.fl J
*Bü vrienden kom ik wel (os*
'Geen binnenvetter, seen prater*
'Ik zeg meestal wat ik denk*
f
1
I
J
gewoon doen'
Aparte stageplek m '||j dacht eerst wat eng, later: toch maar
Eersteklassers als ontwerpers jop
ppwpwmmp
Kies tussen: prater of binnenvettervrijgezel of vriend(in), school of hobby?
Donderdag 28 mei 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
De een heeft een vijver, de andere een graffiti
muur, maar bijna allemaal ontwerpen ze een
sportveldje en veel prullenbakken. Leerlingen
uit de eerste klas van het Calvijn college en het
Westerpoort college in Tholen presenteerden
aan wethouder M.A.E. Velthuis hun maquettes
voor een jongerenontmoetingsplaats (jop).
Ittfl
v wM
Arno Rottier (14) uit Poortvliet:
Lydia Kramer (15) uit Tholen:
Dennis van Dijke (16) uit Tholen:
OSNOVNA SKOLA KACUNI
Wendy van Poortvliet van het
Westerpoort college plaatst
de maquette van haar school
op de poef in de raadzaal van
het gemeentehuis.
De kleurige ontwerpen staan op de grote poef midden in de raad
zaal. De leerlingen presenteren ze een voor een en lichten hun
ideeën toe. Anderen mogen er commentaar op leveren. De leer
lingen hebben ze samen gemaakt op een schoolmiddag in maart.
Het samenwerken vloeit voort uit het antipestprogramma van de
jongerenraad. Leerlingen van beide scholen leren elkaar op deze
manier beter kennen en leren samen te werken. Bij de presenta
tie waren acht leerlingen van het Calvijn college en vijf van het
Westerpoort college aanwezig. De eersteklassers konden zelf
aangeven wat ze belangrijk vinden aan een plek waar hangjonge
ren samen komen. Er zijn er nu twee, eentje in Sint-Annaland en
eentje in Sint-Philipsland. De gemeente wil er meer maken en
heeft daarom de hulp ingeroepen van de jeugd die er mogelijk la
ter zelf ook gebruik van gaat maken. Bij het ene ontwerp zit een
trapveldje, bij het ander een basketbalveldje. Het een is afge
schermd met een hek(je), het andere niet. De meeste jops heb
ben een dak en of een muur waar jongeren onder of achter kun
nen schuilen. Op een maquette is een wand die is bedoeld voor
graffiti. Dat was nieuw voor de wethouder.
Er was ook een ontwerp met een vijver. Gezellig en er is wat te
zien, zei een van de ontwerpers, maar een ander was bang dat
de vijver snel zal vervuilen. Er was ook een jop van een lamp
voorzien die aan het dak hing. De wethouder vond het niet zo'n
goed idee omdat een jop volgens haar hufterproof moet zijn.
Vandalen moeten niet de kans krijgen de boel te slopen. Het aan
leggen van een jop is heel duur, vertelde ze. Alleen al een skate-
baantje kost 20.000 euro en een voetbalkooi 18.000 euro. Ze
was blij met de maquettes, maar het duurt nog wel even voordat
er weer een jongerenontmoetingsplaats wordt aangelegd omdat
er voorlopig nog geen geld voor is. Eerst zijn de voorzieningen
voor 12-jarigen en ouder aan de beurt. Op alle speelveldjes komt
een bankje te staan.
De uit Tholen afkomstige Annika Boxhoorn be
gint na haar eindexamen eind juni op de popaca
demie in Rotterdam aan haar solocarrière als
popzangeres. De 22-jarige zangeres wil rijk en be
roemd worden, zegt ze aan de tuintafel achter de ouderlijke woning
aan de Stoofstraat in Tholen. Ze volgde vier jaar lang de studierichting
popmuziek.
Op 30 juni studeert ze af met een optreden op het poppodium Water
front in de Maasstad. De popacademie maakt deel uit van de hogeschool
voor de kunsten Codarts. Om toegelaten te worden moeten studenten
auditie doen voor een commissie die bestaat uit docenten van het con
servatorium. ,,Het is meteen de start van mijn solocarrière. Het is alle
maal eigen werk wat ik breng. Ik schrijf alle liedjes zelf en ik heb er een
band bijgezocht. De examinatoren willen zien hoe je jezelf op de markt
gaat zetten."
Annika heeft er alle vertrouwen in. Haar muziekgenre is pop en poprock.
