Trouwen in geleend pak en
in tweedehands bruidsjurk
'Het zou uit noodzaak moeten zijn,
anders vertrek ik niet uit Annaland'
Lachen, huilen én eten met
nieuwe seizoen Uit op Tholen
Briljanten echtpaar Cor Koppenhol en Corry Vlaander
David Hage voelt zich in alles verbonden met zijn dorp
Jaarboek kastelenstichting
gewijd aan kasteel Jacoba
Donderdag 19 mei 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Vijftien voorstellingen in theaterprogramma
De stichting Uit op Tholen heeft haar nieuwe theater
programma rond. Het programmaboekje voor het sei
zoen 2011/2012 wordt huis-aan-huis verspreid en valt
vanaf morgen op de deurmat. Er zijn van 23 september
tot en met 21 april vijftien voorstellingen. Nieuw daarin
is de combinatie met een theaterdiner. Er zijn ook oude
bekenden: zo keert Richard Groenendijk terug op de 'ei-
landelijke planken' en heeft Hakim een nieuwe kinder
voorstelling.
Theaterdiner
Roodkapje
Gratis
Geopereerd
Inundatie
Minder bezoekers
Uit op Tholen
Herijken subsidies
verenigingen later
Thools DNA
Hij zit in het bestuur van vier organisaties en is directeur
van de veiling voor vroege aardappelen. Allemaal ty
pisch Sint-Annalands. Zelf is hij dan ook een echte
Setallander. David Hage (51) woont er, werkt er en heeft
andere bezigheden in het dorp. Dat hij gekozen is als
DNA-ambassadeur, is dus zo gek nog niet.
Zoektocht naar stuk natuursteen uit Maartenskerk
Kijkje nemen
Weezen Armen
Krabbenkreek
Naam: 2>a/id V/aje.
Leeftijd: 6\Jaco~
Geboorteplaats: Slnt-Anna/artcl
Woonplaats: Sint-Anna/'and
Cur Koppenhol en Corry Koppenhol-Vlaander genieten van de tuin achter de woning in Sint-Annaland.
Ze zijn beiden 89 jaar en wonen nog in hun eigen woning aan de F.M.
Boogaardweg in Sint-Annaland. Cor Koppenhol en zijn vrouw Corry
Koppenhol-Vlaander. Zondag zijn ze 65 jaar getrouwd. Het briljanten
paar woont tegenover woonzorgcentrum de Schutse waar ze doorde
weeks elke dag warm eten. Ze kijken nog even terug op hun huwelijks
dag, 22 mei 1946.
Vorig jaar zorgde Freek de Jonge
voor een uitverkochte avond. De
stichting hoopt dat dat weer lukt
met een nieuwe troef: cabaretier Ja-
vier Guzman. De winnaar in 2002
van het Leids cabaretfestival bijt de
spits af van het nieuwe seizoen.
Dat doet Guzman met een reprise
van zijn nieuwe programma Oor
verdovend. Guzman zorgt in het he
le land voor volle zalen. Ook op te
levisie is hij diverse malen te zien
geweest met zijn Sinterklaasconfe
rence. In Oorverdovend praat Guz
man over een maatschappij op
drift: een samenleving die niet sa
men lijkt te willen leven. Iedereen
schreeuwt, roept, gilt, zelfs in de
Tweede Kamer. En niemand luis
tert. Guzman is op 23 september te
zien in Meulvliet, om kwart over
acht 's avonds.
Daarna is het op 14 oktober tijd
voor muziek met Marjolein Mcijers.
Zij zit 25 jaar in het theatervak. In
haar voorstelling komen liedjes uit
haar hele carrière voorbij, inclusief
nieuwe nummers, aangevuld met
smeuïge verhalen, ontroerende ach
tergronden en een vette lach.
Bij Meijers jubileumvoorstclling in
Haestinge in Sint-Maartensdijk, ge
naamd Van Bcrini tot Solex, kan ge
bruik gemaakt worden van een ar
rangement. Wie een kaartje koopt,
kan bij restaurant Het Raedthuys in
Sint-Maartensdijk met korting voor
af dineren. Er wordt gezorgd dat de
gasten op tijd klaar zijn voor de
voorstelling, laat Nellie Nieuwcn-
huis van Uit op Tholen weten. Wel
moet het diner apart gereserveerd
worden bij het restaurant, met ver
melding dat de voorstelling wordt
bezocht.
