'Heel super dat meester Lauwerijssen ook naar de schoolreünie is gekomen' Kees van de Velde laat prinsen Maurits en Floris flink genieten 'Ook kleine dorpsschool moet met tijd meegaan' www.interieur-paauwe.nl Vishandel De Eendracht tweede prijs op nationale haringpartij Tholenaren tegen wind Donderdag 25 juni 2009 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 „Ik heb de school nog nooit zó vol mensen gezien die ik niet ken. Maar ik ben er blij mee." Directeur Piet Soffers van de Sint Anthoniusschool in Oud-Vossemeer begroet de reünisten bij het eeuwfeest van de basisschool en thousiast. Vrijdagavond treffen zo'n 180 oud-leerlingen en -leerkrachten oude bekenden. De oudste is bijna 87, de jongste een jaar of veertien. Anthoniusbeeld Levenswijsheid Oud-leerlingen uit Luxemburg en Verenigde Staten op reünie Sint Anthonius Kolenkachels Grote modeshow Jubileumboek 100 jaar Anthoniusschool Ook een kleine dorpsschool moet met zijn tijd meegaan. Dat schrijft directeur Piet Soffers van de R.K. basis school Sint Anthonius in het jubileumboek fer gelegen heid van het honderdjarig bestaan. In de tien jaar dat hij leiding geeft aan de Oud-Vossemeerse school, zag Soffers het leerlingenaantal stijgen van 67 naar honderd. Hij wijt dat aan de veranderingen die zijn doorgevoerd. Warm nest Stemmen van lezers Veel lekkerder -«*8 Geduldig wachten de bezoekers van bekende gezichten. Maar ook de de reünie aan de ingang van de school op hun beurt. Hun naam kaartjes worden opgezocht, de be taling gecontroleerd en consumptie bonnen uitgedeeld. In de rij ontstaan spontane gesprekken tus sen mensen die elkaar soms al lan gere tijd niet hebben gezien. Bij de Eendrachtbode-verslaggever duurt het even voor hij de kleuterjuf her kent waarbij hij 46 jaar geleden in de klas zat. Juffrouw Uijtdewilligen stond van 1958 tot 1970 aan Kleu terhof Sint Janneke en zij ontmoet deze avond heel wat leerlingen van toen. De kleuterschool verhuisde twintig jaar geleden van de Dorps weg naar het gebouw van de Sint Anthoniusschool aan de Burg. Ver- sluijsstraat; samen vormden ze sinds 1985 één basisschool. In de gemeenschapsruimte van de school zoeken de zeventigers en tachtigers - en dat zijn er flink wat - een stoel op. De jongere reünisten verzamelen aan statafels of lopen wat rond. De gesprekken komen vanzelf. Vijftigers die al jaren elders wonen, zien niet alleen klasgenoten terug, maar ook buren en familiele den. Gerda Muskens-Boogaart uit Oudenbosch begroet enthousiast haar vroegere buurvrouw Betsy de Koning-Havermans, die op haar beurt haar nichten uit Nispen, Steenbergen en Roosendaal spreekt. Ruim de helft van de aangemelde reünisten woont niet meer in het dorp. Jeannette Bosters-Verhees uit Nieuw-Vossemeer is met drie zus sen naar de reünie gekomen, en treft daar haar oud-klasgenoot Digny van der Zande die 48 jaar geleden met zijn ouders naar Luxemburg ver huisde. Er zijn meer broers en zus sen die samen naar het schoolfeest zijn gekomen. Ook zijn van families twee. soms zelfs drie, generaties aanwezig. De namen op de kaartjes klinken bekend en vertrouwd: Hom mel. Havermans, Van der Zande, Verhees, Timmermans, Keijzers, De Koning, Boogaart. Mees, Piasmans. Directeur Soffers verwelkomt de aanwezigen kort. Hij vertelt dat hij tien jaar directeur van de school is. En dat hij zich realiseert dat veel aanwezigen nooit op de school in de Burg. Versluijsstraat hebben ge zeten. Daarom wijst hij op het beeld van de H. Anthonius van Pa dua. „Dat herkent u vast wel. Het komt uit de topgevel van de oude school aan de Dorpsweg en is des tijds meeverhuisd." De nieuwe school is sinds 1977 in gebruik. Bij het