Met een knipoog naar Coldplay. Anouk en P.J. Harvey. Voor het eindexa
men doet ze een aantal try outs. Het
gaat tenslotte om een optreden van
een uur op het eindexamen. Plus
toegiften: Want daar rekent ze wel j
op. Die toegiften moet ze nog
schrijven, zegt ze. Ze doet daar I
niet moeilijk over. Ze heeft er
voor geleerd. Nu al geeft ze
workshops tekstschrijven,
coacht ze bandjes en geeft ze
muziekles. Voor een extra
zakcentje werkt ze in de ho
reca. Ze woont in Rotter-
dam. Het is goed werken in
de Randstad." Het is haar droom de beste zangeres van Nederland te worden. ,,lk wilde altijd al van
mijn hobby mijn beroep maken. Ik zal blij zijn als ik er echt van kan leven. Als ik veel geld verdien dan
krijgt mijn vader een fiets", lacht ze.
^Annika Boxhoorn in de tuin dttitet
de woning ooit de Stö&fstraat in Tholen.
1 Mis je iets op deze pagina of heb je an-
'dere tips? Laat het ons weten. Maak
van de jongerenpagina jouw pagina en
geef je ideeën door aan de redactie via
1 jongerenpagina@eendrachtbode.nl
„Ik ben totaal geen prater. Als ik
iets wil vertellen dan moet ik me
wel eerst op mijn gemak voelen.
Bij vrienden en klasgenoten kom
ik wel los, maar als ik ergens bin
nenstap zal ik nooit zelf aan een
onderwerp beginnen. Wel als ze
er vragen stellen.
Een vriendin heb ik nog niet. Ik
kan nu doen en laten wat ik wil.
Als ik een vriendin zou hebben,
dan zou ik meer met haar omgaan
en meer rekening houden met din
gen.
Ik voetbal graag met vrienden.
Niet bij een club maar wel op het
voetbalveld of in de voetbalkooi. Ik
maak meestel eerst mijn huis
werk. Als er tijd over is, ga ik voet
ballen. Ik zou geen beroep willen
maken van mijn hobby, maar ik
doe het wel graag. Na het Calvijn-
college in Tholen ga ik naar het
Hoornbeekcollege in Goes voor
onderwijs-assistent. Daarna wil ik
doorleren voor onderwijzer."
„Ik ben meer een prater. Ik zeg meestal
wat ik denk, maar het ligt er wel aan wat
voor leeftijd de anderen hebben. Als ik met
ouderen praat, pas ik me aan. Dan let ik
meer op mijn taal. Dan probeer ik op een
volwassen manier te praten. Ik krop geen
gevoelens op. Er is altijd wel iemand met
wie ik daarover kan praten.
Ik ben nu nog vrijgezel, maar ik ben wel op
zoek naar een vriendin. Ik heb al bijna een
vriendin. Ze moet lief zijn en iemand die
me makkelijk begrijpt. Een Nederlands
meisje en het liefst in de buurt en niet te
jong. Maar als het niks is, dan kap ik er ge
woon mee. School is belangrijk. Ik zit op
het Markiezaat college in Bergen op
Zoom, maar het is leuker om te voetballen.
Ik zit bij Tholense Boys, de B1. Twee keer
in de week trainen, op zaterdag wedstrijd
spelen.
Ik heb genoeg tijd voor mijn huiswerk. Dat
maak ik op school al af. Ik moet nog twee
jaar naar school. Ik denk dat ik daarna ga
werken. Van voetbal mijn beroep maken,
zal niet gaan, zo goed ben ik niet."
„Ik ben geen binnenvetter, maar ook
niet echt een prater. Ik vertel het
meest op plaatsen waar ik me thuis
voel, op school en thuis, bij vrienden
en vriendinnen. Als er iets is vertel ik
dat meestal wel aan mijn vriendin
nen.
Ik ben niet op zoek naar een vriend.
Later als ik wat ouder ben, wil ik wel
verkering. Ik ben nog te jong. En le
ren moet. Dat gaat voor. Het is be
langrijker dan je hobby. In mijn vrije
tijd ben ik het liefst buiten. Fietsen
en spelen met mijn drie jongere
broertjes en twee zusjes. Ik ga graag
om met kinderen. Ik heb nog een
broer maar die is ouder, daar speel ik
niet mee.
Omdat ik graag met kinderen omga,
wil ik na het Calvijn college naar het
Hoornbeek college in Goes om voor
onderwijsassistente te leren. Ik hoop
dan met wat oudere kinderen, van 6
en 7 jaar, om te kunnen gaan. Of ik
daarna verder wil als onderwijzeres,
weet ik nog niet."
Frederique
wordt voor paintball.
ui
De school in Bosnië.
De gymzaal is versierd met muurschilderingenzoals de
Olympische ringen, waar Frederique hier mee bezig is.
