'Er zitten hier echt mensen buiten
het kamp die je dood willen hebben'
Kiwanis toert met 45 motoren door
regio voor steun aan Luchtballon
Zeeuwse spelling
Geluidshinder in plan
Tholen Noord blijkt fors
Straf voor ontvoering en
hennepteelt in Poortvliet
Fietstochtje in Thools dialect
Tholen in decor van Western
Napraten over CDA-congres
Activiteit serviceclub levert 2500 euro op voor het goede doel
Donderdag 14 oktober 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Het is de eerste maandag van de maand, twaalf uur 's
middags. De sirene gaat. Voor de meeste mensen heel
gewoon. Deze keer in oktober is dat het niet voor Roy
van Splunter (22) uit Sint Philipsland. Net drie dagen te
rug van uitzending in Afghanistan, zit de schrik er nog
goed in. Hij heeft in de afgelopen vier maanden 64 keer
op de grond gelegen bij het horen van dat geluid. Terug
in Nederland hoeft dat niet meer, maar het is wel even
wennen voor de korporaal bij de medische dienst van de
luchtmacht.
Uruzgan
Roy van Splunter verzorgt vier maanden slachtoffers in Afghanistan
Slechteriken
Cultuurschok
Oorlogswond
Borstvoeding
Thuisfront
Verpleegkundige
Meer verkeer Grindweg en Ten Ankerweg
Uit herhaald akoestisch onderzoek met betrekking tot de
woningbouw in plan Tholen Noord blijkt dat de toege
stane norm voor geluidsbelasting voor woningbouw fors
wordt overschreden. PvdA-raadslid Jan Heshof spreekt
over kwalificaties als matig, tamelijk slecht en slecht. Hij
pleit in schriftelijke vragen aan b. en w. voor geluidswe-
rende maatregelen.
Bergenaar vrijgesproken van verkrachting
Een 25-jarige inwoner uit Bergen op Zoom is donderdag
vrijgesproken van de verkrachting van zijn vriendin in
Poortvliet. Wel achtte de rechtbank bewezen dat de man
de Poortvlietse van haar vrijheid had beroofd tijdens een
autoritje op 9 april van dit jaar.
Uitgezeten
De eerste herfstmotortoertocht van Kiwanisclub Tholen
is op alle fronten een succes geworden. Het was zaterdag
prima weer voor een rit. Er deden zo'n vijftig mensen op
45 motoren aan mee die zonder ongelukken de eind
streep haalden. En het aan de tocht verbonden goede
doel, stichting De Luchtballon in Ossendrecht, kan 2500
euro tegemoet zien.
Erwtensoep
Stemmen
van lezers
Hij is verzorgende en tegelijkertijd
militair. Hel ene moment staat hij
met een verhand in zijn handen en
het andere met een geweer. Het is
een groot verschil verzorgende te
zijn in Nederland en hetzelfde be
roep in oorlogsgebied uit te oefenen.
Hoewel hij leert om mensen de beste
medische zorg te verlenen, voelt
Roy zich ook militair. „Je leert alle
basiselementen. Bij dreiging krijg je
je wapen en loop je er ook mee
rond." Op dat moment is de grens
tussen goed of slecht getrokken.
„Als je echt in een noodsituatie
komt en je staat tegenover de vijand
weet je: het is hij of ik."
Zover is het voor Roy gelukkig nooit
gekomen. Talibanstrijdcrs hebben
wel diverse malen een aanval ge
pleegd op het kamp waar hij ver
bleef, vliegbasis Kandahar. Roy
herinnert zich 64 raketaanvallen,
waarvoor hij evenveel keer op de
grond moest gaan liggen en een aan
tal grondaanvallcn. „Dan probeert
bijvoorbeeld een zelfmoordterrorist
een gat in het hek om het kamp te
krijgen." De raketaanvallen zijn so
wieso altijd erg spannend, maar
vooral omdat er van tevoren niet kan
worden bepaald, waar de raket neer
komt. „Ze leggen zo'n ding gewoon
op een steen en dan is het maar ra
den waar hij valt." Voor Roy is het
na de eerste aanval wel meteen dui
delijk dat hij in onveilig gebied is
beland. „Ik dacht bij de eerste aan
val, nu is het echt menens. Er zitten
hier echt mensen buiten het kamp
die je dood willen hebben."
