Juffrouw van De Ark
bij beste tien talenten
'Als kind stond ik al te kijken hoe
mijn vader horloges repareerde'
CD met boodschap in eigen taal
Tachtig miljoen naar de
Pluimpot is onbezonnen
Reclame in het groen en
supermarkten plan Noord
Donderdag 7 oktober 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Alleen al landelijke nominatie is een eer
De 23-jarige onderwijzeres Salome Pouwelse van De
Ark in Oud-Vossemeer is een aanstormend onderwijsta-
lent. Ze hoort bij de tien beste afgestudeerden van de pa-
bo's in Nederland. Zaterdag was ze bij de verkiezing in
Hilversum, maar viste naast het net. Toch is ze heel blij
met het resultaat. „Alleen al de nominatie is een erken
ning voor mijn werk."
Brandweerkazerne
Stemmen
van lezers
Durven
Rien en Betty de Graaf stoppen na 32 jaar met winkel in Stavenisse
De deur zit op slot. De luxaflex is neergelaten. De hor
logerie van Rien de Graaf en Betty de Graaf-van Poort
vliet aan de Voorstraat in Stavenisse is dicht. Na 32
jaar. De winkel is leeg. Met het sluiten van de zaak ver
liest het dorp een bekende winkel. Het echtpaar dreef
de zaak samen. Rien repareerde horloges en uurwerken
in de werkplaats, Betty stond in de winkel. Ze hebben
geen opvolgers.
Watertoren
Gezellig
Afkicken
Ambachtslieden
Christelijk mannenkoor Door Eendracht Verbonden Sint-Annaland
In een volle hervormde kerk heeft het christelijk man
nenkoor Door Eendracht Verbonden uit Sint-Annaland
vrijdagavond de eerste cd gepresenteerd. Dirigent Koos
van der Slikke ontving het eerste exemplaar. „Er staan
zestien nummers op met een boodschap, gezongen in on
ze eigen taal. Dat wordt door onze toehoorders het meest
gewaardeerd", zei voorzitter Jan van Dijke.
Steeds beter
Vol overgave
Betho houdt ook
raadhuis schoon
'Chinees' op palen
Contributie hoger
I
len. Op 14 mei 2009 zei de meer
derheid van de raad nog dat de
Cl000 aan de Postweg kan blijven.
Met name de VVD. Algemeen Be
lang Tholcn, CU en in iets mindere
mate de PvdA vinden 2 supermark
ten ook mede i.v.m. spreiding, in
plan Noord niet nodig. De Cl000
kan aan de Postweg blijven. Nu
ruim een jaar later hoor je er nie
mand meer over. De verkiezingen
zijn voorbij, de stoelen zijn ingeno
men en waarom zul je je dan nog
druk maken wat er buiten de raad
zaal gebeurt of nodig is. In plaats
van spreiding nu 2 supermarkten bij
elkaar waar je de burgers echt niet
blij mee maakt. De trek naar over
de brug zal hierdoor ook bevorderd
worden, want men zit toch al in de
auto. Bouw een supermarkt op het
vrijkomende .stuk grond als de
brandweer weg is. Dat is ook nog
korter bij het centrum en geeft mis
schien nog wat meer reuring in de
binnenstad.
Iedere partij knikt nu ja en heeft
nauwelijks vragen in de commissie-
of raadsvergadering. De gelden die
ermee zijn gemoeid, zijn bijna ook
al geen probleem en alles wordt bij
na zonder enige oppositie aangeno
men. Het kost nu wel een aantal
miljoenen voor de gemeente maar,
zo is de slogan, dat verdienen we
later wel terug. Onbegrijpelijk,
maar ook dat zal wel politiek zijn,
dat een gemeenteraad zo gemakke
lijk zulke grote risico's gaat nemen.
Ik zal de laatste zijn om te beweren
dat er niets aan het huidige indus
trieterrein moet gebeuren, maar
ontwerp en voer hel uit in delen,
zonder al te veel risico en de al te
grote schulden maar vooruit te
schuiven.
Straks zitten we met 3 dure projec
ten, 2 in Tholen en 1 in Sint-Anfia-
land waar ook nog maar moet blij
ken dat het kostendekkend is.
Gemeenteraad, bezint eer ge begint
en vraag ook eens de burger wat die
er van vindt.
