'Ik heb een zo futuristisch mogelijk en het goedkoopste plan bedacht' 'Vroeger waren de boekbesprekingen avonden waar je nog wat van opstak' Drijvend eiland van Thoolse student is beste ontwerp Gebakje van jarige CU Donderdag 4 februari 2010 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT President Bloemschikken Vergrijzing Homo-eiland Aquacultuur Verduistering kost Tholen 20 mille Stemmen van lezers CU en SGP hebben elkaar juist hard nodig Nooit had ik dat zo moeten doen Buurtonderzoek Ze kunnen uren, misschien wel dagen, praten over hun tijd bij de plattelandsvrouwenvereniging, maar we heb ben het dan ook over een grote periode. Voor Sienie van der Reest (71) is het een halve eeuw, voor Janneke Ver- sluys (67) 45 jaar en voor Ad Deurloo (62) is het 25 jaar geleden dat ze lid werd van de plattelandsvrouwenver eniging afdeling Schcrpenisse. Ze zijn onlangs in de jaarvergadering van de club gehuldigd met een bos bloe men. Alle drie de dames zijn meer dan alleen lid ge weest. Ze hebben de functie van voorzitter bekleed, wel iswaar de één langer dan de ander, en zich ingezet als bestuurslid. Maar het zijn vrouwen met elk een andere achtergrond en een andere reden om lid te worden. Kennis Zangkoor Als het niet te veel zou kosten, zou hij er wel op vakantie gaan. Richard van de Velde uit Poortvliet heeft het dan over zijn zelf ontworpen vakantie-eiland voor de Zeeuw se kust. Want als er genoeg mensen iets in zien, zou het er nog best eens kunnen komen. De 26-jarige student aquatische ecotechnologie aan de Hogeschool Zeeland in Vlissingen heeft als schoolopdracht een eiland mogen ontwerpen. Het drijvende eiland van zijn groep kwam van zes ontwerpen als beste uit de bus. Onder de 23 vier dejaars studenten die deelnamen, is ook Bram Boogaard (23) uit Sint-Annaland. Hij bedacht een eiland voor tweeverdieners zonder kinderen. Niet makkelijk Wad lopen Drie jubilarissen plattelandsvrouwen Scherpenisse verlangen naar toen van nu is veel groter. Plus, je had maar één hoek in de veertien da gen." Hel is altijd makkelijk om te zeggen dat het anders kan, maar deze vrou wen mogen het zeggen, omdat ze zelf in het bestuur hebben gezeten. Ze weten waar ze over praten. Vooral Janncke heeft er Hink wat bestuursja ren op zitten. Ze is twee keer zes jaar voorzitter geweest, dat heette toen nog president, en ze heeft elf jaar in het provinciaal bestuur van de platte landsvrouwen gezeten. Daarnaast was ze lid van de tuincommissie. Sicnie heeft zes jaar in het bestuur gezeten, waarvan ze twee jaar presi dent was. Ad is drie jaar bestuurslid geweest en drie jaar voorzitter. „Maar dat laatste met tegenzin. Het was dat ze me vroegen, maar voor mij hoefde dat niet zo." Toch heeft ze het goed gedaan, vinden Sienie en Janneke. Nu vinden ze het wel welle tjes. „Op een gegeven moment is het tijd voor een jonger iemand in het bestuur", zegt Janncke. Zij en Ad maken nu ook andere keuzes als het gaat over indeling van hun lijd. „Als het mooi weer is, hangen wc de fiet sen achterop de caravan en vertrek ken we", zegt Ad! Ook Janncke kiest ervoor om nu eerder iets met haar man te gaan doen dan met een uit stapje van de vereniging mee te gaan. „Ik heb hem vroeger vaak genoeg moeten missen door het werk op de boerderij." Ondanks de drukte op de boerderij, heeft Jannekes gezin haar altijd ge stimuleerd om mee te doen aan de blocmschikkampiocnschappcn van Groei en Bloei, de vereniging die ook openstaat voor deelname van plattelandsvrouwen. Ze heeft diverse prijzen gewonnen. Het hoogste is een derde prijs in de ereklasse. Ze stopte met de wedstrijden toen een vriendin waar ze altijd mee samen ging overleed. Bloemschikken is nog steeds een hobby van Janneke, even als tuinieren. Als er een excursie of lezing op dat gebied was, was ze er altijd graag