'Ploegje met ongelooflijk veel potentie'
'We raken als team steeds
beter op elkaar ingespeeld'
'Met Smerdiek dames omhoog kijken'
Ronny de Graaf: We zullen wel
als één van de favorieten starten
Vooruitblik
Aanvoerster Lenny Stoutjesdijk legt de lat een stuk hoger
Donderdag 30 augustus 2007
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
Thoolse trainer Ko Stoutjesdijk thuisgekomen bij gedreven Noad '67
Balans
Flirten
Discipline
WHS-doelmcin Elenbaas optimistisch over nieuwe competitie
Pleziervoetballer
Kritiek
Doelpunten
Prijzen
Gedragsregels
Omhoog
Tholense Boys is het aan stand verplicht om periodetitel te pakken
Aanvallend
In het weekeinde van 1 en 2
september begint de voet
balcompetitie. De zes
Thoolse clubs bereiden
zich inmiddels volop voor,
onder meer via bekerwed
strijden. We kijken met hen
vooruit. Wat zijn de ver
wachtingen? Vandaag ko
men de hoger spelende
clubs aan bod: de derde
klassers heren en eerste
klasser bij de dames.
Met zijn lange broek en forse pos
tuur is hij een opvallende verschij
ning in het doel van WHS. Anton
Elenbaas (26) viel in het verleden
ook wel eens op door fouten, mis
schien iets meer dan andere kee
pers. Elenbaas maakte de voorbije
seizoenen echter een sportieve
groei door en is onder trainer
Kees Stoutjesdijk opgeklommen
tot een vaste waarde. Het moeiza
me laatste jaar, waarin WHS zich
pas via een nacompetitie wist
te handhaven, behoort tot de
geschiedenis. Op sportpark de
Waaje wordt vooruit gekeken.
Ondanks een vrijwel ongewijzigde
spelersgroep moeten volgens Elen
baas betere resultaten geboekt
kunnen worden. „De middenmoot
moet voor ons haalbaar zijn."
Wie objectief de selectie door
neemt, ziet dat het geen makkelijk
karwei wordt voor WHS. Met na
me voorin, ook vorig jaar vaak het
zwakke punt van de ploeg, dreigen
problemen. Smaakmaker Patrick
van Schetsen is vanwege studie een
halfjaar niet beschikbaar, de jonge
spits Armando van der Repe heeft
vanwege een teenbrcuk nog niet
kunnen spelen en de rol van de hal
verwege het vorig seizoen afge
haakte Pieter Lindhoud is voorlo
pig onduidelijk. De mogelijke
rentree van Egbert Moerlapd wordt
pas na de winterstop verwacht. Met
Andreas Vroegop, Matthijs Bruijn-
zeel en Robin van Dijke wordt de
spoeling in de voorste lijn dun.
Niettemin is Elenbaas optimistisch.
„We raken steeds beter op elkaar
ingespeeld. En de jonge gasten die
er bij zijn gekomen, zijn echte
vrienden van elkaar. Het groeps
proces staat bovenaan, zeker na de
wrijvingen van vorig sei/oen."
Na een voorspoedige start, waarbij
de eerste periodetitel bijna in de
wacht werd gesleept, vertoonde het
doorgaans zo eendrachtige WHS
de voorbije winter plots haar
scheurtjes. Patrick Ketting, Pieter
Lindhoud en Hans van den Ouden
haakten om uiteenlopende redenen
af. De automatismen verdwenen uit
het elftal en ook de sfeer werd min-
race waren. Na de winter miste Stout
jesdijk vrijwel geen wedstrijd meer
van zijn nieuwe club. zoals hij ook de
eerste tegenstander in de competitie.
VCK, onlangs al aan het werk zag.
Het tekent de betrokkenheid en bezie
ling van de Smurdiekse coach die
zich het liefst hult in een wolk van be
scheidenheid. Zijn vertrek bij Strijen
en de keuze voor Noad baarden op
zien. „Misschien heb ik iets te oppor
tunistisch gehandeld bij Strijen. Het
was na een verloren wedstrijd en er
waren al wat conflictjes geweest. De
manager bemoeide zich naar mijn zin
iets teveel met technische zaken. La
ter hebben we het met alle betrokken
mensen goed uitgepraat. Ik heb er nog
steeds vrienden, en spijt heb ik niet
van mijn besluit. Het heeft me wel
een beetje pijn gedaan dat er vraagte
kens werden geplaatst bij mijn keuze
voor Noad. Vanuit het verleden be
staat het beeld dat het geen leuke
ploeg is om tegen te voetballen. Noad
wordt nog altijd geassocieerd met fy
siek en hard voetbal. Ten onrechte.
