'Urenlang friemelen met een
rand stenen vind ik geweldig'
Zes ooievaars op stoppelveld
Minister Vogelaar en
haar Pvd-Achterbuurten
a
Jaar celstraf geëist voor
handel illegaal vuurwerk
Het doek valt voor
Thools kantongerecht
Huursubsidie
wordt terecht
teruggevorderd
Sinds 1838
Donderdag 30 augustus 2007
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Spijkers en planken kon hij als klein jongetje al niet laten
liggen. „Ik timmerde altijd alles aan elkaar, kon de spul
len niet los laten liggen. 'Die gaat de bouw in' zei mijn
moeder dan", blikt Arie Bijl uit Sint-Maartensdijk terug.
Haar voorspelling kwam uit, al ruilde hij de houten plan
ken en spijkers als snel in voor stenen en specie. Inmid
dels werkt de 42-jarige Bijl al een kwart eeuw als metse
laar bij restauratiebedrijf Huurman in Delft.
Onder de knie
Terug naar oud
Tholenaren
Stemmen
van lezers
Metselaar Arie Bijl uit Sint-Maartensdijk herstelt al 25 jaar bouwwerken
Jonkie
-pH
t ëmc-.' w*-
Romeinse kaarsen
Inwoners moeten voortaan naar Middelburg
Toen hij met een lts-diploma op
zak naar de Bergse streekschool
ging, moest hij een aantal maan
den wachten op een geschikte
werk/leerplaats. „Er zou een
schoolproject gestart worden bij
Uytdewilligen, maar dat is uitein
delijk nooit gebeurd." In eerste in
stantie wilde hij de opleiding tot
timmerman volgen, maar vader
Leen gooide roet in het eten. „Hij
werkte al bij Huurman. Ze hadden
twee extra metselaars nodig bij het
restaureren van de Sint-Gertrudis-
kerk in Bergen op Zoom en vroeg
of dit misschien iets voor mij
was." Arie besloot te solliciteren.
Beter metselen dan op school
rondlopen. Het werk beviel beter
dan verwacht. Het ging zelfs zó
goed dat de Smurdiekenaar be
sloot zijn opleiding tot timmerman
te laten varen en lessen tot metse
laar ging volgen. Op 9 augustus
1982 trad hij in dienst bij Huur
man en is er niet meer weggegaan.
„Ik ben altijd bij mijn eerste baas
gebleven", vertelt de jubilaris. „Er
zijn wel momenten geweest dat ik
heb rondgekeken, maar dan reali
seer je weer wat voor bijzonder
werk dit eigenlijk is. Dit vind je
nergens."
Bijl kijkt met goede herinneringen
terug naar zijn Peperbus-tijd. Hij
werkte in het begin met een vaste
groep van 25 medewerkers aan de
restauratie. „Dat was echt een
mooie tijd", glimlacht hij. Op de
tafel liggen albums vol foto's van
projecten waar hij de laatste 25
jaar aan gewerkt heeft. Veel af
beeldingen tonen hem en zijn va
der aan het werk aan de Bergse
kerk. „De restauratie moest góed
gebeuren. Liever wat langer aan
iets bezig, dan snel klaar met een
slecht resultaat. Ze keken niet naar
de uren. Door die instelling heb ik
het metselen goed geleerd", meent
Arie. Hoewel hij de vaardigheden
tijdens deze klus pas écht onder de
knie kreeg, was het wereldje van
stenen en specie hem al bekend.
„Ik ging op mijn tiende al opperen
met mijn vader. Ik maakte specie
aan en droeg stenen. Ik hielp mee
waar ik kon, het metselvak kende
ik dus al redelijk. Ik deed zowel
timmeren als metselen, dat is nog
steeds zo."
ïn 1987 was de restauratie van de
Gertrudiskerk bijna klaar. Het was
een van de grote projecten die
Huurman in die periode afrondde.
Zo waren ook de werkzaamheden
aan de koninklijke militaire acade
mie in Breda gereed. „Het werd
een lastige tijd, heel de bouw liep
leeg", herinnert de metselaar zich.
Het éedrijf in zijn toenmalige
vorm werd opgeheven en directeur
V.d. Salm maakte een doorstart
met slechts dertig werknemers.
