'Ik probeer beleving in het spelen van psalmen te leggen' uw stijl K Mevrouw H. Walchenbach borduurt eigen Zeeuwse tas Rook uit orgel Opvolgers Geen pruimen Donderdag 8 januari 2009 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Het orgel in de kerk van de Gereformeerde Gemeente in Scherpenisse klinkt als een klok. Achter de speeltafel heeft organist Koos van der Slikke een mooi uitzicht over de kerkzaal en via een klein schermpje kan hij zien wat er onder hem gebeurt zodat hij op tijd kan inzetten als hij moet spelen voor een psalm. Van der Slikke is veertig jaar organist. In de kerkdienst op nieuwjaarsdag stond dominee Bakker stil bij het jubileum van de 53-ja- rige Van der Slikke. Het was precies veertig jaar geleden dat hij als 13-jarige jongen werd aangesteld. i r r Koos van de Slikke veertig jaar organist bij Gereformeerde Gemeente Zelfstudie Dankbaar Schittering Stemmen van lezers Gaat het nu om Christus of Klippel? Vuurwerkoverlast De overdaad aan plastic tassen stoort mevrouw H. Wal chenbach-Bergman uit Tholen. Ze doet er dan ook niet aan mee. Gebruikt al jaren een linnen tas die ze ooit van de pro vincie Zeeland kreeg. '65 miljoen plastic tassen in Zee land. Dat moet minder...' staat er op. Zo'n Zeeuwse tas spreekt de Thoolse wel aan. Ze wil het breder trekken dan Julie Diemei uit Sint-Maartensdijk die onlangs in deze krant het idee opperde voor een Thoolse boodschappentas. www.interieur-paauwe.nl foNM k wl k Koos voelde zich als kind al aange- Elke zondag zijn er drie diensten. trokken tot het orgelspel. Hij ging al op les toen hij zeven jaar was. „Moetje nagaan. Op het fietsje naar Poortvliet. Niet met de bus of zo. En als het regende, dan legde ik een ju ten baaltje over mijn knieën. Regen kleding had ik niet. Ik ging er graag heen om orgel te leren spelen." Zes jaar zou hij les krijgen om daarna een vaste aanstelling te krijgen. Of dat vandaag de dag nog kan, is de vraag. Van der Slikke moet er om lachen. Feit is dat Koos er heel vroeg bij was en er nooit spijt van heeft ge had. „Je moet toch wel een tic heb ben. hoor. Als mijn vriendjes gingen voetballen, ging ik orgel spelen. Niet omdat het moest, maar omdat ik dat toch liever deed. En het was ook niet zo dat ik nooit met vriend jes ging spelen, hoor." Het muzikale werd Koos wel met de paplepel in gegoten. Zijn vader Kees van der Slikke zat in de muziek. „Hij kon het me niet voorspelen op het orgel, maar hij hoorde wel wat ik niet goed deed. Hij stuurde me naar or gelles bij Hollebrands in Poortvliet. Hij was hoofdonderwijzer van de la gere school. Het ging zo goed dat hij me voorstelde naar een andere docent uit te gaan zien. want anders moet ik zelf weer les gaan nemen, zei hij." Zo kwam Koos bij Betsie Kurvink terecht die hem pianoles gaf. „Dat viel vreselijk tegen, maar ik heb in totaal zo'n zes jaar privéles gehad. Betsie wilde dat ik naar de muziek school ging, maar dat was financieel een behoorlijk offer. Dat zat er niet in." Koos werd organist in de kerk waar zijn tien jaar oudere broer Bram ook op het orgel speelde. „Dat deed hij samen met Gilles Bolier. Die ging studeren in Gouda, maar moest wel elk weekend thuis wezen om orgel te spelen. Hij had het voornemen te vertrekken. Half 1968 zaten ze moeilijk. Ik ben toen een paar keer ingevallen. Toen hij aangaf dat hij er mee wilde stoppen, heb ik het over genomen. Op 1-1-1969 ben ik offi cieel begonnen." Twintig jaar lang speelde Koos sa men met zijn broer Bram. Als de een de ochtend- en avonddienst deed, deed de ander de middag- dienst. Toen zijn