WELNEE!
KIEZEN LASTIGP
Victorie Sint-Annalander in Alkmaar
Gehandicaptenlift aan kade
helpt mensen aan boord
Spektakeldag en schuurfeest ter
gelegenheid van 65-jarig bestaan
Kies partij voor uw keuken
Aan de steiger van Van Duivendijk in Tholen
Jaco BolierPJZ is niet alleen voor boeren
Bijzondere recycling-expositie van Marcel Warmenhoven
Dierenopvang
houdt open dag
Donderdag 10 juni 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
ARDI
De enige partij met gediplomeerde kandidaten!
„In het begin was het wel even spannend, maar nu ben ik
er al aan gewend," zegt Peter Luten uit Tholen nadat hij
weer aan wal is gehesen. Luten zit in een rolstoel en kan
dankzij de nieuwe lift voor mindervaliden aan boord en
van boord van de Andiamo worden gehesen, de boot van
zijn broer Arend-Jan Luten. Vrijdagmiddag werd de lift
bij Van Duivendijk in Tholen officieel in gebruik geno
men.
Veel groter
De vereniging Plattelands
jongeren Zeeland (PJZ)
Tholen/Sint Philipsland
haalt dit jaar de AO W-leef
tijd. Was het vroeger een
club voor de jeugd van ag
rarische afkomst, tegen
woordig kom je op de
feesten ook chauffeurs, it-
techneuten en boekhou
ders tegen. Woordvoerder
Jaco Bolier (20 jaar lid)
schat het aandeel landbou
wers op vijftig procent.
Ploegwedstrijden
Schorrekoor
Geen ziel
Grootse fan
ardi keukens en sanitair ceciliaweg 4. sint annaland
www.ardikeukens.nl
PRIJZEN
ONZE BELOFTE AAN DE KIEZER:
DUIDELIJK:
IEDEREEN:
RUIMTE:
VERTROUWEN:
IDEEEN:
ZEKERHEID:
KWALITEIT:
KEURMERK:
EIGEN RISICO:
AFSPRAAK IS AFSPRAAK
EEN MOOIE EN BETAALBARE KEUKEN
VOOR CREATIVITEIT EN DIVERSITEIT
DAAR INVESTEREN WIJ GRAAG IN
WIJ ONTWERPEN EEN KEUKEN OM IN TE LEVEN
JUIST IN CRISISTIJD
VOOR EEN BETROUWBARE EN DUURZAME KEUKEN
UNIEK KEURMERK KWALITEIT KEUKENBRANCHE
DOOR ONS AFGESCHAFT: GEEN AANBETALING
GEEN GEDOE, IEDEREEN DIRECT DE BESTE PRIJS!
Het CVAB en de Elkie stichting
organiseren zaterdag een open
dag van tien tot vier uur bij de
opvang aan de Roolandsedijk in
Tholen. Daarbij wordt aandacht
besteed aan het tienjarig bestaan
van het seniorenhuis. In het pro
gramma staan de dieren en hun
dagelijkse verzorging centraal.
Ook worden de asiel- en senioren-
dieren voorgesteld met betrek
king tot de zoektocht naar een
nieuw onderkomen voor hen.
Om het tweede lustrum van het seni
orenhuis te vieren wordt een oud-
Hollandse spelletjesdag voor baas en
hond gehouden waarbij onder andere
kruiwagen rijden en koekhappen
worden gecombineerd. De opbrengst
van de spelletjesdag komt ten goede
aan de scniorcndicren zodat ze extra
in het zonnetje kunnen worden ge
zet. Inschrijven hiervoor is mogelijk
via de website www.evab.net.
Daarnaast is voor het eerst de zorg-
afdeling te bezichtigen waar een
aantal honden of katten individu
eel, of in kleine groepjes, kunnen
worden opgevangen die bijvoor
beeld een apart dieetvoer gebrui
ken, niet samen kunnen met andere
dieren of omdat ze herstellende
zijn van een operatie. Ook wordt
de trimsalon officieel geopend en
zal de trimstcr de gehele dag bezig
zijn met het trimmen van honden
en katten.
Omdat de Elkie stichting een zelf-
besturende stichting is die geen gel
den van overheid en gemeentes ont
vangt wordt er ook gezocht naar
donateurs. Bijvoorbeeld om het se
niorenhuis te kunnen opknappen
met een onderhoud- en schilder-
beurt.
Verder zijn er diverse activiteiten.