Vanwege de weinige opdrachten,
besloot de directie het contract
van de medewerkers per week te
verlengen. Veel werklieden had
den geen vertrouwen meer in de
toekomst van het bedrijf en gingen
op zoek naar ander werk. Uitein
delijk bleven er slechts twee van
de zes timmermannen over. „Ook
metselaars met een timmerachter-
'grond werden hierdoor gevraagd
om mee te timmeren, daar hoorde
ik ook bij. Er werkten op het laatst
maar drie mensen aan de kerk,
timmerman Ad Lindhoud uit Sint-
Annaland, mijn vader en ik."
Het werkgebied van het Delfts
restauratiebedrijf bedekt Zeeland
tot Rotterdam. Toen het aantal op
drachten in Zeeland groeide, telde
Huurman - zeker in de jaren tach
tig - veel Tholenaren. „Huurman
had bij wijze van spreken wel
driekwart van het eiland in dienst.
Ik werkte een tijd met Adrie
Priem, Cees Scherpenisse en Jos
Guiljam aan de Hervormde kerk in
Wemeldinge." Later werd de ploeg
uitgebreid met Adrie Joppe uit
Scherpenisse. „Ik heb het altijd
goed naar mijn zin gehad. Ik ben
vanuit de schoolbanken zo het res
tauratieleven ingerold. Ik heb
nooit in de nieuwbouw gewerkt,
ook nooit willen werken. Restau
reren is mooier, vind ik. Je moet
zelf alles demonteren en vervol
gens het pand weer herstellen, te
rugbrengen in oude staat. Nieuw
bouw is vooral gevels zetten. Heb
je het ene rijtjeshuis klaar, dan
staat het volgende rijtje alweer te
wachten." De jubilaris voelt zich
meer op zijn gemak bij precisie-
karweitjes. „Ik sta liever heel de
dag met dertig stenen te priegelen
om een rand goed te krijgen dan
dat ik meters muren voor nieuw
bouw maak. Het is leuk om een
oplossing te vinden, dat is juist de
uildaging." Arie noemt als voor
beeld een van zijn eerste taken,
het restaureren van de zij-ingang
van de Peperbus aan de Kerk
straat. „Ik ben met mijn vader een
hele tijd bezig geweest aan die
twee bogen en de poort." Het is
één van die projecten waar hij
trots op is. „Als ik er tegenwoor
dig langsloop, geeft dat toch wel
een bijzonder gevoel. Het staat er
na al die jaren nog steeds mooi bij,
dat blijft fantastisch om te zien."
Ook van zijn omschakeling van
timmerman naar metselaar heeft
hij geen spijt gekregen. „Als ik
die timmerjongens zware balken
zie versjouwen, ben ik blij dat ik
voor dit vak gekozen heb. Ik ben
liever in oude boerenschuren be
zig met het afbikken en terugmet-
selen van muren. Ik geniet van dat
pas- en meetwerk."
Zo krijgt de metselaar bij een kerk
in Brouwershaven een flinke uit
daging voor de kiezen. Daar moest
bij de koorkerk de onderste 80
centimeter van de ondermuur ver
vangen worden. „Er moest een na
tuurstenen ronde afwerkrand ge
maakt worden, de uitvoerder had
geen idee hoe. Hij vroeg wat ik er
aan kon doen, gaf me de vrije
hand. Ik ben twee dagen lang aan
het zagen geweest, de opdracht
kostte ruim een week. Maar het
lukte me om binnen de gestelde
tijd de plint terug te zetten en bin
nen de prijs. Dat zijn de leuke din
gen."
Naast het opknappen van kerken
in de regio, wordt de jubilaris ook
ingezet bij het renoveren van wo
ningen. Zo werd de Smurdiekse
metselaar ook in Goedereede, bij
Ouddorp, gestuurd waar woningen
met beschermd stadsgezicht ge
restaureerd moesten worden.
