Leges bouwvergunning wordt
volgend jaar vijf procent duurder
Adrie van Vossen krijgt mooi
autobedrijf aan de Veilingweg
'Soms is situatie thuis zo onprettig
dat kinderen er tussenuit moeten'
Tender Iaat kinderen
ervarend leren
Amendement hondenbelasting WD en RFT strandt
Welstandscommissie akkoord na bijstelling kleuren
Tender zet in Sint-Annaland de jeugd weer op de rails
Woensdag 24 december 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
De gemeente heeft grote behoefte aan grote bouwprojec
ten. Nieuwe scholen of woonzorgcentra leveren namelijk
veel inkomsten uit de leges op die de bouwers voor bouw
vergunningen moeten betalen. Nu dit jaar grote projecten
niet zijn uitgevoerd, loopt de gemeente inkomsten mis. De
bouwleges stijgt echter met vijf provent. De hondenbelas
ting gaat, tegen de zin van de VVD en de RFT, met drie
procent omhoog. De hondenbezitter als melkkoe.
Verre verleden
Overlast
Advocaat
Opvoeding
Acht kinderen
Uitstraling
Franse rust op boerderij bij Sint-Annaland
Zelfverwonding
Aan Het Lint in Tholen worden vrijstaande woningen gebouwd. Door gebrek aan grote projecten loopt de gemeente inkomsten mis.
Wat de bouwvergunningen betreft is
voor volgend jaar 916.000 euro aan
opbrengsten geraamd, maar dat
wordt lang niet gehaald. De op
brengst blijft nu steken op 741.000
euro.
Volgens wethouder K.A. Heijboer
zijn nog niet alle cijfers bekend,
maar komt de gemeente 175.000 eu
ro negatief uit. Bij de berekening
van de opbrengsten was rekening
gehouden met de nieuwbouw van
Haestinge en het woonzorgcentrum
in Scherpcnisse. Alleen werd de
vergunning voor de bouw van de
nieuwe brede school in Sint-Anna-
land gerekend.
B. en w. willen de leges met 5 pro
cent verhogen, maar volgens de
Christenunie hoeft dat helemaal
niet, zei J.L. Hage namens zijn frac
tie. „Als er minder grote projecten
zijn, dan is er ook minder inzet van
personeel nodig. Hij stelde voor om
een fonds te vormen uit de opbreng
sten die voorheen meer opbrachten.
„Als er dan minder opbrengsten
zijn, dan kan het daaruit worden ge
compenseerd."
Maar volgens Heijboer gaat er ook
veel werk zitten in het verwerken
van de aanvragen en de procedures
die moeten worden doorlopen om
grote projecten te kunnen realise
ren. „Soms zijn het bijna onmoge
lijke procedures." Hage wees er op
dat de nieuwbouw van Haestinge en
het woonzorgcentrum in Scherpe-
nisse volgend jaar op de rol staan.
Daarom zou een egalisatiefonds
soelaas kunnen bieden, vond hij.
Hage vond dat b. en w. het verlies
voor lief moest nemen. Hij vroeg
zich af waarom de verhoging perse
op 2008 gebaseerd moet zijn.
Volgens de wethouder was die no
dig om aan de geraamde opbrengst
te komen. Eigenlijk had de verho
ging tien procent moeten zijn in
plaats van vijf, zei hij. „Wij denken
en voelen met u mee, daarom ko
men we dus op 5 procent verho
ging." De CU'er wilde nog weten of
de grote projecten nu al meegeno
men zijn in de berekening. Die zou
den voor een 'stevige plus' kunnen
zorgen, maar Heijboer zei dat er
geen voorspelling over gedaan kan
worden. Hage zei onder 'licht pro
test' akkoord te kunnen gaan met de
verhoging van de bouwleges, maar
vond wel dat er gestreefd moet wor
den naar een egalisatiefonds. De CU
stond daarin alleen. Alle andere
fracties hadden geen moeite met het
vaststellen van de nieuwe legesver
ordening.
Het amendement van de VVD en
RFT om de tarieven van de honden
belasting niet te verhogen, strandde.
