'Je moet niet bang zijn om hulp
te vragen als iets je te zwaar is'
Geluk trots op nieuwe
raadzaal in Tholen
Meeuw vast boven Vest in Tholen
Cijfer 9 voor auto
Drie lieden tekort
Verhoging is betreurenswaardig
Donderdag 31 januari 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Addie Giljam heeft een jaar bijgetekend bij de brand
weer. Eigenlijk zou ze uit de blusgroep van Sint-Maar
tensdijk gaan omdat ze 55 jaar was geworden. Maar door
gebrek aan nieuwe vrijwilligers bij haar blusgroep, kan
ze langer blijven. Het gebeurt nu vaker dat vrijwilligers
bij tekenen als ze 55 jaar zijn geweest. Om overdag over
voldoende mensen te beschikken die uit kunnen rukken.
Addie Giljam was jarenlang de enige vrouw in het korps.
Eerste in Zeeland
Spannend
Addie Giljam (55) twintig jaar brandweervrouw in Sint-Maartensdijk, tekent bij
Kadee
Motorrijden
Bandweer oefent
nieuwe aanpak
Vragen CU over
toekomst Tholen
Commissie maakt
niet uit of college
raadslid informeert
Klippel (RFT) en Aarnoudse (SGP) botsen
Maandag beleefde de commissie ruimte een bijzonder
moment. De gemeentelijke adviescommissie vergaderde
voor het eerst in de nieuwe raadzaal in Tholen. Voorzitter
H. Geluk stond er even bij stil voordat hij aan de agenda
begon. Cees Nuyten van Rewin en Kees Slager van de
SP waren afwezig maar droegen wel bij aan de discussie.
Eisen
JLievensberg
Ifziekenhuis
DINSDAG 5 FEBRUARI
(CARNAVALSDINSDAG)
Y
„Ach. er worden wel eens plagerij
tjes uitgedeeld. Maar dat doe ik ook.
Ik heb ook altijd mijn antwoord
klaar. Je moet je niet in een hoekje
laten duwen." Ze zou er in oktober
mee stoppen, maar kreeg een op
roep voor een keuring. „Daar had ik
me niet voor opgegeven. Maar het is
wel makkelijk als je het haalt, werd
er gezegd. Ik ben goedgekeurd.
Mijn contract is met een jaar ver
lengd".
Addie woont in Stavenisse, maar
werkt overdag bij Bon Giorno, het
distributiecentrum voor ondergoed,
in Sint-Maartensdijk. „Het gaat
vooral om de uitrukken overdag.
Dan is de bezetting krap. 's Avonds
en 's nachts zijn er genoeg mensen.
Als we overdag uitrukken zijn er al
tijd genoeg. Met zes kunnen we
gaan rijden." Vorig jaar is ze twee
keer vanuit Stavenisse teruggereden
naar Sint-Maartensdijk. Dat was
rond vijf uur 's middags. „Dan weet
je nog niet of iedereen al thuis is
van zijn werk. Rond die tijd kan het
wel eens penibel zijn." Vorige week
rukte de blusgroep nog uit voor de
brand in een coniferenhaag bij de
familie Verwijs aan de Frank van
Borselenstraat. „We hadden precies
genoeg mensen. Met een hoge druk-
spuit was het snel geblust, maar je
zag het vuur wel heel snel van de
ene naar de andere conifeer over
gaan. Het is heel droog binnenin
zo'n haag. Er staan nog een paar
boompjes over."
Vrijdagochtend was het de derde
uitruk van dit jaar voor de blusgroep
uit de smalstad. Eerder rukte de
brandweer uit na een melding van
een schoorsteenbrand in de Kerk
straat in Scherpenisse. Daar bleek
een kachel niet goed te zijn aange
sloten waardoor er rook uit de ka
chel kwam. En voor een automati
sche brandmelding bij Goedhart
Cooling Equipment aan de Nijer-
heidsweg in Sint-Maartensdijk. Een
loosje. heet dat onder de spuitgas
ten. Loos alarm dus. Alleen bij de
brand in de haag werd water inge
zet.
Addie Giljam was tot voor twee jaar
geleden de enige vrouw in het
korps. In 2005 kwam Petra van
Oost-Koreman bij de blusgroep in
Tholen. Hoe Addie er zo bij kwam
zich aan te melden bij de brand
weer? Ze zat bij haar zus Tannie op
een verjaardag toen de advertentie
in deze krant stond waarin opgeroe
pen werd te solliciteren naar de
functie van brandweerman/vrouw.
