, de maker van 3D foto's
voor gemeenten en (semi)overheid,
ook een tijdje in de buitenland. An
dere spelers zijn nieuw bij de club, of
komen terug van blessures. „Het
moet eigenlijk allemaal nog opge
bouwd worden." De vastenmaand
ramadan is een extra complicerende
factor. „Van de eerste wedstrijden
moeten we geen wonderen verwach
ten." Pelgrim kan bij zijn debuut als
hoofdtrainer terugvallen op de ken
nis en ervaring van Pierre Kooien en
de weer beschikbare Jaap Versen-
daal. Gedrieën vormen ze de techni
sche staf. Niemand weet echter hoe
de ploeg omgaat met verliespartijen,
in de vierde klasse voor Vosmeer een
zeldzaamheid. „Ook voor mij is dat
een open vraag." Pelgrim rekent op
positieve resultaten, met name in de
tweede seizoenshelft. „We gaan ze
ker Smerdiek niet achterna. Vosmeer
moet op termijn een rol van beteke
nis in deze klasse kunnen spelen.
Maar om als team te groeien, moet
de organisatie op een hoger plan ko
men. En alles staat en valt met meer
discipline. Ik ben een volhouder en
vast van plan om voet bij stuk te
houden. Het zal op mijn manier
moeten. Wie een andere mening is
toegedaan, mag daar in alle rust over
nadenken. En bij de volgende gele
genheid gaan we gewoon verder, op
het punt waar we gebleven zijn."
Op zijn vijftiende maakt hij al
zijn debuut in de hoofdmacht, uit
bij Internos. Ondertussen is Mat
thijs van Stee (18) bij Tholense
Boys uitgegroeid tot een vaste
waarde. Op het middenveld of als
rechterspits, het maakt de positief
ingestelde Van Stee niet uit. Wel
hoopt hij komend seizoen met
Tholense Boys beter te presteren.
Maar torenhoge verwachtingen,
nee, die zijn er nu even niet. „We
zijn een jong team dat enkel kan
groeien."
Het voetballen kreeg hij met de
paplepel ingegoten. Vader Johan
van Stee was een generatie of wat
geleden op de Bent het voorbeeld
van de karakterspeler pur sang.
Een balveroveraar en mandekker,
met een ijzeren mentaliteit. Mat
thijs van Stee is uit hetzelfde goeie
hout gesneden. Een doorzetter en
bescheiden. Hem zul je niet hoog
van de toren horen blazen. Over
zichzelf, of over zijn club. Liever
laat hij zich gelden op het veld.
Met zijn loopvermogen en schot
kracht onderscheidt hij zich,
meestal vanaf de rechterkant. Zelf
is hij de eerste om zijn tekortko
mingen te benoemen. „Mijn linker
been moet nog veel beter worden.
En ik moet body krijgen. Ik kom
kracht tekort."
Het talent van Van Stee werd al
vroeg herkend. Na een eerste ken
nismaking werden uitnodigingen
voor regionale selectieteams be
leefd afgewezen. „Ik voelde me
daarin niet thuis. Ik was twaalf en
speelde liever met mijn vriendjes
op Tholen. Eigenlijk is dat nog
zo." Spijt over die beslissing heeft
hij nooit gehad. „Misschien zou ik
als voetballer een paar stappen ex
tra hebben gezet en was ik bij RBC
terecht gekomen. Maar die bestaan
nu ook niet meer." Voor Van Stee
is plezier belangrijk. De lach is bij
na steeds op zijn gezicht. Hij is nog
een speelvogel. „Buiten schooltijd
een beetje chilien met vrienden.
Voetballen, zestienen zoals we dat
noemen. Balletje van de rand van
het zestienmetergebied op goal
schieten. Wie mist, moet in het
doel. Er zit een wedstrijdelement
bij. Maar het is vooral lachen."
Misschien is hij wel eens te gemak
zuchtig, zegt hij. Op school bij
voorbeeld. „Ik ben gezakt voor
mijn vwo en moet het jaar over
doen. Ik zag het aankomen. Toch
was het wel even slikken. Ik wil la
ter graag geneeskunde studeren.
Matthijs van Stee: „Goede sfeer moet basis zijn van succes Thol. Boys.'
Maar dan moet ik dus wel slagen
en goeie cijfers gaan halen."