Hij belt zijn ouders vrijwel elke dag,
op verzoek van zijn moeder Corrie.
Eén keer is er een aanval als hij net
zijn vader Jos aan de telefoon heeft.
„Ik moest ophangen. Dat was echt
vervelend. Ik zei tegen mijn vader
dat ik terug zou bellen als dat nog
kon. Pas anderhalf uur later kon ik
terugbellen. Ik wist dat ze thuis al
die tijd in spanning hebben gezeten."
Vliegveld Kandahar is volgens Roy
de grootste militaire basis in Afgha
nistan. Er zitten op dit moment
30.000 militairen, waarvan ongeveer
400 Nederlanders. Het grootste aan
deel, zo'n 25.000, bestaat uit Ameri
kanen. „Mensen denken vaak dat de
laatste Nederlandse militairen weg
zijn uit Afghanistan. Dat is niet zo.
Wc zijn weg uit de provincie Uruz
gan, maar na januari zitten we nog
zeker vier maanden in Afghanistan."
In Uruzgan zijn de touwtjes overge
dragen aan de Amerikanen. Roy
vindt dal een lastige kwestie. „Wij
hebben echt een vertrouwensband
met de mensen opgebouwd. De
Amerikanen hebben altijd een offen
sief gepleegd en hebben operaties
uitgevoerd waarbij de Taliban moest
worden 'opgeruimd'. Dan creëer je
niet echt een vertrouwensrelatie met
de bevolking."
Voor Roy betekende zijn uitzending
vier maanden doorbrengen binnen
de 'muren' van het kamp. „Het was
puur binnen en heel af en toe ging ik
naar buiten voor een konvooi. Je zit
altijd achter een hek." Van de wereld
buiten het kamp heeft Roy dus niet
veel kunnen zien. „Ik kon wel langs
de buitenring rijden. Dan zag ik bij
voorbeeld een herder met zijn scha
pen lopen of een boer op het land.
Of kinderen die door het hek groen
ten probeerden te verkopen. Soms,
als er sprake was van dreiging, werd
hei afgeraden om bij het hek te ko
men, omdat je dan een makkelijk
doelwit bent."
Roy van Splunter uit Sint Philipsland heeft vier maanden in het ziekenhuis van de legerbasis Kandahar gewerkt. Daar kwamen ook kinderen
binnen die bijvoorbeeld gewond raakten bij een aanslag of op een bermhom waren gestapt, zoals dit meisje.
In het ziekenhuis in Kandahar komen alle mogelijke gewonden
binnen. ,,lk heb alles verzorgd. Slechterikken krijg je ook ge
woon binnen", vertelt Roy. „We hebben een verdrag moeten te
kenen dat we iedereen zorg verlenen. De slechteriken liggen
wel apart. Vastgebonden en met bewaking." Volgens Roy is het
lastig hen te verzorgen. „Ze willen soms echt niet meewerken.
En ze hebben heel weinig respect voor vrouwen. Dat is lastig,
want je moet ze vaak even samen wassen. Dat moest gebeu
ren, want bij heel veel slachtoffers waren hun armen of hun be
nen eraf." Voor Roy is ieder slachtoffer een mens, ook een
slechterik. „Maar het is wel eens lastig om zo iemand te hel
pen. Het idee dat ze je dood willen maken is heel apart."
V
De Fluplandcr vergeet zijn eerste in
druk bij aankomst in het land nooit
meer.
„Het is echt een cultuurschok. Het
lijkt wel of je duizend jaar terug in
de tijd gaat. Die mensen daar hebben
heel weinig. Ze hebben eigenlijk he
lemaal niets." In het kamp is dat wel
anders. Daar hebben ze alles voor
handen. Roy werkt er op drie posten:
een soort huisartsenpost, de bloed
bank en in het ziekenhuis. In dal
laatste zijn alle benodigde specialis
ten aanwezig.
