'Ik hoop dat we bij bovenste
vijf zullen gaan meedraaien'
'Gebaat bij veel vertrouwen en
zo weinig mogelijk opdrachten'
'Veel volk langs de omheining,
dat doet werkelijk iets met je'
'Met brede selectie een kunst om
iedereen tevreden te houden'
WHS-boegbeeld Richard van de Repe wil altijd winnen
Donderdag 26 augustus 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
17
Martijn Reijngoudt hamert bij Noad '67 op eenheid
Onevenwichtigheid
Voetbalseizoen
weer van start
Perspectief
Spits Andreas Vroegop wil met Smerdiek knallen in de derde klasse
Gevoelsmens
Talent
Fanatiek
Onvoorspelbaar
Hans Willem Hopmans gelooft in kampioenschap Tholense Boys
Gemiste kans
Groepsgevoel
Streekrivalen
Met de jaren is hij geklommen in de hiërarchie bij Noad '67. Aan de vooravond van zijn achtste seizoen in de
hoofdmacht is Martijn Reijngoudt (25) zelfs gekozen als aanvoerder. Het lijkt een verstandige beslissing van
de nieuwe trainer Johan Sulkers. Iedereen vindt Martijn Reijngoudt aardig en zelf kan hij goed met iedereen
door één deur. In het vorig seizoen onderling verdeelde Noad is hij de bindende factor. Een speler met visie
bovendien, ook al door zijn Cios-achtergrond. Voor Reijngoudt is eenheid het kernwoord. „Individuele spe
lers moeten zich aanpassen aan het team en niet andersom."
Natuurlijk liep hij vorig seizoen wel
eens met de ziel onder de arm. Na
een goede start viel Noad '67 ver te
rug en kwam aan de Zijpestraal zelfs
het degradatiespook even om de hoek
kijken. Alleen een goede eindsprint
voorkwam erger. En dal bij een selec
tie die niet mag klagen over kwaliteit.
In vrijwel elke linie beschikt de Flup-
landse derdeklasser over spelers die
ver boven de middelmaat uitsteken.
Maar zelfs een door de wol geverfde
coach als Ko Stoutjesdijk wist bij
Noad niet het vereiste groepsgevoel
te creëren. Reijngoudt is niet bang
om de vinger op de zere plek te leg
gen. „Aan de bar was het ouwe jon
gens krentenbrood. Maar in het veld
waren we niet echt een team. Als het
even slecht ging, viel het vaak als een
kaartenhuis in elkaar. Er zat geen ba
lans in het elftal, geen evenwicht.
Tactisch was hel soms een gaten
kaas." Insiders wisten dat het achter
de schermen vaak niet boterde in de
selectie. Remi van Herk legde prach
tige partijen op de mat, maar liet zich
soms gaan op het trainingsveld en in
het uitgaansleven. Ook van de broers
Van Splunter was niet iedereen even
gecharmeerd. Bovendien werd de
manier van coachen van de naar Hal
steren vertrokken ras voetbal Ier Iwan
Geense door sommigen als negatief
ervaren. Zelfs de alom gerespecteer
de Stoutjesdijk kwam onder vuur te
liggen: hij zou sommige spelers te
opzichtig dc hand boven het hoofd
hebben gehouden. En dan was er nog
de tweespalt tussen het naar de eerste
klasse hunkerende reservctcam en dc
hoofdmacht, een controverse die op
het einde van het seizoen tot uitbars
ting kwam. Al die binnenbrandjes de
den Noad volgens Reijngoudt geen
goed. Zelf wil hij niet in details tre
den. „Maar je zou er boeken over
kunnen schrijven."
Lessen trekken uit wat geweest is en
met een goed gevoel naar de toe
komst kijken. Dat is wat Reijngoudt
in het gesprek wil uitdragen. Met
naast Sulkers een geheel nieuwe be
geleiding, in de persoon van Ard
Beurkens en ook Ad den Engelsman.
De nieuwe aanvoerder van Noad
vindt de wisseling van dc wacht niet
verkeerd. „Met Johan Sulkers is hier
een trainer gekomen die niemand van
ons kende en die niet belast is door
het verleden. En Ard Beurkens is een
positief mens die als geen ander weet
hoe het er aan toegaat in de kleedka
mer."
