'Het polderkaaitje was in onze tijd in
de zomer verzamelplek voor de jeugd'
Jan Bruijnzeel ziet langzaam maar
zeker betere contacten ontstaan
Groen van Prinsterer is nog rood,
Jenaplan blijft voorlopig oranje
Opruimactie Wilhelminastraat Sint-Maartensdijk succes
Donderdag 24 juni 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Van Aarnoudse
tot Van der Zande
jaar Oud-Vossemeer
Een lekker rustige plek om te leven. Met de familie en de
vaste vriendenkring. Zo ervaren Sjaak en Toos Istha Oud-
Vossemeer, waar ze al hun hele leven wonen. Ze voelen
zich er dan ook thuis. „Je kent de mensen, bent betrokken
bij verenigingen", zegt zij. „Fietsje door het dorp, dan kun
je onderweg wel dertig keer 'hoi' zeggen."
Sjaak en Toos Istha genieten van rust na drukke Vossenkuil-periode
Splitshoeve
Buxus
De Hubs
Ir ra ties
Logistiek
Roer omgegooid
Voetbal
Frans Bauer
Winkels/horeca
ra
interieur
Onderwijsinspectie kleurt nog niet alle Thoolse basisscholen groen
Zowel een deel van de bewoners van de Wilhelmina
straat in Sint-Maartensdijk als woningverhuurder Cast
ria Wonen vinden dat de eerste opruimactie zaterdag een
succes is geweest. Niet alleen verdween een groot deel
van het onkruid uit de tuinen en tussen de stenen, ook het
gevoel om er met z'n allen een leuke straat van te maken,
nam toe.
De Eendrachtbode grijpt de
viering van 600 jaar Oud-Vossemeer aan,
om een aantal echte Vossemeerse families te
belichten. Maandelijks wordt
iemand met een in het dorp
bekende naam geïnterviewd.
Wie zijn ze?
Wat vinden ze van hun dorp
Hoe vinden ze er hun bestaan?
De naam Istha kwam volgens de Nederlandse familienamen data
bank van het Meertens Instituut in 2007 tien keer voor in de ge
meente Tholen. En 55 keer in het hele land. Met de gemeente
Steenbergen had Tholen de hoogste concentratie. Het telefoon
boek vermeldt vijf Istha's in Oud-Vossemeer.
Een andere spellingsvorm, Ista (dus zonder h), is een stuk alge
mener want die telde 256 naamdragers in 2007. Ook daarvan
waren er tien in Tholen.
Sjaak en Toos Istha vinden Oud-Vossemeer een rustige plek om te wonen.
Sjaak en Toos Istha zijn bekende
inwoners. Dat danken ze aan de pe
riode dat ze het beheer hadden van
dorpshuis De Vossenkuil. Een tijd
waar ze met veel genoegen op te
rug kijken. „Het zijn wel tropenja
ren geweest. Weken van 70 tot 80
uren waren meer regel dan uitzon
dering. Het werd alsmaar drukker
in het dorpshuis", aldus Sjaak (59)
die naast het beheer nóg een volle
dige baan had. Vanaf de ingebruik
name van De Vossenkuil in 1976
vormde hij met Cees de Leeuw een
vennootschap onder firma. Veertien
jaar later stopte het echtpaar De
Leeuw ermee, waarna Toos Istha
het beheer samen met haar man
voortzette. Negen jaar geleden
vonden ze het welletjes. „We zijn
dat jaar niet alleen met het dorps
huis gestopt, maar waren ook 25
jaar getrouwd en zijn verhuisd",
vertelt Toos (56). Het stel zette de
finitief een punt achter de horeca-
activiteiten. Er zijn wel eens ideeën
geweest om een zaak te beginnen -
De school in Scherpenisse heeft een
roerige situatie achter de rug en mede
daarom is directeur J.W. Duvekot al
enige tijd geschorst. De onderwijsin
spectie heeft in april de school weer
bezocht, maar kon deze nog niet met
een positieve score beoordelen en
schrijft: 'De kwaliteit van het onder
wijs was tijdens het vorige onderzoek
in 2008 ver onder de maat. Er zaten
vele tekortkomingen in het proces
van onderwijs en leren, het systeem
voor zorg en begeleiding en de kwali
teitszorg, met uiterst lage eindop-
VERVOLG VAN DE SCHALM
We zijn nu iets resultaatgerichter
denk ik", zegt Ebbcrs. Hij geeft re
kenen als voorbeeld. „We kijken
naar de behoefte van het kind en
analyseren hoe het vooruit of ach
teruit is gegaan. En we bekijken wat
stimulerend werkt en wat er belem
mert. We hebben ook een omslag
gemaakt naar pro-actief handelen.
