Het onderwijs is hartstikke leuk,
maar je moet wel met je tijd meegaan
RFT: 'College heeft gevoeligheden die
in Stavenisse leven, niet juist ingeschat'
'Dit past ons prima'
'Veel meer bedrijven
zouden dit moeten doen'
Wijkteam Sint-Annaland
is er klaar voor!
Van Doorn
wil reparaties
Juffen Fien en Hélène 40 jaar bij Sint-Anthoniusschool
SGP prijst burgemeester voor rol bij voorgenomen filmopnamen
Vooruitzichten voor 2009 goed
Donderdag 6 november 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
„Er zijn allerlei geheimzinnige activiteiten gaande, waar
wij niets van mogen weten", zeggen Fien Cools en Hélè-
ne de Greef-Plasmans. De juffen zijn 40 jaar in dienst
van de Sint-Anthoniusschool in Oud-Vossemeer en dat
wordt vandaag gevierd. „Spannend", vinden de twee 60-
jarige vrouwen. Want zij weten niet wat de feestcommis
sie voor hen in petto heeft. Vanmorgen zijn ze per limou
sine thuis in Nieuw-Vossemeer, waar De Greef woont,
en in Steenbergen, de woonplaats van Cools, opgehaald
om de hele dag te genieten van hun feestje in Oud-Vos
semeer.
Roeibootje
Verhuizing
Ongepast
Burgerjaarverslag
mag wat soberder
Boeken
Veiligheidsregio en convenant brandweer
Het stormde woensdag in de Thoolse raadzaal bij de
commissie bestuurszaken. De nasleep van de filmopna
men voor De Storm, over de watersnood, die in Stavenis
se niet doorgingen, resulteerde in een aanvaring tussen
burgemeester Nuis en RFT-raadslid Klippel.
Directeur Leenhouts van de Betho:
Velthuisgemeente gaf goede voorbeeld
Gewetensnood
Voorkeur
Cools en De Greef zijn een maand
na elkaar in 1968 begonnen als juf
bij de school. Hélène startte 1 au
gustus en Fien op 1 september. Ze
kenden elkaar al van de lagere
school in Nieuw-Vossemeer. „We
zaten in de combinatieklas. Hélène
zat een klas hoger", vertelt Fien.
Beiden gingen ze naar de kost
school. Fien in Dongen en Hélène
in Oudenbosch. „Dat was absoluut
geen pretje", zegt Hélène. Veel
meer wil ze er niet over kwijt. Fien
kent nog wel wat verhalen over de
tijd bij de strenge nonnen. Ook zij
vond het geen aangename tijd.
Juf worden, wilden ze allebei al
van kleins af aan. „Ik vond het leuk
om met kinderen om te gaan", zegt
Hélène. Samen zaten ze in het
jeugdwerk in Nieuw-Vossemeer.
Na hun opleiding fietsten ze samen
vanuit hun woonplaats Nieuw-Vos
semeer naar hun werk aan de ande
re kant van het water. „De eerste
jaren moesten we met de pont
over", aldus Fien. die een groter
aandeel in het gesprek heeft dan
Hélène. Het is tekenend voor het
contrast tussen de twee collega's
die jarenlang nauw hebben samen
gewerkt: Fien praat graag. Hélène
is wat terughoudender en beschou
wend. Cools weet veel te vertellen
over de overtochten.
„Als het hoog water was, kon het
pontje niet goed bij de kant komen.
De ene keer gingen we bij iemand
op de koffie om te wachten tot het
laag werd of met goed weer fiet
sten we naar Halsteren. Een andere
keer maakten we een aanloop en
vlogen zo door het water de pont
op. Het was eens zo koud dat er ijs-
schotsen in de Eendracht dreven en
toen hebben de veermannen. De
Klerck en Havermans, ons een
week lang met een roeibootje over
gevaren."
De reis naar school ging later per
brommer, toen het pontje uit de
vaart werd genomen. „We gingen
dan over de Slaakdam, via Flup-
land. We kregen toen een gulden
per dag van de gemeente als reis-
vergoeding", lacht Fien. Hélène
kent nog spannende momenten van
toen ze net haar rijbewijs had en
het pontje nog voer. „Soms kon het
pontje niet goed aanleggen en dan
moest ik een stuk door de modder
met de auto."
