'Vijftig jaar geleden was afdeling
veel meer bond van boerinnen'
Johan Melse werkte 8 jaar mee
aan herziening Statenvertaling
'Na dertig jaar zijn we wel
toe aan nieuwe uitdaging'
'Ik deed het voor mijn kinderen en kleinkinderen
Riet Hoek zestig jaar lid plattelandvrouwen Sint-Maartensdijk
Donderdag 23 december 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
De afdeling Sint-Maartensdijk van de Nederlandse bond
van plattelandsvrouwen vierde vrijdagavond in restaurant
Het Raedthuys het 50 jarig-bestaan. De afdeling telt 61
leden, op de viering waren er vijftig aanwezig. Riet Hoek
is zestig jaar lid. Het was vroeger vooral een boerinnen-
bond, tegenwoordig komen de leden uit alle lagen van de
bevolking. En de mannen mochten een keer mee op ex
cursie.
Hans en Jos Slooff stoppen met De Lunch
De familie Zheng uit Rotterdam is vanaf vrijdag de nieu
we eigenaar van cafetaria De Lunch aan de Kerkstraat in
Tholen. Hans (57) en Jos (55) Slooff hebben de zaak aan
hen verkocht, nadat ze die zelf dertig jaar lang hebben
gerund. Het echtpaar Slooff verhuisde zelf destijds ook
van Rotterdam naar Tholen. Nu gaan ze een grotere af
stand afleggen voor een nieuw avontuur: ze nemen een
tapasrestaurantje in Willemstad op het eiland Curasao
over. „Na dertig jaar zijn we wel toe aan een nieuwe uit
daging", verklaart Jos.
Trouw lid
Een uitje
Kerstbal
Kriebelen
OcTho moet tekorten wel aanzuiveren
In de historische Grote Kerk van Dordrecht is 4 decem
ber de herziene Statenvertaling gepresenteerd. Ruim acht
jaar lang is daaraan gewerkt. Ook veel vrijwilligers ga
ven hieraan hun talenten en tijd. Eén van hen is oud-Tho-
lenaar Johan Melse, zoon van de vroegere directeur van
de Rabobank in Tholen. De voormalige onderwijzer aan
de Eben Haëzerschool is nu leraar Nederlands aan de
Driestar in Gouda en leidt toekomstige meesters en juf
fen voor het basisonderwijs op.
Aanslag
Oud en nieuw
De herders en de engelen
De leden van de afdeling in de hal van Het Raedthuys, met vooraan zittend het bestuur, v.l.n.r. Rie Geluk, Linie van der Werf, Ineke Huizer,
Leniè van den Hoek en Bets Sturris.
Zc noemen zich ook Vrouwen van
Nu. „Daar kunnen we ons heel
goed in vinden", zcgl voorzitter
Bets Sturris. Het aantal leden blijft
stabiel, maar de animo om in het
bestuur zitting te nemen is niet
groot.
De dames werden op de Markt vóór
het pand al opgewacht door de nieu
we uitbater Ron Pelgrim die een
glaasje glühwein Inschonk. Voorzit
ter Bets Sturris heette iedereen wel
kom. Zc had 's morgens al genoten
van het winterse uitzicht. „Net een
sprookjeseiland. Maar ook nu ik
hier binnen sla, lijkt het wel een
sprookje", zei zc over de sfeervol
ingerichte en verlichte voormalige
burgerzaal en hal van het monumen
tale gebouw.
Net als de andere Thoolse afdelin
gen bestaat die van Smurdiek een
halve eeuw. De voorzitter vertelde
dat de eerste jaren na de scheiding,
de afdelingen van het eiland Tholen
nog gezamenlijk kerst vierden. Ze
had zelfs nog een uitnodiging ge
vonden (keurig getypt) van de kerst
viering op 23 december 1965 in het
Holland Huis in Scherpenisse die
was georganiseerd door de afdeling
Poortvliet. De bijeenkomst werd
geopend door mevrouw M. van
Doorn- de Jong. Ook van de viering
op 19 december 1967 was de convo
catie bewaard gebleven. Weer werd
het in het Holland Huis gehouden,
maar nu verzorgde de afdeling Oud-
Vossemeer de viering die geopend
werd doorC. Ooms-Brooijmans. De
afdeling Oud-Vossemeer bestaat
niet meer. ook die van Stavenisse
werd opgeheven.
