'Kinderen blijven leuk, maar
zijn wel mondiger geworden'
Bal
'Bij elke APK-keuring trek ik nog
steeds de oliepeilstok uit de auto'
Klapstuk op de barbecue?
Kees, gefeliciteerd
met je 40-jarig jubileum!
Onderhoud scholen
Gemeente geeft
starterslening
nu volledig
Donderdag 1 juli 2010
Margreet van den Reydt loopt door het schoolgebouw
van Ter Tolne in Tholen. In elk lokaal vraagt ze aan de
leerkracht het zonnescherm neer te laten. Het is heet,
binnen en buiten. Zoals bijna alle schoolgebouwen heeft
Ter Tolne een plat dak. En het is verouderd, zegt ze. Van
den Reydt kan zich helemaal vinden in de noodkreet die
het bestuur van het openbaar onderwijs Octho aan het
gemeentebestuur schreef over de verouderde gebouwen.
Na 25 jaar Ter Tolne neemt ze afscheid.
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Directeur Margreet van den Reydt neemt na kwart eeuw afscheid van Ter Tolne
Bijzonderheid
Opa's en oma's
Citotoets
Woekeren
Stemmen
van lezers
Anna Jacobapolder
Geen archeologische
vondsten bij fietspad
Sint-Maartensdijk
Namens klanten,
medewerkers en directie
Autobedrijf
Advertentie I.M
Kees Bovée (volgende
week 56) uit Tholen sleu
telt deze week veertig jaar
aan auto's. En hij doet dat
al die jaren voor dezelfde
baas: autobedrijf Bal in
zijn woonplaats. Veel zag
Bovée veranderen: „Met
een schroevendraaier en
een hamer doe je als auto
monteur tegenwoordig
niks meer."
Kees Bovée zag in veertig jaar bij autobedrijf Bal veel veranderen
Koperen bruiloft
Contaetpuntjes
De schoolbesturen moeten zelf de kosten van het onderhoud aan
hun scholen betalen. Dat schrijven b. en w. op vragen van de
WD. Namens de liberale fractie wilde G. Boelhouwers-Stigter
weten of b. en w, bereid zijn daar geld voor beschikbaar te stellen
nu de nieuwbouw van de scholen vanwege de bezuinigingen is
uitgesteld.
Volgens Boelhouwers worden de schoolbesturen gedwongen
het onderhoud te plegen en 'forse aanpassingen' te doen. Daar
voor was volgens haar geen budget begroot. Maar b. en w. ant
woorden dat in de rijksvergoeding wel een deel voor het in stand
houden van de scholen is opgenomen. Daarmee kunnen school
besturen een reserve opbouwen. .Budget moet daarom als aan
wezig verondersteld worden', aldus b. en w. .Het is de gemeente
niet toegestaan gelden voor onderhoudstaken van de schoolbe
sturen beschikbaar te stellen.'
Ze zag het aantal leerlingen groeien,
dalen en weer groeien. Zag er loka
len bijkomen, afgaan en weer bijko
men. De groei van Tholen heeft bij
gedragen aan de groei van Ter
Tolne, maar ook het goede onder
wijs dat op de school wordt gege
ven, zegt ze met overtuiging.
„Het is natuurlijk niet zeker hoe het
met de loop van de bevolking gaat,
maar ik vind dat het gemeentebe
stuur er wel iets eerder rekening
mee had kunnen houden." Ter Tolne
telt nu 253 leerlingen en behoort tot
de grootste openbare scholen op
Tholen. Toen ze twaalf jaar geleden
Frank Kousemaker opvolgde zat de
school op 160 leerlingen. Ouders in
Tholen hebben de keus uit vier
scholen. Naast de openbare school,
is er de protestant- christelijke Re
genboog, de reformatorische Eben
Haëzer en de Kraal voor Montes-
sorionderwijs. Scholen kunnen al
geruime tijd gebruik maken van ex
tra geld voor onderwijskundige ver
nieuwing. Ter Tolne kan dat niet
omdat het niet zeker is wat er met
de scholen aan de Zoekweg en de
Molenvlietsedijk gaat gebeuren. Ze
staan wel vernoemd in het master-
plan Tholen, maar door de bezuini
gingen is het plan om een nieuw
complex rond een campus (met ge
meenschappelijke voorzieningen) te
maken, uitgesteld. „Als het nu 2018
wordt, dan is het geld wat voor on
derwijskundige vernieuwing is be
stemd bijna niks meer waard. Het
duurt te lang. Iedereen kan daar ar
gumenten voor aanvoeren."
