'Ik ben rustig en nuchter en raak niet zo snel in paniek' Kinderen oefenen platte knoop en varkensstaartje in mitella AMANDA S Sturm AutoB.V. Rinus van Oudenaarde 25 jaar bij Bouman-Potter Woonboulevard gaat 4 jaar uitbreiden en vernieuwen DE HUWELIJKSTHRILLER EHBO-vereniging Sint-Annaland viert zaterdag 40-jarig bestaan Donderdag 28 februari 2008 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Hij is meegegroeid van meubel winkel tot woonboule vard. Rinus van Oudenaarde, in zijn tienerjaren begon nen, viert op 14 maart zijn 25-jarig jubileum bij Bouman- Potter. Een periode waarin de chef planning veel heeft zien veranderen. Onder andere de naam van het bedrijf. Dat heet nu Woonboulevard Poortvliet, maar wordt door gaans in de volksmond nog Bouman-Potter genoemd. De jubilaris leverde volgens directeur Arie Bouman een be langrijke bijdrage aan de opbouw van het bedrijf. Verliefd Duizendpoot Terneergeslagen De kinderen uit groep acht van de School met de Bijbel uit Sint-Annaland leggen verbandjes. Op een wond aan de vinger en op een wond aan het onderbeen. Ze zijn er maandagmiddag in de Wellevaete heel druk mee. Ze krij gen instructies van Sylvia Menheere en Corina Dekker van de EHBO-vereniging. Het is een van de belangrijk ste onderdelen van de vereniging die zaterdag het 40-ja- rige bestaan viert. Nuttig Heel fanatiek Een uitje Aan de Paasdijkweg in Poortvliet zijn de voorbereidin gen begonnen voor de uitbreiding van Bouman-Potter. De komende vier jaar zullen aannemers druk in de weer zijn om de woonboulevard groter te maken, maar ook te vernieuwen. „De oude droom om alles onder één dak te krijgen, kunnen we nu verwezenlijken", zegt directeur Arie Bouman. Glazen gevel Leerervaring voor Maarten v. d. Harst Theaterproductiehuis Zeelandia speelt TONEELSTUK OVER ONTROUW EN WRAAK vr 29 feb Oud Vossemeer in De Vossekuil FONDS De Mercedes-Benz A-Klasse en B-Klasse nu tijdelijk met extra voordeel. Vraag onze verkoopadviseurs naar de voorwaarden. Mimosastraat 50 Bredaseweg 225-227 Bergen op Zoom Roosendaal tel. 0164 - 25 28 80 tel. 0165 - 55 74 00 Bezoek onze site voor liet overige aanbod: www.sturmauto.nl Rinus van Oudenaarde begon 25 jaar geleden in Poortvliet, waar de showroom nog steeds gevestigd is. maar het sterk gegroeide meubelbe drijf nam in 2002 een groot logis tiek centrum in Sint-Maartensdijk in gebruik. Daar is Van Oudenaarde inmiddels al ruim vijf jaar werk zaam op de afdeling planning. Voordat de van oorsprong Poortvlie- tenaar bij Bouman-Potter terecht kwam, werkte hij bij timmerfabriek Pluimpot in Sint-Maartensdijk als machinaal houtbewerker. Hij is daar na de mavo als 16-jarige terechtge komen. Omdat hij nog leerplichtig was, ging hij twee dagen in de week naar de streekschool in Bergen op Zoom en bracht zijn opleiding voor de overige dagen in de praktijk bij Pluimpot. Toenmalige buurman Cees Jansen vroeg Van Oudenaarde of hij inte resse had om bij de meubelfirma in Poortvliet te komen werken. Jansen werkte er toen al jaren. De jonge Tholenaar ging diezelfde avond nog op gesprek. „Het was op een don derdagavond in januari 1980, mijn moeders verjaardag. Arie Bouman en zijn vader die toen nog leefde, voerden het gesprek. Het was met een beklonken De volgende dag diende Van Oudenaarde zijn ontslag in bij Pluimpot en op maandag start te hij bij Bouman. Hij ging vaak samen met Arie Bou man op pad. Die was toen ook nog stoffeerder. Van hem en buurman Cees Jansen en Sjaak Gunter heeft Van Oudenaarde het vak geleerd. Dat werk is volgens de trouwe werknemer niet veel veranderd, wel zijn er nu meer hulpmiddelen voor bijvoorbeeld het tillen van materia len, zoals een ladderlift voor de ho gere verdiepingen. „Vroeger ging alles gewoon langs binnen via de trap of langs buiten via een ladder", aldus Van Oudenaarde. De militaire dienstplicht riep en daarom vertrok Van Oudenaarde voor een jaar naar Duitsland voor onderhoud aan het luchtafweersys- teem. „Het was een verplicht num mer, ik heb nog even geprobeerd er onderuit te komen, maar dat lukte niet. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad in Duitsland, maar voelde mij er niet op mijn plek." Hij keerde te rug bij Bouman in maart 1983. „Vanaf dat moment zijn mijn dienst jaren gaan tellen", aldus de jubilaris. Van Oudenaarde werd verliefd op Il se Wesdorp: „Ik kende haar via mijn vriendenkring." Ze trouwen in 1985. Kende de planner vroeger al zijn collega's, vandaag de dag is dat niet meer het geval. Hij heeft het bedrijf zien uilbreiden van 10 collega's in de jaren tachtig, tot 175 in 2008. "Hoewel we hier met meerdere af delingen op kantoor zitten, zie ik dagelijks vrijwel alleen mijn directe collega's." Dat zijn de vijf mensen op de afdeling planning en de 30 chauffeurs. Toen Van Oudenaarde rond 1984 op deze afdeling begon, werkte hij alleen samen met Kees de Jong. Omdat een collega die de leiding had vertrok werd Van Ou denaarde gevraagd of hij het zag zit ten om hem te vervangen. Dat wilde hij wel. „We hielden naast de plan ning ook het magazijn bij. Er waren in die tijd slechts twee of drie au to's. Nu zijn er alleen al voor de be zorging van de meubelen en de stof fering dagelijks 20 op pad." Van Oudenaarde weet van alles wat af en dat is niet verwonderlijk. Toen hij in 1980 bij de meubelzaak kwam, werd hij overal voor ingezet: van tapijt leggen tot het rondbren gen van meubels en het te woord staan van klanten. Deze duizend poot wordt dan ook nog wel eens als vraagbaak gebruikt door andere af delingen. Hij weet altijd een oplos sing. Van Oudenaarde houdt van de veelzijdigheid van zijn baan. „Het werk is heel afwisselend. Elke situ atie is anders." Tegenwoordig gaat de planner niet meer op pad en dat mist hij soms. „Er is gewoon geen tijd meer voor." Want druk is het bij Bouman-Potter. Uitbreiding na uit breiding volgt en het eind is nog niet in zicht. „Vroeger was het ook druk, maar dan deed je van alles wat. Nu is er meer specialisatie en er is met de huidige techniek meer mogelijk op een dag." Van Ouden aarde noemt als voorbeeld: „Toen ik nog op pad ging, maakte het niet uit waar ik was: ik ging altijd tussen de middag thuis eten, ook al zat ik in Bergen op Zoom. Dat is vandaag de dag ondenkbaar. De chauffeurs heb ben strakke routes en tijd is kost baar." Een werkdag is niet zomaar afgelo pen voor de planner. Hij is vaak al voor zeven uur op kantoor. „Als er Rinus van Oudenaarde is verantwoordelijk voor een waterdichte planning. Hij kijkt mee over de schouders van medewerker Arnold Jasperse. een zieke chauffeur is, moet er snel vervanging worden geregeld", ver klaart hij. En overuren in de avond zijn Van Oudenaarde ook niet vreemd. „Dat hoort er gewoon bij." Thuis is de Scherpenissenaar ook actief. Hij klust graag wat bij in en om het huis. „Maar schilderen doe ik absoluut niet! Dan heb ik alleen maar beestjes of stof in de verf', zegt hij vol ergernis. Hij rijdt motor (een Suzuki intruder 750 cc ofwel een 'shopper'), zingt in een koor (gospelkoor Clarity in Sint-Maar tensdijk) en hij leest graag een boek („dat komt er niet van"). Daarnaast is hij ouderling in de Rehoboth kerk in Sint Maartensdijk. „Dat kost re delijk veel tijd naast het werk: de huisbezoeken, de vergaderingen met de kerkenraad." Ook zijn lid maatschap van de Roemenië-com- missie van de Hervormde Gemeente Rehoboth wijst erop dat Van Ouden aarde niet alleen in zijn werk be trokken is, maar ook daarbuiten. Echtgenote Ilse zocht een andere baan en kwam voor een aantal jaren bij haar man op kantoor werken. „Dat ging goed, maar je gaat op een andere manier met elkaar om dan met collega's. De lijnen in commu nicatie zijn wat korter. Daar kreeg ik thuis wel commentaar op, dat het wel anders kon", lacht Van Ouden aarde. Halverwege de jaren negen tig