Fluplandse maakt reis met rugzak,
risico's en vreemde ervaringen
'Je bent gewoon de hele dag bezig,
je hoeft nooit naar werk te zoeken'
www.ardikeukens.nl
Kinderen rennen voor twaalf mille
Kinderen slagen voor verkeersproef
Vrouwen tussen de bloembollen
EENDRACHTBUDE, DE THOOLSE COURANT
Roseline den Braber getuige van onlusten in Thaise hoofdstad Bangkok
Uitwaaien
Schoonheid
Twee euro
Donderdag 29 april 2010
Vijf granaten afgevuurd op een menigte in het zakendis
trict van Bangkok. Daar stonden twee rivaliserende de
monstranten tegenover elkaar. Volgens vicepremier
Thaugsuban van Thailand zijn de granaten afgeschoten
vanuit het kamp van anti-regeringsbetogers in rode
shirts. Roseline den Braber (25) maakt op haar verjaar
dag de onlusten in Thailand mee
Wim Beeke uit Stavenisse 25 jaar technische man in de Schutse
Tliinman
Brand
Koken
Verwarming
Show zeeleeuwen
bij de Boerenbond
bij. Winkeliers in het belangrijkste
winkelcentrum van de stad, die op
dat moment goed bezocht werden
door toeristen, sloten uit angst voor
vernielingen en plunderingen de
deuren. Voor sommigen mag pre
mier Vejjajiva onmiddellijk aftre
den, want nu zaten ze zonder omzet.
Roseline bleek niet zo snel van haar
stuk te brengen. „Er werd niet ge
schoten of zo", vertelt ze nogal
nuchter.
Goed geschoten had ze door in te
gaan op een uitnodiging van vriend
in Nicole van Spengen (24) uit Lei
den. De dames kennen elkaar al een
jaar of twintig en Nicole had zin in
een wereldreis van een jaar. Als ze
wilde kon Roseline, die commercië
le economie gericht op sport stu
deerde, wel een deel van de reis
meemaken en zelf de landen uitkie
zen waarin ze de meeste interesse
had.
De uitnodiging kwam op een goed
moment.„lk zat niet zo goed in mijn
vel. Een relatie liep na ruim zeven
jaar op de klippen. Op het werk
werd me veel beloofd dat niet kon
worden waargemaakt en ik begon
steeds meer van de situatie te balen.
Ik dacht, ik ga weg. Mijn vriendin
ging een jaar op reis en ik besloot
daarvan drie maanden mee te ma
ken."
Ze koos voor bezoeken aan Austra
lië, Singapore, Maleisië en Thai
land. Niet dat ze vele duizenden eu
ro's had te besteden, maar als
'backpacker' (iemand die bij wijze
van spreken met een rugzak door de
wereld trekt om voor zo min moge
lijk kosten zo veel mogelijk te zien)
is dat financieel goed te doen. „Je
verwacht geen luxe reis. Slapen kan
in jeugdherbergen, goedkope hotels
en speciaal voor backpackers uitko
zen hostels. Waar het om gaat is dat
alles schoon is, veilig is en dat je
wat van de wereld ziet."
In het geval van Roseline kwam
daar bij dat ze een poosje flink wil
de 'uitwaaien' om nare ervaringen
in Nederland te vergeten en nieuwe
energie op te doen voor de komende
jaren.
Dat ging niet zonder slag of stoot.
Aanvankelijk kreeg ze van haar
werkgever, ze is intercedente bij
studentenuitzendbureau ASA Stu
dent Uitzendbureau in Tilburg, toe
stemming voor het nemen van onbe
taald verlof. Nadat ze al tickets voor
het eerste deel van de reis op zak
had, werd die klok teruggedraaid.
Als ze wég wilde, moest ze ontslag
nemen. „Dat heb ik gedaan. Onder
de voorwaarde dat ik na de reis te
rug kon komen. Dat is goed gegaan.
Ze wilden me graag houden.
Op 7 januari werd ze door familie
afgezet op het vliegveld in Frank
furt voor een lange vliegreis naar
Australië. Vanaf Frankfurt was dat
500 euro goedkoper dan vanaf
Schiphol. Dat geld kun je als back
packer goed gebruiken. Zij het dat
de reis wel langer duurde. Ander
halve dag was ze onderweg. Inclu
sief een stop van acht uur in Be
ijing. „Megakoud. Min 15 graden
en ik had zomerkleren aan, want ik
ging naar een warm land."
