'Heel super dat meester Lauwerijssen
ook naar de schoolreünie is gekomen'
Kees van de Velde laat prinsen
Maurits en Floris flink genieten
'Ook kleine dorpsschool
moet met tijd meegaan'
www.interieur-paauwe.nl
Vishandel De Eendracht tweede prijs op nationale haringpartij
Tholenaren
tegen wind
Donderdag 25 juni 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
„Ik heb de school nog nooit zó vol mensen gezien die ik
niet ken. Maar ik ben er blij mee." Directeur Piet Soffers
van de Sint Anthoniusschool in Oud-Vossemeer begroet
de reünisten bij het eeuwfeest van de basisschool en
thousiast. Vrijdagavond treffen zo'n 180 oud-leerlingen
en -leerkrachten oude bekenden. De oudste is bijna 87,
de jongste een jaar of veertien.
Anthoniusbeeld
Levenswijsheid
Oud-leerlingen uit Luxemburg en Verenigde Staten op reünie Sint Anthonius
Kolenkachels
Grote modeshow
Jubileumboek 100 jaar Anthoniusschool
Ook een kleine dorpsschool moet met zijn tijd meegaan.
Dat schrijft directeur Piet Soffers van de R.K. basis
school Sint Anthonius in het jubileumboek fer gelegen
heid van het honderdjarig bestaan. In de tien jaar dat hij
leiding geeft aan de Oud-Vossemeerse school, zag
Soffers het leerlingenaantal stijgen van 67 naar honderd.
Hij wijt dat aan de veranderingen die zijn doorgevoerd.
Warm nest
Stemmen
van lezers
Veel lekkerder
-«*8
Geduldig wachten de bezoekers van bekende gezichten. Maar ook de
de reünie aan de ingang van de
school op hun beurt. Hun naam
kaartjes worden opgezocht, de be
taling gecontroleerd en consumptie
bonnen uitgedeeld. In de rij
ontstaan spontane gesprekken tus
sen mensen die elkaar soms al lan
gere tijd niet hebben gezien. Bij de
Eendrachtbode-verslaggever duurt
het even voor hij de kleuterjuf her
kent waarbij hij 46 jaar geleden in
de klas zat. Juffrouw Uijtdewilligen
stond van 1958 tot 1970 aan Kleu
terhof Sint Janneke en zij ontmoet
deze avond heel wat leerlingen van
toen. De kleuterschool verhuisde
twintig jaar geleden van de Dorps
weg naar het gebouw van de Sint
Anthoniusschool aan de Burg. Ver-
sluijsstraat; samen vormden ze
sinds 1985 één basisschool.
In de gemeenschapsruimte van de
school zoeken de zeventigers en
tachtigers - en dat zijn er flink wat -
een stoel op. De jongere reünisten
verzamelen aan statafels of lopen
wat rond. De gesprekken komen
vanzelf. Vijftigers die al jaren elders
wonen, zien niet alleen klasgenoten
terug, maar ook buren en familiele
den. Gerda Muskens-Boogaart uit
Oudenbosch begroet enthousiast
haar vroegere buurvrouw Betsy de
Koning-Havermans, die op haar
beurt haar nichten uit Nispen,
Steenbergen en Roosendaal spreekt.
Ruim de helft van de aangemelde
reünisten woont niet meer in het
dorp. Jeannette Bosters-Verhees uit
Nieuw-Vossemeer is met drie zus
sen naar de reünie gekomen, en treft
daar haar oud-klasgenoot Digny van
der Zande die 48 jaar geleden met
zijn ouders naar Luxemburg ver
huisde. Er zijn meer broers en zus
sen die samen naar het schoolfeest
zijn gekomen. Ook zijn van families
twee. soms zelfs drie, generaties
aanwezig. De namen op de kaartjes
klinken bekend en vertrouwd: Hom
mel. Havermans, Van der Zande,
Verhees, Timmermans, Keijzers, De
Koning, Boogaart. Mees, Piasmans.
Directeur Soffers verwelkomt de
aanwezigen kort. Hij vertelt dat hij
tien jaar directeur van de school is.