De Sint-Antoniusschool was in het
begin van hun arbeidsjaren nog in
de Dorpsweg gevestigd. „We waren
met maar drie leerkrachten. Het
was de directeur en wij. „Dat duur
de tot 1976 en ze zagen in de tus
sentijd drie directeuren voorbijko
men: de heren Imand. Olsthoorn en
Lauwerijssen.Hélène en ik waren
op elkaar aangewezen. Omdat we
ieder een week ook 's morgens om
zeven uur de kinderen moesten be
geleiden in de heilige mis in de
kerk, fietsten we veel samen, want
dat vonden we eng zo 's morgens
vroeg alleen. We moesten in een
rok naar de kerk, maar we trokken
op de fiets een lange broek aan en
verkleeden ons op school. Het was
's winters veel te koud voor een rok
op de fiets. Dat deden we dan twee
weken achter elkaar." De regels wa
ren streng, maar de dames vonden
hel desondanks een leuke tijd. „We
vierden carnaval met de heer Imand
en we hadden toneelavonden met
de kinderen in Hof van Holland. De
ouders werden dan uitgenodigd en
dat was stik gezellig."
De verhuizing naar de Burgemees
ter Versluijsstraat was een groot
feest. „We kwamen in een paleis",
zegt Hélène. De dames vertellen
dat er in de oude behuizing nog
geen centrale verwarming aanwe
zig was en dat ze zelf de kachel
moesten aansteken. „We hadden
eerst een oliekachel en daarna een
gevelkachel. Daar aten wc samen
onze boterhammen op en rookten
we. Want dat mocht niet in de
klas", zegt Fien die er al spottend
een streng gezicht bij trekt.
In het kleine gebouwtje aan de
Dorpsweg was er geen plek voor
lessen zoals handvaardigheid. „In
de nieuwe school kregen we er een
eigen lokaal voor. Vroeger hadden
we geen handvaardigheid en was er
alleen handwerken voor de meis
jes. Voor de jongens was er niets.
Misschien een tekening maken.
Ook kregen we nieuwe methodes
zoals rekenen, taal en leeslijn. In
de tijd van Jan Lauwerijssen waren
we al een heel vooruitstrevende
school", aldus Fien.
In al die jaren hebben ze heel wat
zien veranderen in het onderwijs.
Zo ook onlangs de komst van com-
leboel onrust en niet opbouwende
publiciteit kunnen voorkomen. Wij
hopen dat het college hieruit een les
je geleerd heeft", aldus het RFT-
raadslid.
Klippel informeerde of de gesprek
ken die de burgemeester had met
een vertegenwoordiger van de ker
ken en met inwoners van Stavenis-
se, plaatsvonden vóór het versprei
den van de brief in het dorp en
daarmee ook vóór het ontvangen
van de vragen van zijn fractie. Nuis
maakte duidelijk dat hij vóór het
verspreiden van de brief met de ver
tegenwoordiger van de kerken
sprak, en met de inwoners daama.
B. en w. hadden namelijk besloten
dat ze geen bezwaar hadden tegen
het maken van de opnamen, nadat
de commissaris van de koningin had
gevraagd - aan meerdere burge
meesters - om verzoeken tot filmen
positief te benaderen. Het college
was zich bewust dat het filmen bij
een groep inwoners bepaalde gevoe
lens zou kunnen oproepen. Daarom
voerde de burgemeester gesprekken
met zowel de producent van de film
als met een kerkelijke vertegen
woordiger. Beide verliepen goed en
constructief, aldus het college. Dat
zelfde geldt voor de gesprekken die
naderhand met inwoners zijn ge
weest.
Burgemeester Nuis stoorde zich
duidelijk aan de uitspraak 'verdraai
en van woorden'. „Ik heb inwoners
gesproken die er totaal anders over
denken dan u zegt", reageerde hij
richting Klippel. Nuis had het over
een aantijging 'die bijna valt onder
de noemer ongepast'. Het raadslid
zei door inwoners van Stavenisse te
zijn gebeld over de kwestie en hij
benadrukte nogmaals welke gevoe
lens er bij een aantal nog altijd le
ven, 55 jaar na de watersnood. „Ik
heb me buitengewoon in de situatie
verdiept", weerlegde de burgemees
ter de kritiek. Hij noemde daarbij de
herdenking in 2003. toen hij veel
overlevenden, nabestaanden en
hulpverleners ontmoette.
