Bouman-Potter 90 jaar bezig
met veranderen en vernieuwen
'De laatste band die ik gerepareerd
heb, was een fietsband van mezelf'
Bouwadvies
Poortvliet krijgt grootste woonboulevard in ZW Nederland
Thoolse monteurs
Bram Moerland nam afscheid
van 'zondig christendom'
Kleinschalig
Verbazen
Donderdag 5 november 2009 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
In 1919
Veranderen, vernieuwen, inspelen op de markt. Dat is na
90 jaar nog steeds het uitgangspunt voor Bouman-Potter,
de grootste woonboulevard van Zuid-West Nederland.
Aan de Paasdijkweg in Poortvliet moet binnen twee jaar
de uitbreiding gereed zijn waardoor een XXL woonbou
levard van 50.000 m2 ontstaat. Nieuw Wonen heet het
geheel eigen concept dat o.a. in het voormalige pand van
Budelpack II wordt gerealiseerd. De nieuwbouw is
maandag begonnen. Naast het bestaande assortiment ko
men er keukens, badkamers en tuinmeubels bij. De
nieuwbouw, herinrichting van de bestaande panden en de
nieuwe kleurenlijn zal in 2012 klaar zijn. De 90-jarige
onderneming biedt werk aan bijna 200 mensen.
Nieuwe kleuren
Vier keer groter
Bandenservice Rinus Roon bestaat 25 jaar, waarvan 15 in Smurdiek
Even is het nog in hem opgekomen een kledingzaak te
beginnen. „Ik heb alle mogelijkheden bekeken om een
eigen bedrijf te starten." Rinus Roon koos 25 jaar gele
den uit al die opties voor banden. Hij begon in Zierikzee
en heeft nu in totaal drie vestigingen: sinds 15 jaar ook
één in Sint-Maartensdijk en vijf jaar geleden opende hij
een bedrijf in Sommelsdijk. Rinus Roon bandenservice
is inmiddels Profile tyrecenter Rinus Roon en daarmee is
hij aangesloten bij een soort vereniging van bandenspe
cialisten. „Ik heb nooit spijt gehad van die stap", zegt hij.
Wind in de rug
Oud-Setallander geeft lezing bij NPB in Tholen
Afscheid
Ketters
Ziek
Hand op knip
Vliegtuig
„Met deze uitbreiding en het concept Nieuw Wonen gaan we een unieke koers varen zegt Arie Bouman.
Een geheel nieuw onderdeel van Bouman-Potter wordt het advi
seren en begeleiden van nieuwbouwprojecten en verbouwplan
nen. Hiervoor kan men een architect van Woonboulevard Poort
vliet XXL inschakelen. Samen met de klant wordt een compleet
plan ontworpen voor het interieur en/of het exterieur van de wo
ning. De inrichting, kleurbepaling, het verlichtingsplan en de tuin
architectuur komen daarbij aan bod. ,,We gaan hiermee een unie
ke koers varen", zegt Arie Bouman.
daarna niets meer te kunnen. In
2002 werd in Sint-Maartensdijk een
groot magazijn gebouwd, zodat er
in Poortvliet weer wat lucht kwam.
Vervolgens werd naar Welgelegen
II in Tholen gekeken, waar de ge
meente een strook voor grootschali
ge detailhandel schiep. „Daar kre
gen we jammer genoeg te weinig
medestanders, maar uiteindelijk
waren we zeer blij dat we door ge
wijzigd planologisch beleid toch in
Poortvliet alle uitbreidingsplannen
konden realiseren. Verkoop op twee
plaatsen werkt toch niet goed."
Arie Bouman vindt het zelf ook
heel bijzonder, dat in een dorp van
1600 inwoners zo'n grote woon
boulevard ontstaan is. Dat temidden
van allerlei soorten woonboule
vards in grote en kleine steden. „De
klanten voelen zich bij ons thuis
door de grote aandacht die ze krij
gen en door de gespecialiseerde
vakkennis van onze medewerkers.
Aan de ene kant ziet het er groot
schalig uit, maar met zestien ver
schillende speciaalzaken zijn we
ook weer kleinschalig. En dat
spreekt aan."