Ze maakt het als directeur niet meer
mee. De 63-jarige Van den Reydt
begon in Tholen op de kleuter
school De Bijenkorf, maar was al
eerder, vanaf 1978, als juf actief in
Den Haag. Ruim 33 jaar is ze actief
in het onderwijs. Ze onderbrak haar
loopbaan bij de geboorte van haar
twee kinderen. Zes jaar was ze daar
voor thuis. Ze wilde
altijd al juf worden.
„Ik heb hele goede
ervaringen van de
periode dat ik op de
lagere school en op
de middelbare school zat. Overigens
waren dat allebei christelijke scho
len."
Toch koos ze bewust voor het open
baar onderwijs, zegt ze. „Ik ben niet
zo van die hokjes." Het was volgens
haar de sfeer op de scholen die zo
goed was dat ze het onderwijs in
wilde. „Ik kom niet uit een onder
wijzersfamilie, maar ik wilde dit
graag. Een sfeer creëren waar een
kind zich prettig in voelt."
Toen haar man Jan van den Reydt een
baan kreeg in Bergen op Zoom, ver
huisde het echtpaar naar Bergen,
maar daar kon Margreet niet aan de
slag. Door gebrek aan openbaar on
derwijs, zegt ze. Margreet ontpopte
zich toen als voorvechter van het peu-
terspeclzaalwcrk in Bergen op Zoom.
Ze herinnert die periode als 'een uit
dagende tijd.' Toen haar man in 1970
in Tholen als leerkracht aan de slag
ging op de openbare mulo, verhuis
den ze naar Tholen. „Hier was wel
openbaar onderwijs. Maar omdat
mijn man een baan had, kwam ik niet
in aanmerking. Dat zei de toenmalige
wethouder. Daar was ik wel verdrie
tig om. Zo was de cultuur hier toen.
Dat is nu niet meer voor te stellen."
Die situatie heeft een paar jaar ge
duurd, zegt ze. „Toen er een andere
wethouder kwam, kreeg ik wel een
baan. Er waren meerdere kandida
ten. Het is allemaal goed gekomen.
Ik kan er nu als een bijzonderheid
op terugkijken." In de jaren zeven
tig was z^ ook politiek actief. Ze
werd voorzitter van de afdeling
Tholen van de PvdA. Haar man zat
in het hoofdbestuur van D'66.
De basisvorming werd in 1985 in
gevoerd: kleuterschool en lagere
school moesten onder één dak wor
den gebracht zodat er één vloeiende
lijn ontstond in de ontwikkeling van
een kind: de basisschool was gebo
ren. „Op zich is dat wel een goede
zaak geweest. Maar kleuters zijn
kleuters. Daar kun je niet allerlei
methodes op los laten. Wc proberen
ze zoveel mogelijk vrij te laten,
maar we ontkomen er ook niet aan
om ze te toetsen want daar vraagt de
inspectie naar."
Ondertussen wordt er naar gestreefd
om ook de peuterspeelzaal en de
kinderopvang in de schoolgebou
wen onder te brengenDe brede
school in Sint-Annaland is er een
voorbeeld van, maar ook op ander
scholen vindt de peuterspeelzaal al
onderdak in de basisschool zoals bij
de Schalm in Stavenisse. Een goede
zaak, vindt ze.
„We hebben nu al
regelmatig con
tact. Daardoor zijn
we sneller in staat
om kinderen op te
vangen die bijvoorbeeld een taal
achterstand hebben. Er kan sneller
hulp en begeleiding worden gege
ven."
Margreet heeft na de invoering van
de basisvorming een aantal jaren les
gegeven aan de leerlingen van groep
3 (voorheen de eerste klas van de la
gere school). „Daarna heb ik in alle
groepen wel eens les gegeven. Ik
heb aan alle groepen mogen proe
ven en heb daardoor een goed zicht
gekregen op de hele school, op de
leerlingen en hun ontwikkeling."