bij. Het waren dan ook vaak de onderwerpen die op de agen da stonden toen zij nog voorzitter was. Maar ze heeft cwik een keer een activiteit georganiseerd, die ze tot haar spijt niet kon bijwonen. „De schrijfster van Bittere Thee was uit genodigd. maar ze kwam toen ik op vakantie was. Dat vond ik zó jam mer." Maar Janneke kijkt ook nog wel eens op de agenda van de andere afdelin gen. „Ik snoep hier en daar nog wel eens wat mee." Zo was er een keer in Tholen een bijeenkomst over Wcdg- woodservies. „Toen heb ik gebeld of ik ook mocht komen, en dat kon." Sienie heeft ook niet altijd alle bij eenkomsten kunnen bijwonen. Haar man had een kapperszaak op het dorp en zij had een winkeltje waarin ze van alles en nog wat verkocht. „Als er overdag iets was, kon ik niet weg." Toen er op een gegeven mo-, ment een cursus kousen breien in de avonduren werd gegeven, ging ze er heen. „Ik vond er eigenlijk niks aan, maar ik dacht, nu is het 's avonds. Dan ga ik maar ook." Sienie houdt wel van handwerken, maar dan met quilts. Ze is dan ook lid van een quiltclub. „Die is voortgekomen uit de handwerkcommissie van de plat telandsvrouwen", zegt Janneke. Daarnaast heeft Sicnie jarenlang in het bestuur van de plaatselijke mid denstandsvereniging gezeten en was ze lid van de eilandelijke midden- standsvereniging (nu TOF). Ad heeft altijd gekeken naar wat haar lag. „Bij handwerken dacht ik altijd, wat moet ik ermee?" Ze was thuis wel veel actief achter de naaimachi ne om allerlei kleding te maken. Nu leest ze graag en maakt ze af en toe zelf kaarten. Ze merken dat de club ze steeds min der te bieden heeft. „Iedereen gaat zijn eigen hobby achterna. Vroeger deed ik dat bij de plattelandsvrou wen. maar dat is nu niet meer", zegt Janncke spijtig. Sienie merkt ook dat de manier van werken binnen de vereniging anders is geworden. „Pas was er een alterna tief bestuur. De vrouwen kwamen bijna niet meer bijelkaar om alles door te spreken, vrijwel alles ging via de e-mail. Wat dat betreft zijn het echt Vrouwen van Nu geworden", zegt ze zinsspclcnd op de huidige naam. Maar die vrouwen van nu zijn met andere dingen bezig dan vroe ger, vinden de jubilarissen. „De bond vergrijst behoorlijk", vindt Janncke. Van de ongeveer 36 leden is de jong ste rond de veertig jaar. Jongere aan was is er niet. „Iedereen werkt en sport daarnaast. Het is niet meer zo als vroeger. Mijn schoondochter pie kert er niet over om lid te worden van de plattelandsvrouwen. Daar voelt ze niets voor." De drie zien de toekomst van de vereniging somber in. Janne ke: „Ik denk dat die op zijn laatste benen loopt." op los gelalen dat het niet teveel last heeft van golven van passerende schepen. „We liggen ver genoeg uit de vaargeul." De groep van Bram (drie personen) heeft als doelgroep mensen zonder kinderen gekozen omdat die vaak meer te besteden hebben dan gezin nen. In eerste instantie hadden ze een ander doelgroep bedacht en wilden ze een soort homo-eiland maken voor lesbiennes, homofielen, trans- sexuelen en bisexuclen. „We dach ten, wc kiezen óf voor mensen die veel te besteden hebben, óf voor mensen waar nog niets voor is." Over het homo-eiland zegt hij: „Dat strookte niet met de gedachten van de opdrachtgever, dus daar zijn we al snel vanaf gestapt." Zijn groep heeft ook vooral gekeken naar hoe er geld kan worden verdiend met het eiland. „Een eiland realiseren is duur, daar om hebben we ingezet op mensen die geld kunnen uitgeven op het ei land. Het zijn de DINKY'S gewor den: Double Income. No Kids Yet. Wc wilden ook een soort kraamka mer maken voor Molccatcn. Ze erva ren nu de luxe en de service van het eiland en als ze straks kinderen heb ben, komen ze weer terug bij Mole- caten. omdat ze daar goede ervarin gen mee hebben." Er zit bij Brams eiland ook een aan legsteiger voor het