'Af en toe een ritje naar Engeland
maken geeft ons een grote kick'
'Iedereen die belangstelling
heeft voor auto's kan komen'
Tholenaren gaan zonder afval naar
milieustraat voor pakje gft-mest
Gratis zakken compost bij ZRD in Sint-Maartensdijk
Van Voorst Tholen groeit in zes jaar van 1 naar 22 vrachtauto 's
MultiMedia
producten
van Bose
Donderdag 17 april 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Beiden zijn ze helemaal gek van vrachtauto's. Niet zo
vreemd dus dat ze er allebei eentje aanschaften voor
zichzelf. Inmiddels hebben ze er 22 en binnenkort wordt
de vloot uitgebreid naar 23 wagens. Elbert van Voorst en
Lianne Waasdorp zijn in 2002 begonnen met hun trans
portbedrijf Van Voorst International in Tholen. Toen had
den ze nog maar één auto.
Visverkoper
Slikken
Potgrond en bloemetjes
Leon Hage en Mark Verstraete houden show op industrieterrein Sint-Maartensdijk
Ze zijn enthousiast en verwachten veel deelnemers. Leon
Hage uit Sint-Maartensdijk en Mark Verstraete uit Burg-
Haamstede hebben al zo'n honderd aanmeldingen bin
nen voor de 'streetshow' voor auto's die ze op zaterdag
26 april 's avonds op de Pluimpotweg van het industrie
terrein in Sint-Maartensdijk houden.
Buffet
File
Groene stroom
„We zijn vanuit ons huis aan de
Doelweg begonnen. Ons kantoor zat
in de logeerkamer", blikt Waasdorp
terug. De 34-jarige Sint-Maartens-
dijkse was toen nog getrouwd met
haar compagnon. Privé ging het niet
meer tussen de twee en daarom zijn
ze twee jaar geleden gescheiden na
een huwelijk van 13 jaar. „We zijn
goede vrienden. Samenwerken kun
nen we beter dan samenwonen",
legt de 38-jarige Van Voorst uit. Zelf
hebben ze er vrede mee, in tegen
stelling tot veel van hun vrienden.
„Die snappen er niets van en heb
ben er best moeite mee", vertelt
Waasdorp.
Dat het goed gaat tussen die twee op
zakelijk gebied, bewijst de enorme
groei die ze in zes jaar tijd met het
bedrijf hebben meegemaakt. Van
Voorst: „Toen ik begon met rijden,
hadden wc genoeg opdrachten voor
nog een wagen. Die kwam er voor
Lianne, maar zij kreeg last van
trombose, dus toen zochten we er
een chauffeur bij. Zo kwamen we al
gauw aan vier wagens en dat vond
ik wel het maximum. Nu hebben we
er 22 en zeg ik dat 25 het uiterste is,
maar we zien het wel." De 23ste wa
gen komt in juni, dus de marge naar
het nieuwe gestelde maximum is
krap.
Vanuit huis werken ze ook niet
meer. Ze zitten al een poos in een
grote loods aan de Ambachtsweg op
industrieterrein Welgelegen in Tho
len. En die is te krap geworden,
want eind mei verhuizen ze naar de
overkant van de Oud-Vossemeerse-
dijk. Ze betrekken dan een stuk
loods van verwarmingsbedrijf Mag
num aan de Slabbecoornweg die
nog ruimte over had.
Die ruimte hebben ze nodig voor de
vrachtwagens met opleggers die
soms in het weekend blijven staan.
Over het algemeen zijn alle auto's
altijd op pad en komt het nooit voor
dat alle 22 wagens bij Van Voorst
voor de deur staan. „Dat is eigenlijk
onmogelijk en niet te plannen",
meent Van Voorst.
De liefde voor de vrachtauto is er
bij de directeuren ingeslopen. Hij
werkte als visverkoper bij Jo Schot
in Tholen en pakte af en toe een ritje
op de vrachtauto mee naar de visaf-
slag. Het verlangen daarnaar werd
steeds groter. Daarbij kwam dat zijn
broer op Oud-Vossemeer een eigen
transportbedrijf heeft. „Het virus
sloeg over, maar mijn broer heeft
het maar bij één auto gelaten", lacht
Elbert van Voorst.
Zij werkte tot 2005 bij de Rabobank
in Sint-Maartensdijk en raakte zo
wel via haar vader, die hob
bychauffeur is, en haar ex-man in de
ban van de zware voertuigen. Sa
men gingen ze op voor hun vracht
wagenrijbewijs dat ze in 1998 haal
den.