beeld is een kleine expositie in gericht. met foto's en andere schoolmaterialen. Heel wat bezoe kers speuren er naar bekende ge zichten. De leerkrachten Hélène de Greef en Fien Cools, inmiddels veertig jaar aan de school verbon den, zien vanzelfsprekend heel veel oud-leerkrachten Van Loenhout (invalkracht), Aarden (handvaar digheid) en Hellemons (kleuterjuf), en de oud-directeuren Rijk en Lau- werijssen hebben veel aanspraak. Mirjam de Graaf-de Ruijter komt met haar broer Jaap uit Amsterdam naar de reünie. Mirjam is pas terug in Nederland en woont tijdelijk in het huis van haar ouders in Scher- penisse. „Mijn man werkt bij Sabic en werd uitgezonden. We hebben eerst twee jaar in Pittsfield in Mas sachusetts gewoond, daarna twee jaar in Cartagena in Spanje. Vorig jaar gingen we terug naar de Ver enigde Staten, naar Newburgh in Idiana", vertelt ze. De wereldwijde recessie heeft Sabic doen besluiten om alle uitgezonden medewerkers terug te trekken. Daarom komt er een jaar eerder dan gepland een einde aan Mirjams verblijf in de States. ,,lk had er nog wel willen blijven. Het bevalt me wel om an dere culturen te beleven." Het weerzien met haar oud-klasge noten noemt Mirjam 'absoluut leuk'. Toch zeker omdat negen van de veertien naar de reünie zijn ge komen. In 1985 zaten ze in de zes de klas en de meesten hebben el kaar daarna niet meer gezien. Ze wonen verspreid over het land, Linda Grebe-Heijdra bijvoorbeeld in Lelystad. De groep raakt niet uitgekletst, gaat als laatste weg van de reünie. „Het was geweldig om zo als groep weer bij elkaar te zijn", vindt Miranda de Gronckel- v.d. Zande. Zij is in hét dorp blij ven wonen. En zelfs op een toe passelijke plek: de voormalige hoofdonderwijzerswoning aan de Dorpsweg. „Een van de oude schoollokalen is nu onze garage." Miranda is blij dat ook meester Lauwerijssen er is. „Dat is heel su per!" De onderwijzer - hij staat in middels veertig jaar voor de klas - verliet de Sint Anthoniusschool te gelijk met deze klas. Hij herinnert zich de groep goed. „Ze barstte van de energie en leefde zich met name in de gymzaal stevig uit. Maar het was geen drukke klas. Een klas die wilde luisteren en leren, en dat is belangrijk. Ze hebben hard ge werkt." Lauwerijssen ziet nog wel eens oud-leerlingen in de carna valsoptocht in zijn woonplaats Hoogerheide. Hij werkt nu in Ber gen op Zoom. „Ik was bijna 27 toen ik in Oud-Vossemeer begon. In mijn negen jaren hier heb ik veel levenswijsheid opgedaan." De leer kracht doelt op het omgaan en sa menwerken met protestanten. „Ik ben ook naar de hoofdenkring in Tholen gegaan." Lauwerijssen was de eerste directeur die buiten het dorp woonde. „Ik had nog geen jaar een nieuwe woning in Hooger heide. Voorzitter Uijtdewilligen De zesde klas uit 1985 is op de reünie het best vertegenwoordigd, met negen van de veertien leerlingen. Van links naar rechts zitten op de voorste rij Patrick Mees, Mirjam de Graaf-de Ruijter en Miranda de Gronckel-van der Zande; op de tweede rij Nicole van Geel- Graauwmans, Linda Grebe-Heijdra en Angelique Pipping; en achteraan Ingrid van Loenhout-Timmermans, Irene du Pont en Pepita van de Laak. Links staat toenmalig hoofdonderwijzer Jan Lauwerijssen. van het schoolbestuur vond het geen probleem dat ik dgar bleef wonen." De oudste reünisten zijn Arie Steijns en Dina van Diesen- Schoep. Hij hoopt in juli 87 te wor den, zij in september 84 jaar. Beide gingen in de jaren twintig naar de school aan de Dorpsweg. Dina was nog vijf toen ze in de eerste klas kwam, en moest daarom een jaar langer op school blijven, vertelt ze. Ze woonde op het Heintjesdorp, een rijtje huizen aan de Patrijzen- weg. „Ik