'Mensen denken dat we het hier niet hebben
en dat het over de brug veel goedkoper is'
H
ma
Houte
Geruisloos
'CDA draaikontenpartij'
'Natuur in Zeeland wordt
door distels overwoekerd'
'Als je binnen blijft,
heb je er geen last van'
Werkstraf voor dodelijk
ongeval Sint-Annaland
Donderdag 12 augustus 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Ze hebben al zitten rekenen: wanneer is de winkel ver
huisd, wanneer is de zaak uitgebreid, wie kwam er wan
neer in dienst. Aehter de winkel aan de Markt in Sint-
Maartensdijk zitten ze bij elkaar: Maurits van der Maarl
en zijn vrouw Tanny van der Maarl-Walhout, hun doch
ter Tiny en haar man Kees van Koeveringe met hun
zoon Mauryn. Drie generaties die verbonden zijn aan de
juwelierswinkel en vakboekhandel. Dit jaar bestaan ze
een halve eeuw. Ze staan er wel bij stil, maar vieren dat
niet uitbundig. „We houden niet zo van die poespas,"
zegt Tiny.
Geen fiducie
Van der Maarl-Walhout al halve eeuw juwelier in Sint-Maartensdijkvoor middenstand moeilijker
Ambulance
Oorknopjes
Partij voor Zeeland opent klachtenlijn
Voor- en tegenstanders anti-hagelkanon
Rechtbank acht te hard rijden niet bewezen
Schokgolven
Proef verlengen
Verdragen
Hek Bergsediepsluis
bij de Oesterdam
interieur
Energieweg 11J - 4691 SE Tholen - tel. 0166 60 93 33
www.vanhouteinterieur.nl
4 JWTUFJl. HORLOGE*
V VA M nm kantoor bofjchandel
V V VAN DER MAARL -WALHOUT
spelen want hij kwam in die tijd met
een koffer met brillen langs. „Mijn
broer was opticien. Mensen kregen
een recept van de oogarts mee voor
een bril. En zochten er dan een mon
tuur bij. Dat is helemaal veranderd."
Om de haverklap gaat de winkelbel.
Het is druk. De 15-jarige Mauryn
springt geregeld uit zijn stoel om
even te helpen bij de verkoopster in
de winkel.
Zijn opa Van der Maarl is 76 jaar en
kan niet zo snel meer opspringen.
Toch was hij tot twee jaar geleden
nog actief. Na een beroerte is hij niet
meer in staat om zijn rechterhand ten
volle te gebruiken. „Ik ging nog da
gelijks naar de werkplaats achter de
winkel om klokken en horloges te re
pareren en sieraden van goud en zil
ver te solderen. Ik heb het altijd
graag gedaan, maar het is lang ge
noeg geweest."
Van der Maarl en zijn vrouw begon
nen in juni 1960 in de Molenstraat.
De boerenzoon uil Hoofddorp had
Tanny Walhout uit Sint-Annaland le
ren kennen. Op de boerderij was
geen toekomst. Even hielp hij een
hovenier in Oostzaan. Zijn schoon
vader, Johannes Walhout die een ju
welierszaak in Sint-Annaland had,
stimuleerde hem echter om een eigen
zaak te beginnen, zegt zijn 73-jarige
vrouw. „Mijn vader was vooruitstre
vend. Hij was hier in Sint-Maartens
dijk al wezen kijken of er wat voor
ons was. Wc konden een winkel van
Noordhock aan de Molenstraat ko
pen. Hij deed in horloges maar was
ook fietsenmaker. De koop werd in
het ziekenhuis afgewikkeld toen
Noordhoek was opgenomen, herin
nert ze zich nog.
Tanny groeide thuis in Sint-Anna
land op in de juweliers- en klokken-
winkcl. „Mijn man wist toen niet het
verschil tussen goud en doublé, maar
ging in de leer bij mijn vader."
In 1961 trouwden zeen betrokken ze
de woning bij de winkel. Het was
klein want en er was geen achteruit
gang. Van der Maarl: „We zetten de
fiets in de gang. Het was spannend.
