Onderneming ligt precies op
plek waar gemeente een weg wil
Binnenvaart zit niet te wachten op
golfbreker in haven Sint-Annaland
B. en w. reageren niet
op vragen van ABT
Geldkist gestolen
Autobedrijf Adrie van Burgh ruim kwart eeuw actiefin Tholen
Vijfde plaats
Castria Wonen
wijst voortaan
zorgwoning toe
Vrijdag 4 januari 2008
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Het is een spannende periode voor Adrie en Janneke van
Burgh. Hun autobedrijf aan de Ampèrestraat ligt precies
op de plek waar de gemeente een nieuwe ontsluitingsweg
wil aanleggen voor de stad Tholen. Veel schot zit er niet
in. Van Burgh wacht maar weer even af. Het echtpaar wil
er ook eigenlijk niet weg. Van Burgh begon 25 jaar gele
den als zelfstandig ondernemer. Ze wonen bij het bedrijf
en dat is wel zo handig. Naast het werk zijn de onderne
mer en zijn vrouw vaak op pad met hun zoon Wim die
kart. Het draait in hun leven nu eenmaal om auto's.
Niet gebonden
Zwarte handen
Steeds minder Zeeuwse havens waar de beroepsvaart
nog terecht kan. Sluizen en andere kunstwerken die niet
meegroeien met de almaar groter wordende schepen, en
dus de vrees voor files op het water. Tegelijkertijd is de
binnenvaart een bedrijfstak die durft te investeren, zei
voorzitter C. Smits vrijdag op de jaarvergadering van
Schuttevaer Noord-Zeeland. De aanwezige leden maak
ten duidelijk dat ze niet zitten te wachten op een drijven
de golfbreker aan de oostkant van de Sint-Annalandse
haveningang.
Barricaden
Files
Files op het water dreigen als sluizen niet meegroeien met aantal schepen
Schoon imago
B. en w. willen niet inhoudelijk reageren op de discussie
die ABT wil houden in verband met het voeren van een
duurzaam financieel beleid. In een brief aan L.J. van
Doorn van ABT laten b. en w. weten dat er door de frac
tie geen nieuwe argumenten zijn aangedragen.
Uit het water gered
Het is nu weer even rustig, maar be
gin vorig jaar was er een reeks ge
sprekken met de gemeente over ver
plaatsing. ..Het is nog steeds de
bedoeling dat er een autoboulevard
komt tussen Van Houte en Melse op
Welgelegen. Voor Eskes, Bal, de
Jong Motoren en mij. Maar als daar
geen showroom boven de werk
plaats komt. dan kun je het wel ver
geten. Vanaf de weg zien je het
niet." Van Burgh is al wel een alter
natief geboden, met woning en al,
maar dat voelde bij Adrie en Janne
ke niet goed. „Ik zat ook steeds
maar te passen en te meten. Ik
kwam er niet aan uit. We hebben het
niet gedaan."
Het echtpaar woont naar de zin bo
ven het bedrijf. Zij hebben niet ge
kozen voor de veranderingen. Toch
begrijpt Van Burgh best dat de ge
meente vooruit wil. „Als je zelf iets
nieuws begint, zoals ik in 1991/1992
toen we naar hier kwamen, dan sta je
er positief tegenover. Nu niet. Ja,
mits ze met een locatie komen waar
alles op en aan zit. Met een woning
erbij. Maar dat mag niet meer vol
gens het bestemmingsplan. Ik zit
hier goed. Ik hoef hier niet weg."
Het werk gaat door. Vanaf 1982
sleutelt Van Burgh als zelfstandig
ondernemers aan auto's: onder
houdsbeurten, schadeherstel, ver
koop van gebruikte en nieuwe au
to's. Maar toch houdt het plan van
de gemeente het echtpaar wel bezig.
„Onbewust. Het vreet toch energie.
Ik kan er wel laconiek over doen,
maar toch speelt het door je hoofd."
Dat het nu weer even stil is, vindt
Van Burgh wel fijn.
Een ander punt is dat Van Burgh nu
over een stenen gebouw beschikt.
De muren houden de warmte vol
gens hem beter vast dan de dam-
wandprofielen loodsen die op de
nieuwe bedrijventerreinen verrijzen.
„Ik heb hier zelf een klein stukje
zink, maar dat is wel te merken
hoor."