Ook met Tholense Boys zijn er de
goede voornemens. Na een seizoen
dat bijna desastreus verliep. Over
zijn eigen prestaties was hij ook
slechts matig tevreden. „Ik heb re
delijk constant gespeeld, maar ze-
ker'niet top. Het valt ook niet mee
om uit te blinken in een jong team
dat bijna het hele seizoen tegen de
gradatie speelt." Vooraf werd in
Tholen nog hardop gedroomd over
het kampioenschap. De werkelijk
heid was anders. Tot verbazing van
Van Stee. „Voetballen kunnen we
allemaal. Maar op een of andere
manier kwam het er vorig seizoen
niet uit. Voor de wedstrijd spraken
we steeds af dat we gingen knallen.
En eenmaal op het veld was er van
die wilskracht niets terug te zien.
Er stond teveel spanning op en we
gingen te vaak de lange bal spelen.
Terwijl we het daar juist niet van
moeten hebben. We hebben nu een
maal geen krachtige en fysiek ster
ke spelers voorin." Tholense Boys
raakte in een negatieve spiraal en
dreigde zelfs vierdeklasser te wor
den. „Gelukkig hebben we nog tij
dig een sterke serie weggezet en
deden we nog bijna mee aan de na
competitie. Natuurlijk is deze se
lectie te goed om te degraderen."
Veel veranderingen zijn er komend
seizoen op de Bent niet te noteren.
Wel is het bestuur drastisch ver
nieuwd en zijn er tal van initiatie
ven om de club naar buiten toe be
ter te promoten. In de selectie
bleef het rustig, met enkel Nick de
Lang die vertrok naar VVC'68.
Naar alle waarschijnlijkheid maakt
doelman Marius Bal zijn rentree
tussen de palen. „Ik denk dat we
op die positie wel sterker zijn ge
worden." Van Stee heeft geleerd
van de ervaringen van vorig sei
zoen. „Iets hard gaan roepen lijkt
me niet verstandig. Natuurlijk wil
len we best kampioen worden.
Maar dat,^ willen zoveel andere
teams ook. Ik denk dat we realis
tisch moeten zijn. Gewoon probe
ren om het beter te doen dan vorig
jaar en dan wordt het misschien
vanzelf een mooi seizoen." De
goede sfeer in de groep moet vol
gens Van Stee de basis zijn van
mogelijk succes. „We zijn als
vrienden in de kleedkamer. Het
scheelt dat we met veel leeftijdge
noten zijn. Ook vorig jaar zijn we
een eenheid gebleven, in ieder ge
val buiten het veld." De werkwijze
van trainer Paul van Buuren staat
evenmin ter discussie. „Paul is ie
mand die ons op een hoger niveau
kan brengen. Hij praat veel met je.
Voor een jonge speler is dat be
langrijk. Hij legt ook geen dingen
van bovenaf op. Hij leert je zelf
mee te denken, om op die manier
tot de beste oplossing in een spel
situatie te komen." De directe in
vloed van Johan Schot, de vader
van zijn vriendin Wendy, wordt
komend seizoen minder. Vanwege
drukke werkzaamheden neemt
Schot, vorig jaar nog assistent-trai
ner. wat meer afstand' van de
groep. Of hij daardoor zijn basis
plaats kwijtraakt? Weer is daar die
onbezorgde lach. „Ik zal dit sei
zoen echt meer mijn best moeten
doen."
Spreek trainers over Dennis Va
ders en je krijgt een positief ver
haal. Steeds wordt zijn balvast
heid geprezen, de diepgang in zijn
spel en goede voorzet. Ook volgt
bijna altijd dezelfde kantteke
ning: de middenvelder van WHS
moet nog wel eens bij de les wor
den gehouden. Vaders (24) kent
de verhalen die over hem de ron
de doen. Hij is het er zelfs in grote
lijnen mee eens. ,Jk geloof het
soms wel eens wat te snel."
In de jeugd bij WHS werd vooral
een linksachter in hem gezien. Een
back met opbouwende kwaliteiten,
dat wel. Ook in de eerste jaren bij
de senioren stond Vaders vooral in
de verdediging geposteerd. De re
den: veel concurrentie in de mid
denlinie. Bovendien liet de condi
tie in die periode te wensen over.
De laatste seizoenen heeft Vaders
zijn plekje als verbindingsman in
het team afgedwongen. Vorig jaar
met meer verve dan ooit. Om hem
heen vielen dragende spelers als
Perry Snoep, Matthijs Bruijnzeel
en Jeroen Oosdijk met blessures
weg. Vrijwel moeiteloos pakte Va
ders, in het dagelijks leven timmer
man bij De Kok Bouwgroep, het
stokje over. Zelf is hij ook wel te
spreken over zijn bijdrage. „Ik zat
lekker in mijn vel. Conditioneel
was ik op orde. Ik doe tegenwoor
dig veel aan fitness. Twee tot drie
avonden in de week een circuitje
en wat uitlopen op de band. Daar
door ben ik fitter en sterker gewor
den. En als je fit bent, vraag je au
tomatisch eerder om de bal. Of zet
je een stapje extra voor een ander."