loodswezen. „Die hebben daar een ideale startpositie om bij de schepen te komen, het is een organisatie met geld. dus een goede investeerder en bovendien is hel leuk voor de toeristen om te zien." Op zowel het eiland van Bram als van Richard komen er meerdere mogelijkheden voor vermaak. Bij dat van Bram loopt er een geul door het eiland waarin mensen het onderwa ter leven kunnen bekijken. Ook heeft zijn eiland aan de noordkant duinen en aan de zuidkant strand. „Dan lig gen de mensen uit de wind." Alle studenten hebben vorige week woensdag hun plan verdedigd voor een driekoppige jury, waaronder een vertegenwoordiger van Molecaten. Ze hadden zelf allebei hun plannen even hoog ingeschat. „Je kunt wel een heel rapport hebben geschreven, maar het gaat uiteindelijk om de pre sentatie van je idee. Dat moest je in 15 minuten voor de jury uitleggen", zegt Bram. Hij denkt dat zijn groep de mist in is gegaan, omdat ze teveel humor in hun presentatie hadden ge stopt. „Maar ons eiland kost 200 mil joen euro en de jury vond dat we er daarom niet lacherig over mochten doen. Sommigen wisten niet of ze ons wel serieus konden nemen. Van de ene jury kregen we een negen, van de ander een vier." Richard weet dat de jury enthousiast was over het idee om het eiland te la ten drijven, maar ook om een andere reden. „Mijn eiland kost 116 miljoen en is daarmee meteen ook het goed koopst. Maar ik vond ook de andere idcccn iets behoudender. Ik wilde iets doen wat totaal niemand ver wacht." Richard gaat nu stage lopen bij ad viesbureau Grontmij in Middelburg. Hij gaat onderzoeken hoe DOW che micals in Terneuzcn gebruikt water kan hergebruiken. „Dat is tcgclijker- tijd duurzaam en goedkoop." Het is niet de bedoeling dat het water wordt gezuiverd voor drinkwater. „Dat idee zou wel heel optimistisch zijn. Nee het zal eerder gebruikt worden als koelwater of spoelwater." Na zijn af studeren is hij bachelor of waterma nagement en kan hij allerlei walerge- relateerde beroepen uitoefenen, J- bij voorbeeld bij het waterschap. Het i liefst ziet hij zichzelf later werken bij een adviesbureau, misschien wel in het buitenland. „Maar ik weet het nog niet zo goed." Bram gaat stage lopen bij Prins en Dingcmans in Ycrsckc en onderzoe ken hoe er binnendijks oesters en kokkels worden gekweekt. „Dat valt onder aquacultuur. Daar wil ik me graag in gaan verdiepen." Het liefst ziet hij zichzelf dat dicht bij huis doen. in Sint-Annaland. „Daar wil ik wel graag blijven wonen." Richard ziet zichzelf ook wel terugkomen op Tholen. Er is nog overleg gaande. Maar het ziet er naar uit dat Tholen een kwart moet ophoesten van de ruim 81.000 euro die een medewerker van SaBc- Wq heeft verduisterd. SaBeWa is een samenwerkingsverband dat voor Tholen, Goes, Borselc en Ka- pclle de heffing en invordering van de belastingen verzorgt. Een tijdje geleden bleek één van de medewer kers te hebben gefraudeerd. Uit po litieonderzoek moet blijken om hoeveel geld het precies gaat. De bedoeling is dat de deelnemende gemeenten dat bedrag aanzuiveren, waarbij ieders aandeel wordt be paald aan de hand van het aantal ob jecten dat onder de onroerende zaakbelasting valt. Tien jaar geleden fuseerden de RPF en het GPV tót de ChristenUnic. Vanwege het '10-jarige bestaan van de CU trakteerde de afdeling Tholen donderdagavond. Alle aanwezigen in de raadzaal kregen een gebakje. „Het is een feestelijk moment." zei Jaap Hage na de opening van de ver gadering van de gemeenteraad. „Wc trakteren maar wc hebben nog veel op ons verlanglijstje." He; ontlokte Henk Nicuwcnhuis (PvdA) de opmerking: „Wc kennen het verlanglijstje niet. We kunnen geen cadeautje geven." Advertentie I.M. Ik wil reageren op de artikelen over ds. De Jongste, maar laat ik begin nen om mijzelf voor te stellen aan de lezers van de EB. Mijn