mmg
'Mensen uit de stad leven hier
in de voortent van hun caravan'
Krabben uit de Oosterschelde
brengen acht euro per kilo op
Niet wachten met terug
kopen gemeentehuis
Jolanda Prins beoogd
voorzitter PvdA-afdeling
Lievensberg
start piaspoli
Oogstdemo met trekpaarden
op akker in Scherpenisse
Donderdag 6 augustus 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Camping Stavenisse aan de Scheldseweg bestaat dit sei
zoen veertig jaar. Voor de gasten van de camping maar
ook voor de inwoners van het dorp is er een feestpro
gramma met voor elk wat wils. De festiviteiten beginnen
vrijdag met het optreden van de band Carfield en duren
tot en met zondag 16 augustus. Bovendien wordt mo
menteel hard gewerkt aan de uitbreiding van het terrein.
Er is al drie hectare langs de zeedijk ingezaaid met gras.
Voor meer ruimte, meer privacy en meer groen. De cam
pings op Tholen gaan samen met de VVV aan de weg
timmeren om Tholen bij toeristen onder de aandacht te
brengen.
Anita en Ed
Bingo van Dré
Camping Stavenisse bestaat veertig jaar en viert dat met feestweek
Potje kaarten
Tholen onbekend
Kinderclubs
Uit de oude doos
Vragen PvdA over
sport gehandicapten
Stemmen
van lezers
Vacature sinds vorig jaar vacant na vertrek Sijl
Jolanda Prins uit Sint-Maartensdijk is kandidaat-voorzitter
van de PvdA-afdeling Tholen. Prins is nu penningmeester.
De functie van voorzitter is sinds de laatste ledenvergade
ring vorig najaar vacant toen Ruud Sijl uit Oud-Vossemeer
wegens verhuizing naar Ammerzoden aftrad.
Zwoegende en zwetende paarden zijn dinsdag op het
perceel van de familie Hage aan de Hartogsweg in
Scherpenisse te zien. De stichting Het werkend trek
paard Zeeland geeft dan van twee tot negen uur een de
monstratie van hoe vroeger de tarwe werd geoogst. Een
tiental paardenhouders brengen daarvoor 25 Zeeuwse
trekpaarden meegenomen.
Niet langer wordt echter de rust en
de ruimte aangeprezen. Dat thema
wordt in de nieuwe campagne verla
ten. De nieuwe slogan wordt: Tho
len dat is mooi Zeeland. Er komt
een nieuwe folder en een website.
„We gaan er voor zorgen dat de
mensen ons beter kunnen vinden,"
zegt Kees Menheere een van de ex
ploitanten van de camping.
Langs de rand van het nieuwe ter
rein is een vijver gegraven. Er staan
rietkragen langs de rand. De eerste
reigers op zoek naar kikkers zijn al
gesignaleerd. Ook eenden weten de
plas te vinden. Door het flauwe ta
lud heeft de vijver een natuur- en
kindvriendelijke oever gekregen. De
uitbreiding past binnen het plan om
de kwaliteit van de camping te ver
beteren. Er komen op het nieuwe
gedeelte 35 toeristische plaatsen,
voor gasten met een toercaravan en
twintig plaatsen voor stacaravans.
Op nog eens twintig kavels komen
chalets, legt Kees Menheere (52) uit
die samen met zijn vrouw Thea
Menheere-van de Sanden (46), zijn
zus Anja (45) en haar man Kees Na
gelkerke (58) de camping exploi
teert. Samen bijna alweer twintig
jaar. Op het nieuwe terrein komen
voor een groot deel nieuwe gasten.
De camping is een echte familie
camping. Er komen hele families
naar Stavenisse. Vooral uit Noord-
Brabant en België. Ongeveer een
derde is zuiderbuur. Een handvol
gasten komt uit Duitsland. De gas
ten komen voor de gezelligheid en
Vanaf vrijdag tot en met zondag
16 augustus is er een feestweek
voor de jubilerende camping.
Morgen (vrijdag) begint dat om
half tien met een optreden van de
band Garfield. Zaterdag vanaf
half acht wordt de voorronde van
de playbackshow- gehouden.
