dan ben je een bijzonder mens'
'Ik heb geleerd dat we het hier
een stuk beter hebben dan daar'
De Schutse
scoort hoog
Minder animo
voor Meestoof
Donderdag 6 januari 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
11
we Karei Saris sU)Pl na tien jaar als voorzitter Thoolse horeca
veel zaken in gekregen die mij wel bevielen", zegt m -m-
scheidend voorzitter van de afdeling Tholen van Konink- 1~|^1 IA A A VI q/\ Al A Xf yAAfT mI^QOIDU
lijke Horeca Nederland (KHN). De Poortvlietenaar en I Vvll SivfClC JVJL UCji V4I Ctdlvil*
zijn vrouw werkten zelf bijna dertig jaar in de horeca.
„Een verschrikkelijk mooi beroep."
Regiobestuur
Platform
Goede plek
Souvenirs
Wandelen naar een bergtop om kinderen in Kenia een
betere toekomst te bieden. Dat is wat Koen Wilsing (18)
uit Tholen heeft gedaan. Hij heeft geld ingezameld voor
straatkinderen in Kenia door in tweeënhalve dag de top
van de Mount Kenya te voet te bereiken. Het is de bedoe
ling dat er ongeveer 100.000 euro wordt opgehaald voor
de bouw van*een recreatiecentrum. Daar kunnen de
straatkinderen gaan werken voor een inkomen en voor
onderhoud van het tehuis, Imani, dat hen opvangt. Toe
risten, sporters en inwoners kunnen gebruik maken van
het zogeheten Imani Recreation Centre. Voor Koen bete
kent de wandelexpeditie het nuttige met het aangename
combineren: „Het leek me leuk om een berg te beklim
men en helemaal omdat het voor het goede doel is."
Koen Wilsing 18) uit Tholen beklimt Keniaanse berg voor het goede doel
Ijle lucht
Hoogteziekte
Jacht weer open
Thoolse beelden in
jubileumuitzending
Gros zeedijken
voldoet aan norm
Karei Saris vindt werken in de horeca nog altijd een fantastisch beroep.
Per 31 december heefi Karei Saris
zijn voorzitterschap neergelegd. In
april/mei zal dc ledenvergadering -
de afdeling telt 32 leden - een op
volger kiezen. Bert Coelers van de
Buutengaets in Sint-Annaland fun
geert als interim-voorzitter. Een pe
riode van ruim tien jaar vindt Saris
welletjes. De uildaging is er een
beetje af. „Maar ik kijk er met ge
noegen op terug", zegt dc Poort-
vlietenaar. „Ik heb de afgelopen pe
riode ook met bewondering geke
ken naar al die leden die dagelijks
in hun zaak staan. En die daar ieder
op hun eigen manier bezig zijn."
Hij bedoelt dat breed: cafés, cafeta
ria's, kantines op campings, restau
rants, hotels.
Het laatste gezamenlijke initiatief
van de KHN-leden, de HoReCaart,
was volgens Saris een 'klapper'.
Bezoekers van de deelnemende ho
recagelegenheden konden afgelo
pen zomer stempels verzamelen en
kregen voor een kaart met vijf
stempels een pakketje met Thoolse
producten cadeau. „Het heeft heel
wat mensen aan het fietsen ge
bracht. En er zijn ook heel veel
stempels uitgedeeld. Maar niet alle
volle kaarten zijn ingeleverd." Saris
had het vooral in juni druk met het
bezorgen van de pakketjes bij de le
den. Na de toeristen kwamen eind
augustus de Tholenaren om hun
kaarten vol te maken. Maar die
maand viel, door het slechte weer,
het horecabezoek door toeristen te
gen. „Er zijn ongeveer 120 kaarten
ingeleverd en we hadden 200 pak
ketjes."
Saris vindt dat de actie herhaald
zou mogen worden. Het is een mid
del om de Thoolse horeca op de
kaart te zetten. Net zoals de Thool
se horecadag die de afdeling in
2004 organiseerde, en waarbij de
opbrengst aan de Thuiszorg werd
geschonken. „De opzet was om een
dag in het leven te roepen waarop
we de inwoners jaarlijks lieten zien
wat de horeca óók is." De horeca
dag kreeg echter geen vervolg. On
geveer driekwart van dc bedrijven
is aangesloten bij de KHN.
