Bijna honderd wandelaars maken
snerttocht in Poortvliet succes
www.renaultmaat.nl
'Ik had af en toe het gevoel van dit
is niet echt, maar iets van vroeger'
'Iets lekkerder dan vorig
jaar, maar het blijft koud'
Geen wanklank ondanks gladde wegen en soep uit blik
Bordje
Rode konen
Verkeersbegeleiders
Donderdag 7 januari 2010 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Geld inzamelen
Carolien Fase vertelt over reis naar Burkina Faso en waterpomp
Nieuwjaarsduik bij Oesterdam trekt meer deelnemers
Het was koud bij de nieuwjaarsduik aan de Oesterdam.
Het vroor en de watertemperatuur was 2 graden boven
nul. Toch gingen er volgens organisator Corné van Mer-
riënboer van Fun Diving uit Dinteloord zo'n negentig
mensen het water in. Vorig jaar waren er 55. Het was de
achtste keer dat het evenement werd gehouden. Veel
mensen uit West-Brabant en een klein aantal Tholenaren
waagden zich in het water van de Oost'erschelde.
Voorhoofd
Gespannen
Bok en twee kippen
Haar eerste ervaring met Afrika is net achter de rug. Ca
rolien Fase uit Sint-Annaland is zondag teruggekeerd van
een reis van twee weken door Burkina Faso. Ze ging met
een gezelschap van vijftien personen, waarvan tien Tho
lenaren en vijf Vlissingers. Onderdeel van de reis was een
bezoek aan de waterpomp in Poa, die met inzet van de
jongerenraad van Tholen en de stichting Jongeren voor
Jongeren, waar Fase penningmeester is, is gerealiseerd.
Eetlepel pap
Lachende gezichten tijdens de Poortvlietse snerttocht van zaterdag.
laarsdijk richting Dcestraat.
Dc helden van de lange afstand lopen
na het fietspad langs de Paasdijkweg
naar de Schapcnwcg en steken de
kruising over om via de Tichelaars-
weg op dc Puitsedijk terecht te ko
men. Dan naar dc Nieuw landseweg,
Nieuwlandsekruiswcg en weer de
Puitsedijk. Oppassen datje links aan
houdt. anders kom je op de Molen
weg terecht en dat is niet de bedoe
ling.
De tocht gaat richting Rijkebuurtse-
weg. Kruising oversteken naar de
Roolandseweg, Roolandscdijk en aan
het einde daarvan linksaf naar Groen
hoven. Die weg blijkt spekglad. Bij de
boerderij van dc familie De Rijke
staan Gina Wiens en haar zoon Keivin
klaar inct warme chocolademelk en
thee. Gina heeft weinig last van dc
kou. ..Het valt reuze mee", zegt ze
met een paar rode konen. Een van de
langskomers is de familie Morelli uit
Poortvliet die samen met meneer
Balk (78) de tocht maakt. „Voor ons
is dc eerste keer en we vinden het
prachtig", zeggen ze.
Ze hebben de hielen nog niet gelicht
of in de looppas nadert een groepje
mannen. „Die zijn van SPS", weet
Gina. Inderdaad. Rode koppen, hij
gend en af en toe flinke fluimen spui
tend, rust de groep even bij de kraam
met warme dranken. Het blijkt de se
lectie van het eerste en tweede elftal
van SPS. „Vorig jaar was het een stuk
gemakkelijker", vertelt SPS-secretaris
en eerste elftalspelcr Ab van de Belt.
„Toen waren de wegen schoon. Nu
glijd je bij elke meter die je op de pol
derwegen loopt 25 centimeter terug."
Vanaf het bedrijf van Nicmantsver-
driet is het niettemin in de looppas ge
gaan. Gemiddeld ligt het tempo op 13
tol 14 kilometer per uur. „Wij. veerti
gers, lopen regelmatig door de polder
en kennen de weg en weten hoe je de
krachten het best kunt verdelen. Jonge
honden gaan vroeg te snel van start.