Het theaterdiner is een noviteit in
het programma van Uit op Tholen.
„We hebben vorig jaar een voorstel
ling inclusief consumptie aangebo
den. De prijs van een kaartje was
dan 1,50 duurder, maar dat was niet
zo'n succes. We hopen dat dit wel
aanspreekt", zegt bestuurslid Nellie
Nieuwenhuis. Ook de voorstelling
van Rapalje in Haestinge wordt aan
geboden als thealerdïner. Het Kelti
sche kwartet geeft op 18 november
een theaterconcert genaamd Celtic
kNights II.
Ook de samenwerking met theater
productiehuis Zeelandia heeft weer
voor interessante programmaonder
delen gezorgd. Zo is er op 5 novem
ber de toneelvoorstelling Het land
in Meulvliet. Het is een psychologi
sche thriller van de Britse schrijver
Martin Crimp over huwelijkspro
blemen. Op 31 maart is er King,
sweet king, toneel van Paul Pouveur
over een Zeeuws-Vlaams familie-
imperium. Met medewerking van
Gonny Gaakeer, die familie in Sta-
venisse heeft. Het is een knipoog
naar King Lear van Shakespeare.
Elk jaar probeert de stichting voor
ieder wat wils op te nemen in haar
theateraanbod. Zo ook klassieke
muziek. Dat is op 24 november te
horen in de Vossenkuil in Oud-Vos-
semeer met The Busch Ensemble.
Katinka Polderman traint de lach
spieren met een reprise van Polder
man tuigt af op 12 november in
Meulvliet. Hans Kazan trekt zijn
koffertje open en vertelt over zijn
leven als illusionist. Zijn magische
theatershow is op 13 januari te zien
in Meulvliet. Kijk omhoog is de
voorstelling van het gezelschap An
dermans Veren dat het Nederlandse
theaterlied uit het verleden en het
heden laat horen op 21 januari in
Meulvliet. Cabaretier Hans Dorre
stij n komt 11 februari naar de Vos
senkuil met zijn nieuwe programma
Het buigen. Kindervriend Hakim
brengt op geheel eigen wijze het
sprookje Roodkapje weer tot leven
in de Vossenkuil op 25 februari. Jo
ris Linssen en Caramba komen op
10 maart naar dezelfde plek met
hun muziekvoorstelling Vuur.
De vaste literaire avond in het
programma wordt verzorgd door
schrijver Gerbrand Bakker, op 14
maart in Meulvliet. Cabaretier Ri
chard Groenendijk geeft een voor
première van zijn nieuwe program
ma Alle Dagen op 24 maart in
Meulvliet. Sam Pari sluit het sei
zoen af op 21 april in de Vossen
kuil. Deze vocaliste geeft een
theaterconcert genaamd Country
Roots.
Dat was in Den Haag waar Koppen
hol tijdens de evacuatie in 1944 heen
was gegaan omdat Tholen onder wa
ter was gezet door de Duitsers. Hij
woonde in bij zijn toekomstige
schoonouders die in Den Haag
woonden. Koppenhol: „Dat was
vrije keus, want het kantoor waar ik
werkte stond in Den Haag en mijn
meisje woonde er. Dus ik had twee
goede redenen", lacht Koppenhol.
Hij werkte voor Nederlandse alge
mene keuringsdienst groente- en
bloemzaden. Dat meisje kende hij
uit Poortvliet. Met haar ouders kwam
ze regelmatig op bezoek bij de fami
lie Koppenhol Haar moeder komt
van Poortvliet. Zij had een tante die
als dienstmeisje naar de residentie
was getrokken zoals veel Zeeuwse
meiden die werk zochten. Haar vader
kwam van Schouwen.
Het stel wilde zich gaan verloven.
Dat gebeurde op 26 december 1943.
Corry vergeet het niet. Ze kan het
ook nog lezen aan de binnenkant van
haar ring. Koppenhol: „We wilden
verlovingsringen, maar goud was
niet te koop. Je moest een aantal sie
raden inleveren om een bepaalde
waard aan goud te krijgen. We zijn
toen bij familie langs gegaan om rin
gen te verzamelen die ze niet meer
gebruikten om uiteindelijk toch twee
ringen te kunnen kopen." Maar trou
wen zat er nog niet in. De honger
winter stond voor de deur.
