'Ik zeg hetzelfde als Ramses Shaffy,
Iaat me mijn eigen gang maar gaan'
Hondenbelasting niet
meer van deze tijd
'Leo en Joop een gouden paar,
zijn een eeuw lid nu met elkaar'
Bezige bij
Rondweg bij
Oud-Vossemeer
Wie durft
Donderdag 19 november 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Gerrit Bril gaat weg bij de Casembrootschool. Hij wordt
65, dus hij moet gaan. Hij vindt afscheid nemen niet
leuk, maar één ding vindt hij er het minst leuk aan. „Dat
ik alles rond de nieuwe school niet mag afmaken. Daar
had ik me helemaal op ingesteld. Dat zit me het meest
dwars." De directeur van de Sint-Annalandse basis
school neemt op 27 november officieel afscheid, een
paar weken voor zijn verjaardag. Hij kijkt terug op ruim
40 jaar onderwijs op Tholen.
Geschorst
Tankcommandant
Directeur Gerrit Bril neemt na 24 jaar afscheid van Casembrootschool
Stampen
Opvolger
Zangvereniging VZOS Sint Philipsland huldigt trouwe leden en dirigent
Na het geslaagde jubileumconcert beleefde het gouden
zangkoor VZOS uit Sint Philipsland zaterdag opnieuw
een hoogtepunt. De tweeling Leo en Joop Neele is vanaf
de oprichting lid, Joke Bos een kwart eeuw. En dirigent
Jan Wesdorp is veertig jaar aan het koor verbonden.
VZOS zong alle jubilarissen toe, maar ook de familiele
den zorgden voor een leuke verrassing.
Creatief
Muzikaliteit
Stemmen
van lezers
f-T7T-
Dc directeur zit in de eerste kamer
naast de ingang van het noodge
bouw aan de F.M. Boogaardwcg.
„Ik zit hier prima", vindt hij. In het
nieuwe gebouw, de brede school op
de oude locatie in de Schoolstraat,
had hij zijn kamer op precies dezelf
de plek gepland. Maar het bouw
plan heeft vertraging opgelopen en
daarom zal hij die ruimte nooit be
trekken. Want zijn tijd als onderwij
zer zit erop.
Niemand zal ontkennen dat hij daar
zijn eigen stempel op heeft gedrukt.
Het is een man die zijn eigen weg
gaat. Dat is nog het meest naar vo
ren gekomen, toen de acht openbare
scholen van het eiland werden ver
enigd in een federatie (1995), later
de Octho.
Hij stak het toen, en nu nog, niet on
der .stoelen of banken dat hij tegen
een dergelijk orgaan was. „Er moet
een grondige reden voor zijn om te
zeggen, ik doe het anders. Nu wor
den er mensen aangesteld om aller
lei papierwerk te regelen en dat kost
allemaal meer geld. Ik vind dat het
best meer mag kosten, maar laat het
dan ten goede komen aan de leerlin
gen, door dat geld bijvoorbeeld te
besteden aan meer onderwijzers."
Een andere reden voor protest is de
komst van een bovenschoolse direc
teur. „Die moest worden aangesteld
om bij ons het papierwerk uit han
den te nemen, zodat wij meer voor
de klas konden staan. Dat vond ik in
eerste instantie geweldig. Maar wij
als schooldirecteuren gingen in
functie achteruit, waardoor wij sala
ris moesten inleveren. Daarvan
werd die man betaald. Maar doordat
wij van directeur naar locatieleider
gingen, liepen we alle voordelen
van directeur zijn mis, zoals vergoe
dingen en extra vrije uren. En feite
lijk is er voor ons niets veranderd."
Bril is destijds samen met zijn colle
ga Jan Plekkenpol van De Luijster
in Sint Philipsland voor tWee weken
geschorst geweest met inhouding
van salaris vanwege hun uitlatingen.
Ze stappen daarop naar de rechter
en worden in hun gelijk gesteld. Na
tweeënhalve dag staat hij weer voor
de klas, maar aan de verdere conse
quenties van het ontstaan van de
Octho heeft hij moeten toegeven.
„Het was een vervelende periode,
maar ik heb mij erbij neergelegd."