Zondag is er 's avonds vanaf acht
uur een zangavond in de grote
tent. Maandagavond is er vanaf
acht uur Back to the playback,
met optredens van 'sterren' van
vroeger. Dinsdag is er vanaf half
twee een kindermiddag en fancy
fair met clown Boemus. Woens
dag treden Frank en Mirella tij
dens de Hollandse artiestenavond
die om acht uur 's avonds wordt
gehouden. Op donderdag is de fi
nale van de Thoolse playback
show, vanaf half twee. Vrijdag
avond zijn Ed en Anita uit Tholen
te gast. Zij beginnen hun optre
den om negen uur. Zaterdag
wordt vanaf zeven uur 's avonds
de marathonbingo gehouden.
Zondag wordt het jubileum afge
sloten met een eetfestijn vanaf
zeven uur.
het buitenleven. Thea: „Ze zoeken
elkaar op, gaan bij elkaar op visite.
Of het zijn passanten die blijven
hangen omdat ze het hier leuk vin
den of omdat ze hier vroeger ook
hebben gestaan."
Maar ook de kinderen van de eerste
generatie gasten, hebben een vaste
stek gevonden op het terrein. Kees
Menheere: „De mensen die hier hun
jeugd hebben meegemaakt, staan er
weer met hun kinderen. Het is een
sociaal gebeuren. Iets wat ze missen
in de stad. Ze zijn hier veel meer
buiten en hier kunnen ze hun kinde
ren loslaten. Ze hebben ruimte om
te spelen en er is een zwembad voor
kinderen. Dat is heel belangrijk."
Het zwembadje ligt achter de kanti
ne aan de voorkant van het terrein.
Vanaf het terras is het goed te zien.
Menheere heeft er wel plannen
voor, zegt hij. „Als er weer financië
le ruimte is, willen we het wel ver
groten, niet verplaatsen. Er is veel
werk aan. Of er nu 2 of 220 man in
zwemmen, we zijn er altijd mee be
zig om het goed te onderhouden."
Het opvallende aan camping Stave
nisse is dat er tussen de stacaravans
straatjes van gras liggen. Keurig ge
schoren gazon waar kinderen op
blote voeten kunnen spelen. De gas
ten genieten van de rust op dit stuk
je van het eiland Tholen. Achter de
dijk ligt de Oosterschelde. Vele gas
ten hebben een bootje en gaan vis
sen in de zeearm. Op een van de
veldjes staan fuiken te drogen. Er is
ook een vaste ploeg met duikers die
van de onderwaterwereld komt ge
nieten.
Toch zijn er minder vaste gasten dan
twintig jaar geleden, zegt Menhee
re. „Toeristen maken een bewustere
keuze. Dat is een verschil met toen
wij hier begonnen. Mensen kwamen
met hun caravan. Er was toen veel
meer volk. Er waren 210 eenheden,
nu 170. Dat is toch veertig minder
dan voorheen." Het geeft duidelijk
aan dat er veel is veranderd. Dat
heeft onder meer te maken met de
eisen die aan de brandveiligheid
worden gesteld, zegt Menheere. „Er
moet meer ruimte tussen de cara
vans komen. Dat gaat niet van de
ene op de andere dag." Het resultaat
van de verandering is al op verschil
lende plaatsen te zien.
Is het zwembad een belangrijke
plaats op de camping, ook de kanti
ne met het cafetaria neemt een voor
name plek in. Die wordt beheerd
door Kees en Anja Nagelkerke. De
kantine is in de loop der jaren uitge
breid. Maar er zit nog steeds het ge
bouwtje in dat 1969 op het terrein
verrees. Anja: „Je staat er van ver
steld hoeveel mensen er komen om
De exploitanten van de camping v.l.n.r. Kees Menheere, Thea Menheere-van de Sanden, en Anja Nagelkerke-Menheere en Kees Nagelkerke.
een hapje te eten. We hebben een
kleine kaart. In het hoogseizoen zijn
we alleen voor de gasten bezig,
maar daarbuiten worden er ook
feestjes en partijen gehouden. Er
komen ook steeds vaker fietsers die
om een kopje koffie komen." Als
het druk is, helpt Thea mee. „We
hebben ook een gezellig terras waar
heel goed gebruik van wordt ge
maakt. Ook door mensen uit het
dorp."
Het cafetaria is in de zomer van 12
tot 12 geopend. Anja: „Het gaat de
hele dag door, maar als je 's nachts
open zou gaan, dan zou het ook nog
gewoon doorgaan."
Nagelkerke is blij dat de gemeente
wat soepeler is gewordeh voor de
kantines op de campingterreinen.
