Thoolse inbreng is groot in
theaterstuk Zeeuwse Vrouwen
A. Burgers en I. Lindhout blijven
vakbond ook na zestig jaar trouw
Verse mossels
FNV Bouw zet trouwe vakbondsleden in het zonnetje
Twee concerten in gemeentehuis
Heemkundekring Tholen groeit
Donderdag 19 maart 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
De voorstelling Zeeuwse Vrouwen kent een grote Thool-
se inbreng. Het muziektheater dat volgende week vrij
dagavond in Meulvliet in Tholen is te zien, is gebaseerd
op het boek Zeven Zeeuwse Vrouwen van Kees Slager
uit Poortvliet. Een van de actrices die het idee bedacht en
de andere actrices en de regisseur heeft gevraagd, is
Gonny Gaakeer wier familie uit Stavenisse komt. En de
liedjes die in het stuk worden gezongen, zijn gearran
geerd door oud-Tholenaar Maurits Fondse.
Bloembollen
Schrijver Kees Slager, actrice Gonny Gaakeer en arrangeur Maurits Fondse
Fragmenten
Augurken
Zeventien jubilarissen
Slager wrijft zich vergenoegd in de
handen met zoveel inbreng uit de
streek. „De drie andere actrices ko
men uit Zeeuws-Vlaanderen of heb
ben er banden mee. Midden-Zee
land, de Bevclanden en Walcheren,
komen er nu helemaal niet aan te
pas. Dat is mooi, want vanuit Wal
cheren wordt toch altijd een beetje
neergekeken op Tholen."
Gonny Gaakeer stond al eerder op
het eiland op de planken. Twee jaar
geleden speelde ze Een Zeeuwse
Meid over een Thoolse dienstbode
in de grote stad. Het stuk werd op
gevoerd in het Holland Huis in
Scherpenisse. Voor het stuk dat in
heel de provincie werd gespeeld,
verbleef ze in Middelburg waar ze
het boek Zeven Zeeuwse Vrouwen
kocht. Nog voordat ze de verhalen
gelezen had. wist ze het al. O ja,
dit is heel mooi materiaal om voor
toneel te bewerken. Zo kijk ik naar
teksten. Het zijn echte, prachtige
verhalen die zo verteld zijn. De
spreektaal van de vrouwen maakt
het heel goed speelbaar."
In het boek uit 1995 tekende Slager
levensverhalen op van vrouwen. Ze
beslaan het grootste deel van de vo
rige eeuw. Ze vertellen over hun
jeugd, de crisisjaren, hoe ze de oor
log meemaakten als jonge vrouw,
hoe ze meehielpen aan de wederop
bouw en hoe ze de welvaart en de
nieuwe vrijheden beleefden aan het
eind van de twintigste eeuw. On
danks armoede en tegenslag blijven
ze fier overeind al zijn hun levens
wel getekend.
Slager was wel verrast door het feit
dat de verhalen bewerkt werden
voor theater. Maar hij noemt het ook
onbegrijpelijk waarom het niet eer
der is gebeurd. „Het is wel de eerste
keer dat dit met een van mijn boe
ken gedaan wordt. Het vormt het
uitgangspunt. Op basis van mijn
boek over De Ramp heeft de VARA
een documentaire gemaakt waar ik
dan zelf in meespeel als deskundi
ge-"
Gaakeer was al vrij snel geboeid
door het eerste verhaal over de land-
arbeidster die in 1914 als Marie
Deurloo in Sint-Maartensdijk in een
knechtshuisje werd geboren, in het
armenhuis in Poortvliet woonde en
uiteindelijk op Noord-Beveland te
rechtkomt en er trouwt met Gerard
Eikenhout. Ze werkte zoals zoveel
vrouwen in die tijd op het land. On
danks het lage loon hield ze van het
werk. Ook al was dat zwaar. Ze kon
goed vlas trekken bijvoorbeeld, dat
in feite mannenwerk was. Slager
ontmoette haai" toen hij bezig was
aan het boek over landarbeiders. Ze
had een enorme behoefte om te ver
tellen over haar leven, zegt hij.