Terugkijkend zegt zij: „Wat leven we
nu in weelde. Het was een angstige
tijd. Als er VI's overkwamen vroeg
je je altijd afgaan ze door of vallen
ze?"
Pas in 1946 traden ze in het huwe
lijk. Koppenhol: „Het was een mooi
voornemen, maar ook voor bruids
kleding was er geen geld. Veel kleren
kon je toen alleen nog maar krijgen
op punten. Nieuwe kleren kopen,
was er niet bij."
Corry kocht een tweedehands trouw
jurk en Cor leende een pak. „Een
vriend van me had een oom in Ber-
kel en Rodenrijs die een trouwpak
had en dacht dat het wel mijn maat
was. Ik ben er met de trein naar toe
gereisd en het pak met de hoge hoed
paste me precies." Het bruidsboeket
bestond v(x>rnamclijk uit anjers.
Weer gekregen van een oom die op
kasteel Voorschoten werkte. Twee
bruidsmeisjes waren er nodig om de
sleep te dragen.
Op de trouwdag konden ze 's och
tends samen met nog wel 20 koppels
gratis trouwen, maar dat wilden ze
niet. Ze deden hel 's middags. De
plechtigheid vond plaats in de depen
dance van het gemeentehuis aan de
Javastraat. Corry: „We woonden de
Transvaalbuurt en het was een eind
bij ons vandaan. Auto's waren er bij
na niet."
Het werden koetsjes met paarden.
heel gebruikelijk voor die tijd. Maar
het liep niet helemaal op rolletjes,
vertelt Cor. „De politie hield ons in
de gaten. Er waren drie koetsjes. El
ke koets had zoveel zitplaatsen. In
één van de koetsen zalen te veel
mensen. Die moesten er uit. We
merkten daar zelf niets van want we
zaten in de eerste koets. De koetsier
reed de volgende straat in en wachtte
op de mensen die uit waren gestapt
en liet ze weer instappen."
Nadat ze in de echt waren verbonden
voor de burgerlijke stand, ging het
echtpaar naar de Julianakerk voor de
kerkelijke bevestiging. Het feest was
beperkt. Er werden thuis'bij haar ou
ders broodjes gegeten. „We leefden
in de schaduw van de voorbije oor
log."
Het echtpaar ging in Poortvliet wo
nen, min of meer inwonend bij de
grootouders van zijn kant in de Lan-
gestraat. Driejaar woonden ze er. Er
werden twee kinderen geboren, een
tweeling, allebei meisjes. In 1949
verhuisde het gezin naar Goes waar
ze in de nieuwbouwwijk 'de Weitjes'
gingen wonen. Midden in het rayon
voor de keurmeester. Daar werd hun
derde kind geboren, weer een meisje.
Ze zouden er twintig jaar wonen.
Koppenhol volgde de lerarenoplei
ding en kon les gaan geven op de
land- en tuinbouwschool. Op de
hoofdvestiging in Kapelle, maar ook
in Scherpenisse. Toen alleen Kapelle
overbleef had hij te weinig uren.
Toen hij les kon gaan geven aan de
landbouwschool in Zwolle, verhuis
de het echtpaar naar Dalfsen. In 1976
kochten ze een huis aan de Bram
Groenewegenweg. In 1981 ging
Koppenhol met vervroegd pensioen
en kwam het echtpaar permanent
naar de Weihoek. Hij legde er een ro
zentuin aan. Toen er varkensstallen
in de buurt verrezen, zochten ze naar
een andere stek.
Sinds 1988 wonen ze met plezier in
de bungalow aan de F.M. Bogaard-
weg. Alles is gelijkvloers en de eer
ste rozen in de tuin komen al tot
bloei. Corry loopt met een rollator
nadat ze geopereerd is aan haar voet.
En haar man loopt met een stok. Hij
heeft veel krachten verloren na een
lichte beroerte. Ze hoeven voor hun
warme maaltijd in de Schutse de
straat maar over te steken. „We zijn
daar zeer tevreden mee. De sfeer en
de kwaliteit van het eten is heel
goed." Hij onderhoudt nog wel de
tuin met bloemen en planten, maar
het zware werk laat hij nu over aan
zijn schoonzoons die er voor uit
Veenendaal en Haaften komen. Kop
penhol schrijft nog steeds gedichten.