Ook het feit dat Woonboulevard
Poortvliet een familiebedrijf is,
draagt bij aan de stevige basis van
de onderneming. Inmiddels is de
vierde generatie actief. Dochter
Hel ma en de zoons Hermen, Pieter
en Hans zijn mede-aandeclhoudcr
en maken ook deel uit van de direc
tie. Verder heeft dochter Lianne het
restaurant onder haar hoede. „Ik
zorg alleen nog voor de smeerolie",
lacht Arie Bouman (61), die toch
nog zes dagen per week bij het be
drijf betrokken is. 's Morgens be
gint hij altijd eerst in het magazijn
in Sint-Maartensdijk, daarna is hij
in Poortvliet. Tijdelijk had hij er
ook Tholen nog bij met de faillisse
mentsverkopen aan de Stevinweg,
maar dat is nu achter de rug.
De nieuwbouw in Poortvliet vraagt
nu alli^ aandacht. In het jubileum
jaar breekt een nieuwe fase aan.
„Er is lang en zorgvuldig gewerkt
aan de uitbreidingsplannen en het
Nieuwe Wonen zal iedereen verba
zen", voorspelt Arie Bouman. Aan
de Paasdijkweg zal dat stap voor
stap zichtbaar worden. Naast het
bekende assortiment komen er keu
kens, badkamers, babykamers, verf
en behang, vloeren, plafonds, tuin
en serremeubelen bij. En dat alle
maal onder 1 dak. Voor de keukens
en badkamers komt er een
showroom van 2500 m2 met o.a.
het topmerk Sie Matic. De exploita
tie van deze afdeling wordt ver
zorgd door Ardi uit Sint-Annaland.
In Poortvliet is er voor elk budget
wat te vinden, want in de Woonout-
fet Magazijn 07 worden restpartijen
en toonzaalmodellen met hoge kor
tingen aangeboden. De cadeau- en
decoratiewinkel Tierlantijn trekt
dagelijks honderden klanten uit de
regio en zal verder uitgebreid wor
den met een aantal nieuwe concep
ten.
Arie Bouman is blij dat hij in deze
economisch mindere periode, toch
deze stappen kan zetten dankzij het
grote vertrouwen dat Woonboule
vard Poortvliet in de afgelopen ja
ren in heel Zuid-West Nederland
heeft opgebouwd. „En niet te ver
geten natuurlijk onze gedreven en
gemotiveerde medewerkers met wie
we samen onze onderneming heb
ben kunnen uitbouwen."
groot wordt. Het bekende merk Au-
ping neemt daar een prominente
plaats in, met alle slaapsystemcn en
topmerken boxsprings. „Na de uit
breiding heeft Poortvliet echt een
mega slaapkamerspeciaalzaak."
Sinds vorig jaar is Weyts op 15.000
m2 al met het topsegment vertegen
woordigd, met allerlei bekende
merken als Topvorm, Leolux en
Natuzzi.
De nieuwe entree wordt gereali
seerd in een glazen atrium van 5000
m2 met roltrappen en liften. Het
restaurant zal er verdubbelen, de
ballenbak wordt groter en de jeugd
wordt nog veel meer klim- en klau-
tcrplczier geboden. Men kan er ook
films bekijken. Met een binnentuin,
een buitenterras en waterpartijen
zal een bezoek aan de Poortvlietse
woonboulevard nog aantrekkelijker
worden. In het decoratief ingerichte
atrium zullen diverse activiteiten en
presentaties plaatsvinden.
In 1919 was winkelier Potter op de
hoek van de Zuidstraal/Molenstraat
vooral lokaal actief, maar zijn Win
kel van Sinkcl had toen al een zeer
gevarieerd assortiment. Naast de
kruidenierswaren kon je er ook
meubels kopen. Toen H. Bouman in
de vijftiger jaren met een dochter
van Potter trouwde, versnelde de
groei. Eerst in de Zuidstraat (waar
nu de Spar zit), vervolgens verder
op in de Molenstraat waar een grote
meubelspeciaalzaak kwam van
twee verdiepingen. Op de hoek Mo-
lenstraat/Paasdijkstraat was eerst de
Almarkl gevestigd, waar behalve
levensmiddelen ook een heleboel
andere artikelen als speelgoed en
boeken verkrijgbaar waren. Later
kwam daarin Dormilux, de slaap-
speciaalzaak.