Die zien wel een bocht in dc weg,
maar weten niet dat die soms wel een
kilometer lang is", geeft hij als voor
beeld. En hij wijst op een blozend
jongmens van een jaar of twintig.
Voor dc weg is blessuretraincr Rien
Voshol verantwoordelijk. Hij bepaalt
sinds het begin van dc snerttochten dc
route. „Je moet er op letten dat de rou
te afwisselend is. Niet altijd dezelfde
weg. Het moet aantrekkelijk blijven.
Daarnaast zoek je wegen met weinig
verkeer of met weinig landbouwvoer
tuigen. Ook zorg je ervoor dat de
deelnemers kunnen genieten van het
natuurschoon."
Vooral de v veiligheid is van belang.
„Je moet er rekening mee houden dat
er weinig gevaarlijke punten zijn. An
ders kost het je teveel vrijwilligers die
die punten moeten bewaken. Hoe
minder gevaarlijke punten, hoe min
der verkeersbegeleiders je nodig
hebt."
Zaterdag stond er een man of tien bij
gevaarlijke oversteekplaatsen en krui
singen. Het inschakelen van verkeers
begeleiders is verplicht als je een ver
gunning voor het evenement wilt
krijgen. Voshol: „En je bent niet zom
aar verkecrsbegeleider. Je krijgt van
de politie een cursus over watje taken
zijn en watje al dan niet mag. Je mag
bijvoorbeeld geen bekeuringen uitde
len. Maar als je een stopteken geeft,
moet het verkeer stoppen. Gebeurt dat
niet, dan noteer je het kenteken en
geeft dat door aan de politie. Die weet
met zo'n chauffeur wel raad."
Hel drukste punt was wat Voshol be
treft dc rotonde bij Nicmantsverdriet.
Daar komen wegen samen uit Sint-
Annaland, Sint Maartensdijk en
Scherpenissc. „Nee. Er is niets bij
zonders gebeurd. Wel was het glad.
Maar daardoor reden dc mensen ook
voorzichtiger."
Kritiek op de routes heeft hij niet ge
had. „Het was wat zwaarder dan an
derejaren", sluit hij aan bij de opmer
kingen van Van de Belt. „De
ondergrond was niet vast. Daardoor
glijdt een voel gemakkelijker weg.
Dat kost extra kracht. Maar vixtr zo
ver ik weet zijn er geen uitvallers ge
weest." Dit jaar kan hij weer aan dc
bak. De wandeldriedaagse in mei
staat voor de deur en ook de snert
tocht zal wel weer doorgaan. „We
hebben intussen al een groot deel van
dc omgeving gelopen. Maar aan dc
andere kant van het dorp, zeg maar
richting de Randweg, het gebied tus
sen Scherpcnisse en Sint-Annaland.
daar is nog wel wat nieuws te beden
ken."
Advertentie I.M.
V
Ties Reitsma, Ingrid Bras, Sjoerd Bras, Hermen Geluk, Carolien Fase en Melissa Bras dansen met de lokale bevolking de zevensprong bij
de waterpomp.
gingen voor ons dansen en zingen.
Dc dorpschef sprak ons toe om ons
te bedanken. Hermen hield ook een
toespraak waarin hij een woord van
dank opnam. Wij kregen een bok en
twee kippen als dank. Die bok was
eigenlijk bestemd voor de burge
meester van
Tholen, maar
we hebben dc
dieren aan
Harmke ge
geven. Het is
voor hen een
heel groot ca
deau om te
geven, daar
om weten we
dat ze echt
heel blij met
de water
pomp zijn."
Carolien
heeft het wa
ter van de pomp niet getest. „Wij
drinken het water niet, vanwege het
risico dat er een bacterie in zit. De
mensen daar kunnen het wel drin
ken." Zo'n 6000 van dc 30.000
mensen in de regio Poa maken ge
bruik van de waterpomp, meldde dc
De voorzitter van de jongerenraad
van Tholen, Hermen Geluk, heeft
bij zijn bezoek aan de waterpomp
in Burkina Faso samen met de bur
gemeester van Poa een bordje op
de pomp mogen onthullen. Daarop
staat in het Frans dat de pomp
door de Thoolse jongerenraad uit
Nederland in 2009 is geschonken:
'Don du conseil des jeunes (Joth)
Tholen, Pays-Bas 2009.' Hermen
kreeg een hoed en een tas als
dank voor zijn hulp.