We kijken van tevoren waar het fout
gaat en niet achteraf. Als een leer
ling slecht geconcentreerd is, probe
ren we dal probleem te tackelen. En
niet steeds achteraf concluderen dat
de leerling zich niet kan concentre
ren."
Voor begrijpend lezen en woorden
schat scoorde de school laag. De me
thoden op dat gebied zijn nu aange
past. Ebbers laat het daar niet bij.
Sowieso gaat de school meer hande
lingsgericht werken, zoals is afge
sproken binnen het samenwerkings
verband Weer Samen Naar School
(WSNS) van alle Thoolse openbare
scholen. Dat heeft tevens als doel kin
deren, die extra zorg en begeleiding
nodig hebben, zoveel mogelijk op een
reguliere basisschool te houden.
Ebbers heeft nog meer punten op
ook is hen ooit gevraagd beheerder
van een hotel in Rcnesse te worden
- maar dat zit er, gezien hun leef
tijd, niet meer in. Maar als hij het
over mocht doen, zou Sjaak Istha
het beheer van De Vossenkuil wéér
doen. Hoewel ze het werk niet mis
sen, merken ze dat ze nu minder op
de hoogte zijn van het wel en wee
in het dorp.
De familie Istha komt van de
Splitshoeve, vertelt Sjaak die de
jongste is van vier kinderen: Zijn
beide broers zijn inmiddels overle
den, zijn zus woont in Sinl-Anna-
land. Vader David is op de boerderij
aan de Duivekeetseweg geboren.
Na zijn trouwen met Maatje van
Daalen betrok het gezin de knechts
woning bij de Karnemelkspot.
„Daar is mijn oudste broer David
geboren. Flip en Nellie zijn op de
Splitshoeve geboren en ik zelf in de
Molenstraat." Vader Istha werkte
brengsten tot gevolg. Inmiddels is
zichtbaar dat de school in beweging
aan het komen is. De tussentijdse re
sultaten ontwikkelen zich in positieve
richting. Voor de eindopbrengsten
2010 zijn momenteel nog geen nor
men beschikbaar. De wel beschikba
re ruwe resultaten wijzen evenwel
niet op een positief resultaat.'
Het rapport luidt als volgt voor de
school in Poortvliet: "De kwaliteit
van het onderwijs vertoont belang
rijke tekortkomingen in het leerstof
aanbod en de leerlingenzorg en is
zijn lijstje staan zoals het verbeteren
van de zelfstandige leerhouding van
de kinderen. „Ik wil naar een school
toe waar kinderen zelf zien dat het
belangrijk is om te leren." Maar ook
interactie. „Hoe gaan we met de ou
ders om en met de kinderen, hoe
corrigeren we, hoe werken we als
team goed samen?"
Bij de groene ceremonie op het
schoolplein krijgt de directeur een
groenblijvende plant aangeboden:
een buxus. „De school is nu groen,
maar we willen ook dat het zo
blijft", zegt Simons. „Het is een me
tafoor. Johan moet er ook voor zor
gen dat de plant blijft groeien, want
dat willen wij ook."
Ouders zijn uitgenodigd om bij het
korte feestje aanwezig te zijn. Zij
worden dan ook toegesproken door
de directeur. Hij bedankt de kinde
ren, maar ook het team, de ouders
en de medezeggenschapsraad. De
ouders zijn de school trouw geble
ven volgens Ebbers. „Ik geloof niet
dat er kinderen van school zijn ge
gaan, omdat die zwak was." Hij
heeft veel waardering voor het ver-
eerst bij de boer. Later pendelde hij
naar Rotterdam als grondwerker bij
Van Eijk. „Hij pachtte ook nog een
stuk land in de Kievit, achter de
boomgaard van Deij." Sjaak mocht
als kleine jongen met zijn opa, ook
een David Istha, mee koeien gaan
wachten, vertelt hij. „Een flesje
drinken mee, en op de tractor. Als
we dan onderaan de dijk zaten, viel
opa in slaap", lacht hij. Zijn andere
opa, Izaak van Daalen - Sjaak is
naar hem vernoemd - was een
als zwak beoordeeld. Om deze re
den kent de Inspectie van het On
derwijs aan de School met de Bijbel
een aangepast arrangement toe. De
school valt onder intensief toezicht.