Gonny: „Dat fysieke van Marie
trekt mij wel. Ik heb een jaar op de
dansacademie gezeten en van jongs
af aan veel gedanst. Dan trainden
we zes, zeven uur per dag. Boven
dien ben ik nogal een druk baasje.
Ik zag in het verhaal een fysieke uit
daging."
Maar ook de armoede waar de land-
arbeidster een groot deel van haar
leven onder gebukt ging, maakte in
druk op haar. „Het dwong haar
steeds tot werken. Er waren nauwe
lijks vrije dagen. Armoede is zo hef
tig. Het was voordurend een gevecht
om geld. Om te kunnen overleven."
Het feit dat Marie van oorsprong
Thoolse is, speelde ook mee. „Dat
ligt het dichtst bij mij omdat ik hier
zelf wortels heb. Mijn grootouders,
overgrootouders en betovergrootou
ders komen uit Stavenisse, Sint-
Maartensdijk, Sint-Annaland en
Sint-Philipsland."
Ze toont een kwartierstaat, de stam
boom van haar familie. En daaruit
blijkt hoe Thools haar wortels zijn,
ook al is ze zelf op 28 mei 1971 in
Leeuwarden geboren. Haar grootou
ders Leendert Hage en Pieternella
Quist komen uit Stavenisse, ze ver
trokken naar Rotterdam. Ze woon
den in Rotterdam-Zuid en gingen
regelmatig samen op de brommer
naar Stavenisse, vertelt Gonny.
Haar overgrootvader Gaakeer huw
de een Friezin en ging in Friesland
wonen. Daar werd haar grootvader
Cornelis Gaakeer en haar vader Jo
hannes Gaakeer geboren. De naam
Gaakeer is er een vreemde eend in
de Friese bijt gebleven. Gonny is
enig kind. Ze voelt zich met wortels
in beide provincies een Zeeuwse
Friezin.
Bijzonder is dat haar ouders, Johan
nes Gaakeer en Tannie Hage, elkaar
leerden kennen in Stavenisse. De
ouders van haar moeder zijn Hage-
Quist. Haar overgrootvader Bram
Hage werd 'schoeve Bram' ge
noemd. Haar overgrootmoeder Cor
nelia Hage was in betrekking bij rij
ke mensen, weet ze. „De familie
Hage waren rijke boeren met een
grote boerderij onderaan de dijk bij
het Scheld. De bijnaam van mijn
opa was Lin van 't Scheld." Ze zou
den zo in de boeken van Slager kun
nen figureren.
Bladerend door de stamboom wordt
ook duidelijk dat er van de families
Quist en Hage, slachtoffers zijn ge
vallen bij De Ramp. Een van hen is
Cornelis Hage, geboren in 1903. Hij
woonde aan het Scheld, stond op
het punt te verhuizen maar ver
dronk. Hij werd op 5 maart 1953
gevonden.
„In de vakanties kwam ik vaak bij
mijn tante aan de Kerkweg vlakbij
de zeedijk. Ze deden in bloembollen
en kweekten onder meer gladiolen.
Ik speelde vaak in het oude verval
len huisje dat onder aan de dijk
stond en dat helemaal, tot twee jaar
geleden, begroeid raakte met strui
ken." Ze bewaart er goede herinne
ringen aan. De ruïne zoals ze het
huisje noemt, is er niet meer, ont
dekt ze.
De kale nog winterse polder en het
uitzicht over de schorren is geble
ven. De herinnering aan de akkers
met de bloeiende gewassen in de zo
mer ook. Ze heeft niet veel fantasie
nodig om zich voor te stellen hoe
Zeeland er uitzag toen Marie er vlas
trok, zware schoven graan op een
boerenwagen gooide of suikerpeeën
rooide. Ze kent ook de klanken van
het dialect via haar grootouders.
Haar moeder spreekt af en toe
Thools maar meer Rotterdams tegen
haar. „Als kind is het gewoon. Toen
ik actrice wilde worden en naar de
toneelschool ging, werd het dialect
er uit geramd. Ook mijn de Friese
tongval. Ik ben me jaren niet bewust
geweest van mijn Zeeuwse afkomst.
