65 jaar bevrijding
Mevrouw Roosevelt blij met Delfts
blauw gemeentewapen na bezoek
'O, ik verlang toch
zo terug naar huis'
'Vier vrijheden als rode
draad is geweldige keuze'
Ambachtsheerlijkheid met
gemeenschap verbonden
Derde Zeeuws lustrum van
Amerikaanse vrijheidsprijzen
Vrijdag 14 mei 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
Weduwe Amerikaanse president zestig jaar geleden in Vossemeer
Beste meneer Versluijs: U bent erg vriendelijk om me het meenteraad en bestuurslid Heyse het ambachtshcrenhuis) een aantal
Delfts blauwe bord met het wapen van Oud-Vossemeer van de Ambachtsheerlijkheid ver- toespraken. Eerst van burgemees-
te Sturen. Ik ben blij met dit aandenken aan het bijzonder welkomden het gezelschap. Ook ter Versluijs en daarna van twee
plezierige bezoek aan Oud-Vossemeer. Dat is de ver- blocmcn aan (DaI lag [oen tr()U. namclijk zo n /es(ig naamgcnotcn
taling van een briefje dat Eleanor Roosevelt op 13 febru- wens politiek gevoelig, want twee van de presidentsvrouw - voorna-
ari 1951 schreef in Val-Kill cottage, haar huis op het maanden eerder hadden de Moluk- melijk uit Zeeuws-Vlaanderen en
Roosevelt-landgoed Hyde Park. De weduwe van de Z
Amerikaanse president Franklin Roosevelt had het nesië.) Daarna gingen de gasten Thoolse dorp gekomen. Daartoe
Thoolse dorp acht maanden eerder bezocht. met.ec" ,"ilai^ Hui.ze Rooseveit - behoorde^ook de vrouw van burge-
JH
-_x 99
r"'
Uitgebalanceerd
Ambonezen
Burgemeester Bouwense
Symposia
Geweldige keuze
Koffie en muziek voor mengpaneel
In 2143 nogmaals 600 jaar Vossemeer
In mei wordt herdacht dal het 65 jaar
geleden is dat Nederland werd bevrijd
van de Duitse overheersing. Aan de Do
denherdenking werd 4 mei in Tholen,
Sint-Annaland en Sint Philipsland aan
dacht besteed. Ook op bevrijdingsdag
5 mei waren er extra activiteiten. Om een
beter beeld te krijgen van de oorlogsja
ren, publiceren we in een aantal afleve
ringen brieven van de familie Koopman uit Sint-Maartensdijk. Vader
Jacob Koopman woonde met zijn vrouw Keetje Coomans in Achter
'l Bos. Zij hadden 7 kinderen: oudste dochter Marie (getrouwd met
Adrie, 3 kinderen) was naar Den Haag getrokken, Cor (ongehuwd)
was onderwijzeres in Sluiskil, Riek (ongehuwd) was verpleeg
kundige in Rotterdam, Piet (getrouwd met Lena,
2 dochters) was soldaat en woonde in Smur-
diek, Jan (gehuwd met Keetje, I dochter)
was de oudste broer en woonde in Smur-
diek. Dat gold ook voor de jongste dochter
Geertje en de jongste zoon Jaap.
In Middelburg worden op zaterdag 29 mei, voor de vijftiende keer. al
weer, de Four Freedoms Awards uitgereikt. „Wij gunnen Middelburg
dat succesje wel", zei burgemeester Nuis vrijdag in Oud-Vossemeer
waar hi j de band tussen Tholen en de Amerikaanse presidenten Roos
evelt onderstreepte met het aanbieden van een portret van Franklin
Roosevelt en de presentatie van een boekje.
Geertje Koopman schreef 4 april 1945 vanuit Waalwijk naar
haar oudste zus Marie en zwager Adrie met hun 3 kinderen in
Den Haag:
,rNu het noorden van ons land gauw bevrijd zal zijn, worden wij in de
gelegenheid gesteld om via het Rode Kruis pakjes aan familieleden te
sturen en daar maken wij natuurlijk dankbaar gebruik van. Eindelijk
dan, na zoveel maanden gescheiden te zijn, is er hoop, dat wij toch
met elkaar spoedig in contact zullen komen. Vol spanning volgen wij
de gebeurtenissen van de laatste tijd en vol vreugde zien wij, hoe ons
goede landje langzamerhand bevrijd wordt. Wij weten natuurlijk niet,
hoe of het bij jullie in het Haagje is. Ik hoop toch zo, dat jullie allemaal
nog gezond zullen zijn. Eenmaal vrij, dan komt het eten vanzelf. Ik
stuur twee pakjes, want wij mogen maar 3 kilo per pakje sturen en
dan hebt u tenminste wat voor de eerste tijd. Ik verlang toch zo naar
enig teken van leven van jullie, probeer toch dadelijk via het Rode
Kruis bericht te sturen. Wij m&ken het allen nog goed. Cor maakt het
ook best en Jan en Piet zitten al sinds november in Sint-Maartensdijk.