Op de viering werd de 84-jarige
Riet Hoek in het zonnetje gezet. Ze
is zestig jaar lid van de afdeling.
„Een trouw lid die dikwijls de le-
denavonden bezoekt en ook be
stuursfuncties heeft vervuld." Na
mens de afdeling bood vice-voor-
zitter Linie van der Werf haar een
kerststukje aan. Mevrouw Hoek
(afkomstig van Schouwen-Duive-
land) kwam iri 1949 naar Tholen
toen ze directrice werd van de huis
houdschool. ..Ik begon ook kook
cursussen te geven aan de platte
landsvrouwen. Er kwamen na de
oorlog veel nieuwe producten op de
markt. Ze vroegen of ik lid wilde
worden van de plattelandsvrouwen.
Dat heb ik gedaan. Het was' toen
één afdeling. Ik ging er steeds met
de bus naar toe, want auto's waren
er toen nog bijna niet. Bovendien
was het voor mij ook een manier
om kennis te maken met anderen
want ik kende hier niemand."
Vijftig jaar geleden was de afdeling
vooral een bocrinncnbond, zegt ze.
Ook de echtgenoten van de notabe
len waren lid, zoals de vrouw van
notaris Blindenbach, herinnert ze
zich. „Er waren meer van die da
mes die de toon aan gaven."
De meeste boerinnen die toen lid
waren was huisvrouw, zegt ze. „Nu
hebben ze een opleiding of werken
ze. In het begin werden er veel leer
zame cursussen gegeven. Het was
voor de vrouwen die veel thuis za
ten, ook een uitje. Nu ligt de nadruk
meer op ontspanning." De bijeen
komsten werden indertijd in café
Smerdick aan de Markt 'gehouden,
herinnert ze zich.
Echte boerinnen zijn er nauwelijks
meer, zegt ze. Haar schoondochter
bijvoorbeeld. Hel ma Hoek, de
vrouw van akkerbouwer Gabri
Hoek is ook lid van de afdeling,
maar die heeft ook werk buitens
huis. Zo is dat met meer jonge boe
rinnen het geval.
Een ander verschil is dat de leden
voor een (gezajrtenlijke) kerstvie
ring zelf het eten bereidden. „Ik
weet nog dat wc toen als een groep
je vrouwen van de afdeling een teil
met salade hebben gemaakt voor de
viering in het Holland Huis. Hel
werd toen weer op schaaltjes ge
daan. Groepjes vrouwen kregen dan
een opdracht."
Het aantal afdelingen van de platte
landsvrouwen nam in de loop van
de jaren af. De Smurdickse afdeling
is met 61 leden een bloeiende club.
„Er is nog animo genoeg. Vóór
sommige dorpen is het moeilijk. Ik
geloof niet dat we snel weer één af
deling worden."
Zelf heeft ze zes jaar in het bestuur
gezeten. Bets Sturris is alweer der
tien jaar voorzitter. De schippers
vrouw werd in 1996 lid, nadat ze in
1995 aan wal was gekomen. De be
langstelling om in het bestuur te ko
men is niet groot, zegt. „De meeste
leden van het bestuur zitten er al
lang in." Dat zijn vice-voorzitter
Linie van der Werf, penningmeester
Lenie van den Hoek en bestuurslid
Rie Geluk. Een jaar of vier geleden
kwam*Ineke Huizcr erbij. Zij is 'se
cretaris.
