Stage van Anna Hage in Brazilië
verandert haar kijk op de wereld
Ik heb nog nooit één
varken buiten gezien
Gereformeerde Gemeente Scherpenisse
kwam 150 jaar geleden tot openbaring
Eis 250 euro boete
botsing Broekseweg
Liefhebbers toeren met
Opel Manta over Tholen
Thoolse studente: Tienermoeders met pook bewerkt
Geschiedenis vastgelegd in boek 'Gods trouwe zorg 1861-2011
Donderdag 16 juni 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Handen uit de mouwen
Abortus
Lijmsnuiven
Misbruikt
Taboesfeer
De Gereformeerde Gemeente Scherpenisse zocht in 1914
aansluiting bij het landelijke kerkverband. Maar al in
1861 werd in het dorp een ledeboeriaanse gemeente ge
vormd. Dat kwam naar voren bij het onderzoek dat Hans
Duvekot en Kees Kleppe deden voor de geschiedschrij
ving van de gemeente. Anderhalve eeuw Gereformeerde
Gemeente Scherpenisse is onlangs herdacht, en bij die
gelegenheid is het boek 'Gods trouwe zorg 1861-2011'
gepresenteerd waarin de historie is opgetekend.
Kerkje van Kleppe
Vijf predikanten
Stormen
Ook voorwaardelijke ontzegging rijbewijs
Een 28-jarige vrouw uit Bruinisse veroorzaakte vorig
jaar 5 juni op een drukke splitsing tussen Oud-Vosse-
meer en Sint-Annaland een verkeersongeval. Het zicht
zou door de zon belemmerd zijn geweest toen ze haar
auto voorsorteerde op de onoverzichtelijke kruising
Broekseweg-Krabbenkreekweg om linksaf te slaan.
Toen ze dat.deed, kwam er een tegenligger aan, waarna
een botsing onvermijdelijk was.
Polsbreuk
Clubleden overnachten op camping Stavenisse
Project
Tholen op één na MKB-vriendelijkst
Na drie maanden stage lopen in de sloppenwijken van de Braziliaanse
stad Belo Horizonte is de kijk op de wereld van Anna Hage (21) uit
Tholen veranderd. Was het voordien heel normaal om in de ïhoolse su
permarkt te kiezen uit acht soorten melk, nadien schrok ze dat er op de
wereld veel ouders geen geld hebben om zelfs maar een beker melk aan
hun kinderen te geven.
Dat geldt met name voor de indruk
die ze eerst van Brazilië had. Steden
met fraaie villa's, mooie wit
te zandstranden en stoere mannen
surfend op wit gekuifde golven. „Dat
viel zwaar tegen", vertelt Anna met
haar blonde lange haren en haar
blauwe ogen. „Om te beginnen, is de
cultuur daar heel anders. Er heerst
een knuffelcultuur. Als je elkaar ook
als wildvreemde ontmoet, geef je el
kaar een kus en een knuffel. Ik ben
nog nooit door zoveel mannen ge
kust en geknuffeld als daar. Blond
haar en blauwe ogen. Dat trekt ken
nelijk aan. Je kon niet rustig met je
vriendin op een terrasje zitten of er
kwamen mannen aan je tafeltje zit
ten. Mijn ego werd daardoor in het
begin best gestreeld. Maar na een
paar dagen ben je er helemaal klaar
mee. Ik ben ook in Roemenië ge
weest. Daar heb ik in drie uur tijd
meer mooie mannen gezien dan ge
durende drie maanden in Brazilië.
Nee. Ik heb geen vaste relatie."
Ze ging dan ook niet voor de man
nen, maar voor een onderzoek naar
de situatie van tienermoeders in de
sloppenwijken van Belo Horizonte.
De onderzoeksresultaten worden
verwerkt in een scriptie die binnen
kort wordt aangeboden aan de chris
telijke hbo in Ede. Daar studeerde ze
vier jaar sociaal-pedagogische hulp
verlening. Een studie die, wanneer
ze met goed gevolg is doorlopen,
recht geeft op een baan in de gehan
dicaptenzorg, de zorg in gevangenis
sen, de kinderzorg of bij de 24-uurs
hulpverlening bij instellingen in de
zorg.