Ze krijgen een horecabestemming.
De kantine is,wat het café is in een
buurt van een stad of in een dorp:
jong en oud komen er samen.
Een van de Vlaamse campinggas-
ten, Dré de Clerck, verzorgt er al
meer dan 25 jaar het spelletje bingo.
Kees Nagelkerke: „Er is hier geen
leven zonder bingo van den Dré."
De camping is in 1969 begonnen
door Jan en Riet van de Sanden uit
Roosendaal, de ouders van Thea.
Het terrein bestond al. Het was van
Kees Mol. Thea was tien jaar toen
ze er met haar ouders ging wonen.
in een oude schaftkeet van aanne
mer Adrie van der Werff. „Mijn va
der was stoffeerder. We woonden in
een flat in Roosendaal. Hij wilde
een huis kopen en zag in een adver
tentie dat de camping te koop stond.
Hij wilde graag voor iets voor zich
zelf gaan beginnen. Een cafetaria,
maar dat wilde mijn moeder niet.
Een camping vond ze leuker."
Het echtpaar pachtte het terrein
eerst. „In het begin reden we heen
en weer. Mijn vader was heel de
winter hier, mijn moeder minder
vaak. In 1972 zijn we hier gaan wo
nen. Mijn moeder lag in het kraam
bed van mijn zusje Marianne."
Er was toen een kleine kantine. „De
mensen hadden 'f avonds niks. Ze
kwamen er elke avond naar toe. Het
was één grote familie. Ze kwamen
een potje kaarten." De camping was
niet aangesloten op het elektriciteits
net. Stroom kwam uit een aggregaat.
Het apparaat stond op het terrein te
ronken, „ledereen ging om twaalf
uur weg. Mijn vader zei dan dat het
ding uitging. Als hij naar bed ging,
dan ging iedereen naar bed."
De kantine van toen staat er nog
steeds. Tenminste het oude gedeelte.
In de loop der jaren is het gebouw
uitgebreid. Er stonden toen volgens
Thea 25 tot 30 mensen op het ter
rein. „Kleine caravan netjes. Eerst
stonden de mensen met tenten aan
de dijk. Mensen uit Antwerpen lie
ten er de hele week hun spullen
staan. Totdat de gemeente daar een
eind aan maakte. Toen is met de
camping begonnen."
De plaatsen zijn nu veel groter dan
veertig jaar geleden. Ze variëren nu
van 180 tot 200 vierkante meter.
Gasten komen nu met een stacara
van van vier bij tien meter, zegt
Menheere. „Of een toercaravan van
drie bij elf meter, met een voortent.
Die is heel belangrijk. Mensen leven
op de camping in de voortent. Daar
om moet je ze ook meer ruimte bie
den."
Van de Sanden kocht er een groot
stuk terrein bij, in de jaren tachtig
werden alle staplaatsen op de riole
ring aangesloten. Weer veel later
kwamen er weer kavels bij en werd
er volgens Menheere een tv-circuit
aangelegd. „We waren een van de
eersten. Nu is het normaal. En nu
hebben we het alweer over een
draadloos internetnetwerk. Ze ko
men iedere keer met wat anders."
Het was voor het viertal niet van
zelfsprekend dat ze de camping gin
gen runnen. Het was vanwege de
scheiding van Thea's ouders ruim
twintig jaar geleden dat Kees en
Thea nadrukkelijk in beeld kwamen.
Thea: „Mijn moeder heeft het eerst
een jaartje alleen gedaan. Wij wilden
een gezin gaan stichten. Ik wilde
niet in mijn eentje beginnen." Haar
man Kees was vrachtwagen
chauffeur bij De Grauw in Bergen
Tholen moet beter in de markt
worden gezet, zegt Kees Men
heere. Hij is secretaris van de
samenwerkende campinghou
ders Tholen. De campinghou
ders willen Tholen als toeris
tisch gebied meer bekendheid
geven. „We willen een goede
marketing voor de bedrijven.
Dat was voorheen nooit no
dig, maar er zijn campings die
nu met lege plekken zitten.
Tholen is nog te onbekend.
En onbekend maakt onbe
mind." De begrippen rust en
ruimte komen niet terug in de
nieuwe campagne. Tholen,
dat is mooi Zeeland wordt nu
het motto. „Er komt meer de
nadruk op wat er te doen is.