Sydney is overweldigend, vertelt
ze na drie maanden reizen en trek
ken. „En hotelkamers voor veertig
euro per kamer." Het duo probeer
de alle hoeken en gaten van de stad
te zien en ook nog iets cultureels
mee te maken. „We bezochten in
het Operahouse de musical Tom-
Tom en kochten vervolgens een
buspas. Een aanrader. Die pas bete
kent dat je voor een paar honderd
dollar onbeperkt kan reizen. Wan
neer je maar wilt en waar je ook
heen wilt."
Voor Roseline en haar vriendin
werd dat Cairns in de staat Queens
land. De plaats is bekend door de
prachtige koralen van het Great
Barrier Reef, maar ook door, wat
veel rugzaktoeristen ervaren, het
mooiste strand ter wereld op Fraser
Island. Zand dat op wit poeder
lijkt. Groene bossen, blauwe zee.
Rifhaaien, noem het maar op.
Daarom ook een smeltkroes van
honderden culturen uit alle landen
van de wereld. „Prachtig. Veel jon
ge mensen. Snel contact. We spra
ken met jongeren uit Alaska, maar
ook mensen uit Nederland, Duits
land en de Scandinavische landen."
Roseline ging er duiken en onder
ging de wonderlijke schoonheid van
diep zeewater. „Een geweldige erva
ring. Je voelt je vrij. Je ziet de meest
onvoorstelbaar mooie vissen in hun
eigen eveneens geweldige omgeving.
Dan valt de ellende wel van je af.
Dan denk je: Hier doe ik het voor."
Maar de tijd tikt door en de dagen
en nachten vliegen als een schaduw
heen. Op naar Singapore dus. Ho
even, zegt de douane. Heb je een
bewijs dat je Singapo're ook weer
verlaat. Nee. Dat hadden ze niet.
Dus moest er een apart ticket ko
men waaruit bleek dat ze het land
weer uit gingen. „Dat kostte ons
twee dagen van wachten en organi
seren. Later kregen we de indruk
dat het een smoesje was omdat het
vliegtuig vol was."
Bekend is dat Singapore schoon is.
Dat je een flinke boete krijgt als je
een papiertje op straat weggooit.
Minder bekend is Little India. Een
wijk waarop zondag alleen mannen
komen. „We kwamen de metro uit
en we zagen alleen maar mannen.
Wel een beetje eng. Wc voelden ons
bekeken. Ze zeiden ook niks. Later
bleek dat die mannen zes dagen per
week werken en hun vrije zondag
met elkaar willen doorbrengen.
Eten, drinken en kletsen."
De Fluplandse heeft van de reis een
dagboek bijgehouden. Dat betekent
dat ze bijna een boek heeft volge
schreven over haar ervaringen. Zo
als in Ipoh in Maleisië. De derde
stad in grootte, maar waar ze de in
druk had dat ze de enige toeristen
waren. Daar zagen ze de tempels in
de grotten. „We hebben heel wat
godsdienstige uitingen ontmoet.
Maar dit was wel heel bijzonder."
Van Ipoh reisde het tweetal naar
Penang een eilandje voor de West
kust van Maleisië. Wat zwaar te
genviel was, dat in die periode het
Chinese Nieuwjaar werd gevierd.
De overgang van 2552 naar 2553.
„Dan verwacht je optredens van ar
tiesten, muziek en dans. Maar er
was geen kip op straat. De winkels
waren zelfs dicht."
Dat neemt niet weg dat ze op het
strand hun ogen uitkeken naar bij
voorbeeld de vrouwen die moeite
loos in hun burka's gingen zwem
men. Zelf droegen ze een bikini en
vonden het niet vreemd dat ze door
de mannen met belangstelling wer
den gadegeslagen.
„We werden uitgenodigd in een
tempel. Daar streken ze mijn
vriendin over de haren omdat ze
blond is. Dat zou geluk brengen.
Zo ook de sinaasappel die we als
geschenk kregen."
Veel geluk bracht de vitamincbom
niet. „We werden bij de verkeerde
veerboot afgezet en kwamen bijna
op een ander eiland aan dan waar
ons hotel stond. Onderweg daar
naar toe vonden we met een paar
andere toeristen een bebloede bril
in een plas bloed. We dachten aan
een misdrijf en waarschuwden de
politie. Die kwam niet. „We slapen
nog en we zijn te moe", gaven ze
als argument."