Aanvankelijk ging ze voor die studie
naar de hbo in Breda. Maar de sfeer
sprak haar daar niet aan. Op aange
ven van haar vader bezocht ze een
open dag van de christelijke hoge
school in Ede en voelde zich daar ge
lijk thuis.Je kunt daar ook je tas op
de gang laten staan zonder dat die
wordt weggehaald. Dat kon in Breda
niet", geeft ze als voorbeeld.
Christelijk onderwijs. Voor minder
doet ze het niet. Het geloof loopt bij
haar en haar familie als een rode
draad door het leven. Christen zijn.
Vooral in de praktijk. Niet ach en
wee roepen en met de hand voor de
mond ellendige situaties aanzien,
maar die handen uit de mouwen ste
ken en helpen.
Voor haar waren daarvoor drie op
ties. Brazilië en proberen zwanger
schappen van kinderen van een jaar
of dertien, veertien te voorkomen
door het geven van voorlichting;
Zuid-Afrika om de situatie van gede
tineerde vrouwen te verbeteren of
naar de Molukken. Zuid-Afrika en
de Molukken vielen bij gebrek aan
projecten af, zodat ze drie maanden
geleden naar Brazilië reisde. Samen
met studiegenoot Janine van der
Veen uit Bameveld. Daar ging het
duo meewerken aan een project om
de leefomstandigheden van tiener
moeders in kaart te brengen en op
basis daarvan een werkmap te maken
waarin staat welke mogelijkheden er
zijn om, zonder het gebruik van
voorbehoedsmiddelen, zwanger
schappen van kindmoeders te voor
komen. Want voor voorbehoedmid
delen is geen geld en aborteren is
doorgaans een illegale aangelegen
heid die door kwakzalvers wordt uit
gevoerd. De uitwerking van het on
derwerp heeft haar aangegrepen. Ze
maakte niet alleen kennis met de
meest gruwelijke manieren van
zwanger worden, maar ook met de
verschrikkingen die het aborteren
van de ongeboren vrucht met zich
meebrengen.
,Je moet je voorstellen dat abortus
illegaal is. Behalve als kan worden
vastgesteld dat bij de bevalling het
leven van de moeder in gevaar is, of
dat ze is verkracht. Maar geld voor
een bonafide arts is er niet. Dus zijn
de kinderen aangewezen op andere
methoden." En die andere methoden,
ze vertelt het met afgrijzen, bestaan
onder meer uit het bewerken van de
ongeboren vrucht met een gloeiende
pook. „Die wordt naar binnen ge
bracht en verschroeid er vervolgens
alles wat het instrument daar tegen
komt."
Van zo'n verhaal word je even stil.
Zeker als ze vertelt dat er in Brazilië
kinderen rondlopen van negen jaar
die in verwachting zijn. Zwanger van
vader, een oom, of een vriendje.
„Veel meisjes leven op straat. Vaak
gaat het om de tweede generatie
straatkinderen. Hun moeders waren
ook tieners toen ze zwanger raakten.
Die hebben de geboorte van hun ei
gen kind niet eens aangegeven. De
cijfers die er zijn, zijn tien jaar oud.
Daardoor krijg je geen recent beeld
van de omvang van het probleem."
Maar dat het een probleem is, dat
werd haar gedurende de tot hoge
emoties oplopende stage, wel duide
lijk. Duizenden straatkinderen zijn
er. Die hebben vaak niets anders om
handen dan lijmsnuiven. Ze kunnen
een halve dag gratis naar de openba
re school, maar daarna naar huis en
huiswerk maken, zoals dat in Neder
land zou moeten gaan, is er niet bij.
„Dat huiswerk zouden ze dan moe
ten doen in een van die golfplaten
hlitjes waar ze soms met tien mensen
in twee kamertjes wonen. Oma, opa,
vader, moeder en de kinderen, de he
le familie woont bij elkaar. Soms is
er voor die tien mensen maar 1 bed.
En tussen die golfplaten huisjes,
langs kleine paadjes, is het soms nog
erger. Heel bizar. Geen stromend wa
ter, beschutting door een paar platen
tegen elkaar aan te zetten. Soms zon
der dak. Bukken om binnen te ko
men. Overal spullen waar je over
heen moet stappen. Alles woont-, zit-
of ligt op en tegen elkaar. Maak dan
je huiswerk maar eens."