Vroeger onder het pseudoniem Wei-
dehof, tegenwoordig onder zijn ei
gen naam. Elk maand verschijnt er
een gedicht in het kerkblad van de
Hervormde Gemeente Rchoboth in
Sint-Maartensdijk waar ze aan zijn
verbonden. De dochters helpen in het
huishouden. Het echtpaar heeft acht
kleinkinderen en inmiddels 13 ach
terkleinkinderen.
'k Ben met de trein op weg
naar mijn vtuchtadres.
Duizenden zijn nu onderweg
als slachtoffer van een exces
Door de vijand onderdrukt,
huis en hof verlaten.
Gezinnen uit elkaar gerukt.
Weg van wat we bezaten.
De geallieerden naderen.
De bezetters raken in paniek.
Het bloed stolt in hun aderen
Ze worden nu pas tiranniek.
Om de geallieerden te hinderen
moet het eiland onder water
Vaders, moeders en hun kinderen
betalen de rekening, nu en later.
Maar, helpende handen overal.
Open deuren door 't hele land
Voor iedereen een huis of stal.
Saamhorigheid schept een band.
Bij aankomst op mijn vtuchtadres,
Het gedicht klaar voor de pers.
24 februari 1944
C L. Koppenhol
Vorig jaar trok het programma van
de stichting Uit op Tholen iets min
der bezoekers naar 'het theater'.
„Maar dat is overal zo geweest",
zegt bestuurslid Nellie Nieuwen
huis. In 2010 waren het 1611 bezoe
kers over 17 voorstellingen, terwijl
het er in 2009 1606 waren over 13
voorstellingen. Dat zijn er per voor
stelling gemiddeld 123 in 2009 te
genover 94 in 2010. De stichting
hoopt dat het gemiddelde dit jaar
weer omhoog gaat. Het programma
aanbod past volgens Nieuwenhuis
bij Tholen. „Hele grote voorstellin
gen kunnen we hier sowieso niet
hebben, omdat we geen echt theater
hebben. Maar zoals we het nu doen,
kleinschaliger, heeft het ook zijn
charme. De artiesten komen achter
af ook vaak wat drinken, zodat je ze
kunt ontmoeten. In grote theaters
kan dat alleen met een zogenaamde
'meet and greet'."
Eind dit jaar verwacht het gemeen
tebestuur duidelijkheid te kunnen
verschaffen aan verenigingen en or
ganisaties over het toekomstig sub
sidiebeleid. Wethouder Jan Oude-
sluijs deelde dat dinsdagavond mee
in de commissie samenleving. Tot
nader order blijft het huidige subsi
diebeleid ongewijzigd. De gemeen
te is ruim twee jaar bezig geweest
om het beleid te herzien. Het lukte
B&W echter niet om tot een afge
rond voorstel te komen, onder ande
re vanwege problemen met het ver
rekenen van BTW met sportver
enigingen en de gemeentelijke be
zuinigingen. „Het is teleurstellend
dat we er niet zijn uitgekomen", al
dus Oudesluijs. De nota, met daarin
de uitgangspunten van het nieuwe
beleid, wordt daarom teruggetrok
ken. Een ruime meerderheid van de
commissie samenleving vond dat
een verstandige keuze. Alleen de
CU beraadt zich nog over haar
standpunt. De mening van de SP is
onbekend. Die partij had dinsdag
geen vertegenwoordiger in de com
missie. Chris Koopman (SGP) was
blij dat er voor de verenigingen en
organisaties voorlopig duidelijkheid
is. „Een opluchting dat het beleid
zo blijft, tenminste tot volgend
jaar."
VERVOLG VAN VEILING
„Uiteindelijk is er met veel aan
dacht toch nog een redelijk saldo
overgebleven."
Brooijmans vond het zeer moeilijk
om er voor 2011 een verwachting
aan te koppelen. „Het is nu wel op
nieuw droog, maar de situatie is
toch anders. Vorig jaar had heel Eu
ropa last van extreme omstandighe
den en dat is nu niet het geval. Bui
ten een stevige nachtvorst vorige
week in noord-west en midden-Eu
ropa is het vrij normaal met alleen
in onze omgeving erg droog."