Intussen is het 23 februari en staat
Thailand op het programma. In de
speedboot en met een vaartje van
circa 80 kilometer per uur, varen ze
naar de kust van deze exotische be
stemming. „Uitstappen doe je daar
in het water en je wandelt naar de
kust. Geen douane, geen politie,
geen militairen. Alleen een juf
frouw in een kantoortje die een
stempel in je paspoort zet."
Thailand blijkt een ervaring op
zich. „Eten kun je het gemakke
lijkst en het goedkoopst langs de
weg doen. Het barst er van de stal
letjes met allerlei vreemde gerech
ten. Plakrijst met mango en kip-
penhartsaté bijvoorbeeld. En ook
van kleine kinderen die tot diep in
de nacht proberen bloemen aan je
Roseline aaide een tijger in Thailand.
Hiepcrdepicp Hoera. Dan ben je ja
rig en dat vier je in Bangkok, 's
Ochtends word je wakker en dan
zijn de straten afgezet en lopen er
duizenden mensen met een rood pak
aan langs je hotelraam. Met dit ver
schil dat ze geen 'lang zal ze leven'
zingen, maar wel enorm veel lawaai
maken, schreeuwen en schelden op
de regering van Thailand. En ze ko
men je evenmin cadeautjes brengen,
maar trekken massaal op naar het
gebouw van de kiescommissie.
Roseline den Braber uit Sint Phi-
lipsland keek op 25 maart haar ogen
uit. „Er waren toen we aankwamen
al onlusten. We vielen er eigenlijk
middenin. Best een beetje angstaan
jagend als je duizenden van die ac
tievoerders in het rood schreeuwend
en scheldend voorbij ziet draven."
De hoteleigenaar had zijn gasten
ook niet gewaarschuwd. „Niemand
vertelde ons iets. We wisten pas dat
er wat aan de hand was toen we
sms-jes en telefoontjes van de fami
lie thuis kregen. Die waren onge
rust, want op televisie waren kenne
lijk heftige beelden te zien. De krant
lees je daar niet, want je kent het
Thaise schrift niet. Nee. Zelf heb
ben we geen klappen opgelopen."
Een aardigheidje kopen vanwege
haar geboortedag was er ook niet
Reizigers naar het Verre Oosten komen in contact met andere
godsdiensten zoals het Bhoedisme.
te verkopen. Nee. Van kinderprosti
tutie hebben we niets gezien en ge
merkt. Wel is er veel prostitutie."
Roseline en haar vriendin wilden de
Fullmoon Party (feestje bij volle
maan) in Ko Pen Hang niet missen.
Een hele nacht met zo'n 10.000 jon
geren die voor een toegangsprijs
van twee euro uit hun bol gingen.
Ook hier bracht de sinaasappel ech
ter geen geluk. Vriendin Nicole
gleed van de glijbaan en bleef met
een van haar tenen ergens achter
hangen. Op het strand bleek uit
voorzorg een kleine kliniek geïn
stalleerd waar ze snel en adequaat
werd geholpen. Maar het feest was
voor de dames wel afgelopen.
Ook Thailand is een financieel lust
oord voor de backpacker. Slapen
kun je er voor een bedrag van twee
tot hooguit tien euro per nacht per
kamer. Ook hier met meerdere bed
den als je dat wilt. „En het is er
schoon. Voor die twee euro krijg je
er zelfs handdoeken bij."
En denk niet dat er alleen jongeren
hun vakantie doorbrengen. „We
ontmoetten ook backpackers van
50-plus."
In Sint Philipsland wacht de familie.
Thuis leest ze dal de ergste onlusten
in Bangkok uitbraken toen ze daar
net hun hielen hadden gelicht.
Uit het dagboek hebben we een paar
bladzijden overgeslagen. Dat geldt
(Kik voor de circa 1800 foto's op de
cd-tjcs. Wat blijft is een schitterende
reis waarbij met melk grootgebrachte
tijgers werden gestreeld. Waar een
stad werd bezocht die door apen werd
geregeerd. Drie maanden waarin on
afgebroken nieuwe ervaringen wer
den opgedaan en waarna ze gelouterd
en verkwikt weer aan het werk kon.