kon goed leren. Maar de eerste van de klas ben ik nooit ge weest. Dat was altijd een kind van een boer", vertelt Dina. Na de la gere school ging ze uit werken. „Op mijn veertiende, bij boer Ak kermans in Sint-Annaland. Ik had naar de huishoudschool gekund, maar ik was zó verlegen dat ik het niet wilde." Later diende de Vosse- meerse een jaar in Antwerpen en daar had ze het goed naar de zin. Tijdens de oorlog kwam ze in Ber gen óp Zoom terecht, leerde daar haar man kennen en trouwde. Ze heeft drie' dochters, zes kleinkinde ren en twee achterkleinkinderen, vertelt ze. Van de school herinnert ze zich de grote kolenkachels, die Kee Etienne 's winters elke morgen kwam aanmaken. „Als je straf kreeg, moest je op je knieën achter de grote schermen gaan zitten die rond de kachel stonden." Dina zat eerst bij juffrouw Mie Hommel in de klas, daarna bij juf frouw Cato Hommel en ten slotte bij meester Van Oosterhout. Ook Arie Steijns maakte die drie leer krachten mee. „Juffrouw Cato was aan haar eerste jaar bezig toen ik op school kwam. We zaten met vijftien kinderen in de klas. Ik kan ze zo al lemaal opnoemen, maar van die nog leven is niemand op de reü nie." Allebei vonden ze juffrouw Cato erg streng, iets wat ook jonge re aanwezigen beamen. „Juffrouw Mie was liever", zegt Dina. Arie herinnert zich dat hij als kind door deweeks elke morgen vóór school tijd naar de kerk moest. Hij woonde op de Drie Zwaantjes, langs de weg naar Tholen, en kwam te voet naar het dorp. „Na de kerk aten we onze boterhammen op bij een zus van mijn moeder. Maar die had dan nooit de kachel aan omdat ze 's nachts bij een oude vrouw in het dorp ging slapen. Het was er dan ook vaak erg koud in huis." Dat er op het schoolplein niet gevoetbald mocht worden, weet Arie ook heel goed. „Juffrouw Cato wilde het niet hebben. Toen ze een keer naar bui ten wilde komen om ons het voet ballen te beletten, stak er snel ie mand een steen onder de deur zodat ze die niet open kon krijgen." Dina van Diesen-Schoep (83) uit Bergen op Zoom en Arie Steijns (bijna 87) uit Oud-Vossemeer zijn de oudste deelnemers aan de reünie van de Sint Anthoniusschool. Arie ging na de lagere school aan de slag in het loonbedrijf van zijn vader en bleef in het dorp wonen. Hij haalde later nog zijn midden standsdiploma. Ook zijn twee dochters gingen naar de Sint An thoniusschool. En zijn vijf klein kinderen. „Mijn laatste kleinkind is net van school", vertelt hij. Toen Arie van de reünie hoord.e, heeft hij zich meteen aangemeld. Hij vindt het gezellig. „Maar ik zie best vreemde gezichten. Mensen die jonger zijn dan ik, zijn soms be hoorlijk veranderd." Ook Dina heeft het naar de zin. „Mijn nichtje vroeg me om naar de reünie te ko men. Eerst dacht ik: ik ken daar geen mens. Maar dat valt alles mee, het is leuk." Alle reünisten kregen bij het weggaan een jubi leumboek mee naar huis. De reünie sloot de festiviteiten af rond het eeuwfeest van de Sint An thoniusschool. Het hele schooljaar door is er met de leerlingen bij stil gestaan. Vrijdag was er een viering in de Willibrorduskerk, die leerlin gen en personeel in het speciale schoolshirt bijwoonden. Aanslui tend gaf een goochelaar een voor stelling voor de kinderen. En 's middags kwamen vertegenwoordi gers van andere scholen, van het bestuur, schoolbegeleidingsdienst, parochie, oud-bestuursleden en oud-personeelsleden naar de recep tie ter gelegenheid van honderd jaar rooms-kathoIieKe basisschool Sint Anthonius. „Ze aten de haring zo uit de hand", zegt Kees van de Velde ju nior van de Thoolse vishandel De Eendracht. Hij heeft het over de prinsen Maurits en Kloris. De zo nen van Pieter van