Zo zijn er voorlichtingstands aan
wezig, is er een chipactie, kunnen er
ponyritjes worden gemaakt, is er
een rommelmarkt en worden huis
dieren geportretteerd door een foto
graaf.
Dankzij subsidie van de gemeente,
een bijdrage van de Rabobank en
de inspanningen van Theo van
Gurp van Kint b.v. in Halsteren. De
mobiele lift staat op het terrein van
de werf van Van Duivendijk aan
Contr' Escarpe. Drijfveer achter de
lift is Arend-Jan Luten. „Vroeger
ging ik heel vaak samen met mijn
broer vissen. We gingen regelmatig
met De Zwerver van Piet Moerland
mee. Door een ongeluk kwam mijn
broer in een rolstoel terecht en was
het voor hem niet meer mogelijk
om aan boord te komen. Ik wilde
graag dat mijn broer weer mee kon.
Ik dacht dan rijden we wel naar
Yerseke om hem daar aan boord te
brengen, maar daar lukte het ook
niet."
Arend-Jan Luten ging de boer op
om een oplossing te zoeken voor het
probleem. Hij klopte aan bij Dirk
van Duivendijk van de scheepswerf,
de gemeente en de Rabobank. Ma
chinebouw- en constructiebedrijf
Kint werd er bij betrokken. Luten
slaagde volledig in zijn opzet. „Ie
dereen was enthousiast. Het is ge
weldig dat dit voor algemeen ge
bruik ingezet kan worden."
De verrijdbare lift kan op drie bol
ders - met de kleur geel - vastgezet
worden. „De schipper kan de lift
zelf bedienen. Luten is er blij mee.
„Je ziet zulke'liften alleen maar op
hele dure jachten. Hier kan ieder
een hem vanaf de wal, gebruiken."
De gemeente was met twee wet
houders vertegenwoordigd. Jan
Oudesluijs van sociale zaken om
dat de gemeente 7000 euro subsi
die verstrekte uit het wmo-budget
en Kees van Dis van toerisme en
recreatie (heeft ook water en ha
vens in zijn portefeuille.) Ze hiel
den een tweespraak. Uit hun woor
den bleek dat Luten in juni 2008
aanklopte bij de gemeente en dat in
korte tijd verschillende organisa
ties zich achter het plan stelden zo
als de werkgroep gehandicaptenbe
leid Tholen, Van Dommelen
watersport en de stichting Neder
landse waterhond. Volgens de wet
houders heeft de kleinschalige op-
lössing grote gevolgen voor
mensen met een beperking. Ze
kunnen namelijk nu weer aan
boord om te gaan varen of te gaan
vissen. Door de lift kunnen ze weer
op het water.
De Rabobank was bereid 2500 eu
ro bij te dragen. De lift is zeven da
gen per week te gebruiken. De lift
wordt opgeborgen in een roestvrij
stalen kast die vergrendeld is met
een codeslot. De lift kan 125 kilo
hijsen, maar is volgens Theo van
Gurp getest op een gewicht van
250 kilo.
Behalve dat de lift vastgezet wordt
op de bolder, wordt er ook nog een
pen in de grond geschroefd om een
mogelijk bewegen van het onder
stel uit te sluiten.
Van Gurp werd benaderd nadat hij
een bijeenkomst van de gemeente
had bezocht waarop ondernemers
konden laten zien waar ze goed in
zijn. Bedoeld om te bezien of er in
de tijd van de neergaande econo
mie werken naar voren gehaald
konden worden. Hij werd uileinde
lijk gevraagd om de lift te ontwer
pen en te bouwen. „Het was leuk
om te doen. Ik kan niet precies uit
rekenen hoeveel tijd we er aan be
steed hebben. Wc hebben een goed
team en een goede tekenaar."
Hij bedankte de gemeente en wens
te de gebruikers veel watersport-
plezier. Volgens Van Gurp was het
probleem bij het maken de fundatie
van het apparaat. „Vastzetten was
de beste optie anders moest er met
een contragewicht worden gewerkt.:
waardoor het apparaat veel groter
zou worden. De bolder is te gebrui
ken als fundatie."
De lift kan zijn weg gaan vinden in
de watersport, maar het is voor Van
Gurp niet de hoofdzaak, zegt hij.
Marcel Warmenhoven legt de laatste hand aan kunstwerk.
Peter Luten wordt door Theo van Gurp aan boord gehesenlinks Arend-Jan Luten, rechts Dirk van Duivendijk.