Roy heeft aan de lopende band
slachtoffers het ziekenhuis zien bin
nen komen. „Vooral in de periode
van juni tot augustus hebben we hele
drukke maanden gehad. Toen waren
er veel aanvallen op de Navo. Tij
dens de verkiezingen in hel land was
het ook een drukke periode met veel
aanslagen, puur om angst te zaaien,
zodat mensen niet naar de stembus
gaan." Het weer speelt ook een rol.
„In dat land heb je soms last van
stofwolken. Dan hadden wij een rus
tige dag, want dan kon er niet gevlo
gen worden. Maar als het zonnig
was, hadden wij het twee keer zo
druk. Het ging dag en nacht door. Je
tegenstander heeft geen regels."
Roy is blij met zijn andere twee
functies. „Dan heb je tijd om even je
zinnen te verzetten op iets anders
dan het ziekenhuis." Roy heeft op de
trauma-afdeling gewerkt en vertelt
dat dat de zwaarste afdeling is. „Je
ziet wat de mensen nog hebben,
maar ook wat ze missen." Die con
statering gebeurt na een uitgebreide
controle, waarbij alle functies van
het lichaam worden nagegaan.
Roy gebruikt ook zijn vrije tijd om
alles een plekje te geven. „Elke mor
gen stond ik om half zes op en ging
ik even hardlopen als dat kon." En 's
avonds gaat hij litnessen met een
clubje vrienden die hij daar ontmoet
heeft. „Sommigen blijven alleen op
hun kamertje zitten. Ik kan me
voorstellen dat je dan vereenzaamt."
Overigens is de temperatuur overdag
niet echt aangenaam om aan sport te
doen. „We hebben de 55 graden Cel
sius aangetikt." 's Nachts daalt het
kwik tot ongeveer 10 graden. Roy
heeft op de huisartsenpost de taak
om een paar keer op een dag een
temperatuurmeling te doen om ad
vies uit te brengen hoeveel liter
vocht de militairen die dag moeten
drinken.
Roy heeft foto's en filmpjes gemaakt
van patiënten voor, tijdens en na een
operatie. Hij heeft daar voor het
eerst gezien hoe een oorlogswond
eruit ziet. „Een been is gewoon af
gerukt. Het is geen 'mooie wond'
zoals hier. Het is gelijk heftig wat je
ziet. Je kunt je er niet echt op voor
bereiden.' Hij heeft weliswaar veel
foto's ervan gezien. Bijvoorbeeld
die van zijn vriend en collega Ri
chard van Duuren, die een jaar eer
der naar het gebied is uitgezonden in
dezelfde functie. „Maar een foto is
ook maar een foto. Het geschreeuw
van die man, de geur die eraan
hangt. Dat vergeet je niet meer. Het
stinkt ook, het ruikt naar verbrand
vlees." Roy heeft diverse foto's van
mensen die op een bermbom zijn ge
stapt. Ze zitten onder de brandwon
den en vol scherven. Een been is niet
meer te herkennen als been.
Roy heeft respect voor de specialis
ten, wat die nog van een letsel kun
nen maken. Zo laat hij een foto van
een man zien waarvan het gezicht
volledig verwond is. De artsen heb
ben dat behoorlijk kunnen redden,
laat een foto van enige tijd later
zien.
In het ziekenhuis komen zowel mili
tairen, burgerslachtoffers en slacht
offers van de tegenpartij binnen. On
der de burgers zijn ook wel eens
kinderen. Dat vindt Roy het moei
lijkst. „Er wordt echt niemand ge
spaard in dat land." Hij vertelt over
een jongetje dat met zijn broertje
aan het spelen was. Ze stapten op
een bermbom. Eén van de jongens
was op slag dood. De ander werd
naar het ziekenhuis gebracht. „Nog
helemaal onder het stof met letsel
van scherven en stenen. En hij had
een stuk bot van zijn broertje door
zijn kaak gekregen." Heel vaak heb
ben de kinderen geen familie meer,
vertelt Roy. Hele gezinnen komen
om door een bom. „Een ventje van
drie had niemand meer. Wc hebben
nog wel zijn opa kunnen opsporen
en die bleef bij hem in het zieken
huis."