Het is juist een ploeg die kiest voor
verzorgd spel, met een keeper die ei
genlijk te goed is voor dit niveau en
met talenten die ik al lang in mijn
boekje zou hebben staan als ik onaf
hankelijk scout was."
Stoutjesdijk is als talentenjager nog
altijd nauw betrokken bij hoofdklas
ser Hoek en maakt deel uit van de se
lectiecommissie van de Zeeuws elf
tallen onder en boven 23 jaar. Hij
heeft ook een naam opgebouwd als
het gaat om het trekken aan spelers.
Onmiddellijk na het bekend worden
van zijn overstap naar Noad zoemde
de geruchtenmachine op volle toeren.
Uiteindelijk kozen alleen oud-speler
Geense (Halsteren) en de met een
Fluplandse vriendin verkerende Wil
jan Lisseveld (SPS) voor een verblijf
aan de Zijpestraat. Stoutjesdijk moet
lachen als zijn imago ter sprake komt.
Deels is het waar, bekent hij, maar
ook is er nuancering nodig. „Ik wil
niet huichelen en niets verbloemen.
Voor Iwan Geense ben ik tot op het
bot gegaan en heb ik al mijn charmes
in de strijd gegooid. Hij is een aan
winst, als voetballer en als mens. Wil
jan Lisseveld volg ik al jaren en hij
ligt nu al goed in de groep. Voor de
rest is er veel verzonnen. Er zouden
Setallanders met me meegaan, weet
ik het allemaal. Vaak gebeurt het an
dersom. Toen bekend werd dat ik naar
Noad zou gaan, begonnen sommige
spelers juist met mij te flirten. Noad
zelf gaf al heel vroeg aan dat het ver
trouwen had in de eigen groep. Ge
rard Noorthoek, de secretaris van No
ad, heeft zelfs spelers afgeraden om
over te stappen."
Niet dat Stoutjesdijk tegen het bunde
len van talent is, integendeel. De
stand van zaken in het Thoolse voet
bal doet hem pijn. Bescheiden clubjes
die worstelen zonder uitzicht op spor
tief succes, een eilandelijke selectie
die niet meer in actie komt, graag zou
hij het anders zien. „Met de juiste vi
sie en de juiste mensen aan het roer
kan een Thoolse selectie uitgroeien
tot een succes. Maar dan moet je het
niet uit de losse pols doen, en niet de
clubs het beleid laten bepalen. Als je
kiest voor een vertegenwoordiging
van dlle verenigingen, blijft het recre
atief. Met een technische staf die gaat
voor kwaliteit en met de vrijheid om
sponsors te werven, kan zo'n selectie
een geweldige impuls voor het Thool
se voetbal betekenen. De angst voor
het eigen hachje regeert bij veel be
stuurders, ten onrechte. Als jonge spe
lers echt goed zijn, gaan ze toch wel
weg. Ik zie het er voorlopig niet van
komen. We kunnen hier op hel eiland
nog niet eens samen een toernooi or
ganiseren." Met een Thools elftal
deelnemen aan de competitie is vol
gens Stoutjesdijk helemaal een uto
pie. „Daar is de tijd niet rijp voor. Er
zijn ook maar een paar clubs waar dat
misschien zou kunnen. Noad is daar
helemaal de vereniging niet voor,
WHS ook niet. Dat zijn toch gemeen
schappen die wat op zichzelf zijn. Bij
Tholense Boys als club uit een groei
kern is er misschien ooit draagvlak
voor en bij Smerdiek hebben ze met
Wim Scherpenisse iemand die weet
hoe je de voor zo'n project noodzake
lijke sponsoring op een goede manier
moet organiseren."
Voorlopig concentreert Stoutjesdijk
zich op het eigen Noad '67. Hij heeft
zich omringd met tal van goed in de
vereniging ingevoerde mensen die vi
tale taken voor hun rekening nemen.