„Waarom wordt iemand lid van de
PJZ? Omdat je erbij wilt horen. Het
is leuk om samen te werken en feest
te vieren en activiteiten te ontwik
kelen met een lijne groep mensen.
En die vind je bij ons. Het is zeker
niet alleen een vereniging voor boe
ren."
Elke maand is er wel iets te doen.
Maar volgende week zaterdag
wordt er extra uitgepakt. Dan wordt
het 65-jarig jubileum gevierd in een
schuur aan de Bitterhoekseweg in
Poortvliet. Dat wordt een schuur
feest dat zijn weerga niet kent. Zo'n
tien leden van de PJZ (totaal zijn er
ongeveer 80 leden van 16 tot 35
jaar) hebben de krachten gebundeld
en de schuur zo ingericht dat er zo
wel buiten als binnen van alles kan
worden gedaan. Een trekkerbehen-
digheidswedstrijd. Een zeskamp. Er
is een kindercrossbaan. Er komen
clowns. Er ligt een springkussen en
er is muziek van dj Bassie die te
vens een kinderdisco verzorgt.
Bolier verwacht tenminste 400 be
zoekers. „Dat is wel eens meer ge
weest. Een paar jaar terug kregen
we nog 6 tot 700 bezoekers. Waar
aan die daling ligt, weet ik niet."
Toch zijn bezoekers bittere nood
zaak om uit de kosten te komen en
ook nog wat over te houden om de
activiteiten gedurende de rest van
het jaar mede te financieren. „We
hebben een begroting van ongeveer
10.000 euro. Er wordt een kleine
entreeprijs gevraagd en voor de rest
moeten we het hebben van de omzet
van hel eten en drinken."
Dat drinken is helaas, zegt Bolier,
een stuk minder geworden. Muntten
deren op konden zitten."
Het werd een doorslaand succes en
leidde tot nieuwe opdrachten. Zoals
het ontwerpen van decors voor
jeugdvoorstellingen. Musea kochten
zijn werk. Ook in particuliere wo
ningen siert zijn werk menige ka
mer van vooral monumentale wer
ken. In de orderportefeuille zitten
nog vier opdrachten voor het maken
van bronzen beelden. Waaronder
een knielende man. „Dat bronsgie-
ten laat ik doen. Het beeld is al drie
keer verkocht."
Eind 2007 belandde hij in Sint-An-
naland. Het pand aan de Molendijk
stond te koop. „Het leek erg klein
aan de voorkant. Maar binnen zagen
we een enorme ruimte en ook een
prima atelier. Mijn grote werken
kunnen langs achter naar de Suzan-
naweg en dan op transport."
Een hapje eten in restaurant Haven
zicht bracht hem uiteindelijk bij zijn
overzichtstentoonstelling in Alk
maar. „We zaten daar met familiele
den te eten. Op dat moment repe
teerde ook Het Schorrckoor. Ik keek
om het hoekje van de repetitieruim
te en zag daar mijn nieuwe buurman
staan. Nico Neef. Die nodigde me
uit mee te komen zingen. Daar ont
moette ik Bert Rauls. Een gedreven
organisator en met relaties in Alk
maar. Hij was onmiddellijk enthou
siast toen hij mijn werk zag en stel
de voor een tentoonstelling in te
richten."
Dat had nogal wat voeten in de aar
de, want mijn werk is toch van flin
ke afmetingen en transport is duur.
We vonden sponsors, lieten een
filmpje maken op youtube, maakten
1000 folders en affiches en nu staat
het spul in de Grote Kerk in Alk
maar. Bijna net zo groot als de Lau-
renskerk in Rotterdam."
Zondagmiddag om 15.00 uur is de
officiële opening. Door een kunste
naar. Rien Vroegindcweij. Een dich
ter. De tentoonstelling heeft ook een
motto: Recycling. Met als onder
titel Retrospectief (Terugblik-red.)
1980-2010. De expositie is te zien
tot en met 5 september in de Grote
Kerk van Alkmaar.
Bovenste rij v.l.n.r. Jaco Bolier, Mare Kostunje, Sanne van Leysen, Judith Nell, David Oudesluijs, Remy
Donken; onderste rij Dimitri Donken, Jeroen Donken, Gert-jan Vermue, Marco Roggeband, Maarten v.
d. Harst, Jeroen Deurloo.
de meeste feesten vroeger uit in
enorme drinkfestijnen. bij de
Thools/Fluplandse afdeling is die
omzet Hink gedaald. Bolier: „Veel
bezoekers hebben thuis al ingeno
men. Indrinken heet dat. Maar echt
vervelende mensen hebben we daar
door niet. Er is beveiliging die een
oogje in het zeil houdt. Als het no
dig is, sturen we mensen weg of er
wordt mee gepraat. Maar er is voor
zover ik weet. afgezien van kleine
opstootjes, nooit iets ergs gebeurd.