Wij hebben ook al zo dikwijls geprobeerd om naar huis te gaan, maar
tot nu toe hebben wij nog geen vergunning gekregen om naar Tholen
terug te keren. Zoals je wel zult zien, zijn wij verhuisd naar Waalwijk.
Door de oorlogsgebeurtenissen zijn wij uit Drunen weg gemoeten.
Wij hebben het hier in Waalwijk ook goed, maar o, ik verlang toch zo
naar huis terug. Maar enfin, wij leven nog en zijn gezond en hebben
voldoende te eten en dat is al heel wat waard. Wat zullen jullie wel
honger hebben gehad al die maanden, maar als jullie allemaal nu nog
maar leven, komen je die ontberingen wel weer te boven. Is Riek ook
bij jullie of zit die nog in Rotterdam? Ik zal trachten, zodra Den Haag
vrij is, om te komen. Of het lukken zal, weet ik natuurlijk niet, maar dat
Mevrouw Roosevelt (met boeket) op het bordes van het gemeentehuis. Rechts van haar kleindochter Chandler en kleinzoon Elliott jr., met
daartussen hun vader Elliott sr. Rechts achter de presidentsvrouw is burgemeester Versluijs zichtbaar. Zijn dochtertje staat links van
mevrouw Roosevelt. Verder uiterst rechts wethouder Daane, en links de raadsleden Aarnoudse, Mees en Van Gorsel (v.l.n.r.
,,1 leren mevrouw Versluijs, de ge- meentehuis (toen nog gevestigd in
r\ j T-. een delegatie Ambonezen bood Zeeuwse Van Rosevelts. Er waren
A M
Frank Hommel toont het boekje dat alle inwoners cadeau krijgen.
Band tussen Amerikaanse presidenten en Tholen belicht
„Wij beweren nog steeds-dat de Amerikaanse Roosevelts hun wortels in
Vossemeer hebben. Zij geloven dat ook graag. Iedereen wil immers ergens
wortels hebben", zei voorzitter Paul Heyse van de N.V. Ambaehtsheerlij-
keid Oud- en Nieuw-Vossemeer en Vrijberghe vrijdag in De Y'ossenkuil.
„Ik vind dat de gemeente in de algemene plaatselijke verordening het ge
bruik van het woord 'waarschijnlijk' moet verbieden als het gaat over de
Thoolse herkomst van de Roosevelts", merkte de liberale wethouder
Frank Hommel onder luid applaus op. De inwoners kunnen zich over de
ze kwestie een mening vormen aan de hand van het boekje 'Oud-Vosse
meer en Roosevelt', dat deze week bij hen in de bus valt.
,rNu het noorden van ons land gauw bevrijd zal zijn, worden wij in de
gelegenheid gesteld om via het Rode Kruis pakjes aan familieleden te
sturen en daar maken wij natuurlijk dankbaar gebruik van. Eindelijk
dan, na zoveel maanden gescheiden te zijn, is er hoop, dat wij toch
met elkaar spoedig in contact zullen komen. Vol spanning volgen wij
de gebeurtenissen van de laatste tijd en vol vreugde zien wij, hoe ons
goede landje langzamerhand bevrijd wordt. Wij weten natuurlijk niet,
hoe of het bij jullie in het Haagje is. Ik hoop toch zo, dat jullie allemaal
nog gezond zullen zijn. Eenmaal vrij, dan komt het eten vanzelf. Ik
stuur twee pakjes, want wij mogen maar 3 kilo per pakje sturen en
dan hebt u tenminste wat voor de eerste tijd. Ik verlang toch zo naar
enig teken van leven van jullie, probeer toch dadelijk via het Rode
Kruis bericht te sturen. Wij mkken het allen nog goed. Cor maakt het
ook best en Jan en Piet zitten al sinds november in Sint-Maartensdijk.
