'Ik moet positiever worden
in coaching medespelers'
Plaats in het linker rij tj e
is dit seizoen ons doel'
'We kunnen met Vosmeer
slecht tegen ons verlies'
'Het blijft voor Stavenisse
steeds een lastig verhaal'
Stiekem droomt Jeffrey Moerland van het linkerrijtje
Donderdag 2 september 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
17
Hilbert van Akkeren legt de lat hoog, voor zichzelf en SPS
Perfectionist
Vierdeklassers
willen beter
Gemene rat
Elftalleider Riny Plompen ziet Vosmeer een stapje voorwaarts zetten
Klankbord
Ibrahim Eljilali droomt van derde klasse en internationaal zaalvoetbal
Twee grote sportieve doelen heeft hij voor het nieuwe
seizoen. Met het zaterdagteam van Vosmeer hoopt doel
man Ibrahim Eljilali het kampioenschap in de vierde
klasse in de wacht te slepen. Als zaalscheidsrechter wil
Eljilali zich in de eredivisie van zijn beste kant laten zien
en droomt hij van een internationale carrière. De in Tho-
len woonachtige keeper en arbiter is ambitieus. „Ik wil
altijd het hoogste halen."
Ommekeer
Mokerslag
Discipline
Hecht team
Van Stavenisse wordt al jaren gezegd dat het allemaal
lieve jongens zijn. Ze laten zich te weinig horen in het
veld en zijn soms bang om aan de noodrem te trekken.
Jeffrey Moerland (20) past in het beeld dat de club bij de
buitenwereld heeft. Toch wordt juist van Moerland als
leider van de verdediging het nodige organisatietalent
gevraagd. „Ik praat nog te weinig. Het coachen van mijn
medespelers moet beter worden."
Timide
Toekomst
Terugkijken doet hij liever niet meer. Op de valreep pakte SPS weer
naast de promotie, net als het seizoen daarvoor. Wat zich ook herhaalde:
de rol van Hilbert van Akkeren in dat verhaal. Twee jaar op rij kon Van
Akkeren (22) vanwege blessures in de beslissende fase niet zijn stempel
op de ploeg drukken. Het heeft hem pijn gedaan, meer dan hij in het ge
sprek wil laten merken. Zijn wens voor het komende seizoen is duide
lijk: fit blijven en eindelijk met SPS een stapje hoger gaan voetballen.
De club is volgens hem gereed voor
de derde klasse. „Promoveren is voor
ons het moeilijkst." Ondanks zijn
jonge leeftijd is hij al vele jaren een
vaste waarde. Als begaafde midden
velder of spits, met een neusje voor
de goal. Met Ramon Voshol en Wil
lem Bevelander kan hij blind combi
neren. Zijn balaanname en traptech-
niek overstijgen het niveau van de
vierde klasse. De in Seherpenisse
woonachtige Van Akkeren kent zijn
kwaliteiten en sluit een overstap in de
toekomst niet uit. „Ik wil zo hoog
mogelijk voetballen, maar het liefst
met SPS. Zeker nu ik twee keer in de
beslissende fase van hel seizoen ben
afgehaakt, zou een vertrek als verraad
naar de club voelen."
Met tegenzin vertelt hij nog een keer
wat er de voorbije twee seizoenen
mis ging. Vorig jaar. speelde een
schouderblessure hem lang parten.
En hel afgelopen seizoen was er de
knie die dwars zat. een blessure die
hij opliep in het strcckducl met Stave-
nisse. „Maanden eruit en dan de fout
om te snel weer le beginnen. Ik wilde
zo graag fit zijn en op de trainingen
leek het ook wel goed te zitten. In de
wedstrijden word je zwaarder belast
en lukte het niet." Bovendien raakten
ook andere steunpilaren als Michel
Lisseveld en Willem Bevelander in
de weken van de waarheid met
kwetsuren op een zijspoor. „En onze
selectie is te smal om drie afwezige
spelers op te vangen."