De 49-jarige Van Burgh zit al lang
in het vak. Na de lts metaaltechniek
in Sint-Maartensdijk, ging hij naar
de streekschool in Bergen op Zoom
(werken en leren). Hij begon zijn
loopbaan bij garage Bal, op een
steenworp afstand van waar Van
Burgh nu zit. „Ik hielp er al in mijn
vrije tijd. Ik heb er tot 1980 ge
werkt. Daarna even naar Kruisland
en toen heb ik een hoekje gehuurd
in de oude veilinghal hier in Tho
len. Later ben ik overgegaan naar
het pand waar nu Job Bout zijn vis
spullen heeft, zeg maar waar de ou
de Zandijk zat. Eind 1982 moest ik
het kopen. Ik heb er diverse veran
deringen in aangebracht. Een spuit
cabine gemaakt, een betonnen vloer
in gelegd en een brug geplaatst." In
1992 verkaste Van Burgh naar de
Ampèrestraat. Het was een groot
verschil. Beschikte Van Burgh eerst
over bijna 190 vierkante meter be-
drijfsoppervlakte, in de voormalige
werkplaats van Maasair Luchtver-
warming kreeg de ondernemer 600
vierkante meter tot zijn beschik
king. „Hier kon ik schadeherstel
scheiden van de reparatie. Dat was
een groot voordeel. Ik was van een
berg stof en vuiligheid af. Het was
allemaal groter en makkelijker om
te werken. We hadden een stand
vastige klantenkring en dat hebben
we nog steeds. Ze komen van wijd
en zijd maar voornamelijk van het
eiland en omstreken." Staat Adrie
in de werkplaats, zijn vrouw Janne
ke van Burgh-Stoutjesdijk zit op
kantoor. Ze doet de administratie en
de bestellingen, ontvangt klanten en
doet de planning. Voorheen werkte
ze in de thuiszorg. Van Burgh: „We
Drie jaar geleden werd er bij Van Burgh ingebroken. „We waren op
de kerstborrel bij de Jong Motoren. En ik kreeg een opmerking van
Janneke dat ik de slaapkamerdeur had open gelaten. Ik wist nergens
van. maar een paar dagen later werden we door de politie gebeld dat
er een oranje geldkistje was gevonden in Krabbendijke. We hadden
het niet gemist. Dus hadden we er ook geen aangifte van gedaan."
De dief kon er volgens Van Burgh niet veel mee. „Er zaten een paar
zakjes met oude centen en guldens bij. Die lagen er gewoon naast
toen ze het kistje hadden gevonden. Maar toen hebben we wel heel
het terrein met een hek afgezet."
Adrie van Burgh en Janneke van Burgh-Stoutjesdijk met hun zoon Wim die actief is in kartsport.
hebben alles hier opnieuw inge
richt. Er was bijvoorbeeld een grote
tekenkamer. We hebben er een wo
ning van gemaakt en er toen ook
een vergunning voor gekregen."
Vanaf de dijk is het pand goed te
zien. Weer komt Van Burgh over
plan Noord te spreken. „Het is niet
zo dat je aan zoiets begint en het
morgen geregeld is. Er moet wel
eerst een goed plan liggen. Wie
wordt er bevoordeeld, wie wordt er
benadeeld. Daar heb je mee te ma
ken." Hij heeft 3300 vierkante ei
gen grond met gebouwen. „Wij
hoeven geen huis in Stadszicht van
vijf ton. Nu rol je uitje bed en sta je
een kwartier later bij de klant." Van
Burgh is er nog niet uit. Maar dat
geldt voor meer ondernemers, zegt
hij.
In het werk is er de afgelopen kwart
eeuw wel het een en ander veran
derd. Het onderhoud is wel geble
ven, maar de keren dat een auto
voor een beurt wordt gebracht is
veel minder vaak dan vroeger. „Dat
is steeds met langere tussenpozen.
Het was ooit 2500 kilometer, toen
5000 kilometer. Het is opgelopen
van 10 tot 15. 20, 30, 40 en 50.000
kilometer. Dat is niet direct bevor
derlijk voor de auto, hoor. Het
maakt nogal verschil wie er in rijdt.