Zo zijn de hoofdsponsors Edwin Ha-
ge en Erwin Kot respectievelijk
grensrechter van het eerste en trainer
van de reserves, een taak waarvoor
ook routinier Bram Filius is ingescha
keld. Jaap van Oudenaarde is assistent
geworden, waardoor Stoutjesdijk in
de gelegenheid is om specifiek te trai
nen. Waar zijn voorganger Ton van
der Spaan strandde op het invullen
van de randvoorwaarden, kreeg de
Smurdiekse coach het wel voor el
kaar. Ook de door Van der Spaan
soms gehekelde discipline wordt aan
getrokken, belooft Stoutjesdijk. „Ik
ben als trainer nu eenmaal een klein
dictatortje. Ik hoef niet met die jon
gens te gaan stappen en vrienden te
worden. Als ik linksom zeg, is het
linksom." Stoutjesdijk heeft alle ver
trouwen in het nieuwe seizoen. Ril-
landia, Dauwendaele en Duiveland
zijn volgens hem de belangrijkste ti-
telfavorieten. De opsomming wordt
gevolgd door een veelbetekenend
lachje. „Die drie ploegen gaan voor
het kampioenschap, en misschien nog
een vierde..."
Zijn netwerk en kennis van het spelletje zijn legendarisch. Dit seizoen
profiteert Noad '67 van de kwaliteiten van Ko Stoutjesdijk, de 55-jarige
trainer uit Sint-Maartensdijk. Na verbintenissen met ambitieuze Zuid-
Hollandse clubs als Stellendam en Strijen is Stoutjesdijk terug in eigen
streek, nota bene bij de vereniging waar hij in het begin van zijn loop
baan zes jaar werkzaam was. De verwachtingen zijn hoog gespannen.
Omdat het jonge Noad dit voorjaar slechts op het nippertje deelname
aan de nacompetitie misliep. En omdat Stoutjesdijk het imago heeft
van succestrainer. Zelf waakt hij voor al teveel optimisme. „Als we het
beter doen dan vorig jaar en ons plaatsen voor de nacompetitie, ben ik
geweldig trots op de groep."
Stoutjesdijk is voorzichtig. Hij is door
de wol geverfd in het voetbalwereldje.
Uit ervaring weet hij hoe snel het ho
sanna bij uitblijvende resultaten om
kan slaan in een negatieve stemming.
De bekernederlaag zaterdag tegen
Meto kwam hem daarom niet eens zo
slecht uit. De oefencampagne van
Noad '67 verliep zo vlot, dat het 'Ko-
effect' reeds de kop begon op te ste
ken. De ploeg scoorde er stevig op tos
en aanwinsten als Iwan Geense en
Wiljan Lisseveld lieten zich gelden.
Ook beloftevolle spelers als Rob den
Engelsman, Remy van Herk, Lars
Steijn en Wesley Kievit bevestigden
hun talent. Vrijwel zekere basisspe
lers als Arjan Moerland en Patrick
Kot kwamen door fysieke problemen
zelfs nog niet of nauwelijks aan spe
len toe. Opvallend was het scorend
vermogen van de ploeg. Volgens
Stoutjesdijk is dat het directe gevolg
van de nuances die hij in de speelwij
ze heeft aangebracht. „Ik moet begin
nen met het uitdelen van complimen
ten aan mijn voorgangers Peter van
Poortvliet en Ton van der Spaan. Ik
spring bij Noad op een rijdende trein.
Het is een ploegje met ongelooflijk
veel potentie. Het is ook een hecht
team in alle opzichten. Dat is de ver
dienste van mijn voorgangers. De jon
gens zijn geweldig gretig, gedreven
en fel. Juist daarom kies ik voor een
andere speelwijze. Ik wil meer voor
uit spelen en snel de bal veroveren.
Dan komen de doelpunten vanzelf."
Het lijkt er een beetje op dat Stoutjes
dijk bij Noad is thuis gekomen. Al re
delijk snel na zijn onverwachte op
stappen bij Strijen koos hij voor de
Fluplandse derdeklasser, hoewel ook
clubs als Flakkee en Rozenburg in de
,,De keeper van Noad zou ik allang in mijn boekje hebben staan als
ik onafhankelijke scout was reageert trainer Ko Stoutjesdijk.
der toen de punten uitbleven. Een
onderlinge confrontatie tussen se
lectiespelers in het uitgaansleven,
waarbij toevalligerwijs Elenbaas
als vredesstichter optrad, deed er
ook geen goed aan. Ternauwernood
werd de degradatie afgewend. „Er
viel ineens een brok ervaring weg"
blikt Elenbaas terug. „Ook het
spelsysteem veranderde noodge
dwongen. Jarenlang heeft WHS ge
leund op de acties over de linker
kant, eerst met Egbert en later met
Pieter. Ineens kon dat niet meer. De
balans in het elftal was negatief.