In het begin vroegen we ons af of het
wel zou gaan. Er was toen heus wel
eens een week dat wc maar net een
boterham konden verdienen. We
hadden een flinke voorraad. Maar
wat niet rendabel was, kon weer te
rug naar de leverancier." In de win
kel werden naast horloges, sieraden
ook brilmonturen verkocht. En er
stonden zelfs nog een paar naaima
chines. Tanny's vader bleef een rol
In 1969 kreeg het echtpaar de kans
om de winkel aan de Markt over te
nemen van de heer Paans. Die deed
in speelgoed, huishoudelijke artike
len (koppen en schotels) en kantoor
spullen. De huishoudelijke artikelen
werden afgestoten toen Potter met
een zaak in huishoudelijke artikelen
begon. Van der Maarl begon zich
meer te richten op kantoorartikelen.
Sieraden (goud en zilver), klokken
en horloges, en kantoorartikelen
bleef de hoofdmoot. „Er heeft altijd
goed de loop in gezeten," blikt Van
der Maarl terug. Voor dochter Tiny
(47) geldt ongeveer hetzelfde als
voor haar moeder. Ook zij groeide op
in de winkel. Ze was zeventien jaar
toen ze in dienst trad bij haar vader
en moeder. „Ik vond het ook heel
leuk. Klanten helpen. Verkopen. Om
gaan met mensen. Vanaf mijn tiende
hielp ik al mee. Mijn eigen kinderen
doen dat nu ook."
De zaken veranderden toen Tiny met
Kees van Koeveringe trouwde en hij
ook in de zaak kwam. De brillen
werden afgestoten. „Daar had ik
geen fiducie in." De uit Borssele af
komstige Van Koeveringe komt ook
uit een familie van juweliers. Zijn
vader is goudsmid en zijn broer heeft
een juwelierszaak in Kapelle. Na zijn
huwelijk in 1984 ging Van Koeverin
ge twee jaar lang naar de avond
school in Schoonhoven om voor ju
welier te leren. Om goudsmid te
worden volgde hij nog eens een jaar
avondonderwijs. En slaagde hij voor
het diploma aan de vakopleiding
voor kantoorvakhandel. Toen hun
eerste kind, Janita, werd geboren
ging Tiny wat minder in de winkel
werken. Kees: „Er konden in het be
gin nog geen twee gezinnen van le
ven. Ik heb toen nog twee jaar ge
werkt op de administratie van de
christelijke mavo in Tholcn. Voor
twintig uur, de andere twintig werkte
ik in de winkel."
Volgens Kees zal de jeugd zich moeten realiseren dat de winkel
niet alleen van reparaties kan bestaan. „Alleen van een schroefje
en een batterijtje kunnen we niet leven. We proberen klantvriende
lijk te zijn. Voor mensen die een ring zoeken voor hun trouwen of
verloving maken we 's avonds een afspraak als ze overdag niet
kunnen of willen." Volgens Tanny is het niet mogelijk om in de toe
komst te kijken. Maar kopen in het eigen dorp is wel belangrijk om
de winkels in stand te houden, zegt ze. De halve eeuw is zomaar
voorbij, lijkt het. Van der Maarl: „We zijn geruisloos begonnen in
1960. Er zomaar ingestapt. Ik heb het met alle plezier gedaan." Zijn
vrouw komt nu nog wel elke dag naar de winkel. Om te helpen in de
huishouding. En voor klanten kraaltje te rijgen als er een kettinkje is
gebroken. En Tiny zit soms in de werkplaats. Op de plaats waar
haar vader al die jaren reparaties deed. Ze staan stil bij het jubi
leum, maar vieren dat niet uitbundig. „We houden niet zo van die
poespas," zegt Tiny.
Voor de zaak aan de Markt, v.l.n.r. Tanny van der Maarl-Walhout en Maurits van der Maarl, Mauryn van Koeveringe, Tiny van Koeveringe-van der Maarl en Kees van Koeveringe.