D.J. van de Velde,
Tholen.
een goede infrastructuur gezorgd
worden. Voorkom ook juridische
procedures. De heer Knols herin
nert zich nog wel de mooie plan
nen aan de Maasplassen in Heel en
Thorn en in België. Met grondprij
zen van 7,50 euro per vierkante
meter en dan nu 80 miljoen euro
voor de Pluimpot? Een goede in
frastructuur met een jachthaven
dienen hier eerst aangepakt te wor
den. Met een aanname in opper
vlakte van 60% bebouwing op het
te realiseren resort zal het een fi
nancieel debacle worden. Dat
krijgt men niet verkocht, tenzij het
zoals in voornoemde parken Het
hof van Saksen en Rijckholt in 12
tot 15 jaar gebeurt. Dit kun je de
klanten echter niet verkopen ge
zien hel rendement en fasering van
de"bouw. Of de huidige en de nieu
we bewoners leven 10 jaar in een
bouwput. Ik wens de heer Knols
en de gemeente Tholen veel succes
bij het overdenken van dit zinloze
project. Zie ook maar naar het pro
ject Watcrwoningen
Fred Hofman, oud-makelaar en
projectontwikkelaar,
Burgh-Haamstede.
Pouwelse deed onderzoek naar
meervoudige intelligentie en han
delingsgericht werken aan kinde
ren. Ze slaagde in juli, cum laude.
De leiding van haar school, de
Christelijke Hogeschool in Ede
koos haar scriptie uil als de beste
van de opleiding. „Iedere pabo
kan hun beste student nomineren.
Er waren 100 inzendingen. Een
onafhankelijke jury kiest er tien
uit die doorgaan naar de finale. En
ik was daarbij." Ze kreeg niet de
hoofdprijs maar wel een oorkon
de. Die zou uitgereikt worden
door staatssecretaris Bijsterveldt
van onderwijs, maar die was ver
hinderd omdat ze naar het CDA-
congrcs in Arnhem moest.
De scriptie van Pouwelse gaat
over meervoudige intelligentie
waarbij er van uit wordt gegaan
dat er negen manieren van intelli
gentie zijn en dat mensen niet slim
of dom zijn. „Het is toegespitst op
kinderen. Ik pleit er voor dat dit
meer in het onderwijs te gebrui
ken. Dat is lastig maar ik heb ge
probeerd om er een goede struc
tuur voor te bedenken." Het komt
er volgens haar op neer dat elk
kind in de groep een plekje krijgt
en dat er niemand uitvalt. „Ik heb
beide kunnen koppelen." Ze
Met verbazing heb ik in de Een-
drachtbode van 30 september het
artikel gelezen, dat de gemeente
gaat toestaan om reclameborden
van hoveniers te plaatsen op roton
des, die dan kosteloos het groen
gaan onderhouden. Ik begrijp niet
dat een gemeente die een voor
beeldfunctie moet bekleden, zich
hiermee inlaat. Bij wet is het verbo
den om reclameborden te plaatsen
langs wegen en op erven en menig
particulier heeft dan ook al z'n
bordje weg moeten halen als hij
fruit of landbouwproducten wilde
verkopen. Voor de gemeente Tho
lcn schijnt deze regel niet te gelden,
mits er maar iets tegenover staat dat
geld opbrengt.
Hoe gaat de gemeente straks om
met andere initiatieven die mis
schien uit de bevolking komen en
waarvoor men een reclamebord wil
plaatsen? Realiseert de gemeente
zich wel hoe discutabel dit wordt
en elke schijn van chantage en om
koperij op zich laadt? Nogmaals,
onbegrijpelijk dat in de politiek
zulke dingen wel kunnen. Wetten
waar burgers zich aan moeten hou
den, gelden niet voor de gemeente.
Gaal het nu echt om het geld?
Maak dan ook onderhoudsvrije ro
tondes d.m.v. sierbestrating of an
der onderhoudsvrij materiaal. Dat
had volgens mij al bedacht kunnen
worden bij het ontwerp. En als het
over geld gaat, kijk dan eens naar
de miljoenen die er gaan naar plan
Noord in Tholcn en de mogelijke
verplaatsing van zwembad, sport
velden, enz. waar we straks als bur
gers toch ook de rekening van ge
presenteerd krijgen vanwege de uit
de hand lopende kosten.