Ze was ook een tijdlang coördinator
zorgverlening op Ter Tolne. „We
ondersteunen leerkrachten en leer
lingen. Helpen leerkrachten die
leerlingen begeleiden die langzamer
of sneller leren. Het idee erachter is
om kinderen niet zo gauw naar het
speciaal onderwijs te sturen. Daar
door zet je ze niet apart, maar houd
je ze samen. Dat is een goed streven
gebleken, maar het maakt de taak
van de leerkracht wel zwaarder." Nu
heet zo'n coördinator een interne
begeleider. Van den Reydt herinnert
de collega's van toen
als een bevlogen
groep mensen. „We
hadden nog niet veel
kennis om kinderen
op een andere manier
te benaderen."
Nu wordt er weer gesproken over
passend onderwijs. Door de Tweede
Kamer is dit even aangehouden van
wege de bezuinigingen. „Als een
ouder een kind komt opgeven, die
bijvoorbeeld dyslexie heeft, dan
moet de school er voor zorgen dat.
zo'n kind op de juiste plaats terecht
komt. Het kind kan mogelijk op
school opgevangen worden, maar
kan ook naar een andere school ver
wezen worden. Een school moet de
kennis en de instrumenten hebben
om het te kunnen. We zouden er
graag ook een zak geld bij zien,
maar dat zit er dan weer niet in."
In het project weer samen naar
school, werken alle scholen samen,
behalve de Eben Haëzer, die daar
een eigen plan voor heeft, zegt de
scheidende directeur. „Het is heel
positief dat je dit met elkaar doet.
De onderlinge contacten zijn goed.
Ook met de Eben Haëzer. Als colle
ga's van de vier basisscholen gaan
we goed met elkaar om." Ook het
streven naar pas
send onderwijs
voor elk kind, kan
op haar steun re
kenen. „Gepro
beerd wordt om
ze binnen de school op te vangen.
Het vereist een andere manier om
naar kinderen te kijken. Juist in de
ze tijd waar kinderen veel meer
prikkels krijgen, onder andere via
internet, is het ook goed om hel on
derwijs aan deze maatschappij aan
te passen. Wat vroeger aan klassi
kaal onderwijs werd gegeven, was
gebaseerd op theorieën uit de ne
gentiende eeuw. Sindsdien is de sa
menleving enorm veranderd. Kinde
ren zullen ook op een andere manier
les krijgen. Scholen moeten er een
antwoord op vinden. Daar zijn we
druk mee bezig."
De aandacht die kinderen hebben
voor een bepaald onderwerp is kor
ter, zegt ze. „Dat wil niet zeggen dat
het slechter is. Maar je moet je on
derwijs er op aanpassen. Leerlingen
werken al veel met een computer, ze
leren typen, werkstukken maken en
een powerpointpresentatie maken.
Van al die nieuwe mogelijkheden
moeten we gebruik maken. Dat ge
beurt al in groep 1 op een speelse
manier."
Komende zomerva
kantie wordt de
school uitgerust
met digiborden.
„Alle lokalen krij
gen er een. Het zal
even wennen zijn, maar het werkt
schitterend." Het schrijven met
een krijtje behoort tot het verleden,
maar er kan nog wel op een van
zijborden (uitklapbare vlakken
naast het grote bord) geschreven
worden. Toch zweert Van den
Reydt erbij dat de leerlingen goed
hun tafels Ieren. „Tafels moeten ze
kunnen blijven opdreunen. Dat is
de basis voor rekenen en schatten.
Natuurlijk kan er een heleboel op
de rekenmachine, maar dat kan al
leen als de kinderen een goede
achtergrond hebben. En het leren
van de tafels gaat tegenwoordig op
een speelse manier, hoor. Met lied
jes."
Ook de taal en de spelling krijgen
volgens haar op Ter Tolne de aan
dacht die er voor nodig is. „Moet je
iets met een d of een t schrijven als
je toch wel begrijpt wat er bedoeld
wordt? Ik vind van
wel. We moeten de
standaard van de
taal hoog houden."
