'Ik kan niet weg uit dorp waar ik
met vrouw een zaak opbouwde'
Cent van Dijke heeft beste ontwerp
voor boekomslag van De Grote Zaal
Achthonderd Vossemeerders
achterhaald in oude dorpsfilm
Sint-Annalander wint wedstrijd van Thoolse bieb
WinterDansGala BABBEL
Cees Hack uit bestuur FNV
'Kritiek is overwegen waard om
het volgend jaar anders te doen'
Adrie Vos is vrijwel zeker de oudste Oud-Vossemeerder
Donderdag 25 november 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Talentenjacht mogelijk echt alleen Thools
Vooraf toegangsbewijzen verstrekken en geen deelne
mers meer van buitenaf. De jongerenraad Tholen (Joth)
heeft haar talentenjacht Tholen's got talent geëvalueerd.
Het zijn twee van de adviezen die in de jongerenraads-
vergadering in Sint-Annaland zijn besproken. De talen
tenjacht die op 5 november in De Vossenkuil in Oud-
Vossemeer is gehouden, verliep volgens de Joth-leden
niet geheel vlekkeloos.
Van Aarnoudse
tot Van der Zande
jaar Oud-Vossemeer
Ruim zestig jaar woont Adrie Vos al aan de Ring in Oud-
Vossemeer. Hij is vrijwel zeker de oudste inwoner van
het dorp, wordt binnenkort 97 jaar. „Een gezegende leef
tijd", vindt Vos, die nog redelijk vitaal is. Hij rijdt zelfs
nog auto.
Metselaar
Veel aandacht
vrij willigersavond
Naar Duitsland
Landbouwers
Kunstbende
Bouwplaatsen
Cent van Dijke uit Sint-Annaland heeft de ontwerpwed
strijd van de bibliotheek Tholen gewonnen. Hij was één
van de twee genomineerden voor de prijs, met een ontwerp
voor een nieuwe omslag van het boek De Grote Zaal van
Jacoba van Velde. De wedstrijd werd georganiseerd in het
kader van de landelijke promotieactie Nederland Leest. De
63-jarige Van Dijke heeft volgens de jury met zijn ontwerp
een duidelijk beeld gegeven van het boek, met een symbo
lische verwijzing naar de ongewisse toekomst. De jury, be
staande uit vier personen - Karin Meulenberg, docent
CKV Westerpoort; Tjitze Hettema, docent Nederlands
Westerpoort; Leanne Swarthoff, coördinator activiteitenbe
geleiding SVRZ Tholen; en Wim Otterman, teamleider bi
bliotheek Tholen - lette er bij de inzendingen op of het ont
werp bij het verhaal past, op compositie en indeling, en of
het specifiek van toepassing is op het betreffende boek. Van
Dijkes plaatsgenoot Jeltje Goedegehuure maakte het de ju
ry lang moeilijk met haar inzending, maar die koos uitein
delijk voor het ontwerp van Van Dijke. Hij krijgt als prijs
een ingelijst exemplaar van zijn inzending.
De Eendrachtbode grijpt de
viering van 600 jaar Oud-Vossemeer aan,
om een aantal echte Vossemeerse families te
belichten. Maandelijks wordt
iemand met een in het dorp
bekende naam geïnterviewd.
Wie zijn ze?
Wat ymden ze van hun dorp?
Hoe vinden ze er hun bestaan?
De naam Vos is in ons land vrij algemeen, blijkt uit de Nederlandse
familienamenbank. De gemeenten waar niet iemand woont die Vos
heet, zijn op de vingers van één hand te tellen. In 2007 waren er
31.154 mensen met die achternaam. In Amsterdam zijn er de
meeste: 666. In Tholen wonen er nog altijd 52 (De Vos, mét lid
woord, komt eens zo vaak voor), en in de rest van Zeeland 301.
Voor Oud-Vossemeer geeft het telefoonboek twee vermeldingen.
De 97-jarige Vos heeft vanwege zijn leeftijd geen interesse meer in het bezoeken van evenementen in het dorp.
„Iedere zaterdag ga ik in Steenber
gen om boodschappen. En op zon
dag in Sint-Maartensdijk naar de
kerk", vertelt Adrie Vos. Dat deed
hij altijd samen met zijn vrouw, en
is het na haar overlijden - alweer
tien jaar geleden - blijven doen. Via
krant en televisie blijft de hoogbe
jaarde Vosscmccrder op de hoogte
van wat er in de wereld, en in het
dorp, gebeurt. Hij bereddert zijn ei
gen boeltje. Eet doordeweeks mee
van tafeltje dekje, maar kookt in het
weekeinde zelf. „Ik heb veel ge
fietst, maar dat gaat niet meer. En
veel lopen kan ik ook niet meer."