„In die tijd werd dat vrouw er na
drukkelijk bij vermeld. Dat was ver
plicht. Dat had ik nooit eerder ge
zien. Op het feestje werd gezegd dat
ik niet zou durven solliciteren. Wat
niet durven, zei ik. De volgende dag
heb ik een brief geschreven naar
burgemeester en wethouders en
werd ik aangenomen. Samen met
Dick Vermeulen en Johan Dorst."
Addie Giljam trok het stoere leven
van brandweerlieden wel aan. Toen
ze 17, 18 jaar was had ze wel in mi
litaire dienst gewild, zegt ze. „Toen
ik bij de brandweer solliciteerde
waren mijn zonen al 8 en 12 jaar.
Dus geen kleine kinderen meer. Zij
.vonden het ook wel leuk dat ik het
ging doen". Ze was niet alleen de
eerste vrouwelijk brandwacht van
Tholen maar van heel Zeeland. „Er
waren toen wel beroepsvrouwen,
maar dat waren dan telefonistes of
ze zaten op de administratie."
Addie woonde toen in de Bleek
veldstraat, vlak bij de brandweerka
zerne aan de Oostsingel. Ze was
niet de enige vrijwilliger in de
buurt. Ook Kees van den Hoek,
Hans Priem en Kees Vermeulen (de
vader van Dick) konden te voet naar
de kazerne. Met Johan Dorst en
Dick Vermeulen ging ze op cursus.
Ze bracht het tot hoofdbrandwacht.
Daarna volgde ze ook nog een cur
sus voor gevaarlijke stoffen. Daar
zag ze tegenop. „Ik had enkel maar
huishoudschool. Het was nogal
technisch, maar ik heb maar één
keer, in het derde jaar, een theorie
examen over moeten doen." Ze
deed er haar best voor. Tedere mid
dag tussen twee en vier uur zat ze
boven de boeken. „Ik mocht niet ge
stoord worden. Dat wisten mijn kin
deren heel goed.. Ik moest er veel
voor doen omdat ik geen technische
opleiding had. maar het kwam gere
geld voor dat ik hogere cijfers haal
de dan de mannen".
Ze beleeft daar nu nog zichtbaar
plezier aan. Ze herinnert zich ook
nog een examen voor het onderdeel
hulpverlening toen ze een ladder op
moest klimmen. „Er was een grote
vent uit Woensdrecht bij met heel
veel praatjes. Maar die viel flauw.
Die hebben we met twee man van
de ladder gehaald. Ik ben toen al
leen verder gegaan. En met glans
geslaagd. Die man was echt een bra
nieschopper. Die dacht natuurlijk
wat moet dat worden samen met dat
wuuf. Maar hij stond al te trillen
voordat hij de ladder op ging."
Thuis houdt ze een plakboek bij. Al
le berichten en verslagen uit de
krant wordt er in verzameld. De eer
ste keer dat ze meeging om een
brand te blussen was naar Denja, de
fabriek voor gebakken uitjes, aan de
Nijverheidsweg. „Het ging maar om
een paar pallets die in de brand wa
ren gevlogen omdat ze tegen een he
te wand hadden gestaan. Ik moest
slangen uitrollen. Kees Vermeulen
was mijn mentor. Daar heb ik heel
veel van geleerd. In het begin, als je
nog niet gediplomeerd bent, mag je
natuurlijk nog niet veel behalve
Addie Giljam met de nieuwe helm voor de vrijwilligers die geel van kleur is.
75 vrouwen uit heel Nederland. Ik
heb lang de jaarlijkse bijeenkom
sten bezocht, in Arnhem, Utrecht,
Den Haag, Amsterdam, Tilburg en
Leeuwarden. Het waren meestal
twee dagen, een themadag met veel
praten en een spel- en oefendag.
Dat kwam er bijvoorbeeld een blus-
scooter of gingen we duiken in een
bassin."