De groei bleef en de situatie aan de
Molenstraat werd onhoudbaar van
wege de grote klantenstroom en de
moeilijke bevoorrading. In 1995
werd de nieuwbouw aan de Paas
dijkweg, buiten de dorpskom, in ge
bruik genomen en in 1998 volgde
de tweede fase. Er leek qua ge
meentelijk en provinciaal beleid
Algemeen directeur Arie Bouman.
die al 46 van de 90 jaar in het be
drijf zit, voert de enorme uitbrei
dingsplannen gefaseerd uit. De eco
nomische crisis treft landelijk
immers ook zijn branche en dat
maant hem tot voorzichtigheid.
„Wc zijn nu met de verbouwing van
Budelpack II begonnen, maar af-
hankciijk van de ontwikkeling van
de economische crisis zetten we pas
definitieve stappen. Daarom denken
we twee jaar bezig te zijn met de
uitvoering van de uitbreidingsplan
nen."
Woonboulevard Poortvliet bedient
Zuid-West Nederland tot en met
Breda in het oosten en Rotterdam in
het noorden. Ook de zuiderburen
weten de weg naar Poortvliet te
vinden en de noordkant van Belgie
behoort daarom tot het marktge
bied.
Behalve een uitbreiding qua gebou
wen, verandert ook de hele uitstra
ling van het bestaande pand. „We
gaan met nieuwe kleuren werken:
antraciet vervangt het rood. Op een
aluminium band komen sfeerpresen
taties. Dat maakt het allemaal weer
nieuw en daarmee blijf je de mensen
boeien. Bouwen en ontwikkelen
doen we al 90 jaar. Je kunt alleen
groeien door te blijven investeren. In
parkeercapaciteit bijvoorbeeld." Er is
al een nieuw parkeerterrein aange
legd en het bestaande gaat helemaal
op de schop. „De pleinen krijgen een
decoratieve inrichting cn waterpartij
en. Met 800 parkeerplaatsen is er str
aks volop ruimte voor de groeiende
stroom bezoekers in Poortvliet."
In de welstandscommissie presen
teerde architect Joos Nijsse onlangs
de nieuwe entree tussen het be
staande gebouw en de voormalige
hallen van Budelpack II. Het be
staande pand wordt volgens Nijsse
ingepakt met damwandbeplating.
„Het wordt één tint, antraciet." Vol
gens Nijsse wordt daarmee een een
heid gecreëerd voor het totale com
plex. „We volgen de lijnen die er
zijn in dezelfde kleur. De entree
wordt de hoeksteen van het gebouw
waar ook het restaurant wordt ge
vestigd."
De term XXL is bekend in de su
permarktwereld, maar in Poortvliet
doet het zijn intrede in de meubel
branche. „Qua formule, segment,
niveau, aanbod, variatie en sfeer
gaat Woonboulevard Poortvliet
XXL de gevestigde orde overstij
gen", zegt Arie Bouman. Parade
paardje wordt de Dormilux slaap-
speciaalzaak, die verhuist naar het
Budelpackpand en daar vier keer zo
Zo gaat de nieuwe hoofdingang eruit zien die tussen het bestaande pand van de woonboulevard
Poortvliet en Budelpack II wordt gebouwd. De entree wordt de hoeksteen van het gebouw waar ook het
restaurant wordt gevestigd, dat twee keer zo groot wordt.
Rinus Roon zit al 25 jaar in de banden, maar raakt er zelf nog nauwelijks één aan.
De 55-jarige Rinus komt oor
spronkelijk uit Stellendam, maar
gaat al op jonge leeftijd in Burgh-
Haamstedc wonen, waar hij op
groeit. Hij trouwt in 1979 met Co-
ra en koopt samen met haar een
huis in Zierikzee. In die plaats
woont hij nog steeds. Het is ook
de plek waar hij zijn bandenbe
drijf is begonnen. Voor het zover
is, heeft hij andere bezigheden.