Dus zit Vos veel in huis, wat hij he
lemaal niet erg vindt nu het buiten
kouder wordt en vroeg donker is.
Zijn dochter uit Alblasserdam en
zoon uit Goes komen regelmatig op
bezoek. Hij heeft goede buren,
maar ook anderen in het dorp hou
den een oogje in het zeil. „Op een
keer belde er 's morgens vroeg een
mevrouw aan die ik niet kende. Ze
kwam dagelijks voorbij mijn huis
en het viel haar die ochtend op dat
de gordijnen nog niet open waren.
Omdat ze het niet vertrouwde, bel
de ze aan. Ze verontschuldigde
zich, maar ik heb haar gezegd dat
ze een goed werk had gedaan", ver
telt Vos monter. Hij kan niet weg uit
het huis waar hij samen met zijn
vrouw zijn eigen zaak heeft opge
bouwd, zegt hij. „Of het moet we
gens mijn gezondheid niet meer
gaan, natuurlijk."
Adrie Vos is in de Vccrstraat gebo-
ren en opgegroeid. Hij was de jong-
I ste in een gezin met acht kinderen.
Uit zijn jeugd herinnert hij zich, dat
wanneer het stormde en de vloed
planken in de coupure bij de haven
werden gezet, iedereen uit de buurt
ging kijken tot het water ging zak
ken. „Was dat 's nachts, dan ging je
er voor uit bed." Vader Adriaan Vos
werkte als schippersknecht. Tot hij
'Handboek bij de film Oud-Vosse
meer 1962' is de titel van de 94 pa
gina's tellende publicatie. Daarin
vooral veel namen. Want het duo
heeft zoveel mogelijk namen pro
beren te achterhalen van personen
die op de film staan. Die waren
tientallen jaren na de opnamen
lang niet allemaal meer bekend.
Acht jaar heeft het tweetal eraan
gewerkt en naar eigen zeggen is 95
procent van de namen (zo'n 800
personen) achterhaald. Daar lieten
ze het niet bij, want ook de filmlo
caties en de toenmalige woon
adressen zijn in de publicatie opge
nomen. Het boek is voor een
breder publiek interessant, omdat
muziekvereniging OVM - destijds
de opdrachtgever voor de film -
eind jaren tachtig de beelden op vi
deoband (en naderhand op dvd) liet
zetten voor belangstellende kopers.
Daardoor is de film breed verspreid
geraakt.
VERVOLG VAN WOZOCO
Maar de gemeente heeft volgens
de rechter 'op geen enkele wijze
inzichtelijk gemaakt of de in het
plan voorziene afstand van 20 me
ter tussen de woningen en het
bouwvlak voor onder meer de
gymzaal voldoende is om ter
plaatse van de woningen (Laban
Deurloostraat 27 en 29) een aan
vaardbaar woon- en leefklimaat te
garanderen.'
Maar met de reden dat de situatie
juist verbetert doordal de gymzaal
verder komt te staan dan nu het ge
val is, én met de argumentatie dat
er grote maatschappelijke belan
gen aan de bouw van het wozoco
zijn verbonden, denkt het college
er bij de Raad van State op aan te
kunnen dringen dal de bouw én
door kan gaan én spoedeisend is.
'Wij zijn van mening dat het in on
derhavige situatie zeker niet kans
loos is dat de rechter een bestuur
lijke lus toestaat', schrijft het
college optimistisch.
op een gegeven moment pijn kreeg
aan een been. Hij kwam in het zie
kenhuis in Amsterdam terecht. „Op
bezoek gaan kon niet, daar was
geen geld voor. Dus belde de dokter
hier in het dorp met het ziekenhuis,
en kwam aan mijn moeder vertellen
hoe het was", schetst Vos de gang
van zaken voor de oorlog. Het been
van vader Vos is uiteindelijk geam
puteerd, waarna hem een houten
been werd aangemeten. „Om aan
de kost te komen, is hij een kruidc-
nierswinkeltje begonnen. Iedereen
van het Veer haalde vanaf dat mo
ment de boodschappen bij ons."
Drie oudere broers van Adrie Vos
vonden het werken bij de boer maar
niks, het betaalde bovendien slecht.
