Ook plannen Tholen
gaan op lange baan
Champagne, nootjes en rooksliert
bij de Schelphoek in Poortvliet
Autobedrijf maakt snelle groei
door en begint met nieuwe tak
Daniël in de Vossenkuil
WinterDansGala BABBEL
Schoorsteen Oosterscheldegemaal definitief dicht
Donderdag 28 oktober 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
Alleen het toastje met kaviaar ontbrak nog. Voor de rest
had Kees Slager er alles aan gedaan om van de laatste
rookpluim uit de schoorsteen van gemaal Oosterschelde
een feestje te maken. Van heinde en verre waren de gas
ten gekomen om de laatste daad na honderd jaar mee te
vieren. De hapjes waren lekker. De wijn had een heerlij
ke afdronk en de champagne werd geserveerd in echte
champagneglazen. Alleen van die laatste rookstoot was
weinig te zien.
Ramp
Het is snel gegaan met het bedrijf van Ben de Rooy. Acht
jaar geleden begonnen in de boerenschuur bij zijn ouders
aan de Watervlietsedijk in Tholen is zijn autobedrijf aan de
Industrieweg 4 en 8 in Sint-Philipsland uitgegroeid tot een
onderneming met zes personeelsleden. Klanten kunnen
nog sneller worden geholpen. De nieuwe werkplaats op
nummer 8 is uitgerust met onder meer zes bruggen en twee
spuitcabines. Plus een showroom en een terrein met 75
tweedehands auto's voor de verkoop, direct naast het be
drijfsgebouw. Zaterdag wordt het pand feestelijk geopend.
Appelkoelcel
Hartelijk gefeliciteerd
Ben de Rooy en medewerkers
met het nieuwe bedrijfspand
Maanden uitstel, in navolging impuls zuidkust
Unieke middag
Ben de Rooij opent modern pand aan Industrieweg in Sint Philipsland
Ervaring
Kansen
Maar wat wil jc ook hij windkracht
vijf en rookbommetjes uit Baarle
Nassau. Want echt stoken kon niet en
bij de Belgische leverancier kon Sla
ger op het laatste moment niet te
recht, vertelde Johanna Kruit. Zij had
ter gelegenheid van het eeuwfeest
een gedicht geschreven:
Geen rook, geen kleur, geen schuim,
Dat een herdenking nu belet.
Ook regen krijgt vrijspel.
Wat is zal zijn, wat was zal blijven.
Ook dit Gemaal: het overleeft ons
wel.
Henk Bos, een zwager van gemaalei
genaar Slager was er ook. Hij had
een fraaie diaserie gemaakt over het
gemaal en de reparaties er aan en in
een huiskamerachtige sfeer konden
daar de tientallen bezoekers kennis
van nemen. We zagen dat er proble
men waren met het dak. Dat het 'zin
ken roevendak' werd teruggezet en
dal er 'kuvclessen' waren geplaatst.
„Weet iedereen wat kuvelessen zijn",
vroeg Bos eigenlijk naar de bekende
weg. In de kamer zaten mensen die
'van buiten' kwamen. „Kuvclessen
zijn dakkapellen", lachte Bos om het
gebrek aan kennis van het dialect bij
zijn gasten.
Zo zagen we het huis van de machi
nist van het gemaal waar nu Slager
zijn intrek heeft genomen en werk
nemers van Harm Meijer uit Gronin
gen, de enige onderneming in Neder
land die volgens Bos nog
schoorstenen van die omvang kan re
pareren. Een gevaarlijk karweitje,
want de mannen aan de top van de
pijp waren niet gezekerd.
Dat nam niet weg dat we vanaf die
top konden genieten van het uitzicht
richting de Oesterdam met de wind
molens aan het einde. En van de
Schelphoek richting Scherpenisse en
in de richting van Yerseke van de
Oosterschelde met de visbootjes.