Drie jaar later ging Van Voorst bij
Tony Hendrikse transport aan de
slag waar hij de fijne kneepjes van
het vak leerde. Hij leerde opdracht
gevers kennen en legde de contacten
om zelf iets te beginnen. Waasdorp:
„Een droom kwam uit, toen we het
voor elkaar hadden."
Allebei zijn ze lyrisch van het be
sturen van een vrachtauto, maar ze
hebben er vrede mee dat ze dat nu
bijna niet meer doen. Waasdorp was
genoodzaakt om te stoppen met rij
den vanwege een slijmbeursontste
king in haar schouder. Vanaf dat
moment ging ze alle zaken op kan
toor regelen. Dat noemt ze haar vol
gende stap in het bedrijf: „Ik heb
even mijn ding gedaan. Nu doe ik af
en toe nog een ritje naar Engeland
en dat geeft mij mijn kick." Beiden
vinden Engeland een geweldig land,
onder meer vanwege het afwisselen
de landschap. „Ik ben wel een beet
je Anglofiel. Ook al rijd je er links
en heb je er hele domme mensen. Je
hebt in dat land heel veel verschil
lende dingen", zegt Van Voorst.
Van Voorst heeft twee maanden ge
leden de vrachtwagen verruild voor
een werkplek op kantoor. „Ik merk
te dat ik daar harder nodig was. Er
ligt veel werk en de telefoonaanna
me is heel zwaar. Die rinkelt soms
wel 24 uur per dag. Chauffeurs bel
len met pech, opdrachtgevers en
vertegenwoordigers, ze willen je al
lemaal spreken", zegt Van Voorst.
Die stap was voor Waasdorp wel
even slikken: „Het kantoor was
mijn domein. Ik had er best moeite
mee dat Elbert naar kantoor kwam
en dacht dat het niet goed ging ko
men, maar dat valt mee. Ik had er
vijfjaar lang alleen voor gestaan. Ik
heb nu veel minder stress."
Ze zijn het niet overal over eens.
Neem het uiterlijk van een vracht
auto. Voor Van Voorst mag hij zo
kaal mogelijk zijn. Waasdorp houdt
van 'bling-bling'. „Als een auto de
straat in komt rijden, wil ik kippen
vel krijgen omdat ik hem zo mooi
vindt", zegt ze. Haar mede-direc
teur: „Binnenin zie je al die lampen
aan de buitenkant niet. Ik heb liever
strakke auto's die functioneel zijn
voor de chauffeur met een paar din
gen extra zoals een koelkast en een
magnetron." Toch hebben ze een
middenweg kunnen vinden. Waas
dorp heeft haar extra koplampen op
de voorkant gekregen, er loopt een
bandenspoor over de zijkant en ie
dere wagen heeft zijn eigen tekst die
de chauffeur zelf mag kiezen. Ach
terop staat meestal een airbrushte-
kening die per wagen verschilt.
„Toen wij begonnen, hadden we een
afbeelding van twee ineengeslagen
handen", vertelt Waasdorp.
Overigens heeft het transportbedrijf
alleen trekkers. De opleggers ko
men van de opdrachtgevers en daar
zijn wel verschillende auto's voor
aanwezig zoals voor het koelvries-
transport of zeilopleggers. Er zijn
allroundwagens, maar ook wagens
die bijvoorbeeld alleen containers
kunnen vervoeren.
Ook het soort producten wat het be
drijf vervoert is veranderd in de
loop der jaren. Ze zijn begonnen
met friettransport voor Lamb Wes
ton in Bergen op Zoom en nu be
voorraden ze supermarkten en
transporteren ze naast etenswaren
allerlei andere goederen.
De auto's van het merk DAF hebben
het grootste aandeel in de vloot. Van
Voorst is zogezegd 'DAF-minded'.
Zijn vrouwelijke partner is daaren
tegen helemaal vol van Scania. Daar
heeft Van Voorst slechte ervaringen
mee: „De Scania's van 2001 waren
alleen maar rommel. Ik heb wel
eens een poos buiten mijn wagen
gestaan omdat de afstandbediening
het niet deed." Gek werd hij ervan.
Desalniettemin krijgen ze deze
week hun eerste nieuwe Scania bin
nen. Van Voorst: „Dat is puur uit
nood geboren en ik ben er schoor
voetend mee akkoord gegaan. We
konden niet wachten op de levertijd
van DAF. Dat was anderhalf jaar."
Er zaten al een paar gebruikte Sca
nia's in het wagenpark. Verder heeft
het transportbedrijf de beschikking
over wagens van Volvo en M.A.N.
De mannelijke helft van de directie
heeft zijn mening over het voor hem
omstreden merk onlangs bijgesteld.