Ze volgden een schriftelijke cursus
voor hulpcommies en zijn rijks
ambtenaar geworden.
Vos ging naar de lagere school in de
Molenstraat, die beginjaren twintig
nog zo ongeveer aan de rand van
het dorp stond. Hij was leergierig.
„Eerst kwam ik bij juffrouw Hof-
mans in de klas. Meester Van den
Endc was het hoofd, en dan had je
meester Rijnberg, later ook Wisker-
ke en Fluijt." Als dertienjarige
moest hij gaan werken. „Mijn zes
tien jaar oudere broer Jacob was
metselaar in Tholen. Dat wilde ik
ook worden." Vos ging bij zijn
broer in de leer, werkte er acht jaar
en daarna twee jaar in Sint Philips-
land.
Toen Oud-Vossemeer begin febru
ari 1944, net als de rest van het ei
land, geëvacueerd moest worden,
kwamen Vos en zijn moeder Thona
den Engelsman (vader was inmid
dels overleden) in Rotterdam te
recht. „Bij mijn broer die daar poli
tieman was." Vos, dertig inmiddels,
had geen werk en daardoor tijd om
in die havenstad rond te kijken. Op
een gegeven moment kon hij aan de
slag als hulppolitieman. „Ik moest
toen een dam bewaken die de Duit
sers hadden aangelegd als verbin
ding tussen Hilligersberg en de weg
Droogers en De Koning hebben
meer gedaan dan alleen het vast
leggen van de namen en adressen.
In het boekje valt te lezen hoe de
film is ontstaan, en hoe Filmactic
daarbij te werk ging. Kritisch zijn
ze over bekende zaken en personen
die ontbreken. En de samenstellers
hebben een tijdsbeeld geschetst.
Wat gebeurde er in 1962 zoal in het
dorp, op het eiland en in het land.
Ook is een overzicht opgenomen
van de winkels die Oud-Vossemeer
bijna vijftig jaar geleden rijk was.
Foto's van de toenmalige gemeen
teraad en van alle klassen van de
drie lagere scholen zijn in hel
boekje te vinden. Dat is verder ver
luchtigd met een aantal plaatjes
van beelden uit de film.
'Handboek bij de film Oud-Vosse
meer 1962', in een oplage van 250
exemplaren gedrukt, is bij de sa
menstellers nog beperkt verkrijg
baar.
De bezoekers van de vrij willigers
avond kunnen rekenen op een bijeen
komst vol optredens. De avond wordt
aan elkaar gepraat door het trio
FLATS en MusicalXpres treedt op,
het koor van de Casembrootschool
uit Sint-Annaland komt zingen, even
als de winnaar van Tholen's got ta
lent, Joris Smit uit Tholen. Evenals
vorig jaar hebben zo'n 300 mensen
zich aangemeld voor de avond die
om acht uur begint in het gemeente
huis van Tholen. „Fijn dat er zoveel
mensen aandacht hebben voor onze
vrijwilligers", zegt gemeentevoor-
lichter Marjonne Jopse daarover. De
vrijwilligersavond heeft als thema
Tholen, samen 1 samenleving. Voor-
afkonden mensen vrijwilligers opge
ven voor de titels Vrijwilliger van het
jaar, Vrijwilliger van de toekomst en
Groep vrijwilligers van het jaar. De
winnaars worden aan het einde van
de ayond bekend gemaakt.
naar Bcrgschenhoek, door de onder
water gezette polder." De Vossc
mccrder leerde zijn latere vrouw
kennen, die uit het maar vijf kilo
meter van de stad gelegen Bcrg
schenhoek kwam.
Maar in november sloeg voor hem
het noodlot toe. Bij een grote razzia
werd hij opgepakt. Het moet de ac
tie zijn geweest waarbij zo'n
50.000 mannen tussen 17 en 40 jaar
naar Duitsland zijn gebracht om
daar te werken. Vos vertelt dat hij
per schip naar Kampen is gebracht
en daarna met de trein Duitsland in.
„Een volle dag in de trein, zonder
eten of drinken." Nordhausen, in
Thiiringcn, was de bestemming.
Met 24 anderen werd de Vossc
mccrder in een bus naar een dorpje
een dag rijden oostwaarts (richting
de huidige Poolse en Tsjechische
grens) gebracht. Daar werd al vanaf
begin jaren dertig gewerkt aan het
boren van tunnels in het gebergte.
