Juffrouw van De Ark bij beste tien talenten 'Als kind stond ik al te kijken hoe mijn vader horloges repareerde' CD met boodschap in eigen taal Tachtig miljoen naar de Pluimpot is onbezonnen Reclame in het groen en supermarkten plan Noord Donderdag 7 oktober 2010 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Alleen al landelijke nominatie is een eer De 23-jarige onderwijzeres Salome Pouwelse van De Ark in Oud-Vossemeer is een aanstormend onderwijsta- lent. Ze hoort bij de tien beste afgestudeerden van de pa- bo's in Nederland. Zaterdag was ze bij de verkiezing in Hilversum, maar viste naast het net. Toch is ze heel blij met het resultaat. „Alleen al de nominatie is een erken ning voor mijn werk." Brandweerkazerne Stemmen van lezers Durven Rien en Betty de Graaf stoppen na 32 jaar met winkel in Stavenisse De deur zit op slot. De luxaflex is neergelaten. De hor logerie van Rien de Graaf en Betty de Graaf-van Poort vliet aan de Voorstraat in Stavenisse is dicht. Na 32 jaar. De winkel is leeg. Met het sluiten van de zaak ver liest het dorp een bekende winkel. Het echtpaar dreef de zaak samen. Rien repareerde horloges en uurwerken in de werkplaats, Betty stond in de winkel. Ze hebben geen opvolgers. Watertoren Gezellig Afkicken Ambachtslieden Christelijk mannenkoor Door Eendracht Verbonden Sint-Annaland In een volle hervormde kerk heeft het christelijk man nenkoor Door Eendracht Verbonden uit Sint-Annaland vrijdagavond de eerste cd gepresenteerd. Dirigent Koos van der Slikke ontving het eerste exemplaar. „Er staan zestien nummers op met een boodschap, gezongen in on ze eigen taal. Dat wordt door onze toehoorders het meest gewaardeerd", zei voorzitter Jan van Dijke. Steeds beter Vol overgave Betho houdt ook raadhuis schoon 'Chinees' op palen Contributie hoger I len. Op 14 mei 2009 zei de meer derheid van de raad nog dat de Cl000 aan de Postweg kan blijven. Met name de VVD. Algemeen Be lang Tholcn, CU en in iets mindere mate de PvdA vinden 2 supermark ten ook mede i.v.m. spreiding, in plan Noord niet nodig. De Cl000 kan aan de Postweg blijven. Nu ruim een jaar later hoor je er nie mand meer over. De verkiezingen zijn voorbij, de stoelen zijn ingeno men en waarom zul je je dan nog druk maken wat er buiten de raad zaal gebeurt of nodig is. In plaats van spreiding nu 2 supermarkten bij elkaar waar je de burgers echt niet blij mee maakt. De trek naar over de brug zal hierdoor ook bevorderd worden, want men zit toch al in de auto. Bouw een supermarkt op het vrijkomende .stuk grond als de brandweer weg is. Dat is ook nog korter bij het centrum en geeft mis schien nog wat meer reuring in de binnenstad. Iedere partij knikt nu ja en heeft nauwelijks vragen in de commissie- of raadsvergadering. De gelden die ermee zijn gemoeid, zijn bijna ook al geen probleem en alles wordt bij na zonder enige oppositie aangeno men. Het kost nu wel een aantal miljoenen voor de gemeente maar, zo is de slogan, dat verdienen we later wel terug. Onbegrijpelijk, maar ook dat zal wel politiek zijn, dat een gemeenteraad zo gemakke lijk zulke grote risico's gaat nemen. Ik zal de laatste zijn om te beweren dat er niets aan het huidige indus trieterrein moet gebeuren, maar ontwerp en voer hel uit in delen, zonder al te veel risico en de al te grote schulden maar vooruit te schuiven. Straks zitten we met 3 dure projec ten, 2 in Tholen en 1 in Sint-Anfia- land waar ook nog maar moet blij ken dat het kostendekkend is. Gemeenteraad, bezint eer ge begint en vraag ook eens de burger wat die