Nu zes concerten
in oude stadhuis
Piet van Ast kwart eeuw kapper in
De Barbier in Sint-Maartensdijk
Spektakel en schuurfeest
Monumentencommissie
dakpan op scheepsloods
Slapen met watjes in oren
Oud-Vossemeer is trots
op de familie Roosevelt
Donderdag 9 juni 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Hij is 52 jaar en heeft 25 jaar een eigen bedrijf. Kapper
Piet van Ast van De Barbier in Sint-Maartensdijk vindt
het wel een toepasselijke getal. De kapper vindt nog
steeds uitdagingen in het werk. Het vak is wel veran
derd. Niet alleen haar krijgt de aandacht, maar ook het
gezicht. Van Ast en zijn medewerkster Anita van der Jagt
reizen regelmatig naar Duitsland voor een cursus.
Samen met zomermarkt in Tholen
Het aantal zomerconcerten van Jan de Viet in het oude
stadhuis in Tholen breidt uit. Het gaat van vier naar zes
keer. De concerten vallen dit jaar samen met de zomer
markt van de Ondernemersvereniging Tholen.
Generaties
Model
Uitdaging
Bijzonderheid
Zaterdagmiddag
Leren scheren
Welstand akkoord met plan Van Duivendijk
Eenenveertig jaar na de sloop heeft Oud-Vossemeer weer
een tastbare herinnering aan Huize Roosevelt. Dinsdag is
een koperkleurige plaquette bevestigd aan de woning van
de familie Hommel in de Raadhuisstraat, die op deze plek
is teruggebouwd. De stichting Oud-Vossemeer 600 jaar
wil op deze manier de herinnering levend houden aan
'een familie waar Oud-Vossemeer trots op is'.
Geld weg uit pand
Speelmansplaten
Bemonsterd
Psychische problemen
Zitten slapen
Geluid maken
Peter Hoek doet rolluik dicht
mi
Piet is het vak met de paplepel inge
goten, vertelt hij. Zijn vader Gom-
mert van Ast was kapper, zijn groot
vader en overgrootvader van
moederskant ook. „Ik ben opge
groeid tussen de krulspelden", zegt
hij lachend. Mannen lieten zich
knippen, maar ook scheren. „Ze.
gingen naar de barbier, zeiden ze
dan. Dat vond ik mooi. Daarom heb
ik mijn zaak ook kapsalon De Bar
bier genoemd."
Van Ast zat op de mavo, maar wilde
veel liever geld verdienen. Toen hij
15 jaar was, hield hij de schoolban
ken voor gezien. Omdat hij nog te
jong was om hele dagen te gaan
werken, bezocht hij één dag in de
week de streekschool in Bergen op
Zoom terwijl hij de kappersschool
in Bergen deed en zich later in Goes
verder in het vak bekwaamde „Ik
ging twee dagen naar school, de rest
werkte ik thuis: haar vegen, wassen,
krulspelden indraaien en af en toe
eens iemand knippen."
In de zaak van zijn vaderen moeder
werkten toen Ria Stoutjesdijk, Alie
Voshol en Corrie Smits. Voordat
Van Ast voor zichzelf begon, werkte
hij bij Rob Grootjans in Goes, een
dames- en herenkapper. Hij was er
de hele week voor van huis. De toen
19-jarige Smurdiekenaar verkaste
na vier maanden Goes al naar
Roosendaal. „Ik werd daar aanbe
volen door Leen Rijstenbil die in
Oud-Vossemeer voor zichzelf be
gon. Daar was ik wel blij mee want
Roosendaal was dichter bij huis."
In 1986 besloot hij voor zich zelf te
gaan beginnen. Hij kon een deel van
de voormalige speelgoedwinkel van
Sonke in de Ds. de Bresstraat huren
(voorheen de Schoolstraat). „In het
andere deel zat Ons Eiland, een
krantje dat door een Belg werd ge
maakt. Het was een betaalbaar
pand, maar heel klein. Het werd ge
bruikt als opslagplaats door Van
Houte woninginrichting en er ston
den nog vrieskisten in van Piet
Groffen van de Spar. Die moesten er
allemaal eerst uit."
In juni opende hij de zaak. Van Ast
begon met twee stoelen. Het eerste
jaar werkte hij alleen, maar kon een
beroep op zijn vrouw Ernella doen
afë het te druk werd. Zij kwam dan
koffie zetten, haar opvegen, haar
wassen en 'permanentjes spoelen.'
