Bouman-Potter 90 jaar bezig met veranderen en vernieuwen 'De laatste band die ik gerepareerd heb, was een fietsband van mezelf' Bouwadvies Poortvliet krijgt grootste woonboulevard in ZW Nederland Thoolse monteurs Bram Moerland nam afscheid van 'zondig christendom' Kleinschalig Verbazen Donderdag 5 november 2009 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT In 1919 Veranderen, vernieuwen, inspelen op de markt. Dat is na 90 jaar nog steeds het uitgangspunt voor Bouman-Potter, de grootste woonboulevard van Zuid-West Nederland. Aan de Paasdijkweg in Poortvliet moet binnen twee jaar de uitbreiding gereed zijn waardoor een XXL woonbou levard van 50.000 m2 ontstaat. Nieuw Wonen heet het geheel eigen concept dat o.a. in het voormalige pand van Budelpack II wordt gerealiseerd. De nieuwbouw is maandag begonnen. Naast het bestaande assortiment ko men er keukens, badkamers en tuinmeubels bij. De nieuwbouw, herinrichting van de bestaande panden en de nieuwe kleurenlijn zal in 2012 klaar zijn. De 90-jarige onderneming biedt werk aan bijna 200 mensen. Nieuwe kleuren Vier keer groter Bandenservice Rinus Roon bestaat 25 jaar, waarvan 15 in Smurdiek Even is het nog in hem opgekomen een kledingzaak te beginnen. „Ik heb alle mogelijkheden bekeken om een eigen bedrijf te starten." Rinus Roon koos 25 jaar gele den uit al die opties voor banden. Hij begon in Zierikzee en heeft nu in totaal drie vestigingen: sinds 15 jaar ook één in Sint-Maartensdijk en vijf jaar geleden opende hij een bedrijf in Sommelsdijk. Rinus Roon bandenservice is inmiddels Profile tyrecenter Rinus Roon en daarmee is hij aangesloten bij een soort vereniging van bandenspe cialisten. „Ik heb nooit spijt gehad van die stap", zegt hij. Wind in de rug Oud-Setallander geeft lezing bij NPB in Tholen Afscheid Ketters Ziek Hand op knip Vliegtuig „Met deze uitbreiding en het concept Nieuw Wonen gaan we een unieke koers varen zegt Arie Bouman. Een geheel nieuw onderdeel van Bouman-Potter wordt het advi seren en begeleiden van nieuwbouwprojecten en verbouwplan nen. Hiervoor kan men een architect van Woonboulevard Poort vliet XXL inschakelen. Samen met de klant wordt een compleet plan ontworpen voor het interieur en/of het exterieur van de wo ning. De inrichting, kleurbepaling, het verlichtingsplan en de tuin architectuur komen daarbij aan bod. ,,We gaan hiermee een unie ke koers varen", zegt Arie Bouman. daarna niets meer te kunnen. In 2002 werd in Sint-Maartensdijk een groot magazijn gebouwd, zodat er in Poortvliet weer wat lucht kwam. Vervolgens werd naar Welgelegen II in Tholen gekeken, waar de ge meente een strook voor grootschali ge detailhandel schiep. „Daar kre gen we jammer genoeg te weinig medestanders, maar uiteindelijk waren we zeer blij dat we door ge wijzigd planologisch beleid toch in Poortvliet alle uitbreidingsplannen konden realiseren. Verkoop op twee plaatsen werkt toch niet goed." Arie Bouman vindt het zelf ook heel bijzonder, dat in een dorp van 1600 inwoners zo'n grote woon boulevard ontstaan is. Dat temidden van allerlei soorten woonboule vards in grote en kleine steden. „De klanten voelen zich bij ons thuis door de grote aandacht die ze krij gen en door de gespecialiseerde vakkennis van onze medewerkers. Aan de ene kant ziet het er groot schalig uit, maar met zestien ver schillende speciaalzaken zijn we ook weer kleinschalig. En dat spreekt aan." Ook het feit dat Woonboulevard Poortvliet een familiebedrijf is, draagt bij aan de stevige basis van de onderneming. Inmiddels is de vierde generatie actief. Dochter Hel ma en de zoons Hermen, Pieter en Hans zijn mede-aandeclhoudcr en maken ook deel uit van de direc tie. Verder heeft dochter Lianne het restaurant onder haar hoede. „Ik zorg alleen nog voor de smeerolie", lacht Arie Bouman (61), die toch nog zes dagen per week bij het be drijf betrokken is. 