'Ik heb een zo futuristisch mogelijk
en het goedkoopste plan bedacht'
'Vroeger waren de boekbesprekingen
avonden waar je nog wat van opstak'
Drijvend eiland van Thoolse student is beste ontwerp
Gebakje van
jarige CU
Donderdag 4 februari 2010 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
President
Bloemschikken
Vergrijzing
Homo-eiland
Aquacultuur
Verduistering kost
Tholen 20 mille
Stemmen
van lezers
CU en SGP hebben
elkaar juist hard nodig
Nooit had ik dat
zo moeten doen
Buurtonderzoek
Ze kunnen uren, misschien wel dagen, praten over hun
tijd bij de plattelandsvrouwenvereniging, maar we heb
ben het dan ook over een grote periode. Voor Sienie van
der Reest (71) is het een halve eeuw, voor Janneke Ver-
sluys (67) 45 jaar en voor Ad Deurloo (62) is het 25 jaar
geleden dat ze lid werd van de plattelandsvrouwenver
eniging afdeling Schcrpenisse. Ze zijn onlangs in de
jaarvergadering van de club gehuldigd met een bos bloe
men. Alle drie de dames zijn meer dan alleen lid ge
weest. Ze hebben de functie van voorzitter bekleed, wel
iswaar de één langer dan de ander, en zich ingezet als
bestuurslid. Maar het zijn vrouwen met elk een andere
achtergrond en een andere reden om lid te worden.
Kennis
Zangkoor
Als het niet te veel zou kosten, zou hij er wel op vakantie
gaan. Richard van de Velde uit Poortvliet heeft het dan
over zijn zelf ontworpen vakantie-eiland voor de Zeeuw
se kust. Want als er genoeg mensen iets in zien, zou het
er nog best eens kunnen komen. De 26-jarige student
aquatische ecotechnologie aan de Hogeschool Zeeland
in Vlissingen heeft als schoolopdracht een eiland mogen
ontwerpen. Het drijvende eiland van zijn groep kwam
van zes ontwerpen als beste uit de bus. Onder de 23 vier
dejaars studenten die deelnamen, is ook Bram Boogaard
(23) uit Sint-Annaland. Hij bedacht een eiland voor
tweeverdieners zonder kinderen.
Niet makkelijk
Wad lopen
Drie jubilarissen plattelandsvrouwen Scherpenisse verlangen naar toen
van nu is veel groter. Plus, je had
maar één hoek in de veertien da
gen."
Hel is altijd makkelijk om te zeggen
dat het anders kan, maar deze vrou
wen mogen het zeggen, omdat ze
zelf in het bestuur hebben gezeten.
Ze weten waar ze over praten. Vooral
Janncke heeft er Hink wat bestuursja
ren op zitten. Ze is twee keer zes jaar
voorzitter geweest, dat heette toen
nog president, en ze heeft elf jaar in
het provinciaal bestuur van de platte
landsvrouwen gezeten. Daarnaast
was ze lid van de tuincommissie.
Sicnie heeft zes jaar in het bestuur
gezeten, waarvan ze twee jaar presi
dent was. Ad is drie jaar bestuurslid
geweest en drie jaar voorzitter.
„Maar dat laatste met tegenzin. Het
was dat ze me vroegen, maar voor
mij hoefde dat niet zo." Toch heeft
ze het goed gedaan, vinden Sienie en
Janneke. Nu vinden ze het wel welle
tjes. „Op een gegeven moment is het
tijd voor een jonger iemand in het
bestuur", zegt Janncke. Zij en Ad
maken nu ook andere keuzes als het
gaat over indeling van hun lijd. „Als
het mooi weer is, hangen wc de fiet
sen achterop de caravan en vertrek
ken we", zegt Ad! Ook Janncke kiest
ervoor om nu eerder iets met haar
man te gaan doen dan met een uit
stapje van de vereniging mee te gaan.
„Ik heb hem vroeger vaak genoeg
moeten missen door het werk op de
boerderij."