De Octho betekent voor Bril dat al
les meer over één kam wordt ge
schoren. „Vroeger hadden we over
leg tussen de schooldirecteuren en
dan bespraken we eikaars methoden
en deelden we ervaringen uit. Nu
hebben we een vaste lijst met pun
ten die worden afgehandeld onder
leiding van de bovenschoolse direc
teur." Toch heeft hij er zijn eigen
draai in kunnen vinden. „Ik zeg het
zelfde als Ramses Shaffy, laat mc
mijn eigen gang maar gaan. En als
Frank Sinatra, I did it my way."
Gerrit Bril is op 19 december
1944 geboren in Zutphen. Hij is
enigst kind. Aanvankelijk gaat hij
na de lagere school naar de hbs.
„Maar daar ben ik vanaf ge
stuurd." Zijn moeder wil dat hij
doorleert en als hij samen met zijn
vader een oude klasgenoot tegen
komt die vertelt dat hij op de
kweekschool zit, vragen zijn ou
ders of dat ook niet iets voor hem
is. Zo gaat hij naar de kweek
school in Doetinchem. „Ik heb er
niet echt bewust voor gekozen."
Hij gaat daarna voor 18 maanden
als kortverband vrijwilliger bij de
cavalerie. Hij is daar lankcomman-
dant en was dat graag gebleven,
maar hij is inmiddels getrouwd (nu
46 jaar geleden) en zijn vrouw
Conny tekent protest aan als hij bij
het leger blijft. Zo komt hij in
1969 op Tholen terecht, waar hij
op 3 maart van dat jaar als onder
wijzer begint op de openbare lage
re school in Oud-Vossemeer.
Hij komt zó groen voor dc klas, de
derde en de vierde, op een school
met in totaal drie man personeel.
Hij was de jongste van zijn twee
collega's, een juf en de directeur.
Problemen heeft hij er nooit mee
gehad. „Er was altijd sfeer in de
klas. Ik heb er een geweldige tijd
gehad." Hij is verliefd geworden
Gerrit Bril houdt er veel hobby's op na. Vroeger hield hij postdui
ven, maar die deed hij weg toen hij naar Oud-Vossemeer kwam.
Daar wordt hij lid van de voetbalclub, waar hij actief is als voet
baller en jeugdleider. Ook gaat hij wielrennen met een groepje
waarin ook Ruud Havermans zit. Bij voetbalclub WHS in Sint-An-
naland is hij nog voorzitter geweest. Dat is inmiddels allemaal
verleden tijd. Van huis uit heeft hij altijd paardgereden en dat
brengt hij ook over op zijn dochters Margot (46) en Queeny (40).
De eerste, die in Poortvliet woont, is nog steeds actief in die
sport en rijdt op hoog niveau dressuur. Queeny is ermee gestopt
en heeft nu een schoonheidssalon in Sint-Annaland. Bril rijdt nu
geen paard meer, maar jureert op een jaar zo'n zestig dressuur-
wedstrijden in de regio. Thuis heeft hij zo'n 80 sierduiven waar
mee hij af en toe tentoonstellingen bezoekt. En met succes: ..Ik
ben wel eens kampioen geweest en val regelmatig in de prijzen."
Gerrit Bril heeft vee! tijd besteed aan de nieuwe school, maar zal er niet meer in werken. In de hoek, rechts naast de ingang, was zijn kamer
gepland. Daar komt nu de nieuwe schooldirecteur.
op Oud-Vossemeer. Dat vindt hij
een heel apart dorp in vergelijking
met de rest van Tholen. Al gauw
voelt hij zich daar thuis, maar op
den duur wil hij graag promotie
maken. „Ik zag wat het school
hoofd allemaal moet en kan doen
en dat ambieerde ik ook." Daarom
gaat hij solliciteren en dat leidt in
1985 tot een betrekking bij de Ca
sembrootschool in Sint-Annaland.
Met zijn aanstelling als directeur
verhuist hij ook naar dat dorp.
„Dal moest toen." Hij heeft er zijn
draai kunnen vinden. Als hij op
zijn nieuwe school begint, heeft
hij vier collega's met een school
van 120 leerlingen. Nu zijn er 18
leerkrachten en ruim 200 leerlin
gen.
Hij noemt zichzelf iemand van de
ouderwetse leermethodes. „Ik ben
van de stol'erin stampen. Van klassi
kaal onderwijs en de uitvallers hel
pen. Alles zonder rekenmachine."
