'Er is niets mooiers dan je
eigen grenzen ontdekken'
Deurloo maakt weer winnende rit
RENAULT KOESE
O
f 9.4§05j-
GO
Ml
www.renaultkoese.nl
Koersballen
6.450
10.950
10.950
€21.950
L JaSiHbliSlr
11.950
16.950
19.950
16.950
Scherpenisse niet naar EK turnen
Vierde titel op rij jeugd Emergo
Emergo overtuigend kampioen
Donderdag 10 maart 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
11
Oud Goud
De lange afstandsloper is niet eenzaam. Wel zit zijn hoofd vol ge
tallen en sommen. Dat is tenminste de ervaring van Wim van Dijke,
de voormalige ultraloper uit Poortvliet. Van Dijke (62) was een at
leet voor wie de marathon niet lang genoeg was. De drie keer door
hem gewonnen Sehipholloop over 61 kilometer sprak hem meer
aan, net als de 100 kilometer van Winschoten. Na een leven vol uit
dagingen doet Van Dijke het tegenwoordig een stuk rustiger aan.
Als begeleider van de loopgroep voor beginners bij Salus Health-
club in Tholen draagt hij de liefde voor zijn sport over aan nieuwe
generaties. „Ik was altijd aan het rekenen."
Emotioneel
Trainingsarbeid
Ultraloper Wim van Dijke (62) uit Poortvliet koos altijd eigen weg
Schema's
Alarmbellen
Bestel nu uw
RENAULT TWINGO 1.2-16V 75 COLLECTION
De eerste wegenbelasting en BPM vrije Renault!!
Compleet RIJKLAAR voor
„Ik vind het heel erg jammer dat ik daar niet voor ben uitgekozen.
De komende tijd ga ik dus hard werken om op mijn oude niveau te
rug te komen en natuurlijk aan nieuwe elementen voor een hogere
uitgangswaarde." Dat schrijft turnster Melissa Scherpenisse uit
Sint-Annaland op haar eigen website nadat bekend werd dat ze niet
wordt afgevaardigd naar het Europees Kampioenschap in Berlijn.
Ze haalde zaterdag het brons met 51,867 punten op de kwalificatie
wedstrijd in Opmeer, maar haar trainer besloot desondanks om haar
niet te selecteren voor de EK-ploeg.
Zaterdag boekte de D-jeugd van Emergo opnieuw succes door
kampioen te worden in de derde klasse. Het was voor de vierde
keer op rij voor de ploeg van coach Hans Peter de Jong. Op de op
één na laatste zaalwedstrijd in Meulvliet in Tholen stelde de ploeg
het kampioenschap veilig.
Het eerste team van Emergo uit Sint-Maartensdijk speelt dit sei
zoen op het veld een klasse hoger. Zaterdag wist de ploeg in de
voorlaatste speelronde de titel veilig te stellen door in Meulvliet
met ruime cijfers het Vlissingse Seolto te verslaan: 14-3. De senio
ren van de ploeg uit Sint-Maartensdijk, pakten voor de vijfde maal
op rij de titel en promoveren naar de vijfde klasse.
SS ss
Ze behoorden tot de meest aansprekende sporters-
Hun prestaties vielen op. Ze werden soms ondersc!
sportman of sportvrouw van de gemeente Tholen Dit
ken we ze regelmatig op. Benieuwd naar hun verh
toen. En hoe ze nu in het leven staan. In Oud Goud
verslag van. Een rubriek in twaalf afleveringen. Vand
mer 1Wim van Dijke, ultraloper.
I streek,
jen als
Een beetje vreemd was het destijds wel,
zijn keuze voor de atletiek. Op Tholen wa
ren er nauwelijks voorbeelden, hoewel de
stukjes in de krant over Marien van Prooij-
en uit Stavenisse hem opvielen. Toch koos
Wim van Dijke vol overtuiging voor het
hardlopen. In militaire dienst al was hij
vrijwel dagelijks op de vlakbij de kazerne
in Ermelo gelegen baan te vinden. Ook de
bossen van de Veluwe verkende hij ren
nend. Als technisch specialist in het leger
kon hij zich vijf jaar lang uitleven. En toe
leggen op wat hem aantrok: trainen, steeds
langer en alsmaar verder. „Ik heb zotte
dingen gedaan."