En dat hij zich realiseert dat veel
aanwezigen nooit op de school in
de Burg. Versluijsstraat hebben ge
zeten. Daarom wijst hij op het
beeld van de H. Anthonius van Pa
dua. „Dat herkent u vast wel. Het
komt uit de topgevel van de oude
school aan de Dorpsweg en is des
tijds meeverhuisd." De nieuwe
school is sinds 1977 in gebruik. Bij
het beeld is een kleine expositie in
gericht. met foto's en andere
schoolmaterialen. Heel wat bezoe
kers speuren er naar bekende ge
zichten. De leerkrachten Hélène de
Greef en Fien Cools, inmiddels
veertig jaar aan de school verbon
den, zien vanzelfsprekend heel veel
oud-leerkrachten Van Loenhout
(invalkracht), Aarden (handvaar
digheid) en Hellemons (kleuterjuf),
en de oud-directeuren Rijk en Lau-
werijssen hebben veel aanspraak.
Mirjam de Graaf-de Ruijter komt
met haar broer Jaap uit Amsterdam
naar de reünie. Mirjam is pas terug
in Nederland en woont tijdelijk in
het huis van haar ouders in Scher-
penisse. „Mijn man werkt bij Sabic
en werd uitgezonden. We hebben
eerst twee jaar in Pittsfield in Mas
sachusetts gewoond, daarna twee
jaar in Cartagena in Spanje. Vorig
jaar gingen we terug naar de Ver
enigde Staten, naar Newburgh in
Idiana", vertelt ze. De wereldwijde
recessie heeft Sabic doen besluiten
om alle uitgezonden medewerkers
terug te trekken. Daarom komt er
een jaar eerder dan gepland een
einde aan Mirjams verblijf in de
States. ,,lk had er nog wel willen
blijven. Het bevalt me wel om an
dere culturen te beleven."
Het weerzien met haar oud-klasge
noten noemt Mirjam 'absoluut
leuk'. Toch zeker omdat negen van
de veertien naar de reünie zijn ge
komen. In 1985 zaten ze in de zes
de klas en de meesten hebben el
kaar daarna niet meer gezien. Ze
wonen verspreid over het land,
Linda Grebe-Heijdra bijvoorbeeld
in Lelystad. De groep raakt niet
uitgekletst, gaat als laatste weg van
de reünie. „Het was geweldig om
zo als groep weer bij elkaar te
zijn", vindt Miranda de Gronckel-
v.d. Zande. Zij is in hét dorp blij
ven wonen. En zelfs op een toe
passelijke plek: de voormalige
hoofdonderwijzerswoning aan de
Dorpsweg. „Een van de oude
schoollokalen is nu onze garage."
Miranda is blij dat ook meester
Lauwerijssen er is. „Dat is heel su
per!" De onderwijzer - hij staat in
middels veertig jaar voor de klas -
verliet de Sint Anthoniusschool te
gelijk met deze klas. Hij herinnert
zich de groep goed. „Ze barstte van
de energie en leefde zich met name
in de gymzaal stevig uit. Maar het
was geen drukke klas. Een klas die
wilde luisteren en leren, en dat is
belangrijk. Ze hebben hard ge
werkt." Lauwerijssen ziet nog wel
eens oud-leerlingen in de carna
valsoptocht in zijn woonplaats
Hoogerheide. Hij werkt nu in Ber
gen op Zoom. „Ik was bijna 27
toen ik in Oud-Vossemeer begon.
In mijn negen jaren hier heb ik veel
levenswijsheid opgedaan." De leer
kracht doelt op het omgaan en sa
menwerken met protestanten. „Ik
ben ook naar de hoofdenkring in
Tholen gegaan." Lauwerijssen was
de eerste directeur die buiten het
dorp woonde. „Ik had nog geen
jaar een nieuwe woning in Hooger
heide. Voorzitter Uijtdewilligen
De zesde klas uit 1985 is op de reünie het best vertegenwoordigd, met negen van de veertien leerlingen. Van links naar rechts zitten op de
voorste rij Patrick Mees, Mirjam de Graaf-de Ruijter en Miranda de Gronckel-van der Zande; op de tweede rij Nicole van Geel-
Graauwmans, Linda Grebe-Heijdra en Angelique Pipping; en achteraan Ingrid van Loenhout-Timmermans, Irene du Pont en Pepita van de
Laak. Links staat toenmalig hoofdonderwijzer Jan Lauwerijssen.
van het schoolbestuur vond het
geen probleem dat ik dgar bleef
wonen."
De oudste reünisten zijn Arie
Steijns en Dina van Diesen-
Schoep. Hij hoopt in juli 87 te wor
den, zij in september 84 jaar. Beide
gingen in de jaren twintig naar de
school aan de Dorpsweg. Dina was
nog vijf toen ze in de eerste klas
kwam, en moest daarom een jaar
langer op school blijven, vertelt ze.