naam is Wim Dorst, ik ben 25 jaar en woon in Nicuwerkerk. Ik ben getrouwd en vader van een zoon. Daarbij raads lid voor de ChrislenUnie in de ge meente Schouwen-Duiveland en be lijdend lid van de Gereformeerde Gemeente in Nederland binnen ver band. Met verbazing en schrik heb ik de diverse berichten in deze krant gelezen waar de uitspraken van ds. De Jongste in zijn verwoord. Hij roept zijn achterban op Om maar vooral op de SGP te stemmen. Daar heb ik geen moeite mee. Ik vind het echter zo droevig te lezen hoe deze dominee spreekt over de Christen unie dat ik mij genoodzaakt zie hierop te reageren. Ds. De Jongste schrijft in zijn kerk bode dat er een verschil is tussen de (evangelische) of te wel de Christen unie en de SGP en dat stemmingen en inzichten steeds meer uit elkaar lopen. Het lijkt me logisch dat de ChristenUnie en de SGP helaas uit elkaar groeien als er zulke opmerkin gen gemaakt worden door iemand die een voorbeeldfunctie heeft. We hebben elkaar als ChristenUnie en SGP hard nodig, dan moet je zulke opmerkingen niet plaatsen en zeker niet over een persoon. Ik wil aangeven dat ik als lid van Gereformeerde Gemeente in Neder land mijn keuze voor de Christen- Unie zeer weloverwogen heb ge maakt en die keuze bevalt mij nog steeds goed. Eén van de redenen die ik had om geen lid te worden van de SGP terwijl ik uit een SGP nest kom, is de onwetendheid van velen. Vaak gaat het zo dat wanneer opa, vader, oom, enz. op de SGP stem men, jij dat ook maar moet doen. Een duidelijke reden kunnen velen niet geven. Bij de ChristenUnie zijn mensen actief, kijk maar naar het verhaal van Mariska van Dcelcn. Zij proberen met elkaar wat te bereiken als christenen, voor een samenle ving die steeds minder van God en Zijn gebod moet hebben. Zouden zulke stukjes in de kerkbode niet meewerken aan die afkeer Ik spreek de-wens uit dat de uitspra ken van deze dominee de samen werking tussen SGP en ChristenU nie elders in de provincie en het land geen schade hebben gedaan. Ik wens Mariska en de fractie van de ChristenUnic in Tholen Gods ze- gen toe in de komende tijd. Wim Dorst, Nieuwerkerk. „En als er 14/15 man voor je huis staan, maak je je wel zorgen over je gezin. Zaterdagavond 9 januari was ik dan ook hartstikke kwaad en ik was zo dom om een honkbalknup pel mee te nemen, maar die is niet omhoog gegaan. Nooit had ik dat zo moeten doen en dat verdriet me ook zeer omdat ik deze hele zaak voor mijn gezin niet wil laten escaleren. En hel gaat natuurlijk niet alleen mij aan, maar ook de partij!" Luuk Blom pleitte op de ledenver gadering van de PvdA-Tholen in december voor meer toezicht op de overlast van jongeren. Met name tussen twee uur en half vier zater dagnacht wanneer de cafés in Sint- Annaland uitgaan. Ook klaagde hij over vernielingen in de fietsenstal ling bij de bushalte aan de Dorps weg. Blom haakte in op opmerkin gen over soortgelijke overlast van jongeren in Oud-Vossemeer. Hij pleitte voor meer toezicht van de politie. Hel Tweede Kamerlid heeft de in druk, dat na het verslag van die Pv- dA-Iedenvergadcring in de Ecn- drachtbode van 10 december de overlast is toegenomen. Een politie- voorlichtcr kan dat echter niet be vestigen. „We hebben vanaf juli vo rig jaar alles nagekeken en sindsdien zijn er al meldingen uit de West- straat in Sint-Annaland. Niet alleen van de familie Blom. maar uit de he le straat. Uit de Bicrensstraat, het verlengde van de Weststraat, zijn er net zoveel meldingen gekomen. Uit de Noordstraat zijn er nauwelijks meldingen. Overigens komen er niet zoveel klachten binnen, want de meeste mensen liggen te slapen als op zaterdagnacht deuren, ramen en auto's met resten uit frietbakjes be smeurd worden en planten uit tuin tjes worden getrokken. Een recent buurtonderzoek heeft wel aange toond dat er vele