In Tholen wordt onderwijzer meneer
genoemd, meester op rest van het eiland
Zestig jaar trouw na treffen tussen
witte uien op land van Langejan
2e PAASDAG
GEOPEND!
Celstraf geëist voor slaan
met steigerpijp en bierfles
van 11.00 tot 17.00 uur
Veertigers zien elkaar weer op drukbezochte reünie van Ter Tolne
Jo Geene en Mina Brouw uit Tholen vieren diamanten huwelijk
Donderdag 9 april 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Nelly van de Berge uit Tholen en Jocelyn van Nieuwen-
huijzen uit Oosterbeek zien elkaar weer terug na dertig
jaar. Ze herkenden elkaar na al die jaren meteen. Jocelyn
(42) zag weer die ondeugende ogen van haar klasgenoot
je, zegt ze. Ze zaten in 1979 in groep klas 6b van de
openbare basisschool Ter Tolne in Tholen. Vrijdag spra
ken ze elkaar weer op de reünie van de klassen 6a en 6b.
Ruim yeertig leerlingen en (oud) leerkrachten woonden
de reünie bij.
Tumult
Getrouwd
Niet opblazen
Vechten
Ramp
Plantjes
3
Kamer wil meer
geld lokale omroep
Heffing gebouwd
blijft onveranderd
Officier:Klein wonder dat slachtoffer nog leeft'
Er heerste vorig jaar die nacht van 14 op 15 november in
Sint-Maartensdijk de nodige onrust met vechtpartijen en
opstootjes. Maar volgens officier van justitie G. van der
Hofstede sprong het incident met de stalen steigerpijp er
boven uit. „Iemand bewerken met een steigerpijp is bi
zar. Het is een klein wonder dat het slachtoffer nog leeft.
Volgens getuigen bent u als een bezetene tekeer gegaan",
zei hij donderdag tijdens de strafzaak die bij de recht
bank in Middelburg diende.
In de polder tussen de zilveruien. Daar zagen Jozua Pie-
ter Geene en Willemina Brouw elkaar voor het eerst. Dat
was ongeveer 63 jaar geleden. Tussen de ruim 100 men
sen die daar aan het oogsten waren, viel de toen 18-jari-
ge Jo voor de even oude Mina. Dinsdag zijn ze 60 jaar
getrouwd.
Scherpe acties en
aanbiedingen, kom naar
de showroom!
imaboM LOGUS
Leerlingen en onderwijzers van de klassen 6a en 6b van Ter Tolne uit 1979 na dertig jaar bijeen op hel plein van de school.
Nelly en Jocelyn /.aten in een rusti
ge klas, vertellen ze. Jocelyn herin
nert zich dat Nelly op het school
kamp in Veere 's nachts in haar
slaap praatte. En Nelly weet nog
dat Jocelyn, samen met Heieen
Zuidweg, het idee opperde om mee
te doen aan het toen zo populaire
tv-programma Ren je rot van Mar
tin Brozius die onlangs overleed.
Nelly „We zijn naar Hilversum ge
weest en hebben toen een standaard
gekregen voor het televisietoestel
op school. Die staat er nog. We wa
ren een voorbeeldige klas."
Na de lagere school scheidden hun
wegen. Nelly ging naar de mavo,
stapte over naar de huishoudschool
en werkt nu alweer tien jaar bij als
secretaresse bij Wolter en Dros. Ze
woont in het Waterfront en heeft
drie kinderen. Jocelyn ging naar 't
Rijks in Bergen op Zoom, volgde
de hotelschool in Heerlen en Brug
ge en werd artsenbezoeker voor een
farmaceutisch bedrijf. Op de dag
van de reünie heeft ze haar baan op
gezegd, vertelt ze opgetogen. „Ik
ga theologie studeren." Zij heeft 2
kinderen. De twee oud-leerlingen
hebben veel te bepraten.
Ze herinneren zich hun onderwij
zer, Oscar Huiskamp. „Een leuke
leerkracht,"oordelen ze over de pe
dagogische kwaliteiten van de Tho-
lenaar die ook op de reünie aanwe
zig is.
Er heerst een licht opgewonden
stemming. Iedereen wil met ieder
een praten, lijkt het. Er liggen fo
to's in de school uit de periode dat
ze op school zaten. De meesten
kennen elkaar weer direct. Sommi
gen hebben contact gehouden en
zijn op Tholen blijven wonen. An
deren vertrokken naar elders. Zoals
Geert Almekinders die in Amerika
woont en werkt. Hij is niet aanwe
zig. Ook Marie Carmen-Roman is
er niet. Ze woont in Spanje. En
Thea Geilings zit in Zwitserland.