Ze woonde op het Heintjesdorp,
een rijtje huizen aan de Patrijzen-
weg. „Ik kon goed leren. Maar de
eerste van de klas ben ik nooit ge
weest. Dat was altijd een kind van
een boer", vertelt Dina. Na de la
gere school ging ze uit werken.
„Op mijn veertiende, bij boer Ak
kermans in Sint-Annaland. Ik had
naar de huishoudschool gekund,
maar ik was zó verlegen dat ik het
niet wilde." Later diende de Vosse-
meerse een jaar in Antwerpen en
daar had ze het goed naar de zin.
Tijdens de oorlog kwam ze in Ber
gen óp Zoom terecht, leerde daar
haar man kennen en trouwde. Ze
heeft drie' dochters, zes kleinkinde
ren en twee achterkleinkinderen,
vertelt ze. Van de school herinnert
ze zich de grote kolenkachels, die
Kee Etienne 's winters elke morgen
kwam aanmaken. „Als je straf
kreeg, moest je op je knieën achter
de grote schermen gaan zitten die
rond de kachel stonden."
Dina zat eerst bij juffrouw Mie
Hommel in de klas, daarna bij juf
frouw Cato Hommel en ten slotte
bij meester Van Oosterhout. Ook
Arie Steijns maakte die drie leer
krachten mee. „Juffrouw Cato was
aan haar eerste jaar bezig toen ik op
school kwam. We zaten met vijftien
kinderen in de klas. Ik kan ze zo al
lemaal opnoemen, maar van die
nog leven is niemand op de reü
nie." Allebei vonden ze juffrouw
Cato erg streng, iets wat ook jonge
re aanwezigen beamen. „Juffrouw
Mie was liever", zegt Dina. Arie
herinnert zich dat hij als kind door
deweeks elke morgen vóór school
tijd naar de kerk moest. Hij woonde
op de Drie Zwaantjes, langs de weg
naar Tholen, en kwam te voet naar
het dorp. „Na de kerk aten we onze
boterhammen op bij een zus van
mijn moeder. Maar die had dan
nooit de kachel aan omdat ze 's
nachts bij een oude vrouw in het
dorp ging slapen. Het was er dan
ook vaak erg koud in huis." Dat er
op het schoolplein niet gevoetbald
mocht worden, weet Arie ook heel
goed. „Juffrouw Cato wilde het niet
hebben. Toen ze een keer naar bui
ten wilde komen om ons het voet
ballen te beletten, stak er snel ie
mand een steen onder de deur zodat
ze die niet open kon krijgen."
Dina van Diesen-Schoep (83) uit Bergen op Zoom en Arie Steijns
(bijna 87) uit Oud-Vossemeer zijn de oudste deelnemers aan de
reünie van de Sint Anthoniusschool.
Arie ging na de lagere school aan
de slag in het loonbedrijf van zijn
vader en bleef in het dorp wonen.
Hij haalde later nog zijn midden
standsdiploma. Ook zijn twee
dochters gingen naar de Sint An
thoniusschool. En zijn vijf klein
kinderen. „Mijn laatste kleinkind is
net van school", vertelt hij. Toen
Arie van de reünie hoord.e, heeft hij
zich meteen aangemeld. Hij vindt
het gezellig. „Maar ik zie best
vreemde gezichten. Mensen die
jonger zijn dan ik, zijn soms be
hoorlijk veranderd." Ook Dina
heeft het naar de zin. „Mijn nichtje
vroeg me om naar de reünie te ko
men. Eerst dacht ik: ik ken daar
geen mens. Maar dat valt alles
mee, het is leuk." Alle reünisten
kregen bij het weggaan een jubi
leumboek mee naar huis.
De reünie sloot de festiviteiten af
rond het eeuwfeest van de Sint An
thoniusschool. Het hele schooljaar
door is er met de leerlingen bij stil
gestaan. Vrijdag was er een viering
in de Willibrorduskerk, die leerlin
gen en personeel in het speciale
schoolshirt bijwoonden. Aanslui
tend gaf een goochelaar een voor
stelling voor de kinderen. En 's
middags kwamen vertegenwoordi
gers van andere scholen, van het
bestuur, schoolbegeleidingsdienst,
parochie, oud-bestuursleden en
oud-personeelsleden naar de recep
tie ter gelegenheid van honderd
jaar rooms-kathoIieKe basisschool
Sint Anthonius.