En het moest in de ogen van de over
heid zo'n mooie nieuwe stad wor
den. Een paradijselijke stad met hoge
Anna Hage kreeg tijdens drie maanden stage in de Braziliaanse sloppenwijken met tal van verschrikkingen te makenmaar kan terug in
Tholen toch weer lachen.
gebouwen en brede lanen. Op de te
kentafel zag het .er allemaal prachtig
uit. Maar voor de 4,5 miljoen inwo
ners is er amper werk. En geen werk
betekent geen inkomen. Daardoor
zijn er slechts een paar mooie lanen,
maar wel 300 sloppenwijken ont
staan en dat aantal stijgt. Armoede is
de oorzaak van drank- en drugsmis
bruik. Armoede veroorzaakt verva
ging van waarden en normen. Want
hoe kom je aan geld om in het meest
eenvoudige levensonderhoud te
voorzien. Bijvoorbeeld een brood
kopen. Anna Hage: Jonge meisjes
bieden zichzelf vaak aan op straat.
Daar krijgen ze geld voor. Zo kunnen
ze in leven blijven. Maar als ze een
kind krijgen, kunnen ze zich niet
meer aanbieden. Dan proberen ze het
kind te laten weghalen."
En de verwekkers? „Die trekken
zich nergens iets van aan. Die zijn
zelf vaak nog jong."
De stage van Anne verliep onder
auspiciën van de internationale orga
nisatie Youth with a mission.
(YWAM). Een interkerkelijke zen
dingsorganisatie voor jongeren met
als doel, onder meer, anderen hel
pen Gods stem te verstaan. En daar
hoef je geen predikant voor te zijn,
maakt de organisatie duidelijk.'
Anna: „We hebben daar niet aan pu
re evangelisatie gedaan. Wel heb
ben we geprobeerd de kinderen en de
ouderen die we ontmoetten, met God
te laten kennismaken, maar niet zo
zeer om de kinderen of hun ouders te
bekeren."
Tijdens haar werk kwam ze tot de
conclusie dat niet iedere tiener ge
holpen wilde worden. „Sommigen
vonden hun leventje wel best zo. Le
ven op straat. Doen wat ze willen.
Geen verplichtingen. Sommigen,
ook de jonge meisjes, sluiten zich
bewust aan bij een club van stoere
jongens. En de ouders? Ook daar
hebben we contact mee gezocht. De
opvoeding bleek heel complex. Kin
deren leven niet voor niets op straat.
Er zijn veel gebroken gezinnen. Vaak
is vader aan de alcohol. Kinderen,
ook de tienermeisjes, worden gesla
gen. Soms worden ze door vader
misbruikt. Dan hebben ze uiteinde
lijk liever een vriendje. Die biedt
soms betere bescherming dan de ou
ders. Aangifte doen bij de politie
heeft weinig zin. Er is nogal sprake
van corruptie."
Als de relatie met het vriendje een
kindje oplevert, wordt dat soms ook
in het grote gezin opgenomen. Moe
der, oma en het meisje zelf zorgen
dan voor het grootbrengen. "Maar
lukt dat niet, dan moet het jonge
moedertje de straat op. Dat klinkt
hard. maar als je in een sloppenwijk
bent geboren, weetje vaak niet beter
of het hoort zo. Dan weet je ook niet
watje mist", laat ze de keerzijde van
de medaille zien.
Je kunt niet heel de wereld verbete
ren. Maar als alle rijke-mensen de
helft van hun inkomen zouden weg
geven aan de armen, dan zou de we
reld er toch veel beter uitzien." Het
zou een mooie aanbeveling in de
scriptie zijn.
De eerste paar dagen van haar stage
in Belo Horizonte vroeg ze zich dan
ook af wat de zin van haar werk ei
genlijk was. Zo somber zag ze de
leefomstandigheden voor de mensen
in. Maar uiteindelijk ging ze voort
varend aan de slag. Met enquêtefor
mulieren om er door vraaggesprek
ken via een Portugees sprekende
tolk, achter te komen wat de oorzaak
van de ellende was. „Aan de hand
van die gegevens hebben we een
werkmap opgesteld waarin de meest
basale adviezen staan voor onder
meer de ouders van de tienermoe
ders."