We verwijzen naar de haven
tjes en het streekmuseum, de
natuurgebieden en het eten
van mossels en oesters."
op Zoom. maar woonde al wel op de
camping. Menheere: „Ik heb nooit
gepland dat we dat over zouden ne
men. Via Thea ben ik er in gerold.
Van het een kwam het ander. Ik heb
eerst gevaren, toen op de vrachtwa
gen gezeten en toen kwam dit op
mijn pad. Dan ga je toch alles eens
afwegen. Maar in het beging heb ik
in de winter nog vaak vrachtwagen
gereden, hoor."
Zijn zus Anja Menheere werkte in
de SRV winkel van Johan en Kees
Nagelkerke in Sint-Maartensdijk en
trouwde met Kees. Ze kwam al lan
ger op de camping door het werk
van haar broer. In 1990 stapten ze
over van de SRV-zaak naar de cam
ping. Kees Nagelkerke heeft er geen
spijt van. „Ik was met de winkelwa
gen van maandagochtend tot zater
dagmiddag op pad. Op zondag was
«ik ook al een paar uur bezig voor de
zaak." Met zijn vieren besloten ze de
camping te exploiteren. Elk echtpaar
had toen één kind. Ze gingen met
zijn zessen in het huis van Thea's
ouders wonen. Nagelkerke: „In de
zomer maak je wel veel uren, maar
je bent wel altijd bij je gezin." Het
werk op de camping is makkelijk te
combineren met de opvoeding van
de kinderen. Daar zijn ze het alle
vier over eens.
Thea's moeder Rietje, is nog volop
actief op de camping. Ze is nu 72
jaar en heeft een caravan op de cam
ping. Ze kookt voor de kinderen en
help mee met de afwas.
Al ongeveer dertig jaar wordt er op
de camping christelijk jeugdwerk
verzorgd. Vier weken lang is er een
team jongeren actief die activiteiten
voor kinderen verzorgt. Er staat een
grote tent op het terrein waar een
team van jongeren boven de achttien
kinderclubs houden. Het zogeheten
Dabarteam (Dabar is het Hebreeuws
voor woord en daad) is een christelij
ke beweging van en voor jongeren,
verbonden aan de protestante kerk in
Nederland. Dit jaar is er een club met
vrijwilligers uit Sint-Annaland ac
tief. Menheere: „Daar wordt dank
baar gebruik van gemaakt, terwijl de
meeste ouders van de kinderen van
huis uit katholiek zijn."
Er worden in de tent ook een aantal
diensten gegeven. Op het terrein
staat ook de pastor om de diensten te
verzorgen en het team te ondersteu
nen. Arjan Geluk is dit jaar aanwe
zig. Maar als er een dienst wordt ge
geven, komen er volgens Menheere
meer mensen uit het dorp naar de
tent dan gasten van de camping.
De camping gaat met de uitbreiding
een nieuwe fase in. Menheere: „We
zijn er al jaren mee bezig. Nog voor
de crisis. Toen groeiden de bomen
nog tot aan de hemel. Mensen koch
ten toen ook nieuwe caravans. Dat is
tot stilstand gekomen. We kregen ho
gere vaste lasten. Daarom moesten
we investeren. We hebben met min
der mensen en een ander bestedings
patroon te maken. Maar wij geloven
er wel in. Een goede zomer zou voor
ons ook heel aangenaam zijn."
Om het jubileum te vieren, komt er
een grote feesttent. Niet op het ter
rein. maar op het perceel tegenover
de camping. Het programma is be
stemd voor jong en oud en niet alleen
voor de gasten van de camping, maar
ook voor de inwoners van het dorp.
Die ene foto waaraan u een bij
zondere herinnering heeft, of die
foto van dat unieke moment.
Heeft u bijvoorbeeld nog een foto
van de oversteek van het veer bij
Oud-Vossemeer, de aanleg van de
Oesterdam of de strenge winter
van 1963?
De Eendrachtbode is op zoek naar
foto's van lezers die gemaakt zijn
op Tholen of Sint Philipsland. Let
wel. geen baby-, trouw- of klasse
foto's. Wij zijn benieuwd naar het
verhaal achter de foto. Wilt u dat
delen met de rest van onze lezers?
Stuur uw foto naar ons op of
breng hem langs. Vertel uw herin
nering erbij.