Als voorzitter vertegenwoordigde
Karei Saris de Thoolse horeca in
verschillende organisaties: het
SEPT (sociaaleconomisch platform
Tholen), TOF (Thoolse ondcrnc-
mersfederatie), de VVV en de
werkgroep promotie Tholen. Ook
bij de voorbereiding van het lijst
trekkersdébat voor de gemeente
raadsverkiezingen afgelopen voor
jaar was de horeca betrokken. Het
onderstreept wat Saris betreft het
belang van deze bedrijfstak. „Ik zie
de toegevoegde waarde van de ho
reca in het maatschappelijk verkeer.
En stel jezelf eens een vakantie
voor zónder horeca." Zelf baatten
hij en zijn vrouw Agnes verschil
lende horecabedrijven uit. Zé be
gonnen in een cafetaria in Tilburg,
hadden een dorpscafé op Flakkee,
bar 't Keeten op de camping Irene-
hoeve in Stavenisse, en ten slotte
het paviljoen op de Speelmanspla
ten.
Saris werd afdelingsvoorzitter nadat
hij en zijn vrouw waren gestopt als
exploitanten van de Speelmanspla-
tcn. „Toen kreeg ik voldoende lijd.
Je kunt dit niet doen als je druk bent
met een zaak." Hij volgde dc ont
wikkelingen in de Thoolse horeca
op dc voet, hield de website actueel,
bemoeide zich met de financiën van
de afdeling. „Waren er binnen de
gemeente problemen met horecaon
dernemers, dan probeerde je daar
een mouw aan te passen zodat het
de goede richting op ging." De
Poortvlietenaar zat ook een periode
in het bestuur van de regio Zeeland,
was onder meer penningmeester.
„Je was betrokken bij mkb-onder-
nemersdagen en beurzen, en be
zocht het landelijke congres. In
2007 organiseerden we een Zeeuws
horecacongres op Neeltje Jans."
Tevreden is Saris over de manier
waarop de gemeentelijke horecano-
ta in 2008 tot stand is gekomen.
„We hebben er als horeca veel pun
ten in gekregen die mij wel bevie
len." De uitvoering laat wat hem
betreft te wensen over, en dat is in
november tijdens een gesprek met
de burgemeester ook naar voren ge
bracht. „Volgens de nota zou er een
breed platform komen, waarin alle
voorkomende problemen met be
trekking tot de horeca worden be
sproken en dan stelling wordt geno
men. Toegezegd is dat het er in
januari 2011 zou zijn, dus ik blijf
dat volgen."
Een ander voorbeeld is dat kantines
op campings reguliere horecabe
drijven mogen worden. „De ont
wikkeling is bezig, maar het zou
zijn uitwerking al mogen hebben."
Saris vindt dat er snel duidelijkheid
zou moeten zijn, om gedoogsitu
aties te kunnen beëindigen. Hij
noemt als voorbeeld de clubgebou
wen van twee watersportverenigin
gen. Het Koggedek in Tholen wil
geen reguliere horecagelegenheid
worden, en blijft dan gesloten voor
niet-watersporters. De Buutengaets
in Sint-Annaland wil juist wél bre
der en zou die mogelijkheid moeten
krijgen.
Zo vindt Saris ook dat op grond van
het horecabeleid opgetreden moet
worden tegen niet-reguliere horeca
die zich niet aan de regels houdt.
„Voctbalkantines dienen twee uren
na een wedstrijd dicht te zijn. Vol
doen ze daar niet aan, dan moeten
ze - vind ik - dezelfde bekeuring
krijgen als een cafébaas die zich
niet aan de sluitingstijd houdt. Ook
over privé-feestjes in sportkantines
bereikten hem nog regelmatig
klachten. Net als over illegale hore
ca, zoals 'keten'. „Dat bestaat ook
in Tholen en Horeca Nederland
vecht er tegen."
Dat de horecaondernemer als het
ware controleur wordt voor de regel
dat aan personen onder de achttien
geen sterke drank verkocht mag
worden, daar heeft Saris zijn be
denkingen bij. „Als je ziet hoe een
voudig sterke drank te krijgen is
buiten de horeca om, via super
markten en de illegale horeca."
Van het in 2008 ingevoerde rook
verbod is Saris eigenlijk wel een
voorstander. „Een rookvrije horeca
was zo fijn, maar de ondernemers
vonden dat het minder gezellig
werd." Hij geeft aan dat KHN de
leden altijd heeft voorgehouden dat
ze hun voorbereidingen moesten
treffen omdat het ondenkbaar was
dat er gerookt zou mogen blijven
worden. Maar de regels waren on
duidelijk of werden door de rechter
onderuit gehaald. „De huidige re
gering heeft iets meer duidelijkheid
geschapen, maar het is nog niet vol
doende.