Sportarts IJzerman uit Bergen op Zoom
vond zijn spieropbouw niet geschikt voor
de atletiek. Van Dijke zou teveel kans lo
pen op blessures, meende de nauw bij de
Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie
(KNAU) betrokken arts. Het kon de toen
in Sint-Maartensdijk woonachtige Van
Dijke niet afremmen. Steeds kwam er in
zijn trainingen een kwartiertje bij. Totdat
hij op een dag gewoon het eiland rond ren
de, een afstand die zo ongeveer overeen
kwam met de marathon. Wedstrijden kwa
men nog niet in zijn programma voor.
Toch kwam het moment dichterbij dat hij
zich wilde meten met anderen. Als lid van
atletiekvereniging Olympia uit Halsteren
bereidde hij zich als jonge dertiger voor op
de bekende midwintermarathon van Apel
doorn, totdat een achillespeesblessure roet
in het eten dreigde te gooien. Na weken
van gedwongen inactiviteit ging Van Dijke
op de dag zelf toch maar van start. Zonder
verwachtingen. Om te eindigen in een tijd
net boven de drie uur. Het was het begin
van een sportcarrière zonder weerga. Van
Dijke bleek aanleg te hebben voor de lan
ge afstand. „,Mijn topsnelheid was niet
hoog. Maar ik kon altijd wel een hoog ge
middelde aanhouden en vlakke schema's
lopen."
De prestaties van Van Dijke vielen op, ook
in eigen streek. Drie keer werd hem de ge
meentelijke sportprijs toegekend/Zowel in
1988, 1991 als in 1998 werd die eervolle
onderscheiding zijn deel. Nog altijd staan
de bijbehorende beeldjes in zijn prijzen-
kast, in een hoek van de woonkamer. Sa
men met de memorabilia van de Sehiphol
loop. Zijn zege in 1991 in die klassieker
rond de Haarlemmermeer beschouwt Van
Dijke nog steeds als zijn hoogtepunt. „Ik
word nog altijd emotioneel als ik daar aan
terugdenk." De Thoolse atleet had voor de
61 kilometer 3 uur, 47 minuten en 5 secon
den nodig. „Op het eind moest ik zelfs nog
sprinten om te winnen. En dat na zo'n af
stand."
De ultraloop kwam in zijn leven, nadat alle
grenzen van de marathon door Van Dijke
waren verkend. Zijn droom om de klassie
ke afstand onder de 2 uur 30 minuten te lo
pen is nooit bewaarheid. In Utrecht bleef
hij in 1990 op 25 seconden van die magi
sche grens steken. „Een week daarvoor
liep ik in Rotterdam, op een dag met ver
schrikkelijk weinig zuurstof in de lucht. Ik
liep 2 uur en 36 minuten. Daar was ik niet
tevreden mee. En dus besloot ik om ook in
Utrecht te starten."
Van Dijke vertelt het alsof het om wande
lingetjes op de zondagmiddag gaat. Na
tuurlijk kent hij de wetenschappelijke
theorieën die een maximum van vier tot
vijf marathons per jaar voorschrijven, met
daartussen de nodige periodes van rust.
„Maar ik heb eigenlijk altijd mijn eigen
weg gekozen en nooit een echte trainer ge
had."
Legendarisch is de trainingsarbeid van
Van Dijke. In de aanloop naar grote wed
strijden liep hij tot wel 160 kilometer per
week. Vanuit Sint-Maartensdijk pakte hij
geregeld de Oesterdam, tot aan Krabben-
dijke en terug. Zwager Lauran Vroegop
zorgde onderweg op strategische plekken
voor het benodigde vocht. Ook voor een
rondje over het Hellegatsplein draaide hij
zijn hand niet om. Van Dijke leefde als
een topsporter, hoewel hij zo'n 25 jaar als
techneut bij Goedhart werkte. Een tijd
was hij ook werkzaam in Rotterdam.