er van vindt. D.J. van de Velde, Tholen. een goede infrastructuur gezorgd worden. Voorkom ook juridische procedures. De heer Knols herin nert zich nog wel de mooie plan nen aan de Maasplassen in Heel en Thorn en in België. Met grondprij zen van 7,50 euro per vierkante meter en dan nu 80 miljoen euro voor de Pluimpot? Een goede in frastructuur met een jachthaven dienen hier eerst aangepakt te wor den. Met een aanname in opper vlakte van 60% bebouwing op het te realiseren resort zal het een fi nancieel debacle worden. Dat krijgt men niet verkocht, tenzij het zoals in voornoemde parken Het hof van Saksen en Rijckholt in 12 tot 15 jaar gebeurt. Dit kun je de klanten echter niet verkopen ge zien hel rendement en fasering van de"bouw. Of de huidige en de nieu we bewoners leven 10 jaar in een bouwput. Ik wens de heer Knols en de gemeente Tholen veel succes bij het overdenken van dit zinloze project. Zie ook maar naar het pro ject Watcrwoningen Fred Hofman, oud-makelaar en projectontwikkelaar, Burgh-Haamstede. Pouwelse deed onderzoek naar meervoudige intelligentie en han delingsgericht werken aan kinde ren. Ze slaagde in juli, cum laude. De leiding van haar school, de Christelijke Hogeschool in Ede koos haar scriptie uil als de beste van de opleiding. „Iedere pabo kan hun beste student nomineren. Er waren 100 inzendingen. Een onafhankelijke jury kiest er tien uit die doorgaan naar de finale. En ik was daarbij." Ze kreeg niet de hoofdprijs maar wel een oorkon de. Die zou uitgereikt worden door staatssecretaris Bijsterveldt van onderwijs, maar die was ver hinderd omdat ze naar het CDA- congrcs in Arnhem moest. De scriptie van Pouwelse gaat over meervoudige intelligentie waarbij er van uit wordt gegaan dat er negen manieren van intelli gentie zijn en dat mensen niet slim of dom zijn. „Het is toegespitst op kinderen. Ik pleit er voor dat dit meer in het onderwijs te gebrui ken. Dat is lastig maar ik heb ge probeerd om er een goede struc tuur voor te bedenken." Het komt er volgens haar op neer dat elk kind in de groep een plekje krijgt en dat er niemand uitvalt. „Ik heb beide kunnen koppelen." Ze Met verbazing heb ik in de Een- drachtbode van 30 september het artikel gelezen, dat de gemeente gaat toestaan om reclameborden van hoveniers te plaatsen op roton des, die dan kosteloos het groen gaan onderhouden. Ik begrijp niet dat een gemeente die een voor beeldfunctie moet bekleden, zich hiermee inlaat. Bij wet is het verbo den om reclameborden te plaatsen langs wegen en op erven en menig particulier heeft dan ook al z'n bordje weg moeten halen als hij fruit of landbouwproducten wilde verkopen. Voor de gemeente Tho lcn schijnt deze regel niet te gelden, mits er maar iets tegenover staat dat geld opbrengt. Hoe gaat de gemeente straks om met andere initiatieven die mis schien uit de bevolking komen en waarvoor men een reclamebord wil plaatsen? Realiseert de gemeente zich wel hoe discutabel dit wordt en elke schijn van chantage en om koperij op zich laadt? Nogmaals, onbegrijpelijk dat in de politiek zulke dingen wel kunnen. Wetten waar burgers zich aan moeten hou den, gelden niet voor de gemeente. Gaal het nu echt om het geld? Maak dan ook onderhoudsvrije ro tondes d.m.v. sierbestrating of an der onderhoudsvrij materiaal. Dat had volgens mij al bedacht kunnen worden bij het ontwerp. En als het over geld gaat, kijk dan eens naar de miljoenen die er gaan naar plan Noord in Tholcn en de mogelijke verplaatsing van zwembad, sport velden, enz. waar we straks als bur gers toch