Ondanks de drukte op de boerderij,
heeft Jannekes gezin haar altijd ge
stimuleerd om mee te doen aan de
blocmschikkampiocnschappcn van
Groei en Bloei, de vereniging die
ook openstaat voor deelname van
plattelandsvrouwen. Ze heeft diverse
prijzen gewonnen. Het hoogste is
een derde prijs in de ereklasse. Ze
stopte met de wedstrijden toen een
vriendin waar ze altijd mee samen
ging overleed. Bloemschikken is nog
steeds een hobby van Janneke, even
als tuinieren. Als er een excursie of
lezing op dat gebied was, was ze er
altijd graag bij. Het waren dan ook
vaak de onderwerpen die op de agen
da stonden toen zij nog voorzitter
was. Maar ze heeft cwik een keer een
activiteit georganiseerd, die ze tot
haar spijt niet kon bijwonen. „De
schrijfster van Bittere Thee was uit
genodigd. maar ze kwam toen ik op
vakantie was. Dat vond ik zó jam
mer."
Maar Janneke kijkt ook nog wel eens
op de agenda van de andere afdelin
gen. „Ik snoep hier en daar nog wel
eens wat mee." Zo was er een keer in
Tholen een bijeenkomst over Wcdg-
woodservies. „Toen heb ik gebeld of
ik ook mocht komen, en dat kon."
Sienie heeft ook niet altijd alle bij
eenkomsten kunnen bijwonen. Haar
man had een kapperszaak op het
dorp en zij had een winkeltje waarin
ze van alles en nog wat verkocht.
„Als er overdag iets was, kon ik niet
weg." Toen er op een gegeven mo-,
ment een cursus kousen breien in de
avonduren werd gegeven, ging ze er
heen. „Ik vond er eigenlijk niks aan,
maar ik dacht, nu is het 's avonds.
Dan ga ik maar ook." Sienie houdt
wel van handwerken, maar dan met
quilts. Ze is dan ook lid van een
quiltclub. „Die is voortgekomen uit
de handwerkcommissie van de plat
telandsvrouwen", zegt Janneke.
Daarnaast heeft Sicnie jarenlang in
het bestuur van de plaatselijke mid
denstandsvereniging gezeten en was
ze lid van de eilandelijke midden-
standsvereniging (nu TOF).
Ad heeft altijd gekeken naar wat haar
lag. „Bij handwerken dacht ik altijd,
wat moet ik ermee?" Ze was thuis
wel veel actief achter de naaimachi
ne om allerlei kleding te maken. Nu
leest ze graag en maakt ze af en toe
zelf kaarten.
Ze merken dat de club ze steeds min
der te bieden heeft. „Iedereen gaat
zijn eigen hobby achterna. Vroeger
deed ik dat bij de plattelandsvrou
wen. maar dat is nu niet meer", zegt
Janncke spijtig.
Sienie merkt ook dat de manier van
werken binnen de vereniging anders
is geworden. „Pas was er een alterna
tief bestuur. De vrouwen kwamen
bijna niet meer bijelkaar om alles
door te spreken, vrijwel alles ging
via de e-mail. Wat dat betreft zijn het
echt Vrouwen van Nu geworden",
zegt ze zinsspclcnd op de huidige
naam. Maar die vrouwen van nu zijn
met andere dingen bezig dan vroe
ger, vinden de jubilarissen. „De bond
vergrijst behoorlijk", vindt Janncke.
Van de ongeveer 36 leden is de jong
ste rond de veertig jaar. Jongere aan
was is er niet. „Iedereen werkt en
sport daarnaast. Het is niet meer zo
als vroeger. Mijn schoondochter pie
kert er niet over om lid te worden van
de plattelandsvrouwen. Daar voelt ze
niets voor." De drie zien de toekomst
van de vereniging somber in. Janne
ke: „Ik denk dat die op zijn laatste
benen loopt."
op los gelalen dat het niet teveel last
heeft van golven van passerende
schepen. „We liggen ver genoeg uit
de vaargeul."