De selectie was en is ook zo jong.
Dan mag je niet verwachten dat je
ineens de sterren van de hemel
speelt."
Elenbaas heeft al meer generatie
wisselingen bij WHS meegemaakt.
Onder André Maas werd hij de op
volger van Jaap Verhoef. Johan
Sulkers gaf meestal de voorkeur
aan Arné van Vossen. Bij Kees
Stoutjesdijk is hij de onbetwistbare
eerste keus. Samen met de voorma
lige eerste doelman Kees Goedege-
buure werkt Elenbaas op de trai
ning hard aan het verbeteren van
zijn zwakkere punten, de voorzet
vanaf de vleugel en het meevoet-
ballen. „Ik ben nooit een groot ta
lent geweest. Ik heb er ook lang
over gedaan om in het eerste elftal
te komen. Ik ben eerst en vooral
een pleziervoetballer. Daarom had
ik het in het tweede met maatjes als
Jan Quisl en Franyois Bliek ook al
tijd goed naar mijn zin. In mijn be
nadering van de sport ben ik anders
dan bijvoorbeeld iemand als Perry
Snoep. Die wil voor zichzelf het al
lerhoogste bereiken. Dat streven
heb ik dus helemaal niet. Natuur
lijk wil ik wel altijd winnen, net als
Perry. Het belangrijkste is echter
dat ik het naar mijn zin heb."
De lange broek als handelsmerk is
voor Elenbaas, in het dagelijks le
ven calculator/werkvoorbereider bij
een ingenieursbureau in Dordrecht,
geen kwestie van bijgeloof of kou
kleumen. „Het is een gewoonte en
niets meer. Ik voel me er lekker in.
Soms heb ik het idee dat het me
voordeel brengt. Het ziet er niet flit
send uit. Mensen onderschatten me
daardoor wel eens." Met kritiek
heeft hij leren leven. „Na een goede
wedstrijd krijg je er een half dorp
aan vrienden bij. Als het slecht
gaat, ben je dc schuldige. Zo is het
leven van een keeper. Ik probeer me
zo weinig mogelijk aan te trekken
van wat ze langs de lijn zeggen of
Anton Elenbaas beschouwt zichzelf vooral als een pleziervoetballer:
„Het belangrijkste is dat ik het naar mijn zin heb."
in de krant schrijven en concentreer
me gewoon weer op de volgende
wedstrijd." Niets menselijks is
de Setallandse doelman echter
vreemd, getuige ooit de vervelende
tekst op de site van Serooskerke in
de aanloop naar een duel met WHS.
„Daarin werden mijn kwaliteiten
op een rotte manier in twijfel ge
trokken. Prompt dat ik toen de wed
strijd van mijn leven keepte."
WHS begint het seizoen meteen
met een uitwedstrijd bij Rillandia,
vooraf door iedereen bestempeld
als een belangrijke titelkandidaat.
De derby met Noad heeft Elenbaas
ook al onderstreept, mede omdat
zijn echtgenote van Sint-Philips-
land afkomstig is. „Als we tegen
Flupland verliezen, moet ik dat we
ken aanhoren. Dat mag dus niet ge
beuren." De competitiestart zal
volgens Elenbaas veel bepalen
voor de rest van het seizoen, zeker
met het hectische halfjaar uit de
vorige aflevering in het achter
hoofd. „De middenmoot moet voor
ons haalbaar zijn. Ook vorig jaar
deden we het niet slecht. We maak
ten alleen geen doelpunten, daar
lag het probleem. Naar mijn idee
gaat dat dit jaar beter lukken. Hoe
wel de resultaten in de voorberei
ding misschien niet tot de verbeel
ding spraken, hebben we toch
enkele goede partijen op de mat ge
legd. Ik denk dat we met z'n allen
de stijgende lijn te pakken heb
ben."