's Morgens be gint hij altijd eerst in het magazijn in Sint-Maartensdijk, daarna is hij in Poortvliet. Tijdelijk had hij er ook Tholen nog bij met de faillisse mentsverkopen aan de Stevinweg, maar dat is nu achter de rug. De nieuwbouw in Poortvliet vraagt nu alli^ aandacht. In het jubileum jaar breekt een nieuwe fase aan. „Er is lang en zorgvuldig gewerkt aan de uitbreidingsplannen en het Nieuwe Wonen zal iedereen verba zen", voorspelt Arie Bouman. Aan de Paasdijkweg zal dat stap voor stap zichtbaar worden. Naast het bekende assortiment komen er keu kens, badkamers, babykamers, verf en behang, vloeren, plafonds, tuin en serremeubelen bij. En dat alle maal onder 1 dak. Voor de keukens en badkamers komt er een showroom van 2500 m2 met o.a. het topmerk Sie Matic. De exploita tie van deze afdeling wordt ver zorgd door Ardi uit Sint-Annaland. In Poortvliet is er voor elk budget wat te vinden, want in de Woonout- fet Magazijn 07 worden restpartijen en toonzaalmodellen met hoge kor tingen aangeboden. De cadeau- en decoratiewinkel Tierlantijn trekt dagelijks honderden klanten uit de regio en zal verder uitgebreid wor den met een aantal nieuwe concep ten. Arie Bouman is blij dat hij in deze economisch mindere periode, toch deze stappen kan zetten dankzij het grote vertrouwen dat Woonboule vard Poortvliet in de afgelopen ja ren in heel Zuid-West Nederland heeft opgebouwd. „En niet te ver geten natuurlijk onze gedreven en gemotiveerde medewerkers met wie we samen onze onderneming heb ben kunnen uitbouwen." groot wordt. Het bekende merk Au- ping neemt daar een prominente plaats in, met alle slaapsystemcn en topmerken boxsprings. „Na de uit breiding heeft Poortvliet echt een mega slaapkamerspeciaalzaak." Sinds vorig jaar is Weyts op 15.000 m2 al met het topsegment vertegen woordigd, met allerlei bekende merken als Topvorm, Leolux en Natuzzi. De nieuwe entree wordt gereali seerd in een glazen atrium van 5000 m2 met roltrappen en liften. Het restaurant zal er verdubbelen, de ballenbak wordt groter en de jeugd wordt nog veel meer klim- en klau- tcrplczier geboden. Men kan er ook films bekijken. Met een binnentuin, een buitenterras en waterpartijen zal een bezoek aan de Poortvlietse woonboulevard nog aantrekkelijker worden. In het decoratief ingerichte atrium zullen diverse activiteiten en presentaties plaatsvinden. In 1919 was winkelier Potter op de hoek van de Zuidstraal/Molenstraat vooral lokaal actief, maar zijn Win kel van Sinkcl had toen al een zeer gevarieerd assortiment. Naast de kruidenierswaren kon je er ook meubels kopen. Toen H. Bouman in de vijftiger jaren met een dochter van Potter trouwde, versnelde de groei. Eerst in de Zuidstraat (waar nu de Spar zit), vervolgens verder op in de Molenstraat waar een grote meubelspeciaalzaak kwam van twee verdiepingen. Op de hoek Mo- lenstraat/Paasdijkstraat was eerst de Almarkl gevestigd, waar behalve levensmiddelen ook een heleboel andere artikelen als speelgoed en boeken verkrijgbaar waren. Later kwam daarin Dormilux, de slaap- speciaalzaak. De groei bleef en de situatie aan de Molenstraat werd onhoudbaar van wege de grote klantenstroom en de moeilijke bevoorrading. In 1995 werd de nieuwbouw aan de Paas dijkweg, buiten de dorpskom, in ge bruik genomen en in 1998 volgde de tweede fase. Er leek qua ge meentelijk en provinciaal beleid Algemeen directeur Arie Bouman. die al 46 van de 90 jaar in het be drijf zit, voert de enorme uitbrei dingsplannen gefaseerd uit. De eco nomische crisis treft landelijk immers ook zijn branche en dat maant hem tot voorzichtigheid. „Wc zijn nu met de verbouwing van Budelpack II begonnen, maar af- hankciijk van de ontwikkeling van de economische crisis zetten we pas definitieve stappen. Daarom denken we twee jaar bezig te zijn met de uitvoering van de uitbreidingsplan nen." Woonboulevard Poortvliet bedient Zuid-West Nederland tot en met Breda in het oosten en Rotterdam in het noorden. Ook de zuiderburen weten de weg naar Poortvliet te vinden en de noordkant