'Kinderen wordt het tegenwoordig
soms wat te gemakkelijk gemaakt'
Beproefde Ger. Kerk Vossemeer
krijgt toch nog een eigen pastor
Niet warm of koud
Bouwraadhuis
Kinderopvang
zoekt ouders
Elly Littel-van Dommele bevestigd als kerkelijk werker
Donderdag 27 september 2007
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Directeur Joop de Korte van Juliana van Stolberg veertig jaar in onderwijs
Geen huwelijk
Burgers voorbeeld
Witte toga
Kleuterleidster
Geruchten
Niet vergeten
Zetje hart open
Niet verwacht
Halve dagen
ontwerpers ingenieurs
„Als je terugkijkt, lijkt veertig jaar op zich eigenlijk niets. Maar praat
je over wat je op één dag op schoolkamp hebt beleefd en je kijkt dan te
rug, dan is er heel wat gebeurd in die periode." Dat zegt directeur Joop
de Korte van de protestants-christelijke basisschool Juliana van Stol-
bergschool in Sint-Maartensdijk. Hij begon op de toenmalige b.l.o. in
de smalstad en sluit zijn loopbaan ook weer in Sint-Maartensdijk af.
Het jubileum wordt op woensdag gevierd. Volgend jaar maart stopt de
61-jarige onderwijzer. Het bestuur is op zoek naar een opvolger.
Directeur J. de Korte van de Juliana van Stolbergschool geeft het liefst rekenles.
De Korte deelt samen met de adjunct
Alexander Wieringa een ruime ka
mer naast de gemeenschapsruimte.
Ze is onderdeel van de uitbreiding
van de school vorig jaar. Die werd
officieel in gebruik genomen toen de
school vijftig jaar bestond. Voor on
derwijskundige vernieuwing kon
een stuk aan de school gebouwd
worden waardoor er ook voor het
personeel een aparte vergaderruimte
kwam. Maar ook een kamertje voor
leerlingen die extra aandacht nodig
hebben. Te gebruiken als onder
zoeksruimte voor de schoolarts, of
het doen van psychologische testen,
zegt De Korte. „Maar ook om leer
lingen even apart te nemen als er
daadwerkelijk een probleem in de
groep is. Als je dat op wilt lossen,
kun je beter een leerling onder vier
ogen spreken dan in een groepje,
want dan begint iedereen er zich
mee te bemoeien. Maar ze mogen
wel allemaal hun versie van het ver
haal vertellen."
De Korte is blij met de uitbreiding.
Er is een kopieerkamertje en er zijn
nu wc's voor heren en dames, en
zelfs een gehandicaptentoilet. Alles
oogt ruim en fris. Ook boven is het
computerlokaal aangepast en van
nieuwe computers voorzien. Vijftien
vaste pc's en vier laptops, zodat de
kinderen allemaal over een eigen
computer met scherm beschikken.
De school telt momenteel 102 leer
lingen. De Korte volgde in 1996 C.
Egas op als directeur. „Het aantal
leerlingen is heel stabiel. Het laag
ste wat ik heb gehad was 99, het
hoogste 105." De Korte zet volgend
jaar een punt achter zijn loopbaan.
Uitgerekend in Sint-Maartensdijk
waar hij veertig jaar geleden ook
begon. De Korte ging na de ulo in
Tholen naar de christelijke kweek
school de Driestar in Gouda. „Ik
ging als 16-jarige naar een internaat
en bleef dan twee of drie weken
weg. De verbindingen waren in die
tijd nog niet geweldig. Bovendien
ging we op zaterdag soms tot kwart
voor twaalf door," vertelt De Korte
die geboren en getogen is in Tho
len. Zoon van kapper Stoffel de
Korte op de Hoogstraat. „Als ik dan
thuis was moest ik op zaterdag in
de winkel de klanten inzepen en
scheren. Op zo'n dag waren er toen
wel 150 scheerklanten. We waren
met drie man de hele dag aan het
draaien, 's Avonds had je er een ze
re arm van." De zaak is er nog, zijn
broer Siem de Korte, ontvangt er
nog zijn oude klantjes. Terugblik
kend op zijn leven, staat de kap
perswinkel hem nog helder voor de
geest. „Je moest de kwast eerst in
warm water duwen en dan wel ze
„We hebben er nooit echt in geloofd
dat dit nog kon gebeuren", zei ds.