Een ander politiek hoogstaand plan
vind ik wel de geplande bouw van 2
supermarkten in plan Noord te Tho-
Ik wil reageren op het artikel over
de heer Knols, op de voorpagina
van de Ecndrachtbode Tan 30 sep
tember, met zijn plannen voor de
Pluimpot en Gorishoek bij Scher-
penisse. De heer Knols kan als
herontwikkelaar zijn sporen ver
diend hebben, maar zijn voorbeel
den Hel hof van Saksen en Rijck
holt waren projecten die al sedert
1997 in de verkoop gingen. Daar
voor dienden eerst onteigenings
procedures (camping- en chaletbe
woners) gevoerd te worden en
onder druk en jarenlang procede
ren gaven de camping- en chalet-
bewoners zich juridisch over. Er
zijn nu in 2010 nog steeds bouw
activiteiten en er is nu 70% ver
kocht.
Een investering van 80 miljoen eu
ro, lijkt mijns inziens, voor de
Pluimpot, een .onbezonnen bedrag
dat niet te realiseren valt. Gezien
de ligging - niet attractief daar
men eerst langs een industrieter
rein moet rijden - moet eerst voor
noemt dat doelgerichte groepshan-
deling. „Ik heb het een maand ge
test op een school. De motivatie
van de leerlingen werd groter en
de leerresultaten werden beter.
Het kan dus heel interessant zijn."
In Hilversum mocht ze kort uitleg
geven over het onderzoek.
Inmiddels is ze al door drie uitge
vers van onderwijsmethodes bena
derd om te kijken of het gedrukt
kan worden. „Het is een hele eer."
Nog tijdens haar afstuderen zocht
de uit Oude Tonge afkomstige
Pouwelse werk. Op school vond
ze een advertentie voor een leer
kracht op de Ark in Oud-Vosse-
meer. Ze solliciteerde en werd
aangenomen. Ze heeft een eigen
groep met 17 kinderen, een com
binatie van leerlingen uil groep 6,
7 en 8. De door haar bestudeerde
methode vraagt wel een en andere
manier van werken van de leer
kracht, zegt ze. „Ze moeten er op
een andere manier naar kinderen
en de staf kijken. Durven verande
ren, dat is belangrijk. Maar het
past in de manier van handelings
gericht lesgeven waar de Ark al
mee bezig is."
Rien de Graaf en zijn vrouw Betty de Graaf-van Poortvliet in de winkel aan de Voorstraat.
Het stel werd op de laatste dag, don
derdag, verrast door hun kinderen die
de winkel kwamen versieren en er
een kleine receptie van maakten. Fa
milie, kennissen en klanten kwamen
het echtpaar de hand schudden. Rien:
„De winkel stond bomvol. Er waren
meer dan vijftig mensen. Het was on
verwacht. Wij werden de werkplaats
ingeduwd en moesten wachten tol de
winkel versierd was. Ze hadden bui
ten ons om een heleboel mensen uit
genodigd. Dat was heel leuk. Ik had
gewoon om half zes de deur dicht ge
daan. Zo van dat was hel dan, maar
het liep anders."
De belangrijkste reden om te stoppen
is dat De Graaf (57) niet langer ge
bonden wil zijn. „Ik heb het altijd
met plezier gedaan, er altijd lol in ge
had. Maar ik word een dagje ouder en
financieel kan het. Voor de kinderen
hoef ik niet meer te werken want die
zitten allebei hoog en droog. Opvol
gers heb ik niet. Geen van beide
zoons voelden voor de winkel. Dat
was heel duidelijk, maar ik zit er niet
mee." Rien trad wel in de voetsporen
van zijn vader Henk de Graaf die in
1954 de winkel aan de Voorstraat be
gon. En voor de Ramp al sinds 1941
een winkel onderaan de Stoofdijk
had. „Toen mijn vader dit pand kocht
was het een woonhuis. Hij heeft er
een winkel van gemaakt en sindsdien
is er nooit iets aan veranderd. Ja, be
halve de toog, die hebben we een
keer veranderd. Maar de etalageruit is
nog exact hetzelfde als in 1954."