„Van begin af aan draaide het goed.
Ik werkte zonder afspraak, knipte
heren en dames. Ik kreeg klanten
die nog als kind bij mijn overgroot
vader in de stoel hadden gezeten.
Dat waren dan oude mannen natuur
lijk. Ik heb nu nog steeds klanten
die eerst bij mijn opa en toen bij
mijn ouders kwamen. Drie genera
ties. Bij drie generaties kapper."
Na een jaar kwam Lilian Dake-Goe-
degebuure uit Sint Annaland in
dienst omdat Piet het alleen niet
meer aan kon. Door het groeiend
klantenbestand, begon de onderne
mer uit te zien naar een groter pand.
Hij had graag in de Kaaistraat num
mer 7 willen kopen, waar zijn opa
Carol kapper was, maar het werd
nummer 6, schuin aan de overkant.
„Toch in de Kaaistraat waar in feite
mijn wortels liggen. Die van mijn
opa en van mijn vader en moeder
die later op de hoek met de Haven
hun zaak hadden." Dat is nu brasse
rie de Oude Haven. Het pand op
nummer 7 is veel ruimer, maar de
eerste jaren kwam het nog regelma
tig voor dat er vervelende vliegen in
de zaak vlogen, vertelt Van Ast.
„Het was een verswinkel geweest.
Met kaas en noten."
Het pand heeft een magazijn en een
bovenruimte die Van Ast verhuurde.
Diana Dirkx-Knöps uit Oud-Tonge
was inmiddels aangenomen om het
team te versterken. „Ze had er veel
voor over, want ze kwam elke dag
met de bus naar hier. Een wereld
reis. Ze moest eerst naar Flupland
en dan naar Tholen, daar weer over
stappen naar hier. In de winter
moest ze eerst een uur ontdooien."
In de Kaaistraat werd van meet af
aan op afspraak gewerkt. „Om de
wachttijden te veraangenamen. Dat
was echt wel nodig. In de jaren tach
tig kon dat wel zonder, maar daarna
niet meer. Het ging ook niet alleen
maar om knippen. We gingen steeds
meer met haarkleuring doen. Dat
was echt in opkomst. Niet zozeer bij
vrouwen die grijs werden, maar ook
bij jonge vrouwen. Het werd alle
maal wat modieuzer. Je had toen te
levisiepresentatrice en fotomodel
Cindy Pielstroom van Veronica die
leuke dingen met haar haar deed.
Een trendsetter. Dat wilden anderen
ook."
Niet alleen vrouwen durfden meer,
ook mannen waren niet vies van een
kléurtje in het hoofdhaar. Een coup
soleiltje, was bijna een gevleugelde
uitdrukking in de kapperswereld.
Donker haar werd geblondeerd als
of er een zonnetje op had gesche
nen. Het was afgeleid van het Fran
se coup de soleil. Zuidelijk en
zonnig.
In het personeel kwam wisseling
van de wacht. Anita van der Jagt
(24) uit Sint-Annaland is nu alweer
zeven jaar in dienst. Ze hoorde via
Lilian die bij haar vader bij Accele
rando zat, dat er een vacature was.
,Jk was wel eens eerder langs ge
weest, maar toen was er niemand
nodig." Ze mocht een dagje mee ko
men helpen om te zien of het klikte.
Dat was het geval, zegt Van Ast.
Terugkijkend op een kwart eeuw,
zegt Van Ast dat er meer specialisa
tie is gekomen. „Vroeger was het
heel breed, nu wordt er meer aan
dacht besteed aan kniptechniek en
kleurbehandeling. Je hebt een basis
techniek, maar je kan in andere laag
jes knippen zodat je er toch dat mo
del van kan maken dat de klant wil.
Door er bijvoorbeeld een permanent
in te zetten of een bepaalde kleur.
Vroeger zeiden we dat iemand er
geen geschikt haar voor had. maar
dat is niet meer. We willen ook niet
vastroesten in de routine."
Ze volgen cursussen van het Duitse
bedrijf waar ze hun kleuren van be
trekken. „We hebben bijvoorbeeld
examen voor kleurspecialist ge
daan. Volgend jaar moeten we dat
weer doen om het diploma te be
houden. Het is net als de Bovag die
een kwaliteitskeurmerk voor auto's
afgeeft."