broer overstapte naar de Hervormde kerk was er niet meteen een vervanger. Koos heeft toen drie maanden lang alle dien sten gespeeld. In de plaats van Bram zijn Henk Lindhout en Maus van de Maarl gekomen. Toen de laatste stopte, zijn Kees van der Slikke en Wim Lindhout aangetrokken. Van der Slikke werd hoofdorganist. „Maar het systeem dat bestond is gebleven. Ik doe de helft en zij doen met zijn drieën de andere helft." De jubilaris deed ook het onderhoud van het orgel. Uit de psalmschriftjes die bij zijn gehouden, blijkt dat de organisten de eerste twintig jaar ge middeld aan 100 speelbeurten op een jaar kwamen. „Dat kwam ook omdat we lang een vacante kerk zijn geweest, een kerk zonder dominee. Dan werden er ook doordeweekse diensten gehouden. Tot dominee Beens in 1984 kwam. Toen is dat minder geworden en zit ik op een kleine honderd speeldiensten per jaar." Orgel en kerkzang horen bij elkaar. Het is wellicht niet verwonderlijk dat Van der Slikke ook koordirigent werd. In 1964 had Gilles Bolier het gemengd koor de Lofstem opgericht en de vader van Koos was er diri gent van geworden. Het oefenen zette in het begin nog niet veel zo den aan de dijk, herinnert hij zich. „Mijn vader zei dat het leek of hij voor een kro vaerkes stond. Er wa ren er bij die het niet goed konden en die kwamen bij ons thuis extra oefenen. Ik speelde dan op het or gel." Van der Slikke speelde als jong gas tje voor het koor en groeide als het ware mee met het koor. Eigenlijk moest hij 16 jaar zijn, maar als aspi rant-lid mocht hij de toetsen bedie nen. In 1985 werd hij ook dirigent. Het was zijn eerste koor. De Lof- stem zingt nog steeds. Het koor telt ongeveer 45 leden. „Het zijn er wel eens 38 geweest, maar ook wel eens I i Koos van de Slikke heeft aan de speeltafel van het orgel een goed zicht op een groot deel van de kerkzaal van de Gereformeerde Gemeente in Scherpenisse. I I Van der Slikke is ooit erg geschrokken toen er rook uit het orgel op steeg. ..Dat was in de loop van 1987 toen de gelijkrichter ging roken. Dat is een apparaat dat de wisselstroom omzet in gelijkstroom. Het was aan het eind van de dienst, de kerk was al uit, de kerkenraad ging ook net weg. Toen zag ik rook uit het orgel komen. Dat was wel eyep, schrikken. Ik heb er de rest van de dag niet meer op gespeeld." Nu staat er in het orgel een apparaatje om de luchtvochtigheid te regelen. Bij vorst wordt het snel te droog in de kast. Het is een van de nieuwe snufjes waarmee de kerk is uitgerust. 50. Wat stemverhouding betreft tus sen mannen- en vrouwenstemmen zitten we nog goed met tien man nen." Van de Slikke kreeg in 1983 ook het verzoek om dirigent te wor den van het koor Asaf van de Gere formeerde Gemeente in Goes. „We hadden met de Lofstem een uitvoe ring in Oostkapelle. De ringvoorzit- ter van Zeeland, De Boer, had mee geluisterd en vroeg of ik er dirigent wilde worden. Asaf zat er dringend om verlegen." Van der Slikke hapte niet meteen toe. Toch bleef De Boer aandringen. „Ik ben er eens stiekem gaan luiste ren. Ik zat met zweet in mijn han den, zo vals zongen ze. Ik wilde weggaan, maar ze hadden me toch gezien. Ik ben er in 1993 dirigent geworden. We zijn er met veertig man begonnen, toen ik tien jaar later weg ging waren er 100 leden en ze zongen goed." Ging Van der Slikke eerst alleen naar Goes, later kreeg hij ook zangers uit Scherpenisse mee en zat zijn auto vol, vertelt hij. Toen hij een jaar in Goes dirigent was, kreeg hij via organist Henk Giljam het verzoek om tweede diri gent te worden van het koor Ethan in Yerseke. „Ze