Dc vraag is of Noad op tijd gereed is
voor het nieuwe seizoen. In de beker
wedstrijd bij Nieuwland was het een
helft bar en boos, met een sterk twee
de deel na de pauze. Precies de one
venwichtigheid waar de Fluplanders
vorig seizoen aan ten onder gingen.
Reijngoudt wil zich niet verstoppen
achter de nog altijd relatief jonge
leeftijd van veel spelers. „Vrijwel ie
dereen speelt toch al een tijdje in het
eerste. Er moet gewoon meer conti
nuïteit in komen."
Hoewel dc contouren van het ver
nieuwde team langzaam in zicht ko
men, blijft nog veel onduidelijk. De
beoogde keeper Jan van Duuren is
blessurcgevoelig, zodat Comé de Frel
nog steeds een serieuze optie is. Pim
van der Est lijkt kandidaat voor een
positie in het hart van de verdediging.
Ook Wesley Kievit rammelde in de
voorbereiding nadrukkelijk aan de
poort. Bovendien zijn routiniers als
Arjan Moerland en Dennis Kot weer
Zaterdag 4 september begint
de nieuwe voetbalcompetitie.
De acht derby's in de derde
klasse met Noad'67, Smerdiek,
Tholense Boys en WHS zullen
de meeste toeschouwers trek
ken. Tholenaar Hans-Willem
Hopmans blikt vooruit, samen
met Sint-Annalander Richard
van de Repe, Smerdiekenaar
Andreas Vroegop (één van de
winnaars van het Eendrachtbo-
de topscorerklassement) en
Fluplander Martijn Reijngoudt.
Derde klasse
Martijn Reijngoudt heeft graag de bal in de voeten.
terug in beeld. Reijngoudt is er blij
mee. „Dat zijn natuurlijk wel jongens
waar iedereen ontzag voor heeft."
Over zijn eigen inbreng is hij be
scheiden. „Laat mij maar lekker bal
len, achter op het middenveld. Ik heb
graag de bal in de voeten, wil deelne
men aan hel spel, zowel in dc verde
diging als meestappen in de aanval."
Met al zijn dienstjaren behoort Reijn
goudt tot de meest geroutineerde spe
lers bij Noad. Hij heeft zelfs de perio
de in de tweede klasse onder Peter
van Poortvliet nog meegemaakt. Aan
dat niveau wil hij voorlopig nog niet
denken. „Maar ik zie wel perspectief
op iets moois. Ik hoop dat we bij de
bovenste vijf ploegen meedraaien en
een periodetitel pakken. Dat behoort
ook tot de mogelijkheden, met alle
kwaliteiten die we in huis hebben."
Als het groepsgevoel er maar is, zegt
hij. „Ik hoop dat iedereen dc concur
rentie met elkaar wil aangaan. En dat
de jongens die in eerste instantie ge
passeerd worden, gretig blijven."
Buiten het voetbal blijft Reijngoudt
hopen op passend werk. Ondarjks
zijn specialisatie sportstimulering
werkt hij op dit moment in het maga
zijn van een groothandel in gereed
schappen en technische materialen in
Bergen op Zoom. Zijn ei kan hij er
niet echt kwijt. Wel maakt de vereni
ging dankbaar gebruik van zijn kwa
liteiten tijdens de organisatie van het
jaarlijkse voctbalkamp. „Het is jam
mer dat gemeenten zo bezuinigen op
breedtesport. Zeker op het platteland
gebeurt er weinig. In dc grote steden,
met hun achterstandswijken, valt het
nog wel mee. Die ontwikkeling werkt
niet in mijn voordeel." Veel van de op
school opgedane bagage kan hij nu
kwijt als aanvoerder van Noad. „We
hebben de laatste jaren een lastige
groep op Flupland. Het is voor ieder
een een uitdaging om alle neuzen de
zelfde kant op te krijgen. Als dat ge
beurt. komen de resultaten vanzelf."
Samen met ploeggenoot Erik van Haaften en Raehid Bouhoudane van
Vosmeer werd hij vorig seizoen eilandelijk topscorer. Vijfentwintig
treffers maakte Andreas Vroegop voor zijn nieuwe club Smerdiek. Aan
het eind van de rit kon de vlag in top: Smerdiek werd kampioen. On
dertussen kijkt Vroegop alweer reikhalzend uit naar de nieuwe compe
titie. In de derde klasse. Voor de ex-WHS'er bekend terrein. Volgens
Vroegop gaat Smerdiek zich zonder moeite handhaven. „Maar we zul
len wel een tempo hoger moeten leren spelen."
trekken. Wel is hij eerlijk over zijn
beweegredenen. „Bij WHS kreeg
ik nooit het vertrouwen dat ik no
dig heb. Nooit had ik het gevoel dat
ik het goed genoeg deed. Als ik een
keer lekker had gespeeld, stond ik
er de week erop toch weer naast."