Vermeld naam, adres, telefoon
nummer vergezeld van een (uitge
breide) toelichting bij de foto. Als
u per e-mail verzendt, foto niet
verkleinen (in origineel formaat
versturen) en versturen met on
derwerp 'uit de oude doos' naar
redactie@eendrachtbode.nl (ui
teraard ook met uw contactgege
vens). Per post: Postbus 5, 4697
ZG Sint Annaland.
De PvdA heeft aan het gemeentebe
stuur vragen gesteld over voorzienin
gen voor mindervalidcn op het gebied
van mobiliteit en sport. Wélke voor
zieningen worden verstrekt en hoe
wordt dat aan de doelgroep kenbaar
gemaakt, willen de gemeenteraadsle
den Eefke Bastianen en Jan Heshof
weten. Hun vraag is ingegeven door
acties die particulieren in Tholen van
tijd tot tijd houden om mindervaliden
in staat te stellen aan sport te doen of
mobiel te blijven. 'Mogelijk is bij de
doelgroep onvoldoende bekend wat er
wordt verstrekt door de gemeente',
aldus de PvdA'ers.
VERVOLG WERKLOOSHEID
In de leeftijdscategorie 15 tot 27 jaar
groeide het aantal werkzoekenden in
juni met vijf tot 65, terwijl dat er een
jaar eerder nog maar 36 waren. Het
aantal werkloze vrouwen in deze cate
gorie bleef onveranderd op 27 staan.
De toename komt dus volledig op het
conto van de mannen, een stijging van
9 naar 38. Ook in de categorie 27 tot
45 jaar namen de mannen het afgelo
pen jaar de groei van de werkloosheid
voor hun rekening: een verdubbeling
van 28 naar 56. Het aantal vrouwen
bleef 76, zodat in deze leeftijdsgroep
totaal 132 Tholenaren als werkzoe
kend geregistreerd staan.
De categorie werklozen van 45 tot 65
jaar groeide de afgelopen twaalf
maanden van 206 naar 219 inwoners.
Maar hier daalde het aantal ingeschre
ven vrouwen van 101 naar 87. Wat de
mannen betreft is het beeld gelijk aan
dat bij de andere leeftijdsgroepen, een
toename van 105 naar 132. Een rade-
re analyse leert dat bij de Thoolse ze
stigplussers het aantal mensen zonder
een baan het afgelopen jaar is afgeno
men: van 69 naar 61.
Van de 416 inwoners zonder een b^an
zijn er 240 - 147 mannen en 93 vrou
wen - een jaar of korter werkloos. Van
deze groep zijn 93 mensen nog geen
drie maanden op zoek naar werk.
Het Lievensberg ziekenhuis in Ber
gen op Zoom start dit najaar met een
nieuw behandeltraject voor kinderen
met blaasproblemen en urinewegin
fecties. Op de nieuwe piaspoli wor
den kinderen vanaf vijf jaar gezien
door een kinderurotherapeut en de
kinderarts. Indien nodig vindt er ook
overleg plaats met de uroloog en/of
de psycholoog. Leren plassen en poe
pen (zindelijk worden) in de eerste
levensjaren gaat bij de meeste kinde
ren vanzelf. Soms doen zich proble
men voor. Als een kind de blaas- en
bekkenbodemspieren niet goed leert
gebruiken, kan dat leiden tot verstop
ping of plasklachtcn, zoals te vaak, te
weinig of op het verkeerde moment
plassen, urineweginfecties en bed
plassen. In sommige gevallen is er
sprake van een aangeboren afwijking
aan de urinewegen. Het ziekenhuis
voert een blaasdrukmeting uit en
stuurt de kinderen eventueel door
naar een 'plasklas'. Daar leren de
kinderen onder leiding van een kin
derurotherapeut omgaan met hun
piasproblemen.
De gemeente moet het oude gemeen
tehuis in Sint-Maartensdijk maar te
rugkopen. Deze mededeling van W.