Spelling, gramma
tica, woordenschat,
begrijpend en stu-
derend lezen zijn begrippen die ze
noemt om aan te geven dat er heel
wat voor nodig is om kinderen uit te
rusten voor de toekomst. „Het is het
gereedschap om later in de maat
schappij goed te kunnen functione
ren. Maar daarmee wil ik de anderen
vakken niet te kort doen."
Ze is zich bewust van de verant
woordelijkheid die een school heeft
voor de leerlingen: „We gaan om
met het grootste goed dat ouders
hebben. Daar moeten we het best
mogelijke uit zien te halen."
Volgens Van den Reydt is de school
een gemeenschap waar kinderen
zich veilig en plezierig moeten voe
len. „Dat doe je samen met de ou
ders, maar ook met de oma's en o-
pa's. Die komen ook vaker dan
vroeger hun kleinkinderen brengen
en halen. Niet alleen omdat de ou
ders werken. Ze passen bijvoor
beeld een dag in de week op de kin
deren. En ze hebben ook zelf vaak
nog een baan. Dat is een leuke ont
wikkeling."
Ook ziet de directeur meer vaders op
school. „Veel meer dan vroeger."
Manifesteren die zich meer, bij hel
onderwijzend personeel zijn de man
nen ver in de minderheid. Ter Tolne
telt 21 personeelsleden, waarvan er
slechts vier van het mannelijk ge
slacht. Een van de opvattingen in de
onderwijswereld is dan dat jongens
een voorbeeld missen. Ook Van den
Reydt zou het toejuichen als het wat
gemêleerder zou zijn. „Het zou voor
mannen aantrekkelijker gemaakt
moeten worden om de opleiding te
gaan doen. Daar moet nog meer aan
gebeuren. Ze zouden door moeten
kunnen groeien. Een leerkracht zou
naast het voor de klas staan, extra ta
ken kunnen uitvoeren en daar ook
meer voor betaald moeten krijgen."
Terugkijkend ziet de directeur dat
kinderen veranderd zijn. „Ze blijven
leuk, maar zijn wel wat mondiger
geworden. Dat is geen probleem. Ze
weten meer, ze durven meer omdat
ze zich veilig voelen, ze kunnen be
ter aangeven hoe ze dingen erva
ren."
Wat de leerkrachten betreft is er ook
wel het een en ander
veranderd, zegt ze.
„Vroeger stond elke
leerkracht voor zijn
eigen groep. Het
waren eilandjes. Nu
zijn het veel meer
collega's die elkaar bevragen. En
hebben de scholen zich meer gespe
cialiseerd. We stoppen bijvoorbeeld
veel tijd in leerlingen met dyslexie
(woordblindheid - red.) We zijn er
beter in geschoold, maar ik vraag
me dan af hoe het in het middelbaar
onderwijs verder gaat. Wij krijgen
vaak te horen dat ze maar één zo'n
kind in één groep opnemen. Terwijl
wij er soms drie in één groep heb
ben die extra begeleiding krijgen. Ik
denk dat ze op de middelbare scho
len nog niet zo ver zijn als wij."
Het is onvermijdelijk, maar ook de
citotoets komt ter sprake. „Het ligt
er maar aan hoe je hem gebruikt.
Het is altijd een momentopname.
We stellen zelf een advies op voor
het kind voordat de citotoets wordt
afgenomen. Daarna gaan we niet
nog eens middelen. Natuurlijk
speelt de toets wel mee, maar we
hechten meer aan de kennis die we
gedurende acht jaar hebben van het
kind. En uiteindelijk ligt de verant
woording van de schoolkeuze bij de
ouders." Ter Tolne behaalt goede re
sultaten met de citotoets, zegt ze:
„Dit jaar lagen we boven het lande
lijk gemiddelde."
Leerlingen van Ter Tolne gaan voor
namelijk naar 'l Rijks, het Roncalli,
het Westerpoort- en hef Prinsentuin
college. Sinds dit jaar vallen de open
bare scholen niet meer onder de ge
meenteraad, maar is er een onafhan
kelijk bestuur. Ze is er blij mee. „De
gemeente heeft toch altijd twee pet
ten op. Bij de Octho hebben we echt
het gevoel dat we gehoord worden.