Dat betekent je kinderen niet 's
avonds op straat laten spelen. Je kin
deren goede voorlichting geven over
wat er mis kan gaan en hoe je dat
kunt voorkomen. „Om een groot
deel van de voorlichting hangt daar
een taboesfeer. Zoals een onderwerp
als aids en hiv. Daar wordt amper
over gesproken. Wij hebben gepro
beerd uit te leggen hoe God aankijkt
tegen seksualiteit."
Het resultaat van de inspanningen
ligt nu bij de organisatie. Zelf verde
digt ze de inhoud van de scriptie op
school. Nog onder de indruk van al
les wat ze gezien, gehoord en beleefd
heeft. „We waren 's avonds met het
team op straat om te kijken of we er
gens hulp konden bieden. Daar kwa
men we in gesprek met een man die
alles kwijt was. Geen huis. Geen ge
zin. Geen werk. Geen geld. De team
leden begonnen een gesprek met
hem. Een van de teamleden heeft
met de familie gebeld. Maar ze wij
den hem niet terug, ik ben naast hem
gaan zitten. Met mijn hand op zijn
schouder. Na de gesprekken bedank
te hij me. Dat ik hem aan durfde te
raken. En al heb ik maar een op de
honderd mensen dat gevoel kunnen
geven, dan is mijn werk daar toch
geslaagd."
Zes jaar werkten Hans Duvekot
en Kees Kleppe aan het boek over
deze kerkelijke gemeente. De eerste
schreef de tekst, de tweede verzorg
de de illustraties en was betrokken
bij de opmaak van de 285 pagina's
tellende uitgave van de kerkenraad.
„Ik heb het idee voor dit boek des
tijds geopperd tegenover dominee
Brugge. Die heeft het voorgelegd
aan de kerkenraad. In april 2005 heb
ben wij tweeën de opdracht aangeno
men", vertelt Kleppe. Hij en Duve
kot werkten eerder samen aan een
jubileumboek voor de Groen van
Prinstererschool in het dorp.
Het tweetal is begonnen met het
doornemen van de notulen van de
kerkenraad, die echter pas vanaf
1946 bewaard zijn gebleven. „Wel is
er nog een notulenboek van rond
1900. en een oud doopboek", zegt
Duvekot, die zelf negentien jaar ou
derling is geweest. Voor meer feiten
materiaal raadpleegde hij de Kerke
lijke Jaarboekjes en jaargangen van
De Saambinder. Het archief van de
Hervormde Gemeente leverde ook
informatie op: „Dominee Van Kou
ten vond verschillende zaken in de
notulenboeken." Jaarverslagen van
de burgerlijke gemeente - bewaard
in het gemeentearchief - brachten
eveneens gegevens aan het licht.
„Daarin werd melding gemaakt van
het bestaan van meerdere godsdien
stige richtingen in Scherpenisse. En
van een brand." In januari 1862 leg
de een brand de landbouwschuur van
C.M. Kleppe aan de Achterweg (nu
Wilhelminastraat) in de as. In die
schuur hielden de 'afgescheidenen'
geregeld godsdienstige bijeenkom
sten. De brand was aangestoken uit
vijandschap, vond Duvekot in de ar
chieven. Zelfs het notaatje van de
sterke drank die na het blussen aan
de brandweerlieden werd geschon
ken - wat toen gebruikelijk was - is
daar bewaard."
Kleppe was de eerste ouderling van
de afgescheiden gemeente in het
dorp, J. van de Velde de eerste dia
ken. Laatstgenoemde had een boer
derijtje aan de Noordstraat, dat ook
bekend stond als het Heilig huis der
Bakkerianen. Mogelijk zijn Kleppe
en Van de Velde door ds. Pieter van
Dijke uit Sint Philipsland in het ambt
bevestigd. „Uit de notulen van de
Hervormde Gemeente blijkt dat onze
gemeente in 1861 tot openbaring is
gekomen", aldus Duvekot. Kleppe
was vele jaren voorganger in de lede
boeriaanse gemeente (later wel aan
geduid als Oud Gereformeerde kerk),
die in de volksmond dan ook 'het
kerkje van Kleppe' werd genoemd.