F.J.A. Hommel (VVD) diende het
voorstel in. Hij lichtte toe dat de op
brengst voor de hondenbelasting
voor dit jaar op 144.200 euro is ge
raamd en dat er 150.000 euro is ont
vangen. Dat is ongeveer gelijk aan
de raming van 152.000 euro voor
volgend jaar. Hij begreep niet waar
om dit niet genoemd werd, dan wel
verzwegen werd. Het bevriezen van
de tarieven zou volgens Hommel
een stimulerende werking hebben
op het hondenpoepbeleid (boetes
voor ontlasten van honden in de be
bouwde kom en het niet in bezit
hebben van opruimmiddel).
Volgens M.J. Klippel (RFT) han
teert de gemeente Tholen een van de
hoogste tarieven in Zeeland. „Het
Thoolse tarief ligt 30 procent hoger
dan het Zeeuwse gemiddelde. In de
tweede plaats heeft het fenomeen
hondenbelasting geen enkele relatie
meer met de doelen waarvoor zij in
het verre verleden is ingesteld."
Volgens Heijboer is er meer geld
binnengekomen omdat er meer hon
den zijn geregistreerd. Dat is de re
den waarom er meer is opgehaald.
„De selectieve controle werpt
vruchten af. Van verzwijgen is hele
maal geen sprake. Het is een mis
vatting om er niet over te praten."
Hommel herinnerde eraan dat b. en
w. ervoor hadden gewaarschuwd om
een gat in de begroting te schieten.
„Met dit voorstel doen we dat niet.
We gaan 152.000 euro halen, waar
om zouden we het dan verhogen?"
Volgens Heijboer gaat het om een
percentuele verhoging met drie pro
cent. „Dat valt anders uit omdat het
aantal honden groter is."
De andere fracties voelden echter
niet veel voor het amendement. J.R
Bout (CDA) zei het wel een sympa
thiek voorstel te vinden, maar wees
er op dat het voordeel 'naar een
klein deel van de bevolking gaat.' J.
Oudesluijs (PvdA) was het daarmee
eens. „Het komt alleen ten goede
aan de hondenbezitter."
Volgens Hommel is het de honden
bezitter die klaagt over de hoge be
lasting die hij moet betalen, 'terwijl
hij er niks voor terugkrijgt.' „Met
dit amendement willen we laten
zien dat de hondenbezitter geen
melkkoe is." Hij wees er ook nog op
dat er afgesproken is om met de be
lastingdruk niet hoger te gaan zitten
dan het landelijke gemiddelde.
Maar voor Hage was hier sprake
van een selectieve greep terwijl af
gesproken is dat de gemeente een
duurzaam financieel beleid voert.
Hommel bestreed dat. Hij zei geen
gat in de begroting te schieten, noch
in het duurzaam financieel beleid.
Volgens H. Geluk (SGP) zit in de
152.000 euro de verhoging van 3
procent al in. Als de drie procent
niet wordt ingevoerd, dan wordt
de opbrengst lager, zei hij. „Dus
kan er een gaatje in de begroting
vallen." Daar was Hommel het
niet mee eens. „Met het tarief van
2008 halen we de geraamde op
brengst voor 2009. Die drie pro
cent is niet nodig om het te ha
len."
Wethouder Heijboer bracht als ar
gument voor de verhoging de
overlast van hondenpoep in stel
ling. „Daar horen we niks over.
Dat is voor ons ook een punt."
Hij raadde het amendement af. Bij
de stemming bleken VVD, RFT en
ABT voor, de andere fracties van
PvdA, SGP, CDA en CU waren te
gen.
Verder stemde RFT tegen het ver
hogen van de leges voor de lijkbe
zorging met 10 procent. Klippel
wilde niet verder gaan dan vijf
procent. B. en w. laten het tarief
voor het onderhoud van graven
ongemoeid. Klippel was daar blij
mee. Hij onderstreepte het belang
van het 'duurzaam inrichten van
de openbare ruimte', zoals open
bare begraafplaatsen en wel zoda
nig dat er niet veel onkruid is te
bestrijden. „Als je dat niet doet en
er valt een bestrijdingsmiddel
weg, dan zitje met hoge kosten."
Oorzaken zijn moeilijk aan te geven.
Volgens de begeleiders is het een
combinatie van factoren. Ouders die
weinig thuis zijn. De invloed van in
ternet en televisie. De snelle ontwik
kelingen in de onderlinge communi
catie, zoals chatten en sms'en.
Alcoholgebruik. Allemaal prikkels
die bij sommigen onrust en onzeker
heid teweeg brengen en gebruikelij
ke normen en waarden doen verva
gen. Dat uit zich dan in wat genoemd
wordt 'onhandelbaar gedrag'. Soms
alleen met verbale consequenties,
maar soms ook met slaan en schop
pen. Door zowel de ouders als door
de kinderen.