Met het bevoegd gezag is afgespro
ken dat de onderwijskwaliteit in
maart 2011 weer van voldoende ni
veau is. De inspectie voert in het
voorjaar van 2011 opnieuw onder
zoek uit om na te gaan of de tekort
komingen zijn opgeheven.
Volgens directeur Peter Grabijn van
de Jenaplanschool is dat laatste
haalbaar. „Er is begin mei een ge
sprek geweest met de onderwijsin
spectie. Daarbij is gekeken of we al
voldeden aan de eisen en op twee
gebieden na is eigenlijk aan alles
voldaan." Of de school na het eind
onderzoek in 2011 ook weer groen
is? „Daar kun je eigenlijk wel van
uit gaan", denkt Grabijn.
trouwen van de ouders. „Een school
is een belangrijk iets in zo'n kleine
gemeenschap. Ook voor ouders is
het, ook al is het onterecht, niet
prettig als de school waar hun kind
opzit het prcdicaat zwak krijgt."
Coby Quaak en Caroline Dorst zijn
twee moeders die naar het feest zijn
komen kijken. Zij hebben allebei
nooit erover gepiekerd hun kinderen
naar een andere school te sturen.
„Het is misschien ook wel gemak
zucht. Ik vind het fijn als de kinde
ren tussen de middag thuis komen
eten. Maar de rapporten van de kin
deren zijn altijd goed. Hoe kan de
school de stempel zwak krijgen,
denk ik dan." Quaak heeft twee
dochters op De Schalm, Samantha
in groep 7 en Naomi in groep 4. Ze
merkt wel vooruitgang sinds Ebbers
aan het roer is. „Er is meer orde."
Dorst heeft een zoon in groep 6, Ro
wan. „Mijn andere zoon Sven is vo
rig jaar naar 't Rijks gegaan en doet
daar vwo." Zij werd dan ook niet
ongerust van de beoordeling van de
school. „Er is ons altijd goed uitge
legd hoe het predicaat zwak is ver
kregen. We hebben altijd goede in
formatie gekregen en zo krijg je ook
begrip voor de situatie."
kwieke baas. „Die kon op zijn ze
ventigste nog op zijn hoofd staan."
Opa Van Daalen had droge humor,
een karaktertrek die bij de meeste
van zijn kinderen terug kwam. De
familie Istha was daarentegen wat
serieuzer.
In de jaren twintig van de negen
tiende eeuw zijn de broers Dinge-
nus en David Ista uit Poortvliet
naar Oud-Vossemeer gekomen. Ze
werkten als boerenknecht, Dinge-
nus op een boerderij in de Hikke-
Initiatiefnemer van de opruimactie
is Jan Bruijnzeel. Sinds een jaar is
hij huismeester en wijkbeheerder bij
Castria Wonen. De woningcorpora
tie telt in de gemeente Tholen meer
straten als de Wilhelminastraat.
Buurten waar veel jeugd zelfstandig
woont. Waar de huurprijzen laag
zijn en waar nogal wat bewoners
van een uitkering moeten rondko
men.
Negentien bewoners van de Wilhel
minastraat gaven zich op om mee te
helpen de troep in de straat op te
ruimen en onder het genot van een
kop koffie en een bolus eens even
met elkaar te praten. Veertien huur
ders deden uiteindelijk wat ze had
den beloofd en Bruijnzeel spreekt
van een succes.
Vooral die communicatie is volgens
hem hard nodig. Hij erkent dat er in
de straat sprake is van groepsvor
ming. De ene buur wil niets weten
van de andere en er zijn, zo bleek
uit de verhalen die de verslaggever
van de Eendrachtbode uit de mond
van de buurtbewoners optekende,
mensen die moeilijk door I deur
kunnen.
