'We konden nergens schoon water
vinden want alles is er vervuild'
'Ik heb altijd moeite gehad met
hoogbouw op het platteland'
Geen nieuwjaarsreceptie
maar voldoende strooizout
Damwand ruim 1,3 miljoen
in Sint-Annalandse haven
Donderdag 30 december 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Het was een uitgelezen kans en Bram Boogaard heeft die
gegrepen. De 24-jarige Sint-Annalander is een maand in
China geweest, waarvan twee weken op kosten van Ho
geschool Zeeland in Vlissingen. Hij is bezig met afron
den van zijn studie aquatische ecotechnologie. De Chi-
nareis kwam er tussendoor. Hij heeft met Stijn Riemslag
(tweedejaars) uit De Heen en oud-docent Piet Elenbaas
uit Bruinisse Chinese studenten een soort introductiecur
sus voor zijn vak gegeven. Bedoeld om een selectie te
maken van studenten die de opleiding in Nederland wil
len en vooral kunnen volgen. „We willen voorkomen dat
ze straks hun diploma niet halen en zonder papier weer
naar huis moeten."
Vragenuur
Smog
Setallandse Bram Boogaard geeft in China lessen over waterbeheer
Hondenvlees
Langer houdbaar
Mensenrechten
Straatmakersbedrijf
Sint-Maartensdijk
failliet verklaard
Thoolse wethouders
in Brabantse
bestuurscommissies
Inkomensgrens
starterslening weg
„Ik heb altijd moeite gehad
met hoogbouw op het plat
teland." Dat zegt burgerlid
Leen Deurloo van de wel
standscommissie. Hij stopt
na twee zittingsperiodes
van drie jaar. Hij heeft de
hoogbouw in de gemeente
niet tegen kunnen houden.
Daar maakt hij zich ook
geen illusies over, maar
vindt dat wel jammer.
Kleine ramen
Leen Deurloo stopt na zes jaar als burgerlid van de welstand
Aanval
Uitgelegd
Stemmen
van lezers
Ingewikkeld karwei moet voor april klaar zijn
Tholen kiest voor duurzaam bouwen
In China is de inleresse voor aquati
sche ecotechnologie in opkomst.
„Zc hebben in China nu steeds meer
door dat meren en rivieren er niet al
leen zijn om te gebruiken als koel
water, om op te varen, en afval in te
lozen, maar dat het ook een stukje
natuur is. Als de biologische waar
den daarvan goed zijn, kun je er veel
meer mee." Dat laatste moet gelezen
worden als: meer ermee kunnen ver
dienen. Want Bram kan de Chinezen
wel vertellen dat zc het water minder
moeten vervuilen, maar dan moet hij
er ook bij vertellen wat ze eraan heb
ben. „Zc moeten het nut ervan in
zien." De mensen die langs de vuile
rivieren wonen, worden er vaak ziek
van en daarom wordt nu gezocht
naar oplossingen.
Zo gaan steeds meer Chinezen in
zien dat als de waterkwaliteit om
hoog gaat, rivieren bijvoorbeeld ook
beter gebruikt kunnen worden voor
de drinkwatervoorziening en dat er
tegelijkertijd minder geld hoeft te
worden besteed aan waterzuivering.
Samen met Elenbaas, die door de-
Chinezen werd aangesproken met
'professor', en medestudent Stijn,
heeft Bram een groep van 53 leerlin
gen in de leeftijd van 19 tot en met
22 jaar wal wijzer gemaakt in de
aquatische ecotechnologie ofwel
waterbeheer.
Dat gebeurde in een school in Nan
jing, een stad op ongeveer 200 kilo
meter ten noordwesten van Shang
hai. „En dal is niet zo'n afstand in
China." Dat heeft Bram geweten.
„We hadden een hotel aan de rand
van de stad. Wij dachten, dat is
mooi, want dan kunnen we 's avonds
nog even wat drinken in het cen
trum. Maar hel bleek dat de rand van
de stad zo'n 50 kilometer van het
centrum ligt. Dat is een uur met de
taxi."
Zc communiceerden in het Engels
en dat maakte het lastig uitleggen.