kleine ergenissen bij de bewoners van de Weststraat en omgeving zijn, maar die overlast wordt lang niet altijd gemeld." Wat het incident op 9 januari be treft. zegt de politiewoordvoerder dat er toen een bemiddelend ge sprek is geweest. „Beide partijen hebben toen hun excuses gemaakt, maar 15 januari is er alsnog aangifte van bedreiging gedaan. Overigens is er niet geslagen. Blom is de jonge man alleen achterna gelopen, maar die vond de situatie wel bedrei gend." Wilco Mcnheere: „Wij voel den ons erg bedreigd door deze agressieve man. Moet ik je slaan?, zei hij, terwijl hij een honkbalknup pel in zijn rechter hand hield. We waren echter niet bij zijn woning geweest en wc hadden alleen naar elkaar sneeuwballen gegooid en niet naar de woning van Blom." Ze kwa men omstreeks 21.30 uur uit de Noordstraat en liepen richting bistro 'l Baeken aan de Molendijk, vlakbij het huis van de familie Blom op de hoek met de Weststraat. Dq politie zegt nu bijna alle feiten verzameld te hebben. „Alleen de vrouw van de verdachte moeten wc nog horen. Die haalde haar man die zaterdagavond weg bij hel incident met de honkbalknuppel. Er is al een afspraak met haar gemaakt. Daarna kunnen we het proces-verbaal naar het Openbaar Ministerie sturen en die beoordeelt of ze vervolging in stelt, ja of nee." Tweede Kamerlid Luuk Blom, die voor de gemeenteraadsverkiezingen in Tholen als lijstduwer optreedt, hoopt dal de rust weerkeert voor zijn gezin en de partij. „Dit is be hoorlijk uit de hand gelopen en ik wil er een punt achter zetten." Toen Sicnie bij de club kwam, was ze het jongste lid. „Ik was net twintig, terwijl de rest in de veertig was of ouder." Ze is lid geworden, omdat een kennis het haar vroeg en omdat er verder niets te doen was op het dorp. Dat ze de jongste was, vond ze geen probleem. „Het was toch wel gezellig hoor." Het was precies in de periode dat de eilandelijke vereniging opsplit ste in plaatselijke verenigingen. Sicnie heeft die overgang meege maakt. In september wordt dan ook het vijftigjarig bestaan van de afdeling Scherpenisse gevierd. „We hadden toen ook maar heel weinig leden, zo'n 16 of 17. Daar door hadden wc ook veel meer contact met hel bestuur, we kregen wel eens vaker iets voorgelegd. Nu, met die grote groepen, is er minder samenspraak", vindt Sienie. Ze geelt als voorbeeld van de klein schaligheid dat er zelfs een taxi werd besteld voor de hele club, als er iets in Oud-Vossemeer te doen was. „Nu rijd je gewoon met ie mand mee, maar vroeger kon er bijna geen vrouw autorijden." De drie vrouwen vonden de ver eniging vroeger veel leuker. Maar ze wijzen niet direct hel bestuur aan als oorzaak. „Alles is veel duurder geworden. Als je nu een spreker laat komen, ben je al een hele hap geld kwijt aan reiskosten. Als elk lid zoveel moet bijbetalen, komen ze niet." Het lidmaatschap van Sienie staat niet ter discussie. Ad heeft er wel over nagedacht of ze nog wel lid moest blijven. „Mijn man zei, blijf hel nou maar gewoon." Janneke blijft lid van de Nederlandse bond van plattelands vrouwen (NBVP) als geheel. „Als hel hier stopt, wil ik geen lid wor den van zomaar een vrouwenclub je. Het gaat mij om het allereerste doel van de bond en dat is kennis bijbrengen." Voor Janncke was er geen discus sie of ze wel of geen lid werd van de plattelandsvrouwen. „Ik was al lid van de plattelandsjongeren en vroeger, als je trouwde, stapte je over naar de plattelandsvrouwen." Ze komt uit een boerengezin en ze kent de plattclandsvrouwcnvereni- ging dan ook van haar moeder. „Het was vroeger de boerenvrou- wenbond, of eigenlijk de Neder landse bocrinncnbond van origine. Bedoeld om de leden van het plat teland kennis bij te brengen, te werken aan de algemene ontwik keling. Maar dat dateert nog van voor de oorlog." Dat kennisaspect is dan ook