Of kwamen weer terug, zoals Peter
Jeroense, een van de initiatiefne
mers van de reünie. Hij is de zoon
van de machinist van het gemaal. In
1968 werd zijn vader er voor aange
steld. Peter ging na Ter Tolne naar
de mavo, maar verhuisde toen hij
15 jaar was met zijn ouders naar
Goeree-Overflakkee. Maakte er de
mavo af, ging naar de zeevaart
school in Vlissingen, voer enkele
jaren voor Bos-Kalis van Algerije
tot Ierland als machinist. Maar
kwam in 1989 terug naar Tholen
toen hij via Rien Jonker hoorde dat
De officier vond dat verdachte E.
W. uit Sint-Maartensdijk had geris
keerd dat het slachtoffer, een 59-
jarige inwoner uit het dorp, het
buitensporig geweld niet zou over
leven en eiste voor poging tot
doodslag dertig maanden gevange
nisstraf, waarvan acht maanden
voorwaardelijk. In zijn eis nam de
officier ook het slaan met een bier
fles van een andere man mee, die
als een poging tot zware mishande
ling werd gekwalificeerd.
Het slachtoffer van het slaan met
de stalen pijp woonde de zitting bij
en diende een schadevergoeding
van 5.580 euro in. W. ontkende het
eerste incident op de Markt met de
bierfles. Getuigen hadden echter
gezien dat hij een bierfles tegen het
achterhoofd van een man kapot
sloeg. „Ik woon hier twee jaar,
maar wordt niet geaccepteerd. Het
is een gemeenschap die elkaar de
hand boven het hoofd houdt", was
het verweer.
Vast stond dat de 41-jarige W. 14
november niet lekker in zijn vel
zat, waarna hij na ruzies met zijn
ex en zijn vriendin besloot om te
gaan stappen. Hij vertelde vier
biertjes te hebben gedronken, voor
dat hij rond middernacht uit het
café naar buiten ging om een siga
retje te roken. Buiten stond een
groep van twintig personen. Velen
waren getuige van het incident met
de bierfles. Zelf zei hij geen bier
fles te hebben aangeraakt. „Zij
kwamen op me afstormen. Ik pro
beerde hen tegen te houden en te
sussen", waren zijn (tegenstrijdige)
verklaringen.
Volgens getuigen maakte W. een
agressieve en 'opgefokte' indruk.
De onruststoker ging naar familie,
maar keerde twee uur later terug,
omdat hij zijn mobieltje kwijt zou
zijn geraakt in het tumult dat eer
der had plaatsgevonden. Hij fietste
achterlangs de huizen met de be
doeling niemand tegen te komen.
Tot het moment dat hij mensen la
chend hoorde praten over de vecht
partij. Die stemming beviel hem
niet. Hij pakte de steigerpijp toen
hij oog in oog kwam te staan met
er bij General Eelectric mensen
\Verden gezocht die verstand had
van pompen. Hij kreeg via het werk
steeds meer met de fabrikanten te
maken, is nu inspecteur bij een re
derij en houdt zich bezig met het
onderhoud van de vloot". Samen met
Marjon van Dijk-dc Bie en Miranda
Mol-Quist begon hij anderhalf jaar
geleden met de voorbereiding van
de reünie. Jeroense: „Ik keek op
schoolbank.nl en raakte in contact
met Marjon en Miranda. We hebben
toen het idee opgevat om een reünie
te houden. We zijn druk aan de
gang gegaan, hebben adressen op
gezocht, mensen op straat aange
sproken, de school benaderd om zo
veel mogelijk mensen te vinden.
Iedereen reageerde positief. Ze
vonden het een leuk initiatief."
De reüniecornmissie prikte meteen
een datum: 3 april. Ze kwamen zes
keer bij elkaar, ongeveer om de 2
tot 3 maanden. Ze zochten oude fo
to's op. Oud-klasgenoot Ad van
Loenhout digitaliseerde ze. En oud-
schoolgenoot Ad Gladdines zorgde
voor bolussen. De commissie bena
derde ook onderwijzers en onder
wijzeressen. Drie konden er niet,
waaronder Van Loenhout uit Ber
gen op Zoom. Maar meneer Kouse
maker en meneer Huiskamp en me
vrouw Verbon uit Tholen waren er.