Broere. „De gemeente liep terug.
Als consulent kwam ik alleen als het
echt nodig was, maar het bleek alle
maal moeizaam te gaan. Al heel lang
was er behoefte aan meer herderlijke
zorg en toerusting van de kerken
raad. Het zoeken naar een kerkelijk
werker werd echter niet direct be
loond. Met de komst van Elly Littel
gaan er echter mooie dingen gebeu
ren in deze gemeente. Ze staat te
trappelen om te beginnen. Formeel
moet ik consulent blijven, maar in
de praktijk treed ik hier terug", zei
ds. Broere.
„God laat Zijn gemeente niet in de
steek", zei ouderling Giel Verkam
man. „We zijn dankbaar dat God
mevr. Littel op onze weg geplaatst
heeft. Met enige regelmaat ging ze
hier voor, maar helaas voor ons was
ze in Oosterhout werkzaam. Het
zoeken van een pastor via een adver
tentie liep door omstandigheden op
niets uit." Oosterhout, waar mevr.
Littel vier jaar ds. Heetderks verving
tijdens zijn voorzitterschap van de
landelijke PKN-synode, kreeg zijn
oude predikant weer terug, zodat
mevr. Littel voor Oud-Vossemeer in
beeld kwam.
„Ze straalt enthousiasme uit", zegt
Verkamman. „Elly Littel is een per
soonlijkheid die voor meer structuur
in onze gemeente gaat zorgen. Dat
was ook dringend nodig, want hoe
goed we ons best ook deden, als le
den van de kerkenraad zijn we maar
vrijwilligers. De tijd ontbreekt om
goede zorg te geven."
Financieel stelt de PKN eisen aan de
gemeente om een kerkelijk werker
te kunnen aanstellen, maar dat was
geen probleem. Een legaat - Ver
kamman laat bedrag en schenker in
het midden - stelt de Vossemeerse
Gereformeerde Kerk in staat om de
ze verplichting aan te gaan.
Mevr. Littel zal twee dagen per
week in Oud-Vossemeer werkzaam
zijn. Sinds het vertrek van ds. D.M.
Knibbc in 1988 was de kleine ge
meente afhankelijk van emeritus
predikanten en een pastoraal werker.
Sinds de kerkfusie van 1 mei 2004
zie je in verschillende delen van ons
land, ook in Zeeland, het plaatselijk
samengaan van hervormden en gere
formeerden, mede omdat het veelal
kleine gemeenten zijn. Ondanks de
samenwerking op velerlei gebied
bleek de tijd daarvoor in Oud-Vosse-
meer echter niet rijp. „We hebben al
heel lang verkering gezien onze
langdurige samenwerking, maar tot
een huwelijk is het nooit gekomen",
zei ouderling L. Riemens van de
Hervormde Gemeente. „Beiden heb
ven tot tien minuten draaien met de
kwast om de haren zacht te maken.
Ik weet nog goed dat ik Jaap Baay.
de postbesteller, moest scheren. Ik
had eerst de ene kant van zij ge
zichte gedaan en begon aan de an
dere kant maar zette het mes ver
keerd. Een hele jaap op zijn gezicht
dat natuurlijk begon te bloeden.
Met mijn vader zijn we een tijd be
zig geweest met aluin om het te
stelpen. Toen dat eindelijk gelukt
was, wou ik weglopen. Maar die
Baay zei: doorgaan, je moet het
toch leren. Ik stond perplex want ik
had al genoeg leed veroorzaakt."
Voor het internaat in Gouda moest
in het eerste jaar 1150 gulden per
jaar worden betaald. De Korte kreeg
er een studiebeurs voor. Hij wilde
altijd al in het onderwijs. Zijn grote
voorbeeld was meester Burger op de
lagere school, zegt hij. Maar er wa
ren meer onderwijzers in de familie.
Twee ooms De Korte stonden voor
de klas, één in Colijnsplaat en één
in Rotterdam. „Omgaan met kinde
ren, kinderen iets leren, dat sprak
me aan." Na de kweekschool kon
De Korte naar de Toetssteen, de
school voor buitengewoon lager on
derwijs (b.l.o.) die nu de school
voor speciaal onderwijs zou heten.