Naast Arie ging hier ook zijn broer
Werd het volkshuisvestingsbeleid
onder de vorige minister. Dekker,
alsmaar gekker, deze minister kan
ër ook wat van. Minister Vogelaar
ziet ze vliegen blijkbaar, want met
haar probleemwijken slaat ze de
plank compleet mis. Niet alleen zijn
haar probleemwijken slecht geko
men volgens hoogleraar sociale geo
grafie Sako Musterd en 2 van zijn
medewerkers in een artikel in het
NRC, de oplossing is zo mogelijk
nog slechter. Zij wil de woningcoö
peraties tot bijna 10% van hun huur
opbrengsten beroven om haar op
lossing te bekostigen. En als die
Oplossing nou nog het bouwen c.q.
renoveren van woningen betrof, nee
het gaat vooral om projecten om
werkeloosheid terug te dringen als
in Leeuwarden. De leefbaarheid te
vergroten en integratie te verbete
ren. En zulke projecten zijn dan
meestal van het niveau van: het was
goed dat het er was, we dronken een
glas, deden een plas en alles bleef
Jzoals het was.
Weggegooid geld dus. Als het kabi
net nou nog had besloten om deze
probleemwijken aan te pakken met
geld wat zij bij de hogere inkomens
weghaalden, want volgens het SCP.
"sociaal cultureel planbureau, gaan
er meer belastingopbrengsten naar
hogere inkomens dan naar lagere,
terwijl het gemiddeld inkomen in
Nederland echt toch maar 28.000
euro is, onder modaal dus.
Nee ze halen het, zoals gewoonlijk,
bij de laagste inkomens die er sinds
1998 al 290 euro op achteruit zijn
gegaan, door verhoging van de vaste
lasten, zoals BTW en (gemeentelij
ke) belastingen, de euro, stijging
van huur en zorgkosten. En dan
vraag je je nog af waarom er voed-
selbanken zijn? Eten is dan 't enige
waarop je nog kan bezuinigen. Dit
kabinet met name heeft het altijd
over eigen verantwoordelijkheid,
nou gemeenten met probleemwij
ken, hou dan je eigen broek maar
omhoog en als je dat niet lukt, ja
dan moet je maar 's maar de billen
bloot. Want wat mij opviel bij het
bezien van de lijst met 18 gemeen
ten en 40 probleemwijken? Op
Heerlen na zijn het allemaal ge
meenten met de PvdA als grootste
fractie in de gemeenteraad en de
meeste PvdA-wethouders.
Dus PvdA-bestuur probleemwijk?
Dan hebben Bos en Vogelaar hele
maal wat uit te leggen. Bij de 17 ge
meenten van de lijst zit geen enkele
gemeente met CDA of VVD als
grootste fractie. Doen die het dan
beter dan? Het gros van de proble
men in de genoemde wijken komt
neer op een te laag inkomen en daar
helpt geen Vogelaarplan tegen, dat
geld verdwijnt in de zakken van de
gretige organisaties die de komende
jaren wel 's plannen zullen gaan
maken, die natuurlijk allemaal in de
kast verdwijnen, als het
geld op is. Daar helpt maar één
maatregel tegen die snel uitvoerbaar
is: maak de huren in de sociale huur
sector inkomensafhankelijk, dan
krijgen de laagste inkomens wat
meer ruimte en betalen tweeverdie
ners een gelijk percentage
of gaan ze de koopmarkt op. En ge
zien de problemen bij de huurtoe-
slaguitbetaling kan de uitvoering dan
beter terug naar de woningcoöpera
ties. In het oude gemeentehuis van
Oud-Vossemeer hing een bord met
een spreuk: Als het beleid ontbreekt,
lijdt het volk. Zowel voor huurders
als woningcoöperaties moet dit Vo
gelaarplan onaanvaardbaar zijn.
Cees Boogaart,
Willem van Beierenstraat 28,
4698 RS Oud-Vossemeer.
De zilveren jubilaris restaureert vooral kerken. Momenteel werkt Arie Bijl aan de Hervormde Kerk in Goudszwaard.
Johan aan de slag. Theo den En
gelsman uit Sint-Annaland was de
meewerkend uitvoerder. „Tachtig
procent van die huisjes was ge
woon verrot, er was echt jaren
niets aan gedaan. Er moesten
nieuwe daken op en nieuwe vloe
ren in. Aan de buitenkant moest de
oude stijl bewaard blijven. Het
waren drie dijkhuisjes, waar twee
grotere woningen van werden ge
maakt, wat heel veel metselwerk
betekent. Het waren gewoon té
kleine huisjes, dat botst met het
gewenste comfort van deze tijd."