De aü^üj^ekentl ..Smcrdick ging
J joor en|i
röns~èxtra zuur." Otj
tijdperk van coach
i aansprdjgpd, ri
Sloten. -Her geeft, Van i
altijd een slecht gevoel.
verschrikkelijk veel geleerd
Ricn. Toen hij deze winter intern zijn
afscheid aankondigde, viel me*dat
koud op het dak. Ricn heeft ons naar
een hoger niveau gebracht en ook jiet
plezier in het spel is door zijn ahnpak
teruggekeerd. Onder zijn voorganger
Will Raats was dat bij sommigen ver
dwenen. Rien heeft er alles uitge
haald, behalve die ene prijs." De klap
kwam hard aan. Zoals bleek bij de
kennismaking met de nieuwe trainer
Peter van Poortvliet die begin juni de
ambities voor het komende seizoen
inventariseerde. „Die bespreking
kwam te vroeg. We zaten er nog als
dode vogeltjes bij. Nu weten we weer
wel wat we willen: promoveren. Die
gedachte leeft breed in de selectie."
De selectie van SPS is vrijwel onge
wijzigd, met de van een knieblessure
herstelde Johan Uijl (ex-Tholense
Boys) als nieuwkomer. Van Willem
Bevelander wordt verwacht dat hij
nog niet geheel fit is bij de start van
het seizoen. Oudgedienden als Ap
van de Belt, Sjaak Quist en ook Mi
chel Lisseveld zijn no'g steeds be
schikbaar. Mogelijk dat Van Poort
vliet op details andere accenten in de
opstelling aanbrengt en kiest voor
een systeem met twee spitsen. Van
Akkeren legt de lat hoog, voor zich
zelf en zijn medespelers. „Ik ben een
perfectionist. Bij een positiespelletjc
moet iedereen meedoen en op de
goede plaats staan. Iemand aanspelen
op de sterke voet, voor mij is het van
zelfsprekend. Mijn zwakke punt is
dat ik soms te nadrukkelijk laat weten
dat het beter moet. Ik moet positiever
worden in mijn coaching richting
medespelers. En ook bij sommige
mensen langs de kant doen vloeken
zeer." Toch kruipt het bloed waar het
niet gaan kan. „Ik erger me bijvoor-
In deze tweede reeks met
voorbeschouwingen op de
voetbalcompetitie 2010/2011,
die komende zaterdag begint,
komen de vierde- en vijfdeklas-
sers aan bod. Hilbert van Akke
ren van SPS en doelman Ibra
him Eljilali van Vosmeer
rekenen op een beter resultaat
dan afgelopen seizoen. Jeffrey
Moerland van Stavenisse en
leider Rini Plompen van het
zondagteam van Vosmeer zijn
al tevreden met een klassering
in de bovenste helft van de
ranglijst - onder invloed van te
letekst meestal het linkerrijtje
genoemd.
Vierde klasse
Hilbert van Akkeren van SPS wil fit blijven.
beeld op de training soms aan de jon
gens van het tweede elftal. Ik mis bij
een aantal van hen ambitie om naar
ons niveau toe te groeien en erbij te
willen horen. Van scherper trainen
wordt iedereen beter, ook de jongens
van het eerste."
Met zijn vader als teammanager is
het logisch dat thuis aan tafel vaak
over SPS wordt gepraat. „Maar kort
na een mindere prestatie moet hij mij
daar niet op willen aanspreken. Dat
verwerk ik liever eerst voor mezelf.
Na een nederlaag ben ik nogal kortaf
en niet te genieten voor mijn omge
ving."