Voor Rien de Graaf was al snel dui
delijk wat hij wilde worden. Toen hij
op de mulo zat in Tholen repareerde
hij thuis al horloges. „Dat vond ik
mooier dan huiswerk maken. Ik ben
er mee opgegroeid. Als kind stond ik
al te kijken hoe mijn vader het deed.
Als mijn vader onderdelen bestelde,
dan kon ik dat precies nazeggen." Dal
kon ook omdat er toen der tijd per
week wel een paar vertegenwoordi
gers over de vloer kwamen, zegt De
Graaf.
Na de mulo volgde hij de opleiding
voor horlogemaker Christiaan Huy-
gens in Rotterdam. „Ik ben in feite
gewoon doorgeschoven. Mijn vader
heeft het opgebouwd. Stavenisse ken
de in die tijd wel een horlogemaker,
Piet Dekker, een broer van de horlo
gemaker in Poortvliet. Mijn vader
kreeg steeds meer vraag naar gouden
en zilveren sieraden. En brillen. Maar
tijdens de Ramp, is hij zijn pasdoos
met brillenglazen verloren. Het water
heeft tot aan het plafond gestaan. Er
heeft heel veel modder in huis gele
gen. Hij heeft nooit meer een nieuwe
pasdoos gekocht."
Toen Rien en Betty huwden konden
ze geen huis vinden in Stavenisse.
Wel in de Hammerskjöldstraat in
Sint-Maartensdijk. „Er zat een zijka
mertje aan. Daar deed ik de repara
ties." De te repareren horloges wer
den via de post op dinsdag in dozen
gebracht en werden op vrijdag ook
weer via de post teruggestuurd. „Dat
nam steeds maar toe. En als je voor
jezelf staat, dan neem je ze ook steeds
aan. Ik zat van maandagochtend tot
zaterdagavond te repareren." Betty
(55) weet dat nog goed: „Hij had
soms in drie maanden de watertoren
van Scherpenisse niet gezien." De
Graaf geeft toe dat het wel een beetje
te veel werd. „Je hebt geen opperman
zoals een metselaar waar je een be
roep op kan doen."
De Graaf beviel het desalniettemin
goed in de smalstad, zegt hij. Maar
zijn vrouw, een Setallandse, wilde
liever in Stavenisse wonen. ,',Dat heb
ik altijd gewild. Het kan hier heel ge
zellig zijn onder elkaar. Het is een an
dere sicer."
In 1978 namen ze de zaak aan de
Voorstraat over. „Ik deed nog veel
werk voor andere zaken uit de stad.
Het was voor de juweliers veel goed
koper om dat uit te besteden. In de
stad zouden ze er een horlogemaker
voor in dienst moeten nemen en er
een werkplaats voor in moeten rich
ten. Dat was veel te duur."
Van lieverlee ging De Graaf steeds
meer horloges en sieraden verkopen.
Het repareren van horloges werd in
de loop der jaren steeds minder.
„Mensen schaffen steeds een nieuwe
aan. Ze kosten tegenwoordig twee
tientjes en ze zijn ook goed. Ze kos
ten eigenlijk niks meer. Natuurlijk
zijn er nog wel dure horloges. Maar
het repareren is vaak duurder dan de
aanschaf van een nieuw." De verkoop
van horloges nam dus toe. „Zeker de
dameshorloges. Die zijn. net als bril
monturen, erg onderhevig aan mo
de."
Reparaties waren er nauwelijks nog,
zegt hij. „Een enkeling die er mee
komt. En als je het dan hebt opge
knapt. dan bellen ze een paar dagen
later omdat hij stil staat. Dan vraag ik
altijd of ze hem hebben opgewonden.
Vroeger was dat heel normaal, tegen
woordig hoeft dat niet meer."
Volgens de horlogemaker zijn jonge
ren vaker geneigd via internet aanko
pen te doen. Met horloges is dat ook
het geval. „Zc bestellen een horloge
en komen hier om een batterijtje of
om een paar schakels uit de band te
laten halen. En na een paar jaar ko
pen ze weer een nieuwe. Vroeger was
je veel zuiniger op je spullen. Als ze
nu iets verliezen, zeggen ze, jammer,
pech gehad."
De Graaf herinnert zich nog dat toen
hij zelf 13, 14 jaar was, de jeugd van
Stavenisse, 's avonds met zijn neus
tegen de etalageruit stond gedrukt als
er overdag weer nieuwe horloges in
de etalage waren gelegd. „Zc hadden
er al zin in. Zo'n houding moetje ei
genlijk hebben. Dat is goed voor de
winkel."