Vier jaar zijn ze bezig geweest met
het opknappen, wist Bos. Die zater
dag ook nog een verhaal hoorde over
het neefje van Dies van 't Hof, die
als eerste verantwoordelijk was voor
het gemaal. Een anekdote over een
zesjarig ventje dat aan de buitenkant
via de ijzers langs de toren omhoog
klom en er even later rhet gevaar
voor eigen leven door zijn oom werd
afgeplukt.
Een deel van de belevenissen konden
door de tientallen bezoekers van de
laatste rookpluim op een tafel vol
met foto's en oude paperassen wor
den bewonderd. Zoals door Ina Ver
burg, de dochter van de toenmalige
dijkbaas. Ze heet intussen al een jaar
of vijftig Ina de Ruiter en hoorde za
terdag alom kreten van He, ik ken
jou toch?
Ina woonde 20 jaar op de Zeedijk B
76. Onder de rook van het stoomge
maal. Pa moest er voor waken dat de
dijk geen scheuren en gaten vertoon
de, maar kon, toen de oorlog uitbrak,
niet voorkomen dat er in zijn dijk een
bunker werd gebouwd. En dat heb
ben ze geweten, daar, in de polder
rond Poortvliet. Want die bunker
zorgde voor een zwakke plek in de
'dijk met als gevolg dat de dijk in
1953 doorbrak en de hele zaak daar
achter onder water kwam te staan.
Met alle verschrikkelijke gevolgen
van dien. „Het was net alsof er een
gordijn van water over de dijk lag",
weet Ina met een beroep op haar nog
uitstekende geheugen.
Als geen ander herinnert ze zich ook
de familie van 't Hof. „De klein
dochter van Dies van 't Hof was er
zaterdag ook. Die werd geboren toen
ik tien jaar was. We waren als buren
op elkaar aangewezen. Want eigen
lijk was het een beetje eenzame be
doening. Die kleindochter was ei
genlijk mijn speeltje, want mijn
zussen zaten al lang op school."
Ina de Ruiter waagde het zaterdag
niet in de schoorsteen te klimmem.
Daarvoor waaide het te hard en ging
de top naar haar zin teveel heen en
weer. Wel deed ze dat toen ze zestien
jaar was. Vader was tevens kustlicht-
wachter en op een bepaald moment
werd er licht op de schoorsteen van
het gemaal geplaatst. Op die manier
werden schepen voor de haven van
Strijcnham de weg gewezen. Tot de
lamp kapot ging en pa ziek was. „Er
moest en zou licht zijn", weet Ina
nog. Dus zat er voor haar niets an-
„Maar hoe mooi het er ook uitziet,
wij blijven echt budgetvriendelijk
werken. Zo zijn we begonnen en zo
blijven we dat ook doen," zegt de 29-
jarige ondernemer. De Rooy blijft
met beide benen op de grond staan.
Het nieuwe pand ziet er mooi uit,
maar van overbodige franje is geen
sprake. Dat strookt met de instelling
van de ondernemer. Belangrijk is dat
klanten snel en tegen lage kosten
worden geholpen. Die formule han
teerde De Rooy al toen hij in de au
tobranche begon.
De Rooy begon met één busje om
auto's van klanten ter plekke te repa
reren. Mobiel repareren bleek een
succesformule. Het busje wat toen
reed, is Autoschadeland.nl in Stol
wijk geworden. Er werken vijf men
sen. Elke woensdag gaat De Rooy er
heen. Voor de rest van de week con
centreert hij zich op het bedrijf in
Sint-Philipsland.
In feite zijn dat nu twee vestigingen
aan de Industrieweg geworden. Want
De Rooy zat al sinds 2006 aan de In
dustrieweg. Op nummer vier. „Toen
dit gebouw in de verkoop ging, heb
ben we het gekocht. In twee maan
den tijd hebben we dit nu kunnen re
aliseren. Het was 1600 vierkante
meter bedrijfsoppervlakte, het is nu
2600 vierkante meter omdat we er
ook een stuk terrein van de gemeente
bij hebben gekocht voor onze occa
sions. Er staan 75 auto's op." Een be
langrijke poot onder het bedrijf,
vindt De Rooy. „Met de afzet van
tweedehands auto's is het voor ons
fijn om ook de nazorg en de service
te verlenen."