Vooral het praktische onderdeel
sprak haar aan. „De laatste keer
voor mij was vier jaar geleden. Toen
had een paar vrouwen klachten over
de mannen. Over dat ze zwanger
worden en dat de man zich daar aan
moet aan passen. Dat vond ik maar
De nieuwe brandweerwagens van de blusgroepen Tholen
en Sint-Maartensdijk krijgen het cijfer negen. Dat meldt
brandweercommandant J. de Feijter in het vakblad Brand
Brandweer van enkele maanden geleden. .De tankauto
spuit uit de smalstad dateerde van 1986, de van Tholen
van 1992. Eind augustus werden ze vervangen door een
nieuwe wagens. 'We krijgen alleen maar positieve reac
ties, dus ik geeft de auto een negen', aldus De Feijter.
slangen uitrollen of de weg afzetten
voor het verkeer. Het was 's avonds.
Ik vond het wel spannend."
Toen ze bij de blusgroep kwam,
kende ze al veel collega's uit het
dorp. „Ik kom bij jullie, neb ik ge
zegd. Ik moet me aanpassen."
Ik ben toen later ook wel lid gewor
den van het netwerk brandweer
vrouwen, een club waar ze zich bij
aansloot na een oproep in het brand
weerblad. „Ik ben zelfs bij de op
richting geweest van het netwerk
tien jaar geleden op het ministerie
van defensie in Den Haag. Er waren
overdreven. Niks voor mij. Wat dat
betreft heb ik er geen seconde spijt
van gehad dat ik als vrouw in de
groep met mannen kwam. Het gaat
allemaal heel gemoedelijk. Als
vrouw moet je niet bang zijn om
hulp te vragen als er bijvoorbeeld
iets te zwaar is om te doen. Ik ben
niet zo dat ik niet laat weten dat het
niet gaat. Met het aankoppelen van
pompen heb ik geen moeite, wel
eens met het loskoppelen. Dan
vraag ik gewoon of iemand me daar
mee wil helpen. Ik heb nooit achter
af gehoord van: ze kon het niet.
Maar het is andersom ook zo dat de
mannen mij vragen om even te hel
pen."
Ook als er nieuwe spuitgasten bij de
blusgroep komen, wordt een beroep
op haar gedaan. „Dan geef ik ook
aanwijzingen. Dat wordt ook ge
woon geaccepteerd. Ik heb nooit ge
hoord dat ze zich niet door een
vrouw willen laten commanderen."
Toch werd het feit dat ze de enige
vrouw was in het korps wel menig
maal naar voren gebracht, vertelt ze.
Als het team naar een wedstrijd
ging bijvoorbeeld en burgemeester
H.A. van der Munnik meeging.
„Als ik dan naast hem liep dan zei
hij tegen de gastheer waar we aan
een wedstrijd meededen: dit is mijn
brandweervrouw. Daar was hij erg
trots op. Ik heb het ook meegemaakt
dat een vrijwilliger uit Kloosterzan-
de naar me toe kwam om me een
hand te geven. Hij zei dat hij nog
nooit een brandweervrouw gezien
had."
Ze bleef achttien jaar lang de enige
vrouw in het korps. Uit cijfers van
het centraal bureau voor de statis
tiek blijkt dat het aantal vrouwen de
afgelopen zeven jaar is verdubbeld
tot 1500. Het aantal beroepskrach
ten steeg met 14 procent van 145
naar 313, het aantal vrijwilligers
daalde daarentegen met 2 procent.
Al met al blijkt de brandweer een
mannenbolwerk want slechts 6 pro
cent is vrouw. „Je zag mensen ook
wel kijken en denken: dat zal wel
een kadee of een lesbische wezen.
Het is me wel gebeurd dat bij het
examen voor hoofdbrandwacht ik
het bevel moest voeren en dat de
mannen toen zeiden: moeten we
daar orders van aannemen? Toen
heeft de examinator ingegrepen. Hij
heeft gezegd: je doet wat ze zegt,
anders kunnen jullie naar huis en is
het voor jullie over en uit."
Er wordt niet meer zo van opgeke
ken dat ze als vrouw deel uit maakt
van een mannenploeg. Ook het
werk bij de brandweer is sterk ver
anderd. De materialen zijn beter.