Behalve horloges repareerde De
Graaf ook klokken. Maar ook hier
geldt een vergelijkbaar verhaal. „De
jeugd wil geen klok meer die slaat.
En klokken zijn tegenwoordig heel
goedkoop. Ik verkoop zc al jaren niet
meer." In de woonkamer bij het echt
paar hangen er zes. Ze lopen en slaan
allemaal. Ieder heeft zijn eigen slag.
„Vroeger, als iemand trouwde kocht
het stel een bankstel en moest er een
klok aan de muur hangen. Dat is niet
meer. Alleen ouderen hebben nog een
klok." Soms komen er mensen met
een klok die ze voor 40 of 50 euro in
een kijkwinkcl of een supermarkt
hebben gekocht. „Dan vragen ze of
ik hem wil repareren. Maar als ik
daar een paar uur aan bezig ben, dan
is het duurder dan wanneer ze een
nieuwe kopen. Dat zeg ik dan ook. Ik
zou het trouwens zelf ook niet doen."
Wat altijd heel goed heeft gelopen is
de verkoop van verloving- en trouw
ringen. Dat gebeurde meestal op af
spraak. En 's avonds achter de win
kel, in de huiskamer. Daar namen
Rien en Betty de tijd voor de jonge
stellen. Het was gezellig, herinnert
De Graaf zich. „Ze gingen vaak ver
tellen hoe ze elkaar ontmoet hadden
en wat ze zoal van plan waren. Het
gebeurde dat ze om zeven uur kwa
men en pas om twaalf uur weg gin
gen." Zc genoten ervan. „Verloven en
trouwen zijn ook vreugdevolle mo
menten in iemands leven."
Rien en Betty waren de laatste jaren
ook vaak te vinden op verkopingen
en op de moonlightshopping in Sta
venisse. Dat begon op verzoek van de
stichting Adullam in de Rehoboth-
school, vertelt de horlogemaker. „We
polijsten er dan sieraden en verkoch
ten er kettinkjes en horloges. Dat
sloeg ontzettend aan. Toen zijn we
steeds gevraagd. We hadden wel
twaalf verkopingen in een jaar. Tot in
Bruinisse en Ooltgensplaal toe. Een
percentage van de verkoop gaat dan
naar het goede doel."
Bijkomend effect was dat De Graaf
er nieuwe klanten aan over hield.
„Als in zo'n plaats geen horlogema
ker zit, dan vragen ze of jij hun horlo
ge wil repareren. We hebben daar
nieuwe contacten opgedaan. Het was
dikwijls zo dat ze een week na de
verkoping belden om langs de ko
men." Op zulke verkopingen buiten
het eigen dorp, worden de klanten an
ders tegemoet getreden, zegt De
Graaf. „Als de klanten uit het dorp
om een batterijtje komen, dan ga je
zc geen horloge aansmeren. Sta je op
een verkoping en ze komen om een
batterijtje, dan probeer je dat wel te
doen." De Graaf heeft een mooi
voorbeeld van de verkoping in de
Schutsc, het dagactiviteitencentrum
in Oud-Vossemeer. „Ik verkocht een
titaanhorloge van 30 euro. Degene
die het kocht zei tegen een ander:
moet je eens voelen hoe licht die is.
Waarop die ander zei: die mok daer-
om ok èn. Het is net als op de markt
staan, maar hier kon je ook nog ach
ter het goede doel kruipen. Je stond
er minder voor jezelf."
Aan de braderie in hel dorp heeft De
Graaf wel meegedaan, maar toen er
een keer wat gestolen was uit de win
kel, besloot hij niet meer mee te
doen. Wel deden ze actief mee aan
de moonlightshopping in november.
„Dat was heel leuk. Bezoekers kon
den in de winkel raden naar het aan
tal batterijtjes in een bak of raden
naar hel aantal onderdelen uit een
uurwerk." Het is een schot in de
roos gebleken, zegt De Graaf. Dank
zij hel feit dat er geen muziek in de'
Voorstraat klinkt. „Want dan komt
een groot deel van de bevolking niet.
En je doet het voor iedereen. Ik hou
zelf ook helemaal niet van dat be
stel."