Brevet in de krant van vorige week is
de reden van mijn schrijven. Voorop
gesteld dat dit monumentale pand en
naastgelegen panden nooit verkocht
hadden mogen worden. Historisch
erfgoed dat zo'n belangrijke plaats
inneemt in Sint-Maartensdijk en in
omgeving Tholen, dat verkoop je
niet. Dat dient te allen tijde het rijke
bezit te blijven van de gemeente. Dit
ook mede gelet op het verleden. Bij
de (ver)bouw van het gemeentehuis -
officieel in die tijd stadhuis genoemd
- in 1628 is in de kosten bijgedragen
door prins Frederik Hendrik, heer
van Sint-Maartensdijk. Reden was
dat de gemeente in die tijd niet alle
kosten kon dragen. Een en ander is
ook duidelijk te lezen op de steen bo
ven de ingang. Frederik Hendrik, en
na hem alle leden van het huis van
Oranje, hebben deze titel van heer of
vrouwe gedragen. Ook onze vorstin,
H.M. de koningin. Het is een van
haar titels. Alleen al daarop gelet is
verkoop van dit prachtige gebouw
toch niet voor te stellen. Maar het is
wel gebeurd door het huidige ge
meentebestuur. En vrijwel iedereen
in de gemeenteraad heeft hier maar
klakkeloos mee ingestemd. Want
men moest wel om de kosten van het
nieuwe gemeentehuis te kunnen be
talen. Dit kan en mag nooit een ex
cuus zijn om dit prachtige gebouw
maar te verkopen. Het is, en dat zal
ook blijken in de toekomst, een kapi
tale fout. Daarom, nu het nog kan. te
rugkopen. Daarmee niet wachten zo
als reeds is gezegd, want dan kan het
te laat zijn.
Het terugkopen zal heel wat breder
gedragen worden door de bevolking
dan het besluit uit 2(XX) en daarna de
bouw van het nieuwe gemeentehuis.
Dan denk ik dat het gemeentebestuur
veel vertrouwen zal winnen bij de
bevolking. Als men dit niet doet, zal
dit later zeer betreurd worden. Het
gebouw is het waard. Zoals genoemd
voor tentoonstellingen en concerten.
Maar ook om daar weer huwelijken
te voltrekken. Velen uit Sint-Maar
tensdijk en omgeving zijn hier sinds
1971 getrouwd. Ook mede daardoor
hebben velen een band met het ge
bouw. Ook het terughangen van de
schilderijen (panelen). Deze horen in
de smalstad en nergens anders.
En aan welke andere mogelijkheden
nog valt te denken. Voor openstel
ling en bezichtiging kan men ook
een bijdrage van de bezoekers vra
gen.
In Sint-Maartensdijk is nu een prach
tige markt. En dan daar het prachtige
stadhuis, het is het alleszins waard.
Ik denk toch dat zeer velen uit Sint-
Maartensdijk en op Tholen dat ook
vinden. Dit gebouw, een sieraad voor
Sint-Maartensdijk en Tholen, mag
nooit in vreemde handen overgaan.
Het moet blijven, het beeldbepalende
oude stadhuis, indachtig het rijke
verleden van de trotse smalstad Sint-
Maartensdijk. Dus gemeentebestuur,
werk eraan voor het te laat is.
C. Kwaak,
oud-inwoner Sint-Maartensdijk,
Rondsel 36,
Halsteren.
Bij opkomend water worden aan het dammetje de meeste krabben gevangen, met spek en kip.
De krabben die langs de oevers van
de Oosterschelde worden gevangen
leveren in Antwerpen acht euro per
kilo op. De schaaldieren verdwij
nen in de pannen van Thaise restau
rants. Ze worden in een beslagje
van pittige kruiden gebakken of
verwerkt in een soep. In december
(rond de feestdagen) stijgt de prijs
tot tien euro per kilo. Dat vertelt
een van de Zuid-Aziatische vrou
wen aan 'het dammetje' bij het
strandje tussen Sint-Maartensdijk
en Scherpenisse.
Behalve Thaise- zijn er ook regel
matig Vietnamese families die
langs de zeearm naar voedsel zoe
ken. Mossels, oesters, kokkels en
garnalen zijn geliefde zeevruchten.
Sommige vrouwen dragen een hoed
tegen de zon. Gehurkt op de stenen
zijn ze urenlang bezig. De Ooster
schelde lijkt even op het leven in de
Mekongdelta. Een vleugje Azië
langs Tholen.
Het dammetje is ooit opgeworpen
om langer water vast te houden
voor de badgasten. Het beslaat uit
een damwand van hout. Aan de bin
nenzijde blijft een plas staan waar
kinderen nog in kunnen spelen als
het eb is. Aan de binnen- en buiten
zijde is de wand verzwaard met ste
nen. De bovenrand van de wand is
ongeveer twintig centimeter breed
en te belopen. Via en stuw loopt het
water in en uit. Bij hoog water
stroomt het water in de meeste ge
vallen over de rand en verdwijnt het
helemaal onder water.