Overigens komen vrouwen amper in
het ziekenhuis. Als slachtoffer komt
dat wel voor, maar tijdens Roy zijn
verblijf is dal niet gebeurd. „Wel
kleine meisjes. Helemaal verbrand."
Eén keer is er een moeder borstvoe
ding komen geven aan haar baby.
„De moeder moetje negeren en hoef
je niet eens aan te kijken. Een vrouw
is weinig waard voor die mensen.
Heel apart, want je bent gewend om
een praatje te maken of te vragen:
hoe gaat het?" Alleen de vaders blij
ven in het ziekenhuis waken als er
kinderen liggen, vertelt Roy.
Hij heeft voorafgaand aan zijn uit
zending informatie gekregen over de
cultuur en historie van Afghanistan.
„Je krijgt dingen mee waar je op
moet letten. Je bent toch in een an
der land en je moet je aanpassen."
Zo weet hij dat een Afghaan het als
een vernedering ervaart als je hem je
voetzolen laat zien. Ook met het
eten in het ziekenhuis wordt er reke
ning mee gehouden dal een Afghaan
geen varkensvlees krijgt opgediend.
Of dat het ramadan is. ,;We werden
eigenlijk constant op de hoogte ge
houden als er iets was waar rekening
mee gehouden moest worden. Dat
stond dan bijvoorbeeld op een infor-
matiescherm in de kantine."
Roy vindt dat hij veel aan het thuis
front heeft gehad. Zijn ouders heb
ben hem (link gesteund, vindt hij.
Heimwee heeft Roy niet gehad. „Je
stelt jezelf erop in dat je er vier
maanden zit. Ik kan toch niet eerder
weg." Hij ondervindt ook veel steun
van Richard. Die heeft speciaal een
paar weken vrij genomen, nu zijn
goede vriend terug is. Vanzelfspre
kend vindt hij, Roy zou hetzelfde
doen. Ze begrijpen nu van elkaar
wal ze in Afghanistan hebben mee
gemaakt. Maar, ze zouden zo weer
gaan.
Beiden werken op de basis in Gilze-
Rijen. „Ik doe alles samen met
Richard. Alleen zijn wc jammer
genoeg niet samen op uitzending ge
weest. Ik hoop de volgende keer
wel." Waar en wanneer dat zal zijn,
weten ze nog niet. „Het is gewoon
afwachten waar er iets gebeurt en
waar ze Navo-hulp voor inzetten.
Als ik moet, dan gaan we. Het is
mijn werk", aldus Roy.
Nu is het even omschakelen naar de
dagelijkse beslommeringen van de
collega's in Nederland. Roy en Ri
chard werken op de polikliniek van
het gezondheidscentrum in Gilze-
Rijen. Daar kunnen alle militairen
terecht met kwalen en gezondheids
klachten en worden kleine ingrepen
uitgevoerd, zoals hechtingen. Ri
chard heeft ook even moeten wen
nen, toen hij net terug was. „Dan
belde er iemand om te klagen dat hij
al zo lang verkouden was. Gewoon
goed snuiten, zei ik dan. Maar ik heb
toch geleerd ook die klachten weer
serieus te nemen."
De vrienden kunnen nu weer samen
hun dagelijkse hardlooprondje doen.
En Roy is alweer in actie gekomen
bij zijn voetbalclub Noad '67. Het is
de draad van het gewone leven weer
oppakken, maar Roy kijkt nu overal
toch wel een beetje anders tegenaan.
„Sinds ik thuis ben, geniet ik van
kleine dingetjes. Je kunt bijvoor
beeld gewoon met de auto op pad
gaan en hoeft nergens op te letten.
Het is wel even wennen. Ik besef nu
nog beter hoe goed we het hier heb
ben."