Bij Smerdiek duurde het even,
voordat hij zijn draai gevonden
had. Na enkele wedstrijden kwam
de klik met collega-spits Erik van
Haaften en vielen de doelpunten
als rijpe appelen uit dc boom.
„Erik is een zelfde type als Patrick
Ketting bij WHS. Rustig, balvast
en positief in het coachen. Naast zo
iemand kom ik tot mijn recht. Zon
der Erik is het voor mij geen fijne
wedstrijd." Dc gevoelsmens An
dreas Vroegop voelde zich thuis bij
Smerdiek. „Ik moet het vertrouwen
van een trainer hebben en met zo
weinig mogelijk opdrachten het
veld in worden gestuurd. Ik wil
niet bang zijn dat na twee foute
ballen de hele poespas begint."
Bij Smerdiek kreeg Vroegop de
vrijheid die hij wenst. Zoals elke
spits leeft hij van doelpunten. „Een
explosie van vreugde. Een leuke
assist zegt me veel minder." Toch
overtrof zijn productie ook de ei
gen verwachting. „Ik had op voor
hand niet durven hopen dat het zo
lekker zou gaan. Natuurlijk werd er
bij WHS altijd wel minachtend
over de vierde klasse gedaan. Daar
door begin je met een dubbel ge
voel aan het seizoen. Je weet dat je
het op dal niveau dan wel moeten
laten zien." Tot zijn eigen verras
sing kwam hij bij Smerdiek in één
team terecht met zijn broer Lean-
der. Beide broers zijn niet de beste
vrienden, zodat ze los van elkaar
de stap hebben gezet. Veel wil
In café De Hoop in Setalland is het
dollen al een tijdje geleden begon
nen. Geregeld ziet Vroegop er nog
zijn makkers van weleer. Patrick
van Schetsen, ook buiten het veld
een vriend. „Ik heb hem nog opge
zocht toen hij New York zat." Den
nis Oosdijk, niet te vergeten. „Te
gen hem wordt het voor mij een
gemakkelijke middag." Matthijs
Bruijnzeel ook. „We gaan WHS
natuurlijk afslachten." De toon is
gezet. Met grappen en pretoogjes.
Het is Andreas Vroegop ten voeten
uit. Hij heeft de lach aan zijn kont
hangen. Waar hij komt. wordt ie
dereen vrolijk. Natuurlijk is er met
de onderlinge verhoudingen niets
mis. Ondanks zijn vertrek bij WHS
staat Vroegop nog altijd op góede
voet met zijn voormalige medespe
lers. Zoals niemand in Setalland
hem het succes bij Smerdiek mis
gunt. Trouwens, tot zijn negende
jaar voetbalde hij bij Noad'67 op
Flupland. Alleen Tholense Boys
komt in zijn rijtje derdeklassers
niet voor. „Met hen is het toch al
tijd een beetje haat en nijd."
Natuurlijk baarde het opzien toen
Vroegop vorig jaar overschrijving
naar Smerdiek vroeg. Zelf is hij er
nuchter onder. Samen met zijn uit
Smerdiek afkomstige vriendin
Amanda Kwaak zocht hij woon
ruimte. Eerst in dc huursector, op
Setalland. De lange wachtlijsten
staken er een stokje voor. Uiteinde
lijk vond het jonge stel een leuke
koopwoning in hartje Smerdiek. op
loopafstand van sportpark Haestin-
ge. Van het een kwam het ander.
Vroegop benaderde Cees Stoutjes
dijk, de trainer die hij nog kende
uit diens periode bij WHS. Binnen
de kortste keren was de overschrij
ving een feit. Ook de 5-ploegen-
dienst bij Sabic in Bergen op Zoom
woog mee in zijn keuze. Vroegop
moet al veel regelen om zijn hobby
op zaterdag te kunnen uitoefenen.
Op nog meer reistijd zat hij niet te
wachten. „En zeker niet voor een
invalbeurtje van tien minuten."