hadden een flink or gel staan en ik heb er een paar keer op gespeeld. Ik kon toen ook reser veorganist worden. Tot 1993 ben ik reservedirigent geweest, tot 1995 vaste dirigent. Na een meningsver schil ben ik daar gestopt. Ik heb toen besloten om alleen met mijn ei gen koor door te gaan. Ik had daar een goed gevoel bij. Daar kwam nog eens bij dat ik werk zat had." Van der Slikke werkt bij Shopwand en bouwbedrijf Van Houte dat hij samen met drie anderen in 2003 overnam. Van der Slikke is een bezige bij want vanaf 1994 tot vorig jaar was hij ook tweede dirigent bij het chris telijk Thools mannenkoor Rehoboth in Tholen. In 2006 viel Van der Slikke in bij het christelijk Sint-An- nalands mannenkoor DEV. „Het koor had afscheid genomen van di rigent Rinus van Gorsel. Ze zaten zonder, ik ben tot de vakantie inge vallen. Er is toen een dirigent op proef geweest, maar die paste niet bij het koor. Het slot van het liedje is dat ze naar mij kwamen om er vaste dirigent te worden. Het is een enthousiaste club met 75 man. We oefenen tegenwoordig regelmatig in de kerk omdat het verenigingsge bouw 't Trefpunt eigenlijk te klein is geworden." Van der Slikke was er druk mee. Het kwam wel eens twee of drie weken voor dat hij vijf avonden in de week bezet was en ook nog eens op zon dag orgel speelde. „Zeker als je diri gent bent, moet het thuis wel goed zitten, want anders gaat het niet." Zijn vrouw Marja beaamt dat. Het orgel spelen zat en zit hem in het bloed. Het dirigeren kwam later. Vanaf jonge leeftijd kreeg hij als or ganist de beschikking over de sleu tel van het kerkgebouw. Hij ging er vaak spelen en bekwaamde zich via zelfstudie steeds meer in het vak. Nu beschikt de kerk over een groot vernieuwd orgel. In de oude situatie telde het orgel uit 1947, van orgel bouwer Spiering uit Dordrecht, ze ven stemmen over een klavier en pedaal. In de nieuwe kerk staat het orgel uit de Zuiderkerk in Gronin gen van Valckx en Van Kouteren met 23 stemmen over twee klavie ren en pedaal. Bij de laatste kerkuit- breiding is het orgel ook uitgebreid en telt nu 28 stemmen over 3 klavie ren en pedaal. Het is volgens de ju bilaris een geweldige vooruitgang. Niet alleen is het orgel beter uitge rust, het staat nu weer op de galerij waar het oorspronkelijk voor be doeld is. „Voorheen - dus voor de uitbreiding van de kerk - stond het in een hoek. Het resultaat was onbe vredigend. Bij de nieuwbouw zijn we er over gaan praten om het op een betere plaats te zetten om de akoestiek te verbeteren." Vernieu wen en uitbreiden werd het devies. Het vernieuwen betrof onder meer het vervangen van de zinken pijpen in het orgel. „Orgelpijpen zijn ge maakt van een legering van lood en tin. Dat is duur, in de tijd dat dit or gel is gebouwd (1931) was er niet veel geld. Er is zink voor de pijpen gebruikt, maar dat klinkt veel min der mooi dan het orgelmetaal van lood en tin. Er zit nu geen stukje zink meer in." En zo kwam het orgel op de plaats die het in een kerk behoort te heb ben. op de galerij. Boven de preek stoel. Besloten werd ook om er een nieuwe kast om te bouwen. Dat kon via het bouwbedrijf van Van der Slikke. De kast heeft een klassieke uitstraling gekregen. Die contras teert met het strakke interieur van de kerk. Het was de architect Van Beijnum die dit idee aan de hand deed. Koos kan autocad tekenen en liet zich inspireren door het front van het orgel in de Oude kerk in Amsterdam. „Zo is het ook gewor den. Het was best spannend. Ik ben wel eens met een orgelbouwer mee geweest en ik heb er ook een paar bezocht. Achteraf