Gonny Gaakeer en Kees Slager aan het eind van de Kerkweg aan het Scheld hij Stavenisse.
Ik ben toch Zeeuwser dan ik dacht."
Het kleeft aan Honny Hekêêr.
De foto's van haar familie roepen
emoties op. Ze was vaak bij haar
grootouders, vertelt ze. „Ik ben het
meest door mijn moeder opgevoed
en door hen." Gonny heeft moeite
haar tranen de bedwingen bij het
zien van de foto van haar opa en
oma. Ze zijn belangrijk geweest
voor haar eigen geschiedenis. De
verhalen van de Zeeuwse vrouwen
gaan over dezelfde periode van haar
eigen grootouders. „Ik besefte dat
ik ze nog altijd miste."
Gaakeer had in alle verhalen ook ge
lezen dat de vrouwen vaak zongen.
„Dat maakte het meteen ook the
atraal. Monologen en liederen die el
kaar afwisselen. In het eerste plan
had ik zeven actrices in mijn hoofd
in verschillende leeftijden. Ieder zou
een leeftijdsfase spelen. Ik wilde er
ook Zeeuwse actrices bij zoeken.
Maar zeven was te veel. Ik heb er
drie benaderd en die zegden toe mee
te willen doen. Eind december 2007
was het beklonken. Dramaturg Alex
Mallens kon er mee aan de slag."
De andere vrouwen worden ge
speeld door Angelique de Bruijne
uit Sas van Gent. Ze speelte Greet.
Astrid van Eek uit Oostburg speelt
Jaantje (vorig jaar was Van Eek te
zien in de boerenschuur van Van der
Zwan in Poortvliet tijdens het Nazo
merfestival). Julia de Graaff wier
overgrootvader de Van Melle snoep-
goedfabriek in Breskens heeft opge
richt, speelt de rol van Johanna.
Over dat zingen schrijft Slager:
Thuis rond het orgel. Of bij de
mondharmonica en in zangkoren,
maar ook met hele groepen op het
land en op het strand. Jaloersmaken-
de beelden voor mensen uit het tele
visietijdperk.' Op dit terrein houden
de actrices zich niet aan het boek.
Er worden in de voorstelling wel
psalmen en een socialistisch strijd
lied gezongen, maar ook het num
mer Girls van Anouk en Staying ali
ve van de Bee Gees, een discohit uit
de jaren zeventig bijvoorbeeld. Sla
ger wist even niet wat hij hoorde.
Nog wrijft hij met zijn hand over
zijn kin, maar Gaakeer kon hem wel
overtuigen. Kees: „Het maakt het
wel verteerbaar. Er wordt ook veel
gelachen." De liedjes zijn bewust zo
gekozen. Voor oud en jong, zegt
Gonny, omdat het niet alleen over
het verleden moest gaan en het ook
jonge mensen aan kan spreken.
Ze werden bewerkt door Maurits
Fondse, een broer van Martin Fond
se, beiden afkomstig uit Tholen.
Gaakeer: „Ik ken Martin. Die heeft
Maurits voorgesteld. De liedjes zijn
net zo belangrijk als de tekst. We
hebben steeds een dag per week al
leen op het zingen geoefend. Dat
was echt nodig omdat we soms drie-
en vierstemmig zingen. We zingen a
capella. Dat vergt veel concentratie
maar Maurits was heel tevreden."
Voor het overige wordt de tekst uit
het boek aangehouden. Op een paar
fragmenten na. Gonny verwerkte er
een gedicht in en een tekst van haar
opa Hage die bij de gemeente Rot
terdam werkte en wiens familie aan
het Scheld boerde. „Hij was een
echte landman. Hij schreef alles op.
Over de draagtijd van de dieren, wat
hij aankocht, de begrafenis van mijn
oma, wanneer de kinderen jarig wa
ren, maar ook psalmen."
Slager zag de eerste voorstelling in
Goes en was onder de indruk. „Bij
mij kwamen die teksten weer alle
maal los. Die vertellen ze nu aan el
kaar, de landarbeidster ontmoet een
verpleegster. Dat kan niet in het
boek. Ze reageren op elkaar, maar je
ervaart het als vanzelfsprekend. Het
geeft er iets extra's aan."