ook de rekening van ge presenteerd krijgen vanwege de uit de hand lopende kosten. Een ander politiek hoogstaand plan vind ik wel de geplande bouw van 2 supermarkten in plan Noord te Tho- Ik wil reageren op het artikel over de heer Knols, op de voorpagina van de Ecndrachtbode Tan 30 sep tember, met zijn plannen voor de Pluimpot en Gorishoek bij Scher- penisse. De heer Knols kan als herontwikkelaar zijn sporen ver diend hebben, maar zijn voorbeel den Hel hof van Saksen en Rijck holt waren projecten die al sedert 1997 in de verkoop gingen. Daar voor dienden eerst onteigenings procedures (camping- en chaletbe woners) gevoerd te worden en onder druk en jarenlang procede ren gaven de camping- en chalet- bewoners zich juridisch over. Er zijn nu in 2010 nog steeds bouw activiteiten en er is nu 70% ver kocht. Een investering van 80 miljoen eu ro, lijkt mijns inziens, voor de Pluimpot, een .onbezonnen bedrag dat niet te realiseren valt. Gezien de ligging - niet attractief daar men eerst langs een industrieter rein moet rijden - moet eerst voor noemt dat doelgerichte groepshan- deling. „Ik heb het een maand ge test op een school. De motivatie van de leerlingen werd groter en de leerresultaten werden beter. Het kan dus heel interessant zijn." In Hilversum mocht ze kort uitleg geven over het onderzoek. Inmiddels is ze al door drie uitge vers van onderwijsmethodes bena derd om te kijken of het gedrukt kan worden. „Het is een hele eer." Nog tijdens haar afstuderen zocht de uit Oude Tonge afkomstige Pouwelse werk. Op school vond ze een advertentie voor een leer kracht op de Ark in Oud-Vosse- meer. Ze solliciteerde en werd aangenomen. Ze heeft een eigen groep met 17 kinderen, een com binatie van leerlingen uil groep 6, 7 en 8. De door haar bestudeerde methode vraagt wel een en andere manier van werken van de leer kracht, zegt ze. „Ze moeten er op een andere manier naar kinderen en de staf kijken. Durven verande ren, dat is belangrijk. Maar het past in de manier van handelings gericht lesgeven waar de Ark al mee bezig is." Rien de Graaf en zijn vrouw Betty de Graaf-van Poortvliet in de winkel aan de Voorstraat. Het stel werd op de laatste dag, don derdag, verrast door hun kinderen die de winkel kwamen versieren en er een kleine receptie van maakten. Fa milie, kennissen en klanten kwamen het echtpaar de hand schudden. Rien: „De winkel stond bomvol. Er waren meer dan vijftig mensen. Het was on verwacht. Wij werden de werkplaats ingeduwd en moesten wachten tol de winkel versierd was. Ze hadden bui ten ons om een heleboel mensen uit genodigd. Dat was heel leuk. Ik had gewoon om half zes de deur dicht ge daan. Zo van dat was hel dan, maar het liep anders." De belangrijkste reden om te stoppen is dat De Graaf (57) niet langer ge bonden wil zijn. „Ik heb het altijd met plezier gedaan, er altijd lol in ge had. Maar ik word een dagje ouder en financieel kan het. Voor de kinderen hoef ik niet meer te werken want die zitten allebei hoog en droog. Opvol gers heb ik niet. Geen van beide zoons voelden voor de winkel. Dat was heel duidelijk, maar ik zit er niet mee." Rien trad wel in de voetsporen van zijn vader Henk de Graaf die in 1954 de winkel aan de Voorstraat be gon. En voor de Ramp al sinds 1941 een winkel onderaan de Stoofdijk had. „Toen mijn vader dit pand kocht was het een woonhuis. Hij heeft er een winkel van gemaakt en sindsdien is er nooit iets aan veranderd. Ja, be halve de toog, die hebben we een keer veranderd. Maar de etalageruit is nog exact hetzelfde als in 