„Dan stapte ik soms bij Dinteloord uit de
auto, om verder naar Smurdiek te lopen."
Pas na zijn eerste 100 kilometer van Win
schoten (6 uur 59 minuten en 20 secon
den) pakte Van Dijke het wetenschappe
lijker aan. De schema's van ultratrainer
Peter Stein zorgden voor een verandering
in zijn leven. „Ik moest leren op vetver-
branding te lopen. Het betekende 's och
tends vroeg trainen, op een vrijwel nuch
tere maag. Ook in de winter, in het
pikkedonker, maakte ik zo mijn kilome
ters." Voor een buitenstaander is die pas
sie haast niet te voor te stellen. Van Dijke
Wim van Dijke (links) traint een groepje hardlopers, v.l.n.r. Stef Meihuizen, Claudia Vermaat, Rachida Hammouti
en Coby Bevelander.
heeft er nooit geen moeite mee gehad.
„Ik heb altijd met plezier getraind."
Bladerend door de plakboeken van zijn
loopbaan, stapelen de verhalen zich op.
Van Dijke beschikt over een fotografisch
geheugen en roept ultralopen van lang ge
leden op, alsof het gisteren was. Een esta
fetteloop vanuit Brussel naar het Zuid-
Franse Cap d'Agde. De fameuze Zes Uur
van Stein, waarop Van Dijke met ruim 82
kilometer nog steeds het nationale record
bij de veteranen bezit. De Elfstedentocht
over 200 kilometer, met vijf dagen achter
een een marathon en Tineke Fopma uit
Tholen op de fiets als begeleider. Ultralo-
pen over 100 kilometer in Spanje en Frank
rijk. Nee, saai zijn die wedstrijden aller
minst. „Ik was altijd aan het rekenen
onderweg. Cijfers, getallen, schema's, je
hersens zijn continu aan het werk. Je bent
voortdurend bezig met de tijd die je voor
ogen hebt. En soms is er ook de volmaakte
gedachteloosheid. Dan kom je ineens weer
in de werkelijkheid en besef je dat je een
heel stuk hebt afgelegd, zonder dat je daar
een film van hebt." Opvallend: bijna altijd
kwam Van Dijke behoorlijk fris over de
streep. „Hoewel ik ook foto's heb, waarop
ik mezelf nauwelijks herken."
Op zijn vijftigste gaf Van Dijke er ineens
de brui aan. In dat jaar had hij nog een
keer de Zes Uur van Stein gedaan en was
hij als tweede veteraan geëindigd in de
marathon van Rotterdam, om tijdens een
onbeduidende loop over 10 kilometer in
West-Brabant tot zijn besluit te komen:
stoppen, meteen. Ook zijn scherpe tijd na
afloop bracht hem niet op andere gedach
ten. „Het was een mentale kwestie. Er
was iets geknapt." Natuurlijk was het af
kicken na zoveel kilometers. „Ik ben thuis
als een gek vier maanden gaan timmeren.
De ene tafel na de andere."
Op recreatief niveau bouwde Van Dijke
zijn loopbaan af. Totdat drie jaar geleden
zijn leven ineens op zijn grondvesten
schudde. Een hartfilmpje in de aanloop
naar een kijkoperatie aan de knie maakt
het haarscherp duidelijk: Van Dijke had
een ernstig hartritmeprobleem. „Ineens
gingen alle alarmbellen af, zat ik daar in
het ziekenhuis in een rolstoel en kwam ik
op de hartbewaking terecht. Het kwam als
een donderslag bij heldere hemel. Ik had
mijn hart <vel eens voelen overslaan tij
dens trainingen, maar er eigenlijk nooit
aandacht aan besteed. Ook de jaarlijkse
sportkeuringen hadden nooit onregelma
tigheden aan het licht gebracht." Een
pacemaker moet ervoor zorgen dat het
sporthart van Van Dijke normaal functio
neert. De echte oorzaak van het probleem
is nooit vastgesteld. „Maar je verwacht
dat het iets met je sportverleden te maken
heeft." Medisch gezien zijn er geen be
lemmeringen om te sporten. De loopjes
met de beginnersgroep van Salus zijn hem
ver genoeg. „Ik voel me toch wel wat ge
remd." Van Dijke heeft nergens spijt van.
