'Tot het gaat vriezen staat er wel
een roos te bloeien in mijn tuin-
Goedhart breidt weer uit met
hal voor verwerken plaatmateriaal
Taxibedrijf De Jonge
stoot wvg-vervoer af
Roemenen stelen voor
ton buitenboordmotoren
Piet Nuijten (61) uit Sint-Maartensdijk werkt 40 jaar bij bedrijf
Luistercursus van J.S. Bach
Donderdag 28 augustus 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Jacques Mees uit Tholen is penningmeester Nederlandse rozenvereniging
Ze heten Rapsody in blue, Sympathie, Maria Mathilde,
Ramona, Guirlande d' Amour, Red da Vinci, Frisia of In-
grid Bergman. Maar er staan ook Willemientjes te bloei
en in de tuin van Jacques Mees in Tholen. Het is maar
een kleine greep uit de vele soorten rozen die de 63-jari-
ge liefhebber in zijn tuin heeft staan. Mees is penning
meester van de Nederlandse rozenvereniging, een lande
lijke club met ongeveer 1000 leden. Samen met zijn
vrouw Willy en een echtpaar uit Wemeldinge maakt hij
rozenreizen door Europa en reizen door de geschiedenis.
Moeilijk beroep
Speelmansplaten
Grote bloemen
Kreekrug
De 61-jarige Piet Nuijten uit Sint-Maartensdijk werkt
veertig jaar bij Goedhart Cooling in Sint-Maartensdijk.
Nuijten is het gezicht van de expeditie van het bedrijf.
Was het voorheen laden en lossen van materialen en koe
lers, nu gaat het alleen om het laden en het verpakken
van producten die in de fabriek worden gemaakt. Nuijten
heeft hart voor de zaak. Het maakt hem niet uit of hij een
uurtje langer moet werken, zegt hij. De fabriek breidt
weer uit. Er komt een loods van 1200 vierkante meter
voor een machine die platen van gaten voorziet en op
maat knipt.
Brandweer
Groot hart
Vogelvreugd
Celstraffen 21 maanden en twee jaar geëist
Een bende criminelen uit Roemenië heeft dit voorjaar 25
buitenboordmotoren uit boten in de Zeeuwse havens en
havens van Goedereede gestolen. In de haven van Stave
nisse werd eind april benzine uit tanks van een kajuit
zeilboot weggenomen. De brandstof was nodig voor de
auto die de buitenboordmotoren in vijf ritten naar Roe
menië bracht.
Windmolens
Poortvliet se onderneming afgeslankt verder
Bij taxibedrijf De Jonge in Poortvliet staan flinke veran
deringen op stapel. De onderneming krimpt flink in,
door dat vanaf maandag het wvg-vervoer is afgestoten.
Kees en Ina de Jonge blijven wel zelf het taxivervoer
voor particulieren, het zittend ziekenvervoer en eventu
eel schoolvervoer uitvoeren.
Voorbijgangers kunnen er niet om
heen. Ze zien de bloeiende rozen
of ze ruiken ze. De tuin op de hoek
van de Oranjerie en de Meander-
laaiuijs een klein lustoord voor de
fijnproever.
Mtwr' heeft er negentig verschil
lende1 soorten staan. Van het voor
jaar aol diep in het najaar staan er
wel rozen in bloei. Van zacht roze.
tof felgeel, van wit tot donker
paars. De kweker heeft op vier vel
letjes. een overzicht gemaakt van
de tuin met alle namen van de
soorten. Het zijn er te veel om ze
allemaal te kunnen onthouden.
Na zijn pensionering drie jaar ge
leden is hij lid geworden van het
bestuur van de vereniging. Gezien
zijn- werk als boekhouder bij
Bruynzeel potloden in Bergen op
Zoom, lag het voor de hand dat hij
penningmeester zou worden en de
ledenadministratie zou bijhouden.
„Ik-heb altijd wel belangstelling
voctf de koningin van de bloemen
gehad, maar het is vijftien jaar ge
leden pas echt ontwikkeld. Toen
we*hier in 1990 kwamen wonen,
was de tuin heel anders ingeplant.
Drie, vier jaar later stonden er al
steads meer rozen."