Een van de kinderen in Sint-Anna-
land is de zestienjarige Chantal. Als
De Eendrachtbode met haar spreekt,
woont ze zes weken en drie dagen
aan de Molendijk. Ze is niet echt blij
dat ze daar zit. Wel blij dat ze uit de
ruziesfeer thuis weg is. Vier jaar ge
leden begon de narigheid eigenlijk.
Constant ruzie met vader en stief
moeder. Minder met de stiefkinderen
en de twee halfbroertjes. Ze is ner
veus tijdens het gesprek. Daarvoor is
toestemming gevraagd aan haar ou
ders. Ze laat zich helpen door Marja
van Amelsfoort, afdelingshoofd van
het project in Sint-Annaland.
Langzaam maar zeker, zo blijkt uit
haar verhaal, zijn de ruzies er inge
slopen. Een duidelijk begin is er niet.
Wel bleek de situatie na een paar jaar
onhoudbaar. Wat er precies is voor
gevallen of wat er werd gezegd, dat
laat Chantal (een gefingeerde naam
overigens) in het midden. Vast staat
dat het thuis zo onhoudbaar werd,
dat ze in de crisisopvang terecht
kwam. „Dan ga je wel gewoon naar
school. Ook kun je weer naar huis,
als je dat wilt." Dat wilde zij niet,
maar haar vader wel. „Hij vond dat
de crisisopvang niet goed voor me
zorgde."
Bureau jeugdzorg, de instelling die
zich bezighoudt met deze materie,
zag niets in die terugkeer. Chantal:
„Jeugdzorg zegt dat mijn moeder
niet voor mij kan zorgen en dat ze uit
de ouderlijke macht is ontzet. Maar
dat is niet zo." Marja van Amelsfort:
„Tegen dat terughalen uit een crisis
opvang kunnen we niets doen. Als de
kinderrechter niet anders heeft be
slist, hebben de ouders het gezag.
Die mogen zelf beslissen."
Chantal is inmiddels toch blij dat ze
uit huis is. Aan schelden en tieren
geen gebrek. „Het ging niet meer. Ik
ga er hier nu aan werken dat het beter
met me gaat." Maar, zegt ze met na
druk, „ik houd wel veel van mijn ou
ders." Volgens Van Amelsfort is de
band tussen ouders en kinderen 'on
eindig sterk'. „De kinderen zijn vrij
wel altijd loyaal aan hun ouders. We
moeten eens ophouden met te zeg
gen dat de ouders niet deugen als
hun kinderen met jeugdzorg te ma
ken krijgen. We moeten de ouders
die zaken aangeven die ze wél kun
nen. Waar ze wél goed in zijn. Dat
geldt ook voor de kinderen. Wij pro
beren het goede -en dat heeft elk
kind- naar voren te halen."
Het enige contact dat Chantal met
thuis heeft, gaat via TNT Post. Chan
tal schrijft brieven naar huis met me
dedelingen hoe het met haar gaat.
Die brieven worden eerst gelezen. Ze
krijgt ook brieven terug. Ook die
worden gelezen. „Censuur is er niet.
Maar op die manier weten we wat er
in de ouders en de kinderen omgaat.
We zetten hier veel actie op", zegt
Ruikes.
In de zes weken dat ze nu aan de
Molendijk verblijft, is er al veel ver
beterd, vindt groepsleidster Danique
Vette. Zelf vindt Chantal dat ze ope
ner is geworden. Danique: „Toen ze
hier kwam, was het een bommetje.
Dat kon elk moment verbaal ontplof
fen. Nu heeft ze geleerd te praten
over dingen die haar dwars zitten."
Chantal zelf is het daarmee wel eens.
„Ik ben in elk geval opener gewor
den en minder chagrijnig."
Ook Chantal zal, net als haar mede
groepsleden van 13 en 14 jaar, weer
vaste grond onder de voeten moeten
krijgen. Weg uit de ruziesfeer van
thuis, weg van pestende schoolkin
deren, van nare leraren. Maar werken
aan jezelf. Leren dat je ouderen met
u aanspreekt. Datje 's ochtends om 7
uur opstaat, je wast en je kamer op
ruimt.