„Het niveau van Engels is bij de
Chinezen heel slecht. Je moest alles
meestal twee keer uitleggen voor ze
begrepen wat je zei." Piet Elenbaas
bereidde de lessen voor en Bram en
Stijn assisteerden. Ze kregen een ac
tievere rol bij het dagelijkse vragen
uur. De dagen begonnen met een
theorieles van negen tot elf uur, dan
was er van elf tot twaalf uur gele
genheid tot het stellen van vragen en
's middags waren er praktijklessen.
Soms gingen ze met de leerlingen
erop uit.
De fysiologische, chemische en bio
logische opbouw van meren en ri
vieren, waarbij onder andere de
voedselketen en de lichtdoorlaat-
baarheid van het water aan bod ko
men, is tijdens de twee weken du
rende cursus behandeld met de
Chinezen. Hel was de tweede van in
totaal drie cursussen. „Die bleek
volgens de studenten een stuk moei
lijker te zijn dan de eerste", zegt
Bram. Het kan komen door hun aan
pak. „Wij waren de eerste die het op
deze manier hebben gedaan." Aan
hel einde werd een toets afgenomen.
„Er waren 14 voldoendes. Engels
bleek daarbij het grootste knelpunt
te zijn."
Het zijn volgens Bram voornamelijk
kinderen van rijke ouders, maar via
de cursussen probeert de hogeschool
alvast een voorselectie te maken van
studenten die de opleiding aan zou
den kunnen. „Als ze na vier jaar hun
diploma niet halen, is dat zonde van
het geld. Die ouders betalen daar be
hoorlijk veel geld voor. En Chinezen
lijden niet graag gezichtsverlies."
Maar dat het geen overbodige luxe is
om de Chinezen meer bij te brengen
op het gebied van waterbeheer, heeft
Bram ervaren tijdens een excursie
met de studenten. Toen zag hij hoe
vervuild de rivieren in de omgeving
zijn. „Wat ik zelf tijdens een stage in
Macedonië heb gedaan, is een rivier
volgen vanaf de bron waar die nog
schoon is en dan kijken waar hij ver
vuild wordt. Dat hebben we in China
ook gedaan, maar we konden ner
gens schoon water vinden. Alles is
vervuild. Er waren ook geen natuur
lijke oevers te vinden, alleen maar
betonnen muren." Hij heelt allerlei
In China worden allerlei etenswaren op een stokje aangeboden, zoals deze zeester die Bram Boogaard wel eens wilde proberen. Het valt
hem tegen.
afval in de rivier zien liggen en zelfs
dode varkens.
In de eerste twee weken was Bram
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat druk met het behandelen en
voorbereiden van de lessen. „Alleen
in het weckend hadden we tijd voor
wat anders. Zo hebben twee studen
ten ons nog rondgeleid."
Het is een mooie stad, vindt Bram,
maar het is er altijd mistig van de
smog. „Dat voelde je aan je ogen.
De helft van de mensen liep ook met
mondkapjes. Volgens mij hebben de
auto's daar ook nog helemaal geen
roetfilter." Wat hem ook opviel, is
het duidelijke contrast tussen arm en
rijk. „Je ziet veel krottenwijken aan
de rand van het centrum, huizen met
golfplaten daken en geen ramen. De
weg is er onverhard, terwijl je twee
straten verder weer een dure winkel-
straal hebt."
De eerste twee weken verbleef Bram
in China op kosten van de school en
ook de heen- en de terugreis was be
taald. „We dachten, als we er dan
toch zijn, plakken we er nog maar
twee weken aan vast." Hij en Stijn
hadden een visum voor een maand.
„We zijn 's nachts met de trein naar
Beijing gegaan en zijn daar vier da
gen gebleven. We hebben alle toeris
tische attracties bezocht, zoals de
Chinese muur en de verboden stad.
Daarna hebben we een binnenlandse
vlucht naar Lijang genomen." Die
plek ligt in de bergen (Himalaya) op
2400 meter hoogte. „In Lijang is het
altijd lente. Zc hadden bijvoorbeeld
net het land ingezaaid toen wij daar
begin december waren. Wc hebben
lekker in onze zwembroek en een T-
shirt rondgelopen, terwijl we de be
sneeuwde bergtoppen konden zien."