Alles wat groeit en bloeit heeft
zijn belangstelling, maar rozen
springen er uit. „Het leuke ervan is
dat de bloemen zo divers zijn. En
oo^-dat er steeds weer nieuwe ro-
zeh bij komen." Zo was de vereni
ging uitgenodigd om in België de
presentatie bij te wonen van een
nieuwe roos. De veredelaar had er
acht jaar over gedaan om een nieu
we roos te kweken. „De veredelaar
brengt stuifmeel van de ene roos
op,de stamper van een andere in de
höop dat er iets moois uitkomt.
Dat kun je pas veel later zien. De-
zei veredelaar is er in geslaagd om
van een bekende en een onbekende
roos een nieuwe te maken."
Het gaat zo ver dat voor de nieuwe
roos een geboortekaartje wordt
verstuurd. In België krijgt de nieu
we bloem zelf een peter (peetoom)
en meter (peettante). De roos heet
Midsummer snow, vertelt Mees.
Een witte zomerbloeier. „Het heeft
ook iets commercieels natuurlijk,
want deze veredelaar is ook onder
nemer. Maar België telt nu nog
maar drie professionele verede
laars. Het is een moeilijk beroep.
Het vraagt ontzettend veel tijd. Het
gebeurt zo vaak dat het niet lukt.
Als het lukt, moet je ze ook nog
eens zien te vermeerderen. Er wor
den jaarlijks wel nieuwe rozen ge
maakt, maar niet iedereen maakt er
een spektakel van."
Het vermeerderen doet Mees ook
volop. Oculeren heet het in het jar
gon van de kwekers: door een 'sla
pend oog' (een klein puntje onder
een zijtak) van de ene roos op de
onderstam van een andere roos te
zetten. Deze vorm van enten is een
secuur werkje want het oog is
maar heel klein.
De vereniging kent niet zoals de
tuinvereniging Groei en Bloei ver
schillende afdelingen, maar is in
het zuidelijke deel van Nederland
wel het sterkst vertegenwoordigd,
zegt Mees. Ook uit België zijn er
ongeveer vijftig leden. De leden
van de vereniging maken drie ex
cursies per jaar. De reisjes voeren
langs rozentuinen in binnen- en
buitenland. Maar het echtpaar
Mees stemt er ook hun vakanties
op af. Samen met een bevriend
echtpaar uit Wemeldinge wordt
een vakantiebestemming gekozen
waar een rosarium in de buurt ligt.
Van Winschoten in het noorden tot
Lottum in het zuiden waar om de
twee jaar een rozenfestival wordt
gehouden. Maar ook in België valt
er op rozengebied veel te beleven.
Mees zegt stomverbaasd te zijn
over het rosarium in Sint-Pieters-
Leeuw, in het Pajottenland in
Vlaams-Brabant. „Het is een van
de mooiste die we bezocht hebben
door de presentatie, het onder
houd, de kwaliteit en de diversiteit.
De hele evolutie van de rozen is
daar te zien. Alle basisbloemen uit
de verschillende Europese landen
zijn daar terug te vinden. Echt heel
bijzonder."
Mees vertelt er enthousiast over.
Maar het zijn niet altijd rozentui
nen die bezocht worden.
Ook andersoortige tuinen waar ro
zen slechts een onderdeel zijn,
hebben de belangstelling van de
rozenvereniging. Mees noemt de
tuin van tuinarchitect en kweker
Piet Oudolf in Hummelo. „Die on
derscheidt zich van vele andere
tuinen door veel grassen te verwer
ken in zijn ontwerp." Oudolf gaat
ook het ontwerp maken voor het
terrein aan de Speelmansplaten
aan de Oesterdam waar vakantie
woningen komen. Ondernemer
Mike Verweij van de Speelmans
platen heeft voor de vakantiewo
ningen ontwerper Piet Boon aan
getrokken en voor de inrichten van
de tuinen Piet Oudolf. Mees is en
thousiast over de keuze van Ou
dolf. „Hij timmert aardig aan de
weg. Hij ontwierp bijvoorbeeld het
park Ground Zero in New York.
Hij maakt bijzondere ontwerpen.
De man heeft inzichten die inter
nationaal aanslaan. De man bete
kent wat in Nederland, maar ook in
de rest van de wereld."
De tuinen van Oudolf op het recre
atieterrein is nog toekomstmuziek.