In Sint-Annaland bakken de jonge
ren zelf hun brood. Verzorgen ze de
schapen en onderhouden ze de tuin.
Danique geeft ze les. Rekenen, taal,
geschiedenis en aardrijkskunde. Zee
land, klinkt het door de kamer. Mid
delburg is de reactie uit de hoek van
de kinderen.
Chantal zit op het vmbo. Misschien
komt ze daar terug, of is ze rijp voor
de havo. „Ik wil al heel lang advo
caat worden." Volgens de begeleiders
zal haar dat ook lukken. „Ze is slim,
ze is bijdehand en ze heeft haar
mondje bij zich."
Zoals Chantal zijn er meer kinderen
in Nederland. Ruikes schat dat het in
tien procent van de gezinnen in Ne
derland misgaat. De Tenderstichting
heeft alleen al in West-Brabant 1800
kinderen tussen de 0 en 22 jaar onder
haar hoede. Daaronder ook kinderen
uit de provincie Zeeland. „Van huil-
baby's tot kinderen die het totaal ver
keerde pad dreigen op te gaan. Alle
maal jeugd met gedragsproblemen.
Kinderen van ouders die problemen
met opvoeden hebben. Uit onder
zoek blijkt dat in 80 procent van de
gevallen het probleem ligt bij de op
voeding. Soms is de situatie zo be
dreigend, bijvoorbeeld bij mishan
deling, dat er stagnatie is in de ont
wikkeling van het kind. Dat maakt
ingrijpen noodzakelijk."
In Sint-Annaland is die mogelijkheid
er. Kleinschalig. Ver van eigen huis
en haard. Ver van verkeerde vriend
jes en met 24 uur per dag begelei
ding. Die begeleiders werken vier
dagen dag en nacht, en zijn dan ze
ven dagen vrij. Vervolgens drie da
gen, en weer zeven dagen vrij. De
kinderen hebben daardoor, anders
dan op school met wisselende les
uren en leerkrachten, vaak hetzelfde
gezicht, dezelfde methode en ze we
ten waar ze aan toe zijn. Van Amels
foort: „Dat biedt structuur. Structuur
is eigenlijk het toverwoord."
Daarnaast gaat het ook om het op
nieuw bijbrengen van wat binnen de
maatschappij aan omgangsvormen
Adrie van Vossen reageert blij op het
goede nieuws. Hij had eerst rode
deuren en een gele luifel in gedach
ten, maar voor de welstandscommis
sie moest het allemaal wat rustiger.
„We zijn meegegaan met de wensen
van de commissie en uiteindelijk kun
je met een neutrale kleurstelling ook
het langst doen. Het wordt een een
voudig, maar prachtig spul."
Zijn bouwadviseur Hubert v.d. Graaf
is daar ook van overtuigd. „Met twee
schijnwerpers op de houtkleurige en-
gebruikelijk is. De kinderen zeggen u
tegen ouderen. Ze hangen niet onder
uit op de bank. Handen gaan uit de
zakken. En als er wordt tegengestrib
beld, staat er buiten een bankje om
even tot rust te komen en na te denken
over hoe het eigenlijk zou moeten.
Op vaste momenten worden kinde
ren en hun ouders getoetst. De kinde
ren op de vraag of ze inderdaad hun
normen en waarden zodanig hebben
aangepast dat ze zonder al te grote
problemen hun maatschappelijke
ontwikkeling handen en voeten kun
nen geven; de ouders of ze in staat
zijn de kinderen die structuur te bie
den waaraan ze in Sint-Annaland ge
wend zijn geraakt. Zijn de kinderen
daartoe wel in staat, maar zijn pa en
ma nog niet zover, dan blijft je kind
tree, klinkt het nieuwe autobedrijf
straks als een klok." Met de antracie-
ten gevelbekleding wordt het een net
bedrijlje, zegt ir. Ton Jansen.
Van Vossen beseft dat het geen ideale
periode is voor zo'n grote investe
ring. Hij moest echter weg met zijn
bedrijf op de hoek van de Spuistraat
en het Havenplein omdat de gemeen
te er een appartementengebouw te
rug wil bouwen in het kader van de
ambitieuze plannen rond de haven.
„In 2005 zaten we echter nog mijlen
langer in de boerderij.
Die wordt overigens volgend jaar
vergroot en er komen dan maximaal
acht kinderen. „Geen kinderen die
met geweld of drugs te maken heb
ben. Wel kinderen die agressief kun
nen zijn en tegen hun ouders ageren.