Joth vorig jaar. Het project van de
stichting is nog niet klaar. Er moet
nog een nieuwe school worden ge
bouwd. „Dat is echt nodig, want de
kinderen in die regio spreken geen
Frans", vertelt Carolien. Die taal
kennis hebben ze nodig om iets te
kunnen berei
ken, al is dat
erg moeilijk.
De bouw van
dc school kost
ongeveer
5().()(X) euro. De
Stichting heeft
nog 25.000 eu
ro nodig. „Ons
streven is dat de
bouw in sep-
tembcr start,
zodat dc school
8 er eind van het
jaar staat. Als
j l,Cl geld er een
maal is, gaat het heel snel. Dat heb
ben we ook bij de waterpomp ge
zien. Het lijkt veel, maar in Burkina
worden alle scholen volgens een
vaste bouwtekening gebouwd. Ce
ment moet worden ingevoerd, dus
dal is een dure grondstof."
Om alvast op het te realiseren ge
bouw in te spelen, heeft het gezel
schap allerlei materiaal uitgedeeld
zoals schriftjes, pennen, stickers en
kleurpotloden. Maar ook voetbal
shirts voor een schoolteam en een
bal. En er is speelgoed uitgedeeld
aan kinderen. „We hebben nog met
zijn allen de zevensprong gedanst.
Daar hebben we enorm bij kunnen
lachen."
Nu Carolien terug is in Nederland,
gaat ze samen met andere stich
tingsleden op diverse plekken ver
tellen over hun belevenissen. „We
gaan in elk geval naar een school in
Wageningen die geld heeft ingeza
meld voor ons project, evenals een
kerk in Bergen op Zoom. Bij wie we
nog meer langs gaan, moeten we
nog bespreken."
Er worden ook nog acties opgezet
om dc resterende 25.000 euro in te
zamelen. „We doen deze maand nog
een subsidieaanvraag de deur uit
naar Building Bridges, maar je weet
van tevoren nooit of die gehono
reerd wordt. Ook willen we een
soort glazen huisactie opzetten sa
men met dc Joth. maar we hehben
daar nog geen definitief plan voor.
En wc gaan door met de verkoop
van spullen. Nu hebben we armban
den en sleutelhangers meegenomen
uit Burkina Faso. We moeten kijken
bij welke evenementen wij passen
met onze stand. Verder hebben wc
nog wel ideeën, maar nog niets con
creets. Wc hebben veel profijt van
mond-tot-mondreclame. Sommige
organisaties zamelen spontaan geld
voor ons in."
Of de stichting Jongeren voor Jon
geren na het realiseren van de
school blijft voortbestaan, weet Car
olien nog niet. „Het moet in elk ge
val voor dc Joth geen oneindig pro
ject worden. Wc richten ons nu op
de school en kijken dan wat wc
daarna willen. Het zetje wel aan het
denken als je daar rond loopt. We
moeten iets doen voor die mensen."
Carolien is blij dat ze het land heeft
bezocht en met eigen ogen heeft ge
zien hoe blij de mensen zijn met dc
hulp uit Nederland. „Je weet nu
echt waar je het voor doet en hebt er
een beeld bij. Ik kende het alleen
van foto's."
Wim van Dijke uit Poortvliet en zijn
zoon Corné van Dijke uit Sint-
Maartensdijk wareh van de partij.
En ook Karin van Beelen en haar
zoon Edwin Kok uit Tholen. De
laatste twee deden voor het eerst
mee. Karin: „We wilden eerst naar
Schcvcningen, maar daar moesten
wc al om half elf zijn om om twaalf
uur in zee te gaan. Dan moesten we
veel te lang wachten. Daarom zijn
we naar hier gekomen, lekker dicht
bij. We hebben elkaar beloofd om
het samen te doen."