Het bedrij f richt zich op een regio die
ongeveer begrensd wordt door Zie-
rikzee, Woensdrecht, Goes, Numans-
dorp en Roosendaal. „We doen alle
complexe reparaties. Maar we blij
ven de kosten laag houden."
In feite is het repareren en de outlet
van nummer 4 verhuisd naar num
mer 8 waar het een veel ruimer jasje
heeft gekregen. Dat heeft het echter
ook mogelijk gemaakt dat De Rooy
in het 'oude pand' een nieuwe poot
onder het bedrijf kon starten. Een on
derhoudsdienst voor de auto: APK,
onderhoud en diagnose. Dat laatste
klinkt medisch maar het heeft te ma
ken met het doorlichten van de wa
gens met speciale apparatuur. „Te
genwoordig zitten er veel com
putersystemen in een auto. We heb
ben nu apparatuur waarmee we vrij
snel een storing in zo'n systeem kun
nen opsporen. Door gebruik te ma
ken van de laatste technieken hoeven
we niet alle onderdelen apart te be
kijken."
Volgens De Rooy zijn er ook steeds
meer verzekeringsmaatschappijen
die hun klanten doorverwijzen naar
Sint-Philipsland voor kleinere repa
raties. „Ze hebben vertrouwen in
ons. Dat is heel mooi. Wij kunnen er
goed een mouw aan passen.
Het bedrijf groeide in het pand op
nummer 4 uit zijn jasje. Zoals het
ook uit zijn jasje groeide op de boer
derij van zijn ouders waar hij Ben de
Rooy Car Repair begon. „De appel
koelcel was ingericht als garage. Er
was twee man personeel aan de slag.
Ik was veel op pad. Op een gegeven
Uit op Tholen onthaalde vrijdag een klein doch select gezelschap op een
heerlijk avondje pianovirtuositeit. Niemand minder dan de vermaarde
Daniël Wayenberg nam het gehoor bij de hand en liet het niet alleen ge
nieten van zijn fabelachtige muzikale techniek en temperament, maar
doceerde vóór en na ieder programmaonderdeel over componist, diens
tijdgenoten en over oorsprong en naamgeving van het opus. Op een
luchtige, een soms welhaast onderkoelde wijze kruidde hij deze mini
colleges met vleugjes humor.
In de Appassionata van Ludwig van
Beethoven, waarmee hel muzikale
vuurwerk begon, kwam de luisteraar
al meteen in aanraking met Daniels
vingervlugge vaardigheden, maar
ook met de expressie waarmee hij het
Andante wist te vertolken. De roman
tiek van de Impromptus van Chopin,
waaronder de Fantasie-impromptu
opus 66. sloot het voor de pauze deel
af.
Het tweede gedeelte van het concert
stond, nog meer dan het eerste, in het
licht van technische hoogstandjes.
Volgens de inleider zélf was het de
componisten Liszt en in mindere ma
te Rachmaninoff te doen geweest om
werken te componeren met een moei
lijkheidsgraad, die vrijwel door nie
mand dan henzelf konden worden
uitgevoerd. Het was duidelijk, dat ze
daarbij niet op Daniël hadden gere
kend. Hij wist de duivelse sprongen
over het klavier trefzeker te maken en
daarbij de gevoeligheid van de wer
ken te bewaren.
Het was al, ongemerkt, tegen de klok
van elf toen het concert werd afgeslo
ten met de Fantasie Oriëntale van de
Russische componist Balakirev. Dc
naklanken van Sprookjes van Dui
zend en één Nacht en Aladin verge
zelden de toehoorders op hun weg
naar huis.
De kleine man, bescheiden en hoogst
plezierig vertellend rond zijn met
passie uitgevoerd programma liet een
enthousiast gehoor achter, dal met
bewondering een ruim tachtigjarige
pianovirtuoos zag vertrekken richting
Parijs, zijn woonplaats. Is dat ook
niet de stad, waar men te hoop loopt
vanwege verhoging van de pensioen
leeftijd van 60 naar 62 jaar?