Analyse grondprijzen. De provincie Zeeland heeft de Stee Groep uit Arn
hem opdracht gegeven om voor 19.350 euro, exclusief btw, een grondprij-
zenanalyse in Zeeland te maken.
Diversiteit, authenticiteit en kwaliteit. Op basis van die drie
principes onderzoekt de gemeente Tholen het DNA van
Tholen in opdracht van de provincie Zeeland. Foto's,
voorwerpen en verhalen zijn hulpmiddelen om de kwalitei
ten en kenmerken per Thoolse plaats te bepalen. Daar
voor worden twee bijeenkomsten georganiseerd met in
woners en andere 'Tholenkenners', in totaal zo'n 30
personen. Wij vragen enkelen van hen in diverse verhalen
naar hun 'Tholengevoel'.
Een gebeeldhouwd stuk natuursteen, bij de restauratie van de Maar
tenskerk in Sint-Maartensdijk in 1960 aangetroffen in een oude water
put in de consistorie, is waarschijnlijk afkomstig van het grafmonument
van de moeder van Frank van Borselen. Directeur E. den Hartog van de
Kastelenstichting Holland en Zeeland schrijft erover in het jaarboek
van de stichting, dat volledig in het teken staat van het kasteel van Sint-
Vlaartensdijk. Mevrouw Den Hartog zou de steen graag nog eens bestu
deren, maar vijftig jaar na dato is niet bekend waar deze is gebleven.
Een betoog over de aardappel en de
landbouw als economisch en toe
ristisch belang voor Tholen, heeft
Scherpenissenaar Lies Hage al eer
der in deze serie gehouden. Maar
met een veilingdirecteur als vertel
ler in dit verhaal, kun je moeilijk
om de aardappel, als enige veiling
product, heen. „In het verleden had
den we ook wel uien, maar die wor
den tegenwoordig direct op con
tractbasis geteeld en verkocht."
David vertelt dat vroeger ieder dorp
zijn eigen veiling had. maar doordat
er tegenwoordig sneller grotere af
standen kunnen worden afgelegd,
zijn ze van lieverlee verdwenen.
Scherpenisse heeft nog wel een ei
gen veiling, maar die werkt nauw
samen met Sint-Annaland waar de
administratieve handelingen plaats
vinden. „De veiling is een coöpera
tieve vereniging, opgericht door
boeren. Ze kozen voor een geza
menlijke afzetorganisatie, zodat ze
hun producten op een centrale
plaats konden aanbieden." Zo is het
nu nog. „De veiling is een prachtig
gebeuren om iedereen de kans te ge
ven de hoogste prijs uit zijn product
te krijgen. Met behulp van de vei-
lingklok."
David werkt nu 35 jaar bij de vei
ling. Hij is er begonnen als adminis
tratief medewerker, maar toen er bij
een reorganisatie veel personeel uit
ging, zoals de toenmalige directeur,
kwam David op de directieplek te
recht. Dat is nu 30 jaar geleden. Da
vid heeft in die tijd de organisatie
zien groeien. Niet zozeer in eigen
activiteiten. Toen de loodsen af
brandden en er nieuwe voor in de
plek kwamen, verhuisde aardappel-
handel Bijl uit Poortvliet ook naar
de stek op de hoek van de Lange-
weg en de Veilingweg. „Kees Bijl
zorgt voor de bemiddelingsactivitei
ten. Omdat hij vanuit de aardappel-
handel veel connecties heeft, legt hij
de contacten met grotere partijen."
De CZAV is er ook bijgekomen.
„Zo hebben we hier een leuk agra
risch centrum." Als de veiling stil
ligt, bemant veilingpersoneel de
CZAV-vestiging. „Zo hebben we
ook werk tijdens de wintermaan
den."
Het veilingseizoen begint meestal
rond 1 juni. Tot eind augustus wor
den er dagelijks partijen aardappels
geveild. Van september tot het einde
van het seizoen, ongeveer oktober,
wordt er twee keer in de week ge
veild." Hage is daarbij veilingmees
ter.