Roy van Splunter is na de Groene School in Middelharnis een
opleiding gaan volgen voor verzorgende. „Ik moest kiezen na
de basisschool en de zorg trok ook", verklaart hij zijn omme
zwaai. Hij werkte een halfjaar in een verpleeghuis toen hij op
internet een vacature voor de afdeling primate trauma life sup
port (ptls) ofwel verzorgende bij de luchtmacht zag. „Je kreeg
de mogelijkheid door te leren voor verpleegkundige." Zijn goe
de vriend Richard van Duuren stapte ook over van de mare
chaussee naar de luchtmacht en zo werden ze collega's op de
basis in Gilze-Rijen. Ze werken daar in het gezondheidscen
trum. Richard ging vorig jaar voor het eerst op uitzending en
Roy volgde dit jaar.
Het verkeer over de Ten Ankerweg
en Grindweg zal sterk toenemen als
er twee supermarkten op het Timpa-
terrein komen. Dit gevoegd bij de
verdere groei van Tholen zal het aan
tal verkeersbewegingen daar Hink
-stijgen. Raadslid Heshof ziet de bui
al hangen en maakt zich ongerust
door de akoestische onderzoeken.
„Welke negatieve effecten kan dit
hebben op de gezondheid van toe
komstige bewoners", wil het PvdA-
raadslid van b. en w. weten. Recent
werd een Zwitsers onderzoek be
kend, waaruit bleek dat geluidsover
last een grotere kans op een hartaan
val geeft. Hierbij ging het dan vooral
om vliegroutes. Volgens dat onder
zoek hebben mensen die dagelijks
gemiddeld blootgesteld worden aan
geluidsoverlast van 60 decibel, dertig
procent meer kans om te sterven aan
een hartaanval dan mensen die dage
lijks minder dan 45 decibel te ver
werken krijgen.
Heshof vraagt zich af wat de negatie
ve effecten van de geluidsbelasting
kunnen zijn op de verkoop van de
woningen in Tholen Noord. Hij wil
weten of de procedure waarin de
burgemeester kan verzoeken om de
norm te verhogen, al in gang is gezet
en of al bekend is, wat de uitkomst is
of wordt verwacht. „Waarom kunnen
er geen gcluidswcrcnde maatregelen
worden getroffen in relatie tot de
woningbouw in plan Noord?", zo
vraagt Heshof aan b. en w.
Daarnaast had hij haar bedreigd en
mishandeld. De rechtbank veroor
deelde de Bergenaar tot een jaar ge
vangenisstraf, waarvan de helft
voorwaardelijk, proeftijd twee jaar
en 120 uur werkstraf. Dat was aan
zienlijk lager dan de vier jaar cel,
geëist door de officier van justitie.
Die vond ook alle feiten, dus ook de
verkrachting, bewezen. In de straf
maat werd meegenomen dat de
Bergenaar een hennepkwekerij had
opgezet. Voor het aftappen van ille
gaal stroom moet hij 2.952 euro
schadevergoeding betalen aan Del
ta.
Het accent in de strafzaak lag op de
verkrachting. Het slachtoffer had te
gen de politie verklaard dat ze 9
april in de woning in Poortvliet,
waar ze een half jaar met haar
vriend samenwoonde, eraan toe had
gegeven toen ze werd gedwongen
tot seks. Ze had volgens haar wel
gehuild. Toen haar vriend op de
bank in slaap viel zag ze kans in
schaarse kledij de woning uit te ren
nen, waarna ze bij wildvreemden
aanklopte om de politie te bellen.
De rechtbank had te weinig gronden
om de verkrachting overtuigend te
kunnen bewijzen. Voor de ontvoe
ring had de rechtbank wel voldoen
de bewijs. Zo moest het slachtoffer
gedwongen in de auto blijven zitten,
werd haar gsm afgepakt en werd ze
na een bezoekje aan zijn oma in
Bergen op Zoom gedwongen om
opnieuw in de auto plaats te nemen
voor de ril naar Poortvliet.
De hennepplantage werd in een
schuur achter de woning aangetrof
fen. De zes maanden effectieve ge
vangenisstraf heeft de Brabander in
middels in voorarrest uitgezeten.
De deelnemers aan de toertocht parkeerden hun motoren op het Havenplein in Sint-Annaland.