„Ze aten de haring zo uit de
hand", zegt Kees van de Velde ju
nior van de Thoolse vishandel De
Eendracht. Hij heeft het over de
prinsen Maurits en Kloris. De zo
nen van Pieter van Vollenhoven,
waren net als hun vader zelf en
andere landelijke hotemetoten uit
de politiek en het bedrijfsleven,
aanwezig op de nationale haring
partij op kasteel Nijenrode in
Breukelen. De Eendracht kreeg
de tweede prijs voor de wijze
waarop zij de haring daar ser
veerde.
De Thoolse zeevisgroothandel was
één van de tien uitgenodigde visde-
taillisten voor de haringpartij. Vol
gens traditie wordt tijdens het lan
delijke feestje de Hollandse Nieuwe
door de genodigde vishandels aan
de ongeveer 900 'hoge gasten' op
eigen wijze aangeboden.
„We moesten onze kraam aankle
den en daarbij onszelf en de provin
cie promoten. Omdat de mosselen
veel in het nieuws zijn geweest,
hebben we die er extra uitgehaald
voor Zeeland."
De mosselen lagen in een aquarium
met daarbij oesters en een dakpan
met oesterbroed. De laatste had Van
de Velde geleend van de Kiwanis-
club Tholen die het oesterbroed op
deze ouderwetse wijze vangt in de
Oosterschelde. „Alles in het aquari
um leefde lekker. Dat maakt het wat
leuker om te zien", zegt Van de Vel
de. Ze hadden een grote haringkar
meegenomen en die volledig inge
richt met streekgebonden producten
zoals uien, lamsoor, zeekraal en
vroege aardappelen. Daarbij lieten
ze ook. een film zien over de mossel-
bewerking.
De nieuwe haring werd geleverd
door de organisatie en het was de
bedoeling dat elke deelnemer die
zelf schoonmaakte en aan de gasten
aanbood. Van De Eendracht waren
ze met zijn vieren present: Kees se
nior, Kees junior en zijn vrouw
Marjo en medewerkster Bennita
Smits. Kees en zijn vader maakten
de vis schoon, Marjo bereidde de
hapjes en Bennita bracht ze rond.
„Het was gewoon keihard werken",
vertelt Kees. Ze kwamen om half
drie 's middags aan om alles op te
bouwen, om half zes begon het feest
en om half tien was de prijsuitrei
king. „We waren pas rond een uur
of één 's nachts weer thuis."
De specialiteit van De Eendracht
was haring met zeekraal. „Gewoon
alles rauw. De zilte smaak van de
zeekraal vult de haring goed aan.
Het is eens wat anders dan de uit
jes." Dat viel vooral in de smaak bij
Marijke Helwegen (presentatrice,
bekend om haar promotie van plas
tische chirurgie). Bennita kan er
achteraf nog hartelijk om lachen.
„Ik moest haar voeren, want zij had
haar handen vol. En ze at achter el
kaar zeekraal op." Ze vindt het
maar een gek mens. „Maar ze had
een hele aardige en nette man."
Hoewel Kees de hele tijd zijn aan
dacht bij het schoonmaken van de
haring heeft gehouden, heeft hij
wel wat meegekregen van de activi
teiten van de gasten. „Nou in die
kringen gaat het er nog al eens flink
aan toe." Meer details geeft hij niet,
maar het komt erop neer dat de high
society ook wel eens gek kan doen.
Zoals Erica Terpstra. „Zij heeft met
mijn vader staan praten. Zo gek als
ze kan zijn, deed ze ook. Een prach
tig mens." Ze vroeg of je dik werd
van haring en Kees senior heeft uit
gelegd dat dat niet het geval was,
omdat er gezonde vetten in zitten.
„Toen pakte ze zo de haring met
zeekraal."
Omdat de dames een hoedenparade
hielden, hadden zij de voorkeur
voor de gesneden stukken haring.
„Als ze die ouderwets gaan happen,
dan valt hun hoed af", vertelt Ben
nita. Het was overigens één grote
modeshow volgens Kees. „Alles
wat je normaal gesproken op tv
ziet, loopt daar rond in allerlei dure
jurken. Ook de ontwerpers Jan des
Bouvrie en Frans Molenaar waren
ér."