Bij WHS wist Vroegop nooit een
basisplaats af te dwingen en ook
dat maakte de keuze gemakkelij
ker. Natrappen richting zijn oude
club wil hij niet. Ook niet nu hij na
een kampioenschap en 25 doelpun
ten een lange neus zou kunnen Andreas Vroegop in het kampioensshirt van Smerdiek
Vroegop er niet over kwijt. Toch
zijn beiden in het blauw en zwart
naar elkaar toegegroeid. „Ik heb
veel respect voor hem als voetbal
ler. Hij gooit zijn hele gevoel in de
wedstrijd. Voor Leander is er de
bal. de tegenstander en verder niets
eromheen." Vriendin Amanda komt
meestal bij de derby's kijken. Zijn
ouders staan regelmatig langs de
lijn. Voor Vroegop is die steun be
langrijk. „Ik vind het leuk als ze
trots op me zijn."
Voor de foto trekt Vroegop het
kampioensshirt van het vorig sei
zoen aan. Maar ook hij weet dat het
verleden niet meer telt. Als derde
klasser moet Smerdiek zich op
nieuw bewijzen. Vroegop maakt
zich niet teveel zorgen. „We zullen
wel een tempo hoger moeten leren
spelen. Misschien dat er enkele
jongens afhaken, omdat ze het ni
veau niet aankunnen. Aan de ande
re kant zijn we zo'n hecht team dat
we ook in de derde klasse overeind
zullen blijven. Bovendien zit er
nog zoveel talent in deze selectie.
Jongens die zich gaan verbeteren.
Iemand als Martijn Lindhout bij
voorbeeld. Vanwege astma is hij
vorig jaar niet zoveel in beeld ge
weest. Maar je gelooft je ogen niet
wat zo'n jongen op de training laat
zien."
De nieuwe omgeving zal voor
Smerdiek inspirerend werken, ver
wacht Vroegop. „Tegen de staart-
ploegen in de vierde klasse was het
niet altijd even gemakkelijk om je
als team op te laden. In de derde
klasse zullen we knallen van de
adrenaline. Iedereen is er klaar voor
en natuurlijk zijn de derby's iets ex
tra's. Het zijn geen wedstrijden
waarin de beste ploeg per se wint.
Wel zijn het altijd wedstrijden met
veel emotie. Ik kijk er naar uit."
Zelf hoopt Vroegop zijn doelpunt-
jes mee te pikken. „Snelheid, een
actie maken, afronden met buiten-
kantje rechts, dat is mij op het lijf
geschreven. Ik blink als spits niet
uit in een of ander specialisme. Ik
heb geen superschot, overzicht is
niet mijn sterkste punt, ik scoor op
alle onderdelen een leuke voldoen
de en dan ben je op dit niveau een
redelijke spits. Maar zonder een
goede aanvoer ben ik natuurlijk
ook niets." Ook een trapje hoger
denkt Vroegop over voldoende mu
nitie te beschikken. „Het lijkt me
kwalitatief geen bijzondere compe
titie. Sterke ploegen als Internos
zijn gepromoveerd. Ik denk niet dat
we van de mat worden getikt."
Het liefst bijt hij zich vast in de spits van de tegenpartij. Als geen ander
staat Richard van de Repe voor de kernwaarden van zijn club WHS:
onverzettelijkheid, strijdlust en altijd stand houden. Met die karakter
trekken zien velen in hem de aanvoerder van de toekomst. Met vertrou
wen kijkt de 24-jarige Van de Repe vooruit naar het nieuwe seizoen.
Eindelijk gaat WHS prijzen pakken, daarvan is hij overtuigd. „Dat
moeten we ook wel, als we de stijgende lijn willen vasthouden. En daar
gaat het toch om in sport."
Natuurlijk komt hij uit een goed
nest. Vader Iman van de Repe was
een generatie of wat geleden even
eens een boegbeeld van de club.
Ook zijn oom Johan, met wie hij
door oudere supporters nog wel
eens vergeleken wordt, ging voor
WHS door het vuur. De genen heb
ben hun werking gedaan. Behalve
Richard speelt ook zijn broer Ar
mando in de hoofdmacht. En neef
Ronald draagt zijn steentje bij in het
tweede elftal. Bij zoveel Van de Re-
pes gaat het soms duizelen, ook bij
dc trouwste volgers. „Ik word soms
na afloop in de kantine aangespro
ken op kansen die Armando heeft
gemist." Zelf komt hij als voorstop
per bijna nooit voor de goal. „Ik be
leef mijn plezier aan het uit de wed
strijd spelen van de vijandelijke
spits. In zijn nek hijgen, er vóór
kruipen in het duel, voor mij bestaat
er niets mooiers."
