'Ik ben rustig en nuchter en
raak niet zo snel in paniek'
Kinderen oefenen platte knoop
en varkensstaartje in mitella
AMANDA
S Sturm AutoB.V.
Rinus van Oudenaarde 25 jaar bij Bouman-Potter
Woonboulevard gaat 4 jaar
uitbreiden en vernieuwen
DE HUWELIJKSTHRILLER
EHBO-vereniging Sint-Annaland viert zaterdag 40-jarig bestaan
Donderdag 28 februari 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Hij is meegegroeid van meubel winkel tot woonboule
vard. Rinus van Oudenaarde, in zijn tienerjaren begon
nen, viert op 14 maart zijn 25-jarig jubileum bij Bouman-
Potter. Een periode waarin de chef planning veel heeft
zien veranderen. Onder andere de naam van het bedrijf.
Dat heet nu Woonboulevard Poortvliet, maar wordt door
gaans in de volksmond nog Bouman-Potter genoemd. De
jubilaris leverde volgens directeur Arie Bouman een be
langrijke bijdrage aan de opbouw van het bedrijf.
Verliefd
Duizendpoot
Terneergeslagen
De kinderen uit groep acht van de School met de Bijbel
uit Sint-Annaland leggen verbandjes. Op een wond aan
de vinger en op een wond aan het onderbeen. Ze zijn er
maandagmiddag in de Wellevaete heel druk mee. Ze krij
gen instructies van Sylvia Menheere en Corina Dekker
van de EHBO-vereniging. Het is een van de belangrijk
ste onderdelen van de vereniging die zaterdag het 40-ja-
rige bestaan viert.
Nuttig
Heel fanatiek
Een uitje
Aan de Paasdijkweg in Poortvliet zijn de voorbereidin
gen begonnen voor de uitbreiding van Bouman-Potter.
De komende vier jaar zullen aannemers druk in de weer
zijn om de woonboulevard groter te maken, maar ook te
vernieuwen. „De oude droom om alles onder één dak te
krijgen, kunnen we nu verwezenlijken", zegt directeur
Arie Bouman.
Glazen gevel
Leerervaring voor
Maarten v. d. Harst
Theaterproductiehuis Zeelandia speelt
TONEELSTUK OVER ONTROUW EN WRAAK
vr 29 feb Oud Vossemeer in De Vossekuil
FONDS
De Mercedes-Benz A-Klasse en B-Klasse
nu tijdelijk met extra voordeel.
Vraag onze verkoopadviseurs naar de voorwaarden.
Mimosastraat 50 Bredaseweg 225-227
Bergen op Zoom Roosendaal
tel. 0164 - 25 28 80 tel. 0165 - 55 74 00
Bezoek onze site voor liet overige aanbod: www.sturmauto.nl
Rinus van Oudenaarde begon 25
jaar geleden in Poortvliet, waar de
showroom nog steeds gevestigd is.
maar het sterk gegroeide meubelbe
drijf nam in 2002 een groot logis
tiek centrum in Sint-Maartensdijk in
gebruik. Daar is Van Oudenaarde
inmiddels al ruim vijf jaar werk
zaam op de afdeling planning.
Voordat de van oorsprong Poortvlie-
tenaar bij Bouman-Potter terecht
kwam, werkte hij bij timmerfabriek
Pluimpot in Sint-Maartensdijk als
machinaal houtbewerker. Hij is daar
na de mavo als 16-jarige terechtge
komen. Omdat hij nog leerplichtig
was, ging hij twee dagen in de week
naar de streekschool in Bergen op
Zoom en bracht zijn opleiding voor
de overige dagen in de praktijk bij
Pluimpot.
Toenmalige buurman Cees Jansen
vroeg Van Oudenaarde of hij inte
resse had om bij de meubelfirma in
Poortvliet te komen werken. Jansen
werkte er toen al jaren. De jonge
Tholenaar ging diezelfde avond nog
op gesprek. „Het was op een don
derdagavond in januari 1980, mijn
moeders verjaardag. Arie Bouman
en zijn vader die toen nog leefde,
voerden het gesprek. Het was met
een beklonken De volgende dag
diende Van Oudenaarde zijn ontslag
in bij Pluimpot en op maandag start
te hij bij Bouman.