Komend seizoen wil Van Akkeren
ook zijn in het slop geraakte studie
commerciële economie (schriftelijk)
oppakken. Voorlopig blijft hij ook
schilderwerk doen om de kost te ver
dienen, een activiteit waar hij via zijn
maatje Willem Bevelander in is ge
rold. In het leven van de jonge Van
Akkeren draait echter bijna alles om
de bal. Zierikzee ziet hij dit seizoen
als de grote favoriet in de vierde
klasse, met het danig versterkte Hal
steren als belangrijke outsider. Ook
SPS hoort volgens hem, net als Vos
meer, in dat rijtje thuis. „Het lijkt er
op dat er dit seizoen wat meer voet
ballende ploegen in onze klasse
zitten. Over het algemeen ligt dat ons
beter dan tegenstanders die het van
hun fysieke vermogen moeten heb
ben." Zelf is hij het toonbeeld van
het verzorgde voetbal waar SPS al
jaren complimenten voor krijgt. Lie
ver dan lovende woorden wil ook
Van Akkeren resultaten zien. Maar
ook hij kent de kwetsbare kanten van
zijn ploeg. „We missen een gemene
rat, een type dat de beuk erin gooit
en op, of soms over, het randje
speelt. Ook dat is voetbal, en zeker in
de vierde klasse."
Positief zijn. Wie met elftalleider Riny Plompen van Vosmeer praat,
hoort het woord keer op keer voorbij komen. Voor een team dat al ja
ren in de onderste regionen speelt, lijkt positivisme ver weg. Toch is het
dat waar Plompen vrijwel dagelijks mee bezig is. Op het voetbalveld en
in zijn persoonlijke leven. Als rechterhand van coach Adri Capelle
zorgt hij ervoor dat alle randvoorwaarden kloppen. „De jongens moe
ten niets te zeuren hebben."
Vijfde klasse
Halverwege vorig seizoen kwam
Plompen (36) bij de ploeg. Als ver
vanger van Dirk Jan Havcrmans, de
toenmalige elftalleider die vanwege
tijdgebrek afhaakte. De in Steenber
gen woonachtige Plompen hoefde
niet lang na te denken toen hij werd
gevraagd. „Ik voelde me vereerd."
Wie zijn levensverhaal kent, begrijpt
wat het voor Plompen betekent.
Langs de lijn staan, hel gras ruiken,
betrokken zijn bij Vosmeer, de club
die hij in zijn hart draagt. Als voet
baller viel hij vooral op door zijn
werklust en tomeloze inzet. Tot die
zondag, halverwege december 2008.
De laatste wedstrijd voor de winter
stop. „Met één trap was het klaar."
Na een botsing met de doelman van
Hansweertse Boys ging zowat alles
kapot wat er in een onderbeen maar
kan kraken. Wie erbij was, vergeet
het nooit meer. De röntgenfoto's die
hij uit een bureaulade opdiept, spre
ken boekdelen. De voetbalschoen
staat dwars naast het bot geparkeerd.
Alsof zijn voet los staat van de kuit,
zo ziet het eruit. Wie ooit gevoetbald
heeft, voelt zijn maag draaien.
Plompen heeft geknokt. Met zich
zelf. Met zijn omgeving. Gelukkig
was hij goed verzekerd. En ook de
voetbalbond betaalt nog een schade
vergoeding uit. Meer dan pleisters
op de wonde zijn het niet. Nooit zal
hij meer tegen een bal trappen. Ook
de continuïteit van zijn eigen bedrijf
stond ter discussie. Zelf zal hij nooit
meer een steiger bouwen. Noodge
dwongen beperkt hij zich tot het
aansturen van zijn medewerkers.
Gelukkig is zijn gezin bij elkaar ge
bleven. Samen naar de stacaravan in
Renesse, voor Plompen beslaat er
niets mooiers. Of het zou een prijs
voor Vosmeer moeten zijn. Voorlo
pig hoopt hij dat orthopedische
schoenen hem op weg helpen. Nog
altijd gaat het lopen moeilijk. On
danks die lange revalidatie. Mis
schien biedt een nieuwe ingreep aan
de enkel uitkomst. Maar dan wacht
mogelijk artrose aan de gewrichten.
Ingetogen vertelt Plompen zijn ver
baal. Voor dia ene keer. Zijn ogen
staan zacht. De stem is rustig. Hij
heeft het verwerkt. Maar hel heeft
tijd gekost. Veel tijd. „Ik kon altijd
de hele wereld aan. Maar na die dag
niet meer."
Als leider van het tweede elftal van
Vosmeer keerde hij begin vorig sei
zoen in het voetbalwereldje terug.