Voor verveling is in zijn leven geen plaats,
hoewel hij geen betaald werk meer ver
richt. Eén dag in de week doet hij vrijwil
ligerswerk als conciërge op de Juliana van
Stolbergschool in Sint- Maartensdijk. Met
twee rechterhanden zijn er altijd wel klus
jes te vinden. En echtgenote Jannie en de
drie kinderen krijgen de aandacht die ze
vroeger soms moesten missen. „Je kunt
zeggen dat ik nogal egoïstisch ben ge
weest." Eén les die hem van zijn carrière
is bijgebleven. „Een mens kan altijd meer
dan hij denkt. En er is niets mooiers dan je
eigen grenzen ontdekken."
Wim van Dijke won drie keer de
sportprijs van de gemeente Tholen.
Uitslagen van de gespeelde koersbal-
wedstrijden van:
Meulvliet: 1. G. Bolier en W .Bijl 33
p.; 2. mevr. N. Deurloo en mevr. J. Ver-
braeken, én mevr. L. Verschoor 29 p.; 3.
mevr. R. Bolier en mevr. L. van Bale 25
p.; 4. J. Sprenkels en W. Deurloo 22 p.;
5. mevr. J. Bos en mevr. D. Lindenberg
20 p.; 6. mevr. A. Hilgerson en mevr. H.
Schot 15 p.
Gezelligheid Vóór Alles/Sint-Maar
tensdijk: 1. mevr. W. Kloet en C. van
Gorsel 36 p.; 2. T. Goode en mevr. L.
Wielaard 28 p.; 3. mevr. B. Bijnagte en
A. Poot 24 p.; 4. C. Breure en J. Bij
nagte 21 p.; 5. mevr. C. van Mierlo 20
p.; 6. mevr. M. Dane en A. Wielaard 16
p.; 7. mevr. A. Bocxe en mevr. T. Breu
re 7 p.
Oud-Vossemeer: 1. mevr. L. van
Poortvliet en mevr. M. van Poortvliet
31 p.; 2. mevr. C. van Mierlo en mevr.
J. van Houte 23 p.; 3. mevr. R. Nagte-
gaal 18 p.; 4. mevr. R. van Driel en me
vr. L. Weezenaar 10 p.; 5. mevr. B.
Roggeband en mevr. S. Bolier 4 p.
Mandy Deurloo uit Tholen heeft weer
eens een winnende rit achter de rug. Ze
startte met haar paarden Vestha en Ilona
bij de wedstrijd van de Country Riders uit
Oudenbosch die gehouden werd in
Roosendaal.
Na een aantal wat mindere weken met
Vestha begon ze weer met frisse moed aan
dit concours. Ze had het niet verwacht
maar reed een foutloos basisparcours in
de klasse B. In de barrage hadden ze een
balkje (vier strafpunten). Met dat resultaat
had ze geen prijs, maar mocht ze wel
deelnemen aan de finale op de volgende
dag. Daarin reed ze twee keer een fout
loos parcours en met 51 stijlpunten werd
ze winnaar van de klasse B.
Met Ilona haalde ze de barrage in de
klasse L, tikte een balkje van een hinder
nis en haalde daarmee toch nog de der
tiende plaats tussen 100 deelnemers.
Ook met Ilona deed ze mee aan de finale.
Ook daarin had ze een foutloos basispar
cours en mocht ze door voor de beslis
sende rit. Alle balken bleven liggen,
maar haar tijd was niet voldoende voor
de winst. Mandy en Ilona werden negen
de in de klasse L.