In Lijang was de lucht overigens wel
schoon en Bram en Stijn hebben er
fietsen gehuurd om de omgeving te
verkennen. „Iedereen zei dat we ook
een bezoek aan dokter Ho moesten
brengen. Die is wereldberoemd om
zijn thee. Ik heb voor van alles wat
mee gekregen, zoals thee die goed is
voor mijn ogen. Ook konden we ad
vies vragen aan dokter Ho. maar hij
heeft eigenlijk meer over zichzelf
verteld. Bij hem is alles gratis, je
mag betalen wat je kunt missen."
Koffie is overigens in China nauwe
lijks te krijgen. Er wordt voorname
lijk thee gedronken. Bram heeft veel
markten bezocht tijdens zijn reis in
China en daarbij werd in veel
kraampjes eten aangeboden. „Ze
prikken van alles op een stokje en
leggen dal op de barbecue. Je weet
niet altijd wat je eet. Een keer had ik
lekkere saté gevonden die zc langs
de kant van de weg verkochten. Het
bleken kippenharten op een stokje te
zijn, maar goed, het was wel lekker.
Soms was het ook niet meer herken
baar wat je at, omdat je de smaak
niet kende, zoals ccndenbloedstol-
sels. Maar het kan ook makkelijk dat
er een keer hond of kat tussen zit,
dat weetje niet." Bram heeft per on
geluk een hondenslachterij gezien.
„Dat is verboden, maar we liepen
een loods in waar voorin allerlei
pluimvee werd aangeboden en hele
maal achterin werden er honden ge
slacht." Dat was wel even schrikken
voor hem, maar hij heeft er ook be
grip voor. „Ze hebben daar bijna
geen zwerlhonden. Bij ons gaan die
dieren de destructie in en dan heb je
er niets meer aan. Daar doen ze er
nog wat nuttigs mee." Een stukje
hondenvlees bestellen, ging Bram,
die zelf een hond als huisdier heeft,
toch iets te ver. „Als je dat ziet ge
beuren. heb je er niet zo'n zin meer
in." Hij heeft ook iemand zien lopen
met een las van hondenbont. De
staart hing er als versiering nog aan.
Bram heeft ervaren dat er in China
weinig respect is voor dieren, zeker
als ze uit hel water komen. „Ze gaan
ervan uit dat alles wat uit het water
komt, geen gevoel heeft. Ze halen
bijvoorbeeld eerst de schubben van
vissen eraf, voordat ze de kop eraf
hakken. Ze zijn ook heel praktisch
ingesteld en houden alles zo lang
mogelijk in leven, zodat het niet gaat
rotten." Zo zag hij bakken vol leven
de vissen in een klein laagje water.
„Het maakt ze niet uit of ze nog
kunnen zwemmen, als ze maar on
der water staan."
Ook wordt bijna alles dat uit het wa
ter komt gegeten, zoals zeesterren.
Die gaan ook op een slokje op de
barbecue. Bram heeft een flink
exemplaar uitgeprobeerd, maar na
twee hapjes, had hij er al genoeg
van. „Aan de buitenkant was hij aar
dig hard. Ik moest flink doorbijten
om er een hapje af te krijgen. Van
binnen zat er een bruin papje. Ik heb
de rest maar aan een zwerver gege
ven die bedelde om geld voor voed
sel."
De laatste paar dagen heeft Bram in
Shanghai doorgebracht, vanwaar hij
ook weer naar huis vloog. „Daar heb
je makkelijk contact met mensen."
Bepakt en bezakt met souvenirs is
hij huiswaarts gekeerd. Hij heeft ook
wat meegesmokkeld. „Ze hebben
daar grote zoetwatcrmosscls van wel
30 cm. Ik heb er eentje in mijn
koffer gestopt." Het exemplaar heeft
de reis overleefd en prijkt nu in zijn
aquarium. Het dier leeft van algen
en Bram hoopt dat zijn aquarium er
schoner van blijft.
Bram gaat nu verder met afstuderen.