„Meester Boender van de lagere
school in Tholen, zat in het bestuur
van de b.l.o. en die vroeg me. Hij
kwam bij ons thuis in de kappers
winkel, zo ging dat. Maar ik kon pas
half september 1967 beginnen om
dat ik eerst mijn hoofdakte heb ge
daan. En een gunstige bijkomstig
heid was, dat als ik op de b.l.o. ging
werken, ik niet in militaire dienst
hoefde. Dat was niet tegen een
vreemde gezegd."
De Korte had echter meer akten no
dig voor de b.l.o.-school, namelijk
l.o.-handenarbeid en de akte buiten
gewoon lager onderwijs. Hij moest
voor de akte handenarbeid een jaar
lang elke dinsdagavond naar Mid
delburg en voor de b.l.o-akte op don
derdagavond naar Rotterdam, het
daaropvolgende jaar zelfs twee keer
per week. Toen was hij gecertifi
ceerd voor het buitengewoon onder
wijs. Het was een moeilijk jaar, ver
telt De Korte omdat toen zijn vader
overleed maar ook zijn schoonvader,
eveneens een De Korte.
Op de Toetssteen had hij een groepje
van twaalf kinderen. Ze kwamen van
het eiland Tholen, van Sint-Philips-
land en uit Bergen op Zoom. Dat
kinderen minder goed konden leren,
openbaarde zich volgens De Korte
op het moment dat ze op de lagere
ben het ook nog nooit gevraagd."
Volgens Verkamman zijn er nog ver
schillen. De 'beleving' is anders en
bij de Gereformeerde Kerk zijn
vrouwelijke ambtsdragers, en nu
ook een voorganger, volledig inge
burgerd, in tegenstelling tot de Her
vormde Gemeente Oud-Vossemeer.
„Maar de jeugddiensten doen we sa
men, de startdag van het jeugdwerk
(zaterdag met 50 kinderen), de kin
deropvang op zondagmorgen, de ca
techisaties en de diensten op bid- en
dankdag."
De predikant van de Hervormde Ge
meente, ds. Scheurwater, kwam na
zijn eigen dienst mevr. Littel en de
kerkenraad van de Gereformeerde
Kerk gelukwensen met deze verster
king. „Onze verwachtingen zijn
hoog gestemd", zei ouderling Rie
mens, die al veel over mevr. Littel
had vernomen. „Uit uw komst blijkt
de trouw van onze Heer in ons dorp
met zijn gemêleerde bevolking,
godsdienstig in verscheidenheid. U
bent door de Geest gedreven. Wij
wensen u toe, dat uw arbeid rijk
door God gezegend mag worden."
Mevr. Littel mag niet dopen of het
avondmaal bedienen, maar voor de
rest vervult ze de functie van herder
en leraar. „Ze mag u onderwijzen en
bemoedigen om een levendige ge
meente te zijn", zei ds. Broere. „Ze
draagt uw last mee, hoort uw verhaal
aan, is blij met u en hoopt het licht
van Christus in u te ontsteken."
Na het voorlezen van de regels voor
de installatie van een kerkelijk wer
ker, beloofde Elly Littel trouw met:
'Ja, dat wil ik van harte.' Ds. Broere
hing haar vervolgens een witte toga
om met een bordeauxrode bies. „De
ze witte toga heeft de oudste papie
ren", zei de consulent. „Met dit enge
lenuniform mag je met overtuiging
het evangelie brengen, want Christus
heeft gezegevierd over zonde, ziekte
en dood." Aan de ceremonie werd
ook meegedaan door echtgenoot Wil
lem Littel, geestelijk raadsman Karei
Pauwels en ouderling Hannie
Droogers-Vogel, die bij de inzegening
aan de handoplegging deelnamen.
Littel noemde daarbij de tekst Philip-
penzen 4:4-7, Pauwels Romeinen
12:1 en 2. „Er is geen ander funda
ment dan Jezus Christus. Wie op Hem
bouwt, zal nooit beschaamd worden.
Dat Hij je vervulle met liefde en fijn
gevoeligheid om deze gemeente te
bouwen", aldus ouderling Droogers.