Zomaar een kijkje nemen mag,
maar daar maken maar weinig men
sen gebruik van. „Sporadisch komt
er iemand binnenlopen."
De veiling doet eigenlijk al aan pro
motie voor het eiland. Met het eigen
merk Alvantho: Alles Van Tholen.
„Het is iets dat landelijk bekend is.
Alle aardappelen die hier geveild
worden, worden verkocht onder die
merknaam. Het is iets vertrouwds
geworden, de smaak is goed. Als
veiling proberen we er ook alles aan
te doen om er een voldoende kwali-
tcitsbeeld aan te geven. Als waar
borg." Daarom maakt de veiling ook
elk jaar reclameposters voor Alvan
tho. Hage had er een paar van mee
naar de DNA-bijecnkomst geno
men. „Ik vond dat ik die onder de
aandacht moest brengen."
Hij noemt Sint-Annaland uniek om
haar vroege aardappel. „Het begint
al in november. Dan zitten de aard
appels in een voorkiembakje. Zodra
de vorst uit de grond is, soms al in
februari, dan gaan ze de grond in. Er
wordt alles aan gedaan om de teelt
te vervroegen, zoals de plastic folie.
Dat zie je onder Scherpenisse en
Poortvliet ook wel. Het is arbeidsin
tensief, want als er veel wind staat,
moet je de folie steeds weer verleg
gen of vastleggen. De boeren probe
ren ook zo vroeg mogelijk op de
markt te zijn voor hun eigen werk-
spreiding. En de vroegste aardappe
len brengen altijd de hoogste prijs
op."
Dat Hage in de besturen van allerlei
organisaties zit, verklaart hij door
dat hij bij de één ook voor de ander
wordt gevraagd, maar die organisa
ties zelf zijn er ook vanwege een an
dere reden. „Sint-Annaland is een
hechte gemeenschap en dat kun je
op allerlei terreinen merken. Op
sportgebied, maar ook op zakelijk
gebied floreert het. In kerkverband
is er wel verdeeldheid, maar alles
wordt gerespecteerd. De saamhorig
heid is groot."
David is reeds 26 jaar verbonden
aan de ijsclub. zit sinds 1991 als
rentmeester in de stichting Weezen
Armen, is sinds kort vice-voorzitter
van voetbalclub WHS en is onge
veer vijf jaar bestuurslid van de
Dorpsgemeenschap Sint-Annaland.
De Weezen Armen is een puur Sint-
Annalands gebeuren, volgens Da
vid. Ontstaan als stichting voor wat
nu sociale woningbouw heet. Dat is
nu niet meer nodig met de komst
van woningstichtingen en sociale
wetgeving, maar de pot met geld is
behouden gebleven na de herinrich
ting van de gemeente Tholen. „Het
toenmalig bestuur heeft ervoor ge
vochten het zelfstandig te houden."
In hun ogen is het echt Sint-Anna
lands geld. De woningen zijn over
gedragen aan Castria, maar de stich
ting heeft nog zo'n 20 hectare
landbouwgrond en een perceel bij
de Meestoof, waar volkstuintjes op
gehouden worden. Ook wordt er ka
pitaal gewonnen uit beleggingen.
Het geld wordt nu gebruikt om
plaatselijke activiteiten en vereni
gingen te steunen.
Waar het dorp volgens hem sterk in
is, is om festiviteiten groot op te zet
ten. David pleit daar ook voor. „Je
moet altijd jezelf 'in the picture'
zien te werken. Hoe groter het op
gezet wordt, hoe meer aantrekkings
kracht het heeft. Bij een bepaalde
uitstraling is het voor bepaalde
mensen ook aantrekkelijker om mee
te doen."
David kan diverse positieve eigen
schappen van zijn dorp opnoemen.
Toch mist hij ook wel wat. „Ik mis
een centraal iets, een plein waar je
grotere activiteiten kunt organise
ren. We hebben wel een stukje
markt en de Ring, maar het is het al
lemaal net niet."
