Onderneming ligt precies op plek waar gemeente een weg wil Binnenvaart zit niet te wachten op golfbreker in haven Sint-Annaland B. en w. reageren niet op vragen van ABT Geldkist gestolen Autobedrijf Adrie van Burgh ruim kwart eeuw actiefin Tholen Vijfde plaats Castria Wonen wijst voortaan zorgwoning toe Vrijdag 4 januari 2008 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Het is een spannende periode voor Adrie en Janneke van Burgh. Hun autobedrijf aan de Ampèrestraat ligt precies op de plek waar de gemeente een nieuwe ontsluitingsweg wil aanleggen voor de stad Tholen. Veel schot zit er niet in. Van Burgh wacht maar weer even af. Het echtpaar wil er ook eigenlijk niet weg. Van Burgh begon 25 jaar gele den als zelfstandig ondernemer. Ze wonen bij het bedrijf en dat is wel zo handig. Naast het werk zijn de onderne mer en zijn vrouw vaak op pad met hun zoon Wim die kart. Het draait in hun leven nu eenmaal om auto's. Niet gebonden Zwarte handen Steeds minder Zeeuwse havens waar de beroepsvaart nog terecht kan. Sluizen en andere kunstwerken die niet meegroeien met de almaar groter wordende schepen, en dus de vrees voor files op het water. Tegelijkertijd is de binnenvaart een bedrijfstak die durft te investeren, zei voorzitter C. Smits vrijdag op de jaarvergadering van Schuttevaer Noord-Zeeland. De aanwezige leden maak ten duidelijk dat ze niet zitten te wachten op een drijven de golfbreker aan de oostkant van de Sint-Annalandse haveningang. Barricaden Files Files op het water dreigen als sluizen niet meegroeien met aantal schepen Schoon imago B. en w. willen niet inhoudelijk reageren op de discussie die ABT wil houden in verband met het voeren van een duurzaam financieel beleid. In een brief aan L.J. van Doorn van ABT laten b. en w. weten dat er door de frac tie geen nieuwe argumenten zijn aangedragen. Uit het water gered Het is nu weer even rustig, maar be gin vorig jaar was er een reeks ge sprekken met de gemeente over ver plaatsing. ..Het is nog steeds de bedoeling dat er een autoboulevard komt tussen Van Houte en Melse op Welgelegen. Voor Eskes, Bal, de Jong Motoren en mij. Maar als daar geen showroom boven de werk plaats komt. dan kun je het wel ver geten. Vanaf de weg zien je het niet." Van Burgh is al wel een alter natief geboden, met woning en al, maar dat voelde bij Adrie en Janne ke niet goed. „Ik zat ook steeds maar te passen en te meten. Ik kwam er niet aan uit. We hebben het niet gedaan." Het echtpaar woont naar de zin bo ven het bedrijf. Zij hebben niet ge kozen voor de veranderingen. Toch begrijpt Van Burgh best dat de ge meente vooruit wil. „Als je zelf iets nieuws begint, zoals ik in 1991/1992 toen we naar hier kwamen, dan sta je er positief tegenover. Nu niet. Ja, mits ze met een locatie komen waar alles op en aan zit. Met een woning erbij. Maar dat mag niet meer vol gens het bestemmingsplan. Ik zit hier goed. Ik hoef hier niet weg." Het werk gaat door. Vanaf 1982 sleutelt Van Burgh als zelfstandig ondernemers aan auto's: onder houdsbeurten, schadeherstel, ver koop van gebruikte en nieuwe au to's. Maar toch houdt het plan van de gemeente het echtpaar wel bezig. „Onbewust. Het vreet toch energie. Ik kan er wel laconiek over doen, maar toch speelt het door je hoofd." Dat het nu weer even stil is, vindt Van Burgh wel fijn. Een ander punt is dat Van Burgh nu over een stenen gebouw beschikt. De muren houden de warmte vol gens hem beter vast dan de dam- wandprofielen loodsen die op de nieuwe bedrijventerreinen verrijzen. „Ik heb hier zelf een klein stukje zink, maar dat is wel te merken hoor." De 