Petra Godfried weet er alles van. Ze
woont negen jaar in de straat en was
de troep op straat en het geruzie
polder. Hij bleef, trouwde in 1830
en stichtte een gezin. In Vossemeer
is in de jaren daarna de gewijzigde
spelling van de naam - Istha met
een h - ontstaan, valt af te leiden
uit gegevens op de website Zeeu
wen Gezocht.
Aan zijn schooltijd bewaart Sjaak
goede herinneringen. Hij zat op de
kleuterschool bij juffrouw Rijsten-
meer dan beu. „Elke week gebeurt
er in de straat wel iets wat eigenlijk
niet kan. En je kunt de woningstich
ting bellen, de huurdersvereniging
of de politie, in het verleden deden
ze niets. Zoals het zaterdag ging, is
een prima begin."
Zo'n twaalf bewoners hebben af
gesproken de straat elk jaar een
opknapbeurt te geven. Maar, vindt
ze, dan moeten alle partijen wel
meewerken. Bruijnzeel is het vol
ledig met haar eens. „We willen
vooral het contact tussen de bewo
ners gaan versterken. Dat hebben
we nu geprobeerd met een kop
koffie, een bolus en een gratis
bloembak. Er ligt ook een plan om
van de zomer hier een barbecue te
organiseren. We zijn er van over
tuigd dat ook de jonge bewoners
van goede wil zijn, al was daarvan
een deel daarvan er zaterdag niet
bij. Er waren er bij die zich wel
hadden opgegeven, maar ze kwa
men niet opdagen. Daarop worden
ze binnenkort door mij wel aange
sproken."
Godfried snapt ook wel dat een
straat.'die al vele jaren een crimine-
bil, daarna ging hij naar de openba
re lagere school aan de Molen
straat. „Met meester Vroege in de
hoogste klas." Geplaagd door ast
ma miste Sjaak nog al eens lessen.
Dat was mede de reden dat hij nog
twee jaar voortgezet lager onder
wijs (vglo) volgde in de Doelweg
in Tholen. Aansluitend ging hij
naar de mulo. „Een paar jaar gele
den hadden we nog een reünie als
de leukste klas van Nederland.
Daar was leerkracht Hans Vcne-
le reputatie (vanwege o.a. hennep
teelt) heeft, niet een, twee, drie de
meest fraaie laan van de gemeente
wordt. Daarvoor is er teveel ge
beurd en gebeurt er nog te veel. Ze
wijst op het drugs- en drankgebruik
van sommige bewoners. Op de au
to's die 's nachts door de straat rij
den omdat er gedeald wordt. .De
afgelopen maand heb ik elke week
de politie gebeld. En nu zijn er ein
delijk een paar mensen opgepakt die
zich vermoedelijk met drugs bezig
hielden."
De irritaties in de straat liepen de
afgelopen jaren snel op. Sommige
buren kunnen weinig of niets van
elkaar hebben. Anderen houden
zich volkomen afzijdig. Bang voor
represailles als ze zich ergens mee
bemoeien. Namen in de krant als er
kritiek wordt gespuid? Geen denken
aan.
Petra Godfried is er niet bang voor.
Ze heeft genoeg meegemaakt om
mee te helpen de reputatie van de
straat te verbeteren en er een gezel
lige woonbuurt van te maken. „Ja
zeker wordt er gevochten. Mijn man
heeft ook geknokt. Hij kreeg van ie
mand een bos sleutels in zijn ge
zicht gegooid. Net na een oogopera
tie. Dat is een rechtszaak geworden.
We kregen een boete."
Buurvrouw J.C. van der Linden be
moeit zich met het gesprek. Ze
vindt de sfeer in de straat-niet best.
„Er wonen mensen die overal com
mentaar op hebben. Die kleppen
over anderen. En als je ze daarop
aanspreekt, heb je bonje. Sommige
bewoners halen het bloed onder je
nagels vandaan. Petra was zwanger.
heeft een donkere man. Weet je
kamp ook bij."
Sjaaks vrouw Toos Plompen is ook
een echte Vossemeerse. Zij groeide
op in de Coentjesweg en ging naar
de Sint-Anthoniusschool. „Ik heb
daarna twee jaar de huishoud
school bezocht in Nieuw-Vosse-
meer, bij de nonnen. Elke dag met
het pontje over. Dal lieten we dan
wel eens wegvaren om te laat op
school te komen", lacht ze.