Hij ging vaak samen met Arie Bou
man op pad. Die was toen ook nog
stoffeerder. Van hem en buurman
Cees Jansen en Sjaak Gunter heeft
Van Oudenaarde het vak geleerd.
Dat werk is volgens de trouwe
werknemer niet veel veranderd, wel
zijn er nu meer hulpmiddelen voor
bijvoorbeeld het tillen van materia
len, zoals een ladderlift voor de ho
gere verdiepingen. „Vroeger ging
alles gewoon langs binnen via de
trap of langs buiten via een ladder",
aldus Van Oudenaarde.
De militaire dienstplicht riep en
daarom vertrok Van Oudenaarde
voor een jaar naar Duitsland voor
onderhoud aan het luchtafweersys-
teem. „Het was een verplicht num
mer, ik heb nog even geprobeerd er
onderuit te komen, maar dat lukte
niet. Ik heb het enorm naar mijn zin
gehad in Duitsland, maar voelde mij
er niet op mijn plek." Hij keerde te
rug bij Bouman in maart 1983.
„Vanaf dat moment zijn mijn dienst
jaren gaan tellen", aldus de jubilaris.
Van Oudenaarde werd verliefd op Il
se Wesdorp: „Ik kende haar via mijn
vriendenkring." Ze trouwen in 1985.
Kende de planner vroeger al zijn
collega's, vandaag de dag is dat niet
meer het geval. Hij heeft het bedrijf
zien uilbreiden van 10 collega's in
de jaren tachtig, tot 175 in 2008.
"Hoewel we hier met meerdere af
delingen op kantoor zitten, zie ik
dagelijks vrijwel alleen mijn directe
collega's." Dat zijn de vijf mensen
op de afdeling planning en de 30
chauffeurs. Toen Van Oudenaarde
rond 1984 op deze afdeling begon,
werkte hij alleen samen met Kees
de Jong. Omdat een collega die de
leiding had vertrok werd Van Ou
denaarde gevraagd of hij het zag zit
ten om hem te vervangen. Dat wilde
hij wel. „We hielden naast de plan
ning ook het magazijn bij. Er waren
in die tijd slechts twee of drie au
to's. Nu zijn er alleen al voor de be
zorging van de meubelen en de stof
fering dagelijks 20 op pad."
Van Oudenaarde weet van alles wat
af en dat is niet verwonderlijk. Toen
hij in 1980 bij de meubelzaak
kwam, werd hij overal voor ingezet:
van tapijt leggen tot het rondbren
gen van meubels en het te woord
staan van klanten. Deze duizend
poot wordt dan ook nog wel eens als
vraagbaak gebruikt door andere af
delingen. Hij weet altijd een oplos
sing. Van Oudenaarde houdt van de
veelzijdigheid van zijn baan. „Het
werk is heel afwisselend. Elke situ
atie is anders." Tegenwoordig gaat
de planner niet meer op pad en dat
mist hij soms. „Er is gewoon geen
tijd meer voor." Want druk is het bij
Bouman-Potter. Uitbreiding na uit
breiding volgt en het eind is nog
niet in zicht. „Vroeger was het ook
druk, maar dan deed je van alles
wat. Nu is er meer specialisatie en
er is met de huidige techniek meer
mogelijk op een dag." Van Ouden
aarde noemt als voorbeeld: „Toen ik
nog op pad ging, maakte het niet uit
waar ik was: ik ging altijd tussen de
middag thuis eten, ook al zat ik in
Bergen op Zoom. Dat is vandaag de
dag ondenkbaar. De chauffeurs heb
ben strakke routes en tijd is kost
baar."
Een werkdag is niet zomaar afgelo
pen voor de planner. Hij is vaak al
voor zeven uur op kantoor. „Als er
Rinus van Oudenaarde is verantwoordelijk voor een waterdichte planning. Hij kijkt mee over de schouders van medewerker Arnold
Jasperse.
een zieke chauffeur is, moet er snel
vervanging worden geregeld", ver
klaart hij. En overuren in de avond
zijn Van Oudenaarde ook niet
vreemd. „Dat hoort er gewoon bij."