van Belgie behoort daarom tot het marktge bied. Behalve een uitbreiding qua gebou wen, verandert ook de hele uitstra ling van het bestaande pand. „We gaan met nieuwe kleuren werken: antraciet vervangt het rood. Op een aluminium band komen sfeerpresen taties. Dat maakt het allemaal weer nieuw en daarmee blijf je de mensen boeien. Bouwen en ontwikkelen doen we al 90 jaar. Je kunt alleen groeien door te blijven investeren. In parkeercapaciteit bijvoorbeeld." Er is al een nieuw parkeerterrein aange legd en het bestaande gaat helemaal op de schop. „De pleinen krijgen een decoratieve inrichting cn waterpartij en. Met 800 parkeerplaatsen is er str aks volop ruimte voor de groeiende stroom bezoekers in Poortvliet." In de welstandscommissie presen teerde architect Joos Nijsse onlangs de nieuwe entree tussen het be staande gebouw en de voormalige hallen van Budelpack II. Het be staande pand wordt volgens Nijsse ingepakt met damwandbeplating. „Het wordt één tint, antraciet." Vol gens Nijsse wordt daarmee een een heid gecreëerd voor het totale com plex. „We volgen de lijnen die er zijn in dezelfde kleur. De entree wordt de hoeksteen van het gebouw waar ook het restaurant wordt ge vestigd." De term XXL is bekend in de su permarktwereld, maar in Poortvliet doet het zijn intrede in de meubel branche. „Qua formule, segment, niveau, aanbod, variatie en sfeer gaat Woonboulevard Poortvliet XXL de gevestigde orde overstij gen", zegt Arie Bouman. Parade paardje wordt de Dormilux slaap- speciaalzaak, die verhuist naar het Budelpackpand en daar vier keer zo Zo gaat de nieuwe hoofdingang eruit zien die tussen het bestaande pand van de woonboulevard Poortvliet en Budelpack II wordt gebouwd. De entree wordt de hoeksteen van het gebouw waar ook het restaurant wordt gevestigd, dat twee keer zo groot wordt. Rinus Roon zit al 25 jaar in de banden, maar raakt er zelf nog nauwelijks één aan. De 55-jarige Rinus komt oor spronkelijk uit Stellendam, maar gaat al op jonge leeftijd in Burgh- Haamstedc wonen, waar hij op groeit. Hij trouwt in 1979 met Co- ra en koopt samen met haar een huis in Zierikzee. In die plaats woont hij nog steeds. Het is ook de plek waar hij zijn bandenbe drijf is begonnen. Voor het zover is, heeft hij andere bezigheden. In 1971 komt Rinus van school. Hij heeft dan zijn ulodiploma op zak. „Ik was niet zo van leren. Ik zag elk vogeltje en dingetje voor bij komen." Hij gaat op zoek naar werk en komt bij een visboer te recht. Een jaar later vindt hij werk op de administratie van een trans portbedrijf en na tien jaar is hij daar assistent bedrijfsleider. Hij heeft tegen die tijd de nodige cur sussen boekhouden en administra tie gevolgd. Dan krijgt hij een baan bij de lts in Zierikzee als hoofd administratie. „Maar dat was niet mijn ding. Ik dacht, als ik dit tot mijn 65ste moet blijven doen, dat gaat het niet worden." Rinus gaat daarom op zoek naar iets dat beter aansluit bij wat hij wil en kan. „Toen kwam ik op het idee om in de banden te gaan. Want dat was er nog niet in Zierik zee." Op 1 september 1984 opent hij dan zijn zaak aan het Groene- wee&je in zijn woonplaats. „Ik ben helemaal in mijn eentje begonnen. Ik deed ook pechservice en dan werd ik ook 's nachts cn in het weekend gebeld." Niet dat Rinus het allemaal zomaar ineens kon. „Ik ben cursussen gaan volgen, heb vakdiploma's gehaald, heb me in de materie gevreten." Het blijkt dat hij het goed doet, want er is vraag naar zijn service cn daardoor kan hij personeel in dienst nemen. Die eerste ja ren waren ach teraf gezien spannend voor Roon. „We hebben nu cri sis, maar in 1984 was het ook een slech te tijd. Ons huis bijvoor beeld was in vijf jaar tijd met 25 procent gedaald in prijs. We waren gigantisch kwets baar. ik had de verantwoording voor van alles en nog wat." Roon zegt dat als hij toen geweten had dat de techniek rond de banden zo'n complexe materie is, er waar schijnlijk nooit aan had durven be