49-jarige Van Burgh zit al lang in het vak. Na de lts metaaltechniek in Sint-Maartensdijk, ging hij naar de streekschool in Bergen op Zoom (werken en leren). Hij begon zijn loopbaan bij garage Bal, op een steenworp afstand van waar Van Burgh nu zit. „Ik hielp er al in mijn vrije tijd. Ik heb er tot 1980 ge werkt. Daarna even naar Kruisland en toen heb ik een hoekje gehuurd in de oude veilinghal hier in Tho len. Later ben ik overgegaan naar het pand waar nu Job Bout zijn vis spullen heeft, zeg maar waar de ou de Zandijk zat. Eind 1982 moest ik het kopen. Ik heb er diverse veran deringen in aangebracht. Een spuit cabine gemaakt, een betonnen vloer in gelegd en een brug geplaatst." In 1992 verkaste Van Burgh naar de Ampèrestraat. Het was een groot verschil. Beschikte Van Burgh eerst over bijna 190 vierkante meter be- drijfsoppervlakte, in de voormalige werkplaats van Maasair Luchtver- warming kreeg de ondernemer 600 vierkante meter tot zijn beschik king. „Hier kon ik schadeherstel scheiden van de reparatie. Dat was een groot voordeel. Ik was van een berg stof en vuiligheid af. Het was allemaal groter en makkelijker om te werken. We hadden een stand vastige klantenkring en dat hebben we nog steeds. Ze komen van wijd en zijd maar voornamelijk van het eiland en omstreken." Staat Adrie in de werkplaats, zijn vrouw Janne ke van Burgh-Stoutjesdijk zit op kantoor. Ze doet de administratie en de bestellingen, ontvangt klanten en doet de planning. Voorheen werkte ze in de thuiszorg. Van Burgh: „We Drie jaar geleden werd er bij Van Burgh ingebroken. „We waren op de kerstborrel bij de Jong Motoren. En ik kreeg een opmerking van Janneke dat ik de slaapkamerdeur had open gelaten. Ik wist nergens van. maar een paar dagen later werden we door de politie gebeld dat er een oranje geldkistje was gevonden in Krabbendijke. We hadden het niet gemist. Dus hadden we er ook geen aangifte van gedaan." De dief kon er volgens Van Burgh niet veel mee. „Er zaten een paar zakjes met oude centen en guldens bij. Die lagen er gewoon naast toen ze het kistje hadden gevonden. Maar toen hebben we wel heel het terrein met een hek afgezet." Adrie van Burgh en Janneke van Burgh-Stoutjesdijk met hun zoon Wim die actief is in kartsport. hebben alles hier opnieuw inge richt. Er was bijvoorbeeld een grote tekenkamer. We hebben er een wo ning van gemaakt en er toen ook een vergunning voor gekregen." Vanaf de dijk is het pand goed te zien. Weer komt Van Burgh over plan Noord te spreken. „Het is niet zo dat je aan zoiets begint en het morgen geregeld is. Er moet wel eerst een goed plan liggen. Wie wordt er bevoordeeld, wie wordt er benadeeld. Daar heb je mee te ma ken." Hij heeft 3300 vierkante ei gen grond met gebouwen. „Wij hoeven geen huis in Stadszicht van vijf ton. Nu rol je uitje bed en sta je een kwartier later bij de klant." Van Burgh is er nog niet uit. Maar dat geldt voor meer ondernemers, zegt hij. In het werk is er de afgelopen kwart eeuw wel het een en ander veran derd. Het onderhoud is wel geble ven, maar de keren dat een auto voor een beurt wordt gebracht is veel minder vaak dan vroeger. „Dat is steeds met langere tussenpozen. Het was ooit 2500 kilometer, toen 5000 kilometer. Het is opgelopen van 10 tot 15. 