In 1986 werd Oudestraat 4 aange
kocht, het woonhuis van de familie
Steketee. Het werd ingericht als ma
gazijn en werkplaats. Een hele ver
betering want het magazijn zat op de
verdieping boven de woonkamer. Nu
nog zit er een balk aan de achterzijde
waar voorheen met een katrol de
spullen omhoog werden gehesen.
In 1988 werd de winkel verbouwd,
een jaar later vergroot toen het pand
aan de Oudestraat 2 vrij kwam (dat
was in gebruik als etalage voor het
speelgoed van Jaap den Engelsman).
In datzelfde jaar verhuisden de ou
ders naar een bungalow in de West-
poort en trok het gezin van Van Koe
veringe in de woning achter de
winkel. In 1990 werd het postkan
toor in het pand gevestigd, nadat het
gebouw aan de Noordpoort als kan
toor werd gesloten Het nieuwe post
kantoor had een eigen ingang in de
Oudestraat. „Het was verhuurd aan
de PTT. Het is maar één jaar ge
weest. Het had toen nog een dichte
balie. Daarna is het bij de winkel ge
trokken en kwam er een open balie.
Het ging toen Postkantoren heten.
Die wilde al gauw een agentschap in
plaats van een postkantoor. We wa
ren de eerste op het eiland. Dat gaf
nogal wat problemen, over geld op
nemen en storten."
Volgens Van Koeveringe was Post
kantoren er erg op gebrand dat er een
agentschap was. „Ze zeiden dat het
extra loop in de winkel zou geven.
Dat is goed, maar het moet wel geld
opleveren. Aan loop op zich heb je
niet voldoende. En dat is nog zo."
In 1991 kwamen er twee personeels
leden in dienst. Ze kregen een oplei
ding van Postkantoren.
Vanaf 2001 is het servicepunt van
TNT. „Het werd steeds verder uitge
kleed, maar er kwamen later toch
weer diensten bij. Het geldpinnen
kwam er bij. Aan de balie kan er ook
geld opgenomen worden voor klan
ten die bij de ING zijn aangesloten.
Tot een maximum van 2500 euro.
Dat is eigen kasgeld trouwens. Nu
hangen er twee borden aan de aevel:
TNT en ING."
Het was ook het jaar dat er weer
meer personeel werd aangetrokken.
Nu werken Marieke de Boer, Tanja
van Eencnnaam en Tanita Gunter in
de zaak.
Zonder uitzondering vinden ze dat
de winkel een sociale functie vervult.
Tanny: ,',Dat is heel belangrijk. In
Scherpenisse zijn ze dat nu kwijt.
Dat besef je eigenlijk niet. Volgen
Tiny is ze ook wel eens een luiste
rend oor. „Mensen nemen je soms in
vertrouwen. Ze willen vaak wat
kwijt. Aan de andere kant kunnen ze
mij ook wel eens een oppepper ge
ven. Soms kan iemand een dag weer
goed maken." Veel vaste klanten zijn
door overlijden weggevallen, zegt ze.
„Maar er zijn nu nog klanten die van
jongsafaan in de winkel kwamen en
die nog steeds komen." Ze heeft hel
ook wel meegemaakt dal er klanten
waren die haar vroegen om een kaart
te schrijven omdat ze zelf niet kon
den schrijven of lezen. „En nog komt
het voor dat mensen vragen of ik een
adres op een kaart of een envelop wil
schrijven."
Van Koeveringe is niet alleen actief
als ondernemer. Sinds 1987 is hij
ook chauffeur op de ambulance.
„Henk Brinkman kwam het vragen.
De ambulance viel toen nog onder
het Rode Kruis. Hij zocht iemand die
overdag beschikbaar was. Op 1 janu
ari 1988 ben ik daarmee begonnen.
Ik was het toen samen met Han van
Houdt, Kees Hage en Peter op den
Brouw, allemaal middenstanders."