Het werd stoffig door het verf afkrabben.
Weet jij al waar je stage wil lopen?
Frederique Schrijver.
Weet jij al waar je stage wil lopen?
Frederique Schrijver uit Tholen wist het ook nog niet toen
zij aan haar opleiding begon. En tegen de tijd dat ze stage
moest gaan lopen, waren er geen stageplaatsen meet: De
school ging op zoek naar een alternatief en kwam op een
bijzondere stageplaats uit: een school in Bosnië.
De 18-jarige Frederique Schrijver doet
de opleiding kinderopvang aan het
ROC in Goes. Ze zit in het eerste jaar
en daarbij hoort een aantal dagen sta
ge om praktijkkennis op te doen. De
school ontdekte Out of area, een orga
nisatie die leerprojecten organiseert
met onder andere scholen en jeugd
honken in Bosnië. Een school in het
dorpje Kacuni, vlakbij Sarajevo, kon
wel een grondige renovatie gebruiken.
En daarvoor zouden ze de hulp van de
eerstejaars jeugdzorg en kinderopvang
van het ROC goed gebruiken.
Frederique zag het eerst helemaal niet
zitten om naar zo'n vreemd land te gaan.
„Ik dacht eerst wat eng. Zal ik wel of niet
gaan. Later dacht ik, toch maar gewoon
doen." Ze vond het wel een aparte kans.
Voordat de 45 leerlingen op pad gingen,
moesten ze geld verzamelen voor de reis
(die kostte 400 euro) en voor de materia
len die ze nodig hadden om de gymzaal van
de school op te knappen. Frederique heeft
brieven gestuurd naar familie en kennissen,
waarin ze uitlegde wat ze ging doen. Daar
naast heeft ze veel opgepast. ,,Jk heb bijna
de hele reis daarvan kunnen betalen." Op
het ROC hebben de leerlingen een sponsor
actie gehouden met auto's wassen, oliebol
len verkopen en een feest. „Daarmee heb
ben we 2000 euro opgehaald."
De leerlingen zijn in april voor zes dagen
naar de Osnovna skola Kacuni geweest. Ze
hebben twee groepen gevormd: de ene
groep hield zich bezig met de kinderen, de
andere stortte zich op het opknappen van
de gymzaal. Frederique had de leiding over
het renovatiewerk. „We hadden van te vo
ren al planningen gemaakt over de bouw en
de activiteiten. En bij aankomst gingen we
meteen aan de slag." Dat was nog een te
genvaller, want er was niet voldoende en
niet het juiste gereedschap. „We hebben
met hamers de verf van de muren afge-
krabt, want we hadden geen verfkrabbers.
De volgende dag zijn ze begonnen met ver
ven. Ook dan stuiten ze op de armoede en
de eenvoud in het gebied. „We hadden bij
de verfwinkel de keuze uit drie kleuren:
blauw, geel en rood. En we wilden appeltjes-
groen. Toen zijn we zelf maar aan het men
gen gegaan." Frederique en haar schoolge-
noten hebben de gymzaal gepimpt met
muurschilderingen en de lijnen op de vloer
hebben ze opnieuw ingekleurd.
De kinderen, tussen de zeven en elf jaar
oud, hebben van de andere groep Oud-Hol
landse spelletjes geleerd. Ook kregen ze
stoepkrijt en scoobidootouwtjes cadeau.
„Stoepkrijt kenden ze niet." Dat verbaasde
Frederique enorm. Maar ook dat de kinde
ren niet exact om half negen op school kwa
men. „De kinderen komen naar school wan
neer ze zelf willen. Ze hebben geen vaste
tijd om te beginnen. Ze druppelen allemaal
langzaam binnen."
Een probleem was wel dat de kinderen geen
Engels kenden. „We spraken met handen
en voeten met elkaar.Frederique was ver
baasd over het verschil met Nederland qua
welvaart. „De meeste auto's zijn oud. Soms
zag je een mooie BMW. Alles loopt daar
achter. Zo zijn daar nu de Ninja turtles hele
maal in, terwijl dat bij ons al tien jaar geleden
was. En sommige kinderen lopen in hele ou
derwetse kleren."
Frederique vindt het een onvergetelijke er
varing en wil graag terug. „De kinderen wa
ren zo lief, ze gaven ons van alles zoals een
sleutelhanger, terwijl ze bijna niets hebben."
Naast het klussen hebben de Nederlandse
leerlingen ook wat rondgekeken in de buurt.
Daarbij hebben ze ook nog veel gebouwen
met gaten gezien van de oorlog van veertien
jaar geleden.