Wij hebben ook al zo dikwijls geprobeerd om naar huis te gaan, maar
tot nu toe hebben wij nog geen vergunning gekregen om naar Tholen
terug te keren. Zoals je wel zult zien, zijn wij verhuisd naar Waalwijk.
Door de oorlogsgebeurtenissen zijn wij uit Drunen weg gemoeten.
Wij hebben het hier in Waalwijk ook goed, maar o, ik verlang toch zo
naar huis terug. Maar enfin, wij leven nog en zijn gezond en hebben
voldoende te eten en dat is al heel wat waard. Wat zullen jullie wel
honger hebben gehad al die maanden, maar als jullie allemaal nu nog
maar leven, komen je die ontberingen wel weer te boven. Is Riek ook
bij jullie of zit die nog in Rotterdam? Ik zal trachten, zodra Den Haag
vrij is, om te komen. Of het lukken zal, weet ik natuurlijk niet, maar dat
is voor later zorg. Het zal toch zo lang niet meer duren voor wij jullie
weer zien zullen. Ziezo, nu ga ik eindigen in de hoop dat jullie spoedig
dit pakje in goede gezondheid mogen ontvangen. Tot een spoedig
weerzien. Vele hartelijke groeten van oom Kees en jullie allen een
zoen van je verlangende Geertje. Dag moedertje, Sientjebure is al in
Sint-Maartensdijk. Dag."
Op 12 mei 1945 schrijft Geertje nog een briefkaart uit Waal
wijk naar Den Haag:
„Lieve allemaal. Het verheugt ons allen, hier te,weten, dat nu ook jullie
bevrijd zijn. Wij verlangen er erg naar iets van jullie te vernemen. Ik
heb twee pakjes voor jullie bij het Rode Kruis gebracht en heb al ver
schillende malen via het Rode Kruis geschreven. Zodra je kunt, moe
ten jullie schrijven hoor. Wij zitten er vurig naar te verlangen, Jan en
Piet zijn terug in Sint-Maartensdijk en Cor maakt het ook best. Wij
mogen nog niet terug komen; tot op heden hebben wij nog geen ver
gunning gehad, maar zolang zal het wel niet meer duren. Bij ons hier is
alles ip Waalwijk nog goed. Door de oorlogsomstandigheden moes
ten'we uit Drunen weg. Enfin, als wij elkaar weer zien mogen, zullen
wij elkaar wel alles vertellen. Ik hoop nu maar dat ook ik spoedig iets
van jullie zal vernemen. Is Riek ook bij jullie? Vele hartelijke groeten
van oom en mij en tot een spoedig weerzien. Een zoen van jullie
Geertje."
VERVOLG VAN SCHILDERIJ
De voorzitter legde uit dat de N.V.
behalve het ambachtsherenhuis
nog het veerhuis, landbouwgron
den en dijken in eigendom heeft.
En dat de verkoop van iepen voor
de productie van fineer na de
Tweede Wereldoorlog heeft bijge
dragen aan de sterke financiële po
sitie van de instelling. Verder
noemde Heyse het archief, dat
door zijn compleetheid uniek is.
Hij bood mevrouw Peijs een in
leer gebonden exemplaar aan van
hel boek 'Vossemeer land van
1000 heren', waarin de geschiede
nis van de ambachtsheerlijkheid
vanaf het ontstaan in 1410 wordt
beschreven. De N.V. Ambachts
heerlijkheid heeft een substantiële
financiële bijdrage gedoneerd voor
de viering van 600 jaar Oud-Vos
semeer.
Ook burgemeester Nuis ging in op
de geschiedenis van het dorp. Hij
noemde dg strijd tegen het water
met als voorbeeld de Sint Elisa-
bethsvloed uit 1421. de totstand
koming van de Kerkepoldcr -
waarin het dorp ontstond - rond
het midden van de vijftiende eeuw,
de brand die het dorp verwoestte in
de beginjaren van de Tachtigjarige
Oorlog. De burgemeester noemde
1809 als het jaar dat Oud-Vosse-
meer een zelfstandige gemeente
werd. Maar een dorpsbestuur ken
de Vossemeer in feite al vanaf de
vijftiende eeuw. Dat zwaaide sinds
eind 16de eeuw ook de scepter
over Nicuw-Vossemeer, tol koning
Lodewijk Napoleon dit dorp in
1809 van Zeeland afsplitste en -
met een eigen bestuur - bij Bra
bant voegde. Voor Oud-Vossemeer
was de gemeentelijke herindeling
van 1971 maar moeilijk te verte
ren, wist Nuis.