We hebben ook mee mogen praten
over het beleidsplan. Het bestuur is
zeer betrokken. Dat zie je nu aan de
brief aan de gemeente over de verou
derde gebouwen. Zo'n brief kan de
gemeente nooit zelf schrijven."
Nu de scholen nog steeds groeien is
het woekeren met de ruimte. Samen
met de Eben Haëzer deelt Ter Tolne
werkruimtes in één gebouw. Anders
was het toen De Kraal zich aan de
Zoekweg vestigde en Ter Tolne leer
lingen naar deze nieuwe school zag
gaan. Nu kampt de school met ruim
tegebrek: de gemeenschapsruimte
wordt gebruikt als
lokaal en als ver
gaderlokaal voor
het personeel, de
koffieruimte is te
klein. „We zouden
graag nieuwbouw
willen. We zijn al vanaf 2000 met al
le vier directeuren gaan praten over
de huisvesting, maar we zijn nu al
tien jaar verder.
Op 22 juli neemt ze afscheid. Met
een receptie in brasserie Du Bois. 's
Ochtends wordt ze thuis opgehaald,
maar verder weet ze niet wat de dag i
in petto heeft. Wat ze daarna gaat
doen? „Eerst maar een vakantie I
houden. En blanco beginnen. Mijn
man en ik houden van reizen, kunst
en cultuur. En we hebhen kinderen
en kleinkinderen waar we meer aan
dacht aan kunnen besteden. Ik denk
dat het zichzelf wel invult."
Omdat mijn man
een baan had, kwam
ik niet in aanmerking'
Tafels moeten ze kunnen
blijven opdreunen'
Onderwijs zou voor
mannen aantrekkelijker
moeten worden'
'Ik ben niet zo
van die hokjes'
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar
soms als je de krant openslaat, valt
je mond open van verbazing. Zo las
ik met smaak het artikel over de
"Gastvrije Gemeentedag" in Sint-
Annaland in de Eendrachtbode van
vorige week. Eerlijk is eerlijk, on
danks het weer was het was een
mooie dag met een nog mooiere op
brengst voor de gemeenten in Java
(Indonesië).
Als klapstuk van de dag werd in de
ze krant de gezamenlijke barbecue
genoemd. Over deze barbecue wil
ik wel wat toevoegen, omdat het ar
tikel geen recht doet aan het assorti
ment van de barbecue en aan alle
mensen die hieraan meegeholpen
hebben. Geheel in het thema van de
Gastvrije Gemeentedag, hebben de
gemeenteleden kunnen genieten van
een Indonesische barbecue. Zo krij
gen de gerechten die van de barbe
cue gegeten konden worden gelijk
ook een andere benaming. Dit doet
veel meer recht aan de genoemde
gehaktballen die in werkelijkheid
Rempah en Perkadei Bali in de In
donesische volksmond heten. Saté
Kambing (saté van lamsvlees) en
Goelai Oedang (gemarineerde gar
nalen) en Hati Goreng Kering Bali
(varkenslever) zijn niet alledaagse
gerechten. In totaal zijn er ongeveer
25 (Indonesische) gerechten die zelf
gemarineerd en voorbereid zijn.
Vanuit het jaarlijkse kampweekend
(startweekend voor de jeugdclubs)
is er een heuse kookcommissie (Ko-
Co) met gedreven en enthousiaste
gemeenteleden die een geweldige
bijdrage aan de barbecue geleverd
hebben. Met elkaar is het menu tot
stand gekomen en zijn alle gerech
ten zelf gemaakt. Fantastisch dat
deze mensen gaven hebben en in
zetten om met elkaar een geweldige
bijdrage te leveren aan hel gemeen
te zijn!
Anita, Bea, Ermina, Esther, Marjan,
Adri en René: bedankt voor jullie in
zet, jullie zijn geweldige KOCO-ers!
Martin van Popering, (kok-ge
weest!) Sint-Annaland.
