Cok Verhoek: 'Een hond is een
hond, die leeft nu en wil vooruit'
Naar zwangerschapsecho met
rollator op open dag Vliethof
Verloskundigen BIB niet
bang voor concurrentie
Jongeren met taakstraf
Thoolse muziekfeesten al in mei
Lesjes voor Marianne Velthuis
Thools echtpaar haalt 28 honden uit Spanje voor beter leven
van lezers
Donderdag 25 maart 2010 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
„Kun jij het begrijpen? De politie moet bezuinigen en
Tholen is er de dupe van", Leo Troost kan zijn gram niet
onder stoelen of banken steken. Doordat er geen politie-
inzet mogelijk is in juli, worden de Thoolse muziekfees
ten al op 7 en 8 mei gehouden. Er zijn met Koninginne
dag en twee grote wielerronden (Giro d' Italia en Tour de
France) te veel activiteiten in Zeeland en daarom mag de
gemeente in juli geen vergunning uitgeven voor het eve
nement.
Accelerando met
Gé Reijnders
Zwanger? Hulp nodig? Je kunt ze dag en nacht bellen.
Simone, Anika, Ton en Grace van het BIB Verloskundi
genteam. Vroeger heetten ze nog 'Verloskundigen Steen
bergen en Tholen'. Sinds kort hebben ze gekozen voor
de afkorting BIB verloskundigen. De afkorting staat
voor Baby-In-Buik.
Scherp
De één vindt het geweldig, de ander denkt, waarom moe
ten die beesten nou naar Nederland komen? Cok (56) en
Angeline (41) Verhoek uit Tholen hebben begrip voor
beide reacties. Ze stonden er eerst zelf ook sceptisch te
genover. Maar nu zijn ze helemaal om. Het echtpaar
heeft in Spanje 28 honden opgehaald om ze in ons land
een beter bestaan te bieden. „We zagen het als een uitje.
En we konden eens een keer bij collega's in een Spaans
asiel meekijken."
Spaans asiel
Gastgezinnen
Foei
Voorlichting
Achter de schermen
Als het gaat om vriendelijkheid scoort Tholenaar bovengemiddeld
„Ja meneer. Nou moet u er niet voor gaan staan. Want
dan zien we niks. Vroeger, toen wij in verwachting wa
ren, hadden we dat niet. En nu willen we wel eens zien
hoe dat gaat."Die 'meneer' is de verslaggever van de
Eendrachtbode die weer eens wil zien hoed zo'n echo
werkt en de klagende dames, naar schatting rond de 70
jaar, komen met rollator en al aangeschoven tijdens de
open dag in het medisch centrum Vliethof.
Cok en Angeline Verhoek zijn mensen met een ideaal. Zo komen
ze niet alleen op voor een beter leven van dieren, maar vangen
ze ook jongeren met een taakstraf op. Die proberen ze dusdanig
te begeleiden dat ze weer mee kunnen komen in de maatschap
pij. „Heel veel jongeren worden in hun taakstraf verder gestraft.
Maar ze zijn al gestraft door de rechter. Daarom leren ze binnen
dit bedrijf respect hebben voor het werk dat ze moeten doen. De
meesten zien we dan ook nog wel eens terug en vervallen niet in
recidive", zegt Cok. „Het lukt natuurlijk niet bij allemaal, maar we
helpen ze op weg naar iets positiefs, iets dat mooi blijft. Daar
moeten we wel energie in stoppen."
Dc datum was al goedgekeurd, zegt
woordvoerder Leo Troost, maar om
bovengenoemde reden moet de or
ganisatie toch voor de aanvankelijk
alternatieve data kiezen. „In feite
hebben wij niets met de politie te
maken. We werken met 20 man ei
gen beveiliging en er is vorige jaar
niet één politieagent aan te pas ge
komen. Bovendien vallen de activi
teiten niet eens op dezelfde datum."
Het is de tweede domper voor het
Thoolse festijn, dat wegens geluids
voorschriften niet meer bij de haven
kan worden gehouden. Daarvoor is
vorig jaar al uitgeweken naar de hal
van de voormalige Timpa aan de
Wattstraat, waardoor het evenement
een naamsverandering is ondergaan
van haven- naar muziekfeest. Dit
jaar is de oude fabriekshal weer
plaats van handeling.