besloot zijn vrouw te stoppen met werken. „Ze wilde meer tijd hebben voor andere dingen", ver klaart de chef planning van Bou man-Potter. Een moeilijke periode brak aan toen Kees de Jong plotseling overleed door een auto-ongeluk. „Wij voel den ons enorm teneergeslagen. Ge lukkig steunden we elkaar als colle ga's." Een tragisch verlies. „Dat wil je niet nogmaals meemaken." Afscheid nemen van een vertrekken de collega komt nauwelijks voor. Veel verloop is er niet bij Bouman- Potter. „Mijn baas is voorzichtig met personeel aannemen. Hij neemt er liever drie aan, dan dat hij er één ontslaat", volgens Van Oudenaarde. De inmiddels 45-jarige Scherpenis senaar is positief ingesteld. Zowel over de uitbreiding van de zaak - „ik kijk bij elke beslissing naar het belang voor het bedrijf' - als over zijn eigen beslommeringen. Want ondanks vijf operaties in 15 jaar aan zijn rug - de klachten van een hernia bleven terugkomen - blijft Van Ou denaarde hoopvol. „Ik heb nooit ge twijfeld dat het niet goed kwam", zegt hij resoluut. Het is kenmerkend voor deze nuchtere man: "Ik ben een rustig persoon, niet snel in paniek." Momenteel gaat het weer goed met de gezondheid van de chef plan ning. Zijn laatste operatie, waarbij twee ruggenwervels zijn vastgezet, was in januari van vorig jaar. Hij is toen een half jaar uit de roulatie ge weest, maar heeft er goede moed op dat dit de laatste keer was. Na alle onderbrekingen was het voor Van Oudenaarde moeilijk om weer in het werk te komen. „Door terugke rende klachten van de rug, maar ge lukkig vingen mijn collega's mij steeds goed op." Dat is één van de redenen dat de jubilaris al die jaren bij Bouman-Potter is gebleven. „Het is een sociaal bedrijf. Mijn baas leeft erg met zijn mensen mee en alles is bespreekbaar. Ik ben dankbaar dat ik in dit bedrijf mag en kan werken. Er heerst een goede sfeer en ik heb veel fijne collega's" Op naar de volgende 25 jaar wal Van Oudenaarde betreft. De jeugd-EHBO is niet meer weg te denken. Het is onderdeel van een bloeiende vereniging die momenteel 93 leden telt, waarvan er volgens se cretaris Sylvia Menheere zo'n dertig tot de 'harde kern' behoren. Elke week geven de beide dames les. De ene week komen de kinderen van de School met de Bijbel naar de Welle vaete, de andere week de leerlingen van de De Casembrootschool. Van eind september tot begin april. De 25 leerlingen oefenen wat ze geleerd hebben. Ze zetten de puntjes op de i. Herhalen hoe ze een mitella aan moeten brengen. Met een platte knoop in de nek en een 'varkens staartje' bij de elleboog. De leerlin gen hebben er duidelijk schik in. Het gaat er serieus aan toe. Steeds roept een stel om een van de EHBO-juf- frouwen. Om te laten controleren of ze het goed hebben gedaan. Sylvia en Corine lopen heen en weer. Ook zij hebben het er druk mee. Op de vloer sleept de ene leerling de andere weg. Rautek wordt dat ge noemd. Voor de kinderen is de term bekend. Ze leren hoe ze een slacht offer weg moeten slepen van een ge vaarlijke plek. Het is een handigheid je maar je moet het wel weten. Ze worden ook geleerd om slacht offers in een 'stabiele zijligging' te leggen. Dat is nog niet zo eenvoudig. De 11-jarige Lisa van Dijke treft een bewusteloos slachtoffer aan. Het ademt wel maar is niet bij kennis, heeft ze vastgesteld. Ze vraagt aan een andere leerling of die het alarm nummer 112 wil bellen. Maar ook af ze dan weer terugkomt: „Anders weet ik niet of de ambulance er aan komt." Als het slachtoffer Rhodé den Engelsman weer bij komt. is ze te vreden over de hulpverlening van haar klasgenote. „Ze deed het goed." William Ligtendag en Cyprian van Driel (beiden 12 jaar) zijn bezig met een mitella aan te brengen. Cyprian is het slachtoffer. Zijn 'gebroken' rechterarm moet in de doek rusten, maar William heeft de doek niet hoog genoeg opgetrokken. De arm hangt te laag. Plagerig trekt hij met een