Net als in bijna alle woonkernen
loopt het aantal winkels in de smal-
stad terug. Ze hebben hel zien gebeu
ren. Slager Slager stopte, bakker Van
den Hoek en groenteboer Scherpe
nisse sloten de winkel. „Voorde klei
ne middenstand is het niet verbeterd.
Er waren veel meer winkels. Dat is
een groot verschil met vroeger. Het
gaat er tegenwoordig niet alleen om
of je een opvolger hebt, maar ook of
de zaak rendabel genoeg is." Een van
de belangrijkste oorzaken van de
achteruitgang is volgens hem dat
mensen veel mobieler zijn gewor
den. Een andere is de mentaliteit.
„De mensen denken vaak dat het
over de brug goedkoper zal zijn of
dat wij niet hebben wat ze zoeken."
De trouw van klanten is veel minder
geworden, beaamt zijn schoonmoe
der. „Vroeger kochten de mensen
hier hun horloge en kwamen ze terug
om een schakel uit de band te halen.
Nu kopen ze hun horloge ergens an
ders, maar komen wel om er een
schakel uit te laten halen. Alleen
daarvan kun je niet leven." Een ander
punt is dat het aanbod van merken
volgens Tiny 40 divers is, dat het on
mogelijk is om alles in huis te heb
ben." Volgens Kees stellen ook de
leveranciers steeds meer eisen aan de
winkeliers. „Ze willen datje hel hele
assortiment afneemt. Dat kunnen wij
niet van elk merk. Daar is de omzet
ook niet naar. Daar hebben we hier te
weinig consumenten voor. Voor een
juwelier heb je 10.000 tot 15.000 in
woners nodig."
Van Koeveringe was actief in de
middenstandsvereniging Smalstad
en in de organisatie van de jaarlijkse
braderie. Een grote aderlating voor
Sint-Maartensdijk is volgens Van
Koeveringe het vertrek van het ge
meentehuis. „Het gaat me dan niet
eens om de honderd ambtenaren die
er werkten, maar om de bezoekers
van het gemeentehuis. We hadden
een centrumfunctie. Dagelijks kwa
men er mensen over de vloer. Ze
kwamen aangifte doen van geboorte
en kwamen hier om een cadeautje of
deden aangifte van overlijden en
kwamen dan vaak hier om een kaart.
Mensen van Flupland moesten er
voor naar hier komen. Die kwamen
in onze winkel. Nu zie ik ze niet
meer." Nu zijn er sinds kort twee ho
tels aan de Markt, maar die genere
ren lang niet zoveel klanten dan het
gemeentehuis deed, zegt de onderne
mer.
Ook toen buurman Van Houte Wo
ninginrichting naar Tholen vertrok,
zagen ze dat de omzet daalde. Het
pand stond 2,5 jaar leeg. „Leegstand
is de dood in de pot voor de midden
stand." Tiny: „Het verpaupert snel.
Je komt dan in een neerwaartse spi
raal terecht. Maar het is gelukkig
heel positief dat de Lidl er in is geko
men en dal de Spar aan de overkant
zit. Toen die er niet zaten was het za
terdagmiddag stil in het dorp. Nu heb
je nog volop mensen." Met de komst
van de Lidl en Spar heeft ook Van
der Maarl-Walhout de openingstij
den verruimd. De winkel is nu ook
op woensdagmiddag open.
Het gedrag van consumenten is in de
loop der jaren sterk veranderd. Vol
gens Van der Maarl was het heel ge
woon dat klanten het geduld hadden
om te wachten tot er een bestelling
binnen was. „Nu willen ze dat niet
meer zo. Als je het niet hebt, dan be
stellen ze het ook niet." Het heeft te
maken met trouw. Tanny is het met
de paplepel ingegoten. „Mijn vader
zei altijd dat we in het dorp onze
boodschappen moesten doen omdat
we zelf ook moesten leven van de
gemeenschap. Gunnen heel dat. En
dat heb je niet meer. Mensen zijn
veeleisender geworden."
ln de winkel zijn ook Zeeuwse sie
raden te koop. Gitten en bloedkora
len, een Zeeuwse knop. Maar het is
hier lang niet zo populair als op Wal
cheren en de Bevelanden. zegt Van
Koeveringe. Als ze deze sieraden
kopen dan gaan ze meestal overzee,
naar familie in Canada. Wat je hier
op Tholcn wel ziet dat er veel oorsie
raden worden gekocht. Hier worden
bijvoorbeeld veel meer oorknopjes
verkocht dan op Zuid-Beveland.