De burgemeester zei dat elke
Thoolse woonkern een eigen cul
tuur heeft. „In Oud-Vossemeer is
dat voor mij het streven naar ge
meenschapszin in de meest brede
zin van het woord, het zich inleven
in de belevingswereld van de an
der." Een schoolvoorbeeld daarvan
is volgens Nuis de musical in het
jubileumprogramma, waarin de
openbare, de rooms'-katholicke en
de protestants-christelijke basis
school gezamenlijk optrokken. De
burgemeester noemde ook het rijke
verenigingsleven in het dorp.
„Roep je hier: wie wil er mee
doen? Dan kun je in dit dorp reke
nen op een enorme toeloop", zei
de burgemeester onder verwijzing
naar het theaterspektakel dat spe
ciaal voor dit jubileum is geschre
ven en wordt gespeeld door inwó-
ners. „De organisatie besliste ver
volgens dat iedereen die zich
meldde, zou meedoen. Dat is het
kenmerkende van dit dorp." Nuis
zei dat de verscheidenheid van de
Vossemeerse bevolking tot utdruk-
king komt in een uitgebalanceerd
jubileumprogramma. Hij compli
menteerde de stichting voor 'het
zoeken naar de herkenbaarheid van
een breed gedragen programma'.
„Ik wens de samenleving van Oud-
Vossemeer een heel goede toe
komst toe."
Regisseur Jan Koning gaf voor het
gezelschap een toelichting op het
stuk 'Het geheim van Vosmeer'.
De genodigden namen daarna
plaats op de tribune, al dan niet
voorzien van een fleccedeken.
Daar zaten ook de overige spon
soren. Terwijl het tijdens het diner
nog regende, was het droog toen
het stuk begon. Maar fris was het
wel, net als beide voorgaande
avonden. Mevrouw Peijs had aan
gekondigd eerder te vertrekken,
maar ze bleef tóch de hele avond
en sprak na afloop nog met de spe
lers.
Verdeeld over vier avonden zagen
ruim 1800 mensen het theaterspek
takel. Zaterdag was onder meer
oud-huisarts De Loozc uit Amster
dam gekomen. Die laatste voor
stelling was het voor het publiek
minder fris omdat de wind was
gaan liggen.
In het dorp zijn over 'Het geheim
van Vosmeer' louter positieve ge
luiden te horen. Het publiek heeft
genoten van het spel. ook de vele
bezoekers van elders. En alle me
dewerkers hebben eveneens veel
plezier beleefd aan dit onderdeel
van het jubileumprogramma.
Het bedankbriefje wordt, met foto's
van het bezoek, bewaard door Joop
Versluijs. Hij is de jongste zoon van
de toenmalige burgemeester van
Oud-Vossemeer. Ten tijde van het
bezoek was hij nog niet geboren.
Het was een invloedrijke dame die
op dinsdag 20 juni 1950 Oud-Vos
semeer aan deed. Eleanor Roosevelt
(1884-1962) was van 1945 tot 1952
voor de Verenigde Staten afgevaar
digde in de Algemene Vergadering
van de Verenigde Naties, en voorzit
ter van het VN-comité dat had ge
werkt aan de Universele Verklaring
van de Rechten van de Mens. Die
zomer, inmiddels zestig jaar gele
den, was ze drie dagen in ons land,
om vervolgens door te reizen naar
Brussel.
Twee uurtjes werden uitgetrokken
voor het dorp waar, naar de stellige
overtuiging van de Amerikaanse
Roosevelts, de wortels liggen van
hun voorgeslacht. Stamvader Claes
Maertenszoon, die zich (van) Roo
sevelt noemde, moet rond het mid
den van de zeventiende eeuw vanuit
de Republiek der Verenigde Neder
landen naar Nicuw-Nederland aan
de andere kant van de Atlantische
Oceaan zijn vertrokken. Op Tholen
was er, in het noordwesten van de
polder Vijftienhonderdgemeten, een
hoek die het Rosevelt heette en waar
enkele boerderijen stonden. In 1648
kocht Joris Pieters - afkomstig van
één van die boerderijen - een boer
derij in Oud-Vossemeer, aan de te
genwoordige Raadhuisstraat. Hij
werd de stamvader van een boeren
geslacht met de naam Van 't Ro
sevelt, van zijn jongere broer stam
men de Vossemeerse rentmeesters
en ambachtsheren af. Dit Neder
landse geslacht is in het begin van
de negentiende eeuw uitgestorven.