Maar ook de opleidingen zijn
zwaarder. „En alles wat nieuw is,
wordt ons weer bij geleerd". De
laatste jaren wordt er sterk de na
druk gelegd op de veiligheid van de
brandweerlieden zelf. „Bij een
schoorsteenbrand mag je pas het
dak op met valbeveiliging. Vroeger
vlogen de mannen het dak op, nu
het heeft me verbaasd hoe nuchter
ik altijd onder ben gebleven. Het
hangt er ook van af wat er is ge
beurd. Het is anders als iemand die
zat is, zich doodrijdt tegen een
boom dan wanneer er jonge kinde
ren omkomen. Als lid van de brand
weer moet je je werk doen net als
een dokter en een begrafenisonder
nemer. Je kunt je niet alle ellende
aantrekken. Het is gewoon je werk.
Als de pieper gaat, moet je een knop
omzetten. Als je er niet tegen kunt,
dan moetje er niet aan beginnen."
Wel wordt er naderhand gesproken
over de hulpverlening bij zware on
gevallen of branden met gewonden
Op de lijst van vrijwilligers voor de blusgroep Sint-
Maartensdijk staan vijftien namen. Er is plaats voor acht
tien. Flet kost moeite om vrijwilligers te werven. Dat is
een landelijke tendens. De brandweer begon vorig jaar
met een wervingsactie onder bedrijven in de smalstad,
maar dat heeft niet veel respons gekregen. In het Gro
ningse Marum zijn na een grootscheepse wervingsactie
vier brandweervrouwen aangenomen. Ze wonen en wer
ken allemaal in Marum. Alle vrouwen tussen de 20 en 40
jaar in de gemeente werden schriftelijk benaderd (780
brieven). Er kwamen 20 reacties op, aldus een bericht in
het vakblad Brand Brandweer van oktober.
moeten ze eerst worden gezekerd."
Ook is de hulpverlening bij onge
vallen in het verkeer toegenomen.
De brandweer wordt regelmatig op
geroepen om slachtoffers te bevrij
den uit hun auto. „Er is wel eens
een jaar geweest dat er vier of vijf
doden zijn gevallen. Er zijn wel za
ken die me bij zijn gebleven, maar
of dodelijke afloop. „Als het heel
heftig is geweest, kan iedereen zijn
zegje er over doen. Dan is het klaar
en gaat iedereen naar huis of naar
zijn werk. Blijf je er problemen mee
houden, dat kun je later nog bel
len".
Haar werkgever Piet Swarthoff
heeft er geen moeite mee als Addie
haar werk laat liggen omdat ze uit
moet rukken. „Als ik een uurtje weg
ben is het sowieso geen probleem.
Duurt het langer dan bel ik even.
Dat is in de meeste bedrijven zo."
De brandweervrouw is magazijn
medewerker. Ze maakt bestellingen
klaar op het distributiecentrum. Lost
en laadt vrachtwagens met de hef
truck. Als de pieper gaat is ze snel
op de kazerne. Ze doet er iets langer
over als ze op de verdieping van de
loods bezig is. Dat kan dan inhou
den dat ze als derde op de kazerne
aankomt. En ze niet met ademlucht
hoeft op te treden omdat de eerste
twee daarvoor dan de aangewezen
figuren zijn. „Bij de brand met de
coniferen, kregen we de melding
van binnenbrand. Ha, dacht ik, daar
moeten we met ademlucht naar bin
nen." Dat bleek niet het geval.
Het stoere zit toch wel bij Addie in
de genen: brandweervrouw, hef
truckchauffeur en sinds zeven jaar
motorrijder. Maar dat laatste als hob
by. Haar zoon Ron was aan het les
sen bij Dave van Haatten. En zei dat
motorrijden ook iets voor haar zou
zijn. „Ja, daar had hij wel gelijk in.
Toen de jongens een brommer had
den, reed ik er ook altijd op. Ik ben
op een zaterdagochtend proef gaan
rijden. Er waren vier vrouwen. Ik
stapte op de motor en reed er zo mee
weg." Toen ze theorie-examen moest
doen, brak er brand uit in de schuur
van akkerbouwer Verluijs aan de Go-
rishoeksedijk in Scherpenisse. Ze
woonde toen op Westkerke niet ver
van de boerderij Wulpdal van Vers-
luijs. „Ik liet net de hond uit en zag
wel dat het nogal rookt. Ik dacht nog
dat hij iets aan het opstoken was,
maar toen ging mijn pieper en toen
wist ik het al dat het niet goed zat. Ik
heb de hond achter het hek gegooid
en ben er naar toe gespurt. Ik heb
toen geholpen om de weg vrij te ma
ken voor de brandweerwagen. Lies
Hage heeft toen nog een trekker
weggereden. Er was geen houden
aan. Je kon het vuur zien gaan. Het
dak begon te bewegen en binnen tien
minuten stond alles in lichterlaaie.