20, 30, 40 en 50.000 kilometer. Dat is niet direct bevor derlijk voor de auto, hoor. Het maakt nogal verschil wie er in rijdt. Een jonge gast die 2500 kilometer heeft gereden, heeft zijn remblok- ken of zijn banden eerder versleten dan iemand die er heel rustig mee rijdt. Krijg je een auto tussendoor te zien, dan hou je dat toch beter in de gaten. Het kan nu best wel eens te laat wezen." De elektronica in de wagens neemt nog steeds toe. Ook dat vraagt vol gens Van Burgh wel de nodige zorg. „Vooral de elektronica in de goed kopere sector is erg gevoelig. Daar loop je eerder de kans dat je wat problemen krijgt." Maar de appara tuur om de diagnose vast te stellen maakt eenzelfde ontwikkeling door. Ze worden volgens Van Burgh steeds geavanceerder. „Daarmee kun je de storing goed uitlezen en vervolgens je reparaties doen. Daar heb ik veel in geïnvesteerd want je moet bijblijven." In het repareren van het plaatwerk is ook het een en ander veranderd. Er worden steeds meer eisen gesteld aan het milieu, zegt hij. Er wordt ook steeds meer ander materiaal ge bruikt in de auto's. „Dat vraagt ook om een andere manier van werken en voorbereiden. In ben iemand die graag in die vernieuwing duikt." Het toepassen van airbags voor het verhogen van de veiligheid van de bestuurders is ook zo'n verandering. „Als de airbags eruit zijn gekomen bij een botsing, dan wordt een auto tegenwoordig al bijna bij voorbaat total loss verklaard omdat het heel duur is om die te vervangen." Van Burgh is niet gebonden aan één automerk. Hij verkoopt nieuwe en gebruikte auto's maar dat is bijzaak, zegt hij. „Wc hebben ons bewust niet aan een merk gebonden." Bij Van Burgh werkt een monteur en een leerling-monteur. Behalve het werk in de garage is Van Burgh ook regelmatig op pad om zijn zoon Wim te begeleiden in de karting. De 13-jarige beoefent de sport al enige jaren en is er aan ver slingerd geraakt. Zijn droom is om autocoureur te worden. Het gezin trekt er vaak op uit. „De grootste helft van het jaar zijn we in de weekenden onder de pannen. Op pad voor de kartsport. Het is voor ons ook een stukje ontspanning. Het is heel wat anders. Je bent even uit de sleur. En als je je als ouder er niet voor inzet, dan kan de jeugd niet rij den. Zo simpel is het ook nog eens." Van Burgh voert technische contro les uit tijdens de wedstrijden voor de kartfederatie, een onderdeel van de Nederlandse autobond. Tien weekenden is hij daarvoor beschik baar. Daarnaast zijn er per jaar ze ven wedstrijden op de kartbaan van Strijen in Zuid-Holland. „In Neder land vallen er steeds meer banen af. Er zou er ook een buitenbaan ko men in Rilland, maar dat is ook al weer tien jaar geleden toen dat werd afgewezen." Voor de wedstrijden rijden ze veel naar België en soms naar Duitsland. Van Burgh hielp al met het vlaggen op de buitenbanen en het uitoefenen van technische controles. Zijn zoon tje, die toen zeven jaar was, ging dan ook mee. „Toen ging het bij hem ook kriebelen. En zo is hij er langzaam ingegroeid." Wim is lid van de KCHW, de kartclub van de Hoekse Waard in Strijen. Als tech nisch man zit Van Burgh ook in het bestuur van de kartbaan in Strijen. Per jaar zijn er zeven wedstrijden, waarvan vijf clubwedstrijden en 2 open wedstrijden. De kart van Wim staat in de garage en wordt iedere week gepoetst en klaargemaakt voor de volgende wedstrijd. „Veertien dagen geleden werd de eerste wed strijd voor de wintercup gereden. Dat zijn drie wedstrijden. Van de ze ventien deelnemers werd hij vijfde. Daar zijn we apetrots op. Je moet ook een beetje geluk hebben. De kart moet tip top in orde zijn, na tuurlijk." Volgens Van Burgh is Wim een gemiddelde rijder. „Hij ging er en paar voorbij en een van zijn voorgangers maakte een fout je" De belangstelling voor de autorace- sport was bij Van Burgh al lang aan wezig. In de hoek van zijn kantoor staal een miniracebaan, op houten platen bevestigd. Vroeger liet hij de op