Een jonge gast die 2500 kilometer
heeft gereden, heeft zijn remblok-
ken of zijn banden eerder versleten
dan iemand die er heel rustig mee
rijdt. Krijg je een auto tussendoor te
zien, dan hou je dat toch beter in de
gaten. Het kan nu best wel eens te
laat wezen."
De elektronica in de wagens neemt
nog steeds toe. Ook dat vraagt vol
gens Van Burgh wel de nodige zorg.
„Vooral de elektronica in de goed
kopere sector is erg gevoelig. Daar
loop je eerder de kans dat je wat
problemen krijgt." Maar de appara
tuur om de diagnose vast te stellen
maakt eenzelfde ontwikkeling door.
Ze worden volgens Van Burgh
steeds geavanceerder. „Daarmee
kun je de storing goed uitlezen en
vervolgens je reparaties doen. Daar
heb ik veel in geïnvesteerd want je
moet bijblijven."
In het repareren van het plaatwerk is
ook het een en ander veranderd. Er
worden steeds meer eisen gesteld
aan het milieu, zegt hij. Er wordt
ook steeds meer ander materiaal ge
bruikt in de auto's. „Dat vraagt ook
om een andere manier van werken
en voorbereiden. In ben iemand die
graag in die vernieuwing duikt."
Het toepassen van airbags voor het
verhogen van de veiligheid van de
bestuurders is ook zo'n verandering.
„Als de airbags eruit zijn gekomen
bij een botsing, dan wordt een auto
tegenwoordig al bijna bij voorbaat
total loss verklaard omdat het heel
duur is om die te vervangen."
Van Burgh is niet gebonden aan één
automerk. Hij verkoopt nieuwe en
gebruikte auto's maar dat is bijzaak,
zegt hij. „Wc hebben ons bewust
niet aan een merk gebonden." Bij
Van Burgh werkt een monteur en
een leerling-monteur.
Behalve het werk in de garage is
Van Burgh ook regelmatig op pad
om zijn zoon Wim te begeleiden in
de karting. De 13-jarige beoefent de
sport al enige jaren en is er aan ver
slingerd geraakt. Zijn droom is om
autocoureur te worden. Het gezin
trekt er vaak op uit. „De grootste
helft van het jaar zijn we in de
weekenden onder de pannen. Op
pad voor de kartsport. Het is voor
ons ook een stukje ontspanning. Het
is heel wat anders. Je bent even uit
de sleur. En als je je als ouder er niet
voor inzet, dan kan de jeugd niet rij
den. Zo simpel is het ook nog
eens."
Van Burgh voert technische contro
les uit tijdens de wedstrijden voor
de kartfederatie, een onderdeel van
de Nederlandse autobond. Tien
weekenden is hij daarvoor beschik
baar. Daarnaast zijn er per jaar ze
ven wedstrijden op de kartbaan van
Strijen in Zuid-Holland. „In Neder
land vallen er steeds meer banen af.
Er zou er ook een buitenbaan ko
men in Rilland, maar dat is ook al
weer tien jaar geleden toen dat werd
afgewezen." Voor de wedstrijden
rijden ze veel naar België en soms
naar Duitsland.
Van Burgh hielp al met het vlaggen
op de buitenbanen en het uitoefenen
van technische controles. Zijn zoon
tje, die toen zeven jaar was, ging
dan ook mee. „Toen ging het bij
hem ook kriebelen. En zo is hij er
langzaam ingegroeid." Wim is lid
van de KCHW, de kartclub van de
Hoekse Waard in Strijen. Als tech
nisch man zit Van Burgh ook in het
bestuur van de kartbaan in Strijen.
Per jaar zijn er zeven wedstrijden,
waarvan vijf clubwedstrijden en 2
open wedstrijden. De kart van Wim
staat in de garage en wordt iedere
week gepoetst en klaargemaakt voor
de volgende wedstrijd. „Veertien
dagen geleden werd de eerste wed
strijd voor de wintercup gereden.
Dat zijn drie wedstrijden. Van de ze
ventien deelnemers werd hij vijfde.
Daar zijn we apetrots op. Je moet
ook een beetje geluk hebben. De
kart moet tip top in orde zijn, na
tuurlijk." Volgens Van Burgh is
Wim een gemiddelde rijder. „Hij
ging er en paar voorbij en een van
zijn voorgangers maakte een fout
je"
De belangstelling voor de autorace-
sport was bij Van Burgh al lang aan
wezig. In de hoek van zijn kantoor
staal een miniracebaan, op houten
platen bevestigd. Vroeger liet hij de
op afstand bestuurbare wagentjes
over het circuit vliegen.