Marjo had naast de haring met zee
kraal. hapjes gemaakt van rogge
brood met haring, tzatziki saus, uit
gebakken spek en sla: stokbrood
met haring, zeekraal en tzatziki;
komkommer met haring, uitjes en
zeekraal en stukjes haring met /.ure
augurken en gele uitjes.
der is?" Van de Velde denkt dat het
komt door de manier van schoon
maken. „Wij halen alle graatjes
eruit, terwijl de haring dikker blijft.
Er zijn er ook die de haring snijden,
maar dan blijven er meer graatjes
achter."
De jury van drie viskenners was het
ermee eens, want die vertelde bij de
prijsuitreiking dat de Tholenaren de
haring het beste hadden schoonge
maakt. Toch ging de eerste prijs
naar een ander. „Dat ging puur om
presentatie", zegt Kees. „Die kwa
men uit Limburg en hadden als the
ma de schutterij." Het Thoolse team
hield er een beker en een oorkonde
aan over. „En het is natuurlijk goede
reclame voor jezelf." Kees vond het
erg leuk om mee toen doen en denkt
dat de kans groot is dat hij volgend
jaar weer wordt uitgenodigd. „Hel
was echt een aparte ervaring, met
niets te vergelijken. Heel leuk."
Het team - naast de directeur mo
mentcel negen leerkrachten en een
conciërge - van de Sint Anthonius
school probeert steeds de laatste
ontwikkelingen op onderwijsgebied
te volgen. En het maakt gebruik van
hedendaagse lesmethoden die vol
doen aan de kerndoelen. Ruimtege
brek is door twee recente verbou
wingen opgelost, wat betaald kon
worden met geld voor onderwijs
vernieuwing. In de loop van de ja
ren zijn alle lokalen qua meubilair
hetzelfde ingericht, wat rust uit
straalt naar de leerlingen. Er is een
goede zorgstructuur gecreëerd voor
het begeleiden van zwakke leerlin
gen. Verder heeft de school leefre
gels ingevoerd om te bereiken dat
kinderen zich veilig voelen. De so
ciaal-emotionele ontwikkeling en
het voorkomen van gedragsproble
men krijgen nadrukkelijk aandacht.
Evenals het zelfstandig werken. In
alle leslokalen staan computers, en
inmiddels ook digitale schoolbor
den.
In hel boek maakt Soffers duidelijk
dat de school laagdrempelig wil zijn
voor de ouders, en dat ze goede
contacten onderhoudt met de kerke
lijke parochie. Verder is hij tevreden
over de samenwerking met Kobalt,
voor buiten- en tussenschoolse op
vang. De kinderopvang is op het ter
rein van de school gehuisvest. 'Van
belang is dat we de trein in gang
houden, want stilstand is achteruit
gang', aldus Soffers. Het team blijft,
in belang van de individuele leer
ling. werken aan onderwijskundige
vernieuwingen. Aandachtspunten
voor de korte termijn zijn de aankle
ding van de speelplaats en het resul
taatgericht werken.
In het jubileumboek staat een be
knopte geschiedenis van de school.
De Sint Anthoniusschool begon op
1 november 1908 aan de Dorpsweg
met 88 kinderen. Een R.K. kleuter
school ging op 5 september 1955
van start in Huize Roosevelt; op 2
mei 1960 werd de nieuwbouw naast
de lagere school betrokken. Vanaf
1972 was niet langer het kerkbe
stuur van de Willibrordusparochie
het schoolbestuur, maar kwam er
een stichting Katholiek Onderwijs
Oud-Vossemeer. Deze fuseerde op
1 augustus 1996 met de Lowys Por-
quinstichting, die momenteel 25
scholen in West-Brabant omvat. De
eerste jaren na de fusie functioneer
de de Vossemeerse school nog rede
lijk zelfstandig, met een school
commissie voor de dagelijkse gang
van zaken. Van de stichting geniet
de school veel ondersteuning en
medewerking, aldus Soffers, die
schrijfj dat het aanvoelt als 'een
warm nest'.
Het 36 pagina's tellende boekje be
vat bijdragen van huidige en oud-
personeelsleden, oud-leerlingen en
oud-bestuursleden. Het is rijk geïl
lustreerd, onder meer met foto's
van alle huidige groepen en leer
krachten. Op de voorkant staat het
logo van de school, op de achter
kant een foto-impressie van de acti
viteiten in het jubileumjaar. Het
boekje is aan alle leerlingen én aan
de reünisten uitgereikt.