het geen dat haar het meest aanspreekt in de vereniging. „Vroeger kregen we nog cursusse'n inmaken, of lampenkap maken. Die cursussen werden vanuit de provincie gege ven." Maar vooral ook de lezingen die veelvuldig werden gegeven pasten haar goed. „Vroeger waren de boekbesprekingen echt nog fan tastische avonden waar je nog wat van opstak", vindt Janneke. De cursussen worden niet tneer ge geven en het aanbod van lezingen is veel minder, vinden de vrouwen. „Het is allemaal niet meer zo inte ressant", zegt Sienie over het hui dige aanbod. Ze vertellen dan ook graag over hoe het vroeger was. Ook Ad kan daar nog een aardig eindje over meepraten, want tij dens haar 25-jarig lidmaatschap is er eveneens veel veranderd. Ad is overigens pas wat later lid gewor den. Ze was 37 toen haar buur vrouw vroeg of ze ook meeging naar de club. Het was net als bij de andere vrouwen iets voor erbij. SP*** naast het werk en de zorg voor de kinderen. Ad heeft tot haar 60sle gewerkt. „Ik heb van alles gedaan. Op het laatst z^t ik op de receptie bij Ten Anker, maar ik heb ook in de keuken gestaan, op kantoor ge zeten en bij de taxi gewerkt." Ad deed mee, waaraan ze mee kon doen. „Ik nam bijvoorbeeld geen vrij voor een excursie als die over dag was." Wel zat ze in het koor, dat op een gegeven moment werd opgericht en onder leiding stond van Jaap Wesdorp. „We voeren kerstliedjes op, maar we zongen ook wel eens iets anders tussen door. Het koor bestond uit onge veer tien vrouwen, maar er viel steeds iemand af, zoals door ver huizingen, en er kwam niemand bij." Daardoor viel het koor op den duur uiteen. De jubilarissen hebben elk meege daan aan de toneeluitvoeringen van de club. „Dat waren maar sim pele uitvoeringen hoor", zegt Sien ie. Ze lacht als ze eraan terug denkt. „Ik had een keer een rol waarbij ik speelde dat ik in ver wachting was. Ze vroegen in het stuk wanneer ik uitgerekend was en toen noemde ik een datum dié twaalf maanden verder lag. Maar dat is een olifantendracht, werd er toen geroepen. We hadden veel plezier. Je moet je voorstellen, er was toen geen soos. Daarom had den wc in het voor- en het najaar altijd een bijeenkomst met een to neelstuk of een diavoorstelling en daarnaast iets lekkers." De vrouwen vinden het jammer dat dat er niet meer is. „Het was gebruikelijk: bij de kerstbijeen- komst hoorde ook een toneeluit voering. Nu bestaat het program ma eigenlijk alleen nog uit eten en drinken", aldus Sicnie. Janneke is het daarmee eens: „Het culturele is er een beetje af." Janneke heeft zich nog bezig ge houden met de boekencirculatie toen die er nog was. Dat was een soort uitleenpost' van de plattelandsvrouwcnvereniging. „We hadden een boekenkist waar voor we boeken aankochten bij boekhandel Hcijbocr in Sint-An naland. Het waren veel boeken uit de cultuurserie. De circulatie liep een of twee jaar en dan nam ieder een boek af. Toen waren er ook nog minder bibliotheken dan nu." Op de vraag of het een idee is om dat weer in te voeren om het gemis van de uitleenpost op hel dorp op te vangen, antwoordt ze afwijzend. „Nee, het aanbod in de bibliotheek Studiegenoten Richard van de Velde (links) uit Poortvliet en Bram Boogaard uit Sint-Annaland ontwierpen allebei een eiland. Dat van Richard kwam als beste uit de bus. Het project is onderdeel van de stu die en bedoeld om praktijkervaring op te doen. „Hoe maak je een offerte, wat is je visie en hoe presenteer je je plan. En eventueel een milieueffect- rapportage erbij maken", legt Bram uit. Het project heet de Delta Sensa tie. De opdracht hield in om voor va- kantiebedrijf Molecaten een eiland te ontwerpen voor de Zeeuwse kust met een recreatieve invulling. Daar naast moest het een economische im puls geven aan de provincie. De stu denten kregen vief maanden de tijd om een concept te