In Engeland wordt de geschiedenis
van de tuinontwerpen belicht in De
verloren tuinen van Heligan in
Cornwall. Het is volgens Mees een
educatief centrum waar geprobeerd
is allerlei typen tuinen uit de ge
schiedenis te reconstrueren. „Met
planten en struiken die voorkwa
men in de oorspronkelijke bezet
ting. Op deze manier krijg je een
inzicht in de historie maar ook erg
veel waardering voor de hoveniers
van toen." Engeland kent topkwe-
kers zoals David Austin, er is in
Engeland ook veel kennis over ro
zen, zegt Mees. „De adel had er de
ruimte om tuinen aan te leggen. Er
zijn zulke mooie tuinen, maar het
is niet interessant om er rozen aan
te schaffen. Dat kun je beter in Ne
derland doen, want daar zijn ze
veel te duur." Toch bracht Mees er
rozen mee uit Groot-Brittannië. Ze
staan nog te bloeien in de tuin. Het
zijn de rozen afkomstig van het
buitenverblijf van Winston Chur
chill in Kent. Mees is van 1945 en
heeft de oorlog niet bewust meege
maakt, vertelt hij. „Maar ik heb het
als kind altijd wel heel spannend
gevonden. Later heb ik ook de
stranden bezocht in Normandië
waar de geallieerden zijn geland.
Churchill was een heel bijzonder
figuur, een dominante persoonlijk
heid. In zijn buitenverblijf kun je
hem horen praten. Er was ook een
perk met rozen. Met twee rozen
Peace en Freedom. Ik was gelijk
verkocht." Mees kocht de rozen en
ze staan nu in zijn tuin. Als een eer
betoon aan de staatsman met zijn
onafscheidelijke sigaar. „Overal
waar ik kom, koop ik rozen. Ik
schaf rozen aan die iets afwijken in
vorm van de bloem. Vandaar dat ik
aan negentig soorten kom. Ze moe
ten verschillen."
Op een van de reizen naar Enge
land, bestelde Mees rozen bij een
kweker in Norfolk. „Ik zou per
bank betalen, maar de kosten van
het overmaken waren veel hoger
dan de rozen zelf. Toen heb ik ge
woon geld, 30 tot 40 pond in een
enveloppe verstuurd. Een jaar later
waren we op doorreis weer bij hem
langs gegaan. Hij vertelde dat ik
nog 1,5 pond van hem tegoed had.
Dat was wel leuk om te horen."
Natuurlijk speelt de geur ook een
rol, zegt de liefhebber. „Ik vind
grote bloemen mooi en ik probeer
informatie te pakken te krijgen
over de kweker. Elke roos heeft
een code die verwijst naar de kwe
ker."
De top van de bloei ligt in juni. De
In de tuin van Jacques Mees aan de Oranjerie in Tholen groeien 90 verschillende soorten rozen.
zomerbloeiers die maar één keer
per jaar bloeien. „Maar tot het gaat
vriezen heb ik wel een roos in de
tuin staan die bloeit. Ik kan genie
ten van één bloemetje. Dan ben ik
al gelukkig."
Mees en zijn vrouw bezochten ook
de oudste rozentuin in Europa, in
het Duitse Sangerhausen. Het is
het oudste rosarium in Europa en
met 8300 variëteiten de grootste in
de wereld, vertelt de penning
meester. Ook hier komt de ge
schiedenis weer om te hoek kij
ken. „Sangerhausen ligt tegen het
Harzgebergte. Dat was voor de
hereniging Oost-Duitsland. Gre-
gor Thomas, een van de grootste
kenners van rozen heeft na de val
van de Muur nog de hand weten te
leggen op een deel van de collec
tie om de bijzondere rozen te be
houden." Voor Mees is het zien
van de bloemen het aantrekke
lijkst. De historische achtergron
den interesseren hem wel, maar
niet tot in de details. „Toch is het
wel leuk om te weten dat bijvoor
beeld pioenrozen al voorkomen op
schilderijen uit de vijftiende en
zestiende eeuw. Dat vind ik dan
geweldig om te zien." In het Ro-
zenbulletin, dat vier keer per jaar
verschijnt, wordt de geschiedenis
regelmatig belicht. Mees: „Rozen
waren aan de hoven in Europa
heel belangrijk. Het ene hof had
een nog mooiere tuin dan de ande
re. Het waren vaak de vrouwen die
de hoveniers uitzochten. Ze maak
ten er vaak een onderlinge strijd
van wie de mooiste tuin kon ma
ken."