afstand bestuurbare wagentjes over het circuit vliegen. Wim zou het liefst verder gaan in de racesport. Of dat lukt, moet de toekomst nog uitwijzen. Het leven in het gezin draait zodoende wel om de auto en de (auto)sport. Jan neke: „Ik repareer geen auto's, maar voor de rest ben ik secreta resse, telefoniste, moeder, huis vrouw en ik doe zelfs de tuin. Ik ben niet het type voor rode nagels en lippenstift. Het gebeurt wel eens dat ik 's avonds zwarte han den heb." Ze kende het werk zijdelings. „Maar je rolt er vanzelf in. In hel begin had ik het wel eens dal ik een bestelling deed en niet wist wat het was, maar nu weet ik zelfs waar het in de auto zit." Ze vindt het werk heel gezellig zegt ze. „Wat ik doe, is ook een beetje maatschappelijk werk. Mensen komen aan de balie en vertellen van alles. Ik vind het ook fijn als mensen iets kwijt wil len. Ik ben dan een soort klank bord." Maar ook krijgt Janneke 'de volle laag' als klanten bellen met klach ten. „Maar tegen het eind van het jaar, krijgen we ook veel kerstkaar ten. Mensen schrijven dan: bedankt voor de goede zorgen. Of het was weer heel gezellig bij jullie." Ze bezoekt ook alle wedstrijden van haar zoon Wim. Drie keer per jaar nemen ze de caravan mee om een weekend bij de wedstrijden te kun nen blijven. Janneke helpt dan in de catering. „We hebben al heel wat mensen leren kennen. Het is een ge zellige club." Twee ochtenden in de week helpt haar schoonmoeder Leny van Burgh in de zaak zodat Janneke even de handen vrij heeft om bood schappen te doen. Ook de vader van Adrie komt regelmatig van de Grindweg naar de Ampèrestraat om een handje te helpen. De gepensio neerde internationaal vrachtwagen chauffeur (hij zat veerig jaar op de weg) haalt spullen op en brengt spullen weg. Als kind wilde Adrie ook wel vrachtwagenchauffeur worden, zegt hij. „Maar toen ik be gon te werken, heb ik toch gekozen voor een vast loon. Bij de vracht wagenchauffeurs in die tijd was dat allemaal nog niet zo goed geregeld. Met overuren reden ze hun loon bij elkaar. Ik ben in de autobranche ge gaan en voor mezelf kunnen begin nen. Het motorische heeft me altijd goed gelegen en nog. Een auto is net een meccanodoos. Je kan hem helemaal uit elkaar halen en weer helemaal in elkaar zetten. In princi pe moet je alles goed kunnen krij gen." Wim van Burgh haalde op de eerste winterclubrace voor karting een vijfde plaats op het circuit Nieuw Zevenbergen in Berghem (België). Wim verscheen op de buitenbaan met zeventien rijders aan de start in de klasse rotax max olympisch (ze worden per gewicht en leeftijd in gedeeld). Er was eerst een vrije training. Daarna tijd rijden voor de startpositie. Wim kwam op de achtste plaats terecht en mocht op plaats acht starten. Het pakte goed uit. Wim werd in de eerste race vierde. In de tweede race mocht hij nog de derde plaats starten omdat er een rijder voor hem was gediskwalificeerd. In de finalerace ging het wat minder omdat Wim in de derde bocht een duwtje kreeg en op de achtste plaats kwam. Het geluk bleef echter aan zijn zijde want voor hem ging er een rijder van de baan en kon hij zelfs twee rijders inhalen. En dat betekende dat Wim beslag legde op de vijfde plaats. De golfbreker werd in de rondvraag aan de orde gesteld door J. de Vries, de regiovertegenwoordiger van de nautisch-technische belangenver eniging van binnenschippers. Het Schuttevaerbestuur kreeg onlangs, tijdens een overleg bij de gemeente, te horen dat watersportbedrijf Bus- mariTeam om de voorziening heeft gevraagd. Deze haalt op die plek plezierjachten uit het water of zet ze erin, en