De in Woudrichem geboren Elly Lit-
tel-van Dommele groeide op in een
gezin van 6 kinderen. Haar ouders
gingen haar voor in het geloof. Ze
school leerden lezen en rekenen.
„Na een half jaar was dat wel duide
lijk. Ook werd dan het IQ gemeten.
Als je onder een bepaald getal zat,
dan moest je naar de b.l.o." Volgens
De Korte is het belangrijk dat de
scholen voor speciaal onderwijs nog
bestaan, al worden kinderen die niet
ze goed kunnen leren, langer op de
basisschool gehouden. „Er zijn kin
deren die niet op de basisschool
meekunnen. Ze kunnen het tempo
niet aan, ze hebben een eigen pro
blematiek. Het zou ook een te zware
belasting voor de groep zijn. We
werken met gecombineerde groe
pen. Daar moetje niet te veel kinde
ren in hebben die echt problemen
met leren hebben."
De Korte woonde toen met vrouw
en kinderen in Sint-Maartensdijk, in
een huis aan de Pres. Kennedystraat.
Na zeven jaar en tien maanden ver
werd kleuterleidster in Willemstad
en groepsleidster in een gezinsver
vangend tehuis voor verstandelijk
gehandicapten. Ze trouwde, kreeg
drie dochters en volgde daarna een
hbo-opleiding theologie in Tilburg
en Brussel. De predikantenopleiding
brak ze af na tweederde voltooid te
hebben, omdat ze het te wetenschap
pelijk vond worden. „Ik wilde me
voor 100% in dienst stellen van de
Heer", vertelde ze zondag na de
dienst. Ze deed crisispastoraat in Fij
naart en verving vier jaar de predi
kant in Oosterhout. „Alles is op mijn
weg gekomen en bij mijn kerkelijk
werk heb ik echt profijt van mijn op
leiding en werk als kleuterleidster."
Ze kreeg preekbevoegdheid voor
Zeeland en West-Brabant. Voor 2008
staat ze weer al voor 38 keer op de
lijst. „Ik kan geen nee zeggen als het
gaat om het evangelie van God. In
Oud-Vossemeer zal ik om de zes
weken voorgaan, dus tien keer per
jaar. Daarnaast kom ik hier vooral
voor de pastorale zorg."
Mevr. Littel preekte na haar bevesti
ging uit Openbaringen 3:7-13. Zij
trok daarbij een vergelijking van de
kleine gemeente van Filadelfia met
de Gereformeerde Kerk Oud-Vosse-
kaste de Korte naar Den Haag. „Er
waren al langer geruchten dat de
school dicht zou gaan. De toekomst
was onzeker. In Den Haag zochten
ze een hoofd voor een school met
enorm veel probleemgevallen. Ik
had de euvele moed om ja te zeggen.
Dat hebben we geweten ook. Van het
stille Tholen naar de drukke binnen
stad van Den Haag. Van de rust van
Tholen naar de rand van de Schil
derswijk." Op de school zaten alle
maal kinderen uit de volkswijk.
„Het is een goede leerschool ge
weest. We hebben er samen ervarin
gen opgedaan waar we nog veel aan
hebben gehad. Dan gaat het over le
venswijsheid. We hadden te maken
met merendeels verwaarloosde kin
deren, agressie in de gezinnen, veel
sociale problemen die van invloed
zijn op de leerprestaties." De
Keucheniusschool aan de Prinsen
gracht telde 83 leerlingen. Het was
volgens de jubilaris een zogeheten
stimuleringsschool waar de overheid
meer. „Ik mag voor een kleine groep
van betekenis zijn voor God. God
opent met mijn komst hier een deur.
God laat zien dat Hij jullie niet ver
geten is. Je konden het haast niet
meer geloven, maar God houdt jullie
in het oog. Hij is intens betrokken
bij Zijn mensen.
Toen ik het beroep uit Oud-Vosse-
meer mocht aannemen, groeide er
een overweldigend gevoel van
vreugde in mij. Wat in het klein
wordt gedaan, wordt door God ge
zien als waardevol. Alle kleine ge
meenten samen vormen de kerk van
Christus. De een is niet belangrijker
dan de ander. In iedere gemeente
openbaart de Heere Zich: Ik ben be
trouwbaar, op Mij kun je aan.