Dat doet hij bij mossclbcdrijf Prins
en Dingemansc in Ycrscke. Hij kent
het bedrijf al, omdat hij bij hun al-
genkwekerij Zeeland aquacultuur
stage heeft gelopen. Hij gaat onder
zoek doen naar een systeem voor
langdurige opslag van schelpdieren,
zodat ze in plaats van een week on
geveer vier weken houdbaar zijn
zonder kwaliteitsverlies. „De mos
sels worden dan in quarantaine ge
houden in hetzelfde water. Dat laat
je recirculercn, maar het moet ook
gezuiverd worden, want schelpdie
ren verontreinigen op den duur het
water. Het heeft wel raakvlakken
met mijn vorige stage."
Bram twijfelt over wat hij na zijn af
studeren wil doen. „Misschien kan
ik bij Prins en Dingemanse blijven.
Maar het lijkt me ook leuk om ver
der te studeren in Wageningen en
dan in twee jaar mijn 'master' halen.
Wagcningen is ook wel een gezelli
ge stad. Het ligt er een beetje aan of
ik meteen een goede baan kan vin
den." Ook zou hij nog wel een keer
naar China terug willen. Gewoon
om les te geven, maar ook om het
land verder te verkennen. „Dan zou
ik alleen niet naar de grote steden
willen, maar meer naar het zuiden
gaan en dorpjes bezoeken. Daar is
het minder toeristisch. Het nadeel is
wel, dat je dan minder met de men
sen kunt praten, want er zijn weinig
Chinezen die Engels kunnen. Ik heb
geprobeerd om Chinees te leren,
maar dat is echt lastig."
China staat bekend gis een land waar op grote schaal mensen
rechten worden geschonden. Bram heeft daar weinig van ge
merkt tijdens zijn verblijf. ,,lk heb het niet gezien, maar wel van
gehoord. Zoals dat er hele wijken, waar mensen nog wonen,
worden platgegooid met een bulldozer." Het viel hem wel op dat
er enorm veel politie op straat loopt, maar ook daar heeft hij
geen last mee gehad. „We hebben nooit onze papieren hoeven
laten zien, behalve in het hotel. In de steden had je een heel vei
lig gevoel, ook als je 's avonds op straat liep." Waar de jongens
wel voor gewaarschuwd waren, zijn oplichters, zoals riksjarij-
ders. ,,We zijn toch een keer in een riksja gestapt en dat was
wel een vervelende ervaring. De chauffeur zei dat het 30 cent
kostte, maar hij maakte een hele omweg. Toen hij aan het eind
zei dat de toer klaar was, vroeg hij omgerekend ineens 30 euro.
Ik legde wat geld op zijn stoel en liep weg, omdat we het er niet
me eens waren. Hij pakte me nog bij mijn kraag, maar gelukkig
zijn Chinezen niet zo groot, dus het liep goed af." Bram kent een
verhaal van een Italiaan die 450 euro voor een kopje thee moest
betalen. Die werd door zes man begeleid naar de pinautomaat,
zodat hij er niet meer onderuit kon.
Handelsonderneming TTL b.v. uit
Sint-Maartensdijk is door de Mid
delburgse rechtbank failliet ver
klaard. Het in machinaal straatwerk
gespecialiseerde bedrijf werkte
voornamelijk als onderaannemer
voor grote bedrijven in de Rand
stad. „Er was geen personeel meer
in dienst, het werk lag al stil", zegt
curator mr. J.B. de Meester. De di
rectie heeft het faillissement zelf
aangevraagd. „Wc hebben keihard
gewerkt, maar als de aannemers niet
betalen, kan een bedrijf niet blijven
bollen", zegt mevr. De Kok in een
toelichting. TTL werkte de laatste
tijd met zeven mensen. Officieel
was de onderneming een groot-, de
tail-, tussen- en termijn handel met
een agentuurschap, import en ex
port van grondstoffen, metsel-, tim
mer- en lijm werk, grond en straat
werk, maar de nadruk lag op het
laatste.
De Thoolse wethouders Peter Hoek
en Frank Hommel gaan deel uitma
ken van bestuurscommissies in de
gemeenschappelijke regeling Regio
West-Brabant die 1 januari van start
gaat. Hoek neemt de commissies
middelen en ruimtelijke ontwikke
ling en volkshuisvesting voor zijn re
kening, Hommel de commissies eco
nomische zaken en duurzaamheid.