In 1971 komt Rinus van school.
Hij heeft dan zijn ulodiploma op
zak. „Ik was niet zo van leren. Ik
zag elk vogeltje en dingetje voor
bij komen." Hij gaat op zoek naar
werk en komt bij een visboer te
recht. Een jaar later vindt hij werk
op de administratie van een trans
portbedrijf en na tien jaar is hij
daar assistent bedrijfsleider. Hij
heeft tegen die tijd de nodige cur
sussen boekhouden en administra
tie gevolgd. Dan krijgt hij een
baan bij de lts in Zierikzee als
hoofd administratie. „Maar dat
was niet mijn ding. Ik dacht, als ik
dit tot mijn 65ste moet blijven
doen, dat gaat het niet worden."
Rinus gaat daarom op zoek naar
iets dat beter aansluit bij wat hij
wil en kan. „Toen kwam ik op het
idee om in de banden te gaan.
Want dat was er nog niet in Zierik
zee." Op 1 september 1984 opent
hij dan zijn zaak aan het Groene-
wee&je in zijn woonplaats. „Ik ben
helemaal in mijn eentje begonnen.
Ik deed ook pechservice en dan
werd ik ook 's nachts cn in het
weekend gebeld." Niet dat Rinus
het allemaal zomaar ineens kon.
„Ik ben cursussen gaan volgen,
heb vakdiploma's gehaald, heb me
in de materie gevreten."
Het blijkt dat hij het goed doet,
want er is vraag naar zijn service
cn daardoor kan hij personeel in
dienst nemen.
Die eerste ja
ren waren ach
teraf gezien
spannend voor
Roon. „We
hebben nu cri
sis, maar in
1984 was het
ook een slech
te tijd. Ons
huis bijvoor
beeld was in
vijf jaar tijd
met 25 procent
gedaald in
prijs. We waren gigantisch kwets
baar. ik had de verantwoording
voor van alles en nog wat." Roon
zegt dat als hij toen geweten had
dat de techniek rond de banden
zo'n complexe materie is, er waar
schijnlijk nooit aan had durven be
ginnen. „Maar gelukkig is het heel
erg goed gegaan. Eigenlijk heb ik
altijd de wind in de rug gehad. Ik
V
weet dat als je iets heel graag wil,
je veel voor elkaar kunt krijgen. Ik
wou heel graag mijn eigen zaak."
Al vanaf het begin zijn er vier disci
plines waarvoor hij banden verzorgt:
personenauto's, industrie (bijvoor
beeld vorkheftrucks), vrachtwagens
en landbouw. Die zijn inmiddels zo
ver ontwikkeld, dat ze niet door één
monteur zijn uit te voeren. „De land
bouw is de meest complexe qua
techniek. Er is in die tak zo'n diver
siteit aan maten en gebruiksomstan-
digheden." Roon en zijn medewer
kers geven dan ook advies aan
boeren welke band ze het beste kun
nen gebruiken. „Soms weten ze het
zelf, maar de materie gaat snel." In
de landbouwbanden is Nederland
Die banden worden zo groot en
breed, om de machines niet zo ver
in de grond te laten zakken. „Bie
ten- en aardappelrooiers zijn grote
logge en zware machines. Ze rij
den op meer dan vier banden om
de druk per vierkante centimeter
te verkleinen." Een poosje zijn af
gedankte vliegtuigbanden nog in
trek geweest voor de landbouw.
„Ik heb ze nog verkocht, maar dat
bleek al snel een achterhaald iets,
want ze trokken te zwaar."
Altijd is Roon zijn uitgangspunt
dat er bedrijfscontinuïteit is bij
zijn klanten. Als een boer een
nieuwe band nodig heeft, wil hij
dat die zo snel mogelijk onder zijn
tractor zit, meent Roon. Om daar
aan te kunnen voldoen, is hij aan
vankelijk een steunpunt begonnen
in Sint-Maartensdijk. „Onze klan
tenkring groeide, ook richting
Tholen. Maar om in Tholen of
Oud-Vossemeer te komen, ben je
al gauw drie kwartier onderweg."