Een besluit over de verplaatsing van de scholen en de sportaccommo
daties aan de Zoekweg in Tholen wordt met nog eens drie tot vijf maan
den uitgesteld. Het voorstel om een voorkeursvariant te kiezen, is vori
ge week in de commissie bestuurszaken van de agenda gehaald, net als
een maand geleden.
Dat gebeurde op verzoek van de
SGP, en de andere fracties stemden
er stilzwijgend mee in. Fractievoor
zitter Bert van Ecnennaam gaf aan
dat de SGP betwijfelt of de geplande
woningbouw voldoende zal opleve
ren om de plannen betaalbaar te ma
ken. Dit in het licht van de economi
sche recessie. De financiële risico's
voor de gemeente zouden te groot
kunnen worden. Volgens Van Eenen-
naam moet het Thoolse project in re
latie worden gezien tot de plannen
ten zuiden van Sint-Maartensdijk en
Scherpenisse. „We willen dit uitstel
len tot het eerste kwartaal van vol
gend jaar. En dan willen we graag
een open discussie met dc gemeen
teraad, en later met het college van
burgemeester en wethouders", aldus
de SGP-fractievoorzitter.
Met het project scholen/sportaccom
modaties in Tholen is een investe
ring gemoeid van ruim 21,2 miljoen
euro. Het tekort op de grondexploi
tatie is geraamd op 2,7 miljoen euro.
Dal geld moet nog worden gevon
den, mogelijk dat dc gemeenteraad
er donderdag bij de behandeling van
de begroting 2011 over spreekt.
Dameszanggroep Kir Royal uit
Sint-Annaland is druk in de weer
met de organisatie van het Winter
DansGala. Het vervolg op hun suc
cesvolle eerste gala in 2007 wordt
georganiseerd in De Wellevacte op
vrijdag 10 en zaterdag 11 decem
ber a.s. Net als de eerste editie
krijgt de zanggroep tijdens het eve
nement medewerking van veel lo
kale verenigingen. In de Winter
DansGala BABBELS treedt er
iedere week één voor het voetlicht.
Deze week: Het Casembrootkoor!
Wat Fleur, Elise, Iona, Teun, Myr-
the, Roselie, Dion en Leonie be
treft, kan het niet snel genoeg de
cember zijn! Deze 'oudgedienden'
van het Casembrootkoor zongen
ook mee tijdens het WinterGala
van 2007. En ook al waren ze toen
nog maar 6, 7 of 8 jaar, ze hebben
er erg leuke herinneringen aan.
Vooral de meisjes denken terug
aan die mooie jurken, de glitters en
hoog opgestoken haar. Maar bo
venal ook aan hun opkomst in de
donkere zaal, ieder met een lichtje
in de hand en zacht Kerstliedjes
zingend. Het kinderkoor van De
Casembrootschool is opgericht in
januari 2002. Inmiddels is het niet
meer weg te denken uit de Setal-
landse samenleving én daarbuiten.
Al tal van evenementen en gebeur
tenissen zijn opgeluisterd door de
stemmen van deze enthousiaste
kinderen. En dat ze meer kunnen
dan alleen Kerstliedjes zingen, zal
niemand vreemd zijn. In de ruim 8
jaar dat het koor bestaat, heeft het
een zeer uitgebreid repertoire op
gebouwd. Van kinderliedjes tot
musicalmuziek, in het Nederlands,
Engels, Frans en zelfs Russisch...
Ze zingen het allemaal! Vanaf het
allereerste begin ligt de muzikale
leiding bij juf Carla Westdorp.