Toen de andere korpsen kwamen uit
Sint-Annaland en Stavenisse, ben ik
weggegaan om in Bergen mijn exa
men te doen. Ik had nog zoveel adre
naline in mijn lijf. Ik heb snel de vra
gen gemaakt en ben weer terug
gegaan. De week daarop heb ik afge
reden."
Ze maakt regelmatig uitstapjes op
haar toermotor. Regelmatig met haar
partner Leen Steenpoorte achterop,
de man die haar ruim twintig jaar ge
leden aannam toen hij brandweer
commandant was. Ze is lid van de
motorclub Oemommenoe die 50 le
den telt, waarvan 25 actief zijn. Het
motorrijden beschouwt ze als een
hobby waarbij ze zich kan ontspan
nen. Het werk bij de brandweer
vraagt juist inspanning.
Giljam heeft het naar haar zin in het
korps. Hoe de toekomst er uit zal
zien, is nog niet bekend. Of Tholen
op den duur een beroepsbrandweer
krijgt, betwijfelt ze. „Dat gaat heel
duur worden. Dan moet je dag en
nacht een ploeg paraat hebben, pus
een ploeg van vrijwilligers achter de
hand hebben. Voor de dag- én voor de
nachtploeg. Dat is in de grote steden
ook zo. Misschien in een verre toe
komst. We hebben hier nu tenslotte
ook al zes beroepskrachten". Maar
voorlopig moeten de vrijwilligers ge
koesterd worden, vindt ze. „De ge
meente moet er zuinig op zijn".
Ze doet het werk voor de brandweer
nog steeds graag: „Je draait gewoon
mee, doet je werk en zeurt niet over
allerlei toestandjes, je bent een team.
Je moet het met z'n allen doen. En
niet alleen gaan staan, want dan ben
je verloren. Het is een teamsport".
De brandweer is maandag begonnen
met het oefenen volgens de nieuwe
richtlijnen van het ministerie van bin
nenlandse zaken om de kwaliteit te
verbeteren. Elke vrijwilliger krijgt
een oefenkaart waarop afgetekend
wordt welke oefening hij of zij heeft
afgelegd en met welk resultaat. Het is
volgens brandweercommandant J, de
Feijter te vergelijken rnet hoe het bij
de EHBO is geregeld. „De vrijwilli
gers van de EHBO moeten ook steeds
de geldigheid van hun diploma aanto
nen." Tot juli worden er vier oefenin
gen gehouden volgens de nieuwe lei
draad. „Hel gaat er niet alleen om de
uitruktijden te verbeteren, maar ook
de kwaliteit van het optreden. De ba
siskennis wordt weer opgehaald. De
duimschroeven worden aangedraaid.
De controle op het optreden wordt
groter. Maandag is de eerste oefen-
kaart getest." Voor het maken van de
oefeningen is een van de beroeps
krachten verantwoordelijk.
Er is nog steeds geen duidelijkheid
over de plannen voor de toekomst
van het centrum van Tholen en de
huisvesting van de basisscholen in
Tholen. De fractie van de CU in de
raad had verwacht dat er een zogehe
ten startnota gemaakt zou worden
voor de raadsvergadering in februari,
maar heeft deze niet kunnen ontdek
ken bij de stukken. De CU wil ophel
dering van het college van burge
meester en wethouders. Dat blijkt uit
de schriftelijke vragen die de fractie
heeft gesteld.
De CU wil weten waarom de startno
ta niet naar de raad is gestuurd. En
wanneer b. en w. dan wel voorne
mens zijn de raad op de hoogte te
brengen van de plannen. Volgens
fractievoorzitter A.G. van de Sande
heeft de CU er al enkele malen om
gevraagd. En is er in de commissie
bestuurszaken van 24 oktober door
de wethouder toegezegd dat de nota
in november zou worden toegezon
den. Dat is niet gebeurd. In december
heeft de CU er weer om gevraagd.
Toen werd volgens Van de Sande ge
zegd dat het voor de eerstkomende
raadsvergadering in orde zou komen
(7 februari). Ook dat is niet gebeurd.