Roon huurt een pand aan de Nij-
verheidsweg en sinds twee jaar
heeft hij een ander pand aan die
weg betrokken: de oude lijnbus
standplaats. Even leek het, dat die
droom snel over zo zijn, toen
buurman Katjang Pedis in rook
opging. „Ik was toen op vakantie
in Friesland en werd gebeld door
één van mijn werknemers. Er is
brand in Sint-Maartensdijk, zei
hij. Goed, dat kan, zei ik. Bij de
buurman, zei hij toen. Ja, toen
werd ik wel een beetje ongerust en
ben ik op internet gaan kijken."
Hij heeft er zijn va
kantie niet voor afge
broken. „De jongens
van hier waren er.
Het is met een sisser
afgelopen. We zijn
gespaard gebleven."
Toch was er wel
schade aan het pand.
„Ze hebben het dak
onder water gezet om
het te koelen. Daar
door stond het hier
binnen blank. Eigen
lijk zitten we nog in
de rommel, want de
bedoeling van dit pand is, datje er
van voren in kan rijden en van
achteren eruit. Maar dat kan nu
niet. Aan de achterkant zijn ze nog
steeds aan hel opruimen. En de
stank van de pinda's, die ruik je
nog steeds. Maar wc hebben heel
veel geluk gehad."
Sinds een maand heeft Roon een
kantoortje bij de werkplaats. „We
Bij het bandencentrum van Rinus Roon in Sint-Maartensdijk wer
ken vier medewerkers. Ze komen allen van het eiland. Wim
Quaak uit Stavenisse is bedrijfsleider, Gert Ponse uit Scherpenis-
se is receptionist. Willem Bazen uit Sint-Maartensdijk en Jap van
Oudenaarde uit Sint-Annaland zijn APK-monteurs en hebben er
vanaf maandag een collega bij. Éd Shepard uit Tholen is komen
werken als leerlingmonteur. Er is een extra werkplek gecreëerd
met de verbouwing van het pand.
Oud-Setallander Bram Moerland komt woensdag naar Tholen om een le
zing te geven over 'God als oas eigen antwoord op het leven.' Dat geheurt
in het gebouw van de NPB aan de Oudelandsestraat in Tholen. Moerland
is filosoof en kwam later in aanraking met de gnostiek, de 'allervroegste
vorm van christendom waartegen nog steeds weerstand is binnen de tra
ditionele kerken.' Hij licht toe hoe een en ander in zijn werk is gegaan.
Toen ik nog jong was, bezocht ik straf van God. Dat was voor mij een
trouw elke zondag de kerk, aan de
hand van mijn moeder. Met drie pe
permuntjes in de broekzak. Zo hoor
de dat in ons gezin.
Daar, in die kerk, was een man die
het verzamelde volk elke zondag
ernstig toesprak. Ik begreep er niet
veel van, maar één ding werd me
toch gaandeweg duidelijk. Alle men
sen in de kerk hadden iets vreselijks
gedaan en daar had die man het
steeds weer over - ze waren zondig,
heel erg zondig. Er stond hun zelfs
een vreselijke, eeuwigdurende straf
te wachten en de kans om daaraan te
ontkomen was erg klein.
Maar wat ze nou gedaan hadden,
daar kwam ik niet achter. Daar fanta
seerde ik wel over. En dan keek ik
schuins naar mijn moeder cn dacht
'Zou zij ook...?' Nee dat kon toch
niet. Zij niet. Maar wat had ze dan
wel gedaan Ze geloofde toch ook in
wat die man beweerde? En ze ging
toch ook elke zondag weer terug?
En langzaam rees in mij als kind een
vermoeden. Er was een vergissing
begaan. Waarom dacht iedereen als
vanzelfsprekend dat ik ook iets vre
selijks gedaan had?
Misschien was ik wel op de verkeer
de plaats op aarde geboren. Ik hoor
de daar niet thuis. Dat was een ver
warrende gedachte. Want het gezin
waartoe ik behoorde ervoer ik als een
wam nest. Daar wilde ik wel degelijk
bij horen. Hoe zat dat dan?