Zoals grote vechtpartijen bijvoor
beeld. En dat hoor je ook wel eens
anders. En van de 65 jaar dat de ver
eniging bestaat, houden we al 42
jaar schuurfccstcn."
Wel is het karakter van de feesten
veranderd. „Ik weet nog dat er vroe
ger bijvoorbeeld ploegwedstrijden
werden gehouden. Dat heeft ons een
Nederlandse kampioen opgeleverd.
Freek Boudeling."
De vereniging heeft elke maand wel
een activiteit. Wat nu geweldig po
pulair is bij de PJZ zijn de drop
pings. „Dan gaan we met een bus
naar een bepaalde plaats en daar
worden de mensen gedropt en moe
ten ze op basis van een paar kleine
aanwijzingen thuiskomen. Vorig
jaar was de bus vol met deelne
mers."
Bolier signaleert een toename van
de belangstelling. „Een jaar of tien
geleden daalde het aantal leden ge
staag. Nu zien we de laatste tijd
weer een stijging. Die daling komt
vermoedelijk omdat er veel te doen
is voor onze leeftijdsgroep. Sport
bijvoorbeeld."
Wat betreft de toekomst hoopt de
vereniging te groeien. Soms lukt dat
automatisch. Bolier: „Een van de le
den is Frans Donken uit Oud Vosse-
meer. Die heeft drie zoons. Die zijn
nu allemaal lid. Dat schiet lekker
op."
Een van de andere leden merkt op
dat er binnen de vereniging ver
schillende vriendengroepen zijn
ontstaan. „Zelfs stelletjes waarvan
nu de kinderen weer lid zijn."
Op 12 juni is iedereen welkom om
het feest mee te maken. Overdag
heet het Spcktakcldag en 's avonds
Schuurfeest. Dat laatste zou niet be
staan zonder de 15 man sterke
schuurfcestcommissie.
Er is ook tijd voor nostalgie. De
feestcommissie heeft oud-leden op
geroepen om mee te helpen en fo
to's van vroeger mee te nemen. Hoe
meer mensen daarop reageren, hoe
beter, vindt de commissie.
Wie lid wordt, kan zich het komen
de jaar amuseren met bowlen, kar-
ten, vissen, kanoën en toneelspelen.
Neem een paar gebruikte stoelpoten. Armleuningen, schoenspanen,
pollepels en twee doorgezaagde gedragen klompen, geeft niet wat als
het maar krom- en gebruikt hout is, en je maakt een beer van 3,5 meter
lang en 1,5 meter hoog. Het dier is met vele andere kunstwerken van
beeldend kunstenaar Marcel Warmenhoven (56) uit Sint-Annaland tot
en met 5 september te zien in de Grote Kerk in Alkmaar.
werk. „Veel verdienen? Ik wil het
niet over geld hebben. Geld is voor
mij volslagen onbelangrijk. Finan
cieel ging het altijd wel. Soms ook
niet."
Hij studeerde verder. Op de Jan van
Eijck Academie in Maastricht. Een
internationale school met 50 jonge
kunstenaars. „We nodigden zelf
gastdocenten uit. Echt veel wijzer
ben ik er niet geworden. Ik heb me
ook daar altijd als eenling opge
steld. Kwam er een docent mijn
werk bekijken, dan luisterden we
meer naar de radio. Dan ging hij
zónder commentaar te leveren weer
weg."
Omstreeks 1980 komt er een omme
zwaai. Warmenhoven ontdekte de
mogelijkheden van gebruikt hout.
Afvalhout. „Eigenlijk uit nood.
Want ik had geen geld om nieuw
hout te kopen. Ik was op zoek. Naar
nieuwe dingen. Nieuwe invalshoe
ken. Op een bepaald moment zat ik
te spelen met twee wasborstels. Die
drukte ik voor de aardigheid tegen
elkaar. Toen zag ik daar de bek van
een hond in. Dat bleek inspiratie. Ik
heb er gebruikt hout omheen ver
werkt en ik had een hond gemaakt."