Dichter bij huis spreken de Zeeuw
se Rozentuin in Kats Mees wel aan
en de Bierkreek in IJzendijke. een
biologische rozenkwekerij. „De
eigenaar van de Bierkreek is een
groot kenner en laaiend enthou
siast. De ligging van de tuin op een
oude kreekrug is bijzonder. De ro
zen komen daar ook altijd wat later
tot bloei dan gebruikelijk."
De vereniging telt maar een hand
jevol leden van Tholen. Mees
denkt dat er wel meer mensen zijn
die belangstelling voor de vereni
ging hebben. Feit is dat het vooral
wat ouderen zijn die behept zijn
met de liefde voor de koningin van
de bloemen. „De leden bestaan
vooral uit de rijpere jeugd. Jonge
mensen hebben andere bezigheden
dan met planten en bloemen bezig
te zijn."
Vrijdag werd Nuijten in de kantine
van de fabriek aan de Nijverheids-
weg in het zonnetje gezet. Het was
op verzoek van de jubilaris een in
getogen bijeenkomst. Het was bo-
ve^4ien enkele weken uitgesteld
vanwege het overlijden van Nuij-
teribêohtgenote op 17 juli.
Nuijten kwam veertig jaar geleden
van de gieterij Gietkroes in Bergen
op Zoom naar Goedhart in Sint-
Maartensdijk, vertelde algemeen
directeur E. de Jonge die zelf 17
jaar bij Goedhart in dienst is. Nuij
ten kwam op 5 augustus 1968 toen
hef bedrijf nog maar vier jaar in
Sint-Maartensdijk stond en er on
geveer zestig mensen werkten.
Nuijten zelf was na het afronden
van de technische school in het be-
drijTin Bergen opgeleid tot gieter
en kwam bij Goedhart binnen om
als bankwerker aan de slag te gaan.
Hij zaagde staal en koper voor de
koelers waar het bedrijf groot mee
is geworden. Bij zijn sollicitatie
vroeg Nuijten of ze er elk jaar reke
ning mee wilden houden dat hij de
ViëHjaagse van Nijmegen liep. Hij
heeft $ijf keer de Vierdaagse gelo
pen. De laatste was in 1970. In die
periode liep hij ook lange afstan
den. De langste afstand was 110 ki
lometer in de omgeving van Tilburg.
„Dap vertrokken we zaterdagmid
dag' en kwamen de volgende zon
dagmiddag weer aan."
Nuijten begon bij Goedhart als za
ger. maar ging ook meelopen in het
magazijn waar de zaag werkzaam
heden trouwens ook plaatsvonden.
De koperzaag staat er nog steeds.
Nuijten werd er verantwoordelijk
voor het uitgeven en reserveren van
materiaal, hoofdzakelijk platen en
buizen. Hij herinnert zich nog goed
dat hij de platen die op maat ge
knipt werden, wel vijf tot zes keer
in handen kreeg voordat ze hele
maal op waren gebruikt.
Na zeven jaar stapte Nuijten over
naar de expeditie.
De Jonge herinnerde er ook nog
aan dat de jubilaris fanatiek lid was
van de brandweer. En dat het ande
re personeel Nuijten vele malen
door de fabriek zag sprinten als hij
werd opgepiept om uit te rukken
met het korps uit Sint-Maartens
dijk. De Jonge vertelde er een
grappige anekdote over. „Er was
brand op het dak. Piet had het ge
blust en vervolgens werd hij weg
geroepen voor een brand bij Goed
hart. Iemand anders had namelijk
alarm geslagen." Nuijten herinnert
zich het voorval nog goed. „Ze wa
ren bezig op het dak. Toen is er iets
mis gegaan. Met een brandblusser
heb ik toen de brand geblust, maar
een ander had de brandweer ge
beld. Toen ik in kazerne kwam,
moesten we naar Goedhart waar ik
net vandaan kwam. Het was niet
nodig geweest, maar de blusgroep
heeft de boel gecontroleerd en is
weer weggegaan. Dat zijn leuke
dingen." Nuijten moest bij de
brandweer stoppen toen hij 55 jaar
werd.
De jubilaris herinnert die periode
nog als een gezellige periode. „Ik
kon altijd weg voor de brandweer.