In café-restaurant Havenzicht in
Sint-Annaland keek Marco Rijsten-
bil aan het einde van de middag te
vreden terug. Hij bedankte alle
deelnemers voor hun komst. Kiwa-
nis-lcdcn hadden familie, vrienden
en kennissen warm gemaakt voor de
motorrit. Zodoende kwamen dc rij
ders niet alleen van Tholen, maar
ook van Flakkcc, uit de buurt van
Rotterdam en West-Brabant. Rijs-
tcnbil is zelf in Oud-Vossemeer op
gegroeid, woonde in Tholen en
sinds zes jaar in Fijnaart. Hij vormt,
met Jan den Engelsman, Fred Oos
trum en Anton Geluk, de project
groep die dc motortoertocht heeft
georganiseerd.
„We zochten als Kiwanis naar méér
activiteiten voor fondsenwerving.
En toen heb ik een toertocht voorge
steld", vertelt Rijslenbil. Hij rijdt,
net als Fred Oostrum uit Sint-Maar
tensdijk, zelf veel op dc motor. En
er zijn er meer bij Kiwanis Tholen,
zodat het idee steun kreeg.' „We
hebben er een vrije rit van gemaakt.
Dan doet ieder op eigen verant
woording mee. Je rijdt ook niet in
grote groepen. En je hebt minder
rompslomp met vergunningen en
dergelijke", legt Rijstenbil uit.
Vanaf tien uur zaterdagmorgen ver
trokken de deelnemers vanaf het ge
bouw van de stichting praktijkoplei
ding bouw aan de Nobellaan in Ber
gen op Zoom. Eerst was daar een
broodje met koffie genuttigd. De rit
ging richting Tholen, langs Oud-
Vosscmccr naar Nieuw-Vossemeer,
verder langs Steenbergen, Dintel-
oord, Standdaarbuiten en Zevenber
gen. Halverwege de tocht was er
een stop in Prinsenbeek, waar op
nieuw broodjes werden genuttigd
met iets te drinken erbij. Toen ging
het naar Breda, Rijsbergen, Sprun-
del. Achtmaal, richting Roosendaal,
Heerle, Halsteren, opnieuw naar
Tholen. Langs de zuidkant van het
eiland richting Poortvliet en dan
naar het eindpunt in Sint-Annaland.
waar 200 kilometer op de teller
stond. Een gevarieerde rit over veel
binnenwegen, door polders, bossen
en bebouwde kommen.
Dc dagen voorafgaand aan dc tocht
zijn delen van de route gecontro
leerd. „Vrijdag hebben we er bij
Steenbergen nog een stuk uitge
haald omdat we daar de weg niet op
konden", vertelt Marco Rijstenbil.
Het was een zonnige dag met wei
nig wind, zodat het aangenaam rij
den was. Regen zou de binnenwe
gen - die soms behoorlijk met
modder besmeurd waren, viel te be
luisteren - glad hebben gemaakt,
waardoor het onveiliger rijden zou
zijn geweest. Maar nu verliep de
tocht zonder ongelukken. Eén deel
nemer viel uit met materiaalpech.
Op het eindpunt in Sint-Annaland
was er. erwtensoep met broodjes
voor iedereen, ter afsluiting van dc
dag. Er zal volgend jaar zeker weer
een dergelijke tocht georganiseerd
worden, zegt Rijstenbil.
Deelnemers en sponsoren zorgden
ervoor dat Kiwanis Tholen 2500 eu
ro kan overhandigen aan stichting
Dc Luchtballon. Deze vrijwilligers
organisatie organiseert bij Calfvcn
vakantiekampen voor kinderen met
astma.
Op 3 november a.s. wordt in het
kader van het 600-jarig bestaan van
Oud-Vossemeer een avond gehou
den over het Thools dialect.
Naar het voorbeeld van het 'groot
dictee der Nederlandse taal' wordt
aan een aantal geselecteerden een
dictee voorgelezen waarop ze hun
kennis van het dialect kunnen toet
sen. Degene met dc minste fouten,
krijgt een wisseltrofee. De mensen
in de zaal kunnen deelnemen aan
dit Thools dictee buiten mededin
ging.