Ik werd bevestigd in mijn gevoel een
vreemdeling te zijn in het dorp toen
ik naar de School met den Bijbel
ging. Het onweerde ooit vreselijk.
Het was midden op de dag eerst heel
donker geworden en toen kwamen er
ineens van die felle flitsen en bulde
rende knallen.
De juffrouw zei ons dat we onze
handen moesten vouwen, de ogen
sluiten, het hoofd buigen, en toen
begon zij hardop te bidden. Ze vroeg
aan God of hij ook deze keer toch
maar weer genade voor recht wilde
laten gelden. Natuurlijk verdienden
we om onmiddellijk neergebliksemd
te worden vanwege Zijn geheel te
rechte toorn over onze grote zonden.
Maar misschien, geheel onver
diend... enzovoort.
Ik deed stiekem mijn ogen open en
keek naar de andere kinderen. En je
zag meteen dat die bang waren. Dus
die hadden ook iets ergs gedaan!
Want waarom zou je anders bang
zijn? Een jongen zat zelfs te snikken
en hardop te jammeren, zo bang was
hij.
Waarom zat ik daar? Wat had dit met
mij te maken?
Zo rond mijn veertiende heb ik af
scheid genomen van dat zondige
christendom. Een droeve gebeurtenis
in ons gezin werd uitgelegd als een
bewust breekpunt. Het christendom
zoals ik dat had leren kennen maakt
sedertdien geen deel meer uit van
mijn leven.
Al weer meer dan 50 jaar geleden
verhuisde ik van het Zeeuwse platte
land naar Leiden. Zeventien jaar was
ik. Een cultuurschok was het. Mijn
studie in Leiden deed mij belanden
in een tot dan toe voor mij onbeken
de werkelijkheid, een soort luilek
kerland van kennis, zo totaal anders
dan de calvinistische somberheid
waarin ik tot dan toe opgegroeid
was.
Je kon toen als student nog alle col
leges volgen die je maar wilde. En
dat heb ik gedaan. Ik heb mij gulzig
volgezogen aan alle kennis die daar
zomaar voor mij, cn voor iedereen,
beschikbaar bleek. Ik zou wiskunde
gaan studeren. Maar ik heb tenta
mens gedaan in allerlei vakken die
daar niets mee te maken hadden, bo
venal: filosofie. Ik volgde alle colle
ges filosofie die er maar waren, los
van het studiejaar waarvoor die be
stemd waren.
Dat heeft er toe geleid dat ik later do
cent filosofie ben geworden aan de
Academie voor Beeldende Kunsten
in Rotterdam cn aan de School voor
Journalistiek in Utrecht.
Via allerlei omwegen ben ik tenslotte
bij de gnostiek terechtgekomen, eerst
eenvoudigweg als historicus, maar
gaandeweg ook voor mijzelf per
soonlijk steeds gebocidcr.
De gnostiek is een vorm van het al
lervroegste christendom. Het werd
door de later gevormde kerken ver
worpen als ketters. Er is ook nu nog
veel weerstand binnen de traditione
le kerken tegen de gnostiek. De
gnostische teksten werden enkele
eeuwen na Jezus door de kerk verbo
den. Ze moesten vernietigd worden.
Maar in 1945 is er een hele biblio
theek van die verboden teksten te
ruggevonden.
Langzaamaan ontdekte ik in die
gnostische teksten een heel andere
Jezus dan die ik in mijn jeugd had le
ren kennen. Deze Jezus uit de begin
tijd van het christendom was bovenal
mens met de mensen, met een bood
schap van liefde waar niemand van
buitengesloten is, en geen wonder
doende God die voor onze zonden
zou zijn gestorven. Zoals die Jezus
zou ik zelf ook wel willen wezen.
Onlangs vroeg iemand me op de
man af: 'Waarom gaan jouw lezin
gen de laatste tijd almaar over Jezus,
terwijl je toch zo'n ruimdenkend
mens bent?' Tja... Waarom eigen
lijk? Omdat ik van verbazing nog
niet bekomen ben? En ik ben er
voorlopig ook nog niet over uitge
praat.