Toen was het nog niet zo druk als
nu. Als ik terugkwam van de brand,
dan ging ik verder met het laden
van de vrachtwagen tot dat klaar
was. Ik keek en kijk niet op een
uur. Dat ging toen allemaal heel
gemakkelijk. Nu wordt het wel wat
strakker gehouden, maar ik vind
het nog steeds leuk en probeer mijn
werk zo goed mogelijk te doen."
De Jonge roemde de enorme inzet
Aan de zuidkant van de fabriek breidt Goedhart in Sint-Maartensdijk verder uit.
Annemiek Vogels geeft vanaf 3 september een luistercursus over het
Weihnachts Oratorium van J.S. Bach. In zes lessen op de woensdag
avond wordt ingegaan op de betekenis van het kerstfeest en op de ver
klaring die Bach hiervoor gegeven heeft.
Bach schreef zijn Weihnachts Oratorium voor zes verschillende dagen op en
rond Kerstmis, elk met een eigen karakter en onderwerp. Per lesbijeen-
komst wordt een deel uit het Weihnachts Oratorium behandeld en beluis
terd. Er is aandacht voor de theologische, muzikale en pastorale aspecten
van dit werk. Ook wordt gekeken naar de huidige betekenis van deze bele
ving van het kerstverhaal. Volgens Vogels is de cursus geschikt voor ieder
een die van Bach houdt en is voorkennis niet nodig. Alle lessen vinden
plaats in de Gasthuiskapel in Tholen en worden gehouden op de woensda
gen tot en met 8 oktober van 19.30 tot 22 uur. Opgeven kan via
a.vogels@kpnplanet.nl.
voor het bedrijf. „Je hebt een groot
hart voor de zaak. Het leidt er ook
wel eens toe dat je uit je slof schiet
als je vindt dat iets niet goed gaat.
Dat komt omdat je een groot ver
antwoordelijkheidsgevoel hebt.
Niemand is hetzelfde." Maar ook
buiten zijn werk was Nuijten erg
betrokken bij Goedhart, ,,'s Avonds
en in het weekend, deed je nog
vaak een rondje. Zo heb je wel eens
ontdekt dat er was ingebroken. Je
hebt toen meteen de politie ge
waarschuwd. Dit gaat dus verder
dan alleen de zaken van het werk."
De Jonge bedankte Nuijten voor
zijn inzet. Hij was blij dat hij toch
de kans had gekregen om Nuijten
in het zonnetje te zetten. Op ver
zoek van de jubilaris waren ook
oud-directeuren H. Zevenhuizen
en J. Matthijssen aanwezig om her
inneringen op te halen. Zevenhui
zen vertelde dat Goedhart een pe
riode heeft gekend dat er 135
personeelsleden waren. Hel bedrijf
was toen begonnen met het bouwen
van melkkoetanks (in licentie voor
een Amerikaans bedrijf)- „Dat
werd vanuit het kantoor in Rotter
dam aangestuurd. Er waren twee
schoolverlaters die op de productie
moesten doen. Het werd een deba
cle. We zijn daar toen van afgestapt
en overgegaan op het maken van
koelers." Hij herinnerde zich nog
dat Goedhart in de jaren zeventig
de grootste koeler ooit heeft gele
verd. In totaal was dit apparaat
ruim zeven meter hoog. „Er is toen
weken over gedaan om ze te ma
ken. Dat gebeurde in drie delen.
Met een grote kraan werden ze op
de vrachtwagen gezet. Piet zat er
bovenop." Ook Nuijten herinnert
zich dat moment nog. Hij kent
geen hoogtevrees. Vanaf de koeler
kon hij over de fabriek heen kijken.
Nuijten is een van de trouwste
werknemers van Goedhart. Alleen
Rien Smits en Koen Moerland, al
lebei uit Stavenisse, werken er lan
ger, namelijk 42 en 41 jaar. Nuijten
kreeg een envelop met inhoud. Na
mens het personeelsfonds felici
teerde Smits de jubilaris met zijn
jubileum. „Als je er voor staat, lijkt
het een hele tijd. als je om kijkt,
lijkt het heel snel voorbij." Hij
hoopte dat Nuijten - voor wie het
een moeilijke periode is - de dag
als goede herinnering kan bewaren.