Het fanatieke, de wil om te winnen,
het waren kwaliteiten die de toen
malige trainer Johan Sulkers al op
vielen. In diens laatste jaar op dc
Waajc begon de jonge Van de Repe
voorzichtig te ruiken aan het grote
werk. Een meniscusblessure leek
een vroegtijdig einde van zijn loop
baan in te luiden, zeker toen een
eerste operatie in Lievensberg niet
lukte. In Rotterdam boekte chirurg
Hcijboer met een tweede ingreep
meer resultaat. Na een langdurige
revalidatie keerde Van de Repe te
rug en loste dc beloften alsnog in.
Hij heeft van die periode geleerd.
„Vanuit de jeugd naar het eerste
doorstromen was achteraf gezien
gemakkelijk. Je hebt niks te verlie
zen. Het komt je aanwaaien. Na die
blessure kostte het me veel meer
moeite. Toen heb ik geleerd om vol
te houden en pijn weg te bijten."
Met zijn manier van spelen is Van
dc Repe bijna nooit helemaal fit.
„Als ik aan een wedstrijd begin, is
er bij mij altijd wel iets wat pijn
doet. En na afloop is er altijd ergens
wel wat bloed te zien." Een flinke
hoofdwond tegen Beek Vooruit
vorig seizoen spreekt wat dat be
treft boekdelen. „De zaterdag erop
speelde ik alweer. Een beetje licht
in het hoofd, dat wel. Maar je weet
dat de ploeg je er graag bij wil heb
ben. En zelf sla ik ook niet graag
over."
Van de Repe is ondertussen aardig
door de wol geverfd. Trainer Cees
Stoutjesdijk zag in hem vooral een
back. Bij interim-coach Theo Moer
land werd hij definitief voorstopper.
Onder het bewind van Moerland
vond WHS na een mindere periode
de weg omhoog. „Iedereen hier
keek tegen Theo op. Hij zegt niet
veel, geeft weinig opdrachten mee,
stelt het plezier voorop. Die vrije
aanpak deed het goed. Van zekere
degradatiekandidaat werden we in
een paar maanden tijd een ploeg die
bijna promoveerde." Inmiddels is
Joost Hulshof alweer bezig aan zijn
derde seizoen in Setalland. Een trai
ner naar het hart van Van de Repe.
„In de voorbereiding gaat het er al
tijd geweldig fanatiek aan toe, met
de nadruk op het conditionele werk.
Natuurlijk klagen veel voetballers
daarover. Maar ik weet zeker dat we
er later in het seizoen ons voordcel
mee doen." Zelf hoopt Van dc Repe
dit seizoen meer te trainen dan ooit.
Als medewerker in de buitendienst
van winkelinrichter Hemi is hij bij
projecten vaak langere tijd van huis,
ook in het buitenland. Broer Arman
do, Piefer Lindhoud en Jeroen Oos
dijk zitten in hetzelfde schuitje.
Vaak schieten trainingen er bij in.
„Veel mensen begrijpen niet waar
ik dc energie in de wedstrijd van
daan haal." Na de jaarwisseling is
hem door zijn werkgever een bu-
Meer concurrentie maakt een team beter, zegt Richard van de Repe.
rcaufunctie toegezegd. Vriendin Ca-
rola en WHS gaan ervan profiteren.
Straks mag Setalland rekenen op
een fitte en misschien ook wel mon
dige Van de Repe. „Ik heb over veel
dingen rond de selectie wel een uit
gesproken mening. Zo mis ik bij
voorbeeld het fanatisme bij de jon
gens van het tweede elftal. Ze
hebben het idee dat ze onder deze
trainer niet aan de bak komen en
knokken niet voor hun plekje. Ter
wijl meer concurrentie een team be
ter maakt. Ook wie in het eerste op
het middenveld of achterin speelt,
weet dat hij zeker is van zijn plaats
je. Het gevaar van gemakzucht ligt
dan op de loer. In de voorhoede is
het bij ons wel dringen, dat is altijd
al zo geweest. Ik zie soms dingen
waar ik me aan erger. Maar ik houd
nu nog vaak mijn mond. Omdat ik
zelf niet altijd op de training ben en
daardoor ook geen recht van spre
ken heb."