De afdelingen kent ook een lees-
club en een fietsclub. Op de maan
delijkse bijeenkomsten staat vooral
de overdracht van informatie cen
traal. Het afgelopen jaar kwam Ger
ard Smallegange vertellen over de
Zeeuwse boerderij. Maar er loopt
ook al een aantal jaren een cursus
kunstgeschiedenis. Onderdeel was
een bezoek aan museum de Hermi
tage in Amsterdam. En de afdeling
maakte een tochtje naar de Rotter
damse haven. „De mannen moch
ten toen ook mee. De man van'Ria
Batenburg, Leo heeft er gewerkt en
heeft ons rondgeleid. Wc hadden
een bus vol met 58 personen, waar
van ongeveer 25 mannen. Het was
heel leuk, want we kwamen op
plekken waar we anders niet zou
den komen. Onder meer op het ter
rein van de Maasvlakte en ook bij
de Maaslandkering."
Sturris is optimistisch over de toe
komst van de afdeling. „Als we.
maar rond de zestig leden blijven.
Ieder wil toch graag zelfstandig
blijven. Er vallen leden af, ma<lr er
komen ook weer steeds nieuwe le
den bij. Het klopt dat de boeren
vrouwen in de minderheid zijn.
Daarom kunnen we ons goed vin
den in de naam Vrouwen van Nu."
Op de kerstviering vertelde Cor
Wiclinga het kerstverhaal, en droeg
Anneke van 't Veer een gedicht
voor. Na de afsluiting kregen alle
leden een presentje mee naar huis:
een grote kerstbal.
Ze is druk bezig met inpakken, want
zaterdag vliegt ze naar de Antillen
waar haar man al sinds oktober ver
blijft. Het is allemaal snel gegaan.
„De definitieve beslissing viel pas
in september." Vanaf dat moment
stond de cafetaria ook te koop. In
mei van dit jaar kwamen Hans en
Jos op het idee om een nieuwe wen
ding aan hun leven te geven. „Nie
mand wist het, behalve de kinderen
dan." Ze hebben twee zoons van 30
en 26 jaar oud. Die zijn in Tholen
opgegroeid, maar wonen inmiddels
in Amsterdam en Rotterdam.
Het echtpaar was al diverse malen
op vakantie geweest in Curasao. Zo
fcagen ze op internet het restaurant
te koop staan. „Mijn man is van
oorsprong kok, dus dan kriebelt het
wel." Jos zat voordat ze de cafetaria
in Tholen overnamen in Rotterdam
op kantoor, als administratief, me
dewerkster. Inmiddels heeft ze alle
benodigde horecapapieren gehaald.
Hans werkte bij een specialiteiten-
restaurant, maar dat ging failliet.
Door alle drukte van de afgelopen
maanden, heeft Jos er niet echt
goed bij stil kunnen staan wat de
verkoop van de cafetaria voor haar
OcTho, die de openbare scholen in
de gemeente Tholen exploiteert,
moet aan b. en w. een plan van aan
pak voorleggen om de tekorten
weg te werken. Het college stelt
dat als voorwaarde voor goedkeu
ring van de begroting 2011 en de
meerjarenraming 2011-2015. Het
gaat om een beperkt aantal jaren.
betekent. Omdat Hans al sinds ok
tober in Willemstad bij hun nieuwe
zaak genaamd Intermezzo is, heeft
Jos drie maanden alleen in De Lun
ch gestaan. „Als je nagaat dat ik het
al die dertig jaar altijd samen met
Hans heb gedaan, waren die laatste
drie maanden enorm druk. Natuur
lijk had ik wel hulp van de meiden,
maar het was toch anders."
Met de meiden bedoelt ze de deel
tijdmedewerksters Romy Kuiper en
Jocintha Jansen uit Tholen, Die blij
ven ook na de overname in dienst.
Kim Opree, eveneens uil Tholen,
komt voorlopig tijdelijk ook bij
springen. „Omdat alles nieuw is
voor de familie Zheng, kunnen ze
wel wat hulp gebruiken." Zelf komt
Jos in januari weer een paar weken
terug om nog wat zaken over te dra
gen. „Het kan ook niet allemaal in
één keer in zo'n korte lijd."