Ook daar zat het niet mee. De selec
tie werd uitgehold door blessures,
schorsingen, motivatieproblemen en
ander ongemak. Plompen deed alles
wat in zijn vermogen lag om het
schip drijvende te houden. Het was
vechten tegen de bierkaai. Noodge
dwongen besloot het bestuur om het
team uit de competitie terug te trek
ken. De zoveelste tegenslag voor een
vereniging die toch al jaren de wind
tegen heeft. Op sportief vlak in ieder
geval. De vacature bij het eerste elf
tal 'bood Plompen uitkomst. Geïns
pireerd door de legendarische leider
Gerrit de Gast voerde hij meteen het
broodje en het drankje voor de se
lectie in, zowel bij thuis- als uitwed
strijden. Plompen zorgt er voor dat
de tenues, de ballen en het andere
materiaal in orde zijn. Ook dc water
zak hoort tot zijn verantwoording. In
korte tijd heeft hij zich ontwikkeld
tot een onmisbaar klankbord voor
coach Capcllc. „Elke week maken
we, ieder voor zich, een opstelling
en leggen die naast elkaar. Vrijwel
altijd zitten we op één lijn." De veel
al jonge spelers biedt Plompen een
„De jongens moeten niets te zeuren hebben vindt elftalleider Riny
Plqyipen van het zondagteam van Vosmeer.
luisterend oor. „Sommige jongens
zijn zo schuchter dat ze ergens mee
blijven rondlopen zonder dat ze hel
aan Adri durven te vertellen. Voor
hen ben ik dan misschien net wat
makkelijker benaderbaar." Ook
maakt Plompen werk van het wed
strijdverslag voor internet. „Dat
hoort erbij voor een standaardtcam,
ook als je in de vijfde klasse speelt."
Veel tijd investeert hij ook in het be
vorderen van de contacten tussen het
bestuur en de selectie. „Er is nog te
veel onbekendheid, over en weer. En
daardoor krijg je misverstanden.
Binnen de beperkte mogelijkheden
zoekt hij naar manieren om de selec
tie samen een dagje uit te bezorgen.
„Zeker als de prestaties op het veld
beter kunnen, moet je zorgen dat al
les daaromheen tot in de puntjes ver
zorgd is. Eén verloren generatic bij
Vosmeer is genoeg."
Plompen doelt op het wegvallen van
de mid-twintigers bij de zondagclub.
Door allerlei omstandigheden zijn er
dc voorbije jaren meer dan een
handvol potentiële basisspelers in
die leeftijdscategorie afgehaakt.
Vooral daardoor moet Vosmeer
noodgedwongen met een piepjonge
lichting de mat op. Ook al omdat dc
routiniers John Vroegop en Jacco
Vaders een stapje terugdoen. En de
in januari teruggekeerde Danny Ist-
ha heeft laten weten, niet langer
voor het standaardteam te willen uit
komen. Doelman John Aarnoudse
behoort inmiddels, met Michel Nc-
lcn, tot de oudgedienden.. Verder
zijn het bij Vosmeer tieners die aan
de bak moeten, in een afdeling waar
het vaak neerkomt op fysiek voetbal.
Hoewel op het eind van het vorige
seizoen een lichte kentering zicht
baar was, laten de resultaten al jaren
te wensen over. Samen met coach
Capelle gelooft Plompen in een om
mekeer. „Ik heb "alle vertrouwen in
die jongens. Als het tegen zit, is het
gemakkelijk om naar de fouten van
een ander te wijzen. Het gaat erom
dat we positief blijven. Naar elkaar,
dc tegenstander en de arbitrage."
Natuurlijk gaat het om een proces
dat tijd kost. Plompen heeft geleerd
om geduld te hebben. „Er zit genoeg
potentie in deze groep. Het moet
groeien. Ik kan enkel maar zorgen
dat de basis om te presteren in orde
is. Dc jongens moeten het op het
veld laten zien. Toch denk ik dat we
nu langzamerhand een stapje voor
waarts kunnen zetten. Een plaats in
het linkerrijtje is ons doel."