Wie alles wil lezen over de reis kan
dal doen op de website http://rose-
line.reismec.nl
„Sommige mensen denken dat je een luizenleven hebt, maar dat is niet
waar. Dit is gewoon een baan, waarbij je hard moet werken." En dat
doet Wim Beeke (58) uit Stavenisse inmiddels 25 jaar bij de Schutse in
Sint-Annaland. Hij is in 1985 begonnen als technische medewerker in
het woonzorgcentrum en nu is hij het hoofd van de technische dienst.
In de Schutse is zijn jubileum vorige week gevierd met een receptie,
zijn gezin is nog aan de beurt met een etentje buiten de deur.
Wim Beeke werkt in het hele gebouw en zelfs buiten in de tuin, maar zijn kantoor is in de kelder.
Hij moet het nog een paar jaar vol
houden als manusje-van-alles bij het
zorgcentrum. „Ik ga in elk geval
door tot mijn 63ste, misschien wel
in deeltijd tot mijn 64ste", zegt Wim.
Hij kent elk hoekje en gaatje van het
bedrijf, elk knopje en alle mensen
die er werken of wonen. Iedereen
kan dan ook een beroep op hem
doen. „Alles komt hier binnen", zegt
hij vanaf zijn stoel in zijn kantoor in
de kelder van het gebouw. „Je bent
gewoon de hele dag bezig, je hoeft
nooit werk te zoeken."
Wim Beeke is een geboren en geto
gen Stavenissenaar. Hij is na de
technische school in Sint-Maartens
dijk aan de slag gegaan bij machine
fabriek De Holland in Bergen op
Zoom, waar hij verder werd opge
leid als machinebankwerker. „Dat
was toen onderdeel van Stork. Echt
heel mooi werk, alles was heel
nauwkeurig." Door fusies verander
de het werk. „Het werd minder van
kwaliteit, veel slijpen. Het werd ruw
en vies en het had weinig met ma-
chinebankwerken te maken." Na ne
genjaar is hij daarom opgestapt.
Hij ging bij luchtverwarmingsbe-
drijf Maasair in Tholen werken als
onderhoudsmonteur. Na ongeveer
zeven jaar eindigde daar zijn dienst
betrekking. Wim ging toen een
handje helpen bij installatiebedrijf
Rien Moerland in Stavenisse. Die
wees hem uiteindelijk op de vacatu
re voor technisch medewerker bij de
Schutse. Wims voorganger Jan Wes-
dorp werd namelijk directeur. Dat
die doorgroeimogelijkheid in die
functie zat, heeft Wim nooit geïnte
resseerd. „Dat is niets voor mij."
De eerste dag dat hij aan het werk
ging, kreeg hij van Wesdorp de op
dracht om de verweerde tuinbanken
af te krabben. „Er liep destijds een
gepensioneerde tuinman rond en die
vroeg, wat ben je nu aan het doen?
Hij was een beetje kort en hij had
liever dat ik deed wat hij zei dan an
dersom. Je kunt beter in de tuin gaan
werken, zei hij." Wim vertelt dat hij
veel van die oude tuinman geleerd
heeft. De tuin is nu zijn trots, hij
werkt er graag in. „Het is het visite
kaartje van het huis. Als dat er mooi
en kleurig bij ligt, daar ga ik gewoon
voor."
Hij vertelt dat er wel veel verschil zit
in hoe het werk vroeger was en hoe
het nu is. „Je deed alles dat voor
kwam." Zo moet hij lachen als hij te
rugdenkt aan het verzoek van een
bewoonster uit Stavenisse. „Ik
moest langskomen om het snoertje
van de ontvanger van de radio op te.
hangen en om een lijstje aan de
muur te hangen. Dat was natuurlijk
maar twee minuten werk, maar het
was helemaal niet de bedoeling dat
ik alleen daarvoor kwam. Die me
vrouw wilde gewoon gezellig thee
drinken, maar ja, dat stond niet in
mijn CAO." Wim vertelt dat wat dat
betreft de tijden zijn veranderd.
„Vroeger was het wat gemoedelij
ker, nu is het zakelijker. Je hebt nu
ook nog wel tijd voor een praatje,
maar ondertussen ben je ook bezig."