Nuijten heeft vele veranderingen
meegemaakt bij Goedhart. „Het
was een familiebedrijf, nu is het
een groot concern geworden. Maar
ook daar blijven we voor werken.
Ik zie het zo: ik werk voor een
baas. Die baas probeert de produc
ten aan de klanten te verkopen door
zo'n goed mogelijk product af te
leveren. We proberen hier steeds
om daar verbetering in te brengen.
Dat is en blijft de uitdaging. Ik blijf
bij Goedhart. Ik probeer mijn werk
zo goed mogelijk te doen. Het
maakt me niet uit of ik een uurtje
langer blijf of niet."
Naast zijn werk heeft Nuijten nog
een aantal hobby's. Hij kweekt tro
pische vogels. Hij is lid van vogel
vereniging Vogelvreugd en is be
stuurslid (tweede secretaris) van de
club geworden toen hij uit de
brandweer is gegaan. „Eerder kon
ik dat niet doen. Als je bij de
brandweer zit en je wordt opgeroe
pen terwijl je zit te vergaderen, dat
werkt niet." Met de andere leden
bereidt hij nu de braderie in Tholen
voor. De vereniging staat er elk
jaar met een bak met plastic eitjes.
Daar kunnen bezoekers prijzen
mee winnen. Voor de jaarlijkse ten
toonstelling neemt Nuijten elk jaar
een week vrij van zijn werk.
Daarnaast is hij actief als jurylid
van de Nederlandse gymnastiek-
unie. Hij jureert alle categorieën
voor recreanten op wedstrijden in
de regio. Die vinden vooral plaats
in de weekenden.
De jubilaris heeft al vele verande
ringen meegemaakt in de fabriek.
Er is sinds 1968 toen hij er begon
al veel bijgebouwd. Ook nu staat
Goedhart weer voor een uitbrei
ding. Aan de achterzijde (bij de ex
peditie waar Nuijten werkt) verrijst
een nieuw stuk van 1200 vierkante
meter. De loods is nodig voor een
nieuwe machine die platen ver
werkt. De machine is in staat om
met een uitgekiend rekenprogram
ma te zoeken in het orderbestand
om de platen zodanig te selecteren
dat er zo min mogelijk afval over
blijft. Deze week wordt er met het
heien begonnen. Eind december of
begin januari moet de loods gereed
zijn.
„Ik kreeg daarvoor 1500 euro", zei
de 38-jarige chauffeur. Hij was een
van de drie Roemenen, die woensdag
voor de rechtbank in Middelburg te
rechtstond. Tegen de man eiste offi
cier van justitie W. Smeenk 21 maan
den gevangenisstraf. De twee andere
verdachten, 18 en 27 jaar. hoorden
twee jaar cel tegen zich eisen.
Hoewel de diefstallen in een relatief
korte periode van zes weken, plaats
hadden, vond de officier de (crimi
nele) samenwerking tussen de Roe
menen bewezen. De criminele orga
nisatie gold als strafverzwarend.
„Ieder had zijn rol", motiveerde ze
haar eis.
Volgens de officier zijn er nog ben
deleden voortvluchtig. Bij de poli
tie zijn aangiftes van dertig vermiste
buitenboordmotoren binnengeko
men. „Het is een lucratieve handel.
De prijzen variëren van 1000 tot
21.000 euro." Uit een loods van
Port Zélande in Ouddorp werd de
duurste buitenboordmotor, 11.000
euro, weggenomen. De totale buit
bedroeg circa een ton.
Het trio werd in de nacht van 4 op 5
mei in de haven van Wolphaartsdijk,
na een tip, door de politie op heter
daad betrapt. De achttienjarige, die
op de uitkijk stond, sprong in het
water toen hij de politieauto zag. De
38-jarige man zat in de auto met een
dubieus Italiaans kenteken. De 27-
jarige Roemeen gaf zijn aandeel toe
en werkte mee aan het onderzoek
door samen met de politie de
Zeeuwse havens af te rijden. Hij
wist nog precies te vertellen waar ze
de buitenboordmotoren hadden ge
stolen. Maar ook aan de hand van
het navigatiesysteem in de auto en
veiligheidscamera's konden de de
lictplaatsen opgespoord worden.
De behulpzame Roemeen wist aan
de hand van de windmolens te ver
tellen dat ze in de haven van Stave
nisse waren geweest. Behalve in de
havens van Wolphaartsdijk, Oud
dorp en Stavenisse hadden de die
ven ook toegeslagen in Scharendij-
ke, Yerseke, Kats en Stellendam.