De voorstelling kent geen moraal.
Maar Gonny wil er wel iets mee
zeggen. „We laten het publiek mee
beleven hoe de tijd veranderd is.
Dat de klassenverschillen veel min
der scherp zijn geworden. We willen
Zeeuwse Vrouwen als theater tonen.
Niet iets uitdragen."
Voor Kees geldt dat laatste wel:
„Het is niet verkeerd om mensen
wat historisch besef bij te brengen.
Het gebeurt zelden dat het publiek
in een theater geconfronteerd wordt
met de werkelijkheid. Dit is geen
verzonnen verhaal. Het is echt ge
beurd."
Wat ook echt is gebeurd, is dat Ma
rie uit het boek anderhalf jaar gele
den is begraven op de dag dat Slager
benoemd werd tot Eerste Kamerlid
van de SP en Gonny Gaakeer jarig
was. Marie's kinderen en kleinkin
deren hebben de voorstelling inmid
dels bezocht en Gaakeer ontmoet.
Het was een emotionele gebeurte
nis, zegt ze. „Voor veel mensen is
het een bron van herkenning. Ik heb
na afloop samen met de kleinkinde
ren staan huilen."
Voor de actrices is het inspannend,
maar het publiek moet ook bij de les
blijven. Daarover zijn ze het wel
eens. De bezoekers van de voorstel
ling moeten opletten. Dat vinden ze
niet erg. „Ze mogen best hun best
doen."
Maurits Fondse.
Op de dag dat voorzitter Dick
van Haasteren van FNV Bouw,
op een manifestatie van de vak
centrale in Den Haag, het kabi
net opriep tot daden in verband
met de economische crisis, zette
de afdeling Tholen een aantal ju
bilarissen in het zonnetje. A.
Burgers (81) uit Sint-Annaland
en 1. Eindhout (76) uit Sint-
Maartensdijk zijn al zestig jaar
vakbondslid.
Ze peinzen er niet over om hun lid
maatschap te beëindigen, hoewel
ze al jaren van hun pensioen genie
ten. Een voorbeeld van de solidari
teit die met name oudere generaties
nog hoog in het vaandel hebben
staan. „Mijn vrouw is daar bijna
nog stelliger in dan ikzelf", zegt
Izak Lindhout. „Ik blijf rood",
klinkt Arjaan Burgers zelfverze
kerd. Toch hebben de twee de vak
bond persoonlijk nooit nodig gehad
omdat er een conflict was met een
werkgever. Bij beiden waren het de
ouders die maakten dat ze lid wer
den van de bond.
Burgers geeft aan dat zijn moeder
heel fanatiek was. „Ze vond het lid
maatschap belangrijk, voor het ge
val er wat op mocht doen op het
werk." De Sint-Annalander moet al
langer vakbondslid zijn dan de zes
decennia waarvoor hij wordt gehul
digd. Want hij vertelt dat hij 16 of
17 was toen hij zich aanmeldde bij
de plaatselijke landarbeidersbond.
„Ik heb nog in het bestuur gezeten,
dat was met de oude Stols als voor
zitter", vertelt hij. Ook was Burgers
bode van de landarbeidersbond, en
later van de bouwbond NVV. „Elke
maand, door weer en wind. ging ik
alle leden langs. Bij sommigen
moest je terugkomen omdat ze niet
thuis waren, of omdat ze de contri
butie niet konden betalen."
De Sint-Annalander is tijdens zijn
werkzame leven hooguit twee
maanden werkloos geweest, zegt
hij. „Ik ben een loper geweest, had
nooit lang vast werk." Burgers
werkte onder meer bij boer Daan
de Rijke en de loonwerkers Iman
Rijnberg en Johannes Fase. Bij
Rijnberg overkwam hem een onge
luk, waardoor zijn arm beschadigd
werd. Maar hij kon blijven werken.