Eleanor Roosevelt kwam niet in
haaf eentje naar Oud-Vossemeer. Ze
bracht haar zoon Elliott en diens
kinderen Chandler en Elliott jr. mee.
Maar het gezelschap dat de Thoolse
burgemeester Van der Hoeven en de
Zeeuwse commissaris De Casem-
Burgemeester Versluijs kreeg
bedankbriefje.
broot met statengriffier Tcllegen bij
de brug verwelkomde, was nóg gro
ter. De Amerikaanse ambassadeur
Chapin met zijn ambassaderaad Coe
en directeur Huyler van de informa
tieservice van de V.N. waren er ook
bij.
Heel Oud-Vossemeer was uitgelo
pen om de bijzondere gasten te
zien, en ook de pers was in grote
getale aanwezig. Overal in het dorp
hingen de vlaggen uit. Burgemees
ter en mevrouw Versluijs, de ge
meenteraad en bestuurslid Heyse
van de Ambachtsheerlijkheid ver
welkomden het gezelschap. Ook
een delegatie Ambonezen bood
bloemen aan. (Dat lag toen trou
wens politiek gevoelig, want twee
maanden eerder hadden de Moluk-
ken zich onafhankelijk verklaard
van de federatieve republiek Indo
nesië.) Daarna gingen de gasten
meteen naar Huize Roosevelt -
sinds 1936 door de toenmalige ei
genaar zo genoemd omdat op die
plek in de 17de eeuw de boerderij
van de eerder genoemde Joris Pie
ters stond. Ze werden ontvangen
door de bewoners, dokter en me-
van mevrouw Roosevelt een
vrouw Jekel-Laban (zij in Thoolse
klederdracht), die hen alle vertrek
ken toonden. Mevrouw Jekel bood
de presidentsvrouw een antiek brei-
bakje en een potje stroopbrokken
aan, zoon Elliott kreeg een paar
kinderklompjes en zijn kinderen
Zeeuwse babbelaars.
Daarna volgden in een overvol ge
meentehuis (toen nog gevestigd in
het ambachtshcrenhuis) een aantal
toespraken. Eerst van burgemees
ter Versluijs en daarna van twee
Zeeuwse Van Rosevelts. Er waren
namelijk zo'n zestig naamgenoten
van de presidentsvrouw - voorna
melijk uit Zeeuws-Vlaanderen en
Vlissingen - op uitnodiging van
het gemeentebestuur naar het
Thoolse dorp gekomen. Daartoe
behoorde ook de vrouw van burge
meester Bouwense van Sint-Maar
tensdijk. Er werden de nodige ge
schenken aangeboden, waarna in
het gemeentehuis een koffiemaal
tijd werd geserveerd. Tevoren was
het gezelschap op het bordes door
de menigte toegejuicht en door de
schooljeugd toegezongen. Na de
lunch toonde ds. Van Putten in de
hervormde kerk het zilveren doop
bekken en de koperen lichtkroon
die in de achttiende eeuw door
Van Rosevelts zijn geschonken.
Bij het verlaten van de kerk speel
de de organist het Amerikaanse
volkslied. Over de Ring wandel
den de gasten naar de gereedstaan
de auto's, die hen naar het pont-
veer over de Eendracht brachten.
De reis ging via Nicuw-Vossemeer
naar Den Haag, waar mevrouw
Roosevelt diezelfde avond een di
ner en receptie werden aangebo
den door ambassadeur Chapin.
Ook in latere jaren zijn regelmatig
Amerikaanse Roosevelts in Oud-
Vossemeer op bezoek geweest.
Zeker sinds vanaf 1982 de Four
Freedoms Awards om het jaar in
Middelburg worden uitgereikt.