Ook de onderwijzeressen Roerink
uit Lepelstraat, Van Splunter uit
Heerle, Van Pul uit Bergen op
Zoom en Verbon uit Tholen waren
naar de reünie gekomen.
Mevrouw Verbon herkent iedereen,
zegt ze. Ze heeft 42 jaar lang les ge
geven. „Ik was wel benieuwd naar
hoe ze er nu uit zien. En ik heb ge
merkt dat over het algemeen ieder
een goed terecht is gekomen.
Bijzonder is dat twee leerlingen uit
dezelfde klas met elkaar zijn ge
trouwd: Petra Schot en John Nieuw
koop. De herinneringen aan de
school zijn over het algemeen posi
tief. Jeroense: „Maar juffrouw
Meerman was heel streng. Ze hield
er strak de hand aan. Ze kon met
een liniaal slaan of iemand aan de
haren trekken. Ze is inmiddels over
leden."
Juffrouw Roerink is ook van de par
tij. Ze bewaart goede herinneringen
aan de periode op Ter Tolne. „Het
was mijn eerste school. Ik was twin
tig toen ik er begon, in groep 3a. De
helft van de leerlingen ken ik, de an-
het slachtoffer, die niets van doen
had met de vechtpartijen. Dat was
op de Westvest. Hij had meteen
door dat zijn belager erg boos was.
„Ik heb hem tegen zijn been gesla
gen toen hij dreigend op me af
kwam", was de lezing van W. Vol
gens twee vrouwen had verdachte
met de stalen pijp geslagen om
dood te slaan en kreeg het slacht
offer ook schoppen in zijn gezicht
te verwerken, terwijl die op de
grond lag. „Het slachtoffer lag in
een foetushouding. Pas na inmen
ging van buitenaf is hij gestopt.
Het slachtoffer heeft achteraf geluk
gehad, want het hoofd is het meest
kwetsbare lichaamsdeel. Dit had
fataal kunnen aflopen.", verzekerde
Van der Hofstede. De ruim één me
ter lange pijp werd als bewijsmid
del getoond. Het slachtoffer liep
een pijnlijke knie, bloeduitstortin
gen, zwellingen en hevige hoofd
pijn op. Hij heeft hierdoor nog
steeds last van slapeloze nachten.
Raadsman H. Mink vroeg zijn
cliënt vrij te spreken van het slaan
met de bierfles en ook vond hij de
poging tot doodslag niet bewezen,
omdat het allemaal minder ernstig
was geweest dan de officier deêd
voorkomen. „Mijn cliënt geeft toe
met de pijp te hebben geslagen,
maar we moeten de zaak ook niet
weer opblazen. Het letsel valt
mee."
Wat volgens de advocaat ook mee
speelde was dat de schoonfamilie
van zijn cliënt finaal in elkaar was
geslagen. „Het hele dorp was met
elkaar slaags geraakt. Hij had de
angst een groep tegen te komen."
De man had volgens de gedrags
deskundigen wel een persoonlijk
heidsproblematiek, maar de feiten
konden hem worden aangerekend.
W. heeft vele jaren in de horeca ge
werkt en zei terug te willen naar
zijn geboortestad Haarlem. Inmid
dels zit hij 138 dagen in voorarrest
en verkeert hij ook nog in een
proeftijd van een eerder gewelds
delict, waarvoor hij veertig uur
voorwaardelijke werkstraf kreeg
opgelegd. De rechtbank doet 15
april uitspraak.
t
deren herken ik als ze hun naam
zeggen." Ze herinnert zich een leu
ke en een gezellige groep. Na vijf
tien jaar vertrok ze. Ze had de oplei
ding voor speciaal onderwijs
gevolgd en kwam in Rotterdam te
werken. „Wel leuk. maar het waren
echte stadskinderen. Hier hebben de
kinderen meer ruimte. Ze konden
goed bewegen. Dat zag je in de
gymlessen. Er was hier ook minder
stress dan in de stad. Het was hier
een beetje zoals vroeger in de tijd
van Ot en Sien."
Dat laatste herinnert ook Marjon de
Bie zich uit de periode dat ze in de
Stoofstraat in Tholen woonde. Na
de lagere school verhuisde ze naar
Bergen op Zoom waar ze nu nog
woont. Sinds het voorbereiden van
„Tegenwoordig heb je dat niet meer,
dat je met zoveel mensen op het
land werkt. Nu kom je elkaar in de
disco tegen", zegt de inmiddels 81-
jarige Jo. Hij komt uit Sint-Maar
tensdijk en Mina uit Stavenisse.