Zijn vrouw Betty is nog aan het op
ruimen. „Het is wel even afkicken",
zegt ze. „Ik heb het nog zo druk. Ik
weet niet hoe het zal voelen." Zij had
echter wel door willen gaan met de
zaak. „Ik heb de sluiting nog een aan
tal weken tegen kunnen houden,
maar we hebben toch beslist om te
stoppen. De receptie heeft ons veel
gedaan. We hebben tevreden klanten
gehad die ons kwamen bedanken. Wc
hebben ook nooit te klagen gehad
over de mensen van Stavenisse. An
ders hadden we hier nooit zo lange
gezeten."
Terugkijkend zegt zc dat het hest pit
tig is geweest. Zeker toen de kinderen
nog thuis waren en zc ook de winkel
moest doen. Op woensdagmiddag
was de winkel gesloten. Rien: „Bij
mijn ouders was de winkel alleen
dicht als ze op bed lagen. Toen was
dat gewoon." Donderdagavond ging
de winkeldeur op slot. Vrijdagoch
tend wilde De Graaf naar de doos
met reparaties pakken, maar die
stond er niet meer. Hij greep mis.
Het echtpaar blijft in Stavenisse wo
nen. Ze wandelen en fietsen graag.
Rien speelt graag orgel. En ze kun
nen vaker naar Delft en Ypenburg
waar de kinderen wonen. En ze hoe
ven niet aan elkaar te wennen, zegt
hij. „We waren altijd al samen. 24
uur."
Henk de Graaf, de vader van Rien begon in 1941 als horloge
maker. Ook Riens broer Adri (nu 70 jaar) ging het vak in. Hij
dreef een zaak in Oud-Vossemeer. Tijdens het millennium be
steedde deze krant aandacht aan de Thoolse ambachtslieden
die uurwerken repareerden: Maurits van der Maarl uit Sint-
Maartensdijk, Jan Walhout uit Sint-Annaland en Rien en Adri de
Graaf uit Stavenisse en Oud-Vossemeer. Alleen Walhout is nog
actief als horlogemaker.
V
Voorzitter Jan van Dijke presenteerde de eerste cd van DEV aan o.a. v.r.n.l. organist Leen Heijboer, registrant Jan Deurloo, pianist Mark
Christiaanse en panfluitiste Noortje van Middelkoop.
Die waardering was er ook zeker
tijdens hel concert, waar verschil
lende nummers van de cd werden
gezongen in aanwezigheid van be
stuursleden en dirigenten van ande
re zangverenigingen op Tholen en
Sint Philipsland en wethouder
Kees van Dis. De DEV-voorzittcr
zei blij en dankbaar te zijn, dat 11
jaar na de oprichting de eerste cd
uitgebracht kon worden. „Er ging
een lange voorbereiding aan voor
af, want onze dirigent was niet
zomaar tevreden, maar de opnamen
zijn optimaal verlopen." Van Dijke
was ook ingenomen met de "mede
werking van de landelijk bekende
panfluitiste Noortje van Middel
koop uit Voorthuizen. „Wat een
mooie klank weet je uit zo'n klein
instrument te halen." Van de 23
nummers die voor de opnamen
twee keer werden gezongen, selec
teerde de dirigent er 16 uit voor de
cd. „God loven met zang en instru
mentale begeleiding is ons doel",
zei de voorzitter. Twee trouwe le
den maakten de presentatie niet
meer mee. Hans van Popcring
overleed 2 juni, Brieel Gunter 2 au
gustus. De laatste werkte nog wel
mee aan de opnamen. Ter nage
dachtenis aan hen werd Psalm
89:19 gezongen.
Ds. P.C. Hoek. voormalig predikant
van de Hersteld Hervormde Ge
meente Sint-Annaland, was blij met
het weerzien. „Iedere keer blijkt het
mannenkoor weer een beetje beter
te zijn. De presentatie van de eerste
cd geeft een bijzonder tintje aan de
ze avond. En ook al zijn er wellicht
momenten die daartoe nopen, het
koor wil geen applaus."
De predikant stond stil bij het the
ma van de cd Geloofd zij God naar
aanleiding van Psalm 68. Aan de
hand van de verzen 1-5 en 18-21
ging ds. Hoek nader in op deze
heel bekende psalm. „Kinderen
groeien ermee op en ook op sterf
bedden wordt dit gezongen door
mensen die vrede hebben met
God."