Ds. Ledeboer te Benthuizen brak in
1840 met de Nederlandse Hervormde
Kerk en kreeg overal in het land na
volging. In 1891 brak Scherpenisse
met het ledeboeriaanse kerkverband
en werd een vrije gemeente. Ze bleef
dat, toen in 1907 de Gereformeerde
Gemeenten onder het Kruis (waarvan
voorgangers wel in Scherpenisse
preekten) en de Gereformeerde Ge
meenten zich verenigden.
De veronderstelling was lange tijd
dat Scherpenisse in 1924/1925 een
Gereformeerde Gemeente werd. Vol
gens sommigen klopte dat niet, en
Duvekot vond de bevestiging in cor
respondentie in het Nationaal Ar
chief. Op 27 juli 1914 is Scherpenis
se als gemeente - van de Gerefor
meerde Gemeente - bekend gemaakt
bij de overheid, zoals dat wettelijk
vereist was. Dat kerkverband had
toen ds. G.H. Kersten als voorman.
De schrijver haalde voor deze perio
de en de jaren erna ook informatie
uit de verslagen van classicale en sy
nodale vergaderingen. Bovendien in
terviewde hij, samen met Kees Klep
pe, een flink aantal oudere gemeen
teleden om uit hun herinnering feiten
vast te leggen.
De eerste eigen predikant kreeg de
Gereformeerde Gemeente in 1945;
ds. Ane Visser nam het beroep aan
dat samen met Poortvliet was uitge
bracht. Hij overleed al na drie jaar.
En toen duurde het tot 1984 eer er
weer een predikant kwam. Het hon
derdste beroep had succes, kandidaat
J. Beens nam het aan. Hij kwam in
Hans Duvekot (links) en Kees Kleppe beschreven het wel en wee van de Gereformeerde Gemeente.
het jaar dat de uit 1928 daterende
kerkzaal aan de Sch(x)lstraat fors
werd uitgebreid op de plek waar
voorheen de school stond. Ds. Beens
vertrok in 1996, de volgende predi
kanten waren ds. E. Venema (1997-
1999) en ds. A.A. Brugge (2001-
2006). Sinds 2008 is ds. E. Bakker
predikant in Scherpenisse. Van de
vijf voorgangers is een grote foto in
het boek opgenomen. Verenigingen,
commissies en hulpgroepen krijgen
eveneens aandacht. En de jongste
uitbreiding van het kerkgebouw, in
2008, wordt uitvoerig in beeld ge
bracht. Jk heb er wel 300 foto's van
gemaakt. Iedere keer als er wat te
zien was, stond ik er met mijn came
ra", vertelt Kees Kleppe. Twintig
beelden daarvan selecteerde hij voor
het boek, dat ook verder rijk is geïl
lustreerd.
Duvekot nam van zoveel mogelijk,
overleden, ambtsdragers een levens
beschrijving op. „Die teksten liet ik
de familie wel tevoren lezen." Over
zichten van predikanten, ouderlin
gen, diakenen, voorzangers, organis
ten en kosters zijn toegevoegd.
Evenals lijsten van uitgebrachte be
roepen vanaf november 1926. huwe
lijksdiensten vanaf 1975 en aantallen
leden. Ook registers van plaats- en
persoonsnamen, en overzichten van
geraadpleegde bronnen en literatuur
zijn in het boek opgenomen. Domi
nee Bakker schreef een ten geleide.
Het boek begint met hoofdstukken
over het ontstaan van Scherpenisse
en over het kerkelijk leven.
Voor de omslag koos Kleppe foto's
van de nieuwe en de oude kerk (bui
tenkant en interieur), en van de psal
men van Datheen. De achtergrond is
een foto van Psalm 119 uit de Staten
bijbel. De titel van het boek is door
Hans Duvekot gekozen. „Er zijn ook
weieens stormen over de Gerefor
meerde Gemeente gegaan", licht hij
toe. Jaren dat er maar één diaken
was. En perioden zonder, of maar
Stemmen
van lezers
De gemeente Tholen is van plan
een milieuvergunning te verlenen
aan een Brabantse boer voor het
houden van 5600 vleesvarkens in
een zogenaamde etagestal van 2
verdiepingen. Ook komt er een
mestbassin.
Ik vraag me af of inwoners van
Tholen hierop zitten te wachten.
Naast de stank, wat voor de meesten
een doorslaggevend argument is, is
de manier waarop deze dieren ge
huisvest worden, beneden alle peil.