Deze onderscheidingen zijn inge
steld door het Franklin and Ele
anor Roosevelt Institute, een in
stelling met meerdere nako
melingen van de president in het
bestuur. Zij maken vaak deel uil
van de delegatie die voor de uitrei
king naar Nederland komt. Ver
schillende keren zijn deze delega
ties Oud-Vossemeer komen
bezoeken. Zeven jaar geleden
maakte een groep Roosevelts een
vakantietrip naar ons land. Daar
was ook «Chandler bij, in 1950 met
haar oma te gast in Oud-Vosse
meer. Het Thoolse dorp stond in
2003 bij het gezelschap vanzelf
sprekend op het programma. Maar
Chandler liep een hernieuwde
kennismaking mis; ze bleef die
dag noodgedwongen bij haar on
verwacht ziek geworden man in
een hotel in Amsterdam.
Nuis hoopt dat in het programma
rond de uitreiking ruimte is voor
een bezoek van de Amerikaanse de
legatie aan Oud-Vossemeer.
Het Europese Hof voor de Rechten
van de Mens krijgt dit jaar de inter
nationale Four Freedoms Award. De
onderscheiding voor de vrijheid van
meningsuiting is voor de Russische
krant Novaya Gazete, die voor de
vrijheid van godsdienst voor de Pa
kistaanse mensenrechtenactivist en
VN-rapportcur Asma Jahangir. De
Canadees Maurice Strong, medeo
prichter van het Earth Charter, krijgt
de onderscheiding voor vrijwaring
van gebrek voor zijn rol als vertol
ker van de wereldwijde zorgen over
het milieu. En de Australische oud
minister van buitenlandse zaken Ga-
reth Evans, oud-voorzitter van de
internationale crisisgroep, krijgt de
onderscheiding voor vrijwaring van
vrees.
Rond de uitreiking worden in Mid
delburg verschillende evenementen
georganiseerd. Op 19 mei is er in de
Oud-gemeentearchivaris Hans
Zuurdeeg heeft alles op een rij gezet
wat er over het Thoolse boeren- en
regentengeslacht Van 't Rosevelt te
vertellen valt. Leden ervan waren
rentmeester en ambachtsheer. Ook
beschrijft hij de verschillende on
derzoeken die er, zowel vanuit de
Verenigde Staten als uit eigen land,
zijn geweest om te proberen het Ne
derlandse voorgeslacht van de beide
Amerikaanse presidenten Roosevelt
te vinden. Onderzoeken die zonder
resultaat zijn gebleven. Zuurdeeg:
'Mogelijk duikt er op het eiland
Tholen nog eens een Claes Macr-
tensen op die eerst elders de naam
Van Rosevelt kreeg. Ook hiervoor is
nog geen bewijs gevonden. Zolang
er nog geen zekerheid is over de
herkomst van Maerten. blijft de
minst onbevredigende optie dat de
Amerikaanse Roosevelts gewoon
van het eiland Tholen afkomstig
zijn'.
De schrijver gaat in op het Huize
Roosevelt dat in de Raadhuisstraat
heeft gestaan, en op het bezoek van
de weduwe van de Amerikaanse
president aan het dorp in juni 1950.
Vervolgens wordt een verband ge
legd met de Four Freedoms Awards,
de Amerikaanse onderscheidingen
die sinds 1982 in de even jaren in
Middelburg worden uitgereikt. Ze
zijn gebaseerd op de vier vrijheden
die Franklin Roosevelt formuleerde
in zijn toespraak tot het Amerikaan
se Congres in 1941. De vier vrijhe-
Zecuwsc Bibliotheek een symposi
um over de vrijheid van media. Een
dag later vindt in het Roosevelt Stu
dy Center een conferentie plaats
over kunst als instrument voor de
vrijheid. En de finale van een lande
lijk Engelstalig debattoernooi voor
vwo'ers is op 26 mei in de Roos
evelt Academy. Op 28 mei discus
siëren studenten in de Hogeschool
Zeeland te Vlissingen met laureaat
Maurice Strong over duurzame op
lossingen voor maatschappelijke
problemen. Diezelfde middag staan
de mensenrechten centraal op een
bijeenkomst in de Middelburgse
concert- en gehoorzaal. President
Jean Paul Costa en rechter Egbert
Meyjer van het Europese Hof voor
de Rechten van de Mens discussië
ren met specialisten en het publiek
over de werking van het Europese
verdrap van de Rechten van de Mens
in ons land. Ook worden de eerste
uitkomsten gepresenteerd van een
landelijk mensenrechtenonderzoek.