Toen om twaalf uur het startsein
werd gegeven, rende de badgasten
ongeveer 50 meter over het slik naar
hel water. Sommigen hadden zich
verkleed. Marco Poot uit Tholen
had zich in vrouwenkleding gehuld,
een ander droeg een pruik of een
muts of ging met een opblaasbare
krokodil hel water in.
De 6-koppige ploeg Dekkers uit
Nieuw-Vossemeer met hel echtpaar
Van Akkeren uit Tholen ging - ge
kleed in witte pakken en met ijs-
beermasker op - te water als de ijs-
berenboot. De ploeg kreeg na afloop
de wisseltrofee voor dc ludieke uit
monstering.
Zoals elk jaar stroomde het pas een
kwartier voor het startsein vol met
deelnemers en toeschpuwcrs. De
deelnemers konden zich verkleden
in de twee vrachtwagens, er was
erwtensoep, koffie en muziek.
Dc 25 jarige Edwin Kok ging hele
maal het water in, maar zijn moeder
(47) hield haar zwempak bijna hele
maal droog. „Ik heb te hoge bloed
druk."
Oefenen voor de Nicuwjaarduik is
lastig. Niemand gaat van te voren
even hel water in om voorbereid te
zijn op dc koude douche. Karin doet
wel aan beweging, maar niet in win
ters buitenlucht: zwemmen en zum-
ba. En Edwin houdt zijn conditie op
peil met fitness en hardlopen. „Het
was koud." Daarmee verwoordde
hij wat de meeste deelnemers ervoe
ren. De meesten waren na ticri se
conden weer op hel droge. Bibbe
rend. De 60-jarige Van Dijke was
een van de laatste deelnemers die
weer uit het water kwam. Het was
de. zesde keer dat hij meedeed. Zijn
zoon Corné vond goed te doen.
„Het zonnetje scheen en je kon uit
de wind staan. Ik vond het iets lek
kerder dan vorig jaar, maar het blijft
koud. Net als andere jaren had ik
wel koude voeten, maar gelukkig
was er in een vrachtwagen een bak
met warm water neergezet waar je
je voeten in kon opwarmen. Dat was
lekker. Dan knap je gauw weer een
beetje op."
De Smurdiekenaar nam na afloop
ook een bakje soep, maar vond het
niet warm genoeg. „Jammer." Een
jongen viel flauw nadat hij uit het
koude water was geslapt en erwten
soep at. Toen hij op weg was naar
de auto, werd hij draaierig, maar
kon bij dc ambulance worden opge
vangen. Dc jongeman werd in de
verwarmde wagen weer op krachten
gebracht. Dit verschijnsel doet zich
vaker voor wanneer het lichaam
zich moet herstellen na een (zware)
inspanning.
Van Dijke oefent niet voor de
Nieuwjaarsduik. Af en toe draait hij
de knop van de warme douche wel
een naar hel blauwe streepje. „Nee.
de meeste mensen wijzen naar hun
voorhoofd als ik vertel dat ik mee
doe."
Zijn conditie is wel een orde. Zater-.
dag deed hij mee aan de snerttocht
in Poortvliet maar liep er van huis
naar toe en terug. In totaal 25 kilo
meter. En in de zomer doet Van Dij
ke mee aan de Zevendorpentocht.
„Aan de 50 kilometer. Als je het
doet, moet je het goed doen."
Geweldig wandelweer, warme
chocolademelk, thee met een
koekje en aan het eind een hete
kom erwtensoep. Die factoren
maakten de vierde, of de vijfde -
want niemand wist het zeker -,
snerttocht georganiseerd door de
wandelorganisatie uit Poortvliet
voor de bijna 100 deelnemers een
sportief succes.
Geen wanklank gehoord, vertelde
Linda de Bruin, een van de organisa
toren. Dat dc soep dit keer uit blikken
kwam, namen de deelnemers op dc
koop toe. „Tot nu toe maakte Ina Bo-
lier altijd verse soep. Maar helaas kon
dat door omstandigheden nu niet
doorgaan. Dc mensen hebben er lek
ker van gesmuld, maar we streven
volgend jaar toch naar een verse pan
soep."