Het varken leeft 6 maanden lang op
een minimale ruimte (0,8 tot I vier
kante meter) in een dichte stal. Als
er brand of ziektes uitbreken, zijn al
deze varkens de dupe. De dieren
van deze boer zijn bestemd voor de
export. Wanneer ze op transport
gaan, kunnen ze voor het eerst - en
tegelijk ook voor de laatste keer - de
buitenlucht opsnuiven. Een varken
is een zeer intelligent dier, sociaal
en zindelijk. Door de manier waar
op ze hier gehouden gaan worden,
wordt hier volledig aan voorbij ge
gaan. Ze horen naar buiten te kun
nen. gras te eten, in de grond te
wroeten, modderbaden of stofbaden
te nemen, te spelen, enz Op Tholen
wonen ruim 40.000 varkens, en ik
heb er nog nooit één buiten gezien!
Daarbij wordt in zulke megastallen
veel antibiotica gebruikt. Dieren ra
ken besmet met antibioticaresistente
bacteriën en we weten allemaal wat
er dan gebeurt
Twee weken geleden was er een
zeer goede documentaire van de
VPRO over de bio industrie op te
levisie: Vlees noch vis. Ik hoop dat
veel mensen dit gezien hebben en
hier iets mee doen. Alhoewel op het
andere net Carolien Tensen was, en
ja, daar hoef je minder bij na te den
ken!
Dominique du Fossé,
lid werkgroep Zeeland Partij
voor de Dieren, Scherpenisse.
Dat had ze verklaard tegenover de
politie, maar donderdag kwam ze
op de zitting van de meervoudige
strafkamer in Middelburg hierop te
rug. „Ik keek weliswaar tegen de
zon in, maar ik had een zonnebril
op. Ik was niet opgejaagd, maar
juist ontspannen", vertelde ze. Offi
cier van justitie E. Bethlehem liet de
zwaarste aanklacht, dat verdachte
aanmerkelijk onvoorzichtig en on
oplettend zou hebben gereden, val
len. De automobiliste was volgens
de officier schuldig aan de verkeers
overtreding, omdat ze had verzuimd
voorrang te verlenen aan het tege
moetkomende verkeer. „Het zicht
werd door een vluchtheuvel ontno
men. De overtreding is wel gebeurd.
Daarvoor is voldoende bewijs." De
officier eiste 250 euro boete en vier
maanden voorwaardelijke rijontzeg
ging-
Bij de botsing liep een inzittende
van de tegemoetkomende auto een
polsbreuk op. De vrouw ondervindt
nog steeds de naweeën van het on
geval, want medisch onderzoek had
uitgewezen dat ze haar pols nooit
meer optimaal kan gebruiken.
De verdachte had wel contact ge
zocht met het slachtoffer, maar de
bestuurder was daar niet van ge
diend geweest.
De Bruse reed aanvankelijk achter
een tractor met aanhanger toen ze
op de bewuste zaterdagmorgen rond
tien uur de kruising naderde. De
snelheid was laag en de auto was al
rollend de kruising opgegaan. Een
motorrijder die achter haar reed had
de tegenligger wel gezien. Sinds die
dag zei de vrouw onzekerder te zijn
in het verkeer. Ze had ook regelma
tig een herbeleving van het ongeluk
gehad. Ze wees verder op het ge
vaar van de kruising. „Een week la
ter gebeurde er op dezelfde plaats
weereen ongeluk."
Raadsman R. Maat zei dat zijn
cliënt zeer aangeslagen was ge
weest door het ongeval en vond dat
ze genoeg was gestraft. Hij was het
eens met de officier, maar vroeg
toch de boete voorwaardelijk op te
leggen. De rechtbank doet 23 juni
uitspraak.
Zaterdag kunnen liefhebbers van de Opel Manta hun hart ophalen. Le
den van de Opel Mantaclub Nederland, waaronder een aantal Tholena-
ren, maken dan een rondrit over het eiland en bezoeken het streekmu
seum de Meestoof in Sint-Annaland.
één. ouderling. Evenals jaren zonder
predikant."
De samenstellers zijn tevreden met
het resultaat. Een stuk geschiedenis
van Scherpenisse is vastgelegd en ze
hopen dat het boek gelezen wordt.
„Maar bovenal dat het werk van de
Heere doorgegeven wordt", zegt
Hans Duvekot. De Gereformeerde
Gemeente telde eind vorig jaar 354
leden en 331 doopleden.