Tholcn trekt al een aantal jaren op
met de achttien West-Brabantse ge
meenten die deze gemeenschappelij
ke regeling aangaan. De belangen
van Tholcn zijn ermee gediend, vin
den b. en w. Mogelijk wordt Tholen
ook nog agendalid van de bestuurs
commissie mobiliteit.
Hel maximum van 35.000 euro in
komen als voorwaarde voor een
starterslening - voor de aankoop
van een woning - verdwijnt als de
gemeenteraad ermee instemt. Dat
heeft het gemeentebestuur besloten.
In de praktijk betekent het dat het
maximum 40.000 euro wordt, maar
dat bepaalt de bank die de financiële
gegevens toetst. De lening die de
gemeente verstrekt blijft maximaal
30.000 euro. Ook de limiet van de
aankoopprijs verandert niet:
180.000 euro (kosten koper of vrij
op naam).
Burgemeester en wethouders heb
ben verder besloten om de vijfjaar
oude woningmarkigcgcvens aan te
passen aan de actuele cijfers met
betrekking tot de bevolkingsontwik
keling en de woningbehoefte.
Vooral de bouw van het apparte
mentencomplex Vijfhoek in Tholen
noemt hij storend. „Het staat pontifi
caal bij het kruispunt van de Ten An-
kerweg en de Molenvlietsedijk. Het
heeft de uitstraling van een kantoor
gebouw. Ik heb veel minder last van
het gebouw Dalemhof. Daar zijn
brede ramen in gemaakt, dan lijkt het
minder hoog."
Deurloo is ook niet helemaal legen
hoogbouw. „Neem de nieuwbouw
van de appartementen Onder de Lin
den in Sint-Maartensdijk op de
plaats van de technische school. Het
hindert niemand dat dit driehoog is.
Her is ongeveer even hoog gebleven
als het gebouw dat er stond."
Een ander voorbeeld is hel woon
zorgcomplex De Schutse in Sint-An-
naland. „Een dominant gebouw,
maar toch niet storend." Hetzelfde
geldt voor het kerkgebouw van de
Gereformeerde Gemeente in Tholcn,
zegt hij. „Een bescheiden toren op
een bouwmassa maar niet zo pontifi
caal als de Vijfhoek."
Het scheidend burgerlid zegt sterk te
hechten aan 'een historische oplos
sing' in de binnenstad van Tholcn.
Net als het centrum van Sint-Maar
tensdijk kent het een beschermde
status en daar gelden strengere regels
voor. De monumentencommissie
komt er dan vaak aan te pas. „Ik vind
het terugbrengen van hoe het vroeger
was, een hele belangrijke zaak. Je
ziet de laatste jaren dat veel grote ra
men in doorzonwoningen worden
vervangen door twee kleine ramen
met roetjes. Zoals het vroeger was.
Dal past ook beter in het straatbeeld.
Daar ijvert de heemkundekring voor,
maar ook de welstandscommissie.
Daar krijg je ook waardering voor
van de mensen."
Als burgerlid was hij aanspreekbaar.
Soms belden inwoners hem thuis op
om te vragen wal ze moesten doen
als ze hun huis wilden verbouwen.
„Dat gebeurde één of twee keer per
jaar. Dan wilde iemand zijn huisje
optrekken of er een dakkapel op zet
ten. Ze wilden weten of dat kon en
mocht. Ik wees ze dan vaak de weg
naar de ambtenaren die er over gaan.
Op die manier breng je de mensen in
beweging."
Soms werd hij aangesproken op
straat of in de supermarkt. „Stop
toch eens met die donkere huizen en
die zwarte pannen in de nieuwbouw,
kreeg ik dan te horen." Deurloo is
het daar mee eens. In Stadszicht ver-
l 3
Leen Deurloo voor het grote beeldschenn waar aanvragen of opnamen van het pand of de omgeving op worden geprojecteerd. Links
secretaris Ton Jansen met ambtenaar Rien Jongenelen.
rezen aan de Windsingel, Dorsvloer,
Klinket, Hofstede en Het Lint wo
ningen en een flat in Amsterdamse
schoolstijl. Jaren dertig. Met lage go
ten, steile daken en veel pannen.
Donkere pannen op donkere gevel
stenen. In de nieuwe wijken daarom
heen is het stramien doorbroken.