Doordat de datum is vervroegd, is
het niet meer mogelijk om topartie
sten als Jan Smit te krijgen, zegt
Troost. „Daar ben je dan al te laat
mee, omdat die al geboekt zijn." Hij
vertelt dat er nog geen artiesten
konden worden vastgelegd, omdat
de datum nog niet zeker was. Toch
is Troost tevreden over het pro
gramma dat wel kan worden gebo
den.
Het wordt een Hollands feest met
op vrijdagavond One-two-trio, He
lemaal Hollands, René Schuurmans
en dj Coenjo. Op zaterdag komt de
band Garfield en er is een geheime
gast. De invulling van het program
ma is nog niet helemaal rond, maar
Troost vertelt dat er in elk geval
weer een wedstrijd haringhappen
wordt gehouden. Ook is het de be
doeling dat er twee koren optreden,
maar welke dat zijn, is nog niet be
kend. Voor de jeugd is er een draai
molen, een springkussen en zijn er
suikerspinnen. „Alles is wat klein
schaliger dan op het havenplateau,
anders kunnen we het niet kwijt",
aldus Troost. Hij is dan ook teleur
gesteld da't het idee om iets culinairs
te doen, niet door kan gaan in ver
band met de beperkte ruimte.
Positief is wel, dat de entreeprijs
omlaag is gegaan. „Omdat we geen
A-artiesten hebben, kunnen we dat
verwerken in de prijzen voor de
kaartjes. Voor hetzelfde bedrag van
één kaartje van vorig jaar kan nu
twee avonden worden gefeest." Bei
de avonden beginnen om acht uur
en kaarten zijn verkrijgbaar bij di
verse voorverkoopadressen.
Muziekvereniging Accelerando en
Gé Reijnders treden zaterdagavond
om kwart over acht gezamenlijk op
in dorpshuis de Wellevaete in Sint-
Annaland. De Limburgse zanger
komt op uitnodiging van de stich
ting Uit op Tholen naar het Thoolse.
Het fanfare-orkest van de Sint-An-
nalandse vereniging is gevraagd om
de artiest te begeleiden. Acceleran
do vindt het een hele eer en heeft de
uitnodiging graag aangenomen. Gé
heeft grote bekendheid gekregen
door zijn muzikale programma's
met blaasorkesten en ontving daar
voor een Edison. Het nummer
Bloasmuziek staat zelfs op de 27e
plaats in de Top 2000 aller tijden en
ontbreekt zaterdagavond dan ook
niet. Kaarten zijn verkrijgbaar via
Uit op Tholen (www.stichtingui-
toptholen.nl) of aan de zaal.
Ingrid Achterberg uit Sint Philipsland wint raadwedstrijd
BIB gaat zich meer richten op Tho
len. In Sint-Annaland (De Smisse),
Tholen (Vliethof) en Stavenisse (bij
dr. Panis) zijn door de inmiddels 15
jaar actieve instelling, vestigingen
ingericht.
„We hebben een poortwachters
functie", vindt woordvoerster Anika
van Glabbeek. „Wij controleren
door bijvoorbeeld het maken van
een echo hoe de zwangerschap ver
loopt. En twijfelen we maar een se
conde, dan verwijzen we door naar
een gynaecoloog."
De BIB stond afgelopen zaterdag, tij
dens de open dag in de zorg, met een
stand in de hal van woon-zorgcom-
plex Vliethof in Tholen. „We hadden
niet te klagen over belangstelling.
Het is de hele dag behoorlijk druk ge
weest. Door onze naamsverandering
hadden de mensen vragen over wie
we nu eigenlijk waren, maar ook wat
we doen en gaan doen." i
Naast zwangerschapscontrole is er
een kindcrwénssprcekuur. „Dat
spreekuur is onder meer voor men
sen die graag een kindje willen. We
praten een uurtje met de mensen, en
geven daarna advies. Stoppeft met
roken bijvoorbeeld. Dan heb je al
twee maal zoveel kans om zwanger
te raken dan wanneer je rookt."