bruuske beweging de arm van Cyprian omhoog. Die voelt er niks van. Opnieuw legt William een platte knoop in de doek. En aan de elle boog draait hij de uitstekende stof in een 'varkensstaartje' en stopt het ver volgens in de doek. Maarten Moerland en Claudia Bent- schap Knook (beiden 12 jaar) vinden de les leerzaam en leuk. Maarten vindt het ook nuttig om te weten wat hij kan doen als bijvoorbeeld zijn broertje iets overkomt, zegt hij. „Dan kun je helpen als het nodig is." Bei den vinden ze het leggen van het slachtoffer in een stabiele houding en het aanbrengen van een vingerver- band de moeilijkste opdrachten. Claudia: „Je moet bij een stabiele zijligging telkens alles onthouden wat je moet doen. En bij het verbin den van een vinger is het lastig waar je het verband moet kruisen." Rautek, het verslepen van slacht offers, vinden ze het makkelijkst. Ze weten ook precies te vertellen waar om dat noodzakelijk kan zijn. Maar ten: „Het is een bepaalde greep om een slachtoffer van een onveilige plek weg te halen. Bij een brand of een ongeval." Sylvia kondigt alweer de volgende oefening aan. Tenminste, ze vraagt wie het aanbrengen van een vinger- verband wil oefenen. Het blijkt dat iedereen dat wil. Alle kinderen lijken te beseffen dat ze dit goed onder de knie moeten hebben willen ze voor het diploma slagen. Ze vraagt ook wat voor soort gaasje er gebruikt wordt voor een wondje. Een paar leerlingen steken hun vinger op. Het is een steriel gaasje. Dat is het juiste antwoord. Tegen de bacteriën. „Dus niet aanraken en er ook niet een heel eind mee gaan lopen want de bacte riën zitten ook in de lucht", waar schuwt ze. De kinderen gaan weer aan de slag. Ze mogen de middelvinger verbin den. Annelies van Vliet wordt door Cora Verburg verbonden. Cora vraagt zoals een echte EHBO'er dat behoort te doen, wat er gebeurd is. „Even wachten, ik moet even nadenken," zegt ze. „O ja. ik ben gevallen en met mijn vinger hard op de grond terecht gekomen." Cora is al begonnen, maar Annelies moet wel meehelpen om het verband vast te houden. Het is een lastig karweitje. „Je moet een hele boel tegelijk doen," zegt Cora. „Je moet het verband ook nog om de pols doen. Dat heet verankeren. Het mag niet te strak en niet te los zitten." Soms valt het rolletje uit haar hand en moet het weer even worden opgerold. Het is nu de beurt aan Annelies. Cora zegt dat ze haar vinger heeft verwond toen ze vlees sneed. Ze schoot uit met het mes. Of ze gehuild heeft? „Nee, maar ik gilde wel hard." Veel makkelijker is het leggen van een knie- en een elleboogverband, vinden ze. Die zijn namelijk precies hetzelfde. Bij Maarten Moerland wil het nog niet zo lukken. Juf Sylvia ziet dat en zegt: „Thuis met je vader aan tafel en oefenen." Claudia Bentschap Knook legt een verband aan bij Maarten Moerland, EHBO-juf Sylvia Menheere-Heijboer geeft aanwijzingen. De 42-jarige Sylvia Menheere geeft al weer acht jaar les aan de kinderen. Corine Dekker doet het al een jaar of vier. Beiden doen het graag. Sylvia: „Als je ziet met welk een inzet de kinderen dit doen. Dat is geweldig. Ze vinden het heel leuk." Ze volgde haar vader, Tjid Heijboer, op die sa men met zijn neef Gommert Heij boer in 1968 de vereniging oprichtte. Ze heeft het stokje van haar vader overgenomen. „Bij mijn vader zit het in het bloed, bij mij in mijn genen, zeggen ze". Toen ze achttien was. werd ze lid (nu is de leeftijd om lid te worden zestien jaar). Samen met haar nichtje Sandra van Poortvliet. „We waren heel fanatiek. We zaten jarenlang in de wedstrijdploeg." Haar vader was niet alleen oprichter van de vereniging, hij begon ook met de EHBO lessen op school. Volgens zijn dochter heeft hij dat wel twintig jaar gedaan. Later speelde hij tijdens de lessen sa men met Gommert voor slachtoffer. Corina: „Maar op een gegeven mo ment zei een meisje tegen hen: woont u in de Schutse? Dan zie je hoe