De kleine gemeente van Filadelfia
werd voortdurend getroffen door
aardbevingen, belaagd door krach
ten en machten van buitenaf, maar
ook intern door de Joden. Toch zijn
ze blijven geloven in Christus en uit
de praktijk blijkt de echtheid van ie
mands geloof. Laat de Bijbel dus
niet in de kast staan, handel naar het
Woord, brengt het in de praktijk en
verloochen Hem niet.
Oud-Vossemeer is beproefd ge
weest. Zoals Abraham niet meer
durfde te hopen op nageslacht, zo
namen jullie het heft in eigen han
den door een advertentie te plaatsen.
veel geld instak. Er werd in kleinere
groepjes les gegeven. De Korte was
volledig ambulant, dat wil zeggen
dat hij niet aan een vaste groep was
verbonden. Hij kreeg zelfs een se
cretaresse toegewezen voor drie da
gen in de week. „Ik werd daar de
bovenmeester genoemd. Kinderen
noemden me gewoon 'boof'. Dat
was heel leuk."
Maar het ging er soms hard aan toe
op school. Een kind van zes dat met
een fietsketting op de gymleraar af
ging. Kinderen die naar huis renden
en met een kapbijl of zelfs met een
wapen terugkwamen. Of een kind
dat een maand lang de bel kapot
sloeg omdat hij het niet eens was
met de straf die hun had gekregen.
„Met vlagen voelde je je erg onvei
lig." Hij kan er een boek over schrij
ven, zegt hij. „Eén keer was het zo
uit de hand gelopen dat ik werd
weggeroepen omdat er twee mannen
bij één van de onderwijzer de klas
ingelopen waren. Eén ervan dreigde
Heel begrijpelijk als je ziet dat de
schapen ronddolen zonder herder en
je als kleine gemeente het hoofd bo
ven water ziet te houden. En ook in
ons land is er tegenstand en weer
stand; er is occutilsme en hekserij.
Alleen in een plaatsje als Oud-Vos-
semeer zijn er al 5 kerken. Het deed
me pijn dat de nieuwe paus de R.K.
kerk alleen de ware kerk noemde.
Godzijdank: Hij beslist. De Heere
heeft de sleutel van Zijn koninkrijk.
Hij kiest de zijnen. Hij alleen. Hij
opent en Hij sluit. Deze gemeente
heeft Hij lief en de Heere zal Zelf
toevoegen. Hij wil ons toerusten. De
gemeente kan niet op de lauweren
rusten. Nee. ga door, geef niet op en
raak de kroon niet kwijt, want door
Hem alleen zijn we koningskinde
ren. Geloven mag geen routinewerk
worden, want dan loop je het risico
de kroon te verliezen. Houdt de
kroon vast, want in Hem hebben we
waardigheid, eer en liefde."
„Oud-Vossemeer zocht iemand die
de gemeente kon helpen groeien in
relatie tot God en elkaar. De christe
lijke gemeente leeft ver beneden
haar stand, want er ligt een schat in
de hemel voor ons klaar. Nu al, niet
later. God heeft een plan met deze
een brandende sigaret uit te drukken
in een oog van de onderwijzer. Ik
ben heel kalm gebleven en heb ge
zegd dat we het beneden maar eens
uit moesten praten. Je voelt dat je
dan kracht krijgt. Het hielp. Ze gin
gen mee."
Maar het had ook mooie kanten,
zegt De Korte. „De Schilderswijker
gaat voor je door het vuur als hij
achter je staat. Dat geldt voor de he
le buurt. En de contacten met de ou
dercommissie en de leerkrachten
waren altijd goed." De samenstel
ling van de school veranderde in
1975, toen veel Surinamers naar Ne
derland kwamen nadat het land on
afhankelijk was geworden. „Ik was
er net begonnen. Van de school was
al snel 40 procent kleurling en bui
tenlander. maar achter onze school
had je de Ravensteinschool en dat
was al voor 98 procent een zwarte
school."
Aan het eind van de lagere school
leeftijd van zijn eigen kinderen vond
gemeente en wil mij gebruiken om
jullie voor te gaan om te leven met
de Geest. Zetje hart open voor Hem.
Doe meer met de gaven van de
Geest, want we zijn enorm rijke ko
ningskinderen. Jezus heeft een ver
mogen met gaven naar de gemeente
gestuurd. Benut die door de Geest
de ruimte te bieden. God heeft een
grote droom met deze gemeente, een
gemeente met kleine kracht", aldus
Elly Littel in haar intredepreek.