Psalm 68:10 was één van de liede
ren die DEV liet horen, maar oók
Psalm 116 viel te beluisteren met
de machtige finale halleluja. Bari
ton Sjaak Jansen fungeerde als so
list naast de instrumentale begelei
ding van Mark Christiaanse
(piano), Leen Heijboer (orgel) en
Noortje van Middelkoop (panfluit).
De laatste viel op met een instru
mentaal intermezzo met de pianist.
Zon voor Israel was de titel van de
ze vrolijke muziek, die een contrast
vormde met de ingetogen nummers
van DEV. „Heel mooi!"., riep een
kind op een moment dat er applaus
in de lucht hing.
Zonder solisten zong DEV ,Uw
naam aanbidden wij Christus',
waarbij het mannenkoor puur en
prachtig uit de verf kwam. Zondag
mórgen was een nummer van
Thoolse bodem, geschreven door
dirigent Koos v.d. Slikke. Vol over
gave zong het mannenkoor .Wat de
toekomst brengen moge' met vier
solisten uit de eigen gelederen: Piet
Mosselman, Sjaak Berkeij. Corne'
van der Slikke en Dirk van der Hoe
ven.
Voorzitter Jan van Dijke bood de
cd aan een achttal mensen aan, on
der wie de dirigent, solisten en me
dewerkenden aan de opname. Wie
de foto op de cd ziet, zou kunnen
denken dat het om een Thools
mannenkoor gaat gezien de opna
me van de Grote Kerk in Tholen.
waar de opnamen plaatsvonden.
DEV heeft echter Sint-Annaland
als basis, al zijn er inmiddels koor
leden van het gehele eiland en zelfs
daarbuiten.
Het koor maakt zich nu op voor een
uitwisselingsconcert met Asaf in
Papendrecht op 6 november en in
december staan er nog kerstuitvoe-
ren op het programma in Tcrncu-
zen. Sint-Maartensdijk, Poortvliet
en Sint-Annaland.
Medewerkers van de Betho gaan
vanaf volgend jaar het gemeente
huis schoonmaken. Dal hebben bur
gemeester en wethouders besloten.
Dat is goedkoper dan het door de
schoonmaakfirma GOM te laten
doen. Op het schoonmaken van het
gemeentehuis moest 20.000 euro
worden bezuinigd.
Behalve de financiële aspecten heb
ben ook sociale overwegingen een
rol gespeeld bij het verlenen van de
opdracht aan de Betho. Sinds 2009
houdt de Betho ook al de gemeente
werkplaats in Sint-Maartensdijk
schoon. En dal wordt tot volle te
vredenheid gedaan. Nu komt daar
dus ook het schoonmaakonderhoud
van het gemeentehuis bij. Voor dat
werk zal zoveel mogelijk gebruik
gemaakt worden van Bethomede-
werkers die in de gemeente wonen.
Het besluit heeft volgens b. en w.
geen verband met de bezuinigingen
op de sociale werkplaatsen die de
nieuwe regering van CDA en VVD
heeft aangekondigd.
Hel Chinees restaurant in Scherpe
nisse mag uitbreiden. De gemeente
verleent planologische medewer
king aan hel plan van de familie Hu.
De uitbreiding vindt plaats op het
bestaande openbare parkeerterrein.
De grond is van de gemeente. De
uitbreiding vindt echter niet op de
grond plaats, maar erboven omdat
de nieuwe vleugel - de dwars op de
huidige komt - op palen komt te
staan. Hel gaal om een uitbreiding
van 9,5 bij 15 meter. Hel parkeerter
rein wordt er volgens b. en w. niet
kleiner door. Maar het betekent wel
dat er één parkeerplaats voor een
vrachtwagen verdwijnt. Gezien de
bezettingsgraad is dat volgens b. en
w. aanvaardbaar.
De gemeente gaat meer betalen aan
de vereniging Zeeuwse gemeenten.
Dat komt neer op 2033 euro per jaar.
Tijdens de ledenvergadering in mei
dit jaar is ingestemd met een verho
ging van 29 cent naar 37 cent per in
woner. Het totaal dat de gemeente
voortaan betaalt is 45.125 euro.