Beiden kijken terug op een leuke
jeugd in het dorp. Toos: „In de zo
mer zwommen we in het polder
kaaitje. Dat was de verzamelplek
van de jeugd." Sjaak tafeltenniste
bij Velocitas. „Ik ben één keer
Thools kampioen geworden. Daar
mee kan ik natuurlijk niet tippen
aan mijn neef Christian van 't
Hof." Hij noemt de jeugdclub Uto
pia, waar tieners in de jaren zestig
vertier zochten. Die zat in de zaal
bij café 't Veer, nu is dat Odéon.
Zowel Sjaak als Toos herinnert
zich dat het plaatselijke bandje de
Hubs er speelde. Wim Vcrsluijs,
André Pollie en Kees van Vossen
waren daarbij. „Het eerste bandje
van Vossemeer", zegt Toos.
Na de mulo ging Sjaak aan de slag
op kantoor bij aannemer Hoppen
brouwers in Bergen op Zoom. Tien
jaar later ging dat bedrijf failliet.
De Vossemeerder kon terecht bij
transportbedrijf De Wit in Ossen-
drecht. „Ik was de eerste vaste ad
ministratieve kracht. Het bedrijf
had acht tot tien vrachtwagens. In
middels zijn er dat zo'n dertig en is
Istha aan zijn 32ste jaar bij het be
drijf bezig. „Ik heb gekozen voor
de logistiek, de planning. Stuur de
chauffeurs aan en heb contact met
de opdrachtgevers." Zijn vrouw
Toos heeft als pedicure en als zie-
kenverzorgster gewerkt.
Toen ze trouwden, kochten ze een
huis in de Molenstraat, vlakbij
Sjaaks ouderlijke woning. „Omdat
mijn vader plotseling overleed, is
mijn moeder in de kleinere woning
gaan wonen en wij in haar huis."
Negen jaar geleden zijn ze ver
huisd naar de Prins Mauritsstraat,
naar een vrijstaande woning met
een flinke tuin. Ze wonen er lekker
vrij, vinden ze. Tegelijkertijd zijn
ze nuchter als het gaat om de vraag
of ze per se in het dorp willen wo-
wat bewoners zeiden? Straks wordt
er hier een zebra geboren. Daar
word je toch niet goed van."
Op nummer 26 woont Dave Swart.
Zijn tuintje ziet er keurig uit. „Ik
denk dat ik een van de eersten was
die iets aan zijn tuin ging doen.
Daarna kwam de buurman en van
lieverlee zie je steeds meer buurtbe
woners iets aan tuinonderhoud doen.
Vroeger was het ene grote rotzooi."
Hij vindt het aantal bewoners dat
zich heeft aangemeld nogal mager.
„Het zat er in. Uit dit stukje straat
zijn er maar vier die meedoen. De
rest kijkt uit het raam en heeft al
leen maar een grote bek."
Ook hij weet dat er in de straat
dealers wonen. En dat er hierdoor
meer sprake is van criminaliteit.
„Een paar jaar geleden was hier een
schietpartij. Nee. Ik ben ook geen
lieverdje geweest. Je kunt rustig
schrijven dat ik ook in de criminali
teit heb gezeten. Maar sinds ik een
nen. „Een huis is een huis. En zeg
nooit: ik ga hier niet weg."
Het stel kreeg twee kinderen. Zoon
Danny woont nu in Halsteren,
dochter Brcnda net om de hoek.
„Ze komen vaak langs. Danny
heeft hier met de Vossemeerse ker
mis nog twee dagen gelogeerd."
Brenda heeft twee kinderen, en dus
passen Sjaak en Toos regelmatig
met plezier op hun kleinkinderen.
„Maar we zijn ook oppas voor de
honden." Op zijn beurt deed het
stel vroeger regelmatig een beroep
op Sjaaks moeder om op de kinde
ren te passen als het druk was in De
Vossenkuil.
Kijkend naar het dorp van vroeger,
vinden Sjaak en Toos dat met name
de nostalgie van de kleine winkel
tjes weg is. „Vroeger kon men win
kel houden als nevenverdienste.