Vos en zijn maten moesten er het
puin afvoeren. Zij werden in een
gevorderde woning ondergebracht,
waar ze voor zichzelf moesten zor
gen. „Wc werkten twaalf uren per
dag, zeven dagen per weck. De ene
weck van zes uur 's morgens tót zes
uur 's avonds, de andere week van
's avonds tol 's morgens." Vos heeft
het er niet slecht gehad, zegt hij. Hij
kreeg betaald, te eten uit de gaar
keuken, en moest niet écht hard
werken. In de buurt werd wel eens
gebombardeerd, maar bang is Vos
nooit geweest. Zijn geloof gaf hem
vertrouwen. Een vol jaar is de Vos-
semeerder weg geweest. Op een ge
geven moment waren plots alle sol
daten verdwenen en konden de
arbeiders naar huis. Hij is met en
kele anderen gaan lopen op zoek
naar een treinstation. Dat eenmaal
gevonden, mochten ze van daar
aanwezige geallieerde militairen
niet instappen, maar konden pas de'
volgende dag weg. „Ik ben 's mor
gens om half elf ingestapt en was
om half twaalf 's avonds in Bergen
op Zoom." Daar trof hij Hein
Quaak uit Tholen, die hem mee
nam. „Bij mijn broer Jacob heb ik
een fiets geleend en ben daarop
naar huis gereden. Mijn familie
wist al die lijd niet waar ik was."
Toen Vos een dag na zijn thuis
komst zijn Duitse geld ging inwis
selen, werd hij aangesproken door
metselaar De Later. „Die vroeg me
om bij hem te komen werken, en
zijn zaak over te nemen. En een ei
gen zaak was precies waar ik altijd
van had gedroomd." Hij trouwde en
woonde nog tijdelijk in bij zijn
moeder. „Voor mijn vrouw, die hier
nog niemand kende, was dat fijn."
Al na een half jaar was Vos eigen
baas. Hij betrok in 1947 de woning
aan de Ring, waar hij nog altijd
woont. Zijn werkplaats stond er
achter, aan de Patrijzcnweg. „Ik
heb het niet slecht gemaakt", zegt
hij terugkijkend. De metselaar had
een drukbeklante zaak. Hij bouwde
onder meer nieuwe huizen voor
Toon van de Klundert aan de Patrij-
zenweg en voor Chris de Wit aan de
John F. Kenncdystraat, vertelt-hij.
„Ik heb mijn vak heel graag ge
daan." Pas op zijn 77ste is Adrie
Vos definitief met zijn bedrijf ge
stopt.
De ambachtsman had door zijn
drukke zaak geen tijd om in hel Vos
semeerse verenigingsleven actief te
zijn. Maar bijvoorbeeld de jaarlijkse
kermis, daar ging hij in zijn jonge
jaren wel naar toe. „Ik deed niAs
liever dan zweven in de schuitjes."
Vos zag het dorp groter worden en
de winkels verdwijnen. Reden voor
zijn vrouw om de boodschappen el
ders te gaan halen. „En ze was zó,
dat eenmaal voor een winkel geko
zen, ze daar ook bleef komen." Dat
hij zijn zaak samen met haar heeft
opgebouwd, is voor hem reden om
in het dorp te blijven wonen. Fami
lie woont er niet zo veel meer. Zijn
broers en zussen vertrokken al
vroeg. Op één zus na, die met melk-
verkoper Willem Bevelander trouw
de. „In september ben ik naar mijn
nog enige schoonzus geweest, in
Deventer. Die vierde haar honderd
ste verjaardag. En ze is nog helder
der dan ik", zegt Adrie Vos.
De familie Vos is een geslacht van
landbouwers. Net als Den Engels
man, de familie van Vos' moeder.
Begin negentiende eeuw is er ook
een hoefsmid in de familie. Dc Vos
sen woonden al ruim voor 1800 in
het dorp, en ook dan al bij het veer
over de Eendracht.
Dat er aandacht is voor het 600-ja-
rig bestaan van Oud-Vossemeer,
vindt Adrie Vos op zich prima.
Maar zelf heeft hij geen enkel eve
nement bezocht. „Op mijn leeftijd
is de interesse er gewoon niet
meer", aldus de negentiger.