De heer en mevrouw Zheng en hun
twee kinderen komen boven de caf
etaria wonen, waar de familie
Slooff ook woonde. Voorlopig
blijft, op de eigenaar na, alles het
zelfde. „Maar omdat er in Tholen
veel vraag is naar afhaalchinees,
willen ze dat misschien na een jaar
erbij gaan doen." De nieuwe eige
naren openen per 1 januari de deu
ren van De Lunch.
maar b. en w. willen toch een ge
zonde begroting voor de Thoolse
openbare basisscholen.
De gemeenteraad moet hier nog
een beslissing over nemen, evenals
over de herbenoeming van drie be
stuursleden: H. Noteboom uit Tho
len en de heren M.A. Terlaak en
Th.G. Hoeks.
Johan Melse werd in 1956 geboren
in de Brugstraat, in het pand waar
de huidige Rabobank gevestigd is.
„Als men mij vroeg van wie ik er
eentje was, gaf ik als antwoord:
'Van Melse van de bank'. Als kind
groeide ik op met de Statenver
taling, zowel in het gezin, in de
kerk als op de Ebcn-Haëzerschool.
Wij kerkten in mijn jongste jaren in
de Kruittoren, bij de Gereformeer
de Gemeente. Daar werd natuurlijk
gelezen uit de Statenvertaling en
zongen we Datheen, een psalmbe
rijming uit de 16c eeuw (Als een
hert gejaegd, o Heere...). In 1966
veranderde dat. We gingen 'nieuwe
riem' zingen (berijming 1773, die
toen intussen ook alweer bijna 200
jaar oud was). Dat gaf, vooral bij
de ouderen, best beroering."
Na de lagere school en de mavo
ging Johan Melse naar de Driestar
in Gouda. „In 1977 keerde ik terug
op mijn 'oude' school Eben Haë-
zcr, nu als onderwijzer. Veertien
prachtige jaren in Tholen volgden.
In die tijd trouwde ik met 'juf' Tru
dy. We kregen samen vier kinde
ren. Naast mijn schoolwerk was ik
actief in het jeugdwerk van de
kerk. Ook dirigeerde ik met veel
genoegen verschillende koren,
waaronder Crescendo, jeugdkoor
Sjaloom en kamerkoor Chantez d
Dieu.
Toch vertrokken wc in 1991 met
ons gezin naar Bodegraven om aan
de Driestar in Gouda les te gaan
geven. Ik was intussen via avond
studie bevoegd om Nederlands te
geven. Momenteel werk ik daar al
weer bi jna twintig jaar."
Je hebt jarenlang meegewerkt
aan de herziening van de Staten
vertaling. Wat bindt jou aan de
Statenvertaling?
„Zoals ik al zei: ik ben ermee op
gegroeid en lees er dagelijks uit tot
op de dag van vandaag. Ook in
mijn huidige kerkelijke gemeente
(Gereformeerde Gemeente van Bo
degraven) en op de Driestar wordt
de Statenvertaling gebruikt. Wat ik
vooral heel belangrijk vind, is de
betrouwbaarheid. Het is van le
vensbelang datje erop aankunt dat
dat wat je leest in het Nederlands
een betrouwbare vertaling van de
grondtekst is. Daar ben ik bij vcd
nieuwe vertalingen helaas niet zo
zeker van.
Het is God Zelf Die lot ons spreekt
in Zijn Woord. Vertalers mogen
daar niet hun eigen ideeën in men
gen. De Statenvertaling is betrouw
baarder dan welke andere Neder
landse vertaling ook. Natuurlijk is
hij niet volmaakt. Dat is geen enke
le vertaling. 'Vertalen is verraden',
zo luidt een Italiaans spreekwoord.