ginnen. „Maar gelukkig is het heel erg goed gegaan. Eigenlijk heb ik altijd de wind in de rug gehad. Ik V weet dat als je iets heel graag wil, je veel voor elkaar kunt krijgen. Ik wou heel graag mijn eigen zaak." Al vanaf het begin zijn er vier disci plines waarvoor hij banden verzorgt: personenauto's, industrie (bijvoor beeld vorkheftrucks), vrachtwagens en landbouw. Die zijn inmiddels zo ver ontwikkeld, dat ze niet door één monteur zijn uit te voeren. „De land bouw is de meest complexe qua techniek. Er is in die tak zo'n diver siteit aan maten en gebruiksomstan- digheden." Roon en zijn medewer kers geven dan ook advies aan boeren welke band ze het beste kun nen gebruiken. „Soms weten ze het zelf, maar de materie gaat snel." In de landbouwbanden is Nederland Die banden worden zo groot en breed, om de machines niet zo ver in de grond te laten zakken. „Bie ten- en aardappelrooiers zijn grote logge en zware machines. Ze rij den op meer dan vier banden om de druk per vierkante centimeter te verkleinen." Een poosje zijn af gedankte vliegtuigbanden nog in trek geweest voor de landbouw. „Ik heb ze nog verkocht, maar dat bleek al snel een achterhaald iets, want ze trokken te zwaar." Altijd is Roon zijn uitgangspunt dat er bedrijfscontinuïteit is bij zijn klanten. Als een boer een nieuwe band nodig heeft, wil hij dat die zo snel mogelijk onder zijn tractor zit, meent Roon. Om daar aan te kunnen voldoen, is hij aan vankelijk een steunpunt begonnen in Sint-Maartensdijk. „Onze klan tenkring groeide, ook richting Tholen. Maar om in Tholen of Oud-Vossemeer te komen, ben je al gauw drie kwartier onderweg." Roon huurt een pand aan de Nij- verheidsweg en sinds twee jaar heeft hij een ander pand aan die weg betrokken: de oude lijnbus standplaats. Even leek het, dat die droom snel over zo zijn, toen buurman Katjang Pedis in rook opging. „Ik was toen op vakantie in Friesland en werd gebeld door één van mijn werknemers. Er is brand in Sint-Maartensdijk, zei hij. Goed, dat kan, zei ik. Bij de buurman, zei hij toen. Ja, toen werd ik wel een beetje ongerust en ben ik op internet gaan kijken." Hij heeft er zijn va kantie niet voor afge broken. „De jongens van hier waren er. Het is met een sisser afgelopen. We zijn gespaard gebleven." Toch was er wel schade aan het pand. „Ze hebben het dak onder water gezet om het te koelen. Daar door stond het hier binnen blank. Eigen lijk zitten we nog in de rommel, want de bedoeling van dit pand is, datje er van voren in kan rijden en van achteren eruit. Maar dat kan nu niet. Aan de achterkant zijn ze nog steeds aan hel opruimen. En de stank van de pinda's, die ruik je nog steeds. Maar wc hebben heel veel geluk gehad." Sinds een maand heeft Roon een kantoortje bij de werkplaats. „We Bij het bandencentrum van Rinus Roon in Sint-Maartensdijk wer ken vier medewerkers. Ze komen allen van het eiland. Wim Quaak uit Stavenisse is bedrijfsleider, Gert Ponse uit Scherpenis- se is receptionist. Willem Bazen uit Sint-Maartensdijk en Jap van Oudenaarde uit Sint-Annaland zijn APK-monteurs en hebben er vanaf maandag een collega bij. Éd Shepard uit Tholen is komen werken als leerlingmonteur. Er is een extra werkplek gecreëerd met de verbouwing van het pand. Oud-Setallander Bram Moerland komt woensdag naar Tholen om een le zing te geven over 'God als oas eigen antwoord op het leven.' Dat geheurt in het gebouw van de NPB aan de Oudelandsestraat in Tholen. Moerland is filosoof en kwam later in aanraking met de gnostiek, de 'allervroegste vorm van christendom waartegen nog steeds weerstand is binnen de tra ditionele kerken.' Hij licht toe hoe een en ander in zijn werk is gegaan. Toen ik nog jong was, bezocht ik straf van God. Dat was voor mij een trouw elke zondag de kerk, aan de hand van mijn moeder. Met drie pe permuntjes in de broekzak. Zo hoor de dat in ons gezin. Daar, in die kerk, was een man die het verzamelde volk elke zondag ernstig toesprak. Ik