Maar dat is nu niet meer moge
lijk", stelt Sjaak vast. Ze waarde
ren het verder dat de inwoners el
kaar in hun waarde laten. Beiden
zijn bij het verenigingsleven be
trokken. Hij is vanaf de oprichting,
bijna 34 jaar geleden, secretaris
van de judovereniging. En momen
teel wedstrijdsecretaris van de
voetbalclub. „Ik heb vanaf mijn
achtste gevoetbald. In het eerste
elftal de mooie tijd meegemaakt,
ben jeugdleider en trainer van de
selectie geweest." Zij heeft ook ge
voetbald, en was bestuurlijk actief
bij de vorig jaar opgeheven Alge
mene Vrouwenbond. Sjaak gaat
zijn bestuursfuncties zachtjesaan
afbouwen, zegt hij. „Het valt wel
iswaar niet mee om daar mensen
voor te vinden, maar ik ga een keer
stoppen. Dit jaar word ik zestig."
Dat er activiteiten zijn rondom het
600-jarig bestaan van het dorp,
vinden ze prima. „Er wordt erg
veel georganiseerd, maar het
wordt ook góed georganiseerd.
Knap dat er mensen bereid zijn
om daar zoveel tijd in te steken",
zegt Sjaak. Zelf is hij teamcaptain
bij de Tholympics die morgen en
zaterdag op het programma staan.
„Leuk om te doen." Tot nu toe be
zochten ze twee activiteiten, de
oudejaarsparty en het openlucht
spektakel. Ze hebben er veel ple
zier aan beleefd, zeggen Toos en
Sjaak Istha.
partner heb en vooral nadat negen
jaar geleden mijn zoon Jiri werd ge
boren, heb ik het roer radicaal om
gegooid."
Hij legt de schuld van de problemen
in de straat vooral bij de woning
bouwvereniging. „Die zet al die
jonge gasten bij elkaar. Ze moeten
ze over de hele gemeente verdelen.
Hij wijst op de Kuipersdreef in Thor
len. „Daar gebeurt precies hetzelf
de."
Bruijnzeel is het maar gedeeltelijk
met hem eens. De Kuipersdreef
staat inderdaad op zijn lijstje, maar
of er in de Wilhelminastraat sprake
is van schietpartijen en dealen, zo
als wordt beweerd, betwijfelt hij.
Ook navraag bij de politie levert dat
beeld niet op. Bruijnzeel: „De poli
tie geeft aan Castria geen informa
tie. En wij hebben er eigenlijk niet
om gevraagd. Mogelijk wordt er
ook onderverhuurd. Ook daar heb
ben we nog geen vinger achter kun
nen krijgen."
Intussen is de groep bewoners flink
aan het werk. Onkruid wordt uit de
tuinen getrokken en tussen de tegels
wordt het gras weggeschrapt. Ook
bestuursleden van de huurdersver
eniging Samen Sterk steken de han
den uit de mouwen. „We hebben bij
Castria al het een en ander bereikt,
zegt penningmeester D. van de Riet.
Zo zijn de regels om veranderingen
in de woningen aan te brengen, ver
soepeld en hetzelfde geldt voor het
vragen van sleutelgeld.
De huren van de woningen zijn
laag, erkent Dave Swart. Hij betaalt
per maand 370 euro en ontvangt
daarvan de helft aan huursubsidie.
„Je denkt toch niet dat ik ga verhui
zen", grijnst hij.
Niet iedereen denkt er zo over.
Sommige bewoners willen liever
vandaag verhuizen dan morgen.
Vooral vanwege de soms bedreigen
de sfeer en het in hun ogen a-sociale
gedrag van sommige bewoners. Dat
op zondagochtend om half acht
Frans Bauer door de straat galmt,
daarover haalt Swart zijn schouders
op. Anderen ergeren er zich kapot
aan. „Ach", zegt weer een ander.
„Iedereen heeft als het 's zomers
warm is, zijn ramen en deuren open.
Dan hoor je wel eens wat."
Castria-woordvoerster Marieke Re-
mer verwacht veel van de opruimac
tie. Ook al doet bijna de helft van de
bewoners niet mee. „Zodra een
straat is opgeknapt, heb je veel meer
kans dat het ook netjes blijft", is
haar indruk. Ook de sfeer kan dan
aanmerkelijk verbeteren.
Oorzaak van de soms slechte ver
houdingen vinden volgens haar hun
oorsprong niet in de tuintjes, maar
achter de voordeur. „Er is sprake
van verslavingsproblematiek. Daar
naast zijn er huurachterstanden.