Zijn kantoor was toen al in de kelder
en nu nog, al is het na de uitbreiding
van de Schutse iets verplaatst. Hij zit
er nu meer dan ooit, omdat het werk
tegenwoordig meer administratie
met zich meebrengt. Destijds was hij
de enige technische man, nu heeft
hij er collega's bij en stuurt hij ze
aan. Hij heeft in René Ligthart een
vaste collega sinds 14 jaar en daar
naast zijn er twee gedetacheerden.
Wim heeft er taken bij gekregen, zo
als het controleren van de aanwezig
heid van legionella in de waterlei
dingen. Elke dag wordt de
temperatuur van het water gemeten
en wordt de concentratie legionella
bekeken. Sinds kort is er een instal
latie gekomen die de legionellabac-
teriën doodt. Voordat die installatie
kwam, heeft Wim nog wel even wat
kopzorgen gehad. Ruim een jaar ge
leden werd er namelijk teveel legio
nella geconstateerd en toen is er een
wagen gekomen om alle leidingen
chemisch te reinigen. Normaal ge
sproken zorgt Wim dat de leidingen
met heet water worden gespoeld,
maar in dit geval was dat niet vol
doende. Alles is nu weer in orde en
sinds de nieuwe installatie, die het
ministerie van VROM volgens Wim
pas verstrekt als de bovenste twee
stappen zijn doorlopen, is het ge
bouw legionellavrij. „Omdat de in
stallatie met koper en zink werkt,
komen er wel meer zwarte strepen in
de toiletpot, maar dat is een bijko
mend iets."
Storingen wegwerken, dat is het
voornaamste doel. „De reparatie op
dezelfde dag nog laten uitvoeren en
zorgen dat alles weer werkt", zegt
Wim. Hij is nuchter en raakt niet
zomaar in paniek, zegt hij zelf. Maar
hij vond het toch wel spannend toen
er een keer brand uitbrak in de des
tijds tijdelijke huisvesting van de
Schutse. „Midden in de nacht was er
brand uitgebroken onder het kook-
gedeelte. We hebben toen wat bewo
ners naar een andere plek gebracht
uit voorzorg, het gas afgesloten, de
elektra eraf en met een man of 15
het kookgedeelte van zijn plek ge
haald. Toen kon de brandweer er
goed bij om te blussen. We hebben
daarna nog veel werk gehad." Daar
na is er nooit meer brand geweest
volgens Wim. „Wel dat het branda
larm af ging, omdat er bijvoorbeeld
iemand op de huiskamer poffertjes
aan het bakken was."
Telkens bekijkt Wim hoe het beter
kan, of hoe het voorkomen had kun
nen worden. Hij onderhoudt daar
voor contacten met allerlei bedrij
ven, maar ook de brandweer. Het
nauwkeurige werken van zijn vroe
gere baan zit er nog steeds in. Hij
moet nu alleen veel meer op de com
puter werken. Schema's bijhouden,
zoals hoe de zorgtelefoon functio
neert. Alles doet hij in het program
ma Excel. „Ik houd van Excel, die
hokjes. Ik doe nooit wat in Word."
Het is een vroege vogel. „Ik ben er
altijd te vroeg, maar dat is mijn ei
gen schuld. Ik ben een ochtend
mens." Hij komt om half zeven op
zijn werk, terwijl hij om zeven uur
moet beginnen. Hoewel hij rustig
opstart, gaal hij toch meteen aan de
slag, want al bij binnenkomst zet hij
de lichten van receptie weer op dag
stand en kijkt hij onderweg naar zijn
werkplek al wat er wel of niet func
tioneert.
Ook een taak is het bekijken van de
beelden van de camerabewaking. Er
is nog nooit ingebroken, maar een
paar jaar geleden is er wel iets stuk
gemaakt. Dat heeft Wim op de beel
den kunnen zien. Een paar jongens
hebben toen de AED-koffer leegge
schud. Met behulp van het bewa
kingsbedrijf en de politie zijn die
jongens opgespoord. „Ik geloof dat
er eentje zelfs hier is geweest en al
les heeft opgebiecht."
Wim is niet alleen op alle afdelingen
van de Schutse en de aanleunwonin
gen De Vroonhof te vinden, hij
werkt ook op andere locaties, zoals
het dienstencentrum van Elenahof
en de zorgappartcmenten van Schcl-
deoord in Stavenisse. Die hebben
een samenwerkingsverband met de
Schutse. En met zijn vorige baas Jan
Wesdorp is hij zelfs vijf keer in Roe
menië geweest om daar te werken
aan een wijkgebouw en later een be
jaardentehuis. Wim heeft toen onder
andere geholpen met het aanleggen
van alle sanitair. Dat project kwam
via de familie Noom uit Schcrpcnis-
se.