Wim zou het liefst verder gaan in
de racesport. Of dat lukt, moet de
toekomst nog uitwijzen. Het leven
in het gezin draait zodoende wel
om de auto en de (auto)sport. Jan
neke: „Ik repareer geen auto's,
maar voor de rest ben ik secreta
resse, telefoniste, moeder, huis
vrouw en ik doe zelfs de tuin. Ik
ben niet het type voor rode nagels
en lippenstift. Het gebeurt wel
eens dat ik 's avonds zwarte han
den heb."
Ze kende het werk zijdelings.
„Maar je rolt er vanzelf in. In hel
begin had ik het wel eens dal ik een
bestelling deed en niet wist wat het
was, maar nu weet ik zelfs waar het
in de auto zit." Ze vindt het werk
heel gezellig zegt ze. „Wat ik doe, is
ook een beetje maatschappelijk
werk. Mensen komen aan de balie
en vertellen van alles. Ik vind het
ook fijn als mensen iets kwijt wil
len. Ik ben dan een soort klank
bord."
Maar ook krijgt Janneke 'de volle
laag' als klanten bellen met klach
ten. „Maar tegen het eind van het
jaar, krijgen we ook veel kerstkaar
ten. Mensen schrijven dan: bedankt
voor de goede zorgen. Of het was
weer heel gezellig bij jullie."
Ze bezoekt ook alle wedstrijden van
haar zoon Wim. Drie keer per jaar
nemen ze de caravan mee om een
weekend bij de wedstrijden te kun
nen blijven. Janneke helpt dan in de
catering. „We hebben al heel wat
mensen leren kennen. Het is een ge
zellige club."
Twee ochtenden in de week helpt
haar schoonmoeder Leny van
Burgh in de zaak zodat Janneke
even de handen vrij heeft om bood
schappen te doen. Ook de vader van
Adrie komt regelmatig van de
Grindweg naar de Ampèrestraat om
een handje te helpen. De gepensio
neerde internationaal vrachtwagen
chauffeur (hij zat veerig jaar op de
weg) haalt spullen op en brengt
spullen weg. Als kind wilde Adrie
ook wel vrachtwagenchauffeur
worden, zegt hij. „Maar toen ik be
gon te werken, heb ik toch gekozen
voor een vast loon. Bij de vracht
wagenchauffeurs in die tijd was dat
allemaal nog niet zo goed geregeld.
Met overuren reden ze hun loon bij
elkaar. Ik ben in de autobranche ge
gaan en voor mezelf kunnen begin
nen. Het motorische heeft me altijd
goed gelegen en nog. Een auto is
net een meccanodoos. Je kan hem
helemaal uit elkaar halen en weer
helemaal in elkaar zetten. In princi
pe moet je alles goed kunnen krij
gen."
Wim van Burgh haalde op de eerste winterclubrace voor karting een
vijfde plaats op het circuit Nieuw Zevenbergen in Berghem (België).
Wim verscheen op de buitenbaan met zeventien rijders aan de start in
de klasse rotax max olympisch (ze worden per gewicht en leeftijd in
gedeeld). Er was eerst een vrije training. Daarna tijd rijden voor de
startpositie. Wim kwam op de achtste plaats terecht en mocht op
plaats acht starten. Het pakte goed uit. Wim werd in de eerste race
vierde. In de tweede race mocht hij nog de derde plaats starten omdat
er een rijder voor hem was gediskwalificeerd. In de finalerace ging
het wat minder omdat Wim in de derde bocht een duwtje kreeg en op
de achtste plaats kwam. Het geluk bleef echter aan zijn zijde want
voor hem ging er een rijder van de baan en kon hij zelfs twee rijders
inhalen. En dat betekende dat Wim beslag legde op de vijfde plaats.