De burgemeester noemde het 'bui
ten de orde' dat Klippel de sugges
tie wekte dat het gemeentebestuur
toestemming had gegeven voor de
opnamen. „U suggereert dat het
college ja of nee had kunnen zeg
gen. Maar we konden volstrekt
niets zeggen. De gemeente had ook
geen enkele vergunning af te geven,
het was een private zaak." In de
ogen van Nuis heeft het college de
uiterste zorgvuldigheid in acht ge
nomen. „Het spijt me dal ik het zo
duidelijk moet formuleren, maar u
zit bezijden de waarheid!" Klippel
noemde vervolgens het aspect
openbare orde, maar ving ook toen
bot. De opnamen zouden 's nachts
gemaakt worden en daarvoor zou
den de Molendijk en de Voorstraat
tijdelijk worden afgesloten. „Open
bare orde was totaal niet aan de or
de. Het ging om enkele hekken met
een bord om een straat af te slui
ten", zei Nuis. „U gaat op de tenen
van het college staan en dat doet
pijn."
De TNS/Nipo-enquête zou gebruikt
kunnen worden om te peilen hoe
veel inwoners het burgerjaarverslag
- in feite het jaarverslag van de bur
gemeester - lezen. Het kleurige en
rijk geïllustreerde boekwerkje
wordt in Tholen sinds enkele jaren
huis aan huis verspreid. De burge
meester ziet het als een middel om
met de inwoners te communiceren,
zei hij onlangs in de commissie be
stuurszaken. Om die reden neemt
hij er meer in op dan waartoe hij
wettelijk verplicht is. Maar hoe
goed het wordt gelezen, weet hij
niet. Ook de commissieleden zaten
met die vraag én met de kosten van
het boekje. M.J. Klippel (RFT) deed
de suggestie om het burgerjaarver
slag te combineren met de gemeen-
tegids. omdat heel veel inwoners die
bewaren. De burgemeester sluit de
hoofdstukken steeds af met een per
soonlijk commentaar. „Verwerk
daarin een aanbeveling", stelde
A.G. van de Sande (CU) voor. Hij
VERVOLG NAJAARSMARKT
De Eendrachtbode vroeg zo links en
rechts aan bezoekers van de najaars-
markt of ze iets wisten van Nigeria.
Een enkeling had in de krant iets ge
lezen over Nigeriaanse fraudeurs
met malafide zakelijke transacties.
Voor de rest hadden ze er alle ver
trouwen in dat het geld op de juiste
plaats terecht zal komen.
Een half uur voor de opening om
10.00 uur stonden ze er al. Zodra de
deur van de voormalige hal van Bu-
delpack aan de Paasdijkweg open
ging, repte het matineuze gezel
schap zich linea recta naar de boe
kenstand. Daar lagen honderden,
weliswaar gelezen, maar nog zeer
acceptabel uitziende boeken die
voor een appel en een ei van de hand
gingen. „Dunne boeken kosten 50
eurocent, dikke boeken een euro",
legde de standhoudster uit. Maar, zo
te zien aan titels als Manke Otje en
Een nest vol Tuinfluiters, die rap van
eigenaar verwisselden, keek ze niet
op een pagi naatje meer of minder.
Hel was de derde najaarsmarkt in
successie die voor de zendingscom
missie werd georganiseerd. Er was
voldoende te beleven. Uiteraard de
traditionele aanwezigen. Zoals de
hoedenverkoopsters, de stand met
doopjurken en de orgels. Ook was
er voldoende te eten en te drinken.
Maar ook de stand van Van Rijn
Brandbeveiliging uit Tholen viel op.
Kunstmatige vlammen gaven aan
dat er op de meest onmogelijke tij-
stelde vast dat de burgemeester in
de commentaren soms zijn mening
geeft over zaken waarover ook de
gemeenteraad een mening zou moe
ten hebben. „Neem die mening van
de raad ook op. dat is een meer
waarde voor het jaarverslag", zei de
CU-fractievoorzitter.