Over dat laatste apparaat is hij on
verbiddelijk. „Nu hoor je ze van alle
kanten zeggen dat kinderen niet
meer kunnen rekenen. Ik ben voor
alles uit het hoofd, desnoods met een
kladpapiertje erbij. Een rekenmachi
ne is voor mij een waardeloos ding.
Ik weet niet eens hoe die werkt."
Autoritair w il Bril zichzelf absoluut
niet noemen. „Van mij hoeft het al
lemaal niet zo officieel." Zowel
leerlingen als leerkrachten kunnen
zo bij hem binnenlopen. En als een
leerling een keer ondeugend is,
maakt hij daar geen groot punt van.
„Ik houd van een vriendelijke ma
nier van omgaan met kinderen, geen
klets voor dc kop." Hij wil dat ieder
een het vooral gezellig heeft op
school. „Het moet gewoon leuk
zijn. Ook onder dc leerkrachten. Er
heerst hier saamhorigheid. Als er
iets is, wordt altijd samen iels gere
geld of vangt de één de ander op.
Natuurlijk zijn er ook wel mensen
weggegaan. Dat is vervelend. Hel
gras zal ergens anders wel groener
zijn geweest."
Hij geeft zijn leerkrachten veel vrij
heid. „Ik wil dat ze zichzelf kunnen
zijn en geef ze hun eigen verant
woordelijkheid. Ik heb altijd ge
hoopt dat ze er goed mee omgaan."
Bril is een man die eigenlijk wars is
van alles wat volgens de regels
is, zoals functioneringsgesprekken.
„Als ik door de school loop en ik
hoor elke keer uit hetzelfde lokaal
een hoop kabaal komen, dan weet ik
heus wel dat er iets aan de hand is.
Dan ga ik tussendoor eens naar zo'n
leerkracht toe en vraag ik wat er op
doet. Als directeur moet je weten
wal er gebeurt in je school en niet
wachleji tot dal eens naar boven
komt in een officieel gesprek."
Daarom houdt hij ook niet van de
huidige vorm van inspectie. „Zo'n
inspecteur toetst onder andere via
een geschreven schoolplan de school
aan een aantal punten, en als die de
norm niet haalt, is het een zwakke
school. Dat vind ik nogal kort door
dc bocht. Als ik inspecteur was, ging
ik in dc klas zitten en kijken hoe het
eraan toegaat. Pas dan kun je zeggen
of het goed of slecht is."
Gerrit vindt het belangrijk dat elk
kind tot zijn recht komt. De citotoets
vindt hij een momentopname. „Een
kind kan een slechte dag hebben."
Hij is het vaak niet eens met de uil
komst ervan en heeft wel eens zijn
eigen oordeel ernaast gezet. „Ik
praat met ouders en de vervolgoplei
ding als de toets voor een kind lager
uitvalt dan het in mijn ogen kan."
Hij is tegen nieuwe methodes waarin
van het kind wordt verlangd dat het
zelfstandig werkt. „Daar sta ik niet
achter. Geen één kind gaat uit zichzelf
iets doen. Bovendien moeten kinde
ren tegenwoordig alles maar kunnen.
Dat kan niet. Het ene kan meer dan
het andere. Daar moet je genoegen
mee nemen. Nu wordt een kind dat
niet goed meekomt, uil de groep ge
haald, bijgewerkt en bijgespijkerd,
maar het houdt een keer op."
Hoewel Bril het als directeur druk
heeft met allerlei zaken, staat hij
graag voor dc klas. Zijn voorkeur
gaat uit naar groep 8. „Die kinderen
zijn op een leeftijd waar je het
meeste aan kwijt kunt. Daar kun je
wat volwassener mee omgaan en het
is leuk om een beetje te dollen als ze
in de puberteit komen." Bril is van
mening dat het op zijn school de
minst geliefde groep is onder leer
krachten. „De kinderen zijn wat
mondiger. Dat is dc tijd, denk ik.
Daar moet je mee om kunnen gaan."
Bril houdt daar juist van. „Vorig
jaar had ik een hele ondeugende
groep, maar ik vond het heel leuk.
Daar zat ook mijn kleinzoon in. Ik
denk dal groepen met zulk gedrag
vaak wel goed zijn qua intellect."