De groep van Bram (drie personen)
heeft als doelgroep mensen zonder
kinderen gekozen omdat die vaak
meer te besteden hebben dan gezin
nen. In eerste instantie hadden ze een
ander doelgroep bedacht en wilden
ze een soort homo-eiland maken
voor lesbiennes, homofielen, trans-
sexuelen en bisexuclen. „We dach
ten, wc kiezen óf voor mensen die
veel te besteden hebben, óf voor
mensen waar nog niets voor is." Over
het homo-eiland zegt hij: „Dat
strookte niet met de gedachten van
de opdrachtgever, dus daar zijn we al
snel vanaf gestapt." Zijn groep heeft
ook vooral gekeken naar hoe er geld
kan worden verdiend met het eiland.
„Een eiland realiseren is duur, daar
om hebben we ingezet op mensen
die geld kunnen uitgeven op het ei
land. Het zijn de DINKY'S gewor
den: Double Income. No Kids Yet.
Wc wilden ook een soort kraamka
mer maken voor Molccatcn. Ze erva
ren nu de luxe en de service van het
eiland en als ze straks kinderen heb
ben, komen ze weer terug bij Mole-
caten. omdat ze daar goede ervarin
gen mee hebben."
Er zit bij Brams eiland ook een aan
legsteiger voor het loodswezen. „Die
hebben daar een ideale startpositie
om bij de schepen te komen, het is
een organisatie met geld. dus een
goede investeerder en bovendien is
hel leuk voor de toeristen om te
zien." Op zowel het eiland van Bram
als van Richard komen er meerdere
mogelijkheden voor vermaak. Bij dat
van Bram loopt er een geul door het
eiland waarin mensen het onderwa
ter leven kunnen bekijken. Ook heeft
zijn eiland aan de noordkant duinen
en aan de zuidkant strand. „Dan lig
gen de mensen uit de wind."
Alle studenten hebben vorige week
woensdag hun plan verdedigd voor
een driekoppige jury, waaronder een
vertegenwoordiger van Molecaten.
Ze hadden zelf allebei hun plannen
even hoog ingeschat. „Je kunt wel
een heel rapport hebben geschreven,
maar het gaat uiteindelijk om de pre
sentatie van je idee. Dat moest je in
15 minuten voor de jury uitleggen",
zegt Bram. Hij denkt dat zijn groep
de mist in is gegaan, omdat ze teveel
humor in hun presentatie hadden ge
stopt. „Maar ons eiland kost 200 mil
joen euro en de jury vond dat we er
daarom niet lacherig over mochten
doen. Sommigen wisten niet of ze
ons wel serieus konden nemen. Van
de ene jury kregen we een negen, van
de ander een vier."
Richard weet dat de jury enthousiast
was over het idee om het eiland te la
ten drijven, maar ook om een andere
reden. „Mijn eiland kost 116 miljoen
en is daarmee meteen ook het goed
koopst. Maar ik vond ook de andere
idcccn iets behoudender. Ik wilde
iets doen wat totaal niemand ver
wacht."
Richard gaat nu stage lopen bij ad
viesbureau Grontmij in Middelburg.
Hij gaat onderzoeken hoe DOW che
micals in Terneuzcn gebruikt water
kan hergebruiken. „Dat is tcgclijker-
tijd duurzaam en goedkoop." Het is
niet de bedoeling dat het water wordt
gezuiverd voor drinkwater. „Dat idee
zou wel heel optimistisch zijn. Nee
het zal eerder gebruikt worden als
koelwater of spoelwater." Na zijn af
studeren is hij bachelor of waterma
nagement en kan hij allerlei walerge-
relateerde beroepen uitoefenen, J-
bij voorbeeld bij het waterschap. Het i
liefst ziet hij zichzelf later werken bij
een adviesbureau, misschien wel in
het buitenland. „Maar ik weet het
nog niet zo goed."