De BIB gaat vanaf april ook voor
lichtingsavonden geven over zwan
ger zijn en bevallen en vertelt dan
uitgebreid alle details over het
kraambed. Daarnaast komen er
borstvoedingscursussen. Niet elke
verzekeraar vergoedt de kosten voor
bijvoorbeeld het spreekuur. Bij dc
kraam in de Vliethof konden bezoe
kers meedoen aan een knuffelraad-
wedstrijd waar twee kaartjes voor
de Efteling te winnen waren. Er de
den 113 bezoekers mee. Geen van
de kandidaten wist het juiste ant
woord. Er zaten 36 knuffels in de
vaas. De winnaar is Ingrid Achter
berg uit Sint-Philipsland. Op twee
na had zij het goede antwoord.
De BIB is niet de enige praktijk
voor verloskunde op Tholen. In de
Vliethof 7 is Sifra gevestigd. Sifra
afficheert zich als Verloskundige
Praktijk Tholen. Daarover meer el
ders in deze krant in het artikel over
de open dag in het Vliethofcomplex.
Van Glabbeek ziet deze concurren
tie niet als een nadeel. „Dat houd je
scherp."
t
Cok Verhoek houdt de Fox Terriër Bijoux vast die ze hebben meegenomen uit Spanje. Hij wacht nog op een baasje. Angeline Verhoek toont
vol trots hun eigen Spaanse honden Saar en Saloe.
De eigenaren van het centrum voor
attitude en begeleiding (CVAB) en
de Elkiestichting waarmee ze onder
meer honden trainen en opvangen
hebben een paar weken terug hun
reis gemaakt als vrijwilliger voor de
stichting Alas Rescueteam. Dat is
een Nederlandse organisatie met
een team van zeven vrijwilligers die
zich ontfermt over het lot van ver
stoten en mishandelde honden in
Spanje. Ze zijn daarmee in aanra
king gekomen door hun bedrijf aan
de Roolandsedijk. Een vrijwilliger
van Alas bracht ooit haar hond in
pension bij de familie Verhoek. Ze
hielden goed contact en zo is een
aantal jaar geleden het CVAB aan
komstpunt geworden voor de
Spaanse honden.
De stichting Alas haalt namelijk
vier keer per jaar per reis zo'n 25 tot
30 honden naar Nederland. Die
worden verdeeld over gastgezinnen
en van daaruit worden ze geadop
teerd. De gastgezinnen halen de
honden bij aankomst op in Tholen.
Al het werk wordt gedaan als vrij
willigers. Cok en Angeline hebben
alles een poosje aangekeken en ge
opperd dat ze ook wel een keer een
ritje naar Spanje wilden maken. Zo
zijn ze op 3 maart vertrokken voor
een bijna 1400 kilometer lange reis
naar een dierenasiel in Vie. „We
hebben het ook gedaan, omdat we
de mensen die er zo mee bezig zijn
een warm hart toedragen."
Ze gingen met een kleine vrachtauto
die ze ophaalden in Sint Michiels
gestel, volgeladen met benches, de
kens en hondenmanden. „Zo gaat
dat, acht asielen in Spanje worden
door Alas gesteund met spullen",
zegt Angeline. De benches waren
nodig om de honden in te vervoe
ren.
Ze hebben het op de heenweg rustig
aan gedaan. „We hebben er onge
veer twee dagen over gedaan. We
zijn net voor Lyon gestopt en heb
ben daar een motel gepakt. Op don
derdag zijn we doorgereden naar
Girona en hebben daar in een hotel
overnacht. Vrijdags zijn we aange
komen bij het asiel in Vie. Een vrij
williger van de stichting was met
het vliegtuig naar Spanje gekomen
en we werden warm ontvangen door
de mensen daar", aldus Angeline.
Ze hebben een paar dagen meegelo
pen met de mensen daar. „We wer
den meegezogen in de werkzaamhe
den." Zo zijn ze dezelfde dag nog
om voer gereden voor het asiel. Cok
en Angeline vonden het vooral inte
ressant om te zien hoe de asiels in
Spanje eruit zagen. „Wij hebben
wel één van de betere asiels gezien."
Ze vonden dat de mensen daar goed
voor de dieren zorgen naar gelang
de omstandigheden. „Ze hebben het
daar gewoon niet zo goed als bij
ons", zegt Cok. Volgens hem komt
dat, doordat de gemiddelde Spaanse
bevolking anders tegen huisdieren
aankijkt dan de gemiddelde Neder
lander. Volgens Marian Buurman uit
Den Haag, voorzitter van de stich
ting Alas, hebben Spanjaarden <le
gewoonte honden te schoppen of
oren en staarten af te knippen. Als
mensen genoeg van hun hond heb
ben, brengen ze hem naar het asiel
of laten ze hem afmaken.