Thuis is de Scherpenissenaar ook
actief. Hij klust graag wat bij in en
om het huis. „Maar schilderen doe
ik absoluut niet! Dan heb ik alleen
maar beestjes of stof in de verf',
zegt hij vol ergernis. Hij rijdt motor
(een Suzuki intruder 750 cc ofwel
een 'shopper'), zingt in een koor
(gospelkoor Clarity in Sint-Maar
tensdijk) en hij leest graag een boek
(„dat komt er niet van"). Daarnaast
is hij ouderling in de Rehoboth kerk
in Sint Maartensdijk. „Dat kost re
delijk veel tijd naast het werk: de
huisbezoeken, de vergaderingen
met de kerkenraad." Ook zijn lid
maatschap van de Roemenië-com-
missie van de Hervormde Gemeente
Rehoboth wijst erop dat Van Ouden
aarde niet alleen in zijn werk be
trokken is, maar ook daarbuiten.
Echtgenote Ilse zocht een andere
baan en kwam voor een aantal jaren
bij haar man op kantoor werken.
„Dat ging goed, maar je gaat op een
andere manier met elkaar om dan
met collega's. De lijnen in commu
nicatie zijn wat korter. Daar kreeg ik
thuis wel commentaar op, dat het
wel anders kon", lacht Van Ouden
aarde. Halverwege de jaren negen
tig besloot zijn vrouw te stoppen
met werken. „Ze wilde meer tijd
hebben voor andere dingen", ver
klaart de chef planning van Bou
man-Potter.
Een moeilijke periode brak aan toen
Kees de Jong plotseling overleed
door een auto-ongeluk. „Wij voel
den ons enorm teneergeslagen. Ge
lukkig steunden we elkaar als colle
ga's." Een tragisch verlies. „Dat wil
je niet nogmaals meemaken."
Afscheid nemen van een vertrekken
de collega komt nauwelijks voor.
Veel verloop is er niet bij Bouman-
Potter. „Mijn baas is voorzichtig met
personeel aannemen. Hij neemt er
liever drie aan, dan dat hij er één
ontslaat", volgens Van Oudenaarde.
De inmiddels 45-jarige Scherpenis
senaar is positief ingesteld. Zowel
over de uitbreiding van de zaak -
„ik kijk bij elke beslissing naar het
belang voor het bedrijf' - als over
zijn eigen beslommeringen. Want
ondanks vijf operaties in 15 jaar aan
zijn rug - de klachten van een hernia
bleven terugkomen - blijft Van Ou
denaarde hoopvol. „Ik heb nooit ge
twijfeld dat het niet goed kwam",
zegt hij resoluut. Het is kenmerkend
voor deze nuchtere man: "Ik ben een
rustig persoon, niet snel in paniek."
Momenteel gaat het weer goed met
de gezondheid van de chef plan
ning. Zijn laatste operatie, waarbij
twee ruggenwervels zijn vastgezet,
was in januari van vorig jaar. Hij is
toen een half jaar uit de roulatie ge
weest, maar heeft er goede moed op
dat dit de laatste keer was. Na alle
onderbrekingen was het voor Van
Oudenaarde moeilijk om weer in
het werk te komen. „Door terugke
rende klachten van de rug, maar ge
lukkig vingen mijn collega's mij
steeds goed op." Dat is één van de
redenen dat de jubilaris al die jaren
bij Bouman-Potter is gebleven.
„Het is een sociaal bedrijf. Mijn
baas leeft erg met zijn mensen mee
en alles is bespreekbaar. Ik ben
dankbaar dat ik in dit bedrijf mag en
kan werken. Er heerst een goede
sfeer en ik heb veel fijne collega's"
Op naar de volgende 25 jaar wal
Van Oudenaarde betreft.