Burgemeester Nuis vond het prima
om zich eens over het burgerjaar
verslag te bezinnen. „Het is nu heel
veel werk en kosten. Ik proef bij uw
opmerkingen tussen de regels door
dat het wat soberder zou mogen."
L.J. van Doorn (ABT) vindt dat het
maar lang duurt voordat de luifel
boven de ingang van het gemeente
huis wordt gerepareerd. Hij wees er
onlangs op tijdens de rondvraag in
de commissie ruimte. Verder had hij
gezien dat de letters aan de gevel
van de Oosterscheldeschool in
Scherpenisse niet meer compleet
waren. Hij vroeg of de reparaties
snel uitgevoerd kunnen worden.
den en plaatsen brand kan uitbre
ken. Een set aan blusmiddelen stond
paraat om elk vuur in de kiem te
smoren. „De belangstelling viel
nogal tegen", vond woordvoerder
Cor Ridderhof. „We hebben ook op
de jaarmarkt in Tholen gestaan en
daar was de drukte voor onze stand
gigantisch." Vooral blusdekens en
rookmelders gingen grif van de
hand. Ridderhof heeft de indruk dal
de dekkingsgraad in de gemeente
Tholen van vooral rookmelders
groot is. „Dat komt ook door de ac
tie van Castria Wonen. Die stelde
aan hun huurders gratis rookmel
ders ter beschikking."
Esther Hoppenbrouwers, woord
voerster van Castria bevestigt de ho
ge dekkingsgraad. „We hebben in
de gemeente Tholen 2600 wonin
gen. Daaronder 2100, zogenaamde
Goudkaartleden. Dus bewoners die
zo'n kaart hebben aangevraagd en
zich goed aan de regels houden. Die
2100 woningen zijn gratis voorzien
van een rookmelder."
Jacob Schot heeft niet de indruk dat
het aantal bezoekers van de markt
veel verschilde met vorige jaar
markten. „De verkoper van friet en
kibbeling was compleet uitver
kocht", houdt hij als maatstaf aan.
Sensatie was er ook. Zeker toen
rond een uur of drie iemand op de
grond lag die een hartaanval simu
leerde. „Dat was een zogenaamd
Lotusslachtoffer. Die doen dat heel
realistisch. Een aantal bezoekers
dacht danook dat het echt was. Ze
ker toen ze de loeiende sirenes van
de ambulance hoorden. Maar het
was een demonstratie."
De bijdrage van Tholen aan de Veiligheidsregio Zeeland is volgend jaar
253.651 euro. Maar daar kan 53 mille bij komen, als één Zeeuwse gemeen
teraad niet instemt met het convenant tussen Veiligheidsregio en de minister
van binnenlandse zaken voor de vorming van één Zeeuwse brandweerorga
nisatie. In dat geval vervalt het convenant namelijk, en betaalt de minister
evenmin de tweede helft uit van de toegezegde 1.6 miljoen euro.
In het algemeen bestuur van de Veiligheidsregio heeft de burgemeester van
Middelburg als enige tégen het convenant gestemd. Het is de vraag wat de
gemeenteraad van de Zeeuwse hoofdstad zal doen. zei burgemeester Nuis
onlangs in de commissie bestuurszaken. Alle dertien gemeenteraden in Zee
land krijgen begin volgend jaar een voorstel voorgelegd om in te stemmen
met één Zeeuwse brandweer.
Fieri Cools (links) en Hélène de Greef Plasnuins zitten na 40 jaar nog steeds goed bij de Sint-Anthoniusschool in Oud-Vossemeer.
Directeur Ad Leenhouts van de Betho noemt het .geweldig dat 24 Thoolse
medewerkers straks niet meer elke dag naar Goes hoeven te rijden.' „We
zijn heel positief over het initiatief en over de invulling daarvan. Er wordt
veel over maatschappelijk ondernemen gesproken, maar dit is een concrete
invulling daarvan. Wc hopen op een langdurige samenwerking met Budel-
pack."
Leenhouts zou het toejuichen als meer Thoolse bedrijven werknemers van
de Betho via detachering zouden aannemen, al is het maar 1 of 2.