De CU is van mening dat er op korte
termijn duidelijkheid moet komen
voor de toekomst van het centrum en
de huisvesting van de scholen.
Het is niet aan een raadscommissie,
om te bepalen of het college van bur
gemeester en wethouders een raads
lid op diens verzoek al dan niet in
formatie verstrekt. Dat schrijft het
raadspresidium aan M.J. Klippel
(RFT). Plaatsvervangend voorzitter
H.W. van Eenennaam van de com
missie bestuurszaken heeft in de
cember niet juist gehandeld door in
de vergadering de leden af te vragen
of Klippel antwoord moest krijgen
op vragen die hij stelde, aldus de
brief. Het raadslid had het presidium
(commissievoorzitters, burgemeester
en griffier) om een uitspraak ge
vraagd en wilde ook weten wat eraan
wordt gedaan om iets dergelijks in
de toekomst te voorkomen. Het pre
sidium heeft de brief besproken en in
zijn vergadering uitdrukkelijk aan
dacht gevraagd voor de rol en taak
van commissievoorzitters in com
missievergaderingen. Klippel kwam
dinsdag in de commissie op de zaak
terug. Hij zei, zich in het antwoord
van het presidium te kunnen vinden.
Geluk: „U heeft de primeur in deze
prachtige raadzaal. Daar mag u
best trots op zijn. Ik ben er zelf ook
trots op." Geluk zat in het midden
van de halve cirkel tafels op de
plaats waar ook burgemeester Nuis
komt te zitten als voorzitter van de
gemeenteraad. Aan de rechterzijde
van Geluk zaten de vertegenwoor
digers van de SGP, VVD. CU,
CDA en ABT. Aan zijn linkerzijde
van de PvdA en RFT. PvdA-raads-
lid H. Nieuwenhuis ontbrak. Wet
houder K.A. Heijboer, C.L. van
Dis en ambtenaar G. Vos zaten
schuin tegenover de commissiele
den.
Op de publieke tribune hoorden D.
Coppoolse (CDA) uit Poortvliet, C.
van der Eist (CU) uit Tholen en
raadsgriffier W.C. Antes de beraad
slagingen aan. Bode P. Hage moet
nu meer kilometers maken dan in
het oude gemeentehuis in Sint-
Maartensdijk. Hij bracht als van
ouds weer koffie rond. De micro
foons verhuisden mee naar de
nieuwe grote en hoge zaal. Die
baadde in het licht. Door de glazen
wand al van veraf te zien, vanaf het
Stenen Kruis. En weerspiegeld in
het water van de vijver voor de
raadzaal. Om negen uur kon Geluk
de vergadering sluiten. Hij was te
vreden dat de onderwerpen op de
agenda binnen anderhalf uur kon
den worden besproken. Misschien
wel mede door de nieuwe zaal
waar het niet zo warm is als in de
oude raadzaal, zei Geluk.
De gemoederen raakten overigens
wel even verhit toen M.J. Klippel
(RFT) in aanvaring kwam met J.M.
Aarnoudse (SGP) over de invulling
het nieuwe aan te kopen bedrijven
terrein in Welgelegen tussen Tho
len en Oud-Vossemeer. Klippel
vond dat het stimuleren van econo
mische bedrijvigheid en werkgele
genheid niet ten koste mag gaan
van het open landschap. Aarnoudse
wees Klippel er op dat hij zich ach
ter het beleid had geschaard. Dat
gebeurde nadat wethouder Heij
boer het beleid had verdedigd om
nieuwe aankopen te doen voor uit
breiding van het bedrijventerrein in
Tholen. Hij verwees naar de op
merkingen van C. Nuijten van Re-
win in deze krant die voor een ver
sterking pleitte. Volgens Heijboer
is Nuijten op dat gebied een promi
nent. En het college van b. en w.
volgen hem daarin, zei hij. Daar
stelde Klippel een andere promi
nent tegenover: de senator K. Sla
ger die voor de SP in de Eerste Ka
mer zit en die volgens Klippel stelt
dat hij liever het open Thoolse plat
teland ziet dan 'al die fabrieken'.
„We moeten Tholen niet vol bou-
Krinkels b.v. uit Wouw gaat de ko
mende iwee jaar de gemeentelijke
gazons en sportvelden maaien.
Een brandweerman in duikerspak probeert met een stok de vastzittende meeuw uit de boom te trekken.