Bril bekijkt altijd alles van de posi
tieve kant. Zoals de drie inbraken
tijdens zijn carrière: een keer in het
oude schoolgebouw en twee keer in
het noodgebouw, waarbij ze het
vooral op computers gemunt had
den. „Ik moet de inbrekers wel een
compliment geven, dat ze niet alles
kapot hebben gemaakt. Ze hadden
ons ook in een grote rotzooi kunnen
achter laten. Nu is het verzekerings-
werk, maar goed. je wordt er nooit
beter van." Toch is er iets dat hem
altijd blijft achtervolgen. „Er is op
beide scholen een keer een leerling
overleden, waarvan één uit mijn ei
gen klas. Dat grijpt erin. Als je ou
der wordt, denk je toch vaker aan
zulk soort dingen terug. Eén over
leed door ziekte, een ander door een
ongeval. Ik heb het er nog wel eens
over met mijn vrouw."
Bril is geen man die stil gaat zitten
na zijn pensioen. Maar hoe hij zijn
vrije tijd gaat invullen, weet hij nog
niet. „Ik heb met mijn vrouw afge
sproken dat ik eerst ga uitrusten."
Hij heeft vaak lange dagen gemaakt
voor zijn werk en daarnaast is hij
veel van huis voor zijn hobby's. Eén
ding weet hij wel zeker: hij wil
meer tijd besteden aan zijn jongste
kleinkind van 1.5 jaar. „Dat is mijn
nieuwste hobby."
Op dc Casembrootschool hebben ze
nog geen geschikte vervanger voor
hem kunnen vinden. Misschien zijn
ze op zoek naar een nieuwe Gerrit
Bril? „Dat zou kunnen. Ik weet het
niet. Het gaat buiten mij om, maar
één ding heb ik altijd nagestreefd:
spuug nooit in de trog waaruit je
hebt gedronken, want daar schiet je
niets mee op."
Als vervolg op het verslag van de
raadscommissie bestuurszaken ,Bij
afschaffen hondenbelasting moe
ten andere heffingen omhoog' wil
ik nader ingaan op de onrechtvaar
digheid in de hondenbelasting. De
gemeente mag hondenbelasting
heffen voor het houden van een
hond en niet voor de overlast die
deze huisdieren kunnen veroorza
ken. Zo is deze heffing in de ge
meentewet (artikel 226) geregeld.
Voor de doorsnee burger is de hon
denbelasting er alleen maar om al
le poep die deze huisdieren produ
ceren, op te ruimen, maar dat is
wettelijk dus niet zo. Dus honden
belasting is geen bestemmings
heffing!
De hondenbelasting is ontstaan in
de Middeleeuwen. In die tijd wa
ren er veel reizende en trekkende
groepen mensen. Met deze groe
pen trokken vaak zwerfhonden
mee. Een veel voorkomende ziekte
die deze honden meebrachten, was
de hondsdolheid. Ook de gevestig
de burgerij had haar honden en de
ze werden door de zwerfdieren ge
makkelijk besmet. Dit was in die
tijd één van de oorzaken om een
belasting te gaan heffen om de be
strijding van hondsdolheid mee te
financieren. Weer veel later, in 19e
en 20e eeuw, waren er veel trek
honden onder de minder bedeelde
middenstanders. Bakkers, groente
boeren, visboeren enz. hadden de
ze beesten om hun verkoopkarren
mee voort te trekken. In die tijd is
de hondenbelasting aangepast en
werd het een transportheffing. De
meer bemiddelde middenstanders
die een paard en wagen hadden,
werden hiervan gevrijwaard. Toen
al begon in feite dc ongelijkheid.
Wat is nu de praktijk? De gemeen
te heft al vele jaren een forse hon
denbelasting. Ze noemt dit zelf een
progressief beleid. Men zou hier
goedkeurend bij kunnen knikken.
Er zijn immers veel te veel hon
den, en al deze honden poepen op
straat en blaffen de hele buurt bij
elkaar. De gemeente kan in dit op
zicht toch niet progressief genoeg
wezen? Ik zal u uit de droom hel
pen. De gemeente spint goed garen
bij heel veel honden. Dit levert
veel geld op. Er komt per jaar
155.000 euro binnen vanwege hel
feit dan mensen een hond houden.