De Betho sloot in september 2003 de eigen vestiging in Tholen. Van de 100
Tholenaren die bij de Betho in dienst zijn, zijn er 14 gedetacheerd bij de ge
meente Tholen. Dat is met name de groenploeg die de gemeentelijke plant
soenen onderhoudt. Daarnaast zijn er bij een aantal bedrijven, o.a. in Sint-
Philipsland, medewerkers gedetacheerd. Als de 24 mensen bij Budelpack
aan de slag zijn, blijven er toch nog 60 Tholenaren naar Goes rijden. „Maar
ook voor hen blijven we zoeken naar detacheringsplaatsen op Tholen", zegt
Leenhouts.
De Betho begint bij Budelpack met 1 busje van 8 mensen, dan komt er een
tweede bij en vervolgens een derde. In Goes vallen er dan 24 plaatsen open,
maar die worden opgevuld door wsw-medewerkers die nu bij ADZ in Vliss-
ingen - de sociale werkplaats voor administratief werk - in dienst zijn. „Bij
ADZ is een herstructurering aan de gang. Van de 300 mensen die daar wer
ken, komen er 75 naar de Betho. Daar moeten we ook nieuw werk voor zoe
ken. Het is een forse ingreep, de diverse verhuizingen, maar het is ook heel
dankbaar werk", zegt directeur Leenhouts van de Betho.
„Dit is een hele wenselijke ontwikkeling. We zijn hier erg blij mee. En het
is vooral heel plezierig voor de 24 mensen die nu nog op en neer naar Goes
rijden", zegt wethouder M.A.E. Velthuis over het onderbrengen van Betho-
medewerkers bij Budelpack in Poortvliet. Ook voor langdurig werklozen en
mensen in de bijstand ziet ze mogelijkheden bij het verpakkingsbedrijf.
Mevr. Velthuis nam 5 december vorig jaar deel aan het werkbezoek aan de
Poortvlietse onderneming. „Mijn standaardvraag is dan altijd, welke moge
lijkheden er zijn voor het onderbrengen van o.a. wsw-ers die nu naar de so
ciale werkplaats in Goes gaan. Budelpack wilde na de verzelfstandiging van
de Poortvlietse vestiging heel graag wat doen in het kader van maatschap
pelijk verantwoord ondernemen. We hebben elkaar dan ook redelijk snel ge
vonden."
De wethouder noemt het een voordeel dat de gemeente Tholen zelf ook al
14 Betho-medewerkers inschakelt, met name voor de groenploeg. „Dan
stapje wal gemakkelijker naar bedrijven toe om dat ook te doen. Binnen het
bestuur van de Betho worden wij als voorbeeld gesteld omdat onze gemeen
te zoveel detacheringen van de sociale werkplaats heeft. Daarom vinden we
het heel goed wat Budelpack nu doet. Het past qua werk niet altijd, maar in
dit geval past het prima!"
Mevr. Velthuis ziet de detachering van Betho-medewerkers in Poortvliet als
een start. Ze streeft naar inschakeling van langdurig werklozen en mensen
die in de bijstand zitten, eventueel via reïntegratieprojecten. Inwoners die
onder de wet werk en bijstand (WWB) vallen, zouden dan ook bij Budel
pack aan de slag kunnen om werkervaring op te doen en weer in het norma
le arbeidsproces terug te keren. „Wie een uitkering heeft, komt hiervoor in
aanmerking, maar dat komt allemaal op een later tijdstip. Eerst nu de Betho-
medewerkers", aldus wethouder Velthuis.
De kredietcrisis heeft bij Budelpack niet geleid tot het annuleren
van opdrachten. Integendeel. „De vooruitzichten voor 2009 zijn
zelfs beter dan een jaar geleden voor 2008. We hebben nu meer op
drachten dan toen, maar ik heb geen glazen bol. Ik kan dus niet
goed overzien of en zo ja welke negatieve gevolgen de kredietcrisis
zal hebben zegt directeur Stijn Heijs. Het lopende jaar, dat aan
de voorlaatste maand bezig is, wordt weer goed voor Budelpack.