1954." Voor Rien de Graaf was al snel dui delijk wat hij wilde worden. Toen hij op de mulo zat in Tholen repareerde hij thuis al horloges. „Dat vond ik mooier dan huiswerk maken. Ik ben er mee opgegroeid. Als kind stond ik al te kijken hoe mijn vader het deed. Als mijn vader onderdelen bestelde, dan kon ik dat precies nazeggen." Dal kon ook omdat er toen der tijd per week wel een paar vertegenwoordi gers over de vloer kwamen, zegt De Graaf. Na de mulo volgde hij de opleiding voor horlogemaker Christiaan Huy- gens in Rotterdam. „Ik ben in feite gewoon doorgeschoven. Mijn vader heeft het opgebouwd. Stavenisse ken de in die tijd wel een horlogemaker, Piet Dekker, een broer van de horlo gemaker in Poortvliet. Mijn vader kreeg steeds meer vraag naar gouden en zilveren sieraden. En brillen. Maar tijdens de Ramp, is hij zijn pasdoos met brillenglazen verloren. Het water heeft tot aan het plafond gestaan. Er heeft heel veel modder in huis gele gen. Hij heeft nooit meer een nieuwe pasdoos gekocht." Toen Rien en Betty huwden konden ze geen huis vinden in Stavenisse. Wel in de Hammerskjöldstraat in Sint-Maartensdijk. „Er zat een zijka mertje aan. Daar deed ik de repara ties." De te repareren horloges wer den via de post op dinsdag in dozen gebracht en werden op vrijdag ook weer via de post teruggestuurd. „Dat nam steeds maar toe. En als je voor jezelf staat, dan neem je ze ook steeds aan. Ik zat van maandagochtend tot zaterdagavond te repareren." Betty (55) weet dat nog goed: „Hij had soms in drie maanden de watertoren van Scherpenisse niet gezien." De Graaf geeft toe dat het wel een beetje te veel werd. „Je hebt geen opperman zoals een metselaar waar je een be roep op kan doen." De Graaf beviel het desalniettemin goed in de smalstad, zegt hij. Maar zijn vrouw, een Setallandse, wilde liever in Stavenisse wonen. ,',Dat heb ik altijd gewild. Het kan hier heel ge zellig zijn onder elkaar. Het is een an dere sicer." In 1978 namen ze de zaak aan de Voorstraat over. „Ik deed nog veel werk voor andere zaken uit de stad. Het was voor de juweliers veel goed koper om dat uit te besteden. In de stad zouden ze er een horlogemaker voor in dienst moeten nemen en er een werkplaats voor in moeten rich ten. Dat was veel te duur." Van lieverlee ging De Graaf steeds meer horloges en sieraden verkopen. Het repareren van horloges werd in de loop der jaren steeds minder. „Mensen schaffen steeds een nieuwe aan. Ze kosten tegenwoordig twee tientjes en ze zijn ook goed. Ze kos ten eigenlijk niks meer. Natuurlijk zijn er nog wel dure horloges. Maar het repareren is vaak duurder dan de aanschaf van een nieuw." De verkoop van horloges nam dus toe. „Zeker de dameshorloges. Die zijn. net als bril monturen, erg onderhevig aan mo de." Reparaties waren er nauwelijks nog, zegt hij. „Een enkeling die er mee komt. En als je het dan hebt opge knapt. dan bellen ze een paar dagen later omdat hij stil staat. Dan vraag ik altijd of ze hem hebben opgewonden. Vroeger was dat heel normaal, tegen woordig hoeft dat niet meer." Volgens de horlogemaker zijn jonge ren vaker geneigd via internet aanko pen te doen. Met horloges is dat ook het geval. „Zc bestellen een horloge en komen hier om een batterijtje of om een paar schakels uit de band te laten halen. En na een paar jaar ko pen ze weer een nieuwe. Vroeger was je veel zuiniger op je spullen. Als ze nu iets verliezen, zeggen ze, jammer, pech gehad." De Graaf herinnert zich nog dat toen hij zelf 13, 14 jaar was, de jeugd van Stavenisse, 's avonds met zijn