Eljilali behoorde het afgelopen sei
zoen tot de meest opvallende figu
ren in het toch al kleurrijke team
van Vosmeer. Eerst door enkele
wedstrijden op rij te blunderen en
later door, dankzij de tips van het nu
al legendarische boekje over kee
perstraining, de sterren van de he
mel te spelen. En natuurlijk was er
die aandacht trekkende, bijna witte,
keeperstrui. Een trui die als een
magneet de ballen leek aan te trek
ken. Eljilali kan er wel om lachen.
Net als het boekje komt het idee van
het felle shirt uit de koker van Aad
van der Meeren, de coach met wie
Eljilali ook al in de jeugd en bij de
reserves van Tholense Boys samen
werkte. „Aad hamerde op meer uit
straling. Hij wilde dat zijn 'pikkie'
in het doel goed zichtbaar was. Ik
was het wel eens met zijn idee. Ik
val graag een beetje op. Misschien
kiezen we dit seizoen voor een knal
geel tenue. Dat hangt nog van dc
sponsoring af." Het boekje deed
ook wonderen. „Na mijn periode bij
Tholense Boys heb ik twee jaar niks
gedaan en bij Vosmeer doen we het
zonder kceperstrainer. Een heleboel
automatismen was ik kwijt. In het
boekje stonden ook leerzame din
gen die ik niet wist. Ineens pakte ik
goeie ballen en kwam er niks meer
doorheen. Ik stond er zelf ook ver
steld van. En omdat ik per wedstrijd
groeide, ging ook de verdediging
steeds beter spelen. Het vertrouwen
kwam in de ploeg, we durfden te
voetballen en de jongens waren niet
bang meer om ook eens een balletje
op mij terug te leggen."
Door zijn prestaties beslechtte Elji
lali de strijd met Sander Nagtegaal
in zijn voordeel, de concurrent die
er meteen mee stopte. Het team
kreeg dc stijgende lijn te pakken en
wist niet meer wat verliezen was.
Op het eind van het seizoen werd
stiekem gehoopt op het kampioen
schap. „Jammer genoeg voor ons
was Smerdiek ook goed bezig. Zij
bleven winnen en zaten ons in de
weg." Via de nacompetitie leek Vo
smeer, in het tweede seizoen na de
start, alsnog promotie naar dc derde
klasse af te dwingen. Een gelijkspel
in de afsluitende thuiswedstrijd te
gen FSV zou volstaan. Nog één
maal draait Eljilali de film terug.
„We dachten dat dc buit binnen
was. We waren al bezig met het
draaiboek van het feestje. Sinds de
winter hadden we niet meer verlo
ren. En toen stortte juist die dag al
les in elkaar." De nederlaag kwam
hard aan. „We hebben als echte
mannen de handen geschud van de
tegenstander en zijn lang bij elkaar
gebleven. Op zo'n moment zoek je
steun bij elkaar. Een halfjaar hadden
wc geknokt en ons best gedaan om
die promotic te halen, met ups en
downs en soms tekortschietende
trainingsarbeid. Als het dan op het
nippertje mis gaat, komt dat aan als
een mokerslag." Eenmaal thuis
dreunde dc klap na. „Ik ben de rest
van de dag op bed gaan liggen, de
telefoon eruit getrokken. Ik wilde
niemand meer zien of spreken."
Al die emoties tekenen dc ambitie
van Eljilali en ook wel de Marok
kaanse achtergrond van het team.
„Als we winnen, zijn we een hecht
team. Bij verlies gaan we op elkaar
schelden en zijn wè na afloop snel
weg. Wc kunnen slecht tegen ons
verlies." Eljilali is blij dat de ver
wachte leegloop na het missen van
de promotie is uitgebleven. „Bui
tenstaanders rekenden erop dat we
uit elkaar zouden vallen. Gelukkig
is dat niet gebeurd. De selectie is in
de breedte zelfs sterker geworden.