Kinderen die thuis de baas zijn, waar
door de situatie onhoudbaar wordt.
De procedures daarvoor zijn in gang
gezet en het gemeentebestuur staat
positief tegenover het project."
De instelling laat niets aan het toeval
over. Ruikes: „We hebben hier met
de naaste buren gepraat en gezegd
wat ze kunnen verwachten. De kin
deren gaan wilgen knotten. De ber
men bijhouden en hel vuil uit de
Krabbcnkreek halen. Zo leren ze ook
maatschappelijke verantwoordelijk
heid. Volgend jaar geven we een in
formatieavond aan de andere inwo
ners."
ver van elkaar vandaan. Nu is aan al
onze wensen voldaan, inclusief een
vrijstaande woning naast het bedrijf.
Het is geen weelderige tijd voor de
autobranche, maar het autorijden
gaat toch door en wij merken dat het
steeds drukker wordt. We zitten in
het lagere segment en de midden
moot en doen ook veel reparaties.
Daar heb je minder last van de eco
nomisch mindere periode."
Adrie van Vossen kijkt uit naar de
verhuizing. „Aan de Veilingweg
krijgen we veel meer uitstraling en
ruimte. Qua oppervlakte maakt het
niet zoveel uit, maar in een vierkant
gebouw is het veel doelmatiger wer
ken dan nu. En je bereikbaarheid
wordt ook stukken beter."
Er zijn vijf Thoolse aannemers uit
genodigd om offerte uit te brengen
voor de nieuwbouw. Half maart kan
de bouw beginnen en de garage kan
dan in november verhuizen. De vrij
staande woning zal mogelijk wat la
ter gereed zijn. De welstandscom
missie kreeg maandag de monsters
te zien van de beige-bruine baksteen
en de zwarte dakpan. Ramen en
deuren worden dennegroen. De
commissie deed nog wel de vrijblij
vende suggestie om de bekleding
van de topgevel en de zijwanden
van de dakkapel in een donkere
kleur uit te voeren. Daar mogen
bouwadviseur Hubert v.d. Graaf en
zijn opdrachtgever Adrie van Vos
sen na de jaarwisseling nog eens
over denken, want ook zij willen
2009 natuurlijk met de beste voor
nemens beginnen.
De welstandscommissie zag het plan drie keer terug. Tot het laatst toe
moesten alle kleuren en stenen kloppen. Maandagochtend deelden Ton
Jansen, Martijn Oosterhuis en Leen Deurloo complimenten uit. „Het
wordt een mooi pand, het ziet er netjes uit." De welstandscommissie gaf
groen licht, zodat de verhuizing van autobedrijf A.L. van Vossen kan
doorgaan. Volgend jaar november wordt de garage verplaatst van de
Spuistraat naar de Veilingweg in Sint-Annaland, even voorbij de
brandweerkazerne.
Aan de Veilingweg in Sint-Annaland krijgt autobedrijf Van Vossen, dat aan het Havenplein plaats moet maken voor een
appartementengebouw, een nieuw onderkomen. Rechts komt nog een vrijstaande woning.
Ze wil niet uitleggen wat er precies thuis is gebeurd voordat ze met
haar ouders de hulp inriep van Tender jeugdzorg. De instelling die met
500 medewerkers in West-Brabant 1800 kinderen onder haar hoede
heeft, waarvan er drie in Sint-Annaland verblijven. „We spreken be
wust over verblijven en niet over wonen", zegt Theo Ruikes van Tender.
„Want wonen doe je thuis. Bij je ouders. Alleen, soms is de situatie
thuis zo onprettig dat kinderen er tussenuit moeten."
Soms lukt het leven van een kind voor geen meter. Ouders gescheiden,
een stiefvader die het je moeilijk maakt. Of je zit in een internaat. Op
school lukt het niet. Overal ruzie. Spijbelen. Hoe leg je dat thuis uit? Lie
gen, bedriegen. Soms iets pikken. Verkeerde vrienden. Dan ligt het crimi
nele circuit voor je open. Dan loopje vast en kun je geen kant meer op.
Dan zeggen de deskundigen dat je
'persoonlijke ontwikkeling is ge
stoord' en dat je toekomst gevaar
loopt. Maar dat hoeft niet. Want dan
is er de stichting Tender. Die helpt
waar nodig met het project ervarend
leren, P.E.L.