daarbij kan de noordenwind hinderlijk zijn. Op de vergadering werd een tekening getoond van een twintig meter lange golfbreker, net vóór de kraan van BusmariTeam en haaks op de afmeerplaatsen aan de oostkant van de haven. De aanwezige schippers stonden niet te juichen. „Het is typisch wéér een stukje verder, wéér een schip de haven uit", zei een van hen. Het schip Inge van A.D. Lindhout kan, als de breker er komt, niet meer ge koppeld de haven binnen. Die zou moeten loskoppelen en vervolgens beslag leggen op een extra ligplaats. Maar verder is de bereikbaarheid van de haven niet in het geding, al dus voorzitter Smits. Verschillende aanwezigen vonden het vreemd om een golfbreker (n de haven te leg gen. „Leg hem aan de buitenkant!" zei M. Kosten. Volgens Smits is dat een optie. Die kost volgens M.W. de Korte meer geld. maar hij haalde er ook de rechten bij van vaste gebrui kers. De Vries zei dat het enige pro bleem is, dat een schip van 150 me ter lang door de golfbreker niet meer in de haven zal kunnen afme ren. Schuttevaer heeft in het gesprek met de gemeente geen toezeggingen ge daan, aldus Smits, die de mening van de vergadering wilde weten. Slechts een enkeling had geen pro bleem met het verzoek van Busma riTeam. De Korte waarschuwde te gen het op de spits drijven van deze zaak. „Ga in overleg en probeer er samen uit te komen. Want Busmari Team is belangrijk voor de water sport en de werkgelegenheid in Sint-Annaland." Wethouder Heij- boer (die zijn collega Goossen ver ving) en enkele gemeenteambtena ren woonden de vergadering bij, maar zij mengden zich niet in de discussie. De wethouder kon evenmin vice- voorzitter L.H.M. Kosten tevreden stellen. Deze wilde weten wat de bedoeling is van het onderzoek naar de toestand van de damwand in de havens van Stavenisse en Sint-Philipsland. „Moeten we in Sint-Philipsland wéér op de barri caden om de haven te behouden?" vroeg Kosten, verwijzend naar de actie die de schippers in de tweede helft van de jaren negentig in het dorp op touw zetten. Heijboer zei niet vooruit te kunnen lopen op de resultaten van het onderzoek. De Vries kaartte aan dat steeds meer gemeenten in Zeeland hun havens voor de pleziervaart be stemmen: „Binnenvaart wegwe zen!" In zijn jaarverslag ging ook secretaris G.L. Verkamman op de ontwikkeling in: 'In de gemeente Tholen hebben wij nu de haven bij Sint-Philipsland aan de Krabben- kreekweg als enige handelshaven over'. Die haven - waar afgelopen jaar meer dan 100.000 ton is over geslagen - wordt, in overleg met de beheerder, geschikt gemaakt voor grotere schepen. Schuttevaer onderhandelt met Rijkswaterstaat bovendien over het verdiepen van de vaargeul in de Krabbenkreek. omdat op dit moment afgeladen schepen bij laag water de haven niet kunnen bereiken. Een succesje dat Verkamman meldde, is dat na 21 jaar lobbyen de bruggen in Zeeland eindelijk van een naam zijn voorzien. Smits sneed in zijn openings woord de expansie en de schaal vergroting aan in de binnenvaart. „Iedere week worden nieuwe schepen aan de vloot toegevoegd. Er zijn er nog 400 onderweg, en wat zeker zo belangrijk is: ze heb ben allemaal werk. Maar hoe lang kan deze uitbreiding doorgaan?" Het gemiddelde tonnage ligt in middels ruim boven de 1600 ton; het aantal schepen dat 110 meter en langer is, groeit gestaag; daar naast neemt ook in het buitenland het aantal binnenvaartschepen toe. Maar kunstwerken - zoals sluizen - groeien nauwelijks, stelde Smits vast. „Krijgen we in de toekomst, na het nieuws op de radio, naast de gebruikelijke files op de snel wegen teksten als: op dit moment ligt