Ik wil even reageren op de foto van
Anna Jacobapolder 65 jaar in straat
beeld in de Eendrachtbode van 24
juni. De oude school in de Lange-
weg zou plaats gemaakt hebben
voor bejaardenwoningen. Dit is niet
het geval. Hij staat er nog steeds! In
Even leek het er nog op, dat net als
bij de wegwerkzaamheden aan de
Nieuwe Postweg/Kadijk bij Poort
vliet ook in Sint-Maartensdijk ar
cheologische vondsten zouden wor
den gedaan. Bij de aanleg van het
fietspad werd tussen de Oudeland-
seweg en de Eerste Dijk een paaltje
gevonden, dat bij de begeleiders van
de provincie Zeeland de alarmbel-
de vroegere klaslokalen zijn wonin
gen gemaakt. Het vooraanzicht is
nog precies zo gebleven. Wel zijn er
naast de school bejaardenwoningen
gebouwd op de plaats van het vroe
gere schoolplein.
M.L. van Winkelen,
Sint-Annaland.
len deed rinkelen. Het licht veraard
veen dat hier werd aangetroffen,
duidt op mogelijke historische res
ten. Misschien waren het sporen uit
de Ijzertijd of de Romeinse tijd. Er
werd vooronderzoek gedaan en Ar-
cheomedia uit Nieuwerkerk a/d IJs-
sel werd ingeschakeld voor contro
leboringen. De provincie gaf
opdracht om twee proefsleuven te
trekken, maar het resultaat was dat
er in de afdekkleilaag geen archeo
logische waarden werden aangetrof
fen. De kosten van het onderzoek
waren 4133 euro, exclusief btw.
Nu het rijk afhaakt, geeft de ge
meente Tholen de starterslening
voortaan helemaal zelf. Dit geldt
voor 2010 en 2011. Bij aankoop
yan een huis tot 180.000 euro kun
nen kopers in aanmerking komen
voor een starterslening van maxi
maal 30.000 euro.
De helft betaalde de gemeente, de
andere helft paste hel rijk bij. In
Den Haag is het potje echter leeg.
B. en w. willen de stimuleringsre
geling graag handhaven. Daarom
heeft hel college besloten voor
taan de volledige 30 mille te vers
trekken.
Margreet van den Reydt op de speelplaats bij de kleuters van Ter Tolne.
Kleindochter Luna pakt belangstellend naar de Bovag-oorkonde die Kees Bal (links) voor haar opa Kees Bovée (met naast hem zijn vrouw
Rientje) heeft in verband met diens veertigjarig dienstverband bij het Thoolse autobedrijf.
RENAULT
Wattstraat 3
4691 RC Tholen
Tel. 0166-602440
Fax 0166-604440
Voltstraat 2
4691 RE Tholen
Tel. 0166-607060
Fax 0166-607061
Bezoek ook onze website: www.autobedrijfbal.nl
ke APK-keuring de oliepeilstok
eruit trekken, hoewel dat niet hoeft.
Maar een voldoende oliepeil kan
zoveel onheil voorkomen!" Hoewel
Bovée beseft dat je met alle veran
deringen mee moet gaan, verheelt
hij niet dat hij niet echt een compu
terfreak is. „Hoewel ik thuis wel
een laptop heb." Hij laat het liever
aan de jongeren over. Kees Bal zegt
dat door alle ontwikkelingen een
automonteur niet meer alles bij kan
houden, dat je specialismen krijgt.
„In de toekomst worden het alle
maal witte jassen!" Hij wijst verder
op de eisen ten aanzien van veilig
heid en arbo, die het werken er niet
makkelijker op maken. Mede daar
door moet een autobedrijf prijzen
hanteren die het autorijden er voor
de klant ook niet leuker op maken,
zegt Bovée.
Na veertig jaar werken vindt hij het
eigenlijk wel mooi geweest. „Je
wordt steeds ouder, er komt overal
sleet op. En het mooie is er na zo'n
periode ook wel af. Hoewel ik geen
hekel aan mijn werk heb, hoor." De
vut zit er echter niet in voor de Tho-
lenaar. En de veranderingen zijn
evenmin voorbij. Want Bal onder
handelt momenteel volop met de
gemeente over verplaatsing van zijn
bedrijf. „Ze wil een supermarkt op
de plek van de voormalige Timpa.
En dan is er behoefte aan parkeer
ruimte." Het kan betekenen dat au
tobedrijf Bal uiteindelijk op indus
trieterrein Welgelegen 2 in de
Oud-Vosscmcersepolder terecht
komt. Maar dat zal de tijd leren.