Vollenhoven, waren net als hun vader zelf en andere landelijke hotemetoten uit de politiek en het bedrijfsleven, aanwezig op de nationale haring partij op kasteel Nijenrode in Breukelen. De Eendracht kreeg de tweede prijs voor de wijze waarop zij de haring daar ser veerde. De Thoolse zeevisgroothandel was één van de tien uitgenodigde visde- taillisten voor de haringpartij. Vol gens traditie wordt tijdens het lan delijke feestje de Hollandse Nieuwe door de genodigde vishandels aan de ongeveer 900 'hoge gasten' op eigen wijze aangeboden. „We moesten onze kraam aankle den en daarbij onszelf en de provin cie promoten. Omdat de mosselen veel in het nieuws zijn geweest, hebben we die er extra uitgehaald voor Zeeland." De mosselen lagen in een aquarium met daarbij oesters en een dakpan met oesterbroed. De laatste had Van de Velde geleend van de Kiwanis- club Tholen die het oesterbroed op deze ouderwetse wijze vangt in de Oosterschelde. „Alles in het aquari um leefde lekker. Dat maakt het wat leuker om te zien", zegt Van de Vel de. Ze hadden een grote haringkar meegenomen en die volledig inge richt met streekgebonden producten zoals uien, lamsoor, zeekraal en vroege aardappelen. Daarbij lieten ze ook. een film zien over de mossel- bewerking. De nieuwe haring werd geleverd door de organisatie en het was de bedoeling dat elke deelnemer die zelf schoonmaakte en aan de gasten aanbood. Van De Eendracht waren ze met zijn vieren present: Kees se nior, Kees junior en zijn vrouw Marjo en medewerkster Bennita Smits. Kees en zijn vader maakten de vis schoon, Marjo bereidde de hapjes en Bennita bracht ze rond. „Het was gewoon keihard werken", vertelt Kees. Ze kwamen om half drie 's middags aan om alles op te bouwen, om half zes begon het feest en om half tien was de prijsuitrei king. „We waren pas rond een uur of één 's nachts weer thuis." De specialiteit van De Eendracht was haring met zeekraal. „Gewoon alles rauw. De zilte smaak van de zeekraal vult de haring goed aan. Het is eens wat anders dan de uit jes." Dat viel vooral in de smaak bij Marijke Helwegen (presentatrice, bekend om haar promotie van plas tische chirurgie). Bennita kan er achteraf nog hartelijk om lachen. „Ik moest haar voeren, want zij had haar handen vol. En ze at achter el kaar zeekraal op." Ze vindt het maar een gek mens. „Maar ze had een hele aardige en nette man." Hoewel Kees de hele tijd zijn aan dacht bij het schoonmaken van de haring heeft gehouden, heeft hij wel wat meegekregen van de activi teiten van de gasten. „Nou in die kringen gaat het er nog al eens flink aan toe." Meer details geeft hij niet, maar het komt erop neer dat de high society ook wel eens gek kan doen. Zoals Erica Terpstra. „Zij heeft met mijn vader staan praten. Zo gek als ze kan zijn, deed ze ook. Een prach tig mens." Ze vroeg of je dik werd van haring en Kees senior heeft uit gelegd dat dat niet het geval was, omdat er gezonde vetten in zitten. „Toen pakte ze zo de haring met zeekraal." Omdat de dames een hoedenparade hielden, hadden zij de voorkeur voor de gesneden stukken haring. „Als ze die ouderwets gaan happen, dan valt hun hoed af", vertelt Ben nita. Het was overigens één grote modeshow volgens Kees. „Alles wat je normaal gesproken op tv ziet, loopt daar rond in allerlei dure jurken. Ook de ontwerpers Jan des Bouvrie en Frans Molenaar waren ér." Marjo had naast de haring met zee kraal. hapjes gemaakt van rogge brood met haring, tzatziki saus, uit gebakken spek en sla: stokbrood met haring, zeekraal en tzatziki; komkommer met haring, uitjes en zeekraal en stukjes haring met /.ure augurken en gele uitjes. der is?" Van de Velde denkt dat het