neus tegen de etalageruit stond gedrukt als er overdag weer nieuwe horloges in de etalage waren gelegd. „Zc hadden er al zin in. Zo'n houding moetje ei genlijk hebben. Dat is goed voor de winkel." Behalve horloges repareerde De Graaf ook klokken. Maar ook hier geldt een vergelijkbaar verhaal. „De jeugd wil geen klok meer die slaat. En klokken zijn tegenwoordig heel goedkoop. Ik verkoop zc al jaren niet meer." In de woonkamer bij het echt paar hangen er zes. Ze lopen en slaan allemaal. Ieder heeft zijn eigen slag. „Vroeger, als iemand trouwde kocht het stel een bankstel en moest er een klok aan de muur hangen. Dat is niet meer. Alleen ouderen hebben nog een klok." Soms komen er mensen met een klok die ze voor 40 of 50 euro in een kijkwinkcl of een supermarkt hebben gekocht. „Dan vragen ze of ik hem wil repareren. Maar als ik daar een paar uur aan bezig ben, dan is het duurder dan wanneer ze een nieuwe kopen. Dat zeg ik dan ook. Ik zou het trouwens zelf ook niet doen." Wat altijd heel goed heeft gelopen is de verkoop van verloving- en trouw ringen. Dat gebeurde meestal op af spraak. En 's avonds achter de win kel, in de huiskamer. Daar namen Rien en Betty de tijd voor de jonge stellen. Het was gezellig, herinnert De Graaf zich. „Ze gingen vaak ver tellen hoe ze elkaar ontmoet hadden en wat ze zoal van plan waren. Het gebeurde dat ze om zeven uur kwa men en pas om twaalf uur weg gin gen." Zc genoten ervan. „Verloven en trouwen zijn ook vreugdevolle mo menten in iemands leven." Rien en Betty waren de laatste jaren ook vaak te vinden op verkopingen en op de moonlightshopping in Sta venisse. Dat begon op verzoek van de stichting Adullam in de Rehoboth- school, vertelt de horlogemaker. „We polijsten er dan sieraden en verkoch ten er kettinkjes en horloges. Dat sloeg ontzettend aan. Toen zijn we steeds gevraagd. We hadden wel twaalf verkopingen in een jaar. Tot in Bruinisse en Ooltgensplaal toe. Een percentage van de verkoop gaat dan naar het goede doel." Bijkomend effect was dat De Graaf er nieuwe klanten aan over hield. „Als in zo'n plaats geen horlogema ker zit, dan vragen ze of jij hun horlo ge wil repareren. We hebben daar nieuwe contacten opgedaan. Het was dikwijls zo dat ze een week na de verkoping belden om langs de ko men." Op zulke verkopingen buiten het eigen dorp, worden de klanten an ders tegemoet getreden, zegt De Graaf. „Als de klanten uit het dorp om een batterijtje komen, dan ga je zc geen horloge aansmeren. Sta je op een verkoping en ze komen om een batterijtje, dan probeer je dat wel te doen." De Graaf heeft een mooi voorbeeld van de verkoping in de Schutsc, het dagactiviteitencentrum in Oud-Vossemeer. „Ik verkocht een titaanhorloge van 30 euro. Degene die het kocht zei tegen een ander: moet je eens voelen hoe licht die is. Waarop die ander zei: die mok daer- om ok èn. Het is net als op de markt staan, maar hier kon je ook nog ach ter het goede doel kruipen. Je stond er minder voor jezelf." Aan de braderie in hel dorp heeft De Graaf wel meegedaan, maar toen er een keer wat gestolen was uit de win kel, besloot hij niet meer mee te doen. Wel deden ze actief mee aan de moonlightshopping in november. „Dat was heel leuk. Bezoekers kon den in de winkel raden naar het aan tal batterijtjes in een bak of raden naar hel aantal onderdelen uit een uurwerk." Het is een schot in de roos gebleken, zegt De Graaf. Dank zij hel feit dat er geen muziek in de' Voorstraat klinkt. „Want dan komt een groot deel van de bevolking niet. En je doet het voor iedereen. Ik