De jeugd-EHBO is niet meer weg te
denken. Het is onderdeel van een
bloeiende vereniging die momenteel
93 leden telt, waarvan er volgens se
cretaris Sylvia Menheere zo'n dertig
tot de 'harde kern' behoren. Elke
week geven de beide dames les. De
ene week komen de kinderen van de
School met de Bijbel naar de Welle
vaete, de andere week de leerlingen
van de De Casembrootschool. Van
eind september tot begin april. De 25
leerlingen oefenen wat ze geleerd
hebben. Ze zetten de puntjes op de i.
Herhalen hoe ze een mitella aan
moeten brengen. Met een platte
knoop in de nek en een 'varkens
staartje' bij de elleboog. De leerlin
gen hebben er duidelijk schik in. Het
gaat er serieus aan toe. Steeds roept
een stel om een van de EHBO-juf-
frouwen. Om te laten controleren of
ze het goed hebben gedaan. Sylvia
en Corine lopen heen en weer. Ook
zij hebben het er druk mee.
Op de vloer sleept de ene leerling de
andere weg. Rautek wordt dat ge
noemd. Voor de kinderen is de term
bekend. Ze leren hoe ze een slacht
offer weg moeten slepen van een ge
vaarlijke plek. Het is een handigheid
je maar je moet het wel weten.
Ze worden ook geleerd om slacht
offers in een 'stabiele zijligging' te
leggen. Dat is nog niet zo eenvoudig.
De 11-jarige Lisa van Dijke treft een
bewusteloos slachtoffer aan. Het
ademt wel maar is niet bij kennis,
heeft ze vastgesteld. Ze vraagt aan
een andere leerling of die het alarm
nummer 112 wil bellen. Maar ook af
ze dan weer terugkomt: „Anders
weet ik niet of de ambulance er aan
komt." Als het slachtoffer Rhodé den
Engelsman weer bij komt. is ze te
vreden over de hulpverlening van
haar klasgenote. „Ze deed het goed."
William Ligtendag en Cyprian van
Driel (beiden 12 jaar) zijn bezig met
een mitella aan te brengen. Cyprian
is het slachtoffer. Zijn 'gebroken'
rechterarm moet in de doek rusten,
maar William heeft de doek niet
hoog genoeg opgetrokken. De arm
hangt te laag. Plagerig trekt hij met
een bruuske beweging de arm van
Cyprian omhoog. Die voelt er niks
van. Opnieuw legt William een platte
knoop in de doek. En aan de elle
boog draait hij de uitstekende stof in
een 'varkensstaartje' en stopt het ver
volgens in de doek.
Maarten Moerland en Claudia Bent-
schap Knook (beiden 12 jaar) vinden
de les leerzaam en leuk. Maarten
vindt het ook nuttig om te weten wat
hij kan doen als bijvoorbeeld zijn
broertje iets overkomt, zegt hij. „Dan
kun je helpen als het nodig is." Bei
den vinden ze het leggen van het
slachtoffer in een stabiele houding en
het aanbrengen van een vingerver-
band de moeilijkste opdrachten.
Claudia: „Je moet bij een stabiele
zijligging telkens alles onthouden
wat je moet doen. En bij het verbin
den van een vinger is het lastig waar
je het verband moet kruisen."
Rautek, het verslepen van slacht
offers, vinden ze het makkelijkst. Ze
weten ook precies te vertellen waar
om dat noodzakelijk kan zijn. Maar
ten: „Het is een bepaalde greep om
een slachtoffer van een onveilige
plek weg te halen. Bij een brand of
een ongeval."
Sylvia kondigt alweer de volgende
oefening aan. Tenminste, ze vraagt
wie het aanbrengen van een vinger-
verband wil oefenen. Het blijkt dat
iedereen dat wil. Alle kinderen lijken
te beseffen dat ze dit goed onder de
knie moeten hebben willen ze voor
het diploma slagen. Ze vraagt ook
wat voor soort gaasje er gebruikt
wordt voor een wondje. Een paar
leerlingen steken hun vinger op. Het
is een steriel gaasje. Dat is het juiste
antwoord. Tegen de bacteriën. „Dus
niet aanraken en er ook niet een heel
eind mee gaan lopen want de bacte
riën zitten ook in de lucht", waar
schuwt ze.