Hij heeft in Roemenië ook volop
zijn hobby uitgeoefend en dat is ko
ken. Daar kan hij uitgebreid over
vertellen, maar maaltijden bereiden
doet hij alleen thuis. Hij kookt ge
rechten uit alle keukens van de we
reld. „Ik ben een tijd bezig geweest
met India. Dat vind ik een hele
mooie keuken. Alleen al omdat die
vrouwen met zulke eenvoudige ma
terialen zulke uitgebreide gerechten
kunnen maken. Gelukkig vonden ze
het thuis ook lekker." Op dit moment
kookt Wim weer gewoon Neder
lands eten. „Ik hoef maar iets te le
zen en dan probeer ik het uit." Hij
kookt meestal elk weekend en soms
doordeweeks. „Mijn vrouw wil ook
graag koken."
Zijn lievelingsgerecht is een oven
schotel. Hij noemt het een stoplicht.
„Alle kleuren groenten zitten erin.
Het is een schotel met paprika's,
courgette, knoflook en krieltjes.
Daar gaan wat kruiden over en soms
ook wat olijven. Het is heel makke
lijk en je hebt van alles wat. Je kunt
alle groenten die je lekker vindt erin
doen." Hij lust ook graag lamsvlees.
„Maar dat durf ik hier niet zo gauw
te zeggen, want de meesten vinden
dat zielig." Vis ziet hij ook graag op
zijn bord liggen.
Directeur Peter Kok heeft er uitge
breid over gesproken op de receptie.
En collega's hebben toepasselijke
cadeaus gegeven, zoals wijn en een
pakket met allerlei lekkers. Maar
'ook een accuboormachinc. Wim
vond het vooral bijzonder dat er ook
mensen van andere bedrijven aan
wezig waren, waar hij in het verle
den mee heeft samengewerkt.
Hoewel het werk nu meer uit dingen
regelen bestaat, wordt er ook nog
gesleuteld. „We proberen nog zoveel
mogelijk zelf te repareren. Wim laat
een onderdeel van een rolstoel zien
waar een stuk van is afgebroken. Hij
heeft een werkplaats met alles erop
en eraan, waar hij allerhande klussen
verricht. Dat is ook naast de tuin,
hetgeen dat hij het liefste doet: met
zijn handen werken. En het liefste
buiten. Hij is natuurliefhebber en lid
van de vogelwerkgroep Tholen. „In
de winter tel ik zwanen en ganzen en
in het vroege voorjaar beginnen we
met het tellen van roofvogels. We
proberen erachter te komen waar ze
genest hebben en kijken of er moge
lijkheid is de jongen te ringen." Hij
fietst of loopt veel door de polder.
Ook doet hij elk jaar mee aan het
broedvogelonderzoek. „Inventarise
ren wat er zit. Dan loop ik door een
natuurgebied en ga puur op geluid
af. Kijken hoeveel het er zijn."
Niet alleen het werk van Wim is ver
anderd, zijn werkomgeving ook. De
Zorg in het gebouw is tegenwoordig
opgedeeld in afdelingen. Dat laatste
vind hij jammer. „De mensen ko
men bijna niet meer van hun afde
ling af en vroeger was alles samen.
Dat vond ik wel gezelliger." Sinds
23 jaar heeft hij ook zijn vrouw Rik-
je als collèga. Zij werkt met bewo
ners op de gesloten afdeling. En zijn
26-jarige dochter Jacolien werkt ook
in de Schutse als verzorgende. Maar
het meest ziet hij een derde familie
lid, zijn kleindochter Esmee. want
haar foto's prijken op zijn bureau.
Ze is vorig jaar geboren en het is
Wim zijn trots. „We zijn er dolge
lukkig mee."
Ondertussen gaat hij door met alles
vlekkeloos te laten verlopen in het
woonzorgcentrum. Zoals het behe
ren van de cv-installatie. Het is altijd
23 graden binnen. „Dat is vrij warm,
maar de meeste mensen hebben het
anders gewoon koud. Er zijn ook be
woners die erover klagen. We probe
ren na de zomer de verwarming
weer met een graadje lager aan te
zetten. Daar zijn we vorig jaar mee
begonnen, maar het is nog niet ge
lukt. Hij moest snel weer omhoog."