kinderen er tegenaan kijken. Ze zagen hen als opa. Dat was het mo ment om te stoppen." Toen Heijboer stopte met lesgeven werd het overgenomen door een van de kaderleden, Marian Bruijnzeel. Maar toen die er geen tijd meer voor had. leek de jeugd-EHBO ten dode opgeschreven, zegt Sylvia. „Dat vond ik zonde. Kinderen vinden het zo leuk. Daarom ben ik het gaan doen." Ze doet het met verve. Met hart en ziel. Wat dat betreft herkent ze veel van haar vader in zichzelf. Dezelfde gedrevenheid. Gommert en Tjid hebben de EHBO gemaakt. Daar zijn we ons terdege van bewust. De tijden veranderen en wij zien za ken weer anders en pakken het op een andere manier aan". Ook haar broer Gert Heijboer heeft de belang stelling voor de hulpverlening niet van een vreemde, vertelt ze. Hij heeft bij de vereniging zijn diploma ge haald en is nu hoofd van de bedrijfs hulpverlening bij Pack2pack (de voormalige Plametha) in Halsteren. De vereniging heeft wel een tijd wat minder leden gehad toen veel werk nemers opgeleid werden voor be drijfshulpverlening. Het tij is echter gekeerd, zegt de secretaris. Toen de BHV opkwam, konden mensen dat in één dag leren, in de tijd van de baas. Hier moesten ze zeven avonden komen om hun EHBO-diploma te halen. Logisch dat ze het liever op het werk deden. Maar ze komen nu toch weer terug voor de huis-tuin-en keukenongevallen." De EHBO-lessen worden in de Wel levaete gegeven. Voor volwassenen en voor scholieren. „Op de scholen is er geen ruimte voor. Alle spullen staan ook hier in de Wellevaete. Dat is gemakkelijk. We hoeven er niet mee te slepen. Ze komen een uurtje. Het is voor de kinderen ook een uitje en ze vinden het niet erg als het wat uitloopt." De vereniging kan nog steeds een beroep doen op Lotusslachtoffers. Nieuw e ontsluiting voor verdubbeling parkeerterrein „Er zijn er negen. Daar zijn we heel rijk mee." Ze komen een van de vol gende lessen. De kinderen kijken er al naar uit. Ze zijn er mee vertrouwd geraakt. In een van de eerste lessen heeft een van de slachtoffers zich zit ten grimeren zodat de kinderen pre cies konden zien hoe kunstig een wond wordt gemaakt. Om te voorko men dat ze schrikken als ze echt op treden. Aan het eind van de les, vraagt on derwijzer P. den Ouden van de School met de Bijbel even het woord. Hij zegt ook namens De Ca sembrootschool te spreken. „We zijn ontzettend blij met de EHBO-jufs. Al jaren doen ze dit. Ik hoop zaterdag op het jubileum ook te komen en vraag applaus voor het 40-jarig jubi leum." Dat deden de kinderen. Zon der verband of mitella. Het jubileum vindt plaats in de Wel levaete. Er is een receptie van vier uur tol half zes. 's Avonds is het voor de leden. Het bestuur had op zo'n 75 mensen gerekend, maar er zijn al 127 die zich hebben aangemeld. Rechts naast zijn woning wordt een nieuwe toegangsweg aangelegd naar het overloopparkeerterrein dat er vanwege de forse uitbreiding moet komen. De capaciteit wordt meer dan verdubbeld. „We krijgen een dikke 800 parkeerplaatsen", zegt Bouman. In de zomer hoopt hij de bouwver gunning te hebben voor de bouw van het tussenstuk tussen de bestaande panden van Bouman-Potter en het van de buurman overgenomen Bu- delpack II. Dat komt dan goed uit, want in juli worden de activiteiten van Budelpack II (verpakking van wasmiddelen) verplaatst naar het in dustrieterrein Borchwerf in Roosen daal. Het nieuwe tussenstuk zal in 2009 klaar zijn, de herinrichting van het Budelpack Il-gebouw eind 2009. Daarin komen o.a. de nieuwe formu le Trendhopper, de keukens en bad kamers, de babyspeciaalzaak en de tuinmeubels. Er komt ook een nieuw, veel groter restaurant. Een deel van het assortiment in de bestaande huis vesting wordt verplaatst naar de nieuwe panden. Zo komt er een Au- ping Plaza, een beddenspeciaalzaak die in het zuid-westen niet te evena ren is. „Dat wordt ons paradepaard je", zegt Arie Bouman. Hij nam onlangs de