Haar jongste dochter Annelotte
werkte met twee liederen mee aan
deze feestelijke dienst, waarin orga
nist Kees Droogers de samenzang
begeleidde. De nieuwe pastor werd
met bloemen welkom geheten door
de deelnemers aan de kinderneven-
dienst o.l.v. Marie-José Nijssen.
Afgevaardigden van de plaatselijke
Hervormde Gemeente en St. Willi-
brordusparochie, alsmede de zuster-
gemeenten uit Poortvliet. Anna Ja-
cobapolder en Tholen woonden de
bijzondere dienst bij. Er waren zo'n
110 belangstellenden. Normaal zijn
er 70-80 zitplaatsen in de kerkzaak
waarvan er 40-50 bezet zijn in de
zondagse eredienst. De ruimte wordt
ook gebruikt voor de repetities van
het interkerkelijk jeugdkoor Poly
hymnia en de cantorij van de Gere
formeerde Kerk Oud-Vossemeer.
De Korte het tijd om naar rustiger
oorden te verhuizen. Hij begon op 1
januari 1981 in Zeist„Een normale
christelijk nationale school met 180
kinderen toen ik er kwam en 225
toen ik er wegging." Het was een
wereld van verschil. „Ik liep een
week pleinwacht op de school in
Zeist. Er is een keer een kind bij me
geweest dat me kwam vertellen dat
een ander kind haar knikker had af
gepakt. In Den Haag waren ze wel
met iets anders gekomen."
Het was een hele rustige school met
een heel andere populatie. „Een
beetje elitair. Dat hoorde je gelijk.
Hier in Sint-Maartensdijk worden de
volwassenen al snel door de kleinste
kinderen bij hun voornaam ge
noemd. daar was het meestal meneer
en mevrouw. Toen ik hier voor het
eerst op het schoolplein kwam en
aan een van de kinderen vroeg waar
het bestuurslid Jansen was, zeiden
die kinderen tegen me: o, je bedoelt
Bart. Ik kende de Thoolse sfeer wel,
maar dat had ik nou net niet ver
wacht."
Vijftien jaar en zeven maanden was
De Korte verbonden aan de school
in Zeist. „Ik wilde terug naar Zee
land. terug naar mijn roots. Toen ik
het vertelde dat ik wegging, sloeg
dat in als een bom. We reden al veel
van Zeist naar Tholen waar we alle
bei onze familie hebben. Onze eigen
kinderen waren getrouwd. Ik ben er
van overtuigd dat vijftien jaar op een
school lang genoeg is. Ik had sterk
het gevoel dat ik toe was aan een
nieuwe uitdaging. Ik had een impuls
nodig. Alles liep er gesmeerd, maar
ik raakte er op een dood spoor."
De Korte hoorde van de vacature op
de Juliana van Stolberg van iemand
die bij hem op bezoek was. „Maar er
werd ook bij verteld dat de termijn
van sollicitatie al voorbij was. Ik heb
alsnog gesolliciteerd en ben aange
nomen."
In Sint-Maartensdijk speelde De
Kone een thuiswedstrijd. „Ik kwam
als nieuweling, maar ik wist meer
van de omgeving en van de familie
van de ouders dan mijn collega's. Ik
krijg ook kinderen van mensen die
vroeger bij mij in de klas gezeten
hebben."
Kinderen zijn wel veranderd, vindt
De Korte. „Ze zijn directer en onrus
tiger. En er zijn ook zoveel facilitei
ten die het leven makkelijker maken
terwijl er toch minder tijd is. In zijn
algemeenheid vind ik dat het de kin
deren wat te gemakkelijk gemaakt
wordt. Dat ze te snel wat krijgen en
er te weinig moeite voor hoeven te
doen."
Als De Korte voor de klas staat,
geeft hij het liefst rekenen en taal.
In Zeist was zijn functie vooral van
achter een bureau, zegt hij. „Maar
voor de klas staan, kinderen leren
lezen en rekenen, is toch de portee
van je beroep. Dat is mijn ideaal.
Het liefst met een dolletje er bij. Re
Het is voor de kinderopvang lastig
om een ouderraad samen te stellen.