Zo'n week of vier a vijf duurde de
oogst van de zilveruien. „Dat was
waarschijnlijk op het land van in
dertijd Langejan." Op het land wer
ken, was hun beroep. „Je ging tot je
veertiende naar de lagere school en
dan ging je werken", vertelt Mina.
In de pauzes op het land vormden
de jongeren groepjes. „Met het eten
zocht je elkaar op." Maar in die tijd
op het land, was er nog niet veel aan
de hand tussen Jo en Mina. dat ge
beurde pas later. „Een collega van
me had verkering op Stavenisse. Hij
de reünie is hij weer regelmatig naar
Tholen gekomen. „Ik was toch ook
nieuwsgierig naar wat er van ieder
een is geworden. We wilden het
eerst klein houden. Maar het bleek
dat er veel meer interesse was want
de leerlingen uit klas 6a en 6b zagen
elkaar weer op de middelbare
school. Daarom hebben we beide
klassen uitgenodigd." Zelf herkende
ze bijna iedereen. Op een of twee
na, zegt. Het gespreksonderwerp?
„Het gaat eigenlijk alleen over vroe
ger. Je deelt anders weinig of niks
samen. Het zijn de herinneringen
die binden."
Onderwijzer Frank Kousemaker
was gevraagd wat te vertellen aan
de veertigers over de periode dat hij
voor de klas stond. ,Hij diste vooral
ging daar op zaterdagmiddag heen
en vroeg aan mij of ik meeging. Zo
gingen we op de fiets naar het dorp
en op zaterdagavond kwam ik daar
Mina tegen. Een afspraakje was er
toen nog niet gemaakt." Zoals dat
ging in die tijd, ontmoetten de jon
geren elkaar op zaterdagavonden in
de Voorstraat en 's zomers zaten ze
op de zeedijk. „Je kwam niet zo
snel bij iemand aan de deur."
Op 14 april 1949 trouwde het stel in
Stavenisse. „Toentertijd trouwde je
in de plaats waar je meisje vandaan
kwam hé", zegt Jo. Mina vertelt
hem dat dat nu nog steeds het geval
is. Waar ze zich wel over kunnen
verbazen is, dat veel mensen tegen
woordig niet meer zo lang bij elkaar
blijven. „Waarom begin je er dan
anekdotes op. Over de klas van 9-
tot 10-jarigen die gevraagd worden
om briefjes te schrijven aan sinter
klaas. „Er waren kinderen die ge
loofden niet meer in sinterklaas.
Dat schreven ze op het briefje: Je
bestaat niet, stond er dan. Zo'n kind
lieten we dan bij sinterklaas komen.
Die mocht dan aan zijn baard trek
ken. Dan vroeg de sint of de baard
echt was. „Ja, sinterklaas." En dan
aan zijn snor. Ook echt. En dan
werd een spons met water uitgekne
pen in de nek van de leerling. Of dat
ook echt was. Ja dat was ook echt."
Leerlingen verrasten de onderwijzer
wel vaker. Zo had Jolanda Goense
aan als je zo snel weer bij iemand
weggaat?", vraagt Mina zich af.
Het huwelijk werd voltrokken in het
gemeentehuis op het dorp. Ze gin
gen daar te voet heen. En achteraf
vierden ze feest bij Mina thuis. Over
haar jurk zegt Mina: „Dat was zo
maar een jurk hoor, niets bijzonders.
Die heb ik gewoon in de winkel ge
kocht."
Het stel ging na hun bruiloft in Sta
venisse wonen aan de Achterweg
(nu Wilhelminastraat). Dat duurde
vier jaar, want in februari 1953
maakten ze de watersnoodramp
mee. Ze werden met de vissersboot
opgehaald en naar Tholen gebracht.
Mina is dan in verwachting van hun
eerste kind. Na vier dagen werden
ze ondergebracht in de in aanbouw
zijnde militaire kazerne in Ossend-
recht en' van daaruit komen ze in
Eindhoven terecht. Ondanks de om
standigheden was dat volgens hen
best een gezellige tijd. Ze zaten bij
een werkstuk gemaakt over een
boerderij die was afgebrand. „Dat
had wel mijn interesse." Er waren
ook jongens en meisjes die door an
deren werden geplaagd. Toen er een
paar jongens aan het vechten waren,
werd bij de een hard aan het shirt
getrokken. Kousemaker wilde tus
senbeide komen, scheurde het shirt
je helemaal doormidden. „De jon
gen was boos en zei dat zijn vader
heel sterk was. Toen zei ik dat ik
nog sterker was. Ik heb toen toch de
ouders gebeld. Het waren Tholena-
ren. We spraken in het dialect. Dat
maakt verschil. En toen de zaak aan
de orde kwam, begon de vrouw naar
de man te wijzen en zei: hij is pre
cies jou. Toen was het ijs gebro
ken."