Na het afhaken van een drietal ervaren krachten wordt er het komend
seizoen bij Smerdiek meer dan ooit gerekend op de kwaliteiten van
Lennv Stoutjesdijk, de 22-jarige speelster uit Bergen op Zoom. De in
Sint-Maartensdijk geboren Stoutjesdijk staat aan de vooravond van
haar vijfde seizoen in de hoofdmacht. De voorbije twee jaar stonden bij
Smerdiek vooral in het teken van de strijd tegen degradatie. Mede door
de komst van enkele aanvallende versterkingen en een aangescherpte
discipline wordt de lat dit seizoen hoger gelegd, in ieder geval door de
nieuw bakken aanvoerster van het team. „Ik hoop op de topvijf en denk
ook dat dit mogelijk moet zijn. Er zit zoveel meer in deze groep."
Thuis kreeg ze het voetbal met de
paplepel aangereikt. Haar vader
Kees Stoutjesdijk, de huidige trai
ner van WHS, was in de beginjaren
haar voornaamste inspiratiebron.
Eigenlijk had ze geen aansporing
nodig. Het voetballen was er altijd
al, als vanzelf. Nog niet in haar ge
boorteplaats waar ze tot haar ze
vende woonde. In Sint-Maartens
dijk was het vooral bomen
klimmen en rolschaatsen. Op een
betonnen speelplaats bij het ouder
lijk huis in Halsteren kwam de bal
in haar leven. Nog altijd stuitert hi j
daar rond. elke dag opnieuw.
„Voetbal is alles voor mij. Je mag
zeggen dat ik behoorlijk fanatiek
ben."
Stoutjesdijk ging in teamverband
spelen in Nieuw-Vossemeer, bij
NVS waar haar pa op dat moment
hoofdtrainer was. Nog te jong voor
het meisjesteam. dus bij de jon
gens. Lachen, gieren, brullen was
het en apart verkleden in het
scheidsrechtershokje. Op haar tien
de maakte ze haar entree bij het
meisjesvoetbal en vrijwel onmid
dellijk sprongen haar kwaliteiten in
het oog. Stoutjesdijk aardde naar
haar vader en wilde nooit verlie
zen. Ze kon aardig tegen een bal
trappen en combineerde die vaar
digheid met bezieling en een ijze
ren toewijding. Veertien was ze,
toen ze met dispensatie mee ging
spelen bij de NVS-dames. Stout
jesdijk viel op en maakte deel uit
van de regionale selectie in haar
leeftijdscategorie, totdat de puber
teit in volle hevigheid ging woe
den. Problemen op school, moei
lijkheden met de coach van de
selectie, NVS was haar uitlaatklep
en vangnet. Ondertussen zat het da
mesvoetbal in haar geboorteplaats
in de lift. In het driehoekje van
Kees Stoutjesdijk, Wim Scherpe
nisse en de door haar als een oom
beschouwde Ko Stoutjesdijk pikte
de talentvolle voetbalster alle in
formatie op. Een eerste vrijage van
Smerdiek wees ze af. Toen NVS
degradeerde naar de vijfde klasse
van het zondagvoetbal en Smerdiek
op zaterdag juist een stapje hoger
deed tot in de tweede klasse, nam
ze een besluit. „Ik wilde hogerop,
ik wilde voetballen en daar kwam
ik bij NVS steeds minder aan toe.
Ik kon er oversteken van zestien
naar zestien, met twee vingers in
de neus. Ik wilde die meiden daar
ook niet in de steek laten, ver
wachtte niet dat het bij Smerdiek
net zo leuk zou zijn. Óp het eind
van het seizoen begon ik voorzich
tig mee te trainen bij Smerdiek.
Het klikte, ik besloot mijn ambities
te volgen."
Samen met iemand als Tina Dujak-
ovic stapte ze binnen bij Smerdiek.
Het bleek een enorme overgang
qua niveau, maar Stoutjesdijk
haakte verrassend snel aan. In het
eerste jaar op Haestinge miste het
team op een haar na de promotie en
werd ook de bekerfinale verloren.
Ondanks die teleurstellingen besef
te Stoutjesdijk dat ze haar plek had
gevonden, een club waarmee ze
prijzen kon pakken en zelfs vriend
schappelijk tegen Arsenal speelde.