Deurloo liet niet na daarvoor te plei
ten. Hij vertolkte daarmee de mening
van vele Tholcnarcn. Maar met het
nieuwe rijtje vrijstaande woningen
aan Het Lint met rode pannen en
lichte gevelstenen, is hij minder ge
lukkig. „Te fel." Het geeft ook maar
weer eens aan hoe lastig het is om
het iedereen naar de zin te maken.
Bij de beoordeling gebruikt de wel
standscommissie de welstandsnota
die door de gemeenteraad is vastge
steld. Die nota wordt er vaak bijge
haald als bezoekers het niet eens met
het advies van de welstandscommis
sie. „Wc houden dat beleid aan, maar
we krijgen weinig rugdekking vanuit
de politiek. Daar heb ik me wel eens
aan gestoord. We kregen wel eens
het verwijt dat we niet flexibel wa
ren, maar wij kunnen toch niet tegen
de welstandsnota gaan schoppen
waar nota bene de gemeenteraad
voor heeft gestemd?"
Deurloo herinnert zich de opmerking
van VVD-raadslid Gabri Hoek die
stelde dat de drie heren van de wel
standscommissie uitmaakten hoe iels
er uit moet zien. „De heren doen
maar een dot. Dat is een aanval die
wij niet verdienen." De VVD streeft
naar meer zaken die zonder tussen
komst van de welstand gebouwd
kunnen worden. Ook wethouder
Frank Hommel is daar een voorstan
der van, beseft Deurloo. „Dat mag
ook. Maai- die gaat er anders mee om.
Die zat binnen een week na zijn aan
stelling bij ons op de kamer en dan
heb je het over de zaak zelf." Bij een
busexcursie met de raadsleden over
het eiland, kreeg Deurloo wel positie
ve reacties. „Het is maar goed dat de
welstand er is, werd er dan gezegd."
Terugkijkend zegt Deurloo dat de
meeste bouwaanvragen worden ge
honoreerd. „Een paar gevallen uitge
zonderd, wordt toch 98, 99 procent
positief beoordeeld." Soms met aan
passingen. Daar is het vooroverleg
(voordat er een bouwaanvraag wordt
ingediend) met de opdrachtgever en
bouwkundig tekenaar of architect
nuttig voor. „Binnen tien minuten
ben je het dan eens. Maar sommigen
mensen denken echt dat we een bal
lotagecommissie zijn. Dat beeld be
staat. Daar is niet veel aan te doen. Je
hebt er ook alleen maar mee te ma
ken als je zelf een aanvraag doet."
Bezoekers die voor de eerste keer
naar de commissie kwamen, waren
soms gespannen. „Ik voelde dat wel
aan en begon soms gewoon Zeeuws
te praten of een grapje te maken om
het ijs wat te breken. Door mensen
aan te spreken in hun eigen taal, voe
len ze zich sneller op hun gemak."
Verder kon Deurloo in de beoorde
ling van de aanvragen zijn lokale
kennis inzetten. „Dat is een belang
rijk punt. Datje de omgeving kent en
de achtergrond van de bevolking."
Bouwaanvragen moeten altijd passen
binnen het bestemmingsplan. Soms
passen ze niet en dan moet er een
wijziging op komen. „Daar werden
w ij dan wel eens op aangekeken. Dat
is niet terecht. Dat zou ook beter uit
gelegd kunnen worden."
Deurloo was dertig jaar uitvoerder
bij Van de Berg en ging op april 2005
met pensioen. In januari van dat jaar
nam hij zitting in de welstandscom
missie. Hij wordt opgevolgd door
Jan Geluk. Ook een uitvoerder. Op
10 januari wordt afscheid van Deur
loo genomen. Hij is 65 jaar. Maan
dag was zijn laatste zitting als bur
gerlid.
Maandagmorgen heb ik mijn gebrui
kelijke ochtendwandeling gemaakt.
Veiligheidshalve besloot ik deze keer
niet door de polder te gaan, maar ge
bruik te maken van het fietspad rond
Schcrpcnisse. Meestal is dat het vei
ligst. Niet dus. Maandagmorgen om
half negen was het daar levensge
vaarlijk glad, zodat ik grotendeels
door de berm heb moeten lopen. Een
geluk dat het kerstvakantie is anders
had de ambulance-dienst het nog ex
tra druk gehad met het afvoeren van
leerlingen.