„Het was maar een raar gezicht", vertelt
Margje Geluk. Ze liep met haar zoontje over
de Thoolse Vest, toen ze opeens een meeuw
boven het water zag hangen. De visser was
even de vis, want de vogel hing aan een vis
lijn die vast zat aan een tak. „We hebben ge
lijk de politie gebeld. Die vertelde ons dat ze
de dierenambulance zou bellen, maar er ge
beurde vrij weinig." De Thoolse wees daarna
Marion Opree op de meeuw. Zij belde direct
naar de dierenambulance. Opree: „De tele
foniste vertelde dat ze nog geen telefoontje
had gehad van de politie en dat we bij de
brandweer moesten zijn voor hulp. Zij kwa
men gelijk. Wel moesten ze eerst even in be
raad over wat er moest gebeuren." Het
duurde uiteindelijk een uur voordat een
brandweerman in duikerspak het water in
stapte. Met een stok waar een schroef in ge
draaid zat, trok hij de vogel uit zijn benarde
situatie. De meeuw kwam in het riet terecht,
waar de andere brandweerlui hem uithaal
den. De draad verwijderden ze met een
schaar, waarna ze trots vertelden dat de
brandweer 'ook deze dingen doet'. Opree
was blij dat de vogel eruit werd gehaald,
maar ze vond het wel wat lang duren. „De
meeuw hield zich gelukkig stil, want anders
had hij het niet overleefd." Ze wijst naar de
takken boven het water. In de takken han
gen nog meer draadjes en dobbers. „Je ziet
het, het zou zo nog een keer kunnen gebeu-
VFRVOLG VAN ('.OORDEN
De ABT'er haalde Johan Cruijff
aan: „Elk nadeel heeft zijn voor
deel. Ik hoop dat dit een les is. Zorg
er in het vervolg voor dat er bij de
notaris getekend wordt."
Overigens konden de raadsfracties
zich wel vinden in het voorstel. J.M.
Aarnoudse (SGP) noemde de grote
re schadeclaim billijk en redelijk.
En wilde het project om meer be
drijven te vestigen in de polder tus
sen Tholen en Oud-Vossemeer door
de verhoging niet frustreren.
G.J. Hoek (VVD) was blij dat de
grond nu wordt aangekocht. Wel be
treurde hij het dat het zo lang heeft
geduurd. Ook noemde hij de verho
ging 'betreurenswaardig' maar ac
cepteerde dat: „Het is niet anders."
J.L. Hage (CU) wilde weten wat de
verhoging voor effect heeft op de
grondprijs en of het ook gevolgen
heeft voor de grondvoorraad. Hij
wees er verder op dat het bedrijven
terrein landschappelijk moe worden
ingepast. Hij verwees hierbij naar
de brief van J. de Jonge uit Tholen
die zich zorgen maakt over de 'ver
rommeling' van het landschap.
„Ook de provincie wil er meer aan
dacht voor. Maak er een land
schapsplan voor."
Volgens Heijboer zal het gevolg van
de verhoging op de grondprijs wel
meevallen. „We gaan uit van neen
positief exploitatieresultaat. We
hebben daarbij gekeken naar de om
liggende gemeenten. We kunnen
concurrerende prijzen hanteren,
maar de prijs wordt pas vastgesteld
als het bestemmingsplan wordt be
sproken."
Vos lichtte nog toe dat er strengere
eisen zijn voor de inrichting van be
drijventerreinen. Dat blijkt onder
meer uit het omgevingsplan van de
provincie. „We komen niet meer
weg met een groenvoorziening. We
moeten in het plan groenprofielen
opnemen en delen als zodanig be
stempelen. Daar wordt heel nauw
keurig naar gekeken. Dat moeten
we voor alle bestemmingsplannen
van bedrijventerreinen op gaan pak
ken".
Op de vraag van Hage of dit ook
kostenverhogend zal werken, ant
woordde Vos bevestigend. „We
moeten toe naar het duurzaam in
richten van bedrijventerreinen. In de
exploitatie zullen we voortaan ook
een herstructureringsfonds op moe
ten nemen."
ziekenhuis,
Lievensberg ziekenhuis,
UW thuisziekenhuis
zijn alle poliklinische
afdelingen gesloten, met
uitzondering van de afdeling
spoedeisende hulp.
Advertentie LM.