Het jaar daarop werd zowel de pro
motie naar de eerste klasse afge
dwongen als de beker gepakt. De
randvoorwaarden rond het team
werden elk jaar een beetje beter en
Stoutjesdijk groeide mee. Als con
trolerende middenvelder was ze vo
rig seizoen met acht treffers top
scorer van het team. Zelf is ze
vooral bescheiden over haar capa
citeiten. „Ik ben niet iemand die
een tegenstander door de benen
speelt, er een dubbele schaar uit
gooit en de bal vervolgens in de
kruising slingert. Ik moet het heb
ben van werklust en probeer andere
speelsters altijd op te peppen. Ik
denk wel dat ik anderen kan stimu
leren en helpen het beste uit zich
zelf te halen. Ik wil altijd belang
rijk voor het team zijn, niet per se
door het maken van doelpunten
maar wel door te coachen en qua
inzet het goede voorbeeld te geven.
Als je het zo bekijkt, is die aan
voerdersband een logisch vervolg."
Smerdiek raakte deze zomer wel de
inbreng van Conny van der Laak,
Josca Jansen en Ramona van Tig-
gele kwijt. Ook verloor het team
daardoor meer van zijn Thoolse
wortels. De vervangers komen bij
Smerdiek tegenwoordig tot uit Bel
gië (Anderlecht) toe. De van SC
Gastel afkomstige Suzanne Hop
staken moet zorgen voor extra
doelpunten. Niet alleen werd er bij
de blauw-zwarten geïnvesteerd in
kwaliteit, ook de gedragsregels zijn
aangescherpt. Een goede zaak,
vindt Stoutjesdijk. „Met Wim
Scherpenisse hebben we een coach
die midden in de groep staat, niet
erboven. Voor een deel is dat een
kracht. Wim is iemand voor wie we
door het vuur gaan. We zijn mei
den, hebben soms onze problemen
en bij hem kunnen we altijd te
recht. Ik denk dat hij voor ons de
deur open doet als we midden in de
nacht zouden aanbellen. Deel uit
maken van de groep kan echter ook
averechts werken. Als Wim vier
keer iets moet zeggen voordat we
het lachend doen, dat is natuurlijk
niet goed. Het is daarom zaak dat
we het serieuzer oppakken en als
team meer volwassen worden. Dat
moet zich dit jaar vertalen in betere
prestaties."
Smerdiek, de voorbije twee seizoe
nen tot het laatst in degradatienood,
moet volgens Stoutjesdijk omhoog
kijken. „Natuurlijk zijn er ver
trouwde gezichten weg. Conny was
een kcepster zoals je ze zelden op
dit niveau vindt, Josca is altijd heel
belangrijk voor mij geweest en
heeft me de fijne kneepjes geleerd,
Ramona scoorde alleen de mooiste
doelpunten en liet de gemakkelijke
kansen liggen. Dat gaan we alle
maal missen. Er is geweldige kwa
liteit voor terug gekomen. Daarom
moeten we degradatie vergeten en
mikken op de topvijf." Stoutjesdijk,
werkzaam voor een Roosendaals
bedrijf dat etalages inricht en deco
reert, hoopt haar steentje bij te dra
gen. „Ik cross voor mijn werk door
het hele land en elk nieuw seizoen
is een piekperiode. Het vraagt veel
energie en tijd, maar ik hoop dat het
niet ten koste gaat van het voetbal.
Die bal kan ik niet missen."
Lering trekken uit het zo desas
treus verlopen vorige seizoen. Dat
is volgens Ronny de Graaf, de 26-
jarige rechtermiddenvelder van
Tholense Boys, het beste wat hij
en zijn ploeggenoten kunnen
doen. De in principe met de mees
te mogelijkheden gezegende selec
tie van het eiland Tholen degra
deerde naar de derde klasse. Het
vlaggenschip ging ten onder aan
een slechte trainingsopkomst, een
matige zelfdiscipline en onderling
gekrakeel. Hoewel de ploeg in
grote lijnen ongewijzigd is geble
ven, ziet De Graaf verbeteringen.
„We gaan positiever met elkaar
om."