Gaatjes prikken is hier heel normaal.
Op Zuid-Beveland was het uit ten
boze. Je wordt niet geboren met een
gaatje in je oor, zeggen ze daar."
Toen het oren prikken in zwang
kwam, moest Tanny er erg aan wen
nen. „Toen ik dat de eerste keer
moest doen, liep het zweet over mijn
rug. Kinderen schrokken ervan als je
één oor had gedaan en dan wilde ze
niet meer dat het andere werd ge
prikt." Nu zit de oorbellen in een
speciale verpakking. En kunnen zelfs
de oorbellen tegelijk worden inge
bracht. Daar zijn dan wel twee perso
nen bij nodig.
Het pand aan de Markt is een monu
ment. Met de typische trapgevel valt
het op. Sinds kort staan er voor de
winkel palen. Tegen een ramkraak,
zegt Van Koeveringe. „Voor de her
inrichting van de Markt hadden we
voor de winkel een hoge stoep. Ik
heb toen gecist dat er palen zouden
komen want ze konden ander zo te
gen de gevel aanrijden." De herin
richting van de Markt is een grote
verbetering. Klanten met rollators of
rolstoelen hebben nu veel beter toe
gang tot de winkels omdat de stoe
pen op de meeste plaatsen zijn ver
dwenen.
Denkend over de toekomst zien ze
kansen en bedreigingen. Volgens Ti
ny zal de verkoop via internet verder
toenemen. Maar vindt ze het belang
rijk dat er voldoende tijd wordt be
steed aan de klant die in de winkel
komt. „Wc moeten niet gaan jagen
en we proberen voor elke portemon
nee wat in huis te hebben."
Distels op het landgoed in de Muijepolder in Sint-Maartensdijk.
natuurgebieden verplicht om te Hij wijst op een klacht die zijn
voorkomen dat de zaadpluis over- fractie kreeg van de Dorpsraad
waait. Dat vergt een strak onder- Zoutelande, namelijk dat het on-
houdsbeleid. van begin mei tot in derhoud aan ruiter- en wandelpa-
oktobcr', schrijft Robesin. den tekort schiet waardoor ze
„Wij zijn natuurlijk de klagers, inaar onderzoek heeft uitgewezen dat
het geluid van het anti-hagelkanon boven de wettelijke normen uit
komt." Carla Koese woont aan de Veerdijkseweg in Scherpenisse en
zegt ontzettend veel last te hebben van het apparaat in de boomgaard
van achterbuurman André Alkema. „Ik heb echt niets tegen die mensen
en vind het vervelend voor hen, maar het is gewoon aangetoond dat het
geluid de normen overschrijdt." Er zijn meer mensen die het geluid van
het anti-hagelkanon van fruitteler Alkema in Sint-Maartensdijk onver
draaglijk vinden, zoals buurman Bruno Tanzer die er zelfs folders over
heeft verspreid, maar Koese zegt zich op een onderzoek door een extern
bureau in haar woning te baseren.
l)e 42-jarige A.Z. uit Roosendaal heeft een werkstraf van 200 uren ge
kregen voor het veroorzaken van een ongeval waarbij vorig jaar maart
de twaalfjarige Maurits Roeland uit Sint-Annaland om het leven
kwam. Daarmee vonniste de Middelburgse rechtbank milder dan de eis
van de officier van justitie.
VERVOLG VAN HAGELKANON
De rest bestaat uit perenbomen.