De leerlingen van de zes scholen
die mee hebben gedaan aan de
miniroparun ten behoeven van het
Roparunteam Tholen hebben sa
men 12.326 euro opgehaald. Ze
hebben zich laten sponsoren om
een paar weken geleden zoveel mo
gelijk rondjes langs het sportveld te
lopen. Het bedrag kan nog wat ho
ger uitvallen, omdat er verwacht
wordt dat er nog wal kinderen later
Op één na zijn alle leerlingen van de
groepen 7 en 8 van de Thoolse ba
sisscholen die meededen geslaagd
voor het praktische deel van het ver-
keersexamen van Veilig Verkeer Ne
derland. In Sint-Annaland deden 93
deelnemers mee, in Tholen 116
deelnemers. Poortvliet 38 deelne
mers, Oud-Vossemeer 26 deelne
mers en Sint-Maartensdijk 36 deel
nemers. Tijdens de examens was het
mooi droog weer. Er waren 102
leerlingen die geen enkele fout
maakten. Zeven leerlingen moesten
herexamen doen, maar slaagden
daarna ook. Ook de zeven leerlin
gen die op een later tijdstip het exa
men aflegden, omdat ze afwezig
De plattelandsvrouwen van de afde
lingen Scherpenisse, Poortvliet en
Sint-Annaland hebben hun jaarlijk
se uitstapje naar de Keukenhof in
Lisse gemaakt. Er gingen 52 leden
mee op reis. Eerst werd koffie ge
dronken met gebak erbij in panora
ma Tulipland in Voorhout. Daar be
wonderden de vrouwen een groot
bollenpanorama. Het is een schilde
rij van Leo van den Ende die er in
1997 mee is begonnen en er 10.000
Een stel zeeleeuwen zijn zaterdag
de dierengasten op het lentefeest bij
de Boerenbond in Tholen. Om elf
en twee uur, en om half vier, zijn er
spectaculaire shows met deze die
ren. Daarvoor wordt bij de winkel
op Welgelegen een bassin gevuld
met liefst 60.000 liter water. Rond
twaalf uur kan iedereen ook zien
komen met sponsorgeld. De op
brengst per school: Ter Tolne 4478
euro; De Kraal 2240 euro; De Re
genboog 678 euro; De Veste 588
euro; De Luyster 2796 euro; Het
Kompas 1546 euro. De scholen
worden bedankt door middel van
een symbolische cheque. Ook krij
gen ze een herinneringsbeeldje
overhandigd door het Runningteam
Tholen.
waren vanwege ziekte, slaagden op
één na. De meest voorkomende fout
was niet achterom kijken voor het
links afslaan en ook werd nogal
eens vergeten om richting aan te ge
ven. De klas met de beste score was
groep 8b van Ter Tolne, zij behaal
den een gemiddelde van 0,33 fout.
De gemeente Tholen heeft 1120 eu
ro subsidie van de provincie gekre
gen voor het organiseren van ver-
keersexamens. De subsidie is
bedoeld als stimulering voor het
houden van verkeersveiligheidacti-
viteiten. Dat is ook onderdeel van
het beleidsplan Verkeersveiligheid
Zeeland 2005-2010 van de provin
cie.
uren aan heeft besteed om het te
voltooien. De vrouwen hadden het
idee alsof ze zich midden in de
bloeiende bollenvelden bevonden.
De dames vertrokken daarna naar
de Keukenhof. Ze genoten daar, me
de door het prachtige weer, van de
tulpen, narcissen, blauwe druitjes
en nog vele andere soorten bloemen
en planten. De dames dineerden in
Delft en trokken vervolgens voldaan
huiswaarts.
hoe de zeeleeuwen gevoerd worden.
Verder kunnen de kinderen zich de
ze dag vermaken met een spring
kussen, schminken, ponyrijden of
een rit op een authentieke boerenkar
met paarden.
In het kader van het lentefeest is er
vandaag en morgen een plantjes-
markt, en kunnen bezoekers lam
metjes, kippen en konijnen kijken
en aaien. Ook zijn er deze dagen
versgebakken oliebollen verkrijg
baar.
Advertentie I.M.