Een project voor kinderen vanaf
pakweg 13 tot 23 jaar. Ze gaan vijf
maanden werken in Frankrijk of in
Oostenrijk. De kinderen worden on
dergebracht bij gastgezinnen en
werken op een boerderij of in de ho
reca. Ze zijn dan ver uit de buurt van
huis, school, vrienden en de rest van
hun leefomgeving, en hebben ruimte
om zich heen. Vaak verstaan of spre
ken ze geen Frans of Duits en kun
nen dus naar hartenlust schelden,
vloeken en mopperen zonder dal ie
mand van de plaatselijke bevolking
daaraan aanstoot neemt.
Sinds kort heeft Tender in Sint- An-
naland een boerderij betrokken die
aan Franse voorwaarden voldoet. De
boerderij ligt in de polder. Redelijk
ver van het bewoonde gebied. Er is
rust, er is ruimte en er is genoeg te
doen om kinderen langere tijd bezig
te houden. In Sint- Annaland gaat
het niet om kinderen die te maken
kregen met het criminele circuit.
Maar om kinderen zó in de maat
schappij te leren staan dat ze daar
juist niet mee in contact komen.
Deskundigen van Tender gaan ver
volgens aan de slag om het gedrag
van de jongeren zodanig aan te pas
sen dat de normen en waarden die in
Nederland worden gehanteerd, ook
door hen worden geaccepteerd.
Maar, zeggen deskundigen, als de
kinderen eenmaal bij Tender weg
zijn, is voor de stichting het werk af
gelopen. Erkend wordt dat er geen
goed beeld is van het succes van de
trainingen. Dat wordt nu afgemeten
aan de hand van een soort tevreden
heidstest waaraan de kinderen en
hun ouders meedoen. Stichting Ten
der, zo blijkt verder uit de eigen pu
blicaties, is bij uitstek een organisa
tie voor jeugdzorg en jeugdigen met
psychische problemen in West-Bra
bant. Het gaat om het geven van
hulp aan kinderen, jongeren en hun
gezinnen als. zo zegt de stichting.
opvoeden en opgroeien niet vanzelf
gaat.
De kinderen komen bij Tender te
recht op indicatie van Bureau jeugd
zorg. En dan gaat het niet om kinde
ren die hun ouders af en toe een
grote mond geven. Of die brutaal
zijn tegen de buren. Maar om kinde
ren die het normbesef kwijt zijn zo
als dat in Nederland algemeen wordt
aanvaard. Dan gaat het om kinderen
die door een combinatie van nega
tieve factoren de weg kwijt zijn.
Kinderen die frequent spijbelen. Die
daardoor mogelijk met de verkeerde
mensen in contact komen en dreigen
in het criminele circuit terecht te ko
men. Maar ook om baby's waarvan
de ouders het gehuil niet meer kun
nen aanhoren. Kortom, hulp aan kin
deren met gedragsproblemen van 0
tot 22 jaar. en nadrukkelijk hulp aan
hun ouders. Want uit onderzoek
blijkt dat bij 80 procent van de ou
ders opvoeden niet van een leien
dakje gaat.
En op een bepaald moment is er
sprake van escalatie. Dan wordt de
situatie in huis dreigend. Het effect
daarvan is stagnatie in de ontwikke
ling van het kind. En dan wordt het
tijd dat Bureau jeugdzorg wordt in
geschakeld. Want, zo is de achterlig
gende gedachte, ouders redden het
dan niet meer alleen.
Wanneer ouders dat niet zelf in de
gaten hebben en niets willen weten
van enige vorm van hulp, kan die
hulp verplicht worden. Zeker als er
sprake is van geweld binnen het ge
zin, of zelfverwonding. Dan wordt
de kinderrechter ingeschakeld en ko
men de ouders onder gezinsvoogdij.
De kinderen zijn dan veelal tussen
de 12 en 21 jaar. Een deel van hen is
soms dermate agressief dat alleen
hulp in een gesloten afdeling kan
worden gegeven. Uit informatie
blijkt dat het kan gaan om kinderen
uit alle lagen van de bevolking. Dus
niet alleen uit wat wordt genoemd
de 'lagere klasse', maar ook kinde
ren van bestuurders van grote bedrij
ven.
Danique Vette is groepsleidster en begeleidt de kinderen onder meer bij het hakken van hout voor de open haard.