mogen we spre ken van een goed resultaat." Het repertoire in de Gereformeerde Gemeente is behoudend, zegt de or ganist. Doordeweeks als er geen mensen in de zaal zitten, kan Van der Slikke orgelmuziek van compo nisten als Bach spelen. „Maar dat is in de zondagse diensten niet aan de orde. Ik krijg wel eens commentaar dat het te hard is." Eens per jaar wordt er een functioneringsgesprek gehouden met de kerkenraad. Dat verloopt volgens Van der Slikke voorspoedig. Hij krijgt de vrije hand om nieuwe boeken aan te schaffen. De organist begeleidt de kerkgan gers bij het zingen van psalmen op de berijming van Worp, Landsman of Willem Hendrik Zwart cd. Tijdens een dienst worden vier psal men gezongen, bij een leesdienst vijf. Van de organist wordt verwacht dat hij het inleidend orgelspel ver zorgt: het voorspelen van psalmen. Het is voor Van der Slikke ook na veertig jaar nog steeds een uitda ging, zegt hij. „Er zijn boete- en lof psalmen. Daar kun je koud over heen spelen, maar je kan er ook beleving in leggen. Dat probeer ik te doen." Het is ook wel eens bijna fout gegaan. Het was nog in de pe riode dat de organist uit het zicht van de dominee achter het orgel zat. „Als de dominee aan zijn preek be gon, kreeg ik de nummers van de psalmen op. Als tussenzang was psalm 130 aan gegeven. Maar het bleek dat hij geen tussenzang deed, maar psalm 147 wilde. Ik had even niet opgelet en begon toch 130 te spelen. Dat ging dus niet goed. Toen moest ik snel omschakelen. Daar krijg je het wel even warm van." Van der Slikke heeft in veertig jaar de kerk zien groeien. Toen hij in 1984 de nieuwe kerk betrok (die vo rig jaar is uitgebreid) telde het kerk genootschap 450 tot 460 leden en doopleden. Nu zijn dat er 660 tot 670. De organist is dankbaar dat hij voor zoveel mensen mag spelen. „Als organist moet je ook een band hebben met de mensen om samen te zingen en samen te spelen. En ik mag gerust zeggen dat er in de kerk goed gezongen wordt." Tijdens de verbouwing van het kerkgebouw maakte de gemeente gebruik van de Hervormde kerk in Sint-Maartensdijk. „Ook bezoekers uit Sint-Maartensdijk vonden dat we goed zongen. De kerk zat er bomvol. Het klonk ook machtig in de Maartenskerk. Een schitterend gebouw met een prachtige akoes tiek. Daarmee vergeleken was het in Scherpenisse dof, het klonk van geen kanten." Na 2,5 maand konden de leden weer naar hun eigen ge bouw dat met tien meter was uitge breid. Op 8 juni werd de kerk in ge bruik genomen. „De intrededienst was voor mij een graadmeter. De kerk zat tot de laatste stoel vol. Ik schat met ongeveer 700 mensen. Er zaten ook zangers bij. Het was machtig mooi om te doen. Ik had er geen moeite mee om dat op het or gel te begeleiden." Voor Van der Slikke is het wel een van de hoogtepunten in zijn loop baan als organist. Het orgel is nog niet helemaal klaar. Er komt nog houtsnijwerk aan de kast. En de or ganist die nu nog goed zichtbaar is vanuit de zaal, zal minder goed te zien zijn als er straks aan de zijkant van de kast open houtwerk (in de vorm van een krul) wordt geplaatst. Orgelbouwer Scheuërman uil Rot terdam begeleidde de bouw en heeft het orgel opnieuw geïntoneerd en gestemd. Hij voelt zich erg verbonden met de kerk en het orgel waar hij de kast van heeft ontworpen. Het houtwerk is massief mahonie. „Dat is geschil derd. Dat doet wel een beetje zeer als je zulk hout verft. Met de nieuwe pijpen heeft het een schittering ge kregen die past in het interieur. Kleur en vorm contrasteren maar toch is het een mooi samenspel." Van de Slikke is vanwege zijn