Ook in het dorp is de toestand op
sommige plaatsen miserabel slecht.
Om maar een paar straten te noe
men: Lage en Hoge Markt, Zuid
straat, Ooststraat, Scaldisstraat. Het
zijn niet alleen de ouderen die hier
van de dupe zijn, iedereen heeft er
last van. En de overheid voelt zich
blijkbaar niet verantwoordelijk voor
zijn burgers. We moeten prioriteiten
stellen, ja toch!
Mag ik eens een vriendelijke sugges
tie doen? Gemeentebestuur, houdt u
straks in het nieuwe jaar eens géén
nieuwjaarsreceptie en gebruik het
bespaarde geld voor de aanschaf van
strooizout.
Ik denk dat de meeste burgers u daar
voor dankbaar zullen zijn.
Degenen, die tóch zo graag op kos
ten van de (mede)burgcr een borrel
willen drinken, mogen dat deze keer
thuis doen. Dan hoeft u niet meer
met een slok op naar huis te rijden.
Een dubbel voordeel dus.
Ik wens allen een goed en gezegend
Nieuwjaar.
Wim Donken, Schcrpcnisse.
De combinatie Van den Biggelaar uit Velddriel en De Vries uit Werken
dam gaat voor 1.333.000 euro, exclusief btw, de damwand in de haven
van Sint-Annaland vernieuwen. Voor 1 april moeten de aannemers uit
het water zijn, daarna kan de afwerking plaatsvinden. Er komt een
deksloof van natuursteen in plaats van beton, wat een opwaardering
zal betekenen.
Het wordt overigens een ingewik
keld karwei, waarbij verrassingen
niet uitgesloten zijn, hoe goed de
voorbereiding van ingenieursbureau
Fugro ook is geweest. De nieuwe
damwand komt 1 meter voor de hui
dige, zodat de haven kleiner wordt.
De aanleg daarvan vergt veertien da
gen. Daarna gebeurt de verankering
met de oude damwand, maar er kan
ook nog een andere methode worden
gekozen met sloop van de huidige
damwand. Een brede strook van het
havenplateau zal ook herstraat wor
den. De markt van gespecialiseerde
aannemers bleek hongerig om dit
karwei binnen te halen. In Stavenis-
se moet de damwand ook aangepakt
worden, maar daar wordt een ander
systeem gekozen, via hel talud. De
aannemer daar is nog niet bekend..
Voor Sint-Annaland hadden tien be
drijven interesse. Naast de laagste
inschrijver waren dal: 2. Akkers
Werkendam 1.551.000 euro 3. De
Klerk Werkendam 1.564.00 4.
Beens Genemuiden 1.588.000 5.
Van Haltercn Bunschoten i.622.000
6. Gebr. De Koning Hardinxveld
1.667.000 7. Van den Herik Slied-
recht 1.794.000 8. Van der Straaten
Hansweert 1.856.000 9. KWS Klun-
dert 1.890.000 10. Nclis Zwanen
burg 2.085.000 euro, exclusief btw.
Door ondertekening van het regio
naal convenant duurzaam bouwen
West-Brabant, waartoe het gemeen
tebestuur heeft besloten, heeft de
gemeente straks een instrument in
handen om inwoners te helpen bij
het bouwen van een duurzame wo
ning. Bovendien is met Castria Wo
nen afgesproken dat haar nieuw
bouwwoningen aan een hoger
niveau van duurzaam bouwen gaan
voldoen. Het convenant is voorals
nog op nieuwbouw gericht. Het be
treft een pakket aan maatregelen op
de onderdelen materiaalgebruik, ge-,
zondheid en binnenmilieu, energie,
water, ecologie en woonklimaat.
Het Brabantse convenant - dat door
Castria en verschillende projectont
wikkelaars mede is ondertekend - is
erg praktisch en eenvoudig uitvoer
baar. Dit in tegenstelling tot het
Zeeuwse convenant uil de jaren ne
gentig. Dat bleek volgens de ge
meente te algemeen en ingewikkeld,
en weinig praktisch. Bovendien gin
gen projectontwikkelaars en wo
ningcorporaties er niet achter slaan.