Veilingweg 15 I Sint-Annaland I Tel. 0166 - 65 36 25
renault Sperwer 2a I Sommelsdijk I Tel. 0187 -61 16 62
RENAULT CLI0
1.4-lóv Authentique 5 drs
RENAULT CLI0
5drs 1.2-16V 75 Specialise TOMTOM
RENAULT CLIO ESTATE
1.2-16V Corporate
RENAULT GRAND ESPACE
2.0-16v Turbo Expression
Wit, 13.07.05, 27050 km
Blauw met., 17.10.08, 62055 km
Rood met., 29.06.07, 97725 km
RENAULT GRAND SCENIC
1.5 dCi 105 Business Line
RENAULT GRAND SCENIC
2.0-16v Business Line II
r
Blauw, 28.02.07, 126606 km
Beige, 25.06.08, 81848 km
RENAULT MEGANE ESTATE
1.6 lóv 110 pk Dynamique
RENAULT SCENIC
2.0-16V Turbo 165pk Dynamique
MET STAN DJ
Airco I Radio/CD Renault met MP3 I Centrale vergrendeling met afstandsbediening
Elektrisch verstelbare spiegels I Elektrisch bedienbare ramen I Exterieur pakket met
sportievedynamique bumpers, achterklep spoiler, extra getint glas, enz. I 2 airbags
Standaard in trendy kleur wit (voor 445,- keuze uit 11 metallic kleuren)
Grijs, 10.02.10, 33734 km
Grijs met., 08.01.08, 43454
Tot 24 maanden garantie
Service beurt voor aflevering
APK keuring
Nationale Autopas
Vervangend vervoer bij
reparatie 24uur
14 dagen omruilgarantie
Route service Europa
Melissa is net hersteld van een elleboogbles
sure en de selectie was hierna haar eerste
wedstrijd. Omdat haar uitgangswaardes nog
omhoog moeten, zijn andere turnsters uit
haar team van BOSAN TON Almelo gese
lecteerd.
Melissa is zelf wel tevreden over haar presta
tie. Ze schrijft: .Jammer genoeg was mijn
overslag hoek salto 1/2 nog niet klaar voor
de wedstrijd, dus ben ik voor safe gegaan.
Met een overslag hoeksalto tot stand was
mijn cijfer een 13,667. Bij de andere turn
sters ging sprong ook goed. alleen hadden zij
een wat hogere uitgangswaarde. Daarna
kwam brug. Ik begon mijn oefening lekker,
ook ginger gepakt én na onderzwaai hand
stand weer het wappertje gepakt waar ik met
het NK een blessure mee heb opgelopen. Het
was een grote opluchting om hem weer te
hebben gedaan. Maar al helemaal was ik blij
dat ik de oefening zonder een val heb neer
gezet, dat geeft een hoop zelfvertrouwen!
Alhoewel ik niet al m'n elementen heb ge
daan en mijn voeten voor afsprong stootte te
gen de lage legger kreeg ik wel een mooi cij
fer, 13,1. Toen naar balk, ik was als tweede
turnster aan de beurt. Voor het eerst losse
radslag in mijn oefening gedaan, gevolgd
door gymnastisch. Daarna zijwaartse salto,
die had een grote wiebel. Flik flak loopsalto
stond mooi, daarna salto voorover en als af
sprong arabier anderhalve schroef. Met deze
oefening was ik ook erg blij, mijn cijfer was
een 12,767.
Als laatste vloer waarmee ik de toestelronde
mocht openen met mijn nieuwe oefening.
Eerste serie was dubbelhoek, jammer genoeg
buiten de lijn. Mijn bedoeling was om met
de tweede serie arabier anderhalve schroef
punch streksalto te doen. Dat ging mis, dus
heb ik er hurk salto van gemaakt. Als derde
serie overslag anderhalve schroef, die was
redelijk goed. De laatste serie heb ik aange
past naar een dubbele schroef achterwaarts.
Deze oefening had beter gekund, ik kreeg
een 12,333."
In een prima wedstrijd werd het sterke
TOP uit Arnemuiden met 7-3 naar huis ge
stuurd, zodat het gedeelde kampioenschap
al binnen is.
„We moesten nog één wedstrijd winnen,
vertelt De Jong na afloop van de wedstrijd.