particulieren in huis. Jo ging door
deweeks terug naar Stavenisse om
daar te helpen. Hun hond zat nog in
huis en die heeft hij opgehaald en
mee naar Eindhoven genomen. „Hij
zat in een kinderledikantje op zol
der. Het was een soort Groenendae-
ler, gekruist met een hazewind
hond." De hond kwam ook weer
mee naar Stavenisse als ze daar drie
weken na de geboorte van Piet (op 3
juni) terugkeren. Ze woonden eerst
bij kennissen in, omdat hun woning
was verdwenen en later kochten ze
een huisje aan Onder de Molendijk.
Ze krijgen er nog twee kinderen:
een meisje Ria (nu 53 jaar oud) en
een jongen Jos (nu 47). Omdat het
huisje in Stavenisse klein was - „we
sliepen met zijn vijven op één ka
mer" - zochten ze wat anders. Jo
had tot 1961 in de landbouw ge
werkt en 's winters hielp hij wel
eens een paar weken mee in de mos
selvisserij. Daarna was hij werk
zaam in de haven van Rotterdam.
Omdat ze op Stavenisse niets anders
konden vinden, gingen ze in Tholen
Ook het schoolvoetbal kwam ter
sprakt. Ter Tolne bracht een sterk
elftal op de been. „We zouden naar
het Nederlands kampioenschap
gaan. Ik had tegen Jan Groenewe-
gen gezegd dat hij een paar dagen
voor de wedstrijd goed moest uit
rusten. En dag voor het vertrek had
hij in een glas of een spijker; getrapt
en kon niet mee."
Wat Kousemaker ook opviel dat de
leerlingen in Tholen de onderwijzer
met meneer aanspreken en met
meester op de rest van het eiland.
Na de groepsfoto's op het plein,
gingen de reünisten naar het Hart
van Tholen om een hapje te eten.
Daar was volop gelegenheid om bij
te praten over de periode op school
en daarna.
wonen. „Dat was ook makkelijker
voor mijn werk, omdat ik dan dich
terbij zat. Ik hoefde 's morgens niet
zo vroeg weg en was 's avonds eer
der thuis." Voor de kinderen bleek
het ook handiger, want de jongens
gingen na hun lagere school verder
leren in Bergen op Zoom. Ria bleef
op het eiland voor de huishoud
school.
Jo en Mina bleven tien jaar in de
Venkelstraat en verhuisden toen, in
1973, naar de Machteld van Gelre-
straat. Daar wonen ze nu nog. Het
land bewerken zit er nog steeds in.
De tuin achter het huis ligt er keurig
bewerkt bij en Jo kweekt er plantjes.
Daarnaast heeft hij twee percelen
van ongeveer 150 vierkante meter
op het volkstuinencomplex aan Her
tenkamp. „Ik verbouw groenten."
Hij is er - „als het moet" - soms wel
dagelijks te vinden. Mina werkt het
liefst thuis. „Het huishouden doen
en af en toe wat breien." Maar ze
gaat ook nog wel eens een dagje op
stap met haar dochter.
Vroeger ging het stel nog wel eens
op vakantie: busreizen naar Duits
land, Oostenrijk, Luxemburg en
Joegoslavië. En ter plekke deden ze
mee aan excursies. „Naar een glas
blazerij bijvoorbeeld, maar soms
ook gewoon winkelen." Nu kan Mi
na niet meer zo lang lopen, vanwege
een versleten heup.
De kinderen wonen allemaal in de
buurt, twee in Tholen en een in Hal
steren. Inmiddels is de familie uit
gebreid met vier kleinkinderen en
drie achterkleinkinderen. De dia
manten bruiloft wordt gevierd met
vrienden, kennissen en familie in
gemeenschapscentrum Meulvliet.
Jo en Mina verwachten ongeveer
zestig mensen.