Wat hadden ze te verliezen? De
jongste verdachte, die alles ontken
de, had net een straf uitgezeten in
Ierland. De oudste verdachte had al
tijd met motoren gewerkt en kon
wel wat geld gebruiken. De 27-jari-
ge man probeerde in België via het
spelen van testwedstrijden een be
staan op te bouwen als profvoetbal
ler. Dat mislukte door blessureleed,
waarna hij in contact kwam met een
28-jarige Roemeen die in Antwer
pen woont. Zijn landgenoot zou
hem hebben gevraagd om mee te
doen aan de klus.
De Belgische Roemeen wordt door
justitie een grotere rol toegedicht bij
de buitenboordmotordiefstallen.
Zijn zaak werd tot november aange
houden, omdat de advocaat een aan
vullend dossier miste. De verdedi
ging van de drie Roemenen voerde
verzachtende omstandigheden aan
en bepleitte een lagere straf. Een
aantal slachtoffers diende schade
claims in. De rechtbank doet op 3
september uitspraak.
Tien jaar lang verzorgde De Jonge
op Tholen en Sint-Philipsland het
wvg-vervoer, ook bekend als de te-
letaxi. Mensen met een handicap
die niet met het gewone openbaar
vervoer kunnen reizen, maken er
gebruik van. Ze krijgen, via het
CIZ, een pas. Het vervoer wordt ge
subsidieerd door de gemeente.
Tot twee jaar geleden verzorgde de
Poortvlietse ondernemer ook het
cvv, het collectief vraagafhankelijk
vervoer. Deze door de provincie be
taalde vervoersvorm was de vervan
ger van de bus. Het wegvallen ervan,
betekende dat De Jonge niet langer
de mogelijkheid had om ritten van
cvv en wvg te combineren. De ver
scheidenheid aan indicaties die de
klanten konden aanvragen - bijvoor
beeld alleen voorin zitten, of niet in
een bus maar uitsluitend in een taxi
- beperkte de mogelijkheid tot com
bineren eveneens. „Dan gingen we
bijvoorbeeld soms op dezelfde tijd
met twee auto's naar Sint-Philips
land omdat er een rolstoelklant ver
voerd moest worden, maar ook een
klant die per se niet een bus wilde",
licht mevrouw De Jonge toe. Sep
tember vorig jaar veranderde de
prijsstelling voor de taxibedrijven:
ze krijgen sindsdien uitsluitend de
kilometers vergoed die worden gere
den tussen het vertrekpunt bij de
klant en diens eindbestemming. En
dus niet de rit van het taxibedrijf
naar de klant. „Daardoor moet er el
ke rit geld bij", zegt Mirjam Govers,
die de administratie van het taxibe
drijf van haar ouders regelt.
Om economische reden heeft het
echtpaar De Jonge besloten, het
wvg-vervoer te beëindigen. De
veertien vijftien deeltijd- en week
endchauffeurs krijgen ontslag. Van
de zeven auto's en de taxibus blij
ven er drie of vier over. „Enkele
chauffeurs hebben zelf iets anders
gezocht, de overigen gaan over naar
Taxi Van Hoek uit Rilland, die het
wvg-vervoer vanaf 1 september
voor Connexxion gaat rijden", al
dus Mirjam Govers. Zij zelf raakt
haar baan kwijt, evenals een collega
die twee dagen in de week de plan
ning deed.
Het taxibedrijf blijft in afgeslankte
vorm bestaan. Kees en Ina de Jonge
nemen het zelf voor hun rekening.
Particuliere ritten en eventueel
schoolvervoer rijden ze. En zittend
ziekenvervoer. maar ook dat is de
afgelopen jaren door de zorgverze
keraars flink ingeperkt. „Onder be
paalde voorwaarden mag er nog ge
bruik van worden gemaakt door
dialysepatiënten, mensen die bestra
lingen ondergaan, mensen in een
rolstoel en slechtzienden", legt Mir
jam Govers uit.
Korpschef. Commissaris Hans Vis
sers is voorgedragen om te fungeren
als interim korpschef bij politie
Zeeland. Vissers is momenteel
plaatsvervangend korpschef Rotter
dam-Rijnmond.