er voor de Volkeraksluis een file van vier uren; voor de Kram mer een file van een tot anderhal- De binnenschippers zien een golfbreker aan de oostkant van de haveningang in Sint-Annaland niet zitten. De voorziening, aangevraagd door BusmariTeam, zou schepen van 150 meter lengte verhinderen om voortaan in de haven af te meren. ve dag in verband met een ongeluk in de Kreekraksluis?" Gezien het groeiend containervervoer zou de Seine-Nord verbinding wat de af delingsvoorzitter betreft niet pas in 2014 klaar moeten zijn, maar al in 2008. „Hetzelfde geldt voor de Westerschelde containerterminal." Smits tekende bij dit laatste aan, dat een nieuw sluizencomplex tus sen Schelde-Rijnkanaal en Wes terschelde zeker zo belangrijk is, in het licht van toekomstige files en een goede aan- en afvoer. Hij noemde zaken als een binnen vaart die op termijn waarschijnlijk de schoonste vervoerswijze is; ex tra miljoenen die beschikbaar ko men voor verbeteringen aan ha vens en vaarwegen; de behoefte aan échte rustplaatsen; het knel punt van de lange wachttijden, omdat op de vaarwegen rond Rot terdam zeevaart vóór binnenvaart gaat. Smits meldde nog, dat de Witte Tonnen Vlije bij Stavenisse en het Keeten weer vaarwaters zijn van gelijk belang. Een gevolg van het - in verband met de veilig heid - uitzetten van een voor rangsroute vanuit het Kanaal door Zuid-Beveland naar het Brabants Vaarwater. Een stukje veiligheid beoogt ook de maatregel, per 1 april, van het verplicht elektro nisch melden voor schepen met meer dan 20 containers aan boord - of met vijf containers met ge vaarlijke stoffen. Het op afstand bedienen van de sluizen, wat Rijkswaterstaat overal gaat invoe ren, kan volgens Schuttevaer in beginsel positief uitpakken voor de binnenvaart. Volgens Smits zijn er weliswaar nadelen, maar die wegen niet op tegen de voordelen. „Schuttevaer twijfelt er wél aan of het bij grotere complexen inder daad veiliger zal zijn." M.W. de Korte uit Tholen gaf een toelichting op het werk van de Eu ropese Binnenvaart Unie (EBU), waarvan hij nog tot eind volgend jaar voorzitter is. Eén van de speer punten in die functie vindt hij het loskrijgen van Europees geld voor een innovatiefonds. De Korte vertel de blij te zijn met voormalig ver keersminister mevrouw Peijs als nieuwe coördinator binnenvaart voor de Europese Commissie. Hij gaf aan dat de binnenvaart het tij mee heeft, gezien het schone imago, het lage brandstofverbruik en de slag die de sector op milieugebied zal gaan maken. Tegelijkertijd waar schuwde hij om alert te zijn. Bij het vervoer van kolen en erts van Rot terdam naar Duitsland zal op ter mijn tien procent van de capaciteit verschuiven van de binnenvaart (die nu driekwart van het transport in handen heeft) naar het spoor. „Men is geschrokken van de perikelen in 2003, toen de lage waterstand in de rivieren het transport bemoeilijkte. Dat stemt tot nadenken." Na De Korte kwam R. Koers van het loods wezen aan het woord. Hij benadruk te het belang van een goede interac tie tussen zeevaart en binnenvaart op de Westerschelde. Schuttevaer Noord-Zeeland telde afgelopen jaar 27 A-leden (varende leden) en 23 B-leden. Voorzitter Smits meldde op de vergadering - aan boord van de Frisia in de haven van Sint-Annaland - de komst van drie nieuwe B-leden, jonge mensen die een opleiding volgen aan het Scheepvaart- en transportcollege in Rotterdam en mettertijd zelfstandig willen gaan varen. ABT zette in een memo de bezwa ren nog eens uiteen. Maar die zijn volgens b. en w. al bekend. .Zowel in openbare vergaderingen van raad en commissie bestuurszaken