Over de Thoolse horeca in zijn tota
liteit is Saris te spreken. „Hoewel je
ook kritisch moet blijven, het klopt
niet altijd." Een goede ondernemer
op de goede plek die redt het wel,
zegt de Poortvlietenaar. „Als de be
hoefte er niet voldoende is, dan on
dervindt hij dat zelf." Zoals het in
Poortvliet draait, daar kunnen ande
re ondernemers wat hem betreft een
voorbeeld aan nemen. En restaurant
be Gouden Leeuw in Scherpenisse
is voor hem een duidelijk voorbeeld
van een horecabedrijf dat er niet al
leen voor het dorp is. „Maar je
vindt overal de mooiste horecagele
genheden in the middle of nowhe
re."
Het is wel een vereiste dat een on
dernemer het vak kent. En vobr het
werken op ongeregelde tijden moet
je als het ware geboren zijn, meent
Saris. „Kun je een goeie kroeg
draaien, dan ben je een bijzonder
mens." Een horecaondernemer is in
zijn optiek een boekhouder, klus
jesman, technicus, sociaal werker
en psycholoog in één.
Koen was het sowieso allemaal bij
zonder. „Het was voor mij de eerste
keer dat ik buiten Europa kwam."
De wandelexpeditie begon aan de
voet van de berg Kenia, op 2650 me
ter hoogte. „De eerste dag liepen we
negen kilometer naar 3300 meter.
Het was constant klimmen." Het was
wel gewoon te voet te doen, klimge-
reedschap kwam er niet aan te pas,
maar soms moest er over flinke rots
blokken geklommen worden. Op de
tweede dag werd veertien kilometer
afgelegd en het laatste deel gebeurde
's nachts. „Waarom weet ik niet,
maar het schijnt daar gebruikelijk te
zijn om het laatste stuk 's nachts te
doen." Dat is dan ook meteen het
steilste stuk, maar Koen heeft de top
bereikt. Die ligt op 4985 meter. „De
top bereiken was een geweldige er
varing." Er werd dan ook een foto
van hem gemaakt toen hij op de top
stond. Van de gidsorganisatie kreeg
elke deelnemer een medaille en een
oorkonde.
Slapen op de berg gebeurde in de
zelf meegebrachte tenten. Een deel
van dc bagage werd gedragen door
medewerkers van het gidsbedrijf. 's
Avonds bij de tent hielden de deelne
mers zich bezig met spelletjes, zoals
kaarten. Hoe hoger ze kwamen, hoe
kouder het overigens werd. „Ze had
den verteld dat het 's nachts wel min
tien kon worden. Het bleef bij min
vijf." Maar daarom had Koen warme
kleding aan. Hij had het er graag
voor over. Op kleine afstand van zijn
tent heeft hij zelfs bavianen en ze
bra's gezien. „Het was het beeld van
Afrika dat ik had van de tv. Ik had
gehoopt dat het zo zou zijn, maar
niet verwacht."
Op kerstavond kwamen de klimmers
weer bij het weeshuis in Nairobi aan.
Een ervaring rijker. „Ik heb in elk ge
val geleerd dat we het hier een stuk
beter hebben dan daar. En dat we blij
moeten zijn met wat we hier heb
ben."
Koen is nog niet klaar met geld inza
melen. Hij heeft vooraf al e-mails
gestuurd naar bekenden en folders
over het project verspreid. En in de
supermarkt heeft hij een bus gezet,
waarin mensen hun statiegeldbonne
tjes kunnen doneren. Op zijn school,
het Juvenaat in Bergen op Zoom.
wordt elk jaar een actie voor het goe
de doel gehouden. In maart is dat
Imani. De eerste tot en met de vijfde
klas onderneemt dan iets om geld in
te zamelen, zoals spullen verkopen
op de markt en het organiseren van
een fietstocht. Koen organiseert met
zijn klas een souper, waarvoor ou
ders zijn uitgenodigd. De schoolactie
levert jaarlijks zo'n 10.000 tot
15.000 euro op voor het goede doel.