De kans op een tweede bestaan voor
een hond is in Spanje minder groot
dan in Nederland, zegt Buurman.
„Mensen in Spanje nemen niet zo
gauw een hond uit het asiel." Daar
om selecteert Alas de honden die
geen trauma hebben, maar een nor
maal leven hebben geleid, voor a-
doptie in Nederland. „We hebben
een naam hoog te houden en kiezen
alleen voor sociale honden waarvan
het verleden bekend is. Getraumati
seerde honden krijgen we niet zo
makkelijk geplaatst, hoe tragisch
het ook is. Maar voor ons is het ont
zettend belangrijk dat de adoptie
slaagt." Het zijn over het algemeen
wat jongere honden die worden
meegenomen.
Voor elke hond wordt tijdelijk on
derdak gezocht bij één van de veer
tig gastgezinnen van Alas. „We wil
len niet dat de honden direct van
een plaatje van internet geadopteerd
worden. Ze kunnen bij de gastgezin
nen eerst acclimatiseren en van
daaruit wordt een nieuwe baas ge
zocht."
Die baasjes moeten aan een aantal
voorwaarden voldoen. Zo worden
mensen met een volledige werk
week afgewezen. Er wordt van tevo
ren gekeken of de hond een goede
combinatie vormt met zijn nieuwe
eigenaar. Alas houdt een half jaar
contact met de nieuwe eigenaar en
komt in die periode op geregelde tij
den op bezoek om te controleren of
alles goed gaat. En mocht er dan
toch geen harmonie zijn of kan de
baas niet meer voor zijn hond zor
gen, dan komt de hond niet in een
asiel, maar dan zoekt Alas weer via
gastouders naar een nieuwe baas.
Het lijkt een beetje een wild avon
tuur, met een vrachtauto vol honden
de grens over gaan. Maar er is niets
illegaals aan, verzekert Cok. „Het
transport is heel open. Alle papieren
zijn in orde. De dieren zijn allemaal
ingeënt, gechipt, gesteriliseerd, ge
castreerd en gezond verklaard." Zie
ke dieren komen niet in aanmerking
en het is volgens Buurman niet de
bedoeling dat de dieren zich in Ne
derland kunnen voortplanten.
Asieleigenaren Cok en Angeline
vonden het in eerste instantie een
beetje onnodig dat er honden vanuit
Spanje naar Nederland werden ge
haald. „Natuurlijk denk je, is dat
wel nodig? Maar aan de ene kant
haalt men honden naar binnen, aan
de andere kant gaan ze ook net zo
hard naar buiten. Er is heel veel
vraag naar Nederlandse honden
voor de bewaking. Die gaan als war
me broodjes over de toonbank rich
ting het buitenland. Zoals Mechelse
herders."
Cok en Angeline zijn zo enthousiast
geworden, dat ze zelf ook twee
Spaanse honden hebben geadop
teerd. Vorig jaar al, toen er weer een
vrachtwagen op hun erf kwam om
de honden te verdelen over de gast
ouders. Ineens zag Angeline haar
droomhond erbij zitten. „Ik zag
haar in de vrachtauto zitten en was
helemaal verliefd." Het was Saar,
een bruin-zwart gestreept teefje, een
kruising met een Spaanse Mastino.
Hoewel ze dagelijks veel honden
ziet, waar ze wel afstand van kan
houden, lukte het bij deze niet. „Je
vindt veel honden leuk, maar met
sommige heb je echt een klik." Een
maand later werd de zus van Saar
met een zogeheten puppy vlucht
overgevlogen naar Nederland en die
woont inmiddels ook bij de Ver-
hoeks. „Die vonden we ook leuk."
Het is een zwarte hond genaamd Sa
loe.
Cok heeft nog steeds wel wat kant
tekeningen bij het overplaatsen van
de honden. „Veel honden hebben
daar op straat geleefd. Wij willen ze
hier een beter leven bieden, maar
het is soms maar de vraag of het
echt beter is. Ze worden in huis ge
houden en er is buiten soms geen
ruimte om ze los te laten lopen." Hij
gaat ervan uit dat de honden het
over het algemeen in Nederland be
ter hebben dan in Spanje.