De Setallandse kunstenaar die onge
veer 20 jaar in Schiedam woonde en
werkte, maar de rust van het platte
land zocht, ging allerlei houten ge
bruiksvoorwerpen verzamelen. Ma
teriaal dat werd getransformeerd tot
wolven en andere dicrenfiguren.
Vloerdelen bij het grofvuil, werden
tot varkens gespijkerd. Met oren
van een pollepel en poten van be
zemstelen. Meeuwenveren vormden
staarten. Een wolf met opengesper
de muil met stokken op de plek van
de tanden. De hond van de boenbor-
stels kon bewegen. Op zwenkwiel-
tjes.
In Gulpen kreeg hij de eerste grote
opdracht. Een speeltuig op een
schoolplein, „Het werd een palmen
strand. Met houten cactussen en
palmbomen. Om te klimmen en aan
te hangen. Met golven waar de kin-
Warmenhovcn werd geboren in Rot
terdam Charlois in een gezin met
zes kinderen. Pa Warmenhoven had
een economische functie bij een
aantal Rotterdamse ziekenhuizen en
ma hield het gezin draaiende. „Het
was absoluut geen kunstenaarsge
zin. Alleen 1 broer maakt films en
een zus vertaalt boeken uit het Rus
sisch, als je toch iets cultureels
zoekt in ons gezin."
Warmenhoven maakte weinig vrien
den. Voetballen buiten? Verstopper
tje, diefie met verlos? Geen denken
aan. Liever dieren tekenen. Met pot
lood. Op wit papier.
Ook binnen het gezin bemoeide hij
zich maar weinig met de omgeving.
Een 'Einzelganger', vindt hij van
zichzelf. Een beetje tekenen aan de
salontafel maakte duidelijk dat er
iets creatiefs in hel mannetje school.
„Ik tekende portretten. Fantasiepor-
trcttcn. Schetsen van boeren met
een pijp en een petje op. Oude men
sen." Een driflkikkertje ook. „Zeker
als er iets niet lukte."
Hij maakte de plaatselijke hbs af en
pa verwachtte dat Marcel eveneens
iets economisch zou gaan doen.
„Maar die richting interesseerde me
geen ene moer." Gelukkig was er
een oom in de familie met eveneens
creatieve gaven. De man was kunst
schilder en zag wel iets in het talent
van zijn nog jonge neefje. Het idee
om naar de Rotterdamse kunstaca
demie te gaan, was op dat moment
geboren. „Mijn vader verzette zich
er hevig tegen. Daar is geen brood
in te verdienen, vond hij. En hij had
gelijk. Maar ik had op mijn 15e toch
de beslissing al genomen. Conflic
ten thuis of niet."
Pa deed water in de wijn en kocht
voor zijn zoon een tekencursus.
„Een dure. Kostbare lesboeken en
zo. En als je je huiswerk instuurde,
kreeg je aanmoedigingen en com
plimenten. Logisch, want dat insti
tuut wilde ook de vervolgcursussen
verkopen."
Uiteindelijk ging hij toch naar de
academie. Hij koos het vak beeld
houwen. „Ik tekende thuis niet al
leen. Boetseren deed ik ook. Dieren,
mensenfiguren. Vandaar beeldhou
wen. Knoeiwerk eigenlijk. Niks ori
gineels. De leraren vonden hel ook
niks."
Dat leverde vooral in het derde jaar
van zijn studie problemen op. „Ik
kwam niet los. Wist niet goed waar
ik mee bezig was en teerde eigenlijk
op een aantal vaardigheden die ik
had. Het resultaat was kundig en
technisch oké. Maar het werk had
geen ziel. Inhoudelijk was het niks.
Het werk miste originaliteit. Gedre
venheid. Het was puur werk dat je
kunt en kent."
In het vierde jaar kwam de door
braak. „Hoe ik dat merkte? Dat is
moeilijk te formuleren. Docenten
hebben daar een grote rol bij ge
speeld. Ze brachten me voortdurend
aan het twijfelen en dwongen me
keuzes te maken. En ik maakte een
keus. Kleine keramische objecten.
Sprookjesachtige figuren. Een serie
gekke koningen bijvoorbeeld.
Beeldjes van 10 tot 15 centimeter
hoogte."
Ook de waardering kwam. In de
vorm van een landelijke prijs voor
jonge beeldhouwers. „Toen kreeg
ook mijn vader in de gaten dat het
niet allemaal niks was. Zodra ik
succes boekte, was hij trots en werd
hij mijn grootste fan."
De galerieën ontdekten Warmenho
ven en hij ging exposeren. Verkocht