De kinderen gaan weer aan de slag.
Ze mogen de middelvinger verbin
den. Annelies van Vliet wordt door
Cora Verburg verbonden. Cora vraagt
zoals een echte EHBO'er dat behoort
te doen, wat er gebeurd is. „Even
wachten, ik moet even nadenken,"
zegt ze. „O ja. ik ben gevallen en met
mijn vinger hard op de grond terecht
gekomen." Cora is al begonnen, maar
Annelies moet wel meehelpen om het
verband vast te houden. Het is een
lastig karweitje. „Je moet een hele
boel tegelijk doen," zegt Cora. „Je
moet het verband ook nog om de pols
doen. Dat heet verankeren. Het mag
niet te strak en niet te los zitten."
Soms valt het rolletje uit haar hand en
moet het weer even worden opgerold.
Het is nu de beurt aan Annelies. Cora
zegt dat ze haar vinger heeft verwond
toen ze vlees sneed. Ze schoot uit met
het mes. Of ze gehuild heeft? „Nee,
maar ik gilde wel hard."
Veel makkelijker is het leggen van
een knie- en een elleboogverband,
vinden ze. Die zijn namelijk precies
hetzelfde. Bij Maarten Moerland wil
het nog niet zo lukken. Juf Sylvia
ziet dat en zegt: „Thuis met je vader
aan tafel en oefenen."
Claudia Bentschap Knook legt een verband aan bij Maarten Moerland, EHBO-juf Sylvia Menheere-Heijboer geeft aanwijzingen.
De 42-jarige Sylvia Menheere geeft
al weer acht jaar les aan de kinderen.
Corine Dekker doet het al een jaar of
vier. Beiden doen het graag. Sylvia:
„Als je ziet met welk een inzet de
kinderen dit doen. Dat is geweldig.
Ze vinden het heel leuk." Ze volgde
haar vader, Tjid Heijboer, op die sa
men met zijn neef Gommert Heij
boer in 1968 de vereniging oprichtte.
Ze heeft het stokje van haar vader
overgenomen. „Bij mijn vader zit het
in het bloed, bij mij in mijn genen,
zeggen ze". Toen ze achttien was.
werd ze lid (nu is de leeftijd om lid te
worden zestien jaar). Samen met
haar nichtje Sandra van Poortvliet.
„We waren heel fanatiek. We zaten
jarenlang in de wedstrijdploeg."
Haar vader was niet alleen oprichter
van de vereniging, hij begon ook met
de EHBO lessen op school. Volgens
zijn dochter heeft hij dat wel twintig
jaar gedaan.
Later speelde hij tijdens de lessen sa
men met Gommert voor slachtoffer.
Corina: „Maar op een gegeven mo
ment zei een meisje tegen hen:
woont u in de Schutse? Dan zie je
hoe kinderen er tegenaan kijken. Ze
zagen hen als opa. Dat was het mo
ment om te stoppen."
Toen Heijboer stopte met lesgeven
werd het overgenomen door een van
de kaderleden, Marian Bruijnzeel.
Maar toen die er geen tijd meer voor
had. leek de jeugd-EHBO ten dode
opgeschreven, zegt Sylvia. „Dat
vond ik zonde. Kinderen vinden het
zo leuk. Daarom ben ik het gaan
doen." Ze doet het met verve. Met
hart en ziel. Wat dat betreft herkent
ze veel van haar vader in zichzelf.
Dezelfde gedrevenheid. Gommert
en Tjid hebben de EHBO gemaakt.
Daar zijn we ons terdege van bewust.
De tijden veranderen en wij zien za
ken weer anders en pakken het op
een andere manier aan". Ook haar
broer Gert Heijboer heeft de belang
stelling voor de hulpverlening niet
van een vreemde, vertelt ze. Hij heeft
bij de vereniging zijn diploma ge
haald en is nu hoofd van de bedrijfs
hulpverlening bij Pack2pack (de
voormalige Plametha) in Halsteren.