Sinds twee jaar deelt ze deze met
juf Julie Diemei. In de loop der ja
ren zijn verschillende optredens de
revue gepasseerd. Juf Carla: „We
hebben gezongen tijdens een
schoolmusical, de Kinderboeken
week, op Koninginnedag, op ver
schillende Schorrefestivals, op het
vorige WinterGala, tijdens dc ope
ning van de nieuwe muziekzaal bij
de Wellcvaetc en de heropening
van de standerdmolcn aan de Mo
lendijk. Ook tijdens de McgaMu-
ziekMarathons van Accelerando in
2003 én 2009 leverde het Casem
brootkoor een bijdrage." Momen
teel werken de beide juffen samen
met de kinderen aan een optreden
tijdens de jaarlijkse vrijwilligers-
avond van de gemeente Tholen,
eind november in het gemeente
huis. Een lange staat van dienst
voor een betrekkelijk jonge club.
Maar wat was nu hel leukst, het
meest indrukwekkend? Daar zijn
de beide dames het snel over eens:
„De optredens waarbij we samen
werken met andere muziekgroepen
als Kir Royal, het Schorrekoor en
Accelerando. Zelf zijn we een re
delijk kleine club en onze begelei-
dingsmuziek is meestal van een
CD. Dan is het natuurlijk erg leuk
wanneer je kunt samenwerken met
anderen. Samen breng je dan een
optreden dat alleen niet had ge
kund! De kinderen en wij hebben
dan ook ontzettend veel zin in het
WinterDansGala van Kir Royal!"
Advertentie I.M.)
Ina de Ruiter-Verhurg geniet van de prenten van destijds.
ders op dan tientallen meters met een
nieuwe lamp naar boven te klaute
ren, vogelnesten en grote spinnen
trotserend, om schippers van een
lichtgevend baken te voorzien.
Gedurende de oorlogsjaren leefde
het gezin Verburg elders op het ei
land, maar keerde in 1945 terug in
het toen volledig uitgewoonde huis.
„Er was geen raam meer heel. Alles
moest worden vernieuwd of opge
knapt, herinnerde ze zich nog."
Door het werk van haar man woonde
ze daarna nog een tijdje in Rotter
dam en verhuisde het echtpaar ver
volgens naar Goes, waar een nieuwe
werkgever wachtte.
Enthousiast bekijken ze de foto's op
de tafel uit dc goede oude tijd. Tot
het tijd wordt om naar buiten te gaan
en te kijken welke kleur rook er uit
de schoorsteen komt.
Kees Slager doet zijn uiterste best.
Vanaf de dijk hebben de fotografen
een goed uitzicht op de schoorsteen-
punt, maar met de harde wind van
zee is de rooksliert sneller vervlogen
dan hij uit dc pijp komt.
Dat mag de pret niet drukken en terug
in de warme omgeving die Slager van
het monumentale erfgoed heef ge
maakt, wachten weer allerlei lekker
nijen. Willy en Chris Koopman uit
Sint-Maartensdijk genieten ervan.
Met de zeer interessante diapresenta
tie met uitleg van Henk Bos en de
prachtige werkkamer/bibliotheek van
Kees Slager. „Het was gewoon een
heel gezellige middag. En als je ,de
pupe' dan nog kan beklimmen, voelt
hoe die door de wind heen en weer
beweegt en nog echte rookwolkjes uit
de schoorsteen ziel komen, dan be
leef je echt een unieke middag", al
dus Willy en Chris Koopman.
Ben de Rooy tussen de auto 's in i
moment stonden er twintig auto's op
het erf en was het een komen en gaan
van klanten. Het werd tijd dat wc
daar vertrokken."
Behalve dc liefde voor auto's, was de
Tholenaar ook altijd geïnteresseerd
in de handel. Als jonge jongen spoot
hij een Vespabrommertje over en
bood het te koop aan. Dc in- en ver
koop is nu tot wasdom gekomen
want er staan nu 75 auto's te koop
aan de Industrieweg. In de
showroom slaan een paar 'pronk
stukken'. „Vaak zijn dat sportieve
modellen, maar voor de rest hebben
we veel gangbare merken en types,
hoor."
In dc showroom achter de glazen pui
kunnen klanten ontvangen worden
voor een verkoopgesprek. Daar is
ook dc balie van de receptie. De pui
van het pand is aangepast en heeft
een strakke moderne uitstraling ge
kregen. Er is een luifel aangebracht.