Aan het eind van de middag op 28
mei worden in boekhandel De
Drvkkery de Zeeuwse Four Free
doms Awards uitgereikt.
den - vrijheid van meningsuiting en
van godsdienst, en vrijwaring van
gebrek en vrees - vormden het the
ma voor een kunstwerk in de open
lucht, dat in 1992 in Oud-Vosse-
meer bij de hervormde kerk is ge
plaatst. Ook daarover schrijft Zuur
deeg in het 40 pagina's tellende en
rijk geïllustreerde boekje. Door de
medewerking van het Roosevelt
Studiecentrum in Middelburg is er
ook een Engelse vertaling gemaakt.
Burgemeester Nuis bood het boekje
vrijdagavond aan aan voorzitter
Frank Hommel van de stichting 600
jaar Oud-Vossemeer. Hij noemde
het een 'geweldige keuze' van de
stichting om de vier vrijheden de
rode dróad te laten zijn van het jubi
leumprogramma. De burgemeester
stelde vast dat Oud-Vossemeer de
enige woonkern is, waar geen boek
je is verspreid ter gelegenheid van
de plaatsing van een kunstwerk. De
oorzaak kende hij niet. „Vraag me
niet waarom. Maar wc maken deze
omissie nu goed." Nuis was niet
volledig op de hoogte van de voor
geschiedenis. Want juist het vernie
len van De vier vrijheden, daags na
de onthulling in juni 1992, was voor
de gemeente aanleiding om bij alle
volgende kunstwerken in de open
lucht een boekje te verspreiden om
draagvlak te creëren onder de be
volking.
Veel inwoners (wie herkent ze?) slaan in de Ring het passerende gezelschap gade. Achter de presidentsvrouw loopt links commissaris De
Casembroot en rechtsachter ambassadeur Chapin. Rechtsvoor burgemeester Versluijs.
De finale van de vierde voorstelling van het Geheim van Vosmeer werd za
terdagavond getroffen door een defect mengpaneel, een onmisbaar tech
nisch onderdeel voor het doorgaan van dit openluchtspektakel. Bestuurslid
Ad Hommel informeerde de volle tribune over de vertraging van een hall'
uur tot drie kwartier, maar bood de bezoekers direct koffie aan. Vrijwilligers
gingen met bekers en kannen koffie de tribune op om iedereen van koffie of
thee te voorzien. En OVM ging eerder spelen om ook met muziek het wach
ten te bekorten. Met applaus werd het nieuwe mengpaneel uit Ettcn-Lcur
begroet en naarmate de voorstelling vorderde, was de vertraging al lang
weer vergeten. Er werd volop genoten van het spel, het zingen en dansen, de
belichting en de decors in het knusse openluchttheater, waarbij de bezoe
kers uitkeken op het fraaie Ambachtshcrenhuis.
In 2143 kan nogmaals het 600-jarig bestaan van Oud-Vossemeer worden
gevierd. Volgens Cor van Geel van de heemkundekring Nieuw-Vossemeer -
onlangs benoemd tot wethouder van de gemeente Steenbergen - is de huidiï
ge viering van 600 jaar Oud-Vossemeer voorbarig. Pas in 1543 was er vol
gens Van Geel sprake van bewoning in het dorp. Er stonden toen 16 huizen.
In 1572 werd Oud-Vossemeer echter weer verwoest. In 1682 werd het dorp
getroffen door een overstroming. Na de wederopbouw werd Oud-Vosse
meer in 1712 grotendeels door de Fransen vernield. In 1760 trof een aardbe
ving het dorp. waarbij 100 huizen werden beschadigd. Een belangrijk jaar
tal is ook 4 mei 1809, toen Nieuw-Vossemeer werd losgeweekt van
Zeeland. Op 5 mei 1809 bracht Lodewijk Napoleon een bezoek aan Oud-
Vossemeer, de macht van de ambachtsheerlijk werd toen ontkoppeld. Een
laatste belangrijk jaartal in de negentiende eeuw is 1841, toen de Rooms-
Katholieke Kerk in Oud-Vossemeer werd gesticht.
VAL-KILL COTTAGE
HYDE PARK. DUTCHESS CO.
NEW YORK
February 13, 1951
Dear Mr. Versluys:
You are very kind to send
me the blue china plate with the
Oud Vossemeer Crest and I am de
lighted to have this souvenir
of the very pleasant visit to
Oud-Vossemeer.
With many thanks and my
best wishes, I am
Very sincerely yours,