jubi leum tijdens de nieuwjaarsdienst toegesproken en aan het eind van dienst toegezongen. Het maakte in druk op de jubilaris die door zo'n 600 mensen werd toegezongen. Van der Slikke zat gewoon in de zaal en mocht niet spelen. Dat deed Henk Lindhout voor hem. De leden zon gen psalm 150 vers 2. Thuis in de Kerkstraat brachten veel leden van de kerk kaartjes of andere attenties. Van der Slikke vierde het jubileum thuis met zijn vrouw en hun acht kinderen en zeven kleinkinderen. Van der Slikke heeft geen opvolgers, maar zijn zoon Corné is wel een orgelliefhebber. Samen met hem is hij een week naar Duitsland ge reisd om er in verschillende kerken op het orgel te spelen. Het wuv niet overal makkelijk om binnen te komen. „Maar als ik eenmaal vijf minuten had gespeeld dan was de kou uit de lucht." Hij speelde in Regensburg en in het orgelmuseum in Kelheim. Graag zou hij nog eens in de Dom van Passau willen spelen, met 266 stemmen een enorm groot orgel. Corné die timmerman is, hielp mee met de bouw van het orgel en heeft daar ook veel vrije uren in doorgebracht. Als Thoolse SGP'er er heb ik naar aanleiding van de berichtgeving in de Eendrachtbode van 31 december wel een aantal vragen aan RFT- raadslid Rien Klippel. Die wil ik door middel van deze open brief stellen. Je stelt niet te weten of het bestaan van 2 reformatorische partijen ver keerd is. Dan vraag ik je: waar is dit dan dienstig voor? Bevordert dit de zaak van Christus in Tholen of moest dit omdat je je zetel in de raad niet wilde opgeven? Als je stelt dat je deze situatie ook niet gezocht hebt en dat dit de keuze van de SGP is geweest, dan wil ik je eerlijk vragen: kon de SGP in 2006 iets anders vragen dan om je zetel ter beschikking te stellen? Was je niet, afgezien van allerlei wilde en onjuiste berichten, toch wel zoda nig in opspraak dat je eenvoudig niet geloofwaardig te handhaven viel als lid van de SGP-fractie. Zit ik er ver naast als ik denk, dat het antwoord van je in de krant ,ik was democratisch gekozen'je moti vatie bloot legt? Namelijk om wie het hier nu allemaal draait? Democratisch gekozen te zijn is voor een SGP'er toch niet het ultie me einde van alles? Dit roept tevens weer een vraag op over de huidige status van je RFT- fractiezetel, zeker ook nu je deze re formatorisch noemt, d.w.z. Sola Scriptura. De SGP wil terecht dat haar verte genwoordigers integer zijn, waarbij leer en leven in overeenstemming zijn met elkaar, ook in de gezinssi tuatie. Hierbij doe ik niets af aan je enorme inzet en kundigheid in de praktische politiek; waarbij het ook nog eens zo kan zijn dat dit juist een valkuil wordt en dat zo iemand a.h.w. niet te stuiten is. Mijn vraag is dan vervolgens: Nam je niet een beetje teveel hooi op je raadsvork en leed je gezin hier niet te veel onder? En kon dit alles zon der gevolgen blijven? Als wij van God een vrouw en kin deren hebben gekregen, dan hebben we daar een eerste ambtsverant woordelijkheid voor, vervolgens kunnen we geroepen worden tot een ambt in de kerk en vervolgens een ambt in de burgermaatschappij. Heb je deze prioriteiten zelf ook altijd zo gesteld? Het is verder wel zo, dat een politie ke functie een bepaalde openbare verantwoording van een en ander vraagt. Ik denk dan ook dat je daar niet aan kunt ontkomen en ik wil je hierbij graag uitnodigen tot een re actie in de Eendrachtbode. Tenslotte wil ik alle leden van de gemeenteraad en b. en w. van Tho len in het algemeen, in hun gezin nen, maar ook onderling in omgang en overleg, veel heil en zegen wen sen voor het nieuwe