„Ik heb pas een week op een Scania
gereden omdat er een chauffeur ziek
was. Ik moet zeggen, het zijn geen
verkeerde auto's." Waasdorp lacht
en zegt dat ze die opmerking heeft
vastgelegd op tape.
De auto's worden afgeschreven als
ze ongeveer vijf jaar oud zijn. Van
Voorst zijn eerste auto had 950.000
kilometer gelopen in vijfeneenhalf
jaar. Dan moet je hem wegdoen,
zegt hij, want je kunt je niet ver
oorloven dat hij met een vracht
twee dagen de garage in gaat. Vorig
jaar verkocht hij zijn eerste truck.
Van Voorst: „Dat was best moeilijk,
het was echt mijn auto. Ik had er
het liefst potgrond ingegooid en er
bloemetjes ingezet."
Werk is er genoeg volgens de ver
voerders. Wat chauffeurs betreft, is
het een ander verhaal. Het gaat niet
zozeer om het aantal bestuurders,
het is volgens de twee moeilijk om
een goede chauffeur te vinden. En
dat is er één die zijn verantwoorde
lijkheid kent en niet alleen aan zijn
eigen boterham denkt. Ook moet
hij zelfstandig zijn. „Hij moet niet
bij elk kapot lampje de telefoon
pakken", zegt van Voorst. „Want
dat gebeurt hoor, dan bellen ze: wat
moet ik doen? Wat denk je zelf, zeg
ik dan", zegt hij. Omdat het bedrijf
voornamelijk in Engeland opereert,
hebben ze veel chauffeurs uit dat
land in dienst. „Maar het is moei
lijk om bij zulke chauffeurs de mo
tivatie op te krikken. Ze staan op
daggeld, dus het maakt niet uit hoe
lang ze ergens stilstaan, hun geld
krijgen ze toch wel", vertelt Waas
dorp. „Dat is anders bij de wat ou
dere chauffeurs van rond een jaar of
50. Die zijn nog de oude tijden ge
wend van knokken voor elke cent",
zegt ze. Dat is de reden dat ze voor
namelijk chauffeurs van deze leef
tijd in dienst heeft. Het is een inter
nationaal bedrijf, ze leveren onder
andere in Duitsland, Frankrijk, Bel
gië en soms ook in Noorwegen.
Ze hebben evenveel chauffeurs in
dienst als dat ze auto's hebben. De
lijnen met de werknemers zijn kort
en daarom is het van belang dat er
geen taalbarrière is. Elke chauffeur
moet Engels kunnen spreken of in
elk geval de taal begrijpen. Waas
dorp: „Ik vraag meestal op de man
af van hoe zit dat?" Op die manier
drukt ze problemen vroeg de kop
in. „Het is belangrijk dat mensen
niet lang rondlopen met een geval
van hé dit loopt niet lekker." De
twee bazen doen veel extra's voor
hun personeel. Als een paar buiten
landse chauffeurs een weekend in
Nederland overnachten, staat er in
de kantine van het bedrijf op zon
dagmorgen altijd ontbijt klaar. En
als iemand een keer op vrijdag
vroeg naar huis wil, zijn Van Voorst
en Waasdorp niet te beroerd om
zelf op de vrachtauto te stappen om
de vracht te gaan lossen. „Daar
krijg je waardering voor en het
schept een band", menen de twee.
„Maar we letten er altijd op dat het
niet te persoonlijk wordt. Wij blij
ven de baas."
Zelf kan Van Voorst niet onder ie
mand werken. „Daar ben ik te ei
genwijs voor. Ik ben niet voor niets
voor mezelf begonnen. Dat geldt
ook voor mijn broer. Die is precies
hetzelfde. We helpen elkaar wel,
maar samenwerken doen we niet",
zegt Van Voorst stellig.
De vrachtautoliefhebbers hebben
van hun hobby hun beroep gemaakt
en dat is beslist geen '9 tot 5' baan.
Waasdorp: „Je bent er de hele week
mee bezig en je levert er veel voor
in. Je contacten worden verwaar
loosd en tijd voor andere hobby's is
er niet." Ze heeft pas haar motor
verkocht, omdat ze daar niet meer
aan toekwam. Van Voorst houdt van
het avontuurlijke, dat je niet weet
wanneer je weer thuisbent. Dat
trekt hem zo in het rijden op de
vrachtauto: „lk zeg altijd, er is geen
mooiere sport dan transport."
Hi-Fi.