Na de Ramp werkte Burgers aan de
dijk bij Ouwerkerk. En tijdens de
herverkaveling in de jaren vijftig
stapte hij over naar aannemer
Snepvangers, die wegen aanlegde
in de Thoolse polders. „Ik was een
uur op het werk en toen moest ik al
bij de baas komen. Er stonden
twintig draglines en het werd mijn
taak om die af te doen en van olie
te voorzien. Ook bracht ik de loon-
zakken rond bij de mensen, daar
kreeg ik een brommertje voor." Na
het faillissement van Snepvangers
werkte Burgers voor de Sint-Anna-
landse aannemers Johannes Moer
land en Johannes van Vossen, on
der meer bij de aanleg van
sportvelden in Rotterdam. Ook in
de havens in de Maasstad werkte
hij een poosje, om toen de overstap
te maken naar de gemeente. „Daar
ben ik aan de stadsverwarming ge
komen. Ik ben ergens mee besmet
geraakt, ziek geworden en op den
De jubilarissen van FNV Bouw in de bloemen. Vooraan v.l.n.r. I. Lindhout, A. Burgers, J. Vroegop, mevrouw C. Tichem en C. den Braber.
Daarachter v.l.n.r. P. Hommel, J. de Rijke, W. Bosters, H. de Vos, L. Oostdijk en F. Stols.
duur afgekeurd", kijkt de Sint-An
nalander terug.
Ook Izak Lindhout uit Sint-Maar
tensdijk begon in de landbouw.
Vervolgens werkte hij een jaar of
tien voor de Luyks-fabriek. „Over
al op Tholen werden toen voor
Luyks augurken geteeld. Die haal
de ik met de vrachtwagen op bij de
verzamelpunten en bracht ze naar
de fabriek in Diemen." Eigenlijk
was Lindhout graag internationaal
chauffeur geworden, zegt hij, maar
dat is er nooit van gekomen. Na en
kele jaren in de bestrating werk
zaam te zijn geweest, stapte hij
over naar de fa. Hak pijpleidingen
te Ridderkerk. Twintig jaar werkte
Lindhout daar, alvorens gebruik te
maken van de vut-regeling. „Ik heb
mijn werk altijd met veel plezier
gedaan", zegt hij.
Omdat de districtsbestuurder het af
laat weten, speldt afdelingsvoorzit
ter Jack van Poortvliet vrijdag
avond in De Wellevaete de onder
scheidingen op. „Het is van twee
jaar. 2008 en 2009. want vorig jaar
waren er te weinig om een jubilaris-
senavond te organiseren", licht hij
toe. Van de zeventien jubilarissen
zijn er elf aanwezig, en over elk van
hen vertelt de voorzitter kort iets.
Naast de bondsspeld krijgt ieder
een attentie en een boeket. En na de
huldiging genieten de aanwezigen
van een warm en koud buffet. De
afdeling telt bijna 400 leden.
Behalve de twee zestigjarige
bondsleden, jubileren de volgende
Tholenaren bij FNV Bouw:
50 jaar lid: C. den Braber, Sint
Philipsland; F. Stols, Sint-Anna
land; mevr. C. Tichem, Scherpenis
se, die het lidmaatschap van haar
overleden man overnam.
40 jaar lid: H. de Vos, Stavenisse;
L. Oostdijk, Oud-Vossemeer; J.
Vroegop, H. Giljam en D. Bruijn-
zeel, Sint-Annaland; J. de Rijke,
Stavenisse; C. Bogers, Sint-Maar
tensdijk.
25 jaar lid: P. Hommel, Tholen;
W. Bosters en J. Gorissen, Oud
Vossemeer; M. Lindhout en A.
Stoutjesdijk. Sint-Maartensdijk.
Maurits Fondse (38) uit Amsterdam woonde tot zijn achttiende jaar in
Tholen. Zijn vader was directeur van de Regenboog. Het was vanzelf
sprekend dat Maurits daar op school ging. Muziek was en is belangrijk
in het gezin Fondse. Maurits zong 'tot hij de baard in de keel kreeg' in
het kerkkoor dat onder leiding stond van zijn moeder en speelde in de
kerk op het orgel. Zijn vader zong in het Smalstads Mannenkoor en
zijn moeder in het Toonkunstkoor in Bergen op Zoom. Maurits bezocht
de middelbare school Roncalli in Bergen op Zoom en richtte er een
schoolband op en vertrok daarna naar Amsterdam om bedrijfskunde
te studeren. Zijn broer Martin is componist en pianist. Maurits en
Martin Fondse leven van de muziek. Maurits zou wel eens op Tholen op
willen treden.