In de gemeenteraad stelde E. Frig-
ge-Hogesteeger (VVD) voor om er
in Tholenderwijs aandacht voor te
vragen. Wethouder M.A.E. Velt
huis raadde dat af. Ze erkende wel
dat het lastig is omdat ouders vaak
werken en weinig tijd hebben,
maar vond het middel te zwaar.
„We kennen de inspanningen van
de mensen van de kinderopvang.
Het heeft meer tijd nodig. Als we
een oproep plaatsen, is dat schieten
met een kanon. Te ongericht."
Maar Frigge vond toch dat het be-
VERVOLG KANTONGERECHT
Het verdwijnen van de kantonge
rechten in Tholen en Zierikzee bete
kent dat ook M. van den Dorpel een
functie kwijt raakt. De 81-jarige
Tholenaar is al 25 jaar suppoost op
de zittingsdagen. „Tevoren fungeer
de altijd iemand van de rijkspolitie
als ordebewaarder, maar wegens per
soneelsgebrek stopte de groepscom
mandant daar mee. De rechtbank in
formeerde vervolgens op het
notariskantoor tegenover het stad
huis of ze iemand wisten voor de
functie. Mijn buurman werkte daar
en die zei: dat is iets voor jou. Ik heb
me aangemeld en na enkele gesprek
ken werd het contract ondertekend.
Medio 1982 ben ik begonnen", ver
telt Van den Dorpel. Hij zorgt er
sindsdien voor dat op zittingsdagen
van het kantongerecht het gebouw-
open is, zet koffie en maakt dat in de
trouwzaal alles gereed staat. Verder
roept hij de mensen, die in de hal
moeten wachten, op als ze aan de
beurt zijn. „En ik moet de orde be
waren. Maar eigenlijk heb ik nooit
iets geks meegemaakt. Er zijn na
tuurlijk wel eens boze reacties, voor
al van jonge jongens, maar daar
word ik niet warm of koud van."
Sinds een jaar of vijftien was Van
den Dorpel ook suppoost in Zierik
zee, waar maandelijks twee zittings
dagen waren. „Daarvoor ben ik door
kantonrechter Melens gevraagd." In
de Duivelandse stad is het kantonge
recht verschillende keren verhuisd.
Van het historische gerechtsgebouw
Kruiningen (0113) 571758
kenen vind ik een prachtig vak om
uit te leggen. En dan vooral prak
tisch rekenen zodat kinderen weten
wat ze kunnen halen in de winkel
als ze door hun moeder om bood
schappen worden gestuurd."
Het advies van de school voor de
vervolgopleiding is belangrijk.
Soms willen ouders daar van afwij
ken. „In Zeist was er een kind met
een mavo-advies, maar de ouders
wilden het perse naar het christelijk
lyceum doen. Dat was gewoon een
hype. Als je dat dan niet adviseerde,
dan had je de poppen aan het dan
sen. Hier hebben de ouders meer
vertrouwen in het advies van de
school. Ze nemen het op basis van
argumenten snel over. Een enkele
keer hoor je wel eens dat ze kind lie
ver naar het vmbo willen sturen om
dat ze er dan zeker zijn van de kans
van slagen. Ouders hier stimuleren
hun kinderen wel om door te leren,
maar minder indringend dan in een
plaats als Zeist."
De Korte is er vanwege zijn gezond
heid een paar maanden uit geweest.
In juni werd hij getroffen door een
hartinfarct nadat er een vernauwing
in de bloedvaten bij hem was gecon
stateerd. Hij werd geopereerd en is
na de vakantie weer halve dagen met
werken begonnen. „De laatste we
ken weer volle dagen, maar dat was
te veel. Ik moest een stapje terug
doen en beperk me nu alleen tot de
ochtenden. Naast alle dankbaarheid
dat ik hier mag zitten, had ik gedacht
mijn taak op een andere manier te
kunnen afronden. Maar waar praart
ik over? We zijn God heel dankbaar
dat de afgelopen veertig jaar geken
merkt zijn door een goede gezond
heid zonder ziektedagen, waarin we
de kracht kregen om dag in dag uit
naar school te kunnen gaan."