Of zoals iemand anders het zei: een
vertaling is als de achterkant van
een gobelin (geborduurd wand
kleed). Eigenlijk zou je de grondta
len moeten kennen, maar die luxe
bezitten slechts enkelen. Kortom,
de Statenvertaling is me zeer dier
baar."
Was een herziening dan wel no
dig?
„Op de Pinksterdag hoorden de
mensen de discipelen van Jezus de
grote werken van God verkondi
gen. ieder in zijn eigen taal. Dat
was een geweldige ervaring. God
wil heel dicht bij ons komen. Het
geloof is door het gehoor (en door
te lezen). We hebben het Woord
nodig, in onze eigen taal, zodat wc
kunnen begrijpen wat we horen of
lezen! De Statenvertaling dateert
uit de 17e eeuw. We leven nu in de
21e. Er is intussen, ook op taalge
bied, veel veranderd.
Wij lezen thuis elke maaltijd uit de
Bijbel. Toen de kinderen klein wa
ren, wende ik me aan om moeilijke
woorden te vervangen door meer
begrijpelijke. Daarbij maakte ik
ook gebruik van de kanttekenin
gen. Mijn studie Nederlands le
graad bevatte ook een module 17e-
eeuws; dat was een voordeel voor
mij. Op zich was dit heel goed en
leerzaam om te doen, maar ik er
voer het wel als een lapmiddel.
Hoeveel huisvaders en -moeders
zouden mét mij niet hetzelfde
doen? De behoefte aan een herzie-
De Herziene Statenvertaling is positief ontvangen door de Gere
formeerde Bond, een richting van de Protestantse Kerk in Ne
derland waartoe de meeste Hervormde Gemeenten op Tholen
en Sint Philipsland behoren. Ook de Christelijk Gereformeerde
Kerk, met vestigingen in Tholen en Oud-Vossemeer, staat er
achter. De synode van de Gereformeerde Gemeenten heeft zich
echter van de nieuwe versie gedistantieerd, ook al hebben er
gemeenteleden onder wie Johan Melse en ds. C.G. Vreugdenhil
uit Vlissingen als bestuurslid van de stichting aan meegewerkt.
Ds. G.J.N. Moens van de Geref. Gem. zegt over de herziene
Statenvertaling: 'Dit is een van de aanslagen van de vorst der
duisternis.'
1
Een voorbeeld van de oude en de herziene Statenvertaling aan
de hand van Psalm 46;
OUD: GocJ is ons een Toevlucht en Sterkte; Hij is krachtelijk be
vonden een Hulp in benauwdheden.
NIEUW: God is ons een toevlucht en vesting; Hij is in hoge mate
een hulp gebleken in benauwdheden.
OUD: Daarom zullen wij niet vrezen, al veranderde de aarde
haar plaats en al werden de bergen verzet in het hart der zeeën;
NIEUW: Daarom zullen wij niet bevreesd zijn, al veranderde de
aarde van plaats en werden de bergen verzet naar het hart van
de zeeën.
OUD: Laat haar wateren bruisen, laat ze beroerd worden; laat
de bergen daveren, door derzelver verheffing!
NIEUW; Laat haarwater bruisen, laat het schuimen, laat de ber
gen beven door haar onstuimigheid.
Dathcen voorde berijming 1773. En
dat geldt vandaag net zó voor het
loslaten van veel vertrouwde klan
ken en woorden van de Statenvert
aling.
Mensen moeten echter goed beden
ken dat dit slechts de vertaling
geldt! Het Woord van God is zélf
niet veranderd, maar het is nu ook te
lezen 'in onze eigen (21e -eeuwse)
taal'. Laat mensen vooral niet den
ken dat dit populair taalgebruik is.
De HSV (herziene Statenvertaling)
komt qua klankkleur heel dicht bij
de SV (Slatenvertaling). Dat was
ook de bedoeling van de herzicners:
behoud van de Statenvertaling voor
onze jongeren. De Statenvertaling
zelf is niet verbeterd, maar de ver
staanbaarheid ervan."