hou zelf ook helemaal niet van dat be stel." Zijn vrouw Betty is nog aan het op ruimen. „Het is wel even afkicken", zegt ze. „Ik heb het nog zo druk. Ik weet niet hoe het zal voelen." Zij had echter wel door willen gaan met de zaak. „Ik heb de sluiting nog een aan tal weken tegen kunnen houden, maar we hebben toch beslist om te stoppen. De receptie heeft ons veel gedaan. We hebben tevreden klanten gehad die ons kwamen bedanken. Wc hebben ook nooit te klagen gehad over de mensen van Stavenisse. An ders hadden we hier nooit zo lange gezeten." Terugkijkend zegt zc dat het hest pit tig is geweest. Zeker toen de kinderen nog thuis waren en zc ook de winkel moest doen. Op woensdagmiddag was de winkel gesloten. Rien: „Bij mijn ouders was de winkel alleen dicht als ze op bed lagen. Toen was dat gewoon." Donderdagavond ging de winkeldeur op slot. Vrijdagoch tend wilde De Graaf naar de doos met reparaties pakken, maar die stond er niet meer. Hij greep mis. Het echtpaar blijft in Stavenisse wo nen. Ze wandelen en fietsen graag. Rien speelt graag orgel. En ze kun nen vaker naar Delft en Ypenburg waar de kinderen wonen. En ze hoe ven niet aan elkaar te wennen, zegt hij. „We waren altijd al samen. 24 uur." Henk de Graaf, de vader van Rien begon in 1941 als horloge maker. Ook Riens broer Adri (nu 70 jaar) ging het vak in. Hij dreef een zaak in Oud-Vossemeer. Tijdens het millennium be steedde deze krant aandacht aan de Thoolse ambachtslieden die uurwerken repareerden: Maurits van der Maarl uit Sint- Maartensdijk, Jan Walhout uit Sint-Annaland en Rien en Adri de Graaf uit Stavenisse en Oud-Vossemeer. Alleen Walhout is nog actief als horlogemaker. V Voorzitter Jan van Dijke presenteerde de eerste cd van DEV aan o.a. v.r.n.l. organist Leen Heijboer, registrant Jan Deurloo, pianist Mark Christiaanse en panfluitiste Noortje van Middelkoop. Die waardering was er ook zeker tijdens hel concert, waar verschil lende nummers van de cd werden gezongen in aanwezigheid van be stuursleden en dirigenten van ande re zangverenigingen op Tholen en Sint Philipsland en wethouder Kees van Dis. De DEV-voorzittcr zei blij en dankbaar te zijn, dat 11 jaar na de oprichting de eerste cd uitgebracht kon worden. „Er ging een lange voorbereiding aan voor af, want onze dirigent was niet zomaar tevreden, maar de opnamen zijn optimaal verlopen." Van Dijke was ook ingenomen met de "mede werking van de landelijk bekende panfluitiste Noortje van Middel koop uit Voorthuizen. „Wat een mooie klank weet je uit zo'n klein instrument te halen." Van de 23 nummers die voor de opnamen twee keer werden gezongen, selec teerde de dirigent er 16 uit voor de cd. „God loven met zang en instru mentale begeleiding is ons doel", zei de voorzitter. Twee trouwe le den maakten de presentatie niet meer mee. Hans van Popcring overleed 2 juni, Brieel Gunter 2 au gustus. De laatste werkte nog wel mee aan de opnamen. Ter nage dachtenis aan hen werd Psalm 89:19 gezongen. Ds. P.C. Hoek. voormalig predikant van de Hersteld Hervormde Ge meente Sint-Annaland, was blij met het weerzien. „Iedere keer blijkt het mannenkoor weer een beetje beter te zijn. De presentatie van de eerste cd geeft een bijzonder tintje aan de ze avond. En ook al zijn er wellicht momenten die daartoe nopen, het koor wil geen applaus." De predikant stond stil bij het the ma van de cd Geloofd zij God naar aanleiding van Psalm 68. Aan de hand van de verzen 1-5 en 18-21 ging ds. Hoek nader in op deze heel bekende psalm. „Kinderen groeien ermee op en ook op