Bij het plaatsen van de nieuw-
bouwramen, moest bijna heel de
gevel uit de huisjes gehaald wor
den. Er bleven slechts twee pilaar-
tjes over, weet Bijl. „Den Engels
man wist uit ervaring wat hij wel
en niet weg kon slopen, maar we
gaan soms tegen de grens. Je staat
dan te metselen met zo'n smal pi-
laartje stenen naast je, op zo'n
moment houd je je hart wel eens
vast."
Eindjaren tachtig was er te weinig
werk in Zeeland, waardoor de
Thoolse medewerkers ook in Delft
en Den Haag werden ingezet. Bijl
verrichtte veel metselwerk onder
leiding van opperman Cees Scher
penisse en werkte samen met
Adrie Priem, Henk den Boer en
Johannes van Oeffelen. Van hen
leerde de ervaren metselaar een
aantal foefjes. „Een aantal van
hen kwam uit de nieuwbouw en
ging ontzettend snel te werk. Ik
had vroeger natuurlijk wel het vak
geleerd, maar niet die snelheid van
de nieuwbouw. Johannes legde
bijvoorbeeld bepaalde systemen
uit die ik vanuit de restauratie niet
kende, maar al wel in de nieuw
bouw werden gebruikt."
Op een gegeven moment waren de
Thoolse medewerkers op een hand
te tellen. Sterker nog, op twee vin
gers: Theo den Engelsman en Arie
zelf. „We vulden elkaar goed aan.
Eerst deden we samen veel kleine
karweitjes, later ook grotere." De
verhouding tussen uitvoerder en
werklui veranderde wel in de loop
der jaren, meent hij. „Ik werk te
genwoordig veel zelfstandiger.
Vroeger stond de uitvoerder iedere
dag naast je om te vertellen wat je
moest doen. Dat is niet meer zo,
ze bellen een keertje naar je mo
biel. Je krijgt als metselaar nu een
tekening te zien en moet aan de
hand hiervan aan de slag, vroeger
kreeg je die tekening helemaal
niet te zien. Die bleef bij de uit
voerder. De tendens verschuift ge
woon wat."
Vijf jaar geleden werd de Smur
diekenaar leermeester. Hij pro
beert zijn enthousiasme voor het
vak over te dragen aan de 'nieuwe
generatie'. „Het was altijd mijn
droom om in de restauratie te wer
ken. Dit werk is echter niet voor
iedereen geschikt, je moet wel ge
duld op kunnen brengen", legt
Arie uit. Steeds meer jongeren in
teresseren zich bovendien voor
nieuwbouw, het herstellen van
monumentale onderkomens is niet
'in'.
Eén leerling stopte omdat hij de
druk niet aankon. „Je bent soms
een hele dag met één stukje bezig,
je ziet niet snel resultaat. Hij wil
de graag vooruit, eigenlijk de
groei zien. Dat is nu eenmaal niet
het geval bij restaureren. Soms
ben je urenlang met dertig stenen
voor één randje aan het friemelen.
Dat vind ik juist geweldig. Hij
vond het te priegelig en kon het
niet bolwerken." Momenteel leert
hij het vak aan de zeventienjarige
Wesley den Ouden uit Oud-Vosse
meer. De jonge metselaar toont
meer interesse en enthousiasme
dan zijn voorganger. „Hij doet
goed zijn werk. Het is niet altijd
even makkelijk, je moet bijvoor
beeld goed tegen het stof kunnen,
dat dwarrelt overal." Leermeester
Arie werkt momenteel in een
ploeg samen met onder andere Jos
Guiljam, Bert Bos en Jos van Dij-
ke uit Tholen. Het team wordt
veelal ingezet bij kleine restaura
tie- en onderhoudswerkzaamhe
den in de omgeving van Tholen.
„Het is een vrij jonge ploeg. Dat is
soms wel even wennen. Vroeger
was ik het jonkie, nu behoor ik tot
de oude gasten."
In 1982 startte de Smurdiekenaar bij restauratiebedrijf Huurman.
Hij werkte samen met vader Leen (links op foto) aan een grondige
opknapbeurt van de Sint-Gertrudiskerk in Bergen op Zoom.