Maar zijn dorp heeft ook veel te bie
den. „Voor jezelf zijn een heleboel
dingen zo gewoon, toch heeft Sint-
Annaland best wat dingen die ge
zien mogen worden: een prachti
ge jachthaven; een leuk strandje;
niet zoveel nostalgische gebouwen,
maar het nonnetjeshuis op de Voor
straat is wel iets dat er bovenuit
steekt; twee molens en dat is ook
wel uniek met de staat waarin ze
verkeren én ze draaien regelmatig;
het streekmuseum is ook iets dat
aantrekkingskracht heeft en waar
mensen ook terugkomen, omdat de
wisseltentoonstelling dat aantrekke
lijk maakt; de schorren: Sint-Anna
land is vaak vertrekpunt voor de
nattelaarzentochten; én het rijke
verenigingsleven, waarin samen
dingen georganiseerd worden. Daar
kan het toerisme ook van profite
ren."
David noemt als mooiste plek van
zijn dorp het uitzicht over de Krab
benkreek. „Het water trekt ons al
tijd. Als ik ga wandelen, zit een
rondje over de haven altijd in de
route opgenomen." Hij vindt de
weidsheid van de omgeving ook het
mooie van Tholen. Hij kan ervan
genieten als hij voor zijn werk er
gens naar toe rijdt. „Ik ben dikwijls
in de polder te bekennen. Vanuit
mijn werk kom ik er dagelijks. Er is
altijd wat anders te zien. Dan is het
te nat op het land, dan is alles kaal
en nu zie je weer alles volgroeien."
Davids vrouw, Sandra Mosselman,
is ook een geboren en getogen Sint-
Annalandsc. Ze piekeren er beiden
niet over om hun dorp te verlaten
voor een andere plek. „Het zou uit
noodzaak moeten zijn. anders zou ik
niet uit Sint-Annaland vertrekken.
Er ligt zoveel aan ten grondslag. Ik
heb veel binding met het dorp, ook
via mijn bestuurlijke functies."
De vondst van het stuk steen is des
tijds, voorzien van enkele foto's, ge
meld bij de toenmalige Rijksdienst
voor de Monumenten. Veel aandacht
is er toen niet meer aan besteed. On
bekend is, waar de steen - met daar
op het wapen van Oede van Bergen -
is gebleven. Gemeentearchivaris
Fred van den Kicboom zou graag in
contact komen met mensen die er
meer over kunnen vertellen, of die
het stuk steen misschien wel thuis
hebben liggen.
Mevrouw Den Hartog heeft recent
onderzoek gedaan naar de vondst,
wat duidelijk heeft gemaakt dat ze
zeer bijzonder was. Waarschijnlijk is
dit stuk steen een deel van het oude
grafmonument van Oede van Bou-
tersem, dochter van de heer van Ber
gen (op Ztx)m) en echtgenote van
edelman Floris van Borselen. Oede
overleed in 1420 en haar man twee
jaar later. In de Maartenskerk is het
grafmonument voor het echtpaar, de
ouders van Frank van Borselen, nog
altijd aanwezig. Zeer waarschijnlijk
is er na het overlijden van Oede een
grafmonument voor haar alleen op
gericht. Toen Floris al na twee jaar
eveneens kwam te overlijden, zal
door de kinderen een nieuw grafmo
nument voor de beide ouders zijn ge
sticht. Het oude was niet meer nodig
en is blijkbaar vernield, waarbij het
in de zomer van 1960 teruggevonden
deel (waarschijnlijk een stuk balda
kijn) in de waterput van de consisto
rie is gedumpt.
De resultaten van het onderzoek naar
deze steen, en vele andere bijzondere
zaken betreffende de Maartenskerk,
komen aan bod in het artikel dat me
vrouw Den Hartog geschreven heeft
voor het jaarboek van de Kastelen
stichting Holland en Zeeland. Dit
jaarboek, dat volledig in het teken
staat van het kasteel van Sint-Maar
tensdijk, wordt op zaterdag 11 juni
gepresenteerd in hotel Het Raedt
huys in de smalstad. Wie bij de pre
sentatie aanwezig wil zijn, kan zich
aanmelden bij de gemeentearchiva
ris, tel. 0166-668248 of e-mail ar-
chief@tholen.nl.
Bel 0167 750147 of kijk op de website
www.computerconsultancy-zwh.ni
Advertentie I.M.
David Hage bedient de enige veilingklok die nog officieel draait op
het eiland.
Foto's van het stuk steen zijn bewaard bij Monumentenzorg.