We hebben nu vrijwel alle posities
dubbel ingevuld, behalve die van
keeper. Ons derde seizoen moet top
Ibrahim Eljilali uit Tholen wil zowel als speler bij het zaterdagteam
van Vosmeer en als scheidsrechter in het zaalvoetbal hogerop.
worden." Graag had Eljilali de se
lectie aangevuld met enkele Neder
landse jongens. „Voor de mentale
instelling en de motivatie van de
groep zou dat niet verkeerd zijn. Wij
nemen het soms te gemakkelijk
op." Wel is bij Vosmeer de disci
pline aangescherpt. „Door ons ma
tig trainingsbezoek hebben we Aad
van binnen soms helemaal kapot ge
maakt. Daarom zijn er nu allerlei
huisregels opgesteld over trainingen
en afmelden. Aan die regels zijn
boetes gekoppeld en wie niet betaalt
kan zijn spelerskaart inleveren. Wc
pakken het serieus op. Het is vanaf
het begin ons doel geweest om in
het derde jaar te oogsten en kam
pioen te worden. Het jaar van de
waarheid is aangebroken."
Eljilali wordt op dc dag van de com
petitiestart 24 jaar. Een leeftijd om
langzamerhand een leidersrol in het
jonge elftal op te eisen. Het zijn nu
vooral Hicham Benhammou en Ja-
ouad Allouchi die op het veld de
touwtjes in handen hebben. Ook El
jilali laat zich geregeld horen. „Van
uit het doel zie je alles en heb je het
totale overzicht, ook op wat er alle
maal fout gaat. Daar wil ik graag
greep op hebben en verandering in
brengen." Voor Eljilali. in het dage
lijks leven ambtenaar op de afdeling
vergunningen en toezicht van de ge
meente Steenbergen, draait alles om
voetbal. Bij Tholense Boys stond hij
te boek als een talentvolle doelman.
Hij verloor echter de concurrentie
strijd met Marius Bal en later Mar
cel Nuijten. Dc jonge keeper kon
niet leven met de uitleg van zijn
toenmalige trainer Henk Hagenaars
en gooide zijn kont tegen de krib.
Naast hel keepen is er de arbitrage,
in navolging van zijn vader Kaddah
Eljilali, met onlangs dc promotie
naar de eredivisie. Eljilali wil graag
in het voetspoor van zijn pa treden.
Eljilali senior floot jarenlang inter
nationale wedstrijden en is nog al
tijd actief in de topdivisie, het hoog
ste landelijke niveau-. Op termijn wil
de Vosmeer-doelman ook doorstro
men naar dc absolute top. „Ik wil in
de toekomst Europa in. Dat lijkt me
geweldig." Op kortere termijn is er
die andere ambitie: met Vosmeer
derdeklasser worden. Eén voordeel
heeft de ploeg: de ramadan is vroe
ger afgelopen dan vorig seizoen, zo
dat eerder op volle kracht kan wor
den geopereerd. „We moeten als
een hecht team verder gaan. Dan
komen de resultaten vanzelf."
Moerland is van nature geen pra
ter. Evenmin is hij een speler die
fors ingrijpt als het nodig is. Wel is
hij het vriendje van de dochter van
dc nieuwe trainer Jaap Knop. Na
tuurlijk wordt daarover gedold in
de kïeedkamer. Voetbalhumor is
overal hetzelfde, ook in Stavenis
se. Zelfs bij een club die al jaren in
de onderste regionen eindigt,
wordt er gelachen. Ook het vorig
seizoen was niet om over naar huis
te schrijven. Moerland maakte het
na de winterstop van nabij mee. In
korte zinnen blikt hij terug. „Er
ging veel fout. Het liep niet. Pas
op het eind van het seizoen werd
het wat beter. Het was ook een
nieuw team, en jong. We moesten
aan elkaar wennen. Misschien zijn
we inderdaad te lief. We laten ook
te snel dc kop hangen. En dan gaan
we elkaar verwijten maken." Zelf
was hij blij dat hij weer aan voet
ballen toekwam. Vorig jaar met
Koninginnedag sloeg voor de jon
ge Moerland het noodlot toe. Na
een sliding lag ineens zijn menis
cus in gruzelementen. Meteen was
het seizoen voorbij. Het herstel
duurde lang. Een moeilijke tijd.