Er is opnieuw bestraat en er zijn
vlaggenmasten geplaatst. De ope
ning is ook het moment om een
nieuw logo en een nieuwe website te
presenteren: Bcndcrooy.nl.
Volgens dc ondernemer is de ge
meente ook blij met de bloeiende
zaak. En laatst kreeg* hij een klant uit
nieuwe werkplaats. Zelf komt hij i
Rotterdam. „Die was verbaasd over
zo'n mooi bedrijf in deze hoek.
Daarom proberen we het ook netjes
te houden."
Toen de Tholenaar van de middelba
re school afkwam, werkte hij zes
jaar als monteur bij Labo in Tholen
om vervolgens de stap naar het zelf
standig ondernemerschap te maken.
Hij heeft nu bijna vijftien jaar erva
ring in het vak, maar komt zelf niet
meer aan het repareren van auto's
toe. De Rooy is vooral in het kantoor
boven de showroom actief om op
drachten te verwerven en met klan
ten te overleggen. Maarten Kolen is
chef werkplaats schadeherstel en Pe
ter Fase chef monteur van de auto
service. Ook zijn vrouw werkt mee
aan de onderneming. „Ze doet de
administratie en draagt zorg voor
een goede thuisbasis gezien de uren
die ik hier aanwezig ben. Zij is een
dochter van ondernemer Rcijngoudt,
van het bedrijf Reijnlof hiernaast.
Dus kent ze dc klappen van de
zweep van het zelfstandig onderne
men."
Het nieuwe pand werd in twee maan-
meer toe aan het repareren van
den aangepast aan de eisen van het
garagebedrijf. Er zijn twee spuitcabi
nes in gebouwd. In de grootste kun
nen twee auto's tegelijk onder han
den worden genomen. „Het is
energiezuiniger. We hebben nu een
high tech spuilapparaal dat veel mi
lieuvoordeel oplevert. De ruimtes
zijn extra geïsoleerd en geluidsarm
gemaakt. Het past allemaal in het
duurzaam ondernemen. Dat is echt
iets voor onze generatie. Prijsbewust
bezig zijn. We gooien bijna niks
meer weg. We gebruiken speciale
handschoenen die wc kunnen herge
bruiken." De andere spuitcabine
wordt ook gebruikt om andere pro
ducten te spuiten, van radiatoren,
deuren, tot vleugels van een vlieg
tuigje.
Dc Rooy kreeg van minister presi
dent Balkenende een aantal jaren ge
leden in de Zeelandhallen in Goes
een complimenten voor zijn repara
tiemethode. „Als voorbeeld van
duurzaam ondernemen. We vervan
gen geen bumper maar maken hem
heel met een kunststof las die we zelf
ontwikkeld hebben. We zetten er niet
zomaar een nieuwe aan. We kijken
ook eerst of er een tweedehands be
schikbaar is. Er stonden toen wel
ito s.
2800 mensen in de zaal. Ik heb toen
veel media-aandacht gekregen. Dat
deed me wel goed."
De economische crisis treft ook de
autobranche. Vooral de verkoop van
nieuwe auto's liep terug. Maar juist
de autoschadeherstelbcdrijven profi
teerden daarvan. „Het heeft ons veel
kansen geboden. De consument kijkt
heel bewust naar dc kosten. En een
auto is voor de meeste mensen heel
belangrijk. Die moet er spie en span
uitzien, want dat kan iedereen zien.
Dus ondanks de crisis willen mensen
toch een mooie auto."
Bij het bedrijf is een grote doorstro
ming van auto's die in reparatie wor
den genomen. „Er gaat veel om. Dat
is ook van deze tijd. Het zijn lang
niet allemaal grote reparaties, maar
vele kleine. Dat is de kracht want van
vele kwartjes maak je ook een euro."
De Rooy heeft nog wel idealen. „Ja,
een wasstraat en in de toekomst een
tankstation. Als ik dat hier allemaal
zou realiseren, daar zou ik trots op
wezen. Hier in Sint Philipsland kun
nen we wat ruimte betreft goed voor
uit."