Hoe moeten de mensen hem (niet)
lezen?
„Je moet hem niet lezen als had je
de oude vertaling in handen. Ik be
doel: als je de oude SV wilt terug
horen, kun je die beter lezen. Lees
je zó de HSV, dan stuit je steeds op
veranderingen en dat kan hinderen.
Je vraagt je dan misschien steeds
af: Waarom hebben ze dit of dat
veranderd? Hadden zc dat niet ge
woon kunnen laten staan? Enzo
voort. Dat leidt af van de inhoud, en
daar gaat het nu juist om: wat zegt
de Heere tot ons, tot mij in Zijn
Woord?
Lees in het vertrouwen dat het
een betrouwbare weergave van de
grondtekst is. Leg er eventueel de
oude vertaling naast om zo meerde
re aspecten van één en hetzelfde
woord te lezen. Hoe mooi is het
soms niet als je Engelse, Duitse of
Franse vertalingen gebruikt naast de
onze. Noem maar het in deze dagen
veel gezongen 'Ere zij God". In het
Duits is het 'Ehrc sei Gott', in het
Engels 'Glory to God' en in het
Frans 'Louez h Dieu'. Eer, glorie en
lof zijn zo drie vertalingen van het
zelfde Griekse grondwoord. Zo'n
vergelijking kan heel verrijkend
zijn."
Kun je een actueel voorbeeld ge
ven?
„Het Kerstevangelie vind ik heel
toepasselijk. Graag wil ik de lezers
van de Eendrachtbode het aloude
Kerstevangelie in de Herziene Sta
tenvertaling meegeven. Vanuit Bo
degraven iedereen een gezegend
Kerstfeest toegewenst."
8 En er waren herders in diezelfde streek, die zich ophielden in
het open veld en 's nachts de wacht hielden over hun kudde.
9 En zie, een engel van de Heere stond bij hen en de heer
lijkheid van de Heere omscheen hen en zij werden zeer be
vreesd.
10 En de engel zei tegen hen: Wees niet bevreesd, want zie, ik
verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk wezen zal,
11 namelijk dat heden voor u in de stad van David de Zalig
maker geboren is; Hij is Christus, de Heere.
12 En dit zal voor u het teken zijn: u zult het Kindje vinden in
doeken gewikkeld en liggend in de kribbe.
13 En plotseling was er bij de engel een menigte van de
hemelse legermacht, die God loofde en zei:
14 Eer zij aan God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde,
in mensen een welbehagen.
15 En het geschiedde, toen de engelen van hen weggegaan
waren naar de hemel, dat de herders tegen elkaar zeiden:
Laten wij nu naar Bethlehem gaan en dat woord zien dat er
geschied is, dat de Heere ons bekendgemaakt heeft.
16 En zij gingen met haast en vonden Maria en Jozef, en het
Kindje liggend in de kribbe.
17 Toen zij Het gezien hadden, maakten zij overal het woord
bekend dat hun over dit Kind verteld was.
18 En allen die het hoorden, verwonderden zich over wat door
de herders tegen hen gezegd werd.
19 Maar Maria bewaarde al deze woorden en overlegde die in
haar hart.
20 En de herders keerden terug en zij verheerlijkten en loofden
God om alles wat zij gehoord en gezien hadden, zoals tot hen
gesproken was.
V - -
ning drong zich dus 25 jaar geleden
al aan mij op. Toen dan ook vele ja
ren later het initiatief kwam om de
Statenvertaling te herzien, was ik
daar heel blij mee. Voor mijn kin
deren en kleinkind(ercn) wilde ik
dit graag doen. Als neerlandicus
was ik van harte bereid daar mijn
tijd en inzet aan te geven. Ik werd
ingedeeld in één van de vijf reso-
nansgrocpcn van vijf personen.
Acht jaar lang vergaderden wc elke
drie weken in Barneveld."