De deelnemers konden kiezen uit een
tocht van zeven en een tocht van vijf
tien kilometer. Van de 98 deelnemers
kozen er 25 voor dc lange route. „Die
mensen hebben in elk geval een goe
de conditie. Die trainen eigenlijk al
voor de wandeldriedaagse die we elk
jaar in mei organiseren. Daarnaast
zijn er deelnemers die de tocht mee
nemen als training voor de Vierdaagse
van Nijmegen. Anderen doen aan vrij
wel alle wandeltochten mee die er op
het eiland worden georganiseerd.
Daar houden /.e een stempclbockje
van bij."
De Bruin is het er mee een na dat hel
prachtig weer was om te lopen. Het
poldergebied zag er in zijn witte tooi
prachtig uit. Zij het dat het op sommi
ge wegen en paden, waar geen strooi
wagen was geweest, soms behoorlijk
glad was. „Mijn dochter liep mee en
die had soms moeite om niet uit te
glijden. Daardoor loop je wat meer
gespannen en dat merkje uiteindelijk
aan je spieren."
Uitvallers zijn er echter niet geweest.
„We hebben dc routes zelf een aantal
malen met de auto gereden om te kij
ken of alles nog in orde was. We wis
ten op die manier wie er als laatste
zou binnenkomen, zodat er niemand
in de sneeuw kon achterblijven." In
februari wordt de tocht door dc orga
nisatie geëvalueerd en mogelijk wordt
er dan met de gemeente gesproken
om wanneer nodig de wandelroute te
pekelen.
Het begon allemaal afgelopen zater
dag rond een uur of één. Op dat mo
ment telt dc tocht al 53 wandelaars.
Waaronder Miriam en dochter Kelly
Govers. Ze melden zich voor de ze
ven kilometer en leggen het inschrijf
geld op tafel. Ze doen voor de eerste
keer mee en hebben er zin in.
Dat geldt ook voor de familie Spar-
naay uit Poortvliet. Oma Sparnaay
heeft de kinderen en de kleinkinderen
meegenomen en met z'n zessen gaan
ze voor het zeven kilometer lange tra
ject. De jongste van 1 jaar maakt zich
daar niet druk om. Die zit in de kin
derwagen.
Die wandeltocht loopt vanaf de Dce
straat naar de Tolweg. Oversteken,
Stoofstraat in en via het fietspad naar
het Zuidplantsoen. Van daaruit naar
de Lageweg en dan moet de drukke
rotonde van de Paasdijkweg worden
genomen. Uiteindelijk wandelen de
deelnemers via Groenhoven. Kadijk
en Zwartewcg naar de rotonde Enge-
Carolien vond het heel confronte
rend. „Wij zijn gewend om naar de
supermarkt te gaan om eten. Dat is
bij ons heel normaal. Ik kreeg er een
gevoel van machteloosheid bij.
Maar ook dat het mooi is wat je pro
beert te bereiken met de stichting
Jongeren voor Jongeren."
Het viel haar op dat'de kinderen met
heel weinig blij te krijgen zijn. „Ze
zijn heel gelukkig met iets kleins.
Zelfs al als je ze een hand geeft." Ze
noemt de mensen over het algemeen
vrolijk, hoewel ze ook hele onge
lukkige mensen heeft gezien, die
puur op straat leven. „Ik had af en
toe het idee dat ik op een filmset
liep. Ik had het gevoel van dit is niet
echt, maar iets van vroeger. Ik had
niet verwacht dat zoveel mensen op
die manier leven." Carolien vertelt
in haar geschiedenislessen op de ba
sisschool soms ook over de armoe
de en leefomstandigheden in derde
wereldlanden. „Op dat moment sta
je er niet bij stil dat het geen ge
schiedenis is, maar dat dat op dit
moment ook zo is."