LCD
DVD
Plasma
Automatisering
Antwerpsestraat 12-14-16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 237940
www. ver bur ghnl
Iedereen kan er aan meedoen, zegt
het duo. Van sportwagen tot roest
bak. Van Ferrari tot Lada. Het maakt
niet uit. Ze stellen geen eisen aan de
auto. „Iedereen die belangstelling
heeft voor auto's kan komen. Au
toliefhebbers kunnen hun auto aan
anderen laten zien en er over pra
ten," zegt de 20-jarige Hage in het
onderkomen van de autoclub street-
showteam.
Ze zijn echte fanaten. Leon had een
Toyota Celica waar hij veel aan ge
sleuteld had, maar moest het ding
van de hand doen omdat de hobby
te duur werd en hij er geen tijd meer
voor had. Zijn interesse in auto's is
echter onverminderd groot.
Mark heeft een Nissan Primera en
heeft er een sportauto van gemaakt,
met aluminium platen op de vloer,
groene neonverlichting en een ge
luidsinstallatie. „Dat laatste heeft
bijna iedereen," grinnikt hij.
Op de show komt ook iemand met
een Hummer. Naast deze dure Ame
rikaanse bak is er echter ook plaats
voor een Suzuki Alto, een auto die
de mannen omschrijven als een
boodschappenwagentje. „Er is res
pect voor iedere auto," zegt Leon.
En er hoeft helemaal niet aan ge
sleuteld te zijn. In de meeste geval
len zijn er wel onderdelen van de
wagens vervangen. Een sportuitlaat,
een spoiler en andere velgen bij
voorbeeld. „Zeker de clubs uit Bel
gië hebben uitgebouwde wagens."
Hoewel ze onder de noemer Auto
club streetshowteam opereren, is het
nog niet officieel een club, zegt hij.
„Er was wel een club, maar we wer
ken allebei heel veel uren in de
week. We hebben er nog geen tijd
voor. Het geeft ook veel verplichtin
gen. Als het wat rustige wordt, wil
len we wel een officiële club begin
nen," zegt de visverkoper. Ze doen
het ook voor de gezelligheid. Ze
hebben vergunning gekregen van de
gemeente en mogen gebruik maken
van 'het halve industrieterrein.' zegt
Mark. Ze zijn alle ondernemers
langs gegaan om te vragen of ze hun
terrein mogen gebruiken om de au
to's te parkeren voor de show. Er is
volgens Leon en Mark plaats voor
400 tot 500 wagens.
Voor de bezoekers die niet met hun
auto komen showen is er een par
keergelegenheid bij Rieber Son
(de fabriek van de gebakken uitjes
aan de Nijverheidsweg). Een deel
van de Pluimpotweg. Het gaat dus
enkel om het showen. Er mogen
geen wedstrijdjes worden gereden,
benadrukt het duo. En er mogen ook
geen 'burn outs' gereden worden.
Dat is met de wielen ronddraaien
terwijl er niet wordt gereden en er
enorme rookwolken ontstaan.
Volgens Hage hebben zich al drie
clubs gemeld: een club met 25 leden
uit Goes, een club met 25 leden uit
Rotterdam en eentje met 20 leden
uit Puttershoek. „Maar we verwach
ten ook clubs uit België."
Op de site van Hage en Verstraete
zijn in drie weken tijd al 1350 be
zoekers geweest. Er is zijn ook veel
strooibiljetten verspreid. Onder
meer door Elisa Hengstmengel en
Femmy Koek (de vriendin van Ha
ge). Ook de broers Marcel en Jan
Pieter Uyl uit Poortvliet zijn actief
in het werven van deelnemers. Mar
cel heeft zelfs de naam streetshow
team op zijn zwarte Nissan 100 NX
gespoten.
Twee jaar geleden is er ook een
'streetshow' gehouden. Toen waren
er zo'n 180 auto's. Maar was er
ook een gezellig buffet. Voor de
oude leden van de club en andere
clubs houden ze nu weer een soort
gelijk evenement. Ze hopen wel dat
het dan goed weer is omdat het
evenement in de open lucht plaats
vindt. Maar mocht het slecht weer
zijn, dan stellen ze het gewoon uit,
zegt Hage. „Dan vragen we weer
een vergunning aan en houden de
show dan vier of zes weken later."
Op de show is er ook te eten en te
drinken. Om uit de kosten te ko
men wordt entree geheven. Voor
vijf euro kunnen deelnemers hun
auto showen. Een bezoeker betaalt
een euro. Er zijn tien vrijwilligers
van het team die de zaak in de ga
len houden. Het is een vrienden-
ploeg, zegt Hage. En het leeft, want
er zijn al 26 aanmeldingen van po
tentiële leden als de club weer
wordt opgericht, zegt Leon. „En
daar zijn 11 dames bij. Dat is wel
bijzonder. Het zijn dus niet alleen
mannen die belangstelling heb
ben."