komt door de manier van schoon maken. „Wij halen alle graatjes eruit, terwijl de haring dikker blijft. Er zijn er ook die de haring snijden, maar dan blijven er meer graatjes achter." De jury van drie viskenners was het ermee eens, want die vertelde bij de prijsuitreiking dat de Tholenaren de haring het beste hadden schoonge maakt. Toch ging de eerste prijs naar een ander. „Dat ging puur om presentatie", zegt Kees. „Die kwa men uit Limburg en hadden als the ma de schutterij." Het Thoolse team hield er een beker en een oorkonde aan over. „En het is natuurlijk goede reclame voor jezelf." Kees vond het erg leuk om mee toen doen en denkt dat de kans groot is dat hij volgend jaar weer wordt uitgenodigd. „Hel was echt een aparte ervaring, met niets te vergelijken. Heel leuk." Het team - naast de directeur mo mentcel negen leerkrachten en een conciërge - van de Sint Anthonius school probeert steeds de laatste ontwikkelingen op onderwijsgebied te volgen. En het maakt gebruik van hedendaagse lesmethoden die vol doen aan de kerndoelen. Ruimtege brek is door twee recente verbou wingen opgelost, wat betaald kon worden met geld voor onderwijs vernieuwing. In de loop van de ja ren zijn alle lokalen qua meubilair hetzelfde ingericht, wat rust uit straalt naar de leerlingen. Er is een goede zorgstructuur gecreëerd voor het begeleiden van zwakke leerlin gen. Verder heeft de school leefre gels ingevoerd om te bereiken dat kinderen zich veilig voelen. De so ciaal-emotionele ontwikkeling en het voorkomen van gedragsproble men krijgen nadrukkelijk aandacht. Evenals het zelfstandig werken. In alle leslokalen staan computers, en inmiddels ook digitale schoolbor den. In hel boek maakt Soffers duidelijk dat de school laagdrempelig wil zijn voor de ouders, en dat ze goede contacten onderhoudt met de kerke lijke parochie. Verder is hij tevreden over de samenwerking met Kobalt, voor buiten- en tussenschoolse op vang. De kinderopvang is op het ter rein van de school gehuisvest. 'Van belang is dat we de trein in gang houden, want stilstand is achteruit gang', aldus Soffers. Het team blijft, in belang van de individuele leer ling. werken aan onderwijskundige vernieuwingen. Aandachtspunten voor de korte termijn zijn de aankle ding van de speelplaats en het resul taatgericht werken. In het jubileumboek staat een be knopte geschiedenis van de school. De Sint Anthoniusschool begon op 1 november 1908 aan de Dorpsweg met 88 kinderen. Een R.K. kleuter school ging op 5 september 1955 van start in Huize Roosevelt; op 2 mei 1960 werd de nieuwbouw naast de lagere school betrokken. Vanaf 1972 was niet langer het kerkbe stuur van de Willibrordusparochie het schoolbestuur, maar kwam er een stichting Katholiek Onderwijs Oud-Vossemeer. Deze fuseerde op 1 augustus 1996 met de Lowys Por- quinstichting, die momenteel 25 scholen in West-Brabant omvat. De eerste jaren na de fusie functioneer de de Vossemeerse school nog rede lijk zelfstandig, met een school commissie voor de dagelijkse gang van zaken. Van de stichting geniet de school veel ondersteuning en medewerking, aldus Soffers, die schrijfj dat het aanvoelt als 'een warm nest'. Het 36 pagina's tellende boekje be vat bijdragen van huidige en oud- personeelsleden, oud-leerlingen en oud-bestuursleden. Het is rijk geïl lustreerd, onder meer met foto's van alle huidige groepen en leer krachten. Op de voorkant staat het logo van de school, op de achter kant een foto-impressie van de acti viteiten in het jubileumjaar. Het boekje is aan alle leerlingen én aan de reünisten uitgereikt. Stembureau. De leden van de Thoolse stembureaus krijgen, als de gemeenteraad akkoord