Op zaterdagavond zijn Cok en An
geline weer teruggereden naar Ne
derland. „We zijn alleen gestopt
om te tanken en om naar het toilet
te gaan, want met die honden kon
den we nergens terecht." Ze hebben
er vijftien en een half uur over ge
reden en om zondagmorgen waren
ze thuis. „Dat was heel grappig,
want alle gastouders stonden ons al
op te wachten. Normaalgesproken
vangen wij hen op", zegt Angeline.
Voor alle honden is onderdak ge
vonden op ééntje na. Een Fox Ter
riër genaamd Bijoux bleek niet met
de andere dieren in zijn gastgezin
overweg te kunnen. Hij zit nu in
pension bij Cok en Angeline in af
wachting van een gastgezin of een
nieuwe baas. Dat gebeurt volgens
Buurman wel vaker. Het is voor
haar een hele klus om steeds weer
gastgezinnen te vinden voor tel
kens zo'n groep honden. Daarom
kan' ze nog meer gastgezinnen ge
bruiken.
Volgens Cok en Angeline zijn de
Spaanse honden net zoals die in Ne
derland. „Een hond is een hond. Die
leeft nu en die wil vooruit", zegt
Cok. Taal is dan ook geen probleérh
volgens hem. „Het gaat om de into
natie van je stem." Hoewel volgens
Angeline het nog wel even geduurd
heeft, voordat Saloe en Saar begre
pen wat 'foei' betekent.
„Dan kijken we daar ook niet naar",
zegt Timmers resoluut en gaat met
de transducer weer richting hartje
waarvan de kamers zo duidelijk in
beeld komen dat het voor een leek
lijkt alsof je dwars door de aan
staande wereldburger heenkijkt.
Dat gebeurde allemaal zaterdag on
geveer 30 keer, telde Timmers.
„Nee. We hebben bij geen van de
zwangere vrouwen afwijkingen ge
zien. De meeste dames hebben we
al onder behandeling en het was
geen uitgebreide screening."
De medewerking van de echoprak
tijk was vooral bedoeld om voor
lichting te geven. Zowel over de
kosten, als over de mogelijkheden.
Het bepalen van het geslacht kost
bijvoorbeeld 25 euro. Timmers:
„Niemand heeft er om gevraagd.
Het is ook wel moeilijk om als de
ene partner het weet en de andere
niet, om je niet verspreken met hij
of zij. Er waren wel veel bezoekers
die naar die mogelijkheid vroegen."
De honderden bezoekers konden
snuffelen aan een areaal aan ver
schillende onderdelen binnen de
zorg. Naast verloskunde (Sifra en
BIB) presenteerden de huisartsen
zich. Fit Jofib Fysiopraktijk was er
en huisartsen namen de bloeddruk
van tenminste 50 belangstellenden
op.
Psycholoog Ivo Soeters (34) van de
Psychologiepraktijk Tholen deed
ongeveer 100 persoonlijkheidstes
ten. In zijn praktijk blijkt dat het
niet overal alleen maar rozengeur en
maneschijn is.
Zijn praktijk telt ongeveer 75 pa
tiënten. Waaronder een flink aantal
inwoners dat zich angstig en depres
sief voelt. Sommige mensen zijn
echte hypochonders. Die vinden
nergens meer wat aan en zijn eigen
lijk notoire zwartkijkers. Dc kunst
van de psycholoog is volgens Soe
ters om die mensen op andere ge
dachten te brengen. „De manier
waarop mensen naar dingen kijken,
bepaalt hoe ze zich voelen en gedra
gen. Dat speelt vooral bij mensen
met angstgevoelens en depressivi
teit. De psycholoog moet er achter
zien te komen welke gedachten er in
een hoofd spelen en waarom of
waardoor dat zo is."
Zo diep ging Soeters daar zaterdag
niet op in. Hij voorzag ongeveer
100 belangstellenden van een per
soonlijkheidstest. Dc deelnemers
moesten 25 vragen beantwoorden.
Vragen over hoe men zichzelf zag.