Een heel klein deel hiervan wordt
aangewend om overlast te bestrij
den: 32.000 euro. Het geld dat
overblijft (128.000 euro) gaat naar
de pot algemene middelen. Dit be
tekent in de praktijk dat alle bur
gers die een hond houden, fors
meer belasting betalen dan allen
die geen hond hebben. Velen van
de laatste groep houden echter ook
huisdieren., Deze huisdierenhou
ders, katten, paarden, kippen, dui
ven enz. hoeven echter geen extra
belasting te betalen hoewel er in
deze categorie huisdieren bij zijn
die ook overlast veroorzaken.
Denk bijv. maar aan paarden, kat
ten en duiven. Landelijk betalen
hondenhouders met elkaar
72.267.000 euro waarvan een slor
dige 60 miljoen euro naar de alge
mene middelen van de diverse ge
meenten gaat. Leuk toch die 1,7
miljoen honden? Gelukkig zijn er
steeds meer gemeenten die besef
fen dat hier inderdaad iets heel
scheef gaat. Inmiddels heffen nog
316 van 441 gemeenten hondenbe
lasting, dat is dus nog 71%. Tholen
ligt met haar hondenbelasting in
dc categorie dure gemeenten, 25
gemeenten zijn nog duurder dan
Tholen. Het gemiddelde ligt voor
1 hond op 42,51 euro. Tholen ligt
daar met 69 euro ver boven.
Ik wil bereiken dat dc gemeente
Tholen de hondenbelasting in zijn
geheel afschaft. Hiervoor is op dit
moment geen geld, liet de meerder
heid van de fracties me weten. In
deze moeilijke tijd hebben we het
geld gewoon hard nodig: 155.000
euro- is niet zo maar een bedrag.
De gemeenteraad gaat hier echter
voorbij aan het feit dat diezelfde
moeilijke tijd er voor heel veel bur
gers ook is. Burgers die al jaren
lang veel te veel betalen aan een in
middels onzinnig geworden wetje
uit de middeleeuwen dat in stand
wordt gehouden om de gemeente
kas te kunnen spekken. Daarom,
moet m.i. deze belasting onmiddel
lijk worden afgeschaft. Voor alle
duidelijkheid, persoonlijk over
weeg ik geen wilde protestacties,
barricades of spandoeken. Dit ver
dient het gemeentebestuur niet. Er
gebeuren zo veel mooie dingen in
onze gemeente die een ongepaste
reactie van de zijde van de honden
houders niet verdraagt. Mijn voor
stel is om te komen tot een bijeen
komst ergens in dc gemeente om in
gezamenlijkheid te komen tot een
verklaring die het college ertoe
brengt om deze belasting af te
schaffen. Ook valt te denken aan
een juridisch advies of een uit
spraak van de Nationale Ombuds
man. Jammer is het tenslotte om te
moeten constateren dal de verschil
lende fracties zo weinig construc
tiefs in konden brengen. Ik had ze
uitstekend op de materie voorbe
reid door allerlei informatie naar
dc commissieleden te mailen, ook
gewezen op mijn ingezonden stuk
van juli. Dat men dan niet verder
komt dan bijv. het vergelijken van
de hondenbelasting met de foren
senbelasting, vind ik ronduit een
bedenkelijke zaak. Staande de ver
gadering had men nooit kunnen be
sluiten de hondenbelasting af te
schaffen. Een principiële uitspraak
om deze zaak binnenkort nader te
overwegen, bleef echter ook uit.
Later, ja laterblijft dat wellicht
later? Hondenhouders, stuur uw re
actie en u hoort nog van mij.
Siem Baaij, Tholen,
Kon. Julianastraat 76,
sba;jJj@ kpnplanet.nl
Dirigent Jan Wesdorp en de leden Leo Neele, Joop Neele en Joke Bos (v.l.n.r.) zijn al vele jaren betrokken bij VZOS.
„Dit is boven alle verwachtingen.
Het heeft me echt geraakt. Dankje
wel bestuur voor de bijzonder
mooie momenten van vanmiddag."