Bram gaat stage lopen bij Prins en
Dingcmans in Ycrsckc en onderzoe
ken hoe er binnendijks oesters en
kokkels worden gekweekt. „Dat valt
onder aquacultuur. Daar wil ik me
graag in gaan verdiepen." Het liefst
ziet hij zichzelf dat dicht bij huis
doen. in Sint-Annaland. „Daar wil ik
wel graag blijven wonen." Richard
ziet zichzelf ook wel terugkomen op
Tholen.
Er is nog overleg gaande. Maar het
ziet er naar uit dat Tholen een kwart
moet ophoesten van de ruim 81.000
euro die een medewerker van SaBc-
Wq heeft verduisterd. SaBeWa is
een samenwerkingsverband dat
voor Tholen, Goes, Borselc en Ka-
pclle de heffing en invordering van
de belastingen verzorgt. Een tijdje
geleden bleek één van de medewer
kers te hebben gefraudeerd. Uit po
litieonderzoek moet blijken om
hoeveel geld het precies gaat. De
bedoeling is dat de deelnemende
gemeenten dat bedrag aanzuiveren,
waarbij ieders aandeel wordt be
paald aan de hand van het aantal ob
jecten dat onder de onroerende
zaakbelasting valt.
Tien jaar geleden fuseerden de RPF
en het GPV tót de ChristenUnic.
Vanwege het '10-jarige bestaan van
de CU trakteerde de afdeling Tholen
donderdagavond. Alle aanwezigen
in de raadzaal kregen een gebakje.
„Het is een feestelijk moment." zei
Jaap Hage na de opening van de ver
gadering van de gemeenteraad. „Wc
trakteren maar wc hebben nog veel
op ons verlanglijstje."
He; ontlokte Henk Nicuwcnhuis
(PvdA) de opmerking: „Wc kennen
het verlanglijstje niet. We kunnen
geen cadeautje geven."
Advertentie I.M.
Ik wil reageren op de artikelen over
ds. De Jongste, maar laat ik begin
nen om mijzelf voor te stellen aan
de lezers van de EB. Mijn naam is
Wim Dorst, ik ben 25 jaar en woon
in Nicuwerkerk. Ik ben getrouwd en
vader van een zoon. Daarbij raads
lid voor de ChrislenUnie in de ge
meente Schouwen-Duiveland en be
lijdend lid van de Gereformeerde
Gemeente in Nederland binnen ver
band. Met verbazing en schrik heb
ik de diverse berichten in deze krant
gelezen waar de uitspraken van ds.
De Jongste in zijn verwoord. Hij
roept zijn achterban op Om maar
vooral op de SGP te stemmen. Daar
heb ik geen moeite mee. Ik vind het
echter zo droevig te lezen hoe deze
dominee spreekt over de Christen
unie dat ik mij genoodzaakt zie
hierop te reageren.
Ds. De Jongste schrijft in zijn kerk
bode dat er een verschil is tussen de
(evangelische) of te wel de Christen
unie en de SGP en dat stemmingen
en inzichten steeds meer uit elkaar
lopen. Het lijkt me logisch dat de
ChristenUnie en de SGP helaas uit
elkaar groeien als er zulke opmerkin
gen gemaakt worden door iemand
die een voorbeeldfunctie heeft. We
hebben elkaar als ChristenUnie en
SGP hard nodig, dan moet je zulke
opmerkingen niet plaatsen en zeker
niet over een persoon.
Ik wil aangeven dat ik als lid van
Gereformeerde Gemeente in Neder
land mijn keuze voor de Christen-
Unie zeer weloverwogen heb ge
maakt en die keuze bevalt mij nog
steeds goed. Eén van de redenen die
ik had om geen lid te worden van de
SGP terwijl ik uit een SGP nest
kom, is de onwetendheid van velen.
Vaak gaat het zo dat wanneer opa,
vader, oom, enz. op de SGP stem
men, jij dat ook maar moet doen.
Een duidelijke reden kunnen velen
niet geven. Bij de ChristenUnie zijn
mensen actief, kijk maar naar het
verhaal van Mariska van Dcelcn. Zij
proberen met elkaar wat te bereiken
als christenen, voor een samenle
ving die steeds minder van God en
Zijn gebod moet hebben. Zouden
zulke stukjes in de kerkbode niet
meewerken aan die afkeer
Ik spreek de-wens uit dat de uitspra
ken van deze dominee de samen
werking tussen SGP en ChristenU
nie elders in de provincie en het
land geen schade hebben gedaan.