De'herinnering aan de tocht zal voor
namelijk in zijn hoofd zitten en lé
vend worden gehouden met foto's en
zijn medaille. Koen had souvenirs uit
Kenia meegenomen, deze zijn op
luchthaven Schiphol helaas zoekge
raakt. Het enige dat hij wel bij zijn
gewone bagage had zitten, is een
houten slaschaal voor zijn moeder.
Die is daar erg blij mee.
Je zou kunnen zeggen dat het project
in Kenia een beetje aansluit bij Koen
zijn toekomstplannen. Na het gym
nasium wil hij economie gaan stude
ren. Economie draait om geld. En dat
hebben ze hard nodig in Kenia.
Eigenlijk is Koen wel een beetje de
held van de familie te noemen. Want
in eerste instantie is aan zijn ouders
Kees Wilsing en Nel Groenendijk
gevraagd of zij mee wilden gaan op
de wandelexpeditie. Ze zijn namelijk
bevriend met Jan Vink uit Voorburg,
die zich inzet voor Imani via de Ne
derlandse stichting Open uw hart
(betekenis van Imani in het Swahili),
waar Joop Vink uit Bergambacht se
cretaris van is, de vader van Jan.
Koen zijn ouders zagen van zo'n in
tensieve tocht af, maar zelf zag hij
het wel zitten. Hij heeft zelf groten
deels de reis en de benodigde spullen
betaald via zijn inkomsten als vak
kenvuller bij de Cl000 in Tholen.
Hij moest namelijk van alles kopen:
een tent, een rugzak, slaapzak, nieu
we schoenen en allerlei thermokle-
ding.
Koen is de sportman in het gezin
Wilsing. Hij voetbalt bij Tholcnse
Boys in de Al en tennist bij Eegedi-
ma. Met tennissen is hij vijf keer
clubkampioen geworden en met het
jeugdteam een keer Zeeuws kam
pioen. Binnenkort wil hij bij de seni
oren competitie gaan tennissen. Dat
kan nu, want hij is precies een week
geleden 18 geworden. Zijn zus Ju
dith (16) doet ook aan sport, maar is
niet zo van het wandelen. Ze zou lie
ver iets met de kinderen in het wees
huis willen doen.
Een Keniaanse vrouw, Faith Wanjiru,
is de initiatiefneemster van Imani.
Zij is in 1992 begonnen met het op
vangen van straatkinderen. Dat wa
ren er volgens Koen eerst acht, maar
inmiddels hebben 350 kinderen, va
riërend van baby's tot jong volwasse
nen er onderdak. Die komen voorna
melijk uit de sloppenwijken aan de
rand van de stad Nairobi of zijn te
De top op 4985 meter is na tweeënhalve dag en een steile klim
hprpikt
Koen Wilsing is bepakt en bezakt, compleet met tent, op wandelexpeditie op de Mount Kenya geweest om geld in te zamelen voor een
weeshuis in Nairobi. Hij is een ervaring rijker en heeft er als aandenken een medaille en oorkonde aan over gehouden.
vondeling gelegd. In de stad le.ven
veel kinderen op straat die hun dagen
slijten met bedelen en lijm snuiven.
Bij Imani krijgen ze een liefdevolle
opvoeding, worden ze verzorgd en
krijgen ze onderwijs.
Het tehuis'is nu afhankelijk van
sponsorgeld uit Nederland, maar met
dc bouw van het recreatiecentrum of
wel vakantiepark met onder andere
een hotel, restaurant, camping,
zwembad en sauna, kan het zelf in
komsten gaan werven. Bovendien
kunnen de oudere kinderen uit het te
huis er een baan vinden. Het komt in
de Ngong heuvels te liggen, waar
door het aantrekkelijk is voor bij
voorbeeld sporters. Die kunnen er
trainen voor meer uithoudingsver
mogen. Vanwege de ijle lucht, maakt
het lichaam meer rode bloedlichaam
pjes aan. De plaatselijke bevolking
kan er terecht voor bijvoorbeeld een
bruiloft en ook voor toeristen is hel
de moeite waard.
Koen is tijdens zijn bezoek aan Ke
nia op dc plek geweest waar het Ima
ni Recreation Centre gebouwd moet
worden. „Het is nu een groot gras
veld met muren eromheen." Het idee
van een recreatiecentrum komt van
de gepensioneerde Joop Vink die
aannemer was. Als er voldoende geld
is, gaat hij de bouw helpen begelei
den.