bedenken en vori ge week woensdag presenteerden ze het vooreen driekoppige jury. De opdracht was in eerste instantie fictief, maar het meest aantrekkelijke en best te realiseren plan, maakt kans om toch werkelijkheid te worden. Richard denkt dat als er maar genoeg financiers worden gevonden, zijn ei- layd kan worden verwezenlijkt. Richard vond het geen gemakkelijke opdracht. „Een eiland ontwerpen, dat is niet zo makkelijk, dacht ik toen ik het hoorde. Maar we kregen alle vrijheid om ermee aan de slag te gaan, dus ik heb een zo futuristisch mogelijk eiland bedacht." Zijn groep, hij werkte aan het project piet vier klasgenoten, is dan ook de enige met een drijvend eiland. De deelnemers hebben de Vlakte van de Raan, een zandbank op zo'n ze ven kilometer voor de kust van Wal cheren, uitgekozen als meest ge schikte locatie. „De meesten kozen voor zand opspuiten, omdat dat een goedkope optie is, maar dal zag ik niet zo zitten We hebben samen ge kozen v(x>r een drijvend eiland. Ik dacht dat kan wel, want dat zie je in de havens ook veel. De haven van Rotterdam bijvoorbeeld, bestaat uit allemaal drijvende pontons en daar rijden zelfs grote kranen over." Vrijwel alle ontworpen eilanden voorzien zichzelf van energie. Dat van Richard wekt zelf elektriciteit op door middel van zonnecollectoren op en getijdenturbines onder het eiland. Het zoute zeewater wordt ontzilt om te voorzien in drinkwater. Het eiland mocht zo groot worden als de stu denten zelf wilden. Dat van Richard is vierkant van vorm en meet 750 bij 750 meter met in het midden een ha ven. Dat van Bram is ovaal, volgens hem een typische ei land vorm, en be slaat een oppervlakte van ongeveer 200 hectare. Richards eiland drijft bij hoog water, maar zakt aan één kant op de zand bank bij laag water. „Wc laten het aan de voorkant droogvallen bij eb. Dan kunnen de mensen gaan 'wadlo pen'. Hij denkt dal de mensen so wieso genoeg vertier hebben op het water. „De Schelde is interessant vanwege de natuur en de scheep vaart. Dal is leuk om te zien." Het eiland is bebouwd met vakantie bungalows van duurzaam materiaal. „Je moet het kunnen afbreken en een andere hoogwaardige functie voor kunnen bedenken. Dus geen open haardhout ervan maken, maar bij voorbeeld een schuurtje ervan bou wen, zodat het restant van het huis niet een veel lager doel krijgt. Dal heet cradle tot cradle." Een idee waarvan hij claimt dat het van hem is, zijn watertaxi's bij hel ei land. „Er is ook een veerpont waar mee mensen heen-en-weer kunnen tussen het vaste land en het eiland, maar die vaart volgens een dienstre geling. Net als een lijnbus, op een gegeven stopt de dienst. Als mensen een hapje willen eten in Vlissingen en ze komen pas midden in de nacht terug, dan kunnen ze gebruikmaken van de watertaxi. Dat is nog mooi ook als het donker is, dan zie je al die lichtjes van de schepen en de kust." Bij Brams eiland is de mogelijkheid van huurbotcn bedacht. Mensen kun nen dan voor een bepaalde tijd een bootje huren. Daarnaast vaart er de veerboot. Zijn eiland is wel verkre gen door zand opspuiten. „Hel voor deel daarvan is dat je boven de zee spiegel ligt en geen dijken nodig hebt." Richard en hij hebben daaraan gemerkt dat zij zelf van een eiland komen en veel van hun medestuden ten niet. „Wij wonen vlak achter dij ken en dan zie je dat het water veel hoger is dan het land. De mensen uit de stad kozen bijna allemaal voor dijken, terwijl dat helemaal niet no dig was." Ook Richards eiland is niet bedijkt, omdat het op het water drijft. Er is overigens een hele berekening V.l.n.r. Janneke Versluys, Sienie van der Reest en Ad Deurloo zijn respectievelijk een halve eeuw, 45 jaar en 25 jaar lid van de plattelandsvrouwen afdeling Scherpenisse.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2010 | | pagina 3