Met Vaders als interim regisseur
aan de knoppen eindigde WHS op
de vierde plaats. „Ik vind het nog
steeds een knappe prestatie, met
zoveel mensen die afhaakten. Tot
het laatst deden we mee voor de
nacompetitie. Volgens mij hebben
we het maximaal haalbare be
reikt."
Vaders zelf was vorig seizoen met
verrekte kniebanden ook een tijdje
buiten beeld. Eerder werd hij be
lemmerd door een slepende lies
blessure. Anderhalf jaar lang had
hij te maken met die pijn. Samen
met Perry Snoep bezocht hij gere
geld een specialist in Almelo, op ei
gen kosten. Uren heen en weer in
de auto. op zaterdagochtend. Om 's
middags maar speelklaar te zijn bij
de aftrap. Het zijn verhalen die niet
passen bij zijn imago van een jon
gen die het soms laat versloffen.
Vaders heeft er mee leren leven. „Ik
kan ook een echt moeilijk ventje
zijn. Dat weet ik zelf ook wel. Je
moet mij niet in een richting duwen
die ik niet wil. Soms erger ik me
ook aan kritiek vanaf de kant. Als
„Wij moeten Noad 3 punten kunnen inpeperen"zegt Dennis Vaders van WHS.
ze teveel zeuren en te ver gaan met
ouwehoeren, zeg ik wel wat terug."
Het komend seizoen wil Vaders zich
minder door de randzaken laten af
leiden. En voor het doel wil hij
scherper worden. „Ik scoor te wei
nig. Voor het doel leg ik de bal te
vaak af op een medespeler. Ik weet
eigenlijk niet wat ik in zo'n situatie
moet doen." Met het formuleren
van een sportieve doelstelling voor
WHS is hij voorzichtig. ,Je weet
nooit hoe het loopt. Het vorige sei
zoen heeft wel bewezen dat je van
week tot week moet leven. Er kun
nen zo weer belangrijke spelers
wegvallen, en dan blijft er van je
verwachtingen weinig over. Maar
als iedereen fit blijft, moeten we on
ze prestatie van vorig jaar zeker
kunnen herhalen." Met Ko Stoutjes
dijk als nieuwe trainer hoopt Vaders
dat het spel van WHS op een hoger
niveau komt. „Met zijn fanatisme is
Ko wel de goede trainer voor ons.
Hij legt volgens mij ook een trai
ning gerust stil, als iets hem niet
zint of als het beter moet. Net zoals
individuele gesprekken met spelers
erbij horen, om bepaalde fouten niet
meer te maken." De voorbije weken
lag de nadruk op De Waaje vooral
op het conditionele werk. Een ver
standige opbouw, vindt Vaders. „De
eerste wedstrijden van het seizoen
worden niet op voetballende kwali
teiten beslist. De fysieke conditie
geeft dan meestal de doorslag."
WHS opent het seizoen tegen erf
vijand Noad'67. meteen een knal
ler. Vaders, wiens vader een gebo
ren Fluplander is, noemt het een
pikant duel. „Wc willen gewoon al
die derby's winnen, ook tegen No
ad. Natuurlijk zijn die jongens bui
ten het veld vrienden van ons. We
komen ze hier in het dorp geregeld
tegen en drinken er rustig een pilsje
mee. Maar ik wil niet dat we maan
den lang moeten horen dat ze de
drie punten van ons gepakt hebben.
Dat moeten wij ze kunnen inpepe
ren." Spontaan gaan de gedachten
van Vaders terug naar vorig sei
zoen, de thuiswedstrijd tegen Tho
lense Boys. De Tholenaren werden
van het veld geblazen, met vier
doelpunten in de openingsfase. Va
ders geniet nog na van die demon
stratie. „Ik speelde toen echt met
kippenvel op mijn armen en vol
gens mij deden wij dat allemaal.
Alles lukte en het ene doelpunt was
nog mooier dan het andere. Zelf
legde ik een corner op het hoofd
van Robir. van Dijke die inkopte.
Kippenvel, dat is waar je het voor
doet. Ik hoop dat gevoel komend
seizoen regelmatig te hebben."
Q