'Gods trouwe zorg 1861-2011' is ge
drukt in een oplage van 500 exem
plaren. Aan de leden is, per gezin,
een exemplaar uitgereikt. Belang
stellenden kunnen het boek verkrij
gen via diaken W. Heijboer, Hoge
Markt 20 in Scherpenisse.
De leden van de club overnachten
het weekend op camping Stavenisse
aan de Scheldseweg. Zaterdag van
af tien uur is er tijd om te verzame
len en koffie te drinken. De deelne
mers komen uit heel Nederland en
krijgen dan een bolus aangeboden.
Om elf uur is het vertrek. Martien
van de Velde coördineert het evene
ment voor Zeeland. Hij is blij dat er
nog plaats is voor de club. „Op
steeds meer campings verdwijnen
de open terreinen. Mijn vriendin
komt van Stavenisse en wees me op
deze camping. Hier kan de auto nog
bij de tent of de caravan staan. Dat
is heel belangrijk want de liefhebber
heeft er veel in geïnvesteerd en wil
zijn auto niet zomaar op een par
keerterrein plaatsen."
De Manta kwam op 25 september
1970 voor het eerst uit de fabriek en
bleef tot 1988 in productie. De spor
tieve wagen was een opvolger van
de Opel Ascona en moest concurre
ren met de Ford Capri. Er kwamen
twee generaties op de weg. Eerst de
Manta A en vanaf 1975 de Manta B.
De eerste heeft vooral ronde vor
men, de tweede hoekige. Ook de rij-
eigenschappen verschillen. Van bei
den is aan aantal modellen te zien
als ze een rondrit maken. In totaal
zijn er ruim 1 miljoen gemaakt. In
verschillende series. „De Manta B
rijdt comfortabeler. Als je in een
Manta rijdt word je altijd bekeken.
Het voordeel is ook nog dat we er
zelf aan kunnen sleutelen. Heel veel
is nog mechanisch."
Het bezoek aan het streekmuseum is
een verrassing. De leden weten niet
van te voren waar ze naar toe gaan
„We doen altijd iets wat helemaal
niets met de auto te maken heeft. Ik
heb het in de uitnodiging een beetje
cryptisch omschreven."
De rondrit zal zoveel mogelijk langs
de zeedijken gaan, vertelt Van de
Velde. Om hier en daar op de dijk
even te pauzeren zodat er foto's ge
maakt kunnen worden van de auto
en zijn bestuurder met op de achter
grond de Oosterschelde. Volgens
Van de Velde zijn het niet alleen ou
deren die een Manta bezitten. De
laatste jaren blijken ook jongeren
geïnteresseerd in dit model. .Ze
maken er een project van. Maar er
zijn ook mensen die er vroeger een
tje hebben gehad en die hem begon
nen te missen."
Op Tholen zijn Sebastiaan van der
Putten uit Sint-Maartensdijk en Arie
Weijler uit Sint-Annaland Mantabe-
zitters. Zeelend telt zo'n 25 leden,
landelijk zijn er bijna 1000 leden.
Van der Putten zal meedoen aan de
toerrit, maar Weijlers auto is kapot.
Hij gaat er 's avonds een kijkje ne
men. Ook anderen belangstellenden
mogen op de camping komen kij
ken, zegt Van de Velde, bijvoor
beeld zaterdagochtend tussen 10 en
11 uur.
De gemeente Tholen is in Zeeland
op de tweede plaats geëindigd en
landelijk op de zestiende plaats in
de verkiezing tot MKB-vriendelij-
ke gemeente. Ondernemers hebben
daarvoor de gemeente beoordeeld
op tevredenheid, imago, lokale
lasten, communicatie en beleid.
Opmerkelijk is dat Tholen in de
lijst met de dertien Zeeuwse ge
meenten is gestegen van de negen
de naar de tweede plaats. Goes
staat bovenaan met het hoogste
cijfer voor tevredenheid (7,3) en
hoogste scores op de andere gebie
den. Tholen scoort alleen hoger op
het gebied van communicatie en
beleid en staat daarbij op één. Voor
tevredenheid haalt onze gemeente
een 7,1. Met imago staat ze op de
zesde plaats, en met lasten op de
derde plek.