Maar peren zijn ook kwetsbaarder
en daarom is een forse hagelbui vol
gens Alkema funest voor zijn oogst.
„Het is onze passie om een goed
product te kweken. Altijd maar die
vieze rothagel over je heen laten ko
men, dat werkt deprimerend."
De fruitteler is niet over één nacht
ijs gegaan bij zijn besluit om in een
anti-hagelkanon te investeren. Van
Leeuwen: „Wij hebben ons eerst
goed laten informeren, zodat we
kennis van zaken hebben. We heb
ben vakbladen gelezen, met colle
ga's gesproken en advies gevraagd
aan experts. Dit was gewoon de bes
te optie." Ze krijgen vaak de vraag
waarom ze geen netten spannen te
gen de hagel. „Dat is ten eerste een
tijdrovende klus en als de wind er
onder komt, breekt zo alles af. Ten
tweede geeft dat minder lichtop
brengst voor het fruit. Appels kun
nen daar wel tegen, maar peren
niet."
De gemeente Tholcn heeft vorig
jaar april een gedoogbeschikking
afgegeven. Alkema mocht bij wijze
van proef voor één seizoen zijn anti-
hagelkanon inzetten. In de periode
van april tot en met oktober is het
kanon zestien keer aangezet. Dat is
volgens Alkema een bijzondere si
tuatie. „Vorig jaar is volgens het
KNMI twee keer zoveel bliksemin
slag geweest." Het was dus een ex
treem jaar, qua slecht weer. De
fruitteler is blij dat hij het apparaat
kon gebruiken. „Vorig jaar waren
wij een van de weinige fruittelers op
het eiland waarvan de oogst niet is
verhageld."
Gemiddeld staat het kanon zo'n 25
minuten aan. Het wor,dl bij dreiging
van een hagelbui ingeschakeld en
produceert schokgolven om de hagel
te verpulveren. Het kan zijn dat het
apparaat vaker op één dag wordt in
geschakeld, omdat er een volgende
bui wordt voorspeld. Buiten het sei
zoen wordt het niet gebruikt, het
gaat om drie tot vier maanden op
een jaar.
Een anti-hagelkanon mag alleen ge
plaatst worden als hel dichtstbijzijn
de huis er minimaal 300 meter van
daan staat. Dat is in het geval van
Alkema 440 meter. Dat is de woning
van de familie Koese aan de Veer
dijkseweg in Scherpenisse. De vol
gende staat er 460 meter vandaan en
dat is dat van F.P. Tanzer aan de Pro-
vincialeweg. Het zijn twee buren die
openlijk protest hebben gemaakt te
gen het kanon.
Op internetfora worden veel reacties
ingevuld als Alkema in de media is
verschenen met zijn kanon. Hij leest
ze wel eens. „Er staan veel negatieve
reacties bij, maar ook positieve." Het
doet hem wel wat dat hij in sommige
reacties wordt zwartgemaakt. Hij
zou graag zien dal de mensen wat
toleranter waren en hoopt op meer
begrip. Hij wijst naar collega-telers
in Zuid-Beveland een gebied waar
op grote schaal fruit wordt gekweekt
en meer anti-hagelkanonncn worden
ingezet. „In het begin klagen men
sen omdat ze niet weten wat voor
geluid het is dat ze horen. Na een
jaar zijn ze eraan gewend en gaan ze
zelfs de was binnenhalen als ze het
anti-hagelkanon horen. Ze hebben er
begrip voor dat het om iemands
broodwinning gaal." Alkema: „Ik
sprak laatst iemand die zei: wat hoor
je of wat wil je horen? Dat vond ik
wel een goeie."
De fruitteler blijft positief en blijft
openstaan voor reacties over zijn an
ti-hagelkanon. „Maar dat neemt niet
weg dat ik het allemaal verschrikke
lijk vervelend vind, dat het telkens
daarover gaat." Hij voelt zich in de
steek gelaten door de gemeente. Va
der Piet Alkema heeft zelfs zijn lid
maatschap van het CDA opgezegd,
omdat hij zich niet gesteund voelt
door die partij. Die stond aanvanke
lijk welwillend tegenover het kanon,
maar zag daar volgens Alkema later
vanaf. „Zo'n draaikontenpartij, daar
wil ik niet meer bijhoren."