sterf bedden wordt dit gezongen door mensen die vrede hebben met God." Psalm 68:10 was één van de liede ren die DEV liet horen, maar oók Psalm 116 viel te beluisteren met de machtige finale halleluja. Bari ton Sjaak Jansen fungeerde als so list naast de instrumentale begelei ding van Mark Christiaanse (piano), Leen Heijboer (orgel) en Noortje van Middelkoop (panfluit). De laatste viel op met een instru mentaal intermezzo met de pianist. Zon voor Israel was de titel van de ze vrolijke muziek, die een contrast vormde met de ingetogen nummers van DEV. „Heel mooi!"., riep een kind op een moment dat er applaus in de lucht hing. Zonder solisten zong DEV ,Uw naam aanbidden wij Christus', waarbij het mannenkoor puur en prachtig uit de verf kwam. Zondag mórgen was een nummer van Thoolse bodem, geschreven door dirigent Koos v.d. Slikke. Vol over gave zong het mannenkoor .Wat de toekomst brengen moge' met vier solisten uit de eigen gelederen: Piet Mosselman, Sjaak Berkeij. Corne' van der Slikke en Dirk van der Hoe ven. Voorzitter Jan van Dijke bood de cd aan een achttal mensen aan, on der wie de dirigent, solisten en me dewerkenden aan de opname. Wie de foto op de cd ziet, zou kunnen denken dat het om een Thools mannenkoor gaat gezien de opna me van de Grote Kerk in Tholen. waar de opnamen plaatsvonden. DEV heeft echter Sint-Annaland als basis, al zijn er inmiddels koor leden van het gehele eiland en zelfs daarbuiten. Het koor maakt zich nu op voor een uitwisselingsconcert met Asaf in Papendrecht op 6 november en in december staan er nog kerstuitvoe- ren op het programma in Tcrncu- zen. Sint-Maartensdijk, Poortvliet en Sint-Annaland. Medewerkers van de Betho gaan vanaf volgend jaar het gemeente huis schoonmaken. Dal hebben bur gemeester en wethouders besloten. Dat is goedkoper dan het door de schoonmaakfirma GOM te laten doen. Op het schoonmaken van het gemeentehuis moest 20.000 euro worden bezuinigd. Behalve de financiële aspecten heb ben ook sociale overwegingen een rol gespeeld bij het verlenen van de opdracht aan de Betho. Sinds 2009 houdt de Betho ook al de gemeente werkplaats in Sint-Maartensdijk schoon. En dal wordt tot volle te vredenheid gedaan. Nu komt daar dus ook het schoonmaakonderhoud van het gemeentehuis bij. Voor dat werk zal zoveel mogelijk gebruik gemaakt worden van Bethomede- werkers die in de gemeente wonen. Het besluit heeft volgens b. en w. geen verband met de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen die de nieuwe regering van CDA en VVD heeft aangekondigd. Hel Chinees restaurant in Scherpe nisse mag uitbreiden. De gemeente verleent planologische medewer king aan hel plan van de familie Hu. De uitbreiding vindt plaats op het bestaande openbare parkeerterrein. De grond is van de gemeente. De uitbreiding vindt echter niet op de grond plaats, maar erboven omdat de nieuwe vleugel - de dwars op de huidige komt - op palen komt te staan. Hel gaal om een uitbreiding van 9,5 bij 15 meter. Hel parkeerter rein wordt er volgens b. en w. niet kleiner door. Maar het betekent wel dat er één parkeerplaats voor een vrachtwagen verdwijnt. Gezien de bezettingsgraad is dat volgens b. en w. aanvaardbaar. De gemeente gaat meer betalen aan de vereniging Zeeuwse gemeenten. Dat komt neer op 2033 euro per jaar. Tijdens de ledenvergadering in mei dit jaar is ingestemd met een verho ging van 29 cent naar 37 cent per in woner. Het totaal dat de gemeente voortaan betaalt is 45.125 euro.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2010 | | pagina 3