Een ooievaar is nog altijd geen alledaagse vo
gel op Tholen. Als je er dan zes bij elkaar ziet,
is dat zeker bijzonder. Het overkwam de fa
milie Heijboer van de Paasdijkweg in Poort
vliet donderdagmorgen. Mevrouw Heijboer
zag de ooievaars op een stoppelveld naast
haar woning. De vogels zochten er voedsel. Ze
eten onder meer insecten. Volkomen op hun
gemak hupten de dieren een aantal uren rond
op de akker, die eigendom is van Budelpack
Copackers. De heer Heijboer vindt het een
mooi gezicht. Hij vertelt dat er in de struiken
bij zijn bedrijf, aan de rand van het dorp, vol
op vogels te zien en te horen zijn. „Een tijdje
geleden wilde iemand een vogelhuisje kopen
dat in onze kas hing. Toen ik het wilde pak
ken, bleek dat er een merel in zat te broe
den!"
Het aantal ooievaars in ons land liep in de 20e
eeuw door uiteenlopende oorzaken ziender
ogen terug. Begin jaren negentig kwam het
dier nauwelijks meer voor. Dankzij een speci
aal project dat Vogelbescherming opzette, zijn
er nu weer zo'n 500 broedparen te vinden.
if-nt;
15.
':'V
Vossemeerder eerder gepakt voor verboden vuurwerk
Er lag honderd kilo zwaar vuurwerk opgeslagen in een garage in Den
Bommel. Het verboden vuurwerk was afkomstig uit de Belgische grens
plaats Kapellen. De 46-jarige F. K. uit Oud-Vossemeer was hiervoor
verantwoordelijk. De man pendelde met het explosieve materiaal naar de
Randstad, waar hij verzekerd was van een behoorlijke klantenkring. De
lucratieve handel zou volgens het Openbaar Ministerie in Middelburg
een ton hebben opgebracht. De Tholenaar werd eind 2005 aangehouden,
nadat hij door de politie al lang in de gaten was gehouden. De man zat elf
dagen in voorlopige hechtenis en kwam daarna op vrije voeten. Vrijdag
diende zijn strafzaak bij de meervoudige economische strafkamer.
De ooievaars zochten op het stoppelveld en de aangrenzende akker, vlakbij de Schapenweg, naar voedsel.
Volgens rechtbankpresident J. Hop
mans mocht K. van geluk spreken dat
er geen ernstige ongelukken zijn ge
beurd. „Ik ben me wezenloos ge
schrokken toen ik het dossier las. U
hebt enorme risico's genomen door
met explosief materiaal over de weg
te rijden. Wat was er gebeurd als u een
aanrijding had gekregen?" En over de
opslag van kilo's zwaar vuurwerk
verwees Hopmans naar de vuurwer
kramp in Enschede. „Je zal maar in
een huis naast die garage wonen. Je
moet er niet aan denken dat de boel
was ontploft", sprak Hopmans op ern
stige toon.
Officier van justitie I. Koopmans had
het over een hardleerse verdachte, die
er zich door niets van laat weerhou
den om met de grootschalige invoer
van illegaal vuurwerk door te gaan.
De man was immers al een aantal ke
ren eerder gepakt met verboden vuur
werk. Zij wees ook op de gevaren van
het zware vuurwerk. Een werkstraf,
waartoe K. in december 2006 door de
Middelburgse politierechter was ver
oordeeld, was volgens haar geen optie
meer. De officier eiste een jaar gevan
genisstraf plus zes maanden voor
waardelijk. In de eis werd ook uitke
ringsfraude meegenomen. K. geniet
een wao-uitkering en zou zijn ver
diensten uit de verkoop van vuurwerk
tussen september 2002 en 21 decem
ber 2005 niet hebben opgegeven. Vol
gens de uitkeringsinstantie UWV gaat
het om een fraudebedrag van circa
40.000 euro.