Hussein Burghout is speciaal ingehuurd om gratis compost uit te delen. Danny Dorst uit Sint-Maartensdijk neemt een zakje voor zichzelf en
eentje voor een vriend mee.
tot brandstofkorrels. Deze brand
stofkorrels kunnen in energiecentra
les worden benut voor de opwek
king van groene stroom.
Milieustraatbeheerder Kees van der
Kleijn in Sint-Maartensdijk ver
wachtte veel liefhebbers van de
voorverpakte compost: „Gewoon
lijk kunnen mensen hier de hele
week losse compost opladen uit de
compostbak hier op het terrein.
Maar die bestaat negen van de tien
keer alleen uit groenafval. De com
post van Delta is van veel betere
kwaliteit, want daar zit ook gft in."
Van der Kleijn was niet bang dat hij
aan het eind van de dag nog een
vrachtje over zou hebben: „Het gaat
wel op hoor. Om elf uur begonnen
we al aan het derde pallet en we zijn
om tien uur open gegaan. Over een
half uur verwacht ik file." Maar die
file, dat is normaal voor een zater
dag op de milieustraat. Toch kon het
nog wel eens drukker zijn dan nor
maal. Barghout: „Sommige mensen
hebben geen afval bij zich en ko
men er speciaal voor."
Danny Dorst uit Sint-Maartensdijk
kwam wel met een karretje afval
naar de milieustraat. Maar hij wilde
ook graag een zakje compost opha
len. Hij had het van horen zeggen
vernomen en kon het goed gebrui
ken: „Ik ben wat in de tuin aan het
rommelen."
scheiden en bewijzen dat dit daad
werkelijk gescheiden wordt ver
werkt. Want daar bestaat volgens
het bedrijf nogal ongeloof over.
Voor extra uitleg over de gescheiden
afvalverwerking, kregen mensen
een folder mee bij hun zak compost.
Daarin staat wat Delta met het gft-
afval doet. Jaarlijks verwerkt het be
drijf 400 miljoen kilo gft- en groen
afval tot 170 miljoen kilo compost.
Compost is een gecertificeerd milieu
vriendelijk product met toepassingen
binnen en buiten, thuis of in de land
en tuinbouw. Het is een natuurlijke
bodemverbeteraar die de groei van
gewassen stimuleert, de waterhuis
houding in de bodem reguleert en de
structuur van de grond verbetert,
goed voor gras, planten en bomen.
Het is goed voor het milieu omdat
de compost die van gft-afval wordt
gemaakt weer nuttig wordt herge
bruikt. De toepassing van compost
vermindert het gebruik van kunst
mest. Ook is de C02 uitstoot bij het
composteren van groenafval minder
dan wanneer dit afval met ander af
val verbrand wordt. Volgens Delta is
het composteren van gft-afval goed
koper dan het verbranden van afval
en is het hiermee kostenbesparend.
Uit de verwerking van het gft-afval,
wordt ook groene stroom gehaald.
Delta doet proeven om de houtdeel
tjes die na afzeven van de compost
in de zeef achterblijven te bewerken
Je afval naar de milieustraat brengen en weer een ander zakje afval
mee naar huis nemen. Dat gebeurde zaterdag tijdens de landelijke
compostdag. Op alle milieustraten in Zeeland lagen namelijk zakjes
compost van groente-, fruit- en tuinafval klaar voor bezoekers. En die
kregen gretig aftrek.
Hussein Barghout was speciaal in
gehuurd door het uitzendbureau om
de gratis compost uit te delen bij de
gemeentelijke milieustraat in Sint-
Maartensdijk. „Het is één zak per
persoon, maar sommigen nemen er
meer mee, want die komen ook voor
een ander", vertelde hij.
De zakjes werden aangeboden door
de gemeente Tholen en Delta (afde
ling milieu, compost en biomassa).
Op pallets lagen 350 zakken com
post van 30 liter opgestapeld bij de
milieustraat in Sint-Maartensdijk.
Delta wou met deze actie iets terug
doen voor mensen die hun afval
Advertentie I.M.
Directeuren Elbert van Voorst en Lianne Waasdorp voor hun in korte tijd enom gegroeide transportbedrijf. Volgende maand verhuizen ze
naar een ander pand.
In de open bak Elisa Hengstmengel (links) en Femmy Koek, achter v.l.n.r. Marcel Uyl, Mark Verstraete en Leon Hage.