Wat is jouw aandeel in Zeeuwse
Vrouwen?
Ik ben arrangeur en repetitor voor
het stuk. Ik heb, samen met onze
dramaturg Alex Mallems, regisseur
Die van Duin en de vier actrices de
liedjes geselecteerd, vervolgens ge
arrangeerd naar 4 stemmen en ze in
de maanden januari en februari tot
aan de première op 5 maart in Goes,
ingestudeerd.
Heb jij ook nog liedjes kunnen
aanbrengen?
Ja, ik heb ook mee mogen kiezen.
Waaronder Psalm 86, vers 4, want
dat heeft een bijzondere historie in
de familie Fondse
Hoe vaak hebben jullie geoefend?
Hoe ging dat en waar?
In Amsterdam en in Middelburg.
Ongeveer 1 keer per week. Aan het
eind was dat 2 dagen per week. Ik
heb toen overnacht in Middelburg
en dat was erg leuk, lekker gegeten
ook, verse mossels.
Brandend zand wordt ook gezon
gen. Dat lijkt niet zo heel moeilijk
aan te leren, maar waren er liede
ren waar jullie echt de tanden in
moesten zetten?
Ja, en dat zorgde ervoor dat ieder
een scherp bleef tot aan de premiè
re. Bovendien kan ik nogal perfec
tionistisch zijn. De dames trouwens
ook, dus we waren tot op het eind
hard bezig met het zetten van de
puntjes op de i.
Er wordt a capella gezongen, hoe
lastig is dat?
Heel lastig, want je hebt geen in
strument waar je je op kan richten.
En dat betekent dat je erg goed naar
elkaar moet luisteren. Maar we heb
ben ook een trucje verzonnen waar
door de actrices hun toon makkelij
ker kunnen vinden, maar dat
verklap ik niet.
Kende je hen?
Ik kende alleen Gonny Gaakeer. van
Amsterdam. De anderen kende ik
niet. maar het was erg leuk om met
Zeeuwse actrices te werken. Ik had
toch best een warm thuisgevoel tij
dens de repetities.
Kende je het boek van Kees Sla
ger al of ben je het gaan lezen na
dat je gevraagd bent en wat vind
je van de verhalen?
Ik kende het boek via mijn ouders,
maar had het niet gelezen. Nu ik het
gelezen heb, vind ik het een zeer in
drukwekkend boek. De verhalen
zijn aangrijpend en je krijgt diep
respect voor de manier waarop deze
vrouwen zich door het leven hebben
gevochten. Je wordt er zeer beschei
den van en je gaat meer je eigen
rijkdom waarderen, zoals mijn ge
weldige vriendin.
Ken je verhalen uit je eigen fami
lie bijvoorbeeld?
Ik ken een aantal verhalen van de
Ramp, dat mijn opa nog het huis in
is gezwommen om enkele sieraden
van mijn oma te redden. Verder her
ken ik ook de rol van de kerk in de
verhalen.
Onze opa verbood het ons bijvoor
beeld om op zondag te voetballen
als we op bezoek waren.
Je hebt het eindresultaat al gezien
en gehoord. Gonny en Kees zeg
gen dat door het zingen het stuk
'verteerbaar* is (geworden). De
afwisseling tussen gesproken en
gezongen tekst maakt het geschikt
voor theater. Hoe kijk jij daar te
genaan?
Het stuk is aangrijpend en sommige
verhalen raken je diep. De muziek
zorgt er voor dat je even kunt uitbla
zen en zorgt voor relativering. Maar
dat betekent niet dat dat uitsluitend
de rol van de muziek is. Ook som
mige liederen bezorgen mij kippen
vel en raken me emotioneel. Ik denk
dat het door de zang een heel mooi
uitgebalanceerde voorstelling is.
Heb je er ook nog 'typische Fond
se zaken' in kunnen verwerken?