Piet en Anita gaan er voor naar
Waardenburg, maar ook naar Het
Duitse Bielefeld en Düsseldorf. „Je
bent met andere kappers uit heel
Nederland samen die gedreven met
hun vak bezig zijn. Je doet weer an
dere ideeën op. Het bedrijf trekt
trainers aan de ook internationaal
werken."
Maar het gaat tegenwoordig niet al
leen meer om knippen en kleuren,
ook de verzorging van de huid wordt
steedse belangrijker. Haar en hoofd
huid, wel te verstaan. Anita: „We
doen niet aan gezichtsbehandeling,
want we zijn geen schoonheidspe
cialisten. We kunnen een mini-op-
frishandeling geven. Er wordt ook
veel meer gekeken welk kapsel er
bij welk gezicht hoort. Gezichtsana
lyse heet dat in hun vak. „Kleuren
en föhnen vind ik heel leuk om te
doen. Zorgen dat het gezicht er goed
uitkomt door bepaalde zaken te ac
centueren." Omdat zelf je haar föh
nen niet gemakkelijk is, organiseer
de De Barbier vier lesavonden voor
vrouwen die de fijnere kneepjes van
het vak werden bijgeleerd.
In 2008 werd het interieur helemaal
vernieuwd. De Barbier heeft vele
trouwe klanten. Piet is er blij mee.
En is er trots op dat mensen die ver
huisd zijn, nog steeds naar De Bar
bier terugkomen om hun haar te la
ten doen. .Zelfs campinggasten die
hier 's zomers staan, komen in de
winter terug."
Oudere mensen die aan huis ge
kluisterd zijn, worden door Van Ast
thuis geknipt. „Als het tussendoor
kan, doe ik dat, anders in de avon
duren. Zulke mensen die al zo lang
klant zijn, moet je gewoon blijven
helpen."
Met de klanten ontstaat een hechte
band, zegt de ondernemer. ,Je hoort
de leuke, maar ook de verdrietige
dingen. Van geboortes tot overlij-
dens. Dat is wel eens lastig om dat
los te laten. Juist omdat je de men
sen zo goed kent." Piet knipt nu al
weer kinderen van jonge ouders die
ook al bij hem kwamen.
Anita beschrijft de sfeer in de kap
salon als ongedwongen en gezellig.
„Soms een beetje ouwehoeren,
maar we werken serieus." De Bar
bier is een erkend leerbedrijf. Leer
ling-kappers die het vak in willen,
kunnen er ervaring opdoen. Van Ast
zelf knipt graag. Logisch, want hij
is kapper, maar hij doet het graag
omdat het vak steeds verandert. ,Je
kan er een gezicht anders uit laten
zien. Het blijft altijd een uitda
ging"
Via Anita die volgens Piet de taal
van de jongeren spreekt, gaat De
Barbier met zijn tijd mee. Het digi
tale tijdperk heeft ook aan de Kaai
straat zijn intrede gedaan. Er is een
website, ze gebruiken Hyves, klan
ten kunnen reageren en Anita
schrijft zelfs een blog. Een eigen
bedrijf runnen doe je niet alleen,
vindt Piet. Zonder 'thuisfront' zou
het niet kunnen. Zijn vrouw Ernella
verzorgt de administratie. „Ik heb
de ruimte gekregen om cursussen te
volgen. Ik kwam er vaak 's avonds
later voor thuis. Ik heb de zaak ook
aan mijn vrouw te danken en aan
mijn medewerkster Anita."
Op zaterdag 18 juni herleven oude
tijden. Dan wordt er zonder af
spraak geknipt. En zijn ook de kap
sters Lilian en Diana er weer bij.
Knippen door de meiden van toen.
Maar ook om zomaar binnen te lo
pen voor een praatje.
„Een uitstekend initiatief," zegt De
Viet over het nieuwe wekelijkse eve
nement op de Markt. ,Jk ben ge
vraagd om mee te doen en wat vaker
een zomerconcert te geven. Dat doe
ik nu om de twee weken."
De Viet verzorgt inmiddels al weer
al tien jaar, in samenwerking met de
gemeente, zomerconcerten voor toe
risten en Tholenaren. Aansluitend op
zijn optreden in de hal van het monu
mentale gemeentehuis aan de Hoog
straat, bespeelt beiaardier Gerard de
Waard het carillon. Bezoekers kun
nen dan onder het genot van een
'kommetje thee mee een koekje' in
de tuin van het voormalige stadhuis
luisteren naar de klanken van het
klokkenspel.