Ik wens Mariska en de fractie van
de ChristenUnic in Tholen Gods ze-
gen toe in de komende tijd.
Wim Dorst, Nieuwerkerk.
„En als er 14/15 man voor je huis
staan, maak je je wel zorgen over je
gezin. Zaterdagavond 9 januari was
ik dan ook hartstikke kwaad en ik
was zo dom om een honkbalknup
pel mee te nemen, maar die is niet
omhoog gegaan. Nooit had ik dat zo
moeten doen en dat verdriet me ook
zeer omdat ik deze hele zaak voor
mijn gezin niet wil laten escaleren.
En hel gaat natuurlijk niet alleen mij
aan, maar ook de partij!"
Luuk Blom pleitte op de ledenver
gadering van de PvdA-Tholen in
december voor meer toezicht op de
overlast van jongeren. Met name
tussen twee uur en half vier zater
dagnacht wanneer de cafés in Sint-
Annaland uitgaan. Ook klaagde hij
over vernielingen in de fietsenstal
ling bij de bushalte aan de Dorps
weg. Blom haakte in op opmerkin
gen over soortgelijke overlast van
jongeren in Oud-Vossemeer. Hij
pleitte voor meer toezicht van de
politie.
Hel Tweede Kamerlid heeft de in
druk, dat na het verslag van die Pv-
dA-Iedenvergadcring in de Ecn-
drachtbode van 10 december de
overlast is toegenomen. Een politie-
voorlichtcr kan dat echter niet be
vestigen. „We hebben vanaf juli vo
rig jaar alles nagekeken en sindsdien
zijn er al meldingen uit de West-
straat in Sint-Annaland. Niet alleen
van de familie Blom. maar uit de he
le straat. Uit de Bicrensstraat, het
verlengde van de Weststraat, zijn er
net zoveel meldingen gekomen. Uit
de Noordstraat zijn er nauwelijks
meldingen. Overigens komen er niet
zoveel klachten binnen, want de
meeste mensen liggen te slapen als
op zaterdagnacht deuren, ramen en
auto's met resten uit frietbakjes be
smeurd worden en planten uit tuin
tjes worden getrokken. Een recent
buurtonderzoek heeft wel aange
toond dat er vele kleine ergenissen
bij de bewoners van de Weststraat en
omgeving zijn, maar die overlast
wordt lang niet altijd gemeld."
Wat het incident op 9 januari be
treft. zegt de politiewoordvoerder
dat er toen een bemiddelend ge
sprek is geweest. „Beide partijen
hebben toen hun excuses gemaakt,
maar 15 januari is er alsnog aangifte
van bedreiging gedaan. Overigens is
er niet geslagen. Blom is de jonge
man alleen achterna gelopen, maar
die vond de situatie wel bedrei
gend." Wilco Mcnheere: „Wij voel
den ons erg bedreigd door deze
agressieve man. Moet ik je slaan?,
zei hij, terwijl hij een honkbalknup
pel in zijn rechter hand hield. We
waren echter niet bij zijn woning
geweest en wc hadden alleen naar
elkaar sneeuwballen gegooid en niet
naar de woning van Blom." Ze kwa
men omstreeks 21.30 uur uit de
Noordstraat en liepen richting bistro
'l Baeken aan de Molendijk, vlakbij
het huis van de familie Blom op de
hoek met de Weststraat.
Dq politie zegt nu bijna alle feiten
verzameld te hebben. „Alleen de
vrouw van de verdachte moeten wc
nog horen. Die haalde haar man die
zaterdagavond weg bij hel incident
met de honkbalknuppel. Er is al een
afspraak met haar gemaakt. Daarna
kunnen we het proces-verbaal naar
het Openbaar Ministerie sturen en
die beoordeelt of ze vervolging in
stelt, ja of nee."