showroom van garage De Graaf op het Poortvlietse bedrijventerrein over. Dit pand wordt gesloopt en de grond wordt benut voor extra parkeerplaatsen. Ook naast Budelpack II beschikt Bouman over nieuwe parkeerplaatsen. Overigens heeft de woonboulevard Bergen op Zoom bij de Raad van State bezwaar aangetekend tegen de goedkeuring van bestemmings plan Kom Poortvliet door de pro vincie Zeeland. Onderdeel van dit plan Kom is ook de uitbreiding van Bouman-Potter. Het bezwaar schort de voorbereidingen niet op. Die gaan dan ook gewoon door. „We hopen dat de Raad van State geen roet in het eten zal gooien", zegt Arie Bouman. Een steun in de rug is voor hem de eerdere raadpleging van diverse omliggende gemeenten, zoals Bergen op Zoom, die geen enkel bezwaar hadden tegen de uit breiding van de woonboulevard in Poortvliet. Dit jaar zal speciaalzaak Weijts uit het Vierkantje in Bergen op Zoom - vorig jaar overgenomen door Bou man-Potter - verhuizen naar Poort vliet. Die krijgt aan de Paasdijkweg een eigen ingang. Naast het van Weijts overgenomen assortiment ko men er nog nieuwe merken bij, zodat de medewerkers Kees den Herder en Danny Vroegop het topsegment van de woningmarkt nog beter kunnen bedienen. De uitgebreide woonboulevard krijgt verder op het terrein een nieuwe hoofdingang met een hele grote gla zen gevel, roltrappen en een lift. Om het bestaande pand komt een nieuwe schil. „We zijn nu tien jaar aan de Paasdijkweg gevestigd en hoewel we continu bezig zijn met aanpassingen, grijpen we de uitbreiding aan voor een grondige vernieuwing", legt Arie Bouman uit. „We gaan met nieuwe kleuren werken en ook een nieuwe huisstijl. Daarmee krijgt on ze woonboulevard een moderne uit straling." Hoewel de woninginrichtingbranche in 2007 met een omzetdaling te ma ken heeft gehad, presteert Bouman- Potter met een gestadige groei boven gemiddeld. Naast het grote assorti ment en daardoor de enorme keuze schrijft Arie Bouman dat toe aan de constante aanpassing. Steeds zijn er schilders en andere mensen aan het werk om alles bij de tijd te houden. „De markt verandert continu. Daar spelen we op in. Door voortschrij dend inzicht kunnen ook onze oor spronkelijke plannen soms bijgesteld worden." De uitbreiding kan in de toekomst ook een stukje groei van de werkge legenheid met zich meebrengen. Momenteel telt Bouman-Potter 175 medewerkers in de vestigingen Poortvliet (verkoop) en Sint-Maar tensdijk (logistiek centrum). Dat is zonder horeca, want in het restaurant - dat een aparte onderneming is - werken 15 mensen. Maarten van der Harst uit Oud-Vos- smeer is tevreden met het resultaat dat hij haalde op de VSK 2008 (vak beurs voor verwarming, sanitair, kli maatbeheersing en koudetechniek) in de Jaarbeurs van Utrecht. De 19-jari- ge student aan het Zadkine college in Rotterdam eindigde als vijfde van de zes deelnemers in zijn categorie. De eerste vier mogen naar Rotterdam voor de Euroskills wedstrijden. Er waren zes teams van zes deelnemers. Van der Harst loopt stage bij Grenco, een koudtechnisch installatiebedrijf uit Bergen op Zoom. Voor de wed strijd moesten de kandidaten een zelfgemaakte condensor en verdam per in elkaar zetten en in een bestaan de installatie inbouwen zodat daar mee warmte gehaald kan worden uit een ijsbaan. Tijdens de wedstrijd werd ook gekeken naar de klantge richtheid van de deelnemer. „Daar heb ik niet zo veel punten mee ge scoord. Ik doe voornamelijk indus trieel werk, maar de punten van alle deelnemers lagen niet zo ver uit el kaar. Het was een leuke ervaring. Ik heb er weer van geleerd en mijn baas was ook tevreden." VAN DE MAKERS VAN HET NAZOMERFESTIVAL aanvang 20u00 kaarten 12 incl. drankje na de voorstelling info kaarten theaterzeelandia.nl of bel 0900 33 000 33 (o,45P/g> kaarten ook verkrijgbaar bij De Vossekuil Advertentie I.M.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2008 | | pagina 3