jaar. J.B. Ruben, 4691 LS Tholen. Sommige jeugdigen wordt wel eens a-sociaal gedrag verweten, maar in onze gemeenschap bevin den zich volwassen ouderen, die dit predikaat ook verdienen. De plaats van het delict: de schuur van de erven Rijnberg aan de Gro- /e Nol. De laatste twee jaar zijn daar de pruimenbomen leeg ge plukt. Dc betrokken plukster be weerde, dat die pruimen van nie mand waren en ging er prat op, dat zij ze geplukt had. Toen iemand haar er op wees, dat die schuur en die bomen wel degelijk van ie mand waren, was het antwoord: Die bomen staan daar maar zo en je mag de pruimen dus gewoon plukken. Nu ze dit dus wist, zou je denken dat ze besefte dat ze iets verkeerds had gedaan. En in de Bijbel staat toch ook: gij zult niet stelen. Het volgende jaar werd even zo vro lijk de boomgaard weer met een be zoek vereerd, zodat de eigenaar van de bomen weer met lege handen stond. Hier spreekt men van a-soci- aal of hufterig gedrag. Ik ben dan ook genoodzaakt geweest om be trokken bomen met de kettingzaag te lijf te gaan. Ik geen pruimen, een ander ook niet. G. van den Broek, 4697 GT Sint-Annaland. VERVOLG VAN RECEPTIE Met het overleg orgaan Tholen (OOT) de belangenorganisatie voor boeren ZLTO zijn volgens hem goe de contacten. „Dat moet zo blijven. Bedrijven tonen aan dat zij hun rol als maatschappelijk ondernemer seri eus nemen." Bedrijfsleven en gemeente moeten samen optrekken om het hoofd te bieden aan de gevolgen van de eco nomische crisis. „Als overheid moet je geen slaaf worden van je eigen sys teem. We hebben het zo ingewikkeld gemaakt dat we het als regelgeving gebruiken waarachter we ons ver schuilen. Als iemand hier vraagt dat de regelgeving nu eenmaal zo in el kaar zit, dan wijs ik er op dat we die zelf zo gemaakt hebben. Als syste men ons de baas dreigen te worden, wordt het tijd voor meer nuchterheid in het maken van regels." Hij zei blij te zijn met het vereenvoudigen van de administratieve regelgeving waar vo rig jaar een begin mee is gemaakt. Verordeningen zullen ook tegen het licht worden gehouden. „Dat kan niet van de ene op de andere dag, maar een begin ergens mee maken kan al tijd. Dit lijkt mij een natuurlijk mo ment." Nuis verwacht verder dat de gemeen te steeds meer taken van het rijk krijgt. Volgens het ministerie van bin nenlandse zaken wordt de gemeente de 'eerste overheid'. „Dat klinkt goed, maar dat schept aanzienlijke verplichtingen. Het gaat dan niet al leen om bijvoorbeeld de wet maat schappelijke ondersteuning. De bur gemeester krijgt zelf ook meer bevoegdheden. Zo kan hij vanaf dit jaar iemand ten hoogste tien dagen de toegang tot zijn huis ontzeggen. Dat kan via de wet tijdelijke huisverbod als er sprake is van buitensporig ge weld. „En dat is nog al wat." De bur gemeester achter de balie en de bur gemeester die iemand tijdelijk buiten de deur van zijn huis kan houden. Het wordt een bijzonder jaar voor on ze burgervader. Nuis vroeg zich ook af of Tholen als zelfstandige gemeente kan blijven bestaan. Juist omdat er meer taken moeten worden uitgevoerd, maar waarbij ook meer via 'het digitale lo ket' gedaan kan worden. Hij ver wacht dat door de uitbreiding van ta ken er meer ambtenaren nodig zullen zijn. „Daar moetje dan wel voor wil len kiezen." Als de gemeente dat niet doet dan kan dat zelfs in het uiterste geval betekenen dat de gemeente moet fuseren. En als de gemeente eerste overheid wordt dan is het voor Nuis de vraag of de gemeente wel zelfstandig moet willen blijven. Hij denkt dat het afhangt van de lokale inkleuring. „Die bepaalt wat je