„2008 wordt een prima jaar, maar minder dan het uitstekende jaar
2007." Er wordt momenteel 7 a 8 ton geïnvesteerd in nieuwe ver-
pakkingslijnen om klaar te zijn voor nieuwe opdrachten Budel
pack Poortvliet telt 150 voltijdsbanen, maar met deeltijdwerkers
zijn er totaal 164 mensen in vaste dienst. Daarnaast zijn er tussen
de 25 en 30 uitzendkrachten actief.
domi, oi
Volgens Klippel heeft het college
van burgemeester en wethouders de
gevoeligheden die er in Stavenisse
bij dit onderwerp leven, niet tijdig
juist ingeschat. Nuis op zijn beurt,
vond dat het raadslid ten onrechte de
suggestie wekte dat b. en w. de keus
hadden om ja of nee tegen de opna
men te zeggen. „U zit bezijden de
waarheid, gaat op de tenen van het
college staan en dat doet pijn", al
dus de burgemeester. Hij moest
'even op de lip bijten' bij het aanho
ren van Klippels reactie, die in schril
contrast stond met wat de SGP te
berde bracht. Fractievoorzitter Hoek
zei veel waardering te hebben „voor
de integere en overtuigende manier
waarop u de gevoelens van een deel
van de bevolking bij de filmprodu
cent hebt overgebracht. Juist hierin
toont zich de burgervader."
Een brief die de gemeente begin
september huis aan huis in Stavenis
se verspreidde en waarin over de
filmopnamen - in de Voorstraat en
op de Molendijk - werd geïnfor
meerd, was voor SGP en RFT aan
leiding tot het stellen van vragen
aan het gemeentebestuur. Op de ant
woorden konden de vragenstellers
woensdag in de commissie reage
ren. De SGP concludeerde eruit dat
de ruimte om een verzoek tot filmen
af te wijzen, klein is. Uitsluitend
openbare orde en veiligheidsproble
men kunnen daartoe aanleiding ge
ven. Hoek: „Voor de rest is het een
privaatrechtelijke afspraak tussen de
producent en een particuliere huis
eigenaar. Onze fractie hecht eraan
dat deze informatie nu duidelijk op
tafel is gekomen. Het onterechte
beeld van een college dat zich van
de gevoelens van veel Stavenissena-
ren niets aantrekt, is daarmee be
hoorlijk genuanceerd."
Hoek vervolgde dat zijn fractie het
als een opdracht zag om b. en w. te
wijzen op de maatschappelijke en
persoonlijke gevolgen van de ge
plande opnamen over een gevoelig
thema als de Ramp. „Mensen kwa
men letterlijk in gewetensnood. Voor
ons telt dit heel zwaar mee. Wij zijn
dan ook ontzettend dankbaar dat de
producent zelf heeft afgezien van
zijn plan. Als er één persoon heeft
bijgedragen aan het bereiken van dit
resultaat, is dat onze burgemeester",
aldus Hoek. Hij zei ook nog dat het
gemakkelijker is om als fractie van
uit de controlerende rol vragen te
stellen, dan concreet een goede op
lossing te bereiken.
RFT liet een heel ander geluid ho
ren. „Het blijkt dat het college - on
danks dat het begrip en respect heeft
voor de gevoelens van sommige Sta-
venissenaren - een totaal verkeerde
inschatting gemaakt heeft van de
aard en omvang van de bezwaren die
er in Stavenisse leefden", zei Klip
pel. Hij leidde uit het antwoord op
zijn vragen af, dat het college zijn
formulering had opgevat als zou hij
bedoeld hebben dat vrijwel alle in
woners bezwaren hadden. „Wij be
grijpen niet waar het college dit van
daan haalt. Dit is puur verdraaien
van woorden." Klippel noemde het
wijs van de producent om van de op
namen af te zien. „Daar moest he
laas eerst een heleboel publiciteit
aan te pas komen, waarbij Stavenis
se nu bepaald niet die waardering
kreeg die het verdient. Jammer, heel
jammer dat het college de gevoelig
heden die er in Stavenisse bij het on
derwerp de Ramp leven, niet tijdig
juist ingeschat heeft. Dat had een he-
Advertentie I.M.
Wijkteam Sint-Am
verzorging en i
een klein I
zeer
hulp
aanvrage
Curadomi biedt zorg in de gehe
informatie: www.curadomi.nl of bel
voor thuiszorg
nt Annaland
puters. Geen probleem, vinden ze
beiden. „Elke fase in het onderwijs
heeft zo zijn uitdagingen. Je moet
mee veranderen als leerkracht.