Tweede Kamerlid Luuk Blom, die
voor de gemeenteraadsverkiezingen
in Tholen als lijstduwer optreedt,
hoopt dal de rust weerkeert voor
zijn gezin en de partij. „Dit is be
hoorlijk uit de hand gelopen en ik
wil er een punt achter zetten."
Toen Sicnie bij de club kwam, was
ze het jongste lid. „Ik was net
twintig, terwijl de rest in de veertig
was of ouder." Ze is lid geworden,
omdat een kennis het haar vroeg
en omdat er verder niets te doen
was op het dorp. Dat ze de jongste
was, vond ze geen probleem. „Het
was toch wel gezellig hoor."
Het was precies in de periode dat
de eilandelijke vereniging opsplit
ste in plaatselijke verenigingen.
Sicnie heeft die overgang meege
maakt. In september wordt dan
ook het vijftigjarig bestaan van de
afdeling Scherpenisse gevierd.
„We hadden toen ook maar heel
weinig leden, zo'n 16 of 17. Daar
door hadden wc ook veel meer
contact met hel bestuur, we kregen
wel eens vaker iets voorgelegd. Nu,
met die grote groepen, is er minder
samenspraak", vindt Sienie. Ze
geelt als voorbeeld van de klein
schaligheid dat er zelfs een taxi
werd besteld voor de hele club, als
er iets in Oud-Vossemeer te doen
was. „Nu rijd je gewoon met ie
mand mee, maar vroeger kon er
bijna geen vrouw autorijden."
De drie vrouwen vonden de ver
eniging vroeger veel leuker. Maar
ze wijzen niet direct hel bestuur
aan als oorzaak. „Alles is veel
duurder geworden. Als je nu een
spreker laat komen, ben je al een
hele hap geld kwijt aan reiskosten.
Als elk lid zoveel moet bijbetalen,
komen ze niet." Het lidmaatschap
van Sienie staat niet ter discussie.
Ad heeft er wel over nagedacht of
ze nog wel lid moest blijven.
„Mijn man zei, blijf hel nou maar
gewoon." Janneke blijft lid van de
Nederlandse bond van plattelands
vrouwen (NBVP) als geheel. „Als
hel hier stopt, wil ik geen lid wor
den van zomaar een vrouwenclub
je. Het gaat mij om het allereerste
doel van de bond en dat is kennis
bijbrengen."
Voor Janncke was er geen discus
sie of ze wel of geen lid werd van
de plattelandsvrouwen. „Ik was al
lid van de plattelandsjongeren en
vroeger, als je trouwde, stapte je
over naar de plattelandsvrouwen."
Ze komt uit een boerengezin en ze
kent de plattclandsvrouwcnvereni-
ging dan ook van haar moeder.
„Het was vroeger de boerenvrou-
wenbond, of eigenlijk de Neder
landse bocrinncnbond van origine.
Bedoeld om de leden van het plat
teland kennis bij te brengen, te
werken aan de algemene ontwik
keling. Maar dat dateert nog van
voor de oorlog."
Dat kennisaspect is dan ook het
geen dat haar het meest aanspreekt
in de vereniging. „Vroeger kregen
we nog cursusse'n inmaken, of
lampenkap maken. Die cursussen
werden vanuit de provincie gege
ven." Maar vooral ook de lezingen
die veelvuldig werden gegeven
pasten haar goed. „Vroeger waren
de boekbesprekingen echt nog fan
tastische avonden waar je nog wat
van opstak", vindt Janneke.
De cursussen worden niet tneer ge
geven en het aanbod van lezingen
is veel minder, vinden de vrouwen.
„Het is allemaal niet meer zo inte
ressant", zegt Sienie over het hui
dige aanbod. Ze vertellen dan ook
graag over hoe het vroeger was.
Ook Ad kan daar nog een aardig
eindje over meepraten, want tij
dens haar 25-jarig lidmaatschap is
er eveneens veel veranderd. Ad is
overigens pas wat later lid gewor
den. Ze was 37 toen haar buur
vrouw vroeg of ze ook meeging
naar de club. Het was net als bij de
andere vrouwen iets voor erbij.