begreep er niet veel van, maar één ding werd me toch gaandeweg duidelijk. Alle men sen in de kerk hadden iets vreselijks gedaan en daar had die man het steeds weer over - ze waren zondig, heel erg zondig. Er stond hun zelfs een vreselijke, eeuwigdurende straf te wachten en de kans om daaraan te ontkomen was erg klein. Maar wat ze nou gedaan hadden, daar kwam ik niet achter. Daar fanta seerde ik wel over. En dan keek ik schuins naar mijn moeder cn dacht 'Zou zij ook...?' Nee dat kon toch niet. Zij niet. Maar wat had ze dan wel gedaan Ze geloofde toch ook in wat die man beweerde? En ze ging toch ook elke zondag weer terug? En langzaam rees in mij als kind een vermoeden. Er was een vergissing begaan. Waarom dacht iedereen als vanzelfsprekend dat ik ook iets vre selijks gedaan had? Misschien was ik wel op de verkeer de plaats op aarde geboren. Ik hoor de daar niet thuis. Dat was een ver warrende gedachte. Want het gezin waartoe ik behoorde ervoer ik als een wam nest. Daar wilde ik wel degelijk bij horen. Hoe zat dat dan? Ik werd bevestigd in mijn gevoel een vreemdeling te zijn in het dorp toen ik naar de School met den Bijbel ging. Het onweerde ooit vreselijk. Het was midden op de dag eerst heel donker geworden en toen kwamen er ineens van die felle flitsen en bulde rende knallen. De juffrouw zei ons dat we onze handen moesten vouwen, de ogen sluiten, het hoofd buigen, en toen begon zij hardop te bidden. Ze vroeg aan God of hij ook deze keer toch maar weer genade voor recht wilde laten gelden. Natuurlijk verdienden we om onmiddellijk neergebliksemd te worden vanwege Zijn geheel te rechte toorn over onze grote zonden. Maar misschien, geheel onver diend... enzovoort. Ik deed stiekem mijn ogen open en keek naar de andere kinderen. En je zag meteen dat die bang waren. Dus die hadden ook iets ergs gedaan! Want waarom zou je anders bang zijn? Een jongen zat zelfs te snikken en hardop te jammeren, zo bang was hij. Waarom zat ik daar? Wat had dit met mij te maken? Zo rond mijn veertiende heb ik af scheid genomen van dat zondige christendom. Een droeve gebeurtenis in ons gezin werd uitgelegd als een bewust breekpunt. Het christendom zoals ik dat had leren kennen maakt sedertdien geen deel meer uit van mijn leven. Al weer meer dan 50 jaar geleden verhuisde ik van het Zeeuwse platte land naar Leiden. Zeventien jaar was ik. Een cultuurschok was het. Mijn studie in Leiden deed mij belanden in een tot dan toe voor mij onbeken de werkelijkheid, een soort luilek kerland van kennis, zo totaal anders dan de calvinistische somberheid waarin ik tot dan toe opgegroeid was. Je kon toen als student nog alle col leges volgen die je maar wilde. En dat heb ik gedaan. Ik heb mij gulzig volgezogen aan alle kennis die daar zomaar voor mij, cn voor iedereen, beschikbaar bleek. Ik zou wiskunde gaan studeren. Maar ik heb tenta mens gedaan in allerlei vakken die daar niets mee te maken hadden, bo venal: filosofie. Ik volgde alle colle ges filosofie die er maar waren, los van het studiejaar waarvoor die be stemd waren. Dat heeft er toe geleid dat ik later do cent filosofie ben geworden aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam cn aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Via allerlei omwegen ben ik tenslotte bij de gnostiek terechtgekomen, eerst eenvoudigweg als historicus, maar gaandeweg ook voor mijzelf per soonlijk steeds gebocidcr. De gnostiek is een vorm van het al lervroegste christendom. Het werd door de later gevormde kerken ver worpen als ketters. Er is ook nu nog veel weerstand binnen de traditione le kerken tegen de gnostiek. De gnostische teksten werden enkele eeuwen na Jezus door de kerk verbo den. Ze moesten vernietigd worden. Maar in 1945 is er een hele biblio theek van die verboden teksten te ruggevonden. Langzaamaan ontdekte ik in die gnostische teksten een heel andere Jezus dan die ik in mijn jeugd had le ren kennen. Deze Jezus uit