Dat was nu of volgende week. Het is lek
ker om dat thuis te doen. Dat is gelukt."
Volgens de coach was het wel spannend.
„Zeker deze kinderen tussen de 9 en 11
jaar. Zij leven daar nog echt naar toe. Ze
trainen twee keer in de week. Ze zijn er al
tijd, ze zijn erg gedreven."
Emergo kon bij winst het gedeelde kam
pioenschap al binnenhalen. Die weten
schap zette de ploeg op scherp. De ploeg
uit Sint-Maartensdijk liet heel af en toe nog
een steekje vallen, maar vanaf het eerste
fluitsignaal was de toon voor de wedstrijd
gezet en speelde de rood-zwarten fel en ge
concentreerd. TOP die bovenin meedraait,
had in de eerste helft weinig te vertellen en
mocht nog blij zijn dat de Tholenaren de
vele kansen niet allemaal benutten. De
ruststand was dan ook 3-0.
In de tweede helft speelden de gasten beter
mee, maar Emergo wist op de juiste mo
menten de korf ook te vinden, zodat het
verschil steeds een geruststellende drie
doelpunten bleef. Het laatste fluitsignaal
werd bereikt met een 7-3 stand, zodat
Emergo uitbundig het vierde kampioen
schap op rij kon begroeten. De doelpunten
makers in deze wedstrijd waren Suzanne
de Jong (2x), Chelsea van Oyen (2x), Yoni
van Daalen, Didi Franke en Sanne Jansen.
Het D-team van Emergo met achter v.ln.r. Hanse Peter de Jong, Chloë
Anthonisse, Sanne Jansen, Mischa van Daalen, Lorenzo Bosters, Yoni van
Daalen. Voor: Jessy Boons, Chelsea van Oyen (in de korf Mathijs de Jong),
Stephanie Lange land, Suzanne de Jonge en Didi Franke (Baukje Broeren
ontbreekt
Marco van den Hoek is blij met de overwin
ning tegen de nummer drie op de ranglijst.
„De tegenstander was een goede ploeg. De
uitslag is toch heel ruim geworden. Het was
zeker ook een leuke wedstrijd voor het pu
bliek." Nummer twee Stormvogels (ook uit
Vlissingen) kan nog langzij komen, maar
het doelsaldo is nu al in het voordeel van
Emergo, legt Van den Hoek uit over het be
halen van het kampioenschap. Emergo had
nog één overwinning nodig. In de openings
fase leek dat echter nog niet gemakkelijk te
gaan. De thuisploeg nam wel als eerste de
leiding, maar in een rumoerige openingsfase
wist Seolto toch langszij te komen.
Daarna leek de wedstrijd even uit de hand te
lopen. Daadkrachtig optreden van de
scheidsrechter voorkwam dat. Het was de
thuisploeg vervolgens die het goede spel om
wist te zetten in doelpunten. De Walcherse
ploeg was qua spelbeeld niet de mindere,
maar de rood-zwarten waren simpelweg
veel effectiever. De eerste helft werd dan
ook afgesloten met een ruime 6-2 voor
sprong.
In de tweede helft liep de thuisploeg al vlug
verder uit en konden er al snel wissels
plaatsvinden zodat iedereen aan spelen toe
zou komen. Seolto kon weinig meer aan hel
scoreverloop doen en leek de strijd te heb
ben opgegeven. Zo kon Emergo in de slotfa
se verder uitlopen naar een zeer ruime over
winning: 14-3. De doelpuntenmakers aan
Thoolse zijde: Hans Peter de Jong (4x), Har-
men van Heemskerk (3x), Gerrie Anthonis
se (2x), Liesbeth Potappcl (2x), Marco van
den Hoek, Jeffrey Pals en Gisela van de
Ree.
Het team van senioren met staande v.l.n.r. Marco van den Hoek, Harmen van
Heemskerk, Hans Peter de Jong, Jeffrey Pals, Jaco Rip Gerrte Anthonisse,
zittend Petra de Jong, Liesbeth Potappel, Gisela van de Ree, Maddy Muijs en
Marianne Bolier.
v