Of ze zich stabiel vinden, of beïn
vloedbaar zijn, of liever op zichzelf
zijn, dan in gezelschap van anderen.
Of levendig, of juist kalm.
Echt verrassend waren de uitkom
sten volgens Soeters niet. „De
meeste deelnemers kregen uiteinde
lijk een beeld van zichzelf en dat
doorgaans klopte met wat ze van
zichzelf vonden."
Toch was een aantal invullers ver
baasd over de uitkomst. „Die men
sen dachten van zichzelf dat ze nog
al onverstoorbaar waren, maar uit de
test bleek dat ze behoorlijk beïn
vloedbaar zijn."
Wat uit de test ook naar voren kwam
was volgens Soeters dat, als het gaat
om vriendelijkheid, de Tholenaar
bovengemiddeld scoort. „Mensen
die hier zijn komen wonen, vinden
de inwoners nogal introvert. Erg op
zichzelf. Maar dat heeft niets te ma
ken met karaktereigenschappen,
maar is veel meer cultuurbepaald."
De opendag in de Vliethof was een
initiatief van Thuiszorg West-Bra
bant. De instelling had het vooral
gezellig gemaakt. Taart op tafel en
lolly's. Koffie en ansichtkaarten
waarop een oudere dame je vriende
lijk aankijkt. Ook een merkwaardig
gevormd luchtballonnetje dat aan
gaf dat het de dag van de zorg is.
Podotherapie Smulders hanteerde
de slogan: Blij dat u even zit. En
bij een andere stand lagen onder
meer folders over hepatitis A.
Heel actueel nu bekend is gewor
den dat zich in Nederland een uit
braak van dit virus voordoet dat
geelzucht kan veroorzaken. Vooral
als je recent gedroogde tomaten
hebt gegeten is het oppassen ge
blazen, want die dingen zijn onhy
giënisch verpakt. De tomaat wordt
in potjes verkocht en zit onder an
dere in kant-en-klare salades en
tappenade, zegt het Rijksinstituut
voor dc Volksgezondheid.
Woordvoerster Sandra Quick van de
Thuiszorg was tevreden met het re
sultaat van de open dag. „Zo'n 600
bezoekers is best veel als je nagaat
dat ook ziekenhuis Lievensberg een
open dag hield. Veel mensen uit de
gemeente Tholen kennen dat zie
kenhuis en grijpen dan de mogelijk
heid aan om daar een kijkje achter
de schermen te nemen. Die gaan
dan niet nog een keer naar Vliet
hof."
De thuiszorgorganisatie gaat bin
nenkort met de instellingen die aan
de open dag hebben deelgenomen
om de tafel zitten om de werkwijze
te evalueren. „Dan bekijken we ook
of een open dag in deze opzet voor
herhaling vatbaar is of dat we het
een volgende keer grootschaliger
moeten aanpakken. Dan zou je bij
voorbeeld allerlei zorginstellingen
bij een dergelijke dag kunnen be
trekken. Nu ging het vooral om par
tijen uit Vliethof zelf."
Iedereen die onze website (Tho
len.SP.nl) bezoekt, kan daar lezen
dat wij vinden dat Tholen best met
drie wethouders toe kan. Want hoe
meer wethouders, hoe meer er na
hun ontslag kunnen genieten van de
wachtgeldregeling. Dat wachtgeld
moet door de bevolking worden op
gebracht en daar staat niets tegen
over. In een tijd van bezuinigingen
is het niet uit te leggen, dat ze jaren
lang recht op die uitkering houden
zonder dat ze (zoals normale men
sen) hoeven te solliciteren. Verwij
zend naar het plan van de SP-Am-
sterdam om oud-wethouders te
vragen in ruil voor hun wachtgeld
vrijwilligerswerk voor de gemeente
te gaan doen en naar dc door dc Pv
dA gelanceerde erecode op dit punt,
heb ik me afgevraagd of Marianne
Velthuis zich aan die erecode gaat
houden en daar badinerend aan toe
gevoegd dat wij nog wel een vrij-
willigersklus voor haar weten.
Ik vond dat een milde vorm van
spot, passend in de verkiezingscam
pagne. Als ik naar mijn gemoed te
werk was gegaan, had ik een scheld
kanonnade opgetikt over het totale
gebrek aan begrip bij de wethoud-
ster van cultuur voor de betekenis
van een bibliotheek voor een dorp.