De Korte heeft wel al het bestuur op
1 maart laten weten dat hij op 1
maart 2008 wil stoppen. „Toen wist
ik nog niets van vernauwde bloedva
ten. Nu hoor ik dat er mensen zeg
gen dat ik ermee ophoud vanwege
dat infarct. Zaken gaan een eigen le
ven leiden. Dat is vaak heel verve
lend."
De school is ruim 50 jaar geleden
door gedreven leden van de Maar
tenskerk opgericht. „Maar ouders
uit de verschillende protestants-
christelijke kerken kunnen met hun
kinderen hier terecht. Kerkelijke
achtergrond maakt voor ons school
team in de benadering van de kinde
ren geen enkel verschil. Of je nou
van kerk A of van kerk B bent. Dat
staat ook duidelijk in onze school
gids. Alle kinderen hier op school
verdienen aandacht en respect, wat
hun denkwijze of manier van gelo
ven ook is."
Woensdag wacht De Korte een ver
rassing. Hij heeft een uitnodiging
gekregen, maar wat er staat te ge
beuren weet hij niet. Hij wacht maar
rustig af.
langrijk was om er aandacht voor
te vragen.
Toen Frigge het woord werd gege
ven ontstond er de nodige hilariteit
in de raadzaal omdat burgemeester
W. Nuis haar aansprak als me
vrouw Klippel. Klippel. die recht
tegenover Frigge zit, keek er van
op. „Ik weet nergens van, hoor."
Nuis verontschuldigde zich voor de
verspreking.
Zeeuwse jongeren debatteren
maandag tijdens het nationaal
jeugddebat samen met andere jonge
ren in de Tweede Kamer met minis
ters. Zij voelen de bewindspersonen
aan de tand over tolerantie, samenle
ven, beeldvorming over jongeren,
discriminatie en klimaatverbetering.
naar het stadhuis en enkele jaren ge
leden naar het nieuwe gemeentehuis.
Van den Dorpel kijkt met plezier te
rug op de afgelopen periode. „Het
was leuk om te doen. En om al die
verhalen van de mensen aan te ho
ren."
Op de laatste Thoolse strafzitting
zijn 54 zaken behandeld, die in drie
categorieën uiteen vallen: 20 gijze-
lingsverzoeken in verband met het
niet betalen van boetes; elf Mulder
zaken. waarbij mensen bezwaar ma
ken tegen administratief afgehandel
de verkeersovertredingen; en 23
strafzaken. In vier gevallen betreft
het zaken van minderjarigen die ach
ter gesloten deuren behandeld wor
den. Elf mensen komen naar de
strafzitting - verschijnen is niet ver
plicht - en twaalf doen dat niet. Deze
laatste worden aan het eind van de
middag bij verstek veroordeeld.
Tholen had een kantongerecht
sinds 1838. Bijna een eeuw la
ter. in 1934, werd het eiland bij
het kanton Bergen op Zoom ge
voegd waar al sinds 1928 ook
de Thoolse zaken behandeld
werden. Vanaf 1941 ressorteer
den Tholen en Sint-Philipsland
onder het kanton Zierikzee. De
zittingen hiervan zijn na de
inundatie in 1944 tijdelijk naar
Tholen verplaatst. Sinds 1948
hield het kantongerecht maan
delijks zitting in het stadhuis
aan de Hoogstraat, maar daar
komt na 59 jaar een einde aan.
www.bouwraadhuis.nl
Advertentie I.M.
„We hebben het als wonderlijk ervaren dat het zover is." Consulent ds.
F. Broere uit Tholen brengt daarmee de gevoelens onder woorden van
de 103 leden tellende Gereformeerde Kerk in Oud-Vossemeer. Zondag
morgen kreeg de kleine kerkelijke gemeente een pastor in de persoon
van de 48-jarige mevr. P.N. Littel-van Dommele uit Willemstad. De zon
scheen uitbundig over de kerk in de Hofstraat.
Kerkenraad en pastor voor de Gereformeerde Kerk aan de Hofstraat in Oud-Vossemeer, v.l.n.r. ouderling Giel Verkamman, kerkelijk werker
Elly Littel-van Dommele, ouderling Hannie Droogers-Vogel, diaken Marianne Blenkers-de Jager, diaken Foortje van Poortvliet-Polderman
en diaken Joop Versluijs.