De vereniging heeft wel een tijd wat
minder leden gehad toen veel werk
nemers opgeleid werden voor be
drijfshulpverlening. Het tij is echter
gekeerd, zegt de secretaris. Toen de
BHV opkwam, konden mensen dat
in één dag leren, in de tijd van de
baas. Hier moesten ze zeven avonden
komen om hun EHBO-diploma te
halen. Logisch dat ze het liever op
het werk deden. Maar ze komen nu
toch weer terug voor de huis-tuin-en
keukenongevallen."
De EHBO-lessen worden in de Wel
levaete gegeven. Voor volwassenen
en voor scholieren. „Op de scholen
is er geen ruimte voor. Alle spullen
staan ook hier in de Wellevaete. Dat
is gemakkelijk. We hoeven er niet
mee te slepen. Ze komen een uurtje.
Het is voor de kinderen ook een uitje
en ze vinden het niet erg als het wat
uitloopt."
De vereniging kan nog steeds een
beroep doen op Lotusslachtoffers.
Nieuw e ontsluiting voor verdubbeling parkeerterrein
„Er zijn er negen. Daar zijn we heel
rijk mee." Ze komen een van de vol
gende lessen. De kinderen kijken er
al naar uit. Ze zijn er mee vertrouwd
geraakt. In een van de eerste lessen
heeft een van de slachtoffers zich zit
ten grimeren zodat de kinderen pre
cies konden zien hoe kunstig een
wond wordt gemaakt. Om te voorko
men dat ze schrikken als ze echt op
treden.
Aan het eind van de les, vraagt on
derwijzer P. den Ouden van de
School met de Bijbel even het
woord. Hij zegt ook namens De Ca
sembrootschool te spreken. „We zijn
ontzettend blij met de EHBO-jufs. Al
jaren doen ze dit. Ik hoop zaterdag
op het jubileum ook te komen en
vraag applaus voor het 40-jarig jubi
leum." Dat deden de kinderen. Zon
der verband of mitella.
Het jubileum vindt plaats in de Wel
levaete. Er is een receptie van vier
uur tol half zes. 's Avonds is het voor
de leden. Het bestuur had op zo'n 75
mensen gerekend, maar er zijn al 127
die zich hebben aangemeld.
Rechts naast zijn woning wordt een
nieuwe toegangsweg aangelegd naar
het overloopparkeerterrein dat er
vanwege de forse uitbreiding moet
komen. De capaciteit wordt meer
dan verdubbeld. „We krijgen een
dikke 800 parkeerplaatsen", zegt
Bouman.
In de zomer hoopt hij de bouwver
gunning te hebben voor de bouw van
het tussenstuk tussen de bestaande
panden van Bouman-Potter en het
van de buurman overgenomen Bu-
delpack II. Dat komt dan goed uit,
want in juli worden de activiteiten
van Budelpack II (verpakking van
wasmiddelen) verplaatst naar het in
dustrieterrein Borchwerf in Roosen
daal. Het nieuwe tussenstuk zal in
2009 klaar zijn, de herinrichting van
het Budelpack Il-gebouw eind 2009.
Daarin komen o.a. de nieuwe formu
le Trendhopper, de keukens en bad
kamers, de babyspeciaalzaak en de
tuinmeubels. Er komt ook een nieuw,
veel groter restaurant. Een deel van
het assortiment in de bestaande huis
vesting wordt verplaatst naar de
nieuwe panden. Zo komt er een Au-
ping Plaza, een beddenspeciaalzaak
die in het zuid-westen niet te evena
ren is. „Dat wordt ons paradepaard
je", zegt Arie Bouman.
Hij nam onlangs de showroom van
garage De Graaf op het Poortvlietse
bedrijventerrein over. Dit pand wordt
gesloopt en de grond wordt benut
voor extra parkeerplaatsen. Ook
naast Budelpack II beschikt Bouman
over nieuwe parkeerplaatsen.