Hoe ging dat herzien in zijn
werk?
„Brontaalkenners en neerlandici
maakten steeds de eerste versie van
de herziening van een Bijbelboek.
Als een boek klaar was, ging die
tekst naar een resonansgroep. Mijn
groep vergaderde elke drie weken
in Barneveld. De voorzitter ervan
was ds. H. Russcher (die ook
Thoolse wortels heeft!). Verder za
ten er in de groep twee grondtaal
kenners en twee neerlandici. We
werkten als volgt. Wc kregen de
tekst via de mail. Ieder grocpslid
reageerde vanuit zijn eigen specia
lisme op de voorgestelde tekst en
stuurde zijn commentaar naar de
voorzitter. Deze bundelde de vier
commentaren en paste op grond
hiervan de tekst al aan. zeker wan
neer we allemaal hetzelfde wijzi
gingsvoorstel deden. Als er ver
schillende varianten werden ge
noemd, gaf hij die vetgedrukt weer.
We kregen deze tekst inclusief alle
commentaren weer in onze mail
box. Vóór we naar de vergadering
gingen, bestudeerden we die. Tij
dens de vergadering moesten we
vers voor vers vaststellen wat de
beste keuze was. Soms spraken we
een uur over een bepaald vers. We
hadden hierbij steeds oog voor zo
wel de oude Statenvertaling mét
kanttekeningen, de grondtaal én
het huidige Nederlands. In die ge
sprekken waren wc heel streng
voor elkaar. Uitgangspunt was: de
Statenvertaling zoveel mogelijk in
tact houden, maar daar waar nodig
oude woorden of zinsconstruc
ties vervangen door hedendaagse.
Daarbij werd eerst gekeken naar
wat er in de grondtekst slaat. Elk
woord moest in de herziene versie
terug te vinden zijn, zoals de verta
lers van de Statenvertaling deden.
Als neerlandicus wilde ik, in mijn
ijver om het begrijpelijk te ver
woorden, soms wcleens verder
gaan. maar de grondtaaldeskundi
gen, bijvoorbeeld de oude ds. C.
den Boer, zeiden dan: 'Dat beté
kent het wel, maar dat staat er niet.'
Na de vergadering kregen we d<
vastgestelde tekst weer thuisge
stuurd om te controleren. Elke
nieuwe vergadering werd begon
nen met het lezen van het de keer
ervoor herziene gedeelte.
Wanneer een Bijbelboek helemaal
klaar was, ging het ter beoordeling
naar hel bestuur, dat zich weer liet
bijslaan door professionele Bijbel
vertalers. Als een Bijbelboek hele
maal afgerond was, werd het op de
website van de stichting gezet. Dat
'leidde dan soms weer tot honder
den mailtjes die nog nieuwe aan
wijzingen en suggesties bevatten.
Deze zijn alle gewogen en zo nodig
verwerkt."
Kun je je voorstellen dat er men
sen zijn die er niet blij mee zijn?
„Ja, natuurlijk. Sommigen vinden
dal we te veel hebben veranderd aan
de oude tekst, anderen vinden dat
we niet ver genoeg zijn gegaan. On
der de eerste groep bevinden zich
vooral veel ouderen. Die zijn hun
hele leven gewend aan de oude ver
taling. Voor hen hoeft het niet. Als
ze uit de herziene vertaling lezen,
maken ze steeds fouten, doordal de
oude vertaling zo vast in hun geheu
gen zit. Iets soortgelijks kwam ook
voor toen de Slatenvertaling in 1637
werd geïntroduceerd. Drie geslach
ten waren toen al opgegroeid met
een vertaling van de Lutherbijbel.
Veel protestanten hadden dit met
hun leven moeten bekopen op de
brandstapel. Die oude vertaling was
emotioneel met hen vergroeid. Dat
zelfde gold voor het inwisselen van
Johan Melse met de nieuwe en de oude uitgave van de Statenbijbel.
l