Als lid van de stichting Jongeren
voor Jongeren, die speciaal voor het
hulpproject in Burkina Faso door de
Joth is opgericht, was Carolien zeer
geïnteresseerd in de waterpomp die
in het najaar van 2009 is geïnstal
leerd in Poa. Daar hebben Harmke
Mulders en haar man Rafael Zongo
van de stichting Volonfaire voor be
middeld. Die waren dan ook bij dc
ontvangst in het gebied waar de wa
terpomp staat. Dc dorpschef van de
regio ontving de Nederlandse be
zoekers 's avonds. „Hij schudde on
ze handen en sprak ons toe in zijn
eigen taal, Moree. Harmke fungeer
de als tolk. Hij zei dat hij blij was
dat wij ons inzetten voor zijn regio.
Wij bedankten hem dat wij mochten
komen."
De volgende morgen hebben de rei
zigers de waterpomp bezocht. Caro
lien dacht dat die in een dorpje
stond. „Maar het was verder weg,
dan ik dacht, hij staat tussen wat
kleine dorpjes in. Die bestaan overi
gens uit niet meer dan wat hutjes bij
elkaar." De mensen hadden zich bij
de pomp verzameld om het bezoek
te zien. „Twee groepen vrouwen
Corné van Dijke uit Sint-Maartensdijk is een van de deelnemers aan de Nieuwjaarsduik aan de
Oesterdam.
L
Hermen Geluk heeft een hoed en een tas gekregen als blijk van dank en de groep kreeg een bok en twee
kippen cadeau, waarvan Sjoerd Bras er één vasthoudt. Links Marianne Velthuis en rechts haar man
Pieter Mulders.
„Het was een rondreis op eigen ini
tiatief. Iedereen heeft zelf zijn reis
betaald. Pieter Mulders en zijn
vrouw Marianne Velthuis, wethou
der bij dc gemeente Tholen, gingen
mee als reisleiders. Zij kennen het
land goed, omdat hun dochter
Harmke daar woont."
Het gezelschap had naast Fase als
Thools aandeel jongerenraadsleden
Hermen Geluk (voorzitter) en Ties
Reitsma en jongerenwerker Ingrid
Bras met haar man en twee kinde
ren, waarvan de oudste, Eline, ook
lid van dc Joth is. Een andere Thole-
naar fs puur uil interesse meege
gaan, vertelt Carolien. Ze zijn op 19
december vanuit Brussel naar Ou
agadougou, de hoofdstad van Burki
na Faso gevlogen. Daar zijn de rei
zigers twee nachten gebleven om de
stad te verkennen. Daarna zijn ze
naar het westen gegaan, naar Bobo-
dialasso, een andere stad, en Ban fo
ra.
Voor Carolien zijn dc indrukken die
zij heeft opgedaan, niet te beschrij
ven. „Het is een heel andere wereld,
echt een derde wereldland. Ik heb
veel armoede gezien." Ze merkte bij
aankomst direct dat het er stoffig en
zanderig is. „Dat ruik je ook me
teen."Ze noemt het geen regulier va
kantieland. „Er is geen strand waar
je kunt relaxen, het land ligt niet aan
de kust." Na een week zijn ze terug
gekeerd naar de hoofdstad.
Fase, die in het dagelijks leven les
geeft op Die Heenetrechtschool in
Oud-Vossemeer, vertelt dat de na
tuur is bekeken en dat er veel met de
lokale bevolking is gesproken. „De
reisleiders hebben ons daarmee in
contact gebracht. Zij kennen veel
mensen daar en daardoor kom je
dichter bij de mensen dan wanneer
je zomaar een vakantie naar dat land
boekt." Ze vertelt dat ze ook blanke
mensen heeft ontmoet. „Die zijn
daar grotendeels terecht gekomen
door vrijwilligerswerk.
Ze hebben gesproken over hoe de
mensen daar leven en wat ze doen
voor dc bevolking. Zo zijn ze op be
zoek geweest bij een kamp in Tibe-
le, waarvan de eigenaar één keer in
de week iets te eten geeft aan dc
kinderen uit het kampement. Caro
lien was daarbij. „De kinderen ston
den in de rij voor een eetlepel pap
en een poffertje. Dat was 'het. Wat
over was, ging naar de kinderen."