Overigens heeft de woonboulevard
Bergen op Zoom bij de Raad van
State bezwaar aangetekend tegen
de goedkeuring van bestemmings
plan Kom Poortvliet door de pro
vincie Zeeland. Onderdeel van dit
plan Kom is ook de uitbreiding van
Bouman-Potter. Het bezwaar schort
de voorbereidingen niet op. Die
gaan dan ook gewoon door. „We
hopen dat de Raad van State geen
roet in het eten zal gooien", zegt
Arie Bouman. Een steun in de rug
is voor hem de eerdere raadpleging
van diverse omliggende gemeenten,
zoals Bergen op Zoom, die geen
enkel bezwaar hadden tegen de uit
breiding van de woonboulevard in
Poortvliet.
Dit jaar zal speciaalzaak Weijts uit
het Vierkantje in Bergen op Zoom -
vorig jaar overgenomen door Bou
man-Potter - verhuizen naar Poort
vliet. Die krijgt aan de Paasdijkweg
een eigen ingang. Naast het van
Weijts overgenomen assortiment ko
men er nog nieuwe merken bij, zodat
de medewerkers Kees den Herder en
Danny Vroegop het topsegment van
de woningmarkt nog beter kunnen
bedienen.
De uitgebreide woonboulevard krijgt
verder op het terrein een nieuwe
hoofdingang met een hele grote gla
zen gevel, roltrappen en een lift. Om
het bestaande pand komt een nieuwe
schil. „We zijn nu tien jaar aan de
Paasdijkweg gevestigd en hoewel we
continu bezig zijn met aanpassingen,
grijpen we de uitbreiding aan voor
een grondige vernieuwing", legt
Arie Bouman uit. „We gaan met
nieuwe kleuren werken en ook een
nieuwe huisstijl. Daarmee krijgt on
ze woonboulevard een moderne uit
straling."
Hoewel de woninginrichtingbranche
in 2007 met een omzetdaling te ma
ken heeft gehad, presteert Bouman-
Potter met een gestadige groei boven
gemiddeld. Naast het grote assorti
ment en daardoor de enorme keuze
schrijft Arie Bouman dat toe aan de
constante aanpassing. Steeds zijn er
schilders en andere mensen aan het
werk om alles bij de tijd te houden.
„De markt verandert continu. Daar
spelen we op in. Door voortschrij
dend inzicht kunnen ook onze oor
spronkelijke plannen soms bijgesteld
worden."
De uitbreiding kan in de toekomst
ook een stukje groei van de werkge
legenheid met zich meebrengen.
Momenteel telt Bouman-Potter 175
medewerkers in de vestigingen
Poortvliet (verkoop) en Sint-Maar
tensdijk (logistiek centrum). Dat is
zonder horeca, want in het restaurant
- dat een aparte onderneming is -
werken 15 mensen.
Maarten van der Harst uit Oud-Vos-
smeer is tevreden met het resultaat
dat hij haalde op de VSK 2008 (vak
beurs voor verwarming, sanitair, kli
maatbeheersing en koudetechniek) in
de Jaarbeurs van Utrecht. De 19-jari-
ge student aan het Zadkine college in
Rotterdam eindigde als vijfde van de
zes deelnemers in zijn categorie. De
eerste vier mogen naar Rotterdam
voor de Euroskills wedstrijden. Er
waren zes teams van zes deelnemers.
Van der Harst loopt stage bij Grenco,
een koudtechnisch installatiebedrijf
uit Bergen op Zoom. Voor de wed
strijd moesten de kandidaten een
zelfgemaakte condensor en verdam
per in elkaar zetten en in een bestaan
de installatie inbouwen zodat daar
mee warmte gehaald kan worden uit
een ijsbaan. Tijdens de wedstrijd
werd ook gekeken naar de klantge
richtheid van de deelnemer. „Daar
heb ik niet zo veel punten mee ge
scoord. Ik doe voornamelijk indus
trieel werk, maar de punten van alle
deelnemers lagen niet zo ver uit el
kaar. Het was een leuke ervaring. Ik
heb er weer van geleerd en mijn baas
was ook tevreden."
VAN DE MAKERS VAN HET NAZOMERFESTIVAL
aanvang 20u00 kaarten 12 incl. drankje na de voorstelling
info kaarten theaterzeelandia.nl of bel 0900 33 000 33 (o,45P/g>
kaarten ook verkrijgbaar bij De Vossekuil
Advertentie I.M.