In totaal zijn er acht Nederlanders
meegegaan op de wandelexpeditie,
die bedoeld was om aandacht te ves
tigen op het goede doel. Zij hebben
samen inmiddels 12.000 euro inge
zameld. Dat bedrag is gestort op de
rekening van Wilde Ganzen, een or
ganisatie voor ontwikkelingssamen
werking die dat bedrag vermeerderd.
Op de tocht gingen ook Kenianen uit
het tehuis mee, waaronder Faith. Ze
werden begeleid door lokale gidsen.
Overigens is het niet niks, het be
klimmen van de bijna 5000 meter
hoge berg. „Je liep het risico om
hoogtezicktc te krijgen, omdat je zo
veel meters per dag stijgt. Dc lucht
wordt steeds ijler." Koen kreeg zelf
last van hoofdpijn en ging steeds
zwaarder ademhalen, maar Joop, Jan
en diens dochter Hester Vink en een
aantal Kenianen moesten afhaken.
De hoogtezicktc kan volgens Koen
best ernstig zijn en kan hartkloppin
gen en bloedingen veroorzaken. Hij
hoopte dit zelf niet te krijgen, geluk
kig kon hij de expeditie wel volbren
gen.
Zijn ouders vonden het best span
nend om hun zoon zonder hen naar
Kenia te laten gaan. „We weten dat
Koen niet iemand is die in zeven slo
ten tegelijk loopt, maar er kan na
tuurlijk wel van alles gebeuren", zegt
Kees. Koen hield wel contact met
zijn ouders, maar gedurende de wan
deltocht kon dat niet, omdat hij tele
fonisch geen bereik had. „Voor ons
was het een beetje aftellen. Voor hij
de berg op ging, hadden we nog con
tact en pas daarna weer", zegt Nel.
In eerste instantie had Koen een
vriend meegevraagd, maar die be
dankte omdat hij zich wilde richten
op school. Hij zit in zijn examenjaar.
Wel kreeg Koen een brief van hem
mee, die hij pas met kerst mocht ope
nen.
De Keniareis duurde van 17 tot en
met 28 december, zodat Koen Kerst
mis in Nairobi heeft gevierd. Dat
vond hij wel apart. „Het was 25 a 30
graden toen het kerst was." Een luxe
vijf gangendiner, zoals soms in Ne
derland, zat er niet in. „Ze gingen ri
tueel een geit slachten." Zoiets had
Koen nooit eerder gezien. Hij kreeg
het vlees later op zijn bord met rijst
en worteltjes. „Het was wel lekker
klaargemaakt." Het is vrijwel dage
lijks kost in Nairobi. „Veel groenten
met rijst", zegt Koen. Dat aten ze
ook op de berg.
De eerste twee dagen sliep hij in het
weeshuis. Dat is naar Keniaanse
maatstaven best goed voor elkaar.
„Het is er een stuk beter dan in de
sloppenwijken, maar niet als je het
vergelijkt met de westerse stan
daard." De Tholenaar wist niet wat
hij van tevoren kon verwachten. „Ik
sliep gewoon in een bed, maar had er
rekening mee gehouden dat ik ook
op de grond had kunnen slapen." Hij
vertelt dat het weeshuis ongeveer een
hectare grond heeft, waarop kippen,
geiten en koeien worden gehouden
om te voorzien in eigen onderhoud.
Jaarlijks komt het tehuis geld tekort.
In 2009 was dat volgens Koen nog
zo'n 70.000 euro en vorig jaar
30.000 euro, dus volgens hem zijn de
donaties hard nodig. „Er moet voor
school, eten en kleding worden be
taald. Het loven, zeg maar."
De groep is langs de sloppenwijken
gereden. „Ik ben geschrokken van de
armoede. Het is indrukwekkend om
te zien hoe groot het verschil met het
centrum is van de stad is." Ook heb
ben ze een wildpark bezocht. Voor
In totaal hebben de 43 Zeeuwse
musea in 2010 meer bezoekers ge
trokken, maar dat gaat niet op voor
streekmuseum De Meestoof in
Sint-Annaland. Dat verwelkomde
afgelopen jaar 4000 bezoekers en
dat zijn er 872 minder dan het jaar
ervoor. Wel heeft het Thoolse mu
seum nog meer bezoekers dan in
2008, want toen was er een dal
waarneembaar van 3500 bezoe
kers, terwijl er in 2007 nog 4561
mensen het museum bezochten. In
totaal passeerden bijna 475.000
mensen de entree van een museum
in Zeeland. Dat is een toename van
ruim 15 procent, blijkt uit een in
ventarisatie van de Stichting Cul
tureel Erfgoed Zeeland (SCEZ).