Ik heb me dus ingehouden, maar als
ze ddt al verwerpt als "op de man
spelen", dan wil ik graag haar oor
deel horen over PvdA-coryfee en
oud-voorzitter Felix Rottenberg, die
in dezelfde tijd dat ik mijn prikje
uitdeelde op de televisie Agnes
Kant uitschold voor 'viswijf omdat
Agnes in haar gedrevenheid voor de
zaak van de zwakkeren haar stem
soms niet helemaal in bedwang had.
Kees Slager,
Poortvliet.
Hoewel ik aanwezig was bij de in
stallatie van de nieuwe gemeente
raad, is mij de woedende uitval van
wethouder Marianne Velthuis naar
Theo Korevaar ontgaan. Maar een
redacteur van de Eendrachtbodc
hoorde het wel, getuige het artikel
op de voorpagina, verleden week
('PvdA'er Velthuis leest SP'er Kore
vaar lesje').
De reden waarom ik reageer is dat
niet Theo Korevaar maar ik het
stukje schreef waarover zij kenne
lijk in woede ontstak. Ik heb me
vrouw Velthuis gesuggereerd om -
in ruil voor haar riante wachtgeld -
als vrijwilligster boeken bij bejaar
de mensen te gaan bezorgen in de
dorpen waar onder haar verant
woordelijkheid de bibliotheekvoor
ziening is afgebroken.
Dat Theo de auteur niet was, had zij
kunnen weten als ze het fatsoen had
opgebracht om het hem even te vra
gen, vóór ze zijn inhuldigingsfeestje
verpestte door hem te betichten van
het schrijven van 'halve waarheden'.
Over lessen leren gesproken: het
had mevrouw Velthuis ook gesierd
als ze had verteld wélke halve waar
heden er in het stukje staan. Noch
Theo Korevaar, noch de redacteur
van de Eendrachtbode hebben dat
kennelijk van haar mogen verne
men. Een mevrouw die zo aan om
gangsvormen hecht, zou moeten
weten datje iemand niet zomaar be
schuldigt, maar je beschuldiging
ook met feiten onderbouwt. Ik daag
haar uit om alsnog de halve waarhe
den in het gewraakte stukje aan te
wijzen.
Ingrid Achterberg uit Sin Philipsland bekijkt de bewegingen van haar baby op de monitor van echoscopiste Marlien van Kempen.
De dames stammen uit de tijd dat de
verloskundige een soort houten toe
ter op de buik van de zwangere
vrouw plaatste en aan de andere
kant van het instrument de hartslag
kon beluisteren. Pas later kwam de
echografie in zwang. Echter alleen
na verwijzing door de gynaecoloog.
Nu kun je bok zelf aangeven dat je
een echo wilt en krijg je het hele on
derzoek mee op dvd met geluid en
vijf foto's voor vier tientjes. Is dc
baby ouder dan twintig weken, dan
betaal je het dubbele en krijg je er
acht foto's bij.
De dames en de verslaggever kijken
intussen naar de buik van Ingrid
Achterberg (26) uit Sint Philipsland.
Petra Timmers, al 25 jaar verloskun
dige en van beroep ook echoscopis
te van de Echopraktijk Timmers in
Tholen, heeft de tijdelijke behuizing
van Ingrid's baby ingesmeerd met
gel waarover ze een zogenoemde
transducer beweegt. De gel zorgt
voor een goede geleiding voor de
geluidsgolven die de transducer uit
zendt en weer opvangt om dc gelui
den die door het weefsel in de buik
worden teruggekaatst, om te zetten
in beelden die op de computer kun
nen worden gezien.
De beide dames met rollator kijken
met verbazing naar de beelden. Er is
dan ook van alles te beleven. Het
hoofdje, de maag, het hartje, zuig-
bewegingen. En ook veel te horen.
De hartslag klinkt als een pauken
slag door de kleine onderzoekska-
mcr.
Ingrid is op 2 augustus uitgerekend.
Ze heeft al meer echo's achter dc
rug en de blik van opperste tevre
denheid verraadt dat het allemaal
wel goed zit onder haar naveltje.
Wat ze niet wil weten, is het ge
slacht van de baby. „Mijn man wil
het wel, maar ik niet", lacht ze.