De golfbreker werd in de rondvraag
aan de orde gesteld door J. de Vries,
de regiovertegenwoordiger van de
nautisch-technische belangenver
eniging van binnenschippers. Het
Schuttevaerbestuur kreeg onlangs,
tijdens een overleg bij de gemeente,
te horen dat watersportbedrijf Bus-
mariTeam om de voorziening heeft
gevraagd. Deze haalt op die plek
plezierjachten uit het water of zet ze
erin, en daarbij kan de noordenwind
hinderlijk zijn. Op de vergadering
werd een tekening getoond van een
twintig meter lange golfbreker, net
vóór de kraan van BusmariTeam en
haaks op de afmeerplaatsen aan de
oostkant van de haven.
De aanwezige schippers stonden
niet te juichen. „Het is typisch wéér
een stukje verder, wéér een schip de
haven uit", zei een van hen. Het
schip Inge van A.D. Lindhout kan,
als de breker er komt, niet meer ge
koppeld de haven binnen. Die zou
moeten loskoppelen en vervolgens
beslag leggen op een extra ligplaats.
Maar verder is de bereikbaarheid
van de haven niet in het geding, al
dus voorzitter Smits. Verschillende
aanwezigen vonden het vreemd om
een golfbreker (n de haven te leg
gen. „Leg hem aan de buitenkant!"
zei M. Kosten. Volgens Smits is dat
een optie. Die kost volgens M.W. de
Korte meer geld. maar hij haalde er
ook de rechten bij van vaste gebrui
kers. De Vries zei dat het enige pro
bleem is, dat een schip van 150 me
ter lang door de golfbreker niet
meer in de haven zal kunnen afme
ren.
Schuttevaer heeft in het gesprek met
de gemeente geen toezeggingen ge
daan, aldus Smits, die de mening
van de vergadering wilde weten.
Slechts een enkeling had geen pro
bleem met het verzoek van Busma
riTeam. De Korte waarschuwde te
gen het op de spits drijven van deze
zaak. „Ga in overleg en probeer er
samen uit te komen. Want Busmari
Team is belangrijk voor de water
sport en de werkgelegenheid in
Sint-Annaland." Wethouder Heij-
boer (die zijn collega Goossen ver
ving) en enkele gemeenteambtena
ren woonden de vergadering bij,
maar zij mengden zich niet in de
discussie.
De wethouder kon evenmin vice-
voorzitter L.H.M. Kosten tevreden
stellen. Deze wilde weten wat de
bedoeling is van het onderzoek
naar de toestand van de damwand
in de havens van Stavenisse en
Sint-Philipsland. „Moeten we in
Sint-Philipsland wéér op de barri
caden om de haven te behouden?"
vroeg Kosten, verwijzend naar de
actie die de schippers in de tweede
helft van de jaren negentig in het
dorp op touw zetten. Heijboer zei
niet vooruit te kunnen lopen op de
resultaten van het onderzoek.
De Vries kaartte aan dat steeds
meer gemeenten in Zeeland hun
havens voor de pleziervaart be
stemmen: „Binnenvaart wegwe
zen!" In zijn jaarverslag ging ook
secretaris G.L. Verkamman op de
ontwikkeling in: 'In de gemeente
Tholen hebben wij nu de haven bij
Sint-Philipsland aan de Krabben-
kreekweg als enige handelshaven
over'. Die haven - waar afgelopen
jaar meer dan 100.000 ton is over
geslagen - wordt, in overleg met
de beheerder, geschikt gemaakt
voor grotere schepen. Schuttevaer
onderhandelt met Rijkswaterstaat
bovendien over het verdiepen van
de vaargeul in de Krabbenkreek.
omdat op dit moment afgeladen
schepen bij laag water de haven
niet kunnen bereiken.
Een succesje dat Verkamman
meldde, is dat na 21 jaar lobbyen
de bruggen in Zeeland eindelijk
van een naam zijn voorzien.
Smits sneed in zijn openings
woord de expansie en de schaal
vergroting aan in de binnenvaart.
„Iedere week worden nieuwe
schepen aan de vloot toegevoegd.
Er zijn er nog 400 onderweg, en
wat zeker zo belangrijk is: ze heb
ben allemaal werk. Maar hoe lang
kan deze uitbreiding doorgaan?"
Het gemiddelde tonnage ligt in
middels ruim boven de 1600 ton;
het aantal schepen dat 110 meter
en langer is, groeit gestaag; daar
naast neemt ook in het buitenland
het aantal binnenvaartschepen toe.