als sa menleving wilt zijn en die je met al zijn tradities hoe dan ook wilt behou den. De vraag is dan wat ons als Tho len bindt. Ik denk heel veel." Tholen kan volgens Nuis als zelfstandige ge meente blijven bestaan maar zal dan wel bestuurskracht moeten tonen. Daarvoor zullen echter keuzes ge maakt moeten worden. Daarover wil len b. en w. met de raad en de ambte lijke top in het voorjaar van gedachten wisselen. Mevrouw Walchenbach-Bergman toont de linnen tas die ze geborduurd heeft. In de President Kennedystraat in Sint-Maartensdijk en de Molen straat in Oud-Vossemeer is in de nieuwjaarsnacht na twee uur nog vuurwerk afgestoken. De politie heeft hiervan een melding ontvan gen. In de laatstgenoemde straat is vlak voor het nieuwe jaar, rond 22.30 uur, ontdekt dat er vernielin gen zijn gepleegd. Ter hoogte van de supermarkt is een aantal ver keersborden met vuurwerk opge blazen en een prullenbak is in brand gestoken. De politie houdt een buurtonder zoek om de daders te achterhalen. Ook aan de Burgemeet in Poort vliet was er een incident: tussen oud en nieuw werd daar een vreug devuur ontstoken. 'Ik vind al die plastic tassen nergens voor nodig Gezien het inwonertal en het be perkte toerisme op Tholen lijkt het mevrouw Walchenbach - deze week wordt ze 86 - uit publicitair oog punt beter om één Zeeuwse tas te ontwikkelen. In feite is die er al, zegt ze. Ze toont een linnen tas met het logo van de provincie. „Die heb ik al vanaf 1995. Gekregen bij een bezoek aan het provinciehuis in het kader van een cursus van de Open school." Omdat ze bang was dat de opdruk op den duur zou vervagen, heeft de Thoolse die compleet op de tas geborduurd. Dat is minutieus ge beurd, en in de originele kleuren. „Ik ben erg secuur, ga er geen draadje voorbij of zo." De tas gaat altijd mee als er boodschappen ge haald worden. „Hij gaat ook gere geld in de was." Dit stukje handwerkvlijt van me vrouw Walchenbach staat niet op zichzelf. Overal in huis heeft ze kleedjes en kussentjes die ze zelf heeft geborduurd. Momenteel werkt ze aan een groot kleed. En ook kaar ten maakt ze zelf, met de perga- mano-techniek. Ze beleeft haar ple zier aan deze hobby, vertelt ze. „Vroeger breide ik bijvoorbeeld ook zelf pakjes." Mevrouw Walchenbach - die ooit samen met haar man een schoon maakbedrijf had - is redelijk milieu bewust. „Neem die plastic tassen, die je in alle winkels krijgt. We doen er allemaal aan mee. Maar ik vind het niet nodig, ik heb zelf een tas." Mensen zijn, als ze oproepen zien om milieubewuster te leven, al gauw geneigd om te denken: dat geldt niet voor mij. meent de Thool se. „Maar neem zoiets simpels als batterijen. Die zitten werkelijk over al in. En wat zit er niet voor verpak kingsmateriaal aan een pak koek jes." Dat er in de loop van de jaren veel is veranderd, maakt mevrouw Walchenbach duidelijk aan de hand van een simpel voorbeeld: „Toen ik trouwde, waren een stofzuiger en een strijkijzer de enige elektrische apparaten in huis." Januari-opruimiruj Grondwater. Het waterschap krijgt er door dc nieuwe waterwet, die half 2009 van kracht wordt, een taak bij. Een deel van het grondwaterbe- heer gaat van de provincie over naar het waterschap: onttrekkin gen en lozingen tot 150.000 kubie ke meter per jaar, met de bijbeho rende vergunningverleningen en de handhaving. Ontdek u/elke meubelen in de opruiminflcollectie zitten op: fc Zonnemaire lijjt ulakbij Zierikzee; 50 autominuten uan Rotterdam, Roosendaal en Terneuzen. Advertentie LM.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2009 | | pagina 3