De lezing begint om 19.30 uur.
hebben 280 vierkante meter aan
gebouwd, want we hadden hier al
leen maar werkplaats. Ik kon ner
gens zitten." Naast de
oorspronkelijke hal van 600 vier
kante meter is er een kantine, een
washok, een receptie en opslag
ruimte bijgekomen. Roon wil alles
nog verder opknappen, zoals de
bestrating rond het bedrijf.
Rinus is tevreden. Hij heeft er nog
steeds zin in, hoewel hij twee jaar
geleden ziek werd. Er werd darm
kanker bij hem geconstateerd.
„Gelukkig in een vroeg stadium.
Daarom kon ik de chemo's goed
verwerken. Ik heb redelijk aan het
wapperen kunnen blijven, maar na
25 chemo's gaat het toch zijn tol
eisen." Nu ziel het er positief voor
hem uit. de kanker lijkt verdwe
nen, maar hij moet nog regelmatig
op controle. Roon is niet bang. „Ik
ben er redelijk nuchter onder. Het
kan iedereen overkomen. Je kan
ook in je auto stappen en dan kan
het ook misgaan."
Hij heeft er wel voor gezorgd, dat
als hij wegvalt, zijn bedrijf door
kan gaan. „Ik heb enkele jaren ge
leden een opvolger geregeld. Ik
heb 25 werknemers in dienst. Ik
heb de morele verplichting dat zij
hun gezinnen kunnen blijven on
derhouden." Uitbreiden zit er
voorlopig niet meer in. „Ik ben 55
en heb mijn beste tijd wel gehad."
Rinus heeft een dochter van 25 en
een zoon van 22. De laatste weet
niet zo goed wat hij wil. Er is een
mogelijkheid dat hij voor het bedrijf
kiest. „Het zou mooi zijn, maar niet
perse noodzakelijk. Hij moet doen
waar hij zich goed in voelt." Rinus
zijn dochter werkt in de gezond
heidszorg. Zijn vrouw heeft zich
naast de opvoeding voor de kinde
ren altijd dienstbaar gemaakt voor
het bedrijf. „Cora heeft vroeger veel
meegewerkt in de administratie en
doet nu de debiteurenbewaking."
Geld betalen voor een nieuwe
band, dat is een keuze die op het
moment niet zo snel wordt ge
maakt, merkt Rinus. „Dc crisis
laat ons niet onopgemerkt. Bij de
vrachtwagens merken we al eeö-
jaar dat het daar moeizaam gaat;
Ook bij de personenauto's houden
de mensen de hand op de knip. Hfï;
ook in de bouw gaat het minder?'
Het sentiment is op het moment
niet goed. Mensen stellen hun uit
gaven uil. Dat kost omzet, maar
wc hoeven gelukkig geen vervdj
lende beslissingen te nemen." 'ijyj
Rinus gaat door zolang hij er ple-,
zier in houdt. Op zijn keuze voor
de banden is hij nooit terug geko
men. „Het heeft veel facetten. Het
heeft een technische kant en het is
handel. Je bent veel met mensori
bezig." Toch is het werk voor Ri
nus de laatste jaren enorm veran
derd. Hij reist nu tussen zijn vesti
gingen en is meer bezig met
advies aan klanten en leiding ge
ven aan zijn personeel. Het is min
stens tien jaar geleden dat hij een
band heeft gemonteerd. „De laat
ste band die ik gerepareerd heb,
was een fietsband van mezelf."
2
volgens Roon de trendsetter voor de
wereld. „Wij hebben hele gevoelige
grond. Als die wordt platgereden,
dan verdicht die en kan er niets meer
groeien."
Dc landbouwmachines zijn veel
groter geworden in die 25 jaar en
daardoor is er ook een groter scala
aan banden gekomen. „Wat toen
een achterband was van een trac
tor is nu een voorband. En die is
nu zelfs groter. Toen ik begon had
je misschien 50 maten en nu is dat
vijf of zes keer zoveel. De groot
ste band was 1,85 meter in diame
ter en nu is dat minstens 2,15 me
ter. Je hebt nu zelfs banden van
meer dan twee meter breed."