Stembureau. De leden van de
Thoolse stembureaus krijgen, als
de gemeenteraad akkoord gaat,
met terugwerkende kracht vanaf 1
juni een presentiegeld van 100 in
plaats van 68 euro.
De verhoging heeft ermee te ma
ken dat door het handmatig stem
men en tellen de leden bij verkie
zingen langer op de bureaus
moeten zijn.
Maandagavond is er een informatie
bijeenkomst geweest in de Stove te
Stavenisse, georganiseerd door het
Nederlands kritisch platform wind
energie met als sprekendhr. Jansen.
Een kleine hoeveelheid Stavenisse-
naren, circa 20, was hierbij aanwe
zig. Veel te weinig. De Stove had ei
genlijk te klein moeten zijn. Dhr.
Jansen heeft een hele goede uitleg
gegeven over de gehele windener-
gicperikelen, waaruit blijkt dat er
geen voor-, maar alleen maar nade
len uit voortvloeien die vele miljoe
nen euro's groot zijn. En door wie
moeten deze kosten opgehoest wor
den?
Maandagavond 29 juni komt het
weer aan de orde tijdens de openba
re vergadering van de raadscommis
sie ruimte in het gemeentehuis in
Tholen die voor iedereen toeganke
lijk is. Volgens geruchten zal er nog
een en ander aan het plan aangepast
of gewijzigd moeten worden alvo
rens men over kan gaan tot het
plaatsen van deze gigantisch hori-
zonvervui lende en tot in de verste
omgeving zichtbare windmolens.
Kom met z'n allen naar deze verga
dering met als motto: Tholenaren
tegen wind.
Men leest wel over windenergie in
Stavenisse, maar dit is niet iets wat
alleen met Stavenisse te maken
heeft, maar met iedere nuchter den
kende inwoner van ons mooie ei
land Tholen. De plaats waar 8 wind
molens gepland staan, is een directe
verpesting van heel het landschap in
de omgeving van Stavenisse en
Sint-Maartensdijk. Vanaf een groot
deel van het eiland zullen die zicht
baar zijn, zoals dé molens tussen
Sint-Annaland en Stavenisse. Als je
vanuit Bergen opZóom'komt. zie je
ze al bij de brug over het Schelde-
Rijnkanaal.
Geachte bestuurders van onze ge
meente Tholen, wordt eens wakker!
Kom tot bezinning en zet per direct
een punt achter deze hele onzinnige
plannen. Denk aan de bevolking van
het gehele eiland Tholen.
Ik hoop maandagavond op een mas
sale opkomst. Laat desnoods met
spandoeken zien dat we met z'n al
len een goede strijd voeren om ons
mooie eiland Tholen te behouden.
Het hele Hof van Tholen 2 zou veel
te klein moeten zijn. Het gaat om
een nuttig iets.
Huib de Vos,
Stavenisse.
www.qeilinqs.keurslager.nl
V.l.n.r. Aad Veenman van de stichting Hollandse Haringpartij. Kees van de Velde sr., Erica Terpstra, Marjo van de Velde, Bennita Smits en
Kees van de Velde jr. in de kraam van De Eendracht op Nijenrode.
L- t 4 s
VVD-coryfee Hans Wiegel kwam
een poosje bij de kraam staan vol
gens Van de Velde. „Hij vond ze
heerlijk." Bennita vertelt dat pre
sentatrice Catherine Keijl samen
met Helwegen langskwam, maar
ook presentator Willibrord Frequin
en Gerda Havertong van Sesam
straat. De laatste was erg gezellig
volgens Bennita. „Ze moest een
paar telefoontjes plegen, maar zo
dra ze ophing, deed ze net alsof ze
je al jaren kent. Hé merssie, zei ze
telkens."
Elke kraam kreeg gemiddeld acht
emmers haring om te verwerken,
maar bij die van de Eendracht wer
den het twaalf emmers. „Er gingen
er bij ons veel meer weg. dat viel
zelfs die jongen op die de voorraad
steeds aanvulde." Volgens Van de
Velde viel hun haring in de smaak.
„Een aantal mensen kwam steeds
terug. Ze vroegen, hoe kan dat nou,
dat die haring bij jullie veel lekker-
V
Ontdek welke meubelen in de opruimingcollectie zitten op:
Vraag naar de uoorwaarden in de winkel. 2
In de opruiming: 3B, Baan, Bench, Bylsma, Leolux, Montis, Rolf Benz, Schuitema, Van Rossum, Wade enz.
Advertentie I.M.