De APK. periodieke autokeuring,
vormt de hoofdmoot van Bovécs
werk bij het Thoolse autobedrijf.
Hij is inmiddels 25 jaar keurmees
ter. „Daar zit best heel wat aan vast.
Elke twee jaar moet je een soort
examen doen. Zeventig vragen be
antwoorden en een aantal praktijk
vragen maken. Is het voldoende,
dan word je certificaat verlengd",
vertelt de uit Halsteren afkomstige
Kees Bovée. Hij is hoofdmonteur
techniek en doet naast de keuringen
de grote onderhoudsklussen, zoals
versnellingsbakken.
Het was puur toeval dat hij, net van
school met een lts-diploma metaal
techniek op zak, in I970 bij garage
Bal aan de slag kon. „Met mijn va
der reed ik naar de Thoolse dagen,
en hij besloot om over de brug
eerst te gaan tanken. Bij Kees Bal
bleek diens medewerker Ad Akker
mans uit Sint-Annaland door een
ongeval langdurig uitgeschakeld te
zijn, zodat hij er alleen voor stond.
Ik kon meteen beginnen." De hele
ontwikkeling van het bedrijf heeft
Kees Bovée van nabij meegemaakt.
Net als het wel en wee van de fami
lie Bal. Zoon Marco Bal werd ge
boren toen hij er net twee weken
werkte. Bovée werkte vier dagen
en volgde één dag in de week aan
de streekschool de toen nieuwe op
leiding motorvoertuigentechniek.
Vanaf zijn trouwen woont hij in
Tholen, inmiddels meer dan dertig
jaar.
Bal was destijds gevestigd aan de
Eendrachtsweg. Als eerste autobe
drijf op Tholen kreeg het een
showroom. Stukje bij beetje werden
aangrenzende pandjes bij het be
drijf getrokken om zo te kunnen
uitbreiden. Voor de zaak stond de
benzinepomp. „De monteur in de
werkplaats hielp ook de klant aan
de pomp", vertelt Kees Bal. „Als
het dan koffiepauze was en er
kwam drie man tanken, was je pau
ze voorbij", vult zijn jubilerende
medewerker aan. Het was de tijd
dat er vele zaterdagen, en soms
nachten, doorgewerkt werd omdat
bedrijfsauto's in orde moesten zijn
voor de volgende dag. Tropenjaren.
Bal had onder meer het autopark
van het Remia-depot in Tholen in
onderhoud, net als meerdere visver-
koopwagens.
In veertig jaar heeft Bovée ook heel
wat collega's zien komen en gaan.
Een aantal begon een eigen autobe
drijf: Ko Meerman in Arnemuiden,
Ad Akkermans in Goes en Adrie
van Burgh in Tholen. En in 1992
verhuisde autobedrijf Bal naar de
voormalige Betho aan de Wat
tstraat. „De kantine daarvan zat er
toen nog in, daar heb ik mijn kope
ren bruiloft gevierd", vertelt Kees
Bovée. Hij volgde cursussen bij de
importeur nadat Bal het dealer
schap voor Renault had verworven,
en was ook leermeester voor het be
geleiden en beoordelen van leer
ling-monteurs. Verder is hij een pe
riode chef werkplaats geweest,
waarbij het plannen van het werk
voor de monteurs, de receptie en
het onderdelenmagazijn tot zijn ta
ken hehoorden.
De grootste veranderingen hebben
zich op het technische vlak voorge
daan. De kruissleutel heeft plaats
gemaakt voor de luchtsleulel. En
het stompijzer voor het verwisselen
van banden is eveneens verleden
tijd. „Een autoband verwisselen
gaat nu zelfs makkelijker dan een
fietsband." Als vroeger een auto het
niet deed, dan lag dat in 99 procent
van de gevallen aan de contactpunt
jes. „Maar dat is al lang niet meer
zo. Vroeger zocht je naar de sto
ring, maar tegenwoordig controleer
je met behulp van de computer wat
er góed is." De auto's van tegen
woordig roesten niet meer, de mo
toren zijn anders en verbruiken
nauwelijks olie. „Maar ik zal bij él-