De naam van verdachte viel tijdens
een politieonderzoek tegen een Chi
nees, die in Brabant een restaurant
heeft. Al gauw volgden er observaties
en telefoontaps. De gedragingen van
K. werden nauwlettend in de gaten
gehouden. Het vuurwerk werd bij een
bedrijf in Kapellen meestal op naam
van een firma gekocht. K. reed met
zijn auto vol geladen met siervuur
werk naar de Randstad, waar acht
mensen tot een vaste klantenkring be
hoorden. Enkele klanten namen voor
duizenden euro's aan vuurwerk af. De
politie hield de verdachte op 23 de
cember aan in de woning van zijn
zuster in Rijswijk. In zijn auto, die
voor de woning geparkeerd stond,
werden dozen met flowerbeds en Ro
meinse kaarsen aangetroffen.
Een groot arsenaal aan vuurwerk had
hij bij een kennis in Den Bommel in
de garage opgeslagen. De Chinese
rollen, flowerbeds, Romeinse kaar
sen, lawinepijlen en nitraatbommen,
die verdachte regelmatig binnen Ne
derland heeft gebracht, zijn in strijd
met de regelgeving van het Vuurwerk-
besluit. Zo was het vuurwerk niet
voorzien van een aanduiding geschikt
voor particulier gebruik, ontbrak het
plaatje voor het effect, stond op de
verpakking geen naam van de fabri
kant, geen identificatienummer noch
een productiejaar, en er was geen ge
bruiksaanwijzing.
In de auto werd ook een kraaienpoot
gevonden. „Het lijkt wel een span
nend smokkelboek", merkte Hop
mans op. K. wist dat hij door de poli
tie werd gevolgd. Zo had hij een keer
zijn auto in België achtergelaten toen
het hem te heet werd onder de voeten.
De man gaf toe dat de vuurwerkhan-
del in het laatste jaar (2005) uit de
hand gelopen was. „Het was voor mij
een snoepwinkel, een soort versla
ving", zei hij. „Maar er was ook veel
geld mee gemoeid. Het gaat om dui
zenden euro's. U was constant op uw
hoede voor de vuurwerkcontroles,
want daar heeft u ervaring mee. Des
ondanks bleef u maar doorgaan", re
ageerde Hopmans. Raadsman R. van
Voorst Vader betwistte de dagvaar
ding niet, maar plaatste wel vraagte
kens bij de omvang, de gevaren en het
financieel voordeel dat zijn cliënt zou
hebben genoten. „Sinds 2006 geldt er
een nieuw Vuurwerkbesluit, waarbij
de Romeinse kaarsen, flowerbeds en
Chinees vuurwerk als minder gevaar
lijk worden bestempeld. Hij is finan
cieel al zwaar getroffen door deze
zaak. Hij heeft schulden bij de Belas
tingdienst en het UWV." De advocaat
vroeg de rechtbank rekening te hou
den met de persoonlijke omstandig
heden - psychische problemen - en
zijn cliënt geen celstraf maar een
werkstraf op te leggen. De elf dagen
die K. heeft vastgezeten, hadden een
forse impact gehad. „Ik begin niet
meer aan vuurwerk, ik heb geleerd
van de gevangenis", zei hij. De recht
bank doet op 6 september uitspraak.
De minister van volkshuisvesting
heeft terecht ruim 2000 euro huur
subsidie teruggevorderd van me
vrouw T. (33) uit Tholen. Tot die uit
spraak komt de Raad van State naar
aanleiding van het hoger beroep dat
de vrouw had ingesteld tegen een be
slissing van de rechtbank Middel
burg. De Thoolse, van Marokkaanse
afkomst, moet de subsidie terugbeta
len die ze kreeg over de periode van
1 juli 2004 tot 31 december 2005. De
reden is dat haar dochtertje, destijds
één jaar oud, geen verblijfsvergun
ning had. Volgens de huursubsidie
wet moeten medebewoners van een
huis de Nederlandse nationaliteit
hebben óf rechtmatig in ons land
verblijven. De vrouw had dat kunnen
weten, oordeelt de Raad van State.
Op de zitting zes weken geleden
voerde haar advocaat aan, dat in ver
band met de hoge kosten het aanvra
gen van een verblijfsvergunning voor
het kind achterwege was gebleven.
De minister wil echter geen uitzon
dering maken en de Raad van State
geeft haar daarin nu gelijk.