Volgens voorzitter Annet Vroegop
was dc enige, maar wel veelgehoor
de, kritiek dat er deelnemers van
buitenaf meededen en tevens in de
prijzen vielen. Maar ze zei dat de
Joth van begin af aan er bewust
voor heeft gekozen de deelname
voor iedereen open te stellen en dat
er geen reden was om deelnemers
geen prijs te geven, puur omdat ze
niet van het eiland komen. „Het is
wel de meest gehoorde kritiek en
daarom vind ik het het overwegen
waard om het volgend jaar anders
te doen."
Een ander punt over de deelnemers
kwam van aspirantlid Geert-Jan-
Fransscn. „Ik heb gehoord dat de
winnaar een leerling is van een ju
rylid." Hij vond dal daar ook reke
ning mee moet worden gehouden in
de reglementen. Vroegop was het
daarmee eens, maar had niet het
idee dat winnaar Joris Smit een
voorkeursbehandeling heeft gekre
gen. „Er waren meer juryleden."
Een ander punt is de overweldigen
de belangstelling waardoor veel
mensen een plek in de zaal gewei
gerd moest worden. Niel Jansen ad
viseerde daarom om met toegangs
bewijzen te gaan werken en die
eventueel gratis te verstrekken.
Maar kaartverkoop tegen een nader
te bepalen bedrag is ook een optie.
Bedoeld om zicht te houden op het
aantal bezoekers. Een ander idee is
om een grotere locatie op te zoe
ken, zoals de sportzaal in Meulvliel
in Tholen. „Die kan eventueel ver
kleind worden, mochten er toch
minder bezoekers komen", zei Mi-
chicl van der Velde.
Ook het inzetten van meer beveili
ging is besproken, omdat er bij de
VERVOLG VAN FNV
De Jonge heeft het werk altijd met
plezier gedaan, zegt hij. Dc laatste
driejaar van zijn werkzame periode
zat hij in Tilburg. In het onderhoud.
„Maar mijn laatste karwei was in
Zeeland. Daar had ik nooit eerder
gewerkt. We'moesten een gasleiding
aanleggen tóssen Goes en Eindewe-
ge. Eind september zijn we er be
gonnen. Op 5 december moest het
gas er op staan. Anders zou de aan
nemer een boete krijgen. Dat is ge
lukt. Dankzij de machinisten op de
twee kranen die het goed konden."
De Jonge geniet van zijn a.o.w. Hij
fietst elke dag twintig tot dertig ki
lometer. Hielp zijn zoon bij het ver
bouwen van diens woning, en helpt
zijn vrouw in het huishouden. „Ik
doe alles. Tot de middag en dan ben
ingang van de Vossenkuil overlast
was van enkele jongeren. Volgens
de Joth-leden waren dat geen be
zoekers van de talentenjacht.
De inschrijving van de stichting
MusicalXpres uit Poortvliet bood
eveneens stof voor discussie. Op de
avond zelf bleek dat enkele perso
nen bij alle drie dc acts op het podi
um verschenen, terwijl vooraf was
besproken dat dit niet mocht. De
MusicalXpres bleek op de avond
zelf te hebben geschoven met deel
nemers en de Joth was van mening
dat zij er daardoor geen vat meer op
hadden. Ze vonden het een listige
manier om onder dc reglementen
uit te komen, maar vonden het voor
de deelnemers teveel teleurstelling
geven om ze op het laatste moment
nog te weigeren.
De jongerenraad organiseerde de
tweede editie van de talentenjacht
samen met de Kunstbende, maar
die samenwerking viel tegen. „Hef
was niet wat we er van tevoren van
verwacht hadden. Dc coaching van
de deelnemers vooraf was goed»
maar op de avond zelf was er van
de Kunstbende weinig inbreng", zei
jongerenwerker Ties Reitsma.
Hij vond dat er ook organisatorisch
nog wat verbeterpunten waren, zo
als een nog gestroomlijndcre taak
verdeling, maar deelde ook compli
menten uit. Vooral voor de
presentatie van de avond door Mi-|
chiel van der Velde en Melissa
Hommel. In elk geval waren alle le
den het erover eens om door te gaan
met het organiseren van de talen-;
tenjacht.
ik weg," lacht Dc Jonge die samen
met de andere jubilarissen genoot
van een koud en warm buffet.
Het bestuur zette ook Cces Hack uit
Tholen in het zonnetje. Hij zat
sinds 1993 in hel bestuur en stopt.