De serie van zes concerten begint za
terdag. De andere concerten vinden
om de twee weken plaats. De laatste
is op 20 augustus. De Viet heeft een
gevarieerd programma gemaakt.
Thema's zijn onder meer Italiaanse
en Spaanse muziek voor twee klave
cimbels, poëzie en muziek en aria's
voor sopraan en basso continuo (ma
nier van begeleiden van klassieke
muziek, vooral bekend in de Barok.
De plattelands jongeren zuid (PJZ)
afdeling Tholen/Sint-Philipsland
houdt vrijdagavond een spektakel
met zeskamp en trekkerbehendig
heid en zaterdag een schuurfeest.
Vorig jaar werd ter ere van het 65-ja-
rig bestaan het spektakel in het leven
geroepen. Dat bleek succesvol en
daarom organiseren de plattelands
jongeren dit jaar weer een twee
daags evenement aan de Bitterhoek-
seweg in Poortvliet. Bij de zeskamp
zijn er onderdelen als koemeiken.
tobbedansen en buikschuiven. Bij de
trekkerbehendigheid zullen de deel
nemers proeven afleggen als karretje
Hij treedt niet alleen op. Er zijn ook
solisten.
Zaterdag bijt De Viet op klavecimbel
het spits af met muziek uit Engeland.
Uit het manuscript the Fitzwilliam
virginal book. De omvangrijkste col
lectie met Engelse muziek voor kla
vecimbel uit de late zestiende en
vroeg zeventiende eeuw. De Viet be
speelt dan een klavecimbel van ruim
drie meter lengte.gebouwd door
Matthijs Mijnders uit Zierikzee. Het
heeft een zestienvoets snarenkoof.
Dat is een bijzonderheid want dat
komt volgens de musicus zelden
voor. „Dit register geeft een weldadi
ge sonoriteit aan de totaalklank. Het
heeft ook de registers luit en nasaal,
gemaakt naar de ontwerpen van de
17de eeuwse Antwerpse klavecim
belmakers Ruckers. Een dergelijk in
strument past perfect in het oude
stadhuis van Tholen dat door de
Vlaamse architect Anthonie Kelder
mans is ontworpen."
Aanvang van de concerten: 15.00
uur.
achteruit rijden, balscheppen, rings
teken en nog andere spellen. Na af
loop van het sportieve gedeelte, dat
om zeven uur begint, is er gelegen-
heid om een borrel te drinken in de
schuur. Ook is er aan de kleintjes ge- 1
dacht met een springkussen en
clowns. Teams voor de zeskamp en
trekkerbehendigheid kunnen zich
opgeven via pjzspektakel@hot-
mail.com. Het schuurfeest op zater
dag begint om acht uur en duurt tot
half twee 's nachts. Legitimatie is
verplicht en de toegang is gratis
voor leden. Voor andere bezoekers
wordt entreegeld gevraagd.
In de Ds. de Bresstraat kreeg Van Ast zaterdagmiddag laat - hij
had de lichten al uit gedaan - bezoek van schilder Hage die toen
in Maartenshof woonde. „Ik was aan het afsluiten en dacht er
aan om mijn weekend te beginnen. Het was al donker toen hij
binnenstapte. Hij lichtte zijn hoed van zijn hoofd. Ik zei dat ik
ging sluiten. Dat kan wel wezen, zei hij, maar ik ben binnen.
Prachtig vond ik dat. Ik heb hem natuurlijk gewoon geholpen."
De jubilerende kapper Piet van Ast met zijn huidige medewerkster Anita van der Jagt in de stoel.
Piet van Ast wilde zich het vak van barbier eigen maken en
vroeg de gepensioneerde kapper Henk Duine hem met het
scheermes te leren scheren. „Ik kon het niet. Mensen zijn het in
de jaren zestig al thuis gaan doen. Ik vond het leuk om het zelf
te kunnen. Van wie kan je het dan het beste leren dan van de
oude meester. Het is een vak apart." Anita was er bij om foto's-te
maken, maar kreeg ook het 'open mes' in handen en mocht na
enig oefenen zelfs Duine scheren.