Maar kunstwerken - zoals sluizen
- groeien nauwelijks, stelde Smits
vast. „Krijgen we in de toekomst,
na het nieuws op de radio, naast
de gebruikelijke files op de snel
wegen teksten als: op dit moment
ligt er voor de Volkeraksluis een
file van vier uren; voor de Kram
mer een file van een tot anderhal-
De binnenschippers zien een golfbreker aan de oostkant van de haveningang in Sint-Annaland niet zitten. De voorziening, aangevraagd
door BusmariTeam, zou schepen van 150 meter lengte verhinderen om voortaan in de haven af te meren.
ve dag in verband met een ongeluk
in de Kreekraksluis?" Gezien het
groeiend containervervoer zou de
Seine-Nord verbinding wat de af
delingsvoorzitter betreft niet pas
in 2014 klaar moeten zijn, maar al
in 2008. „Hetzelfde geldt voor de
Westerschelde containerterminal."
Smits tekende bij dit laatste aan,
dat een nieuw sluizencomplex tus
sen Schelde-Rijnkanaal en Wes
terschelde zeker zo belangrijk is,
in het licht van toekomstige files
en een goede aan- en afvoer.
Hij noemde zaken als een binnen
vaart die op termijn waarschijnlijk
de schoonste vervoerswijze is; ex
tra miljoenen die beschikbaar ko
men voor verbeteringen aan ha
vens en vaarwegen; de behoefte
aan échte rustplaatsen; het knel
punt van de lange wachttijden,
omdat op de vaarwegen rond Rot
terdam zeevaart vóór binnenvaart
gaat. Smits meldde nog, dat de
Witte Tonnen Vlije bij Stavenisse
en het Keeten weer vaarwaters
zijn van gelijk belang. Een gevolg
van het - in verband met de veilig
heid - uitzetten van een voor
rangsroute vanuit het Kanaal door
Zuid-Beveland naar het Brabants
Vaarwater. Een stukje veiligheid
beoogt ook de maatregel, per 1
april, van het verplicht elektro
nisch melden voor schepen met
meer dan 20 containers aan boord
- of met vijf containers met ge
vaarlijke stoffen. Het op afstand
bedienen van de sluizen, wat
Rijkswaterstaat overal gaat invoe
ren, kan volgens Schuttevaer in
beginsel positief uitpakken voor
de binnenvaart. Volgens Smits zijn
er weliswaar nadelen, maar die
wegen niet op tegen de voordelen.
„Schuttevaer twijfelt er wél aan of
het bij grotere complexen inder
daad veiliger zal zijn."
M.W. de Korte uit Tholen gaf een
toelichting op het werk van de Eu
ropese Binnenvaart Unie (EBU),
waarvan hij nog tot eind volgend
jaar voorzitter is. Eén van de speer
punten in die functie vindt hij het
loskrijgen van Europees geld voor
een innovatiefonds. De Korte vertel
de blij te zijn met voormalig ver
keersminister mevrouw Peijs als
nieuwe coördinator binnenvaart
voor de Europese Commissie. Hij
gaf aan dat de binnenvaart het tij
mee heeft, gezien het schone imago,
het lage brandstofverbruik en de
slag die de sector op milieugebied
zal gaan maken. Tegelijkertijd waar
schuwde hij om alert te zijn. Bij het
vervoer van kolen en erts van Rot
terdam naar Duitsland zal op ter
mijn tien procent van de capaciteit
verschuiven van de binnenvaart (die
nu driekwart van het transport in
handen heeft) naar het spoor. „Men
is geschrokken van de perikelen in
2003, toen de lage waterstand in de
rivieren het transport bemoeilijkte.
Dat stemt tot nadenken." Na De
Korte kwam R. Koers van het loods
wezen aan het woord. Hij benadruk
te het belang van een goede interac
tie tussen zeevaart en binnenvaart
op de Westerschelde.
Schuttevaer Noord-Zeeland telde
afgelopen jaar 27 A-leden (varende
leden) en 23 B-leden. Voorzitter
Smits meldde op de vergadering -
aan boord van de Frisia in de haven
van Sint-Annaland - de komst van
drie nieuwe B-leden, jonge mensen
die een opleiding volgen aan het
Scheepvaart- en transportcollege in
Rotterdam en mettertijd zelfstandig
willen gaan varen.