De Tweede Kamer wil de financie
ring van lokale omroepen nadrukke
lijker regelen via de mediawet. Mi
nister Plasterk vindt dat wanneer een
gemeente een lokale omroep als re
presentatief aanmerkt, ze deze ver
plicht zou moeten financieren. Hij
overlegt daarover met de Vereniging
van Nederlandse gemeenten (VNG),
aangezien budget en taak op dit punt
een zaak is van gemeenten en niet
van het rijk. D66 en SP riepen on
langs in een motie de regering op, in
het overleg met de VNG een streef
bedrag van 1,30 euro per woonruim
te te bepleiten. Deze motie kreeg in
de Kamer brede steun; slechts VVD,
SGP en de PVV van Wilders waren
tegen. Omroep Tholen krijgt dit jaar
van de gemeente een subsidie van
6385 euro. Gaat het plan van de Ka
mer door, dan zou dat meer dan ver
dubbelen naar zo'n 13.650 euro.
Het Commissariaat voor de Media
moet opnieuw een besluit nemen
om Omroep Tholen voor een perio
de van vijf jaar zendtijd toe te wij
zen. Alvorens dat te kunnen doen, is
een positief advies vereist van de
gemeenteraad. Burgemeester en
wethouders stellen voor om dat ad
vies te geven, aangezien het com
missariaat al heeft vastgesteld dat
de Thoolse lokale omroep voldoet
aan de in de mediawet gestelde ei
sen. Die eisen zijn dat de omroep
een rechtspersoon moet zijn met
volledige rechtsbevoegdheid, dat ze
op grond van haar programmering
geacht kan worden van algemeen
nut te zijn, en dat ze een representa
tief samengestelde programmaraad
heeft die door burgemeester en wet
houders wordt benoemd. Omroep
Tholen bestaat inmiddels 24 jaar en
was de eerste lokale omroep in ons
land die een ether-zendmachtiging
kreeg.
De waterschapsheffing voor eigena
ren van gebouwen blijft 498 tien
duizendste procent van de woz-
waarde. Een amendement van de
VVD om dat percentage met 18
tienduizendste te verlagen, kreeg
onlangs in het algemeen bestuur de
steun van slechts vijf van de 28 aan
wezige leden. De verlaging zou
Zeeuwse Eilanden 615.000 euro aan
inkomsten hebben gescheeld. En
voor een pand met bijvoorbeeld een
waarde van twee ton zou de aanslag
3,60 euro lager uitvallen als het
VVD-voorstel zou zijn aangeno
men. De heffing gebouwd brengt dit
jaar ruim 17 miljoen euro in het
laadje.
De liberalen betoogden in de verga
dering dat het waterschap conse
quenties zou moeten verbinden aan
de economische crisis door de tarie
ven, waar mogelijk, aan te passen.
Ze baseerden zich op een brief met
die strekking, van de Kamer van
Koophandel. De Partij voor Zeeland
steunde de VVD.
In de commissie economische za
ken gaf VVD'er J. Huisman aan dat
zijn fractie de tarieven van de
heffingen in 2010 gelijk wil houden,
niet wil indexeren, en waar moge
lijk verlagen. De PvdA toonde zich
daar eveneens voorstander van het
bevriezen van de tarieven, maar het
CDA noemde het prematuur om nu
al voor te stellen de nullijn te hante
ren.
VERVOLG VAN FABELTUIN
Voor de laagste inkomens ligt die
rond de 15 euro. „Tholen loopt
hiermee vooruit op een wet die naar
verwachting deze zomer van kracht
wordt."
Op het zonovergoten plein van De
Fabeltuin is het vrijdagmiddag een
drukte van belang. Veel ouders ko
men een kijkje nemen. Johan Bos-
ters van de stichting vraagt de wet
houder om een lint door te knippen
en zij op haar beurt zoekt een peuter
om te helpen. Het eerste jongetje
kijkt wat angstig naar de grote
schaar en zegt dat hij van zijn moe
der niet met een schaar mag knip
pen. En dus vraagt mevrouw Vel
thuis een andere om'samen met haar
te knippen. Als dat gebeurd is, mo
gen de kinderen de ballonnen los la
ten die even tevoren zijn uitgedeeld.
Ze zijn blauw en roze, de kleuren
van de organisatie waarin ook de
nieuwe shirts van de leidsters zijn
uitgevoerd. Terwijl de kinderen bui
ten genieten van een poppenkast
voorstelling, kunnen de ouders bin
nen een kijkje nemen in het in
zachtgroen en -geel geschilderde
lokaal.
Jo Geene en Mina Geene-Brouw vieren hun 60-jarig huwelijk met ongeveer zestig genodigden in Meulvliet.
Bergen op Zoom: Zeelandhaven 7, T 0164 - 27 15 00. www.logus.nl
Advertentie I.M.