Jan de Viet speelt de klavecimbel.
De monumentencommissie heeft kritiek op de uitwerking van de
nieuwbouw van de scheepsloods van Van Duivendijk in Tholen. Archi
tect Jan Weijts bekeek het plan nadat de welstandscommissie er al mee
akkoord was gegaan. Weijts wil dat het dak beter zichtbaar wordt.
Eric Moerland rechtsdoet zijn verhaal tegen de gemeente
raadsleden Theo Korevaar (midden) en Hans Boulogne.
In het huidige plan bestaat de loods
uit wanden die als het ware overgaan
in het dak en uit hetzelfde materiaal
bestaan. Weijts wil echter het dak
'verzelfstandigen', door er dakpan
nen op te leggen. Hij wil een duide
lijk onderscheid creëren tussen' de
wanden en het dak. Maar daar was
Paul Timmermans van Timek Bouw
management het niet mee eens.
,J4ier zit een duidelijk verhaal achter
dat Martijn Boelhouwers hier heeft
uitgelegd. We hebben zorgvuldig ge
keken naar de verschijningsvorm."
Op de huidige loods liggen ook geen
keramische dakpannen, zei Timmer
mans. Wel op de oude zoutloods die
er naast ligt. In de nieuw te bouwen
loods wordt de wand aan de kant
van de dijk voor een deel doorzich
tig. Voorbijgangers kunnen naar bin
nen kijken en zien hoe het ambacht
van scheepsreparatie wordt uitge
voerd.
Voorzitter M. Onrust van de wel
standscommissie bedacht een tussen
oplossing. Hij tekende een lekdorpel
op de grens van de wand en het dak.
„Door een subtiele schaduwwerking
krijg je toch een onderscheid tussen
dak en wand."
Omdat de herbouw van de overdekte
boothelling binnen het beschermd
stadsgezicht ligt, moest het ook aan
de monumentencommissie worden
voorgelegd. Onrust adviseerde Tim
mermans om Boelhouwers een brief
te laten schrijven aan Weijts waarin
hij uitlegt wat de achterliggende ge
dachte is van het plan. Timmermans
In de nacht van maandag op dinsdag
zijn enkele honderden euro's gestolen
uit het horecapand van de Speelmans
platen aan de Oesterdam. Er werd een
ruit vernield. Het geld werd uit het
kantoor weggenomen. Het alarm ging
om 24 minuten over drie af. B&B Be
veiliging was snel ter plaatse, maar de
dief was toen al weg.
legde uit dat daar eigenlijk geen tijd
meer voor is, omdat hij zo snel mo
gelijk met de bouw wil beginnen.
Voordat de herbouw gaat plaatsvin
den, moet eerst de bodem worden
gesaneerd. Die is volgens de provin
cie sterk verontreinigd met zware
metalen, polycylische aromatische
koolwaterstoffen (PAK) en polychl-
oorbifenylen (PCB). De ondergrond
is niet vervuild. Het grondwater is
licht vervuild met kwik. Dit onder
zoek werd al op 18 april 2002 uitge
voerd. Op 21 maart dit jaar is er weer
gekeken naar de verontreiniging bij
de botenhelling en de directe omge
ving. In de bovengrond zijn opnieuw
sterke verontreinigingen gevonden.
De ondergrond is licht verontreinigd,
en in het grondwater is geen vervui
ling gevonden. De provincie noemt
het opmerkelijk dat er op verschil
lende plaatsen PCB is gevonden.
Ongeveer 100 kubieke meter is sterk
verontreinigd.
De sanering is volgens de provincie
spoedeisend omdat blootstelling aan
PCB risico's voor de gezondheid in
houdt. Ook vindt de provincie het
van belang om er achter te komen
waar het goedje vandaan is geko
men. Over de methode die het onder
zoeksbureau hanteerde, is de pro
vincie kritisch. Het heeft gebruik
gemaakt van een oude versie om ge
gevens te verwerken, waardoor de
toetsing onvolledig en onbetrouw
baar is. Het saneringsplan voorziet
erin dat de botenhelling wordt ver
laagd. Na de werkzaamheden zal de
bodem worden afgedekt met beton,
zodat er geen contact meer mogelijk
is met de verontreiniging.
Volgens de provincie moet na het
werk de grond nog bemonsterd wor
den. Omwonenden zullen vooral op
de hoogte worden gesteld van de
werkzaamheden en de transporten.