André Alkema vindt dat de gemeen
te hem valse hoop heeft gegeven
door de vergunning voor de proef te
verlenen en hem vervolgens aanpas
singen laat doen voor het geluid. „Je
laat ons toch niet voor een jaar een
machine aanschaffen?"
De Partij voor Zeeland maakt
zich zorgen over de 'jaarlijks gro
ter wordende distelplaag'. Akker
bouwers en recreatieondernemers
ondervinden er veel schade van.
De distelverordening werkt niet,
aldus de PvZ-fractie in provincia
le staten. Ze heeft een klachtenlijn
geopend.
Net als een jaar geleden heeft de
PvZ aan gedeputeerde staten
schriftelijk vragen gesteld over het
gebrek aan handhaving van de pro
vinciale distelverordening. De
fractie stemde toen als enige tegen
een voorgestelde aanpassing, om
dat het beheer van natuurgebieden
werd ontzien. 'Onze vraag was
juist om harder op te treden', aldus
fractievoorzitter Johan Robesin.
Natuur en landschap in Zeeland
zijn volgens hem 'volkomen over
woekerd' door de distelgroei en -
bloei.
Recreanten en akkerbouwers zijn,
aldus de PvZ, bepaald niet blij met
de overvloedige distelgroei. De
partij noemt de akkerdistel de
grootste boosdoener, omdat die bij
natuurontwikkeling veel wordt toe
gepast. Toch zijn beheerders van
„De onderzoeker is bij mijn jongste
zoon op de kamer geweest en het
geluid was zo hard, datje kunt spre
ken van schade voor de volksge
zondheid." Volgens haar is er na het
plaatsen van de demper in het anti-
hagelkanon, om het geluid te beper
ken. niets veranderd. „Toen is er
weer genieten en het maakt niets
uit." Zij en haar man hebben drie
kleine kinderen en vinden het ver
ontrustend dat het rapport zulke ho
ge waarden aangeeft. „Dan praat je
niet over twee of tien decibej teveel.
maar echt gigantische aantallen van
wel 30 decibel. Wij willen geen van
onze kinderen daaraan blootstellen."
Koese vertelt dat Alkema bij hen
langs is geweest om uitleg te geven
over zijn plannen een anti-hagel
kanon aan te schaffen. „Hij kwam
toen met een standaardrapporl van
de leverancier en zei dat het geluid
onder de wettelijke normen zou
vallen. Het geluid zou te vergelij
ken zijn met een langsrijdende
vrachtauto. Nou, dat kennen we
wel, want we wonen tegenover een
loonbedrijf. Maar in de praktijk
lijkt het nergens op. Als je je hand
legen de ramen houdt, voel je ze ge
woon trillen." Ook is ze het niet
eens met de opmerking van Alkema
over de wijze van het geluid. „Hij
sprak over plofjes, maar het zijn ge
woon knallen. Ik krijg mijn kinde
ren niet uitgelegd wat het is dat ze
horen." De ongeruste moeder wil
niet elke keer degene zijn die gety
peerd wordt als tegenligger. „Ik ben
blij dat met het onderzoek is bewe
zen dat wij geen zeikerds zijn. Zelfs
al zou het geluid onder een andere
dichtgroeien. Staatsbosbeheer laat
volgens de PvZ weten dat ze geen
geld heeft om onderhoud te kunnen
plegen.
Weten gedeputeerde staten dat de
distelplaag, ondanks nieuwe regel
geving, alleen maar groter wordt.