Na het op het nippertje missen van
de nacompelitie in het vorige sei
zoen, legt Van de Repe de lat weer
een stukje hoger. Met een ongewij
zigde selectie moet dat mogelijk
zijn. „We zijn als team al een jaar of
wat samen en er zit nog steeds vol
doende rek in." Hij is blij dat routi
nier Patrick Ketting, zijn secondant
in het hart van de verdediging, nog
een jaartje aan zijn loopbaan plakt.
„Ik was echt bang dat hij zou stop
pen, toen we naast de promotie pak
ten. Met hem in de rug spelen geeft
me rust." Van de Repe hoopt dat
WHS in het nieuwe seizoen vol
doende overleg in zijn spel legt. „We
kiezen te vaak voor de lange bal van
Patrick als het even niet loopt. Ter
wijl we met Perry Snoep en Matthijs
Bruijnzeel geweldige voetballers op
het middenveld hebben. Het is zon
de dat die jongens soms worden
overgeslagen." De vele streekduels
maken het seizoen volgens Van de
Repe onvoorspelbaar. „Ik hou van
derby's. Veel volk langs de omhei
ning, dat doet iets met je. Ook voor
de supporters is het leuk. Ik word nu
al op straat aangesproken over die
wedstrijden. Dat we niet mogen ver
liezen van Smerdiek, bijvoorbeeld.
Die hectische taferelen eromheen
maken dat soort wedstrijden mooi.
Tegelijkertijd moeten we er ons niet
op blind staren. De prijzen worden
niet alleen in de streekduels ver
deeld. We moeten elke wedstrijd
willen winnen."
De teleurstelling over de vorig seizoen net misgelopen promotie heeft
plaats gemaakt voor nieuw optimisme. Hans Willem Hopmans (21)
kijkt met vertrouwen naar de toekomst. De balveroveraar van Tholen
se Bovs droomt van prijzen. Met een in de breedte sterker geworden se
lectie moet dat volgens hem ook mogelijk zijn. „We zijn een belangrijke
kandidaat voor de titel."
Het hoort een beetje bij Tholense
Boys. Hoog van de toren blazen.
Niet wegkruipen voor ambities. Het
maakt de ploeg niet populair in de
streek. De jongste van de drie voet
ballende broers Hopmans weet het.
Toch overweegt hij in het gesprek
niet om zijn woorden in te slikken.
Hopmans steekt graag zijn nek uit.
Als universitair student Beleid
Management Gezondheidszorg is
hij gewend om voor zijn mening uit
te komen. Een familietrekje trou
wens. Ook Niels en Marien hebben
altijd een eigen visie. En delen die,
gevraagd dan wel ongevraagd, ge
makkelijk met anderen. Die gezon
de portie eigenwijsheid wordt hen
door kritische volgers nog wel eens
nagedragen. De broers Hopmans
zouden een eilandje binnen de se
lectie vormen en daarmee een nega
tieve invloed op het groepsproces
hebben. De benjamin is zich van
geen kwaad bewust. „Natuurlijk
hangen we aan elkaar en misschien
speel ik de bal net wat eerder naar
een broer toe, als hij roept. Maar
wc zeggen elkaar ook de waarheid,
in de wedstrijd en naderhand thuis
aan tafel. Negatieve reacties uit de
ploeg of langs de lijn over onze fa
milieband heb ik nooit gehoord."
De ouders van Hopmans staan als
fanatieke supporters bijna altijd
langs de lijn. Roepen hoort hij ze
nooit. „Ik pik hun stemmen er niet
uit, of zo. Wel ben ik gevoelig voor
aanmoedigingen. Als het publiek er
achter gaat staan en de boel opjut,
loop je toch net wat harder en ga je
net wat feller het duel in." Op zater
dagavond wordt de wedstrijd in
huiselijke kring uitgebreid geanaly
seerd. „Het is opvallend dat mijn pa
en ma het bijna altijd anders zien
dan wijzelf. Het maakt een groot
verschil of je speelt, dan wel in alle
rust langs de kant staat. Op de mo
menten dat ik met een schorsing
moest toekijken, zag ik ook fouten
die je in het veld niet opvallen."