gaat, met terugwerkende kracht vanaf 1 juni een presentiegeld van 100 in plaats van 68 euro. De verhoging heeft ermee te ma ken dat door het handmatig stem men en tellen de leden bij verkie zingen langer op de bureaus moeten zijn. Maandagavond is er een informatie bijeenkomst geweest in de Stove te Stavenisse, georganiseerd door het Nederlands kritisch platform wind energie met als sprekendhr. Jansen. Een kleine hoeveelheid Stavenisse- naren, circa 20, was hierbij aanwe zig. Veel te weinig. De Stove had ei genlijk te klein moeten zijn. Dhr. Jansen heeft een hele goede uitleg gegeven over de gehele windener- gicperikelen, waaruit blijkt dat er geen voor-, maar alleen maar nade len uit voortvloeien die vele miljoe nen euro's groot zijn. En door wie moeten deze kosten opgehoest wor den? Maandagavond 29 juni komt het weer aan de orde tijdens de openba re vergadering van de raadscommis sie ruimte in het gemeentehuis in Tholen die voor iedereen toeganke lijk is. Volgens geruchten zal er nog een en ander aan het plan aangepast of gewijzigd moeten worden alvo rens men over kan gaan tot het plaatsen van deze gigantisch hori- zonvervui lende en tot in de verste omgeving zichtbare windmolens. Kom met z'n allen naar deze verga dering met als motto: Tholenaren tegen wind. Men leest wel over windenergie in Stavenisse, maar dit is niet iets wat alleen met Stavenisse te maken heeft, maar met iedere nuchter den kende inwoner van ons mooie ei land Tholen. De plaats waar 8 wind molens gepland staan, is een directe verpesting van heel het landschap in de omgeving van Stavenisse en Sint-Maartensdijk. Vanaf een groot deel van het eiland zullen die zicht baar zijn, zoals dé molens tussen Sint-Annaland en Stavenisse. Als je vanuit Bergen opZóom'komt. zie je ze al bij de brug over het Schelde- Rijnkanaal. Geachte bestuurders van onze ge meente Tholen, wordt eens wakker! Kom tot bezinning en zet per direct een punt achter deze hele onzinnige plannen. Denk aan de bevolking van het gehele eiland Tholen. Ik hoop maandagavond op een mas sale opkomst. Laat desnoods met spandoeken zien dat we met z'n al len een goede strijd voeren om ons mooie eiland Tholen te behouden. Het hele Hof van Tholen 2 zou veel te klein moeten zijn. Het gaat om een nuttig iets. Huib de Vos, Stavenisse. www.qeilinqs.keurslager.nl V.l.n.r. Aad Veenman van de stichting Hollandse Haringpartij. Kees van de Velde sr., Erica Terpstra, Marjo van de Velde, Bennita Smits en Kees van de Velde jr. in de kraam van De Eendracht op Nijenrode. L- t 4 s VVD-coryfee Hans Wiegel kwam een poosje bij de kraam staan vol gens Van de Velde. „Hij vond ze heerlijk." Bennita vertelt dat pre sentatrice Catherine Keijl samen met Helwegen langskwam, maar ook presentator Willibrord Frequin en Gerda Havertong van Sesam straat. De laatste was erg gezellig volgens Bennita. „Ze moest een paar telefoontjes plegen, maar zo dra ze ophing, deed ze net alsof ze je al jaren kent. Hé merssie, zei ze telkens." Elke kraam kreeg gemiddeld acht emmers haring om te verwerken, maar bij die van de Eendracht wer den het twaalf emmers. „Er gingen er bij ons veel meer weg. dat viel zelfs die jongen op die de voorraad steeds aanvulde." Volgens Van de Velde viel hun haring in de smaak. „Een aantal mensen kwam steeds terug. Ze vroegen, hoe kan dat nou, dat die haring bij jullie veel lekker- V Ontdek welke meubelen in de opruimingcollectie zitten op: Vraag naar de uoorwaarden in de winkel. 2 In de opruiming: 3B, Baan, Bench, Bylsma, Leolux, Montis, Rolf Benz, Schuitema, Van Rossum, Wade enz. Advertentie I.M.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2009 | | pagina 3