Ronny de Graaf is niet de man van
de vloeiende volzinnen. Liever laat
hij zijn voeten spreken en speelt
hij vrijuit aan de rechterkant, geze
gend met een mooie traptechniek
en een gevoel voor de ruimte die
voor hem ligt. Ook vorig jaar stond
hij in de kleedkamer niet op toen
Tholense Boys langzaam in het
moeras wegzakte. Nochtans had
De Graaf recht van spreken. Als
een van de weinigen miste de te
genwoordig in Oud-Vossemeer
wonende voetballer vrijwel geen
training. Natuurlijk uitte hij zijn
onvrede over de gang van zaken
wel in kleine kring. Maar de louw-
tjes in handen nemen op het veld,
iets wat hij na bijna tien jaar in de
hoofdmacht misschien wel zou
mogen doen, nee, dat deed hij niet.
Sterker nog. ook De Graaf deelde
steeds meer in de malaise en haal
de niet het niveau van de jaren
daarvoor. „Op een gegeven mo
ment word je meegetrokken in die
negatieve spiraal. Het was een raar
seizoen, waarin we alles hebben
weggeven. Zeker de laatste wed
strijden zat het er niet meer in. Ter
wijl we zo goed gestart waren en
tegen de betere ploegen goed uit
de verf kwamen. Juist tegen dc
mindere tegenstanders lieten we
het afweten. De mentaliteit van
sommige spelers deugde niet. Je
moet het in deze sport wel met z'n
allen doen. Van negatief coachen
wordt niemand beter. Misschien is
het wel goed dat we gedegradeerd
zijn."
De voorbije zomer verloor Tholen
se Boys bovendien Piet de Graaff,
de man die er in het rampseizoen
met kop en schouders bovenuit
stak. De Graaff koos voor de ambi
ties en de vergoedingen van Flak
kee, waardoor de Tholenaren hun
enige bovenmodale speler kwijt
raakten. Mo Allali zocht teleurge
steld zijn heil bij zijn oude vereni
ging Smerdiek. Vanuit de jeugd
slaagde er in de voorbereiding nie
mand in om de sprong naar de ba
siself te maken, uitgezonderd Nick
de Lang die vorig jaar eigenlijk al
zijn stek veroverde. De overigen
moeten verder rijpen in het tweede
team en stromen mogelijk op ter
mijn door. Het gevolg is dat trainer
André Maas met een in feite afge
roomde selectie aan het seizoen in
de derde klasse moet beginnen. In
het voordeel van de Tholenaren
spreekt de indeling in de over het
algemeen als zwak betitelde Bra
bantse klasse. Volgens De Graaf is
dat geen garantie voor succes. „We
zullen wel als één van de favorie
ten starten. We zijn het aan onze
stand verplicht om tenminste een
periode te pakken. Misschien dat
we direct kunnen promoveren.
Kampioen worden zal moeilijk
zijn, want volgens de trainer zitten
er toch wel een paar goede clubs
tussen. Het ligt vooral aan onszelf
hoe ver we komen. Als de trai
ningsopkomst normaal is en we
het aantal schorsingen weten te be
perken. moeten we tot het eind
mee kunnen doen."
Zelf hoopt De Graaf zijn steentje
te kunnen bijdragen. „Langzamer
hand ben ik een van de oudgedien
den. Een leidersrol ambieer ik niet,
al zie ik het spelletje wel. Ik moet
nog altijd leren rustiger aan de bal
te worden. Dat gaat steeds beter.
Meeverdedigen is ook niet mijn
sterkste punt. Ook daar werk ik
aan. Ik moet het toch vooral heb
ben van mijn acties en mijn voor
zet. De vrije trappen, de hoek
schoppen en de penalty's, ook daar
heb ik mijn inbreng. In deze klasse
moeten we toch redelijk aanval
lend kunnen spelen en dat ligt mij
wel. Natuurlijk hebben we wel te
maken met het gemis van Piet de
Graaff. Zijn kwaliteiten waren
uniek. Op details zullen we anders
moeten gaan voetballen." Door de
indeling in de Brabantse klasse
loopt Tholense Boys wel een aan
tal streekduels mis. „Natuurlijk is
dat jammer. Spelen tegen WHS en
Noad is iets extra's. Dat zijn de
wedstrijden waar het om gaat. Dat
gemis moeten we dan maar com
penseren door in Brabant mee te
doen voor de bovenste plaatsen.
Ook dat brengt een bijzondere
spanning met zich mee."
Aanvoerster Lenny Stoutjesdijk stimuleert medespeelsters het beste
uit zichzelf te halen.
„Spelen in Brabant voor de bovenste plaatsen brengt ook een bijzondere spanning met zich mee meent
Ronny de Graaf.