Richtlijn voor het dictee is het
woordenboek der Zeeuwse dialec
ten en de daarvan afgeleide Zeeuw
se schriefwiezer.
Mijn verhaal 'Leve op 't stoorhge-
mael' in het boekje 'Grepen uit
Oud-Vossemeers verleden', uitge
geven door de heemkundekring
Stad en Lande van Tholen is in zijn
oorspronkelijke versie dan ook vol
gens het Zeeuws woordenboek.c.q.
de schriefwiezer geschreven.
De redactie van het boekje heeft
hel, om mij onduidelijke reden,
blijkbaar nodig gevonden mijn
verhaal in een zgn 'fonetische'?
schrijfwijze te veranderen met als
resultaat een spelling die volledig
afwijkt van het Zeeuws woorden
boek, c.q. de Zeeuwse schriefwie
zer. Zonder voorkennis is mijn
verhaal via hel jaarboekje in de pu
bliciteit gebracht met als resultaat
een versie met een goede strek
king, maar een verkeerde schrijf
wijze (spelling).
Daarom een waarschuwing voor
alle deelnemers aan het Thools dic
tee. Conformeer u bij de voorberei
ding op de 'grote avond' niet aan
de schrijfwijze van mijn verhaal
in het jaarboekje van de heem
kundekring! Voor verdere infor
matie verwijs ik naar de website
www.thoolsdictcc.nl waar u de
schriefwiezer kunt vinden. Alle
deelnemers aan het dictee veel suc
ces!
Nellie Slager-den Engelsman,
Oud-Vossemeer.
Oud-Poortviietenaar Jaap Murre zal
zaterdag op dc 34ste dialectdag in
Nieuwdorp een verhaal in het
Thoolse dialect vertellen over een
fietstochtje. Dat past in hel thema
fietsen in Zeeland die de Zeeuwse
dialect vereniging aan de jaarverga
dering geeft. Murre die in Middel
burg woont, is penningmeester van
de vereniging.
Zijn optreden vindt in het middag
programma plaats dat om twee uur
begint in dc Zeeuwse boerderij
Landlust in Nieuwdorp.
Wie zaterdagavond een winkel in
Tholen bezoekt, kan het idee heb
ben zo een decor van een Wes
ternfilm te zijn binnen gestapt.
Dc ondernemersvereniging Tholen
organiseert dan de elfde editie
Moonlightshopping en heeft dat
thema, naast boerderij, gekozen
voor dc speciale jaarlijkse koop
avond. Bezoekers worden verzocht
zich te kleden naar het thema. De
winkels zijn van zeven uur tot half
tien geopend en aansluitend is dc
trekking van dc loterij, waarvoor de
winkeliers voorafgaand aan het eve
nement lootjes hebben uitgedeeld.
De winnaar wordt bekend gemaakl
bij Inema op dc Botermarkt. De op
brengst van de loterij gaal naar het
goede doel van dit jaar. namelijk
zorgboerderij Den Oesterdam, waar
mensen met een verstandelijke han
dicap leren omgaan met dieren. De
mensen van de zorgboerderij zijn
aanwezig om te vertellen over hun
werk.
Dc CDA-afdeling Tholen praat op
donderdag 21 oktober in Mculvliet
in Tholen over de verkiezingen
van het waterschap Scheldestroom.
Maar op deze ledenvergadering zal
er ongetwijfeld ook nog worden na
gepraat over het sterk verdeelde
CDA-congres en dc deelname van
dc partij aan de regering met ge-
doogstcun van de PVV. Voorzitter
David Coppoolse van de Thoolse
afdeling en wethouder Kees van Dis
waren tegen een kabinet met ge-
doogsteun van de PVV. Op de kan
didatenlijst van hel CDA voor het
waterschap staan J. van der Wel uit
Tholen op nummer 4 en W. van
Nieuwenhuij/.en uit Sint Philipsland
op nummer 10. De bijeenkomst be
gint om half acht.