Maar nu de huismeester daar een
jaar actief is, merken we al verbete
ringen."
Advertentie I.M.
VERVOLG VAN AAT NEDERLOF
De juf protesteerde: „Oh, niet verklappen!" Bij
vertrek uit de klas vormden de kinderen een ere
haag. Ze zongen 'dag dag meester, hel was weer
gezellig'. De meester en zijn vrouw verdwenen
snel op weg naar het volgende lokaal.
's Avonds was er een etentje met het onderwijs-
team op de school. Daarbij kreeg ook Ina Nedcrlof
een fiets aangeboden. „Voor het huwelijksjubi
leum", legt Hoftijzer uit.
Aat Nederlof is nu 63 jaar. Dat hij weggaat staat
vast, maar hij weet nog niet wanneer. „Het heeft te
maken met zijn pensioen. Hij moet nog uitzoeken
op welke manier het voor hem optimaal is", zegt
Hoftijzer. „Met het oog op zijn afscheid hebben
we nu niets formeels bedacht. Nu houden we het
feest vooral informeel: bij en met de kinderen."
Volgens de adjunct-directeur paste dat maar net in
het programma van de directeur. „Hij heeft 's mor
gens nog vergaderd. Dat tekent hem ook. Zo is hij,
altijd bezig."
's Middags, na alle klassenbezoeken, ging hij dan
ook gewoon weer aan het werk. Hoftijzer: „Je ziet
vaak bij directeuren die tegen hun pensioen aan-
hikken dat ze het wel genoeg vinden. Hij niet, hij
gaat er nog met de volle 100 procent tegenaan. Ei
genlijk kan hij gewoon niet stoppen, want dan valt
hij in een groot gat."
VERVOLG VAN HAVEN SINT-MAARTENSDIJK
Deze was onder druk komen te staan door het vertrek van
voorzieningen als het gemeentehuis, het arbeidsbureau
(CWI) en de vmbo-school Onder de Linden, het Markiezaat-
collcge. De herinrichting van dc Markt in Sint-Maartensdijk
is inmiddels met succes afgerond. Nu wordt de Haven aan
gepakt, .de tweede grote centrale ruimte in de smalstad,
waaromheen diverse functies zijn gegroepeerd. Dc uitstra
ling laat echter al jaren te wensen over. Zo is in het verleden
de herinrichting van het gebied rond de voormalige bushalte
steeds uitgesteld in afwachting van dc komende herinrich
ting.
Randvoorwaarden voor de herinrichting zijn volgens b. en w.
het voorzover mogelijk aansluiting zoeken bij de historie,
behoud van parkeer- en pleinfunctie voor evenementen en
versterking van de verblijfsfunctie aan de noordzijde. De ge
meente houdt ook rekening met aansluiting van toekomstige
ontwikkelingen in de Geertruidapolder en Pluimpot. B. en w.
voorzien een schakelfunctie tussen de oude kern en de toeris
tische zone langs de Pluimpot en de uitbreiding Geertruida
polder. Hierdoor krijgt de Haven een meer centrale positie in
het hart van Sint-Maartensdijk. Het college spreekt over een
aanjager voor ontwikkelingen op het economisch vlak cn
ziet nieuwe kansen voor vestiging van horeca cn winkels.
„Dal kan een gunstig effect hebben op de koopkracht en de
werkgelegenheid ii\£int-Maartensdijk."
FT"!
fil
P]
3
0
r
IHoute
Energieweg 11J -
www.
4691 SE Tholen - tel. 0166 60 93 33
vanhouteinterieur.nl
De Schalm is er nu vanaf, maar van de 21 basisscholen in de gemeente
Tholen kampt nu De School met de Bijbel ofwel Jenaplanschool in
Poortvliet nog met het predicaat zwak. Dat is reeds in 2005 toegekend.
De Groen van Prinstererschool in Scherpenisse is in 2008 als zeer zwak
beoordeeld. De onderwijsinspectie heeft daar het toezicht sterk geïn
tensiveerd en noemt de kwaliteit van het onderwijs op de Groen van
Prinstererschool beneden aanvaardbaar niveau. Op de website van de
onderwijsinspectie is het vakje achter die school dan ook rood ge
kleurd. Bij de Jenaplanschool is dat oranje.
De helft van de bewoners is actief betrokken bij de schoonmaakactie.