Want onderwijs is hartstikke leuk,
maar je moet wel met je tijd mee
gaan", zegt Hélène. Daarom heb
ben ze allebei op de computer leren
werken. En ze zijn er ontzettend
enthousiast over. Ze noemen wel
één nadeel: „Je hebt nu verschrik
kelijk veel administratie. Kinderen
worden veel meer getoetst en er
zijn oudergesprekken waar je een
verslag van moet maken." Naast de
computer is er nog meer veranderd
om de school zelf, want ze hebben
er collega's bij. „Vroeger hadden
we tussendoor een bespreking met
zijn drieën van wie doet wat met
Sinterklaas. Nu hebben we team
vergaderingen met tien man."
Dolenthousiast zijn ze over het 'di
gibord'. Dat is een digitaal school
bord, dat is aangesloten op de com
puter. Met een speciale pen kan er
op het bord geschreven en gete
kend worden of zo worden doorge
klikt naar internet voor bijvoor
beeld een plaatje van Vondel.
Samen delen de vrouwen groep
6/7. Fien zet zich naast het lesge
ven in op meerdere gebieden voor
de school. Ze is plaatsvervangend
directeur, zit in de medezeggen
schapsraad en de promotiecommis
sie. Zij werkt hele dagen en Hélène
werkt inmiddels deeltijd.
De leerkrachten hebben door inval-
werk bij alle groepen wel eens voor
de klas gestaan. Alleen Hélène
heeft geen kleuters lesgegeven.
„We zijn allround en hebben door
alle groepen gezweefd." Toch heb
ben ze zo hun voorkeuren. Fien
vindt groep 3 en 4 leuk. „Die klein
tjes leren schrijven en rekenen, ge
weldig! Om dat zo te zien groeien,
is echt leuk." Dat wil niet zeggen
dat ze haar huidige klas niet leuk
vindt. „In groep 6 en 7 kun je veel
meer praten en daar kun je meer in
kwijt." Hélène geeft duidelijk haar
voorkeur aan de oudere klassen.
„Ik ben meer iemand voor de bo
venbouw. Die kleintjes zijn hart
stikke leuk hoor, ik kan echt genie
ten van die spontaniteit, maar met
de oudere kinderen kun je beter
praten."
De dames zijn nooit in Oud-Vosse-
meer komen wonen, omdat ze vin
den dat werk en privé gescheiden
moet blijven. Ze willen wel vertel
len wat ze graag doen in hun vrije
tijd. Fien is op woensdag altijd vrij,
want dan past ze op de kleinkinde
ren. En als ze thuis is, pakt ze
graag naald en draad. „Ik kan ver
schrikkelijk mooi handwerken en
poncho's haken voor mijn klein
dochter. Borduren vind ik gewel
dig. Ik heb de leesplank gemaakt
met boom, roos, vis, vuur." Fien
trekt er ook veel op uit. Ze zit al 32
jaar bij het amateurtoneel in Steen
bergen en ze wandelt en fietst veel.
„Dat doe ik het liefst 's avonds op
een lege maag. Ik doe mee aan
avondvierdaagsen, maar geen Ze-
vendorpentocht." Hélène vindt
bloemschikken heerlijk om te
doen. „Ik houd van allerlei creatie
ve bezigheden, zoals pottenbakken
en schilderen."
Na 40 jaar lesgeven op de Sint-An
thoniusschool zijn ze het nog
steeds niet beu. „Ik stop over drie
jaar. maar dat zou ik toch vreemd
vinden", zegt Fien. Hélène is van
mening dat ze er eigenlijk al een
beetje naar toe moet leven. „Maar
ik wil dat eigenlijk nog niet." Fien
besluit resoluut: „We willen tege
lijk stoppen en dan samen naar de
bridgeclub."
Bij de woning van Bram van Prooijen op de Molendijk in Stavenisse - waarvoor speciaal het woord café was aangebracht, herinnerend aan
café Hendrikse - zouden opnamen voor de speelfilm De Storm plaatsvinden, maar na bezwaren van inwoners ging dat niet door.