ABT zette in een memo de bezwa
ren nog eens uiteen. Maar die zijn
volgens b. en w. al bekend. .Zowel
in openbare vergaderingen van raad
en commissie bestuurszaken als in
persoonlijke gesprekken met leden
van het college en vertegenwoordi
gers van de ambtelijke organisatie
heeft u de bezwaren duidelijk ge
maakt. We treffen geen nieuwe fei
ten en argumenten aan. De ziens
wijze van het college is bekend,
daarover is met u uitgebreid gecor
respondeerd.'
Het gemeentebestuur verwijst ver
der naar de commissievergadering
van 30 oktober waarin afspraken
over de kwestie zijn gemaakt. Het
college heeft toegezegd om vóór de
kadernota 2009 te komen tot een
voorstel over duurzaam financieel
beleid. Er is een werkgroep (plan
ning en controle) die daarover advi
seert, onder meer ook over het be
trekken van de raad daarbij. .Wij
respecteren de gemaakte afspraken
en onthouden ons nu van een in
houdelijke reactie.'
De werkgroep zal het fractievoor-
zittersoverleg een voorstel voorleg
gen over de te volgen procedure.
Als dat door de fractievoorzitters
wordt aangenomen zal het college
de daaruit voortvloeiende activitei
ten voortvarend oppakken, aldus b.
en w.
Thoolse woningzoekenden die bij
het woonzorgbureau staan inge
schreven, worden dinsdag overge
nomen door Castria Wonen. Het ge
richt toewijzen van zorgwoningen
wordt een reguliere taak van de
wooncorporatie.
De stichting woonzorgcombinatie
westelijk Noord-Brabant - waar het
woonzorgbureau onderdeel van uit
maakt - werd in 2002 opgericht om
mensen met een beperking en oude
ren met voorrang een gelijkvloerse
zorgwoning toe te kunnen wijzen.
Door de gerichte toewijzing werden
diegenen geholpen die een zorgwo
ning het hardst nodig hadden. Ruim
215 mensen vonden via de organi
satie een geschikte woning. In to
taal hebben ruim 800 mensen inge
schreven gestaan.
De initiatief- nemers van het
woonzorgbureau waren Castria
Wonen, woningstichting Woensd-
recht, woningstichting Soomland,
thuiszorg West-Brabant, tante-
Louise, en Vivensis. De werkwijze
van het woonzorgbureau wordt 1
januari opgenomen binnen de re
guliere woonruimteverdelingsyste
men van de betrokken wonings
tichtingen.
De stichting woonzorgcombinatie
heft zichzelf op. Voor vragen en
wijzigingen kan men vanaf heden
contact opnemen met de wooncon-
sulenten van Castria Wonen.
Voor het Watersnoodmuseum in
Ouwerkerk wordt 2008 een druk
jaar. Naar verwachting wordt in
april begonnen met de uitbreiding,
de educatieve programma's worden
verder uitgewerkt en eind januari
begint een wervingscampagne voor
donateurs. Tenslotte wordt er stil
gestaan bij de 55-jarige herdenking
van de watersnoodramp. Van 31 ja
nuari tot en met 3 februari is er een
speciaal programma met als thema
'een moment van herdenking'. Het
museum is die dagen 's middags
geopend van één tot vijf uur. Elke
dag wordt de Polygoon waters
noodfilm getoond, alsmede een
film van ooggetuigen. De wisselex
positie toont foto's en documenten
van eerdere herdenkingen uit het
hele rampgebied. Op donderdag 31
januari wordt het boek 'Uit het wa
ter gered' gepresenteerd, waarin 25
personen vertellen wat ze na de
ramp terugvonden.
Op 1 februari is er een herden
kingsplechtigheid. Bij de caissons,
waarin het museum is gehuisvest,
worden kransen gelegd door de
commissaris van de,koningin en de
burgemeester van Schouwen-Dui-
veland. Het brugklaskoor van de
scholengemeenschap Prins Mau-
rits te Middelharnis verleent zijn
medewerking.
Op 21 maart begint voor het muse
um het nieuwe seizoen. Er zal een
expositie gewijd worden aan het
wonen in (Noorse, Deense en Oos
tenrijkse) geschenkwoningen én aan
het inrichten van die woningen na
de watersnoodramp.