Natuurlijk heeft de jongste Hop
mans de film van het vorig seizoen
nog wel een paar keer terugge
draaid. In een competitie zonder
uitschieters bleef het begeerde
kampioenschap voor Tholense
Boys lang in zicht, ook al liet de
ploeg zelf de nodige steken vallen.
In de nacompetitie ging het vervol
gens faliekant mis tegen VCK.
Hopmans spreekt van een gemiste
kans. Maar heeft er achteraf wel
vrede mee. „Ik weet zeker dat wij
een klasse hoger goed uit de verf
zouden komen. Promoveren is voor
ons moeilijker dan ons in de tweede
klasse handhaven. Met die versterk
te promotie vorig jaar hadden we
onze kans moeten grijpen. Achteraf
denk je wel eens terug aan die wed
strijden, waarin we het laten heb
ben liggen. Omgekeerd zijn er wed
strijden geweest, waarin we de pun
ten hebben gestolen. Uiteindelijk
eindig je altijd op de plaats die je
toekomt." Over zijn eigen inbreng
is Hopmans, ondertussen alweer
drie'jaar basisspeler, niet ontevre
den. „Ik hoor nog tot de jonkies in
de ploeg en leer nog steeds bij. Ik
kan mijn ziel en zaligheid leggen in
het veroveren van de bal. Het is aan
de anderen om er dan iets moois
mee te doen. Ik weet dat mijn werk
in de ploeg wordt gewaardeerd.
Met het ouder worden, hoop ik nog
belangrijker voor de ploeg te wor
den. Ik moet leren meer leiding te
geven in het veld, positief te
coachen. En mijn schot moet beter
worden. Vaak genoeg krijg ik de
kans om uit de tweede lijn aan te
leggen. Maar ik"sta niet bekend om
het beste schot in de selectie."
Volgens Hopmans is het kampioen
schap voor het piepjonge Tholense
Boys geen luchtkasteel. „Vorig jaar
Hans Willem Hopmans droomt van een prijs met Tholense Boys
waren we er van de Thoolse ploe
gen toch het dichtst bij en we zijn
alleen maar sterker geworden." Met
de terugkeer van Michael dc Jong
(ex-VVC) heeft trainer Paul van
Buuren mogelijk de gedroomde lei
der in de achterhoede tot zijn be
schikking. Jonge talenten als Joey
Deurloo en Auke Bovenberg klop
pen nadrukkelijk op de poort. Zoals
ook van Matthijs van Stee het nodi
ge wordt verwacht. Bovendien lijkt
Nick de Lang, vorig seizoen aan
vankelijk de aanjager van de ploeg
en daarna lang geblesseerd, einde
lijk weer fit.
Daarnaast is door de technische staf
het nodige geïnvesteerd in het creë
ren van een groepsgevoel. Hopmans
is blij met de vorig jaar tussentijds
aangetreden Van Buuren. „Paul is
sociaal, persoonlijk en in alles een
toffe peer. Je kunt bij hem terecht
met problemen en je kunt met hem
lachen. Volgens mij is hij iemand
die ons als ploeg op een hoger plan
kan brengen." Het groepsgevoel
wordt volgens Hopmans doorslag
gevend. „Met een brede selectie is
het kunst om iedereen tevreden te
houden. Meer concurrentie betekent
dat je elkaar beter scherp kunt hou
den en elkaar stimuleert om beter te
worden. Daarin zit dc winst ten op
zichte van vorig seizoen. Toen wist
iedereen toch wel dat hij in de basis
zou staan. Wel is het zaak om één
team te blijven. Ook wie niet in de
basis start, moet zich betrokken blij
ven voelen. Ik vind ook dat ons
tweede elftal voor de titel moet
gaan. Dat was vorig jaar gewoon
flut. Met deze selectie moet dat be
ter kunnen."
Om kampioen te worden, moet Tho
lense Boys ook zien af te rekenen
met de streekrivalen. Met de komst
van Smerdiek zijn er meer derby's
dan ooit. Hopmans kijkt er naar uit.
„Bij mij maken dat soort wedstrij
den net wat meer adrenaline vrij. Ik
weet dat Tholense Boys in derby's
meestal niet gelukkig is. Dit seizoen
wordt het anders. Misschien dat we
met onze jonge ploeg fysiek tekort
komen in die streekduels. Maar wc
moeten blijven kiezen voor de voet
ballende oplossing. Daarin ligt onze
kracht. Ik geloof echt dat we mee
gaan doen voor de bovenste plaats."