de begin tijd van het christendom was bovenal mens met de mensen, met een bood schap van liefde waar niemand van buitengesloten is, en geen wonder doende God die voor onze zonden zou zijn gestorven. Zoals die Jezus zou ik zelf ook wel willen wezen. Onlangs vroeg iemand me op de man af: 'Waarom gaan jouw lezin gen de laatste tijd almaar over Jezus, terwijl je toch zo'n ruimdenkend mens bent?' Tja... Waarom eigen lijk? Omdat ik van verbazing nog niet bekomen ben? En ik ben er voorlopig ook nog niet over uitge praat. De lezing begint om 19.30 uur. hebben 280 vierkante meter aan gebouwd, want we hadden hier al leen maar werkplaats. Ik kon ner gens zitten." Naast de oorspronkelijke hal van 600 vier kante meter is er een kantine, een washok, een receptie en opslag ruimte bijgekomen. Roon wil alles nog verder opknappen, zoals de bestrating rond het bedrijf. Rinus is tevreden. Hij heeft er nog steeds zin in, hoewel hij twee jaar geleden ziek werd. Er werd darm kanker bij hem geconstateerd. „Gelukkig in een vroeg stadium. Daarom kon ik de chemo's goed verwerken. Ik heb redelijk aan het wapperen kunnen blijven, maar na 25 chemo's gaat het toch zijn tol eisen." Nu ziel het er positief voor hem uit. de kanker lijkt verdwe nen, maar hij moet nog regelmatig op controle. Roon is niet bang. „Ik ben er redelijk nuchter onder. Het kan iedereen overkomen. Je kan ook in je auto stappen en dan kan het ook misgaan." Hij heeft er wel voor gezorgd, dat als hij wegvalt, zijn bedrijf door kan gaan. „Ik heb enkele jaren ge leden een opvolger geregeld. Ik heb 25 werknemers in dienst. Ik heb de morele verplichting dat zij hun gezinnen kunnen blijven on derhouden." Uitbreiden zit er voorlopig niet meer in. „Ik ben 55 en heb mijn beste tijd wel gehad." Rinus heeft een dochter van 25 en een zoon van 22. De laatste weet niet zo goed wat hij wil. Er is een mogelijkheid dat hij voor het bedrijf kiest. „Het zou mooi zijn, maar niet perse noodzakelijk. Hij moet doen waar hij zich goed in voelt." Rinus zijn dochter werkt in de gezond heidszorg. Zijn vrouw heeft zich naast de opvoeding voor de kinde ren altijd dienstbaar gemaakt voor het bedrijf. „Cora heeft vroeger veel meegewerkt in de administratie en doet nu de debiteurenbewaking." Geld betalen voor een nieuwe band, dat is een keuze die op het moment niet zo snel wordt ge maakt, merkt Rinus. „Dc crisis laat ons niet onopgemerkt. Bij de vrachtwagens merken we al eeö- jaar dat het daar moeizaam gaat; Ook bij de personenauto's houden de mensen de hand op de knip. Hfï; ook in de bouw gaat het minder?' Het sentiment is op het moment niet goed. Mensen stellen hun uit gaven uil. Dat kost omzet, maar wc hoeven gelukkig geen vervdj lende beslissingen te nemen." 'ijyj Rinus gaat door zolang hij er ple-, zier in houdt. Op zijn keuze voor de banden is hij nooit terug geko men. „Het heeft veel facetten. Het heeft een technische kant en het is handel. Je bent veel met mensori bezig." Toch is het werk voor Ri nus de laatste jaren enorm veran derd. Hij reist nu tussen zijn vesti gingen en is meer bezig met advies aan klanten en leiding ge ven aan zijn personeel. Het is min stens tien jaar geleden dat hij een band heeft gemonteerd. „De laat ste band die ik gerepareerd heb, was een fietsband van mezelf." 2 volgens Roon de trendsetter voor de wereld. „Wij hebben hele gevoelige grond. Als die wordt platgereden, dan verdicht die en kan er niets meer groeien." Dc landbouwmachines zijn veel groter geworden in die 25 jaar en daardoor is er ook een groter scala aan banden gekomen. „Wat toen een achterband was van een trac tor is nu een voorband. En die is nu zelfs groter. Toen ik begon had je misschien 50 maten en nu is dat vijf of zes keer zoveel. De groot ste band was 1,85 meter in diame ter en nu is dat minstens 2,15 me ter. Je hebt nu zelfs banden van meer dan twee meter breed."

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2009 | | pagina 9