Ook de klanten en gebruikers van de
werf en de jachthaven moeten vol
gens de provincie worden gewaar
schuwd.
VERVOLG VAN WINDMOLEN
Slagschaduw is een ander probleem
dat genoemd wordt, en de flikke
ring van door de zon beschenen ro
torbladen. Met name als de wind uit
een zuidelijke richting komt, of uit
het oosten, wordt er overlast erva
ren.
„In Anna Jacobapolder en De Sluis
heeft iedereen het over de windmo
lens", zegt Eric Moerland. „De een
kan er beter tegen dan de ander.
Maar ik weet dat er mensen zijn die
er psychische problemen van krij
gen. En als het zover komt, moet er
actie worden ondernomen." Hij is,
met Bodbijl, Gerrit Middelkoop.
Wicher Blaauw en Jessica Versteeg,
de initiatiefnemer voor de actie
groep. Ze hebben voor de bijeen
komst ook de gemeenteraadsleden
en het college van burgemeester en
wethouders uitgenodigd. Slechts
twee raadsleden, Hans Boulogne
(ABT) en Theo Korevaar (SP), zijn
aanwezig. Wim Quak is namens het
CDA gekomen (de raadsfractie
heeft een vergadering), de CU
meldde zich af maar de overige
fracties lieten niets van zich horen.
„Dan kun je al zien hoe het bij hen
leeft'", meent Moerland.
Verschillende aanwezigen geven
aan dat ze juist vanwege de rust en
de ruimte in Anna Jacobapolder
zijn komen wonen, daarbij het ont
breken van allerlei voorzieningen
voor lief nemend. En juist die rust
en ruimte worden door de grote
windmolens op een paar honderd
meter afstand verstoord. „Waar in
huis ik ook ben, overal zie ik ze. Of
ik moet de gordijnen dicht doen. Ik
ben er niet blij mee", zegt een me
vrouw. Een andere bewoner kaart
de waardevermindering van zijn
huis aan. „Volgens een taxateur die
ik heb geraadpleegd zou dat vijftien
tot twintig mille zijn." Opmerkin
gen gaan de zaal door over de
WOZ-waarde die verlaagd zou
moeten worden. Daar zul je zelf ac
tie voor moeten ondernemen, me
nen anderen. Ook planschadever
goeding komt om de hoek kijken.
..Die moet je zelf aantonen", zegt
raadslid Boulogne. Moerland weet
dat je er geen recht op hebt, wan
neer je meer dan een kilometer van
de windmolens woont. En een me
vrouw wijst op- landelijke wetge
ving, waardoor bij toegekende
planschade twee procent van de ge
schatte waarde van een pand bij de
bouw wordt ingehouden.
Boulogne denkt dat, nu de windmo
lens er al staan, meten het enig mo
gelijke is. Corrie Tichem komt met
het idee om bij burgemeester en
wethouders een handhavingsver-
zoek in te dienen. „Mijn beleving,
en die van velen, is dat de geluids
norm wordt overschreden", zegt
ze. Boulogne herhaalt dat om me
tingen gevraagd kan worden.
„Want in de vergunning zijn nor
men opgenomen." Maar de aanwe
zigen gaan verder niet op de sug
gestie in.
Moerland doet liever zelf metingen
zegt hij. Het illustreert wat ook uit
opmerkingen van anderen blijkt: er
is weinig vertrouwen in de over
heid. Vier jaar geleden, toen de
plannen voor de windmolens be
kend werden, zijn er door omwo
nenden volop bezwaren ingediend.
Wat is er gebeurd met de handteke
ningen die toen zijn opgehaald, vra
gen sommige aanwezigen zich af.
Procedures zouden in vakanties zijn
aangekondigd waardoor bezwaar
makers er niet van wisten. Hans van
't Slot zegt dat ditzelfde is gebeurd
bij het plan voor de windmolens in
de Noordpolder bij Sint-Maartens
dijk. Hij begrijpt niet hoe het kan
dat de regels toelaten dat mensen
overlast ondervinden, terwijl van al
les wordt gedaan om verstoring van
vogels te voorkomen. Maar één van
de aanwezigen is helder over de
procedures: „We konden het weten.
Er is zelfs een rechtszaak geweest.