Soms springt zijn moeder bij in het
verhaal over die uitzichtloze
maanden. Hoe zijn broertje Quin-
ccy Moerland zijn tas pakte en dc
wedstrijdspanning voelde oplopen.
Net als een deur verder zijn neefje
Lorenzo van .Haaften, nog zo'n
jonge speler die bij de kleine
dorpsclub al vroeg aan het grote
werk mag proeven. „Dan is het
niet leuk om langs de kant te
staan." Zelf neemt hij het woord
roofbouw niet in de mond. Maar
volgens zijn moeder was de bles
sure het gevolg van overbelasting.
Telkens een volle wedstrijd spelen
bij de A-jcugd, toen in een gecom
bineerd team met Smerdiek. Daar
na invallen bij het eerste dat
schreeuwde om mankracht. En in
dat bewuste weekeinde ook nog
een zaal voetbaltoernooi. „Mis
schien was hel allemaal een beetje
teveel van het goede. Maar zulke
dingen gebeuren bij een kleine
vereniging."
Zijn moeder heeft trouwens nog
een leuke anekdote in huis over het
lieve Stavenisse. Lang geleden met
de jeugd, een uitwedstrijd in
Roosendaal. Een flink deel van de
huidige selectie maakte deel uit
van het team. „Kwamen ze het
veld op en zagen ze voor het eerst
van hun leven allochtone voetbal
lertjes. Ze waren diep onder de in
druk. raakten geen bal en werden
Jeffrey Moerland kiest vanzelfsprekend voor club in geboortedorp.
van de mat gespeeld." Het was ook
dat timide karakter van de groep
waarover de vorige trainer Wim
Westerhuis zich regelmatig be
klaagde. Eigenlijk zijn alleen de
routiniers Marco Klippel, Kees
van Putte en Sander Smits in staat
om zich in de vierde klasse vol
doende te wapenen. Hoe talentvol
ook, de jonge lichting wordt in de
kelder van het zaterdagvoetbal
vaak afgebluft door fysiek sterkere
tegenstanders. Hel is een proces
dat volgens Moerland tijd nodig
heeft. Mogelijk dat onder de nieu
we coach Jaap Knop het stapje
vooruit gezet kan worden. „Ik
hoop dat wc een keer in het linker
rijtje kunnen eindigen."
Met de A-junioren van
Smerdiek/Stavenisse werd Moer
land kampioen. Hij weet hoe de
euforie van een titel voelt. Iets van
dat gevoel wilde hij meenemen
naar dc senioren. Maar wie bij Sta
venisse speelt, hoeft niet te dro
men. Op de schouders gaan in het
rood en geel, Moerland zal het niet
zo gauw meemaken. Toch heeft hij
destijds geen seconde getwijfeld
voor welke club hij zou kiezen.
Ook al stak hij op Haestinge het
nodige op van ervaren trainers als
Ruud Lindcrs, Frans Ista en Carlo
Opree. „Je kiest voor de club in
het dorp waar je geboren bent, zo
simpel is dat." Moerland heeft wel
de nodige verwachtingen van de
aanpak van Jaap Knop. „Hij is di
recter en strenger dan zijn voor
ganger. Misschien dat we nu wat
beter luisteren. En we zijn een
jaartje ouder geworden. Mogelijk
helpt ons dat ook vooruit." De
sportieve toekomst van Stavenisse
ligt in de voeten van Moerland en
zijn leeftijdgenoten. Een jeugdaf
deling heeft de club nauwelijks
meer. Pas bij de jongste jeugd is
wat aanwas. De kloof met de hui
dige selectie is zowat tien jaar.
Ook Moerland maakt zich zorgen,
hoewel een basisplaats in het ko
mende decennium verzekerd is.
„Wie de jeugd heeft, heeft de toe
komst. En wij hebben die jeugd
niet. Het blijft voor Stavenisse een
lastig verhaal."