SP***
naast het werk en de zorg voor de
kinderen. Ad heeft tot haar 60sle
gewerkt. „Ik heb van alles gedaan.
Op het laatst z^t ik op de receptie
bij Ten Anker, maar ik heb ook in
de keuken gestaan, op kantoor ge
zeten en bij de taxi gewerkt."
Ad deed mee, waaraan ze mee kon
doen. „Ik nam bijvoorbeeld geen
vrij voor een excursie als die over
dag was." Wel zat ze in het koor,
dat op een gegeven moment werd
opgericht en onder leiding stond
van Jaap Wesdorp. „We voeren
kerstliedjes op, maar we zongen
ook wel eens iets anders tussen
door. Het koor bestond uit onge
veer tien vrouwen, maar er viel
steeds iemand af, zoals door ver
huizingen, en er kwam niemand
bij." Daardoor viel het koor op den
duur uiteen.
De jubilarissen hebben elk meege
daan aan de toneeluitvoeringen
van de club. „Dat waren maar sim
pele uitvoeringen hoor", zegt Sien
ie. Ze lacht als ze eraan terug
denkt. „Ik had een keer een rol
waarbij ik speelde dat ik in ver
wachting was. Ze vroegen in het
stuk wanneer ik uitgerekend was
en toen noemde ik een datum dié
twaalf maanden verder lag. Maar
dat is een olifantendracht, werd er
toen geroepen. We hadden veel
plezier. Je moet je voorstellen, er
was toen geen soos. Daarom had
den wc in het voor- en het najaar
altijd een bijeenkomst met een to
neelstuk of een diavoorstelling en
daarnaast iets lekkers."
De vrouwen vinden het jammer
dat dat er niet meer is. „Het was
gebruikelijk: bij de kerstbijeen-
komst hoorde ook een toneeluit
voering. Nu bestaat het program
ma eigenlijk alleen nog uit eten en
drinken", aldus Sicnie. Janneke is
het daarmee eens: „Het culturele is
er een beetje af."
Janneke heeft zich nog bezig ge
houden met de boekencirculatie
toen die er nog was. Dat was
een soort uitleenpost' van de
plattelandsvrouwcnvereniging.
„We hadden een boekenkist waar
voor we boeken aankochten bij
boekhandel Hcijbocr in Sint-An
naland. Het waren veel boeken uit
de cultuurserie. De circulatie liep
een of twee jaar en dan nam ieder
een boek af. Toen waren er ook
nog minder bibliotheken dan nu."
Op de vraag of het een idee is om
dat weer in te voeren om het gemis
van de uitleenpost op hel dorp op
te vangen, antwoordt ze afwijzend.
„Nee, het aanbod in de bibliotheek
Studiegenoten Richard van de Velde (links) uit Poortvliet en Bram Boogaard uit Sint-Annaland ontwierpen allebei een eiland. Dat van
Richard kwam als beste uit de bus.
Het project is onderdeel van de stu
die en bedoeld om praktijkervaring
op te doen. „Hoe maak je een offerte,
wat is je visie en hoe presenteer je je
plan. En eventueel een milieueffect-
rapportage erbij maken", legt Bram
uit. Het project heet de Delta Sensa
tie. De opdracht hield in om voor va-
kantiebedrijf Molecaten een eiland te
ontwerpen voor de Zeeuwse kust
met een recreatieve invulling. Daar
naast moest het een economische im
puls geven aan de provincie. De stu
denten kregen vief maanden de tijd
om een concept te bedenken en vori
ge week woensdag presenteerden ze
het vooreen driekoppige jury.
De opdracht was in eerste instantie
fictief, maar het meest aantrekkelijke
en best te realiseren plan, maakt kans
om toch werkelijkheid te worden.
Richard denkt dat als er maar genoeg
financiers worden gevonden, zijn ei-
layd kan worden verwezenlijkt.