Leo Neele vertolkte aan het einde
van de middag de gevoelens van de
jubilerende zangers en dirigent over
de hulde die hen ten deel was geval
len. Het begon er al mee dat ze bij
binnenkomst hun kinderen en klein
kinderen troffen in De Wimpel. Uit
genodigd vanwege de voor VZOS
bijzondere jubilea. „Dal we twee le
den hebben die vanaf de oprichting,
dus vijftig jaar, lid zijn, vind ik zeer
bijzonder", zei voorzitter Henk Ge
luk. Met zilveren jubilaris Joke Bos
uit Sint-Maartensdijk maken ze sa
men 125 jaar lidmaatschap van
VZOS vol.
Leo en Joop Neele waren nog maar
veertien toen zc lid werden van dc
net opgerichte christelijke zangver
eniging Vooruitgang Zij Ons Sla
ven. Ze zijn al die tijd gebleven, en
hadden en hebben hun verdiensten
voor het koor. Leo Neele was zelfs
ruim dertig jaar bestuurlijk actief
als voorzitter, en ook een periode
bestuurslid van de Zeeuwse Zan-
gersbond. „Je hebt die functies op
een gedreven wijze ingevuld",
blikte Geluk terug. Hij memoreer
de de deelname aan de concoursen
van dc bond in Middelburg en het
concert dat VZOS Neele aanbood
bij diens zilveren jubileum als
voorzitter. Maar ook hoe deze, na
zijn verhuizing naar Sint-Maar
tensdijk, via Steenbergen naar de
repetities kwam en op de thuisreis
meestal het - alweer jaren verdwe
nen - café De Ijskelder aandeed.
„Tegenwoordig beperk je je tot ge
woon lekker zingen. En je favoriete
componist daarbij is Hcinrich
Schütz." Wat Geluk uit de verhalen
van beide broers over vroe^r was
bijgebleven, was de bashoorns
waarmee ze als bassen zongen.
„Een soort megafoons om de zware
tonen kracht bij te zetten, heb ik
mc laten vertellen. Maar ik had er
nooit eerder van gehoord en het is
jammer dat ze niet bewaard zijn
gebleven."
Hoewel een tweeling, zijn Leo en
Joop Neele zeker geen twee handen
op één buik. Geluk: „Ik sta al jaren
tussen hen in bij de bassen. En dan
hoor je goed dat ze het lang niet al-
lijd eens zijn. Behalve wanneer ze
een nieuwe auto gingen kopen, dan
bleken ze dezelfde voorkeur te heb
ben." Ook halen beiden graag oude
verhalen op. Joop zat nooit in het
bestuur, maar is volgens de voorzit
ter erg behulpzaam. Voor het koor
bij het gereedzetten van stoelen en
halen of brengen van het orgel,
maar ook in het dorp om met men
sen naar het ziekenhuis te rijden.
Ook zat hij 19 jaar namens VZOS in
het bestuur van de Wimpel waarvan
vele jaren als secretaris. „Je bent
een liefhebber van de koorzang.
Maar ook van het eenvoudige lied,
de psalm, het gezang. En voor
moeilijke nummers blijf je gaan om
ze onder de knie te krijgen."
Joke Bos zingt weliswaar een kwart
eeuw bij VZOS in Sint Philipsland
- eerst als sopraan, daarna als alt -
maar was tevoren lid van het gelijk
namige koor in haar woonplaats
Sint-Maartensdijk. Daarnaast is
haar creativiteit een kenmerkende
eigenschap, zei Geluk. „Of het nu
kaarten maken is, handwerken, of
fotoalbums samenstellen, je beleeft
er veel plezier aan. Voor de zang
maakte je spontaan hoesjes voor de
muziekstandaards, met ieders naam
erop." Verder is de jubilaris onlos
makelijk verbonden met het olie
bollen bakken. „Je was vanaf het
eerste uur betrokken bij de opzet en
dc organisatie. Hebt er zelfs een
keer een gedicht over gemaakt."
VZOS is in de regio bekend om de
kwaliteit van de oliebollen. Maar de
bijnaam 'oliebollenkoor' doet af
breuk aan het niveau van VZOS en
moet nooit meer gebruikt worden,
vond burgemeester Nuis tijdens de
receptie aansluitend aan het druk
bezochte jubileumconcert in Tho
len.