als in persoonlijke gesprekken met leden van het college en vertegenwoordi gers van de ambtelijke organisatie heeft u de bezwaren duidelijk ge maakt. We treffen geen nieuwe fei ten en argumenten aan. De ziens wijze van het college is bekend, daarover is met u uitgebreid gecor respondeerd.' Het gemeentebestuur verwijst ver der naar de commissievergadering van 30 oktober waarin afspraken over de kwestie zijn gemaakt. Het college heeft toegezegd om vóór de kadernota 2009 te komen tot een voorstel over duurzaam financieel beleid. Er is een werkgroep (plan ning en controle) die daarover advi seert, onder meer ook over het be trekken van de raad daarbij. .Wij respecteren de gemaakte afspraken en onthouden ons nu van een in houdelijke reactie.' De werkgroep zal het fractievoor- zittersoverleg een voorstel voorleg gen over de te volgen procedure. Als dat door de fractievoorzitters wordt aangenomen zal het college de daaruit voortvloeiende activitei ten voortvarend oppakken, aldus b. en w. Thoolse woningzoekenden die bij het woonzorgbureau staan inge schreven, worden dinsdag overge nomen door Castria Wonen. Het ge richt toewijzen van zorgwoningen wordt een reguliere taak van de wooncorporatie. De stichting woonzorgcombinatie westelijk Noord-Brabant - waar het woonzorgbureau onderdeel van uit maakt - werd in 2002 opgericht om mensen met een beperking en oude ren met voorrang een gelijkvloerse zorgwoning toe te kunnen wijzen. Door de gerichte toewijzing werden diegenen geholpen die een zorgwo ning het hardst nodig hadden. Ruim 215 mensen vonden via de organi satie een geschikte woning. In to taal hebben ruim 800 mensen inge schreven gestaan. De initiatief- nemers van het woonzorgbureau waren Castria Wonen, woningstichting Woensd- recht, woningstichting Soomland, thuiszorg West-Brabant, tante- Louise, en Vivensis. De werkwijze van het woonzorgbureau wordt 1 januari opgenomen binnen de re guliere woonruimteverdelingsyste men van de betrokken wonings tichtingen. De stichting woonzorgcombinatie heft zichzelf op. Voor vragen en wijzigingen kan men vanaf heden contact opnemen met de wooncon- sulenten van Castria Wonen. Voor het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk wordt 2008 een druk jaar. Naar verwachting wordt in april begonnen met de uitbreiding, de educatieve programma's worden verder uitgewerkt en eind januari begint een wervingscampagne voor donateurs. Tenslotte wordt er stil gestaan bij de 55-jarige herdenking van de watersnoodramp. Van 31 ja nuari tot en met 3 februari is er een speciaal programma met als thema 'een moment van herdenking'. Het museum is die dagen 's middags geopend van één tot vijf uur. Elke dag wordt de Polygoon waters noodfilm getoond, alsmede een film van ooggetuigen. De wisselex positie toont foto's en documenten van eerdere herdenkingen uit het hele rampgebied. Op donderdag 31 januari wordt het boek 'Uit het wa ter gered' gepresenteerd, waarin 25 personen vertellen wat ze na de ramp terugvonden. Op 1 februari is er een herden kingsplechtigheid. Bij de caissons, waarin het museum is gehuisvest, worden kransen gelegd door de commissaris van de,koningin en de burgemeester van Schouwen-Dui- veland. Het brugklaskoor van de scholengemeenschap Prins Mau- rits te Middelharnis verleent zijn medewerking. Op 21 maart begint voor het muse um het nieuwe seizoen. Er zal een expositie gewijd worden aan het wonen in (Noorse, Deense en Oos tenrijkse) geschenkwoningen én aan het inrichten van die woningen na de watersnoodramp.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2008 | | pagina 3