Richard vond het geen gemakkelijke
opdracht. „Een eiland ontwerpen,
dat is niet zo makkelijk, dacht ik toen
ik het hoorde. Maar we kregen alle
vrijheid om ermee aan de slag te
gaan, dus ik heb een zo futuristisch
mogelijk eiland bedacht." Zijn groep,
hij werkte aan het project piet vier
klasgenoten, is dan ook de enige met
een drijvend eiland.
De deelnemers hebben de Vlakte van
de Raan, een zandbank op zo'n ze
ven kilometer voor de kust van Wal
cheren, uitgekozen als meest ge
schikte locatie. „De meesten kozen
voor zand opspuiten, omdat dat een
goedkope optie is, maar dal zag ik
niet zo zitten We hebben samen ge
kozen v(x>r een drijvend eiland. Ik
dacht dat kan wel, want dat zie je in
de havens ook veel. De haven van
Rotterdam bijvoorbeeld, bestaat uit
allemaal drijvende pontons en daar
rijden zelfs grote kranen over."
Vrijwel alle ontworpen eilanden
voorzien zichzelf van energie. Dat
van Richard wekt zelf elektriciteit op
door middel van zonnecollectoren op
en getijdenturbines onder het eiland.
Het zoute zeewater wordt ontzilt om
te voorzien in drinkwater. Het eiland
mocht zo groot worden als de stu
denten zelf wilden. Dat van Richard
is vierkant van vorm en meet 750 bij
750 meter met in het midden een ha
ven. Dat van Bram is ovaal, volgens
hem een typische ei land vorm, en be
slaat een oppervlakte van ongeveer
200 hectare.
Richards eiland drijft bij hoog water,
maar zakt aan één kant op de zand
bank bij laag water. „Wc laten het
aan de voorkant droogvallen bij eb.
Dan kunnen de mensen gaan 'wadlo
pen'. Hij denkt dal de mensen so
wieso genoeg vertier hebben op het
water. „De Schelde is interessant
vanwege de natuur en de scheep
vaart. Dal is leuk om te zien."
Het eiland is bebouwd met vakantie
bungalows van duurzaam materiaal.
„Je moet het kunnen afbreken en een
andere hoogwaardige functie voor
kunnen bedenken. Dus geen open
haardhout ervan maken, maar bij
voorbeeld een schuurtje ervan bou
wen, zodat het restant van het huis
niet een veel lager doel krijgt. Dal
heet cradle tot cradle."
Een idee waarvan hij claimt dat het
van hem is, zijn watertaxi's bij hel ei
land. „Er is ook een veerpont waar
mee mensen heen-en-weer kunnen
tussen het vaste land en het eiland,
maar die vaart volgens een dienstre
geling. Net als een lijnbus, op een
gegeven stopt de dienst. Als mensen
een hapje willen eten in Vlissingen
en ze komen pas midden in de nacht
terug, dan kunnen ze gebruikmaken
van de watertaxi. Dat is nog mooi
ook als het donker is, dan zie je al die
lichtjes van de schepen en de kust."
Bij Brams eiland is de mogelijkheid
van huurbotcn bedacht. Mensen kun
nen dan voor een bepaalde tijd een
bootje huren. Daarnaast vaart er de
veerboot. Zijn eiland is wel verkre
gen door zand opspuiten. „Hel voor
deel daarvan is dat je boven de zee
spiegel ligt en geen dijken nodig
hebt." Richard en hij hebben daaraan
gemerkt dat zij zelf van een eiland
komen en veel van hun medestuden
ten niet. „Wij wonen vlak achter dij
ken en dan zie je dat het water veel
hoger is dan het land. De mensen uit
de stad kozen bijna allemaal voor
dijken, terwijl dat helemaal niet no
dig was." Ook Richards eiland is niet
bedijkt, omdat het op het water drijft.
Er is overigens een hele berekening
V.l.n.r. Janneke Versluys, Sienie van der Reest en Ad Deurloo zijn respectievelijk een halve eeuw, 45 jaar en 25 jaar lid van de
plattelandsvrouwen afdeling Scherpenisse.