Of was het gewoon zaak dat de
actrices goed samen of meerstem
mig leerden zingen?
Ik heb er hier en daar wat Fondse
humor in kunnen krijgen, maar dat
moeten de mensen er zelf maar uit
halen de 27ste in Meulvliet.
Kun je aangeven wat je zoal doet
op dit moment?
Ik ben zelf actief als singer songwri
ter. Doe van alles eigenlijk. Ben do
cent zang aan de Amsterdamse
Theateracademie. Ik heb een eigen
kleinkunstprogramma. Ik doe veel
open podia, ben betrokken bij een
aantal CD projecten, kortom van al
les, ik kan leven van de muziek en
dat is een groot voorrecht.
Ooit al opgetreden op Tholen, met
de schoolband van Roncalli of an
derzins?
Ja, veel tijdens mijn jaren op Ron
calli. Ik was een van de initiatiefne
mers voor het oprichten van de
schoolband. Nooit echt een officieel
optreden gehad op Tholen, ik denk
dat Uit op Tholen mij maar eens
moet uitnodigen, ik heb wel wat
voor ze.
Je broer Martin zit in de muziek,
jij ook. Was het een logische stap
na de studie voor bedrijfskundig
econoom?
Ik was 25 toen ik de keus maakte,
best laat. Maar piano spelen, mu
ziek in het algemeen, is zo n deel
van wie ik ben. dat het eigenlijk
onmogelijk was niet de muziek in
te gaan.
Hoe vind je het om op 27 maart in
Meulvliet het stuk, waar jij een
belangrijk deel aan heb bijgedra
gen, opgevoerd te zien?
Geweldig. Ben benieuwd hoe het op
Tholen zal worden ontvangen
Tot slot. Heb je behoefte om nog
iets te benadrukken of ergens op
te wijzen wat voor de lezers van
belang is om te weten?
Dat als het nog niet uitverkocht is,
iedereen deze voorstelling moet
zien. jong en oud.
In Goes viel het me op dat de jonge
ren erg enthousiast waren, dus ik
hoop veel jonge gezichten te zien.
Je ziet gewoon heel goed hoe je
oma of overgrootoma vroeger leef
den.
Maximaal twee keer per jaar mogen er in de grote hal van het gemeentehuis
in Tholen culturele uitvoeringen gegeven worden. De koninklijke fanfare
Accelerando uit Sint-Annaland krijgt dit jaar de primeur. Het tweede evene
ment is nog niet ingevuld. Alleen plaatselijke organisaties met passende cul
turele voorstellingen komen in aanmerking.
In 2010 zal in samenwerking met de stichting Uit op Tholen een concert
worden verzorgd door de uit Tholen afkomstige musici Mellema en Fond
sen. Het gebruik van de hal in het gemeentehuis door derden geldt voorlo
pig voor twee jaar.
De heemkundekring Stad en Lande van Tholen groeit flink. Vorig jaar steeg
het aantal leden met 34. Dat brengt het ledental op 217. De cursus streekge
schiedenis bleek vorig jaar een voltreffer, staat in het jaarverslag 2008. Het
aantal aanmeldingen was dermate groot dat dit jaar opnieuw een lezingen
reeks wordt gegeven. Ook deze reeks is al helemaal vol. De eerste ronde de
den 33 belangstellenden mee.
Dinsdag wordt in de Wellevaete in Sint-Annaland de algemene ledenverga
dering gehouden. Bij de bestuursverkiezing zijn W. Blaas, C. Fase, H. Ge
luk en C. de Koning aftredend en herkiesbaar. Na het huishoudelijk gedeelte
houdt boswachter D. Fluijt van Staatsbosbeheer een lezing over de Scherpe-
nissepolder. De vergadering begint om half acht.
/«mand die mijn stijl tot zijn stijl maakt. Iemand die
meedenkt en zich in mijn leuen uerdiept. Ik uoel me
begrepen. En tdch is het mijn interieur, mijn stijl!
www.interieur-paauwe.nl
Zonnemaire ligt vlakbij Zierikzee; so autominuten
uan Rotterdam, Roosendaal en Terneuzen.
Advertentie I.M.