Als uitschieter wordt het in 2009
heropende Watersnoodmuseum in
Ouwerkerk genoemd. Dat trok
62.121 bezoekers en is daarmee
het eerste museum in Zeeland dat
is opgenomen in de top 55 van Ne
derlandse musea. Het luchtoor
logsmuseum Wings to Victory in
Arnemuiden ontving met 250 het
kleinste aantal bezoekers in 2010,
maar houdt daarmee wel vast aan
de jaarlijkse stijging van 50 bezoe
kers sinds 2006.
Verzorgingstehuis De Schutse in
Sint-Annaland staat op plaats 35 in
een onderzoek van de Volkskrant.
De landelijke krant heeft voor het
vierde achtereenvolgende jaar een
ranglijst gemaakt van 350 ver
pleeghuizen en een tweede lijst van
ruim 1250 verzorgingshuizen. Aan
de hand van kwaliteitscijfers die
alle verpleeg- en verzorgingshui
zen hebben ingeleverd bij het mi
nisterie van VWS en het oordeel
van bewoners hebben onderzoekers
de ranglijsten opgesteld. De be
schikbare gegevens voor het onder
zoek dateren uit 2009. Het tweede
Thoolse verzorgingstehuis dat
voorkomt in de lijst is Ten Anker in
Tholen. Dal staat op plaats 711.
Er zijn hier en daar alleen nog wat
sneeuwresten te zien en al het ijs
is reeds gesmolten. De dooi is in
gezet. Daarom heeft de provincie
het tijdelijke jachtverbod met in
gang van afgelopen maandag
weer opgeheven. Het betreft de
jacht op fazanthanen, wilde eend,
konijn en houtduif. Omdat de
landbouwgewassen in .dooiperio-
des extra kwetsbaar zijn, mag er
ook weer gebruik gemaakt wor
den van de verleende ontheffin
gen voor de afschot van kolgan-
zen, grauwe ganzen en smienten.
De provincie sloot op 20 decem
ber tijdelijk de jacht vanwege het
extreme winterweer.
Omroep Zeeland zendt vrijdag
avond dc 500ste aflevering van het
programma Trugkieke uit. Daarin
zijn ook Thoolse beelden te zien
volgens programmamaker Jan-
Willem Antheunisse. Zo maken
bejaarden uit Tholen in de jaren
dertig een uitstapje naar de pier in
Vlissingen. Daarbij zijn veel
Thoolse klederdrachten te zien,
want de ouderen uit die tijd droe
gen die nog veelvuldig. Uit dezelf
de jaren stammen de beelden van
de mosselcultuur vlakbij de brug:
Antheunisse waarschuwt dat het
maar korte fragmenten zijn, omdat
hij een compilatie heeft gemaakt
van hoogtepunten uit de voorgaan
de 499 afleveringen. Trugkieke
was op 1 oktober 1997 voor het
eerst te zien bij Omroep Zeeland.
Het is een programma met oude
beelden van Zeeland, aangeleverd
door Zeeuwen zelf uit hun eigen
privécollectie. Dc 500ste afleve
ring is te zien vanaf vijf voor half
zeven en wordt daarna ieder uur
herhaald.
Bij de vijfjaarlijkse toetsing van de
primaire waterkeringen (zeedijken,
duinen en vooroevers) in Zeeland
heeft het waterschap vastgesteld
dat 91 procent voldoet aan de vei
ligheidsnorm tegen overstromin
gen. Dat wil zeggen, als alle lopen
de projecten zijn uitgevoerd.
Scheldestromen beheert 491 kilo
meter aan zeedijken en duinen.
Daarvan voldoet driekwart (371
km) aan de norm. Voor 2015 wordt
nog eens 78 km aangepakt. Dan
blijft 42 km over, waarvan 39 km
niet voldoet aan de norm en drie
kilometer nog nader onderzocht
moet worden. Wat de genoemde 39
km betreft, daarvan is acht km be-
storting onder water wat door het
Rijk moet gebeuren. Zestien km
wordt bij het lopende project zee
weringen ondergebracht en twee
km kan versterkt worden door de
graskwalitcit te verbeteren. Dan
blijft dertien km over en die wil het
waterschap aanmelden voor de der
de fase van het hoogwaterbescher
mingsprogramma. Eind 2011 be
slist het Rijk welke trajecten
binnen dit programma aangepakt
kunnen worden.