De kogel is door de kerk: de zittingen van de kantonrechter in Tholen zijn
over een half jaar verleden tijd. De minister van justitie heeft het besluit
tot opheffing van Tholen als zogenaamde nevenzittingsplaats op 16 augus
tus gepubliceerd in het Staatsblad. Alleen lopende zaken worden nog in
Tholen afgehandeld, de inwoners moeten voortaan naar Middelburg.
In de afgelopen decennia heeft het
voortbestaan van het kantongerecht
in Tholen meerdere keren op de tocht
gestaan. Maar steeds was de uitkomst
dat de maandelijkse zittingen ge
handhaafd bleven. Dit keer heeft de
minister echter anders beslist. Net als
in Zierikzee, Oud-Beijerland, Mep-
pel en Beetsterzwaag valt in Tholen
het doek. Uiterlijk op 15 februari vol
gend jaar komt daarmee een einde
aan een tijdperk. Openbaar ministerie
en advocatuur stemmen in met de op
heffing. Het deurwaarderskantoor in
Tholen en het gemeentebestuur heb
ben evenmin bezwaren geuit, schrijft
de minister in de toelichting op het
koninklijk besluit (dat op 21 juli door
de koningin op haar vakantieadres in
Toscane is ondertekend). Ook van de
geboden mogelijkheid tot overleg is
door het gemeentebestuur geen ge
bruik gemaakt. Het verzoek tot op
heffing van de nevenzittingsplaatsen
in zowel Tholen als Zierikzee is, me
de op verzoek van het Middelburgse
rechtbankbestuur, gedaan door de
Raad voor de rechtspraak. Kostenbe
sparing en een efficiëntere werkwijze
lagen aan het verzoek ten grondslag.
De minister laat het relatief geringe
aantal zaken dat in Tholen wordt be
handeld meewegen, alsmede de
kwetsbaarheden in de bedrijfsvoering
en het efficiencyverlies. Van de 2039
kantonzaken (10% van het totale aan
bod) die in 2004 door Zierikzee wer
den afgedaan, zijn er 788 (dat is
39%) in Tholen - dat als nevenzit
tingsplaats van Zierikzee wordt aan
gemerkt - behandeld; dat wil zeggen
66 zaken per dag. Er zijn dat jaar vol
gens de minister in totaal 24 zittings
dagen geweest, terwijl het aanbod er
eigenlijk hooguit zes vergde. In de
Tweede Kamer hebben met name Pv
dA en CDA zich kritisch opgesteld,
vooral in verband met de lange reis
tijd met het openbaar vervoer om van
Tholen bij de rechtbank in Middel
burg te komen. Het CDA heeft nog
geopperd om Tholen bij het kanton
gerecht Bergen op Zoom onder te
brengen. De minister heeft dat niet
overgenomen en beide fracties heb
ben zich daarbij neergelegd. Volgens
de minister is Tholen voor inwoners
van het arrondissement Middelburg
slecht bereikbaar: slechts 1,9% kan er
met het openbaar vervoer komen bin
nen een halfuur of drie kwartier. Ook
speelt de geringe personeelssterkte
mee: 0,2 kantonrechter, 0,2 gerechts-
secretaris en één administratief me
dewerker samen met Zierikzee. Ten
slotte is de automatisering en de
beveiliging van die systemen voor de
minister een argument om de kleine
re zittingsplaatsen zoals Tholen op te
heffen.
Tholen kreeg in 1838 een eigen kantongerecht, in de plaats van het
vredegerecht. Het kanton werd ingedeeld bij het arrondissement Zie
rikzee en na de opheffing hiervan, in 1923, overgeheveld naar het ar
rondissement Breda. In 1934 werd het kanton Tholen bij Bergen op
Zoom gevoegd, waar toen al zes jaar alle Thoolse zaken werden behan
deld. De Duitse bezetter hevelde in 1941 Tholen en Sint-Philipsland
wat rechtspraak betreft weer over naar Zeeland. De eilanden ressorteer
den onder het kanton Zierikzee. Als gevolg van de inundatie werd de
zetel van dit kanton in 1944 zelfs tijdelijk naar Tholen verplaatst. Vier
jaar later werd bepaald dat er maandelijks een zitting in Tholen moest
plaatsvinden. En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven, elke der
de vrijdag van de maand. Sinds 2002 zijn de kantongerechten geen af
zonderlijke organisatie meer, maar een sector van de rechtbanken.