De uit Bergen op Zoom alkomstige
Hack was daarvoor al drie jaar als
secretaris actief in de Bergse afde
ling. Hij maakte in 1996 de fusie
mee van de vijf plaatselijke afde
ling naar één afdeling Tholen. Wit
hagen typeerde Hack als een be-'
scheiden en tactvol bestuurder die
de leden op de bouwplaatsen be
zocht, maar ook de congressen van
het FNV. Hij kreeg een aandenken
en een applaus van alle aanwezi
gen.
Droogers en De Koning leggen tijdsbeeld vast in boek
Een dienst van historische betekenis. Die bewees het bedrijf Filmactie
Oud-Vossemeer in de zomer van 1962. Op 20 juli, de dag dat wielren
ner Henk Nijdam vijfvoudig nationaal kampioen achtervolging Peter
Post onttroonde, is het wel en wee van het Thoolse dorp op film vastge
legd. En over die film hebben Vossemeerders Kees Droogers en Kees de
Koning recent een boek het licht doen zien.
Het ontwerp van Cent van Dijke uit Sint-Annaland gaf in een nek-aan-nekrace met dat van plaatsgenoot Jeltje Goedegebuure toch de
doorslag voor de jury in de ontwerpwedstrijd voor het boek De Grote Zaal van Jacoba van Velde.
Dameszanggroep Kir Royal uit Sint-Annaland is druk in de weer
met de organisatie van het WinterDansGala. Het vervolg op hun
succesvolle eerste gala in 2007 wordt georganiseerd in De Wellevaete
op vrijdag 10 en zaterdag 11 december a.s. Net als de eerste editie
krijgt de zanggroep tijdens het evenement medewerking van veel lo
kale verenigingen. In de WinterDansGala BABBELS treedt er iede
re week één voor het voetlicht. Deze week: gymvereniging WIK!
Er is de laatste weken al veel ge
schreven over WIK. De Setalland-
se gymvereniging bestaat dit jaar
namelijk 50 jaar! Onlangs is dit
gevierd met een wervelende jubi
leumshow. Het uitgangspunt dat
de vereniging daarbij hanteerde
was: Kort Krachtig. En dat is
gelukt: de show bestond uit twaalf
verschillende optredens, waarin
alle 27 onderdelen zich presen
teerden. En dat in niet meer dan
vijf kwartier. Een kolfje naar de
hand van voorzitter Peter Moer
land: „Ik houd van strakke plan
ningen!"
Toen Peter bijna 25 jaar geleden
de voorzittersrol overnam van
Gerard Goedegebuure, was hij to
taal niet bekend met de variatie
aan sporten die bij een vereniging
als WIK horen.
Vandaag de dag is hij echter een
ervaringsdeskundige. Samen heb
ben ze diverse hoogtepunten be
leefd. Van het organiseren van lan
delijke turn wedstrijden in Sint-
Annaland tot buitenlandse uitstap
jes en van het meewerken aan de
opening van het Olympisch Sta
dion in Amsterdam tot jubileum-
shows als die van dit jaar. Overi
gens is Peter niet alleen bestuur
lijk actief bij zijn club, maar hij
doet zelf ook fanatiek aan ver
schillende onderdelen mee.
Op WIK doet men zelden tever
geefs een beroep. Bij menig eve
nement waren leden van de gym
vereniging actief. Te denken valt
aan de poezendans en menselijke
piramide tijdens het Setallands
Spektakel in 2000. de choreogra
fie bij verschillende onderdelen
van het Sint-Atlantis Spektakel in
2006 en de bewegingslessen voor
de MegaMuziekMarathon van Ac
celerando in 2003 en 2009. Ook
bij het WinterDansGala van Kir
Royal zullen de leden van WIK op
diverse momenten opduiken. Net
als bij de editie van 2007.
Peter zelf heeft nog een andere
rol: „Net als in 2007 ben ik bij dit
gala betrokken als 'stagemanager.'
Dat houdt in dat ik samen met een
groep van vier personen zorgdraag
voor een vlot verloop van het pro
gramma. Te denken valt aan het op
tijd op- en afgaan van de vereni
gingen en verschillende logistieke
zaken die daarmee gepaard gaan."
Ook dit evenement kent een strak
ke planning, dus Peter en zijn col
lega's krijgen een behoorlijke uit
daging. „Maar ik heb er zin in!"
zegt Peter. „Ik vond het eerste gala
fantastisch! Daar gaan we deze
keer weer voor met z'n allen. En
ik dans ontzettend graag, dus na
afloop ben ik zeker op dc dans
vloer terug te vinden!"
(Advertentie I.M.)