Geluk had voor de 64-jarige
broers Neele elk een horloge met
inscriptie, en voor Joke Bos een
kettinkje. Natuurlijk waren er ook
bloemen. En het koor verraste de
jubilarissen met een gelegen
heidslied, wat bijzonder in de
smaak viel. De voorzitter riep ver-1
volgens dirigent Jan Wesdorp uit
Sint-Annaland naar voren, want
ook voor deze had hij iets in pet
to. Geluk typeerde hem als ie
mand voor wie muziek en zang
een wezenlijk onderdeel zijn van
het leven. „Je bent er dagelijks
mee bezig, kunt niet zonder. Bij
een eerder jubileum heb ik gezegd
dat je niet met mes en vork eet,
maar met mes en stémvork."
Veertig jaar staat de dirigent voor
het koor en hij wist daarmee een
hoog niveau te bereiken. „We
kennen je als een uiterst muzikaal
mens met een natuurlijke muzika
liteit. Iemand ook die op muzikaal
gebied niet gauw concessies
doet." Geluk wilde niet voorbij
gaan aan dc gezondheidsproble
men waarmee de 70-jarige Wes
dorp de afgelopen twee jaar werd
geconfronteerd. „God heeft je er
doorheen geholpen. Dat maakt
ons dubbel gelukkig." Het koor
zong óók de dirigent toe: 'Leve
Jan, leve de dirigent!' Ook voor
Wesdorp was er een horloge.
De cadeaus konden niet op, want de
families van dc jubilarissen boden
toegangskaarten aan voor een uit
voering van Bachs Johannes Pas
sion, eind maart in Den Haag.
Familieleden haalden leuke herin
neringen op, die duidelijk maakten
hóe belangrijk de rol van VZOS in
de gezinnen is geweest. Meest ver
rassend voor de jubilarissen was dat
de kleinkinderen - bijgestaan door
dc kinderen - hen toezongen op de
wijze van 'M'n opa'. „Je moet er
maar op komen", reageerde Leo
Neele in zijn dankwoord.
De huldiging werd afgesloten door
voorzitter Steven Sandee van de af
deling Zeeland van de Koninklijke
Christelijke Zangersbond. Hij had
voor elke jubilaris een kort woordje,
bood de heren Neele een wandbord
aan en Joke Bos een sjaal. Wesdorp
kreeg bloemen, want voor dirigen
ten kent de bond geen jubileumge
schenken.
Hierbij wil ik reageren op het be
zoek van wethouder Van Dis aan de
bewoners van Onder de Molen/Mo
lenstraat in Oud-Vossemeer. Hierbij
werd het voorstel gedaan om paal
tjes op de stoep te plaatsen, om zo
te voorkomen dat vracht auto,s over
de stoep rijden tijdens het passeren
van een andere vrachtauto. Volgens
mij heeft die desbetreffende per
soon totaal geen idee wat de beper
kingen zijn van een vrachtauto. Ik
wil van hem wel eens Ieren hoe je
daar met 2 vrachtauto's elkaar
moet passeren zonder gebruik te
maken van de stoep. Door de lengte
van de voertuigen, de bochtige
weg.en de versmallingen is het daar
niet mogelijk om anders te hande
len. Het plaatsen van paaltjes zal de
overlast alleen maar verergeren, in
plaats van verbeteren! De enige
mogelijkheid is een rondweg om
Oud-Vossemeer heen. maar helaas
ligt het dorp te ver bij Middelbug
vandaan,
zodat we deze situatie nog wel en
kele jaren zullen houden. Dit is
geen verhaal dal ik uit mijn mouw
heb geschud, maar ik kom er elke
werkdag met mijn vrachtauto door
heen.
Kees Mol,
Sint Philipsland.
Van vrijdag- op zaterdagnacht zijn
er twee personenauto's in de Hoge-
dorpstraat bekrast. Een aan de rech
terkant van achter naar voren, de
andere auto aan de achterkant over
het kofferdeksel. En of dit nog niet
genoeg was: de ruitenwisser van de
achterruit is helemaal vernield. Wie
durft zich te melden?
A J. Hage, Poortvliet,
Telefoon 612711.
Iemand die mijn stijl tot zijn stijl maakt. Iemand die
meedenkt en zich in mijn leuen uerdiept. Ik uoeI me
begrepen. En tdch is het mijn interieur, mijn stijl!
.d*eê
www.interieur-paauwe.nl
l R
Zonnemaire ligt ulakbij Zierikzee; 50 autominuten uan Rotterdam, Roosendaal en Terneuzen.
Advertentie I.M.