Op, tussen en onder de stenen
krioelt het van leven: kreukels,
krabben, mossels, pokken, garnaal
tjes en wieren. Vooral bij opkomend
water komen ze tot leven. Kreukels
gaan kruipen en krabben verlaten
hun schuilplaats om op jacht te
gaan naar voedsel. Het is deze vis
sers om de krabben te doen. De
meestal uit Vlaanderen afkomstige
families vangen de beesten met een
kippenbil of een speklapje als aas.
De krabben slaan er graag hun
scharen in. Ze worden opgevist aan
een touwtje en met een netje uit het
water geschept. Het netje wordt
vervolgens leeggegooid in een em
mer. Op een dag kan een geoefende
visser op deze manier vijftien kilo
krabben vangen. Een van de Thaise
vrouwen, gehurkt langs de water
kant, vertelt dat ze samen met haar
man op één dag 30 kilo heeft ge
vangen. Ze worden thuis in een zak
in de diepvries gedaan en bewaart.
Als het water weer is gezakt en de
slikken komen bloot, dan wordt het
werkterrein verlegd. De vissers
gaan dan kruipend met hun emmer
over de drooggevallen plaat om
kokkels te zoeken die net onder het
slik leven.
Paul van de Wal uit Sint-Maartens
dijk stelde zich toen kandidaat
maar dat stuitte op protest omdat
zijn vrouw Ellen van der Wal-Ver
meulen actief is voor PvdA in de
gemeenteraad. Tijdens een roerige
vergadering in Haestinge zag hij af
van zijn kandidatuur. De vacature
bleef onvervuld. Het bestuur liet de
zaak vervolgens een poosje rusten
om de gemoederen weer wat tot
bedaren te brengen.
Op de eerstvolgende ledenvergade
ring, in het najaar, kan Prins geko
zen worden. Het bestuur zal haar
aan de leden voordragen. Tot die
tijd kunnen zich ook nog andere
kandidaten melden, al verwacht se
cretaris Chiel van der Linde niet
dat het storm zal lopen. „Het vin
den van bestuursleden is niet zo
moeilijk, maar voor de functie van
voorzitter zijn de meesten kop
schuw. Dat gaat niet zo makkelijk.
Prins wil dit doen. Ze kan dit ook
aan."
De andere bestuursleden zijn Peter
Suurland uit Scherpenisse en oud
voorzitter Jac van Akkeren uit Tho
len. Aan het bestuur is ook de frac
tievoorzitter Jan Oudesluijs uit
Sint-Maartensdijk toegevoegd. De
beoogde voorzitter Jolanda Prins
werkt op het centrum voor werk en
inkomen (arbeidsbureau) dat is on
dergebracht in het gemeentehuis in
Tholen.
Volgens Van der Linde is het één
van de zaken die de PvdA op de
rails moeten zetten, vóór de ge
meenteraadsverkiezingen volgend
jaar.
Twee zeltbinders, die worden voort
getrokken door drie paarden, maaien
het graan en binden dit in schoven.
Een vijftal authentieke menwagens
rijden rond om de schoven op te la
den en naar de dorsmachines te bren
gen. Er wordt <x>k getoond hoe de
schoven op 'stuken' worden gezet en
hoe met graan sneed met de sikkel.
Er zijn oude machines als een vork-
jesschudder en een zwadkeerder en
er is te zien hoe het graan zonder
dorsmachine met de vlegel wordt
'uitgeslagen en in een windmolen
wordt geschoond. Vrouwen in kle
derdracht brengen de 'stuten' rond
voor de noeste werkers. Een speaker
geeft uitleg over de demonstratie.
Kinderen kunnen meerijden op de
wagens, maar ook plaatsnemen in
een carrousel dat wordt voortbewo
gen door een paard. Een hoefsmid
laat zien hoe hij de paardenhoeven
van nieuwe ijzers voorziet en er kan
worden geraden naar het gewicht van
een paard. Het programma wordt
aangepast bij minder goed weer en
bij slecht weer. zoals vorig jaar.
wordt het afgelast en eventueel een
week verzet. Informatie hierover is
verkrijgbaar bij P. Hannewijk vóór
elf uur op de dag zelf via telefooniv".
0113-581561 of via www.trekpaar-
den.nl.