Maar we hebben hier allemaal zitten
slapen!" De inwoner die destijds
de protestactie trok, is inmiddels
vertrokken uit het dorp. Gevlucht
voor de windmolens, of afgekocht
door de projectontwikkelaar, nie
mand weet het precies, zo blijkt uit
de discussie.
Twee mensen uit Ouwerkerk, die
daar actie voeren tegen een plan
voor vier windmolens in de Gou-
weveerpolder, zijn ook naar 't Veer
huis gekomen. Zij adviseren om de
emoties opzij te zetten. En niet aan
procedures te beginnen waardoor
die emoties juist gevoed worden.
Ook zij kennen de verhalen dat
mensen onder druk worden gezet
om bezwaren in te trekken. De tip
is om samen de strijd aan te gaan.
Raadslid Korevaar onderschrijft
dat: ,Je zult collectief moeten op
treden tegen de gevolgen van de
windmolens. Je moet geluid maken,
dat is dé manier om aandacht te
krijgen." Hij attendeert op de stich
ting Windmolens nee, die ook door
de tegenstanders van het Zeeuwind-
project bij Stavenisse in de arm is
genomen.
Uiteindelijk komt men tot de con
clusie dat er mensen nodig zijn die
actief willen zijn in een werkgroep.
Enkele mensen gaan op korte ter
mijn aan de slag met het maken en
verspreiden van een folder, bedoeld
om een bredere steun te krijgen.
Tien aanwezigen geven zich op om
daarbij te helpen. De avond krijgt
dus zeker nog een vervolg.
Op de plaquette staat eén tekst in
het Nederlands en het Engels, met
de Amerikaanse naam Roosevelt er
op. Ook is het familiewapen afge
beeld dat destijds boven de deur van
de woning was geschilderd. Het is
daar in de jaren dertig van de vorige
eeuw aangebracht door de bewo
ners, de familie De Rijke. In die tijd
was er belangstelling voor de Ne
derlandse afkomst van de Ameri
kaanse president F.D. Roosevelt. En
volgens nagelaten aantekeningen
van de toenmalige gemeentesecreta
ris Van der Ploeg probeerde met na
me een caféhouder in het dorp daar
een commercieel slaatje uit te slaan.
Op de plek van de betreffende wo
ning, én van de belendende percelen
richting de Molenstraat, stond in de
zeventiende eeuw een boerderij
waarin zo'n zestig jaar lang Van 't
Rosevelts woonden. Een boerenfa
milie afkomstig uit Tholen, waar
van een tak opklom op de maat
schappelijke ladder. Deze bracht
bestuurders voort, alsmede rent
meesters en ambachtsheren en -
vrouwen van Vossemeer. De familie
is in de negentiende eeuw uitgestor
ven (op Tholen in 1795). In 1950
bezocht de weduwe van de presi
dent - met haar oudste zoon en
diens twee kinderen - Oud-Vosse
meer, en een door de gemeente aan
gekocht portret van F.D. Roosevelt
hangt sinds vorig jaar in het am
bachtsherenhuis.
Wethouder Peter Hoek was niet uitgenodigd voor de protestbij
eenkomst over de windmolens in Anna Jacobapolder, terwijl hij
als buurtbewoner op 430 meter afstand woont. Hij kocht de wo
ning aan de Bruintjeskreek toen bekend was dat de nieuwe, gro
tere windmolens er zouden komen. „Ik heb eerst de windmolens
in Sint-Annaland bezocht en daar geluisterd en gekeken. De
nieuwe molens in Anna Jacoba hoor ik wel eens en in bepaalde
maanden van het jaar heb ik een halfuur of drie kwartier te ma
ken met slagschaduw, maar dan laat ik even mijn rolluiken zak
ken." Hoek zegt dat voor het wlndpark Wissewind alles wettelijk
geregeld is. „Ze moeten voldoen aan bepaalde normen en als
dat niet het geval is, kan er handhavend opgetreden worden,
maar daar gaat mijn collega van milieuzaken Frank Hommel
over. Als ik weer voor de keuze zou staan om hier een huis te
kopen, dan maakte ik dezelfde afweging,want ik krijg er aan de
Bruintjeskreek veel voor terug."
9t,
°f>-veve//,r
'ftond tnf ,g7
untii tqjQ 'y
Een plaquette van ongeveer 60 bij 75 centimeter herinnert aan de
plek waar Huize Roosevelt heeft gestaan.