Dat de schade voor met name ak
kerbouwers. maar ook voor recre
atieondernemers, zeer aanzienlijk
is. En dat natuurbeheerders door
gebrek aan geld voor noodzakelijk
onderhoud de distels laten voort
woekeren. Die vragen stelt de PvZ
aan het college. Ze wil van g.s. we
ten of die het ermee eens zijn dat
de jaarlijkse distelepidemie slecht
is voor het vakantie-imago van
Zeeland. En of het college duide
lijk kan maken waarom de situatie
alleen maar verergert en het aan
handhaving volstrekt ontbreekt.
Robesin heeft inmiddels een
klachtenlijn geopend. Zeeuwen die
te maken hebben met overlast van
distels, kunnen hun ervaringen
kwijt via email (jc.robesin@zcc-
land.nl) of telefoon (0115-
441547). Het statenlid wil de ver
zamelde klachten aanbieden aan
gedeputeerde Hamelink van na
tuur.
wet worden getoetst, dan zou het
nog teveel zijn."
Hans Heijboer woont vrijwel naast
de boomgaard van Alkema, maar
heeft volgens zijn dochter Marian
Plaisier totaal geen last van het ge
luid van het anti-hagelkanon. Al
thans, hij stoort zich er niet aan.
„Wij horen het wel, daar kun je niet
onderuit. Maar wij steunen de fami
lie Alkema en gunnet) het hen dat
hun oogst niet verhageld." Plaisier
vertelt dat haar vader zelfs een keer
de gemeente erover heeft opgebeld.
„Hij sprak een raadslid en vroeg
hem wat dat voor onzin is dat er be
woners zijn die er tegen zijn. Maar
het heeft niets uitgehaald."
Gerard Manneke woont schuin te
genover Heijboer. „Van mij mag het
kanon blijven staan. „Die paar klap
jes die het geeft, onweer geeft zelf
ook klappen. Je moet elkaar een
beetje verdragen." Hij is zelf klein-
fruitteler geweest. „Ik werd elk jaar
armer, want de prijzen daalden dra-
De officier vroeg drie weken gele
den zes maanden celstraf een twee
jaar ontzegging van de rijbevoegd
heid. Maar naast de werkstraf legde
de rechtbank slechts en voorwaar
delijke rijontzegging op, voor een
periode van achttien maanden. Z. is
vrachtwagenchauffeur. Zijn rijbe
wijs is meteen na het ongeval inge
nomen en pas na een half jaar weer
teruggegeven.
Volgens de rechtbank kon uit het
technisch onderzoek niet worden
opgemaakt of de motorrijder op 5
maart vorig jaar te hard heeft gere
den op de Langeweg bij Sint-Anna
land. Wel vond men dat er sprake
was van onvoorzichtig en onzorg-
matisch. Alkema probeert op deze
manier te overleven." Nol Noeren
uit de Bloemenlaan in Sint-Maar
tensdijk is bij hem op bezoek. „Ik
hoor het wel eens, maar iedereen
zijn boterham. Ik ben zelf instruc
teur mijnspringstoffen geweest. Het
is de luchtverplaatsing die je op je
trommelvliezen voelt binnen 300
meter van het kanon. Maar als je
binnen blijft, heb je er geen last
van."
vuldig rijden.
Als voormalige inwoner kende Z.
de bocht waar hij die bewuste mid
dag, na twee auto's te hebben inge
haald, zijn motor in stuurde. Juist
op dat moment kwam er een busje
uit tegenovergestelde richting,
waardoor de motorrijder besloot
naar links uil te wijken. Nadat hij
door de. berm was gereden, ging hij
met zijn motor terug het fietspad op.
Daar fietste net op dat moment
Maurits Roeland, onderweg van het
Calvijncollege naar huis. Een bot
sing met een tragische afloop was
het gevolg. Want de jonge fietser uit
Sint-Annaland overleed niet veel la
ter aan zijn verwondingen.
Rond de Bergsediepsluis aan de
Oesterdam komt een hek. Rijkswa
terstaat wil een twee meter hoog
hek plaatsen om het terrein te bevei
ligen nu de sluis onbemand is en op
afstand bediend wordt. De wel
standscommissie ging er maandag
ochtend mee akkoord.
Advertentie I.M.
C
