'Ploegje met ongelooflijk veel potentie' 'We raken als team steeds beter op elkaar ingespeeld' 'Met Smerdiek dames omhoog kijken' Ronny de Graaf: We zullen wel als één van de favorieten starten Vooruitblik Aanvoerster Lenny Stoutjesdijk legt de lat een stuk hoger Donderdag 30 augustus 2007 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 15 Thoolse trainer Ko Stoutjesdijk thuisgekomen bij gedreven Noad '67 Balans Flirten Discipline WHS-doelmcin Elenbaas optimistisch over nieuwe competitie Pleziervoetballer Kritiek Doelpunten Prijzen Gedragsregels Omhoog Tholense Boys is het aan stand verplicht om periodetitel te pakken Aanvallend In het weekeinde van 1 en 2 september begint de voet balcompetitie. De zes Thoolse clubs bereiden zich inmiddels volop voor, onder meer via bekerwed strijden. We kijken met hen vooruit. Wat zijn de ver wachtingen? Vandaag ko men de hoger spelende clubs aan bod: de derde klassers heren en eerste klasser bij de dames. Met zijn lange broek en forse pos tuur is hij een opvallende verschij ning in het doel van WHS. Anton Elenbaas (26) viel in het verleden ook wel eens op door fouten, mis schien iets meer dan andere kee pers. Elenbaas maakte de voorbije seizoenen echter een sportieve groei door en is onder trainer Kees Stoutjesdijk opgeklommen tot een vaste waarde. Het moeiza me laatste jaar, waarin WHS zich pas via een nacompetitie wist te handhaven, behoort tot de geschiedenis. Op sportpark de Waaje wordt vooruit gekeken. Ondanks een vrijwel ongewijzigde spelersgroep moeten volgens Elen baas betere resultaten geboekt kunnen worden. „De middenmoot moet voor ons haalbaar zijn." Wie objectief de selectie door neemt, ziet dat het geen makkelijk karwei wordt voor WHS. Met na me voorin, ook vorig jaar vaak het zwakke punt van de ploeg, dreigen problemen. Smaakmaker Patrick van Schetsen is vanwege studie een halfjaar niet beschikbaar, de jonge spits Armando van der Repe heeft vanwege een teenbrcuk nog niet kunnen spelen en de rol van de hal verwege het vorig seizoen afge haakte Pieter Lindhoud is voorlo pig onduidelijk. De mogelijke rentree van Egbert Moerlapd wordt pas na de winterstop verwacht. Met Andreas Vroegop, Matthijs Bruijn- zeel en Robin van Dijke wordt de spoeling in de voorste lijn dun. Niettemin is Elenbaas optimistisch. „We raken steeds beter op elkaar ingespeeld. En de jonge gasten die er bij zijn gekomen, zijn echte vrienden van elkaar. Het groeps proces staat bovenaan, zeker na de wrijvingen van vorig sei/oen." Na een voorspoedige start, waarbij de eerste periodetitel bijna in de wacht werd gesleept, vertoonde het doorgaans zo eendrachtige WHS de voorbije winter plots haar scheurtjes. Patrick Ketting, Pieter Lindhoud en Hans van den Ouden haakten om uiteenlopende redenen af. De automatismen verdwenen uit het elftal en ook de sfeer werd min- race waren. Na de winter miste Stout jesdijk vrijwel geen wedstrijd meer van zijn nieuwe club. zoals hij ook de eerste tegenstander in de competitie. VCK, onlangs al aan het werk zag. Het tekent de betrokkenheid en bezie ling van de Smurdiekse coach die zich het liefst hult in een wolk van be scheidenheid. Zijn vertrek bij Strijen en de keuze voor Noad baarden op zien. „Misschien heb ik iets te oppor tunistisch gehandeld bij Strijen. Het was na een verloren wedstrijd en er waren al wat conflictjes geweest. De manager bemoeide zich naar mijn zin iets teveel met technische zaken. La ter hebben we het met alle betrokken mensen goed uitgepraat. Ik heb er nog steeds vrienden, en spijt heb ik niet van mijn besluit. Het heeft me wel een beetje pijn gedaan dat er vraagte kens werden geplaatst bij mijn keuze voor Noad. Vanuit het verleden be staat het beeld dat het geen leuke ploeg is om tegen te voetballen. Noad wordt nog altijd geassocieerd met fy siek en hard voetbal. Ten onrechte. Het is juist een ploeg die kiest voor verzorgd spel, met een keeper die ei genlijk te goed is voor dit niveau en met talenten die ik al lang in mijn boekje zou hebben staan als ik onaf hankelijk scout was." Stoutjesdijk is als talentenjager nog altijd nauw betrokken bij hoofdklas ser Hoek en maakt deel uit van de se lectiecommissie van de Zeeuws elf tallen onder en boven 23 jaar. Hij heeft ook een naam opgebouwd als het gaat om het trekken aan spelers. Onmiddellijk na het bekend worden van zijn overstap naar Noad zoemde de geruchtenmachine op volle toeren. Uiteindelijk kozen alleen oud-speler Geense (Halsteren) en de met een Fluplandse vriendin verkerende Wil jan Lisseveld (SPS) voor een verblijf aan de Zijpestraat. Stoutjesdijk moet lachen als zijn imago ter sprake komt. Deels is het waar, bekent hij, maar ook is er nuancering nodig. „Ik wil niet huichelen en niets verbloemen. Voor Iwan Geense ben ik tot op het bot gegaan en heb ik al mijn charmes in de strijd gegooid. Hij is een aan winst, als voetballer en als mens. Wil jan Lisseveld volg ik al jaren en hij ligt nu al goed in de groep. Voor de rest is er veel verzonnen. Er zouden Setallanders met me meegaan, weet ik het allemaal. Vaak gebeurt het an dersom. Toen bekend werd dat ik naar Noad zou gaan, begonnen sommige spelers juist met mij te flirten. Noad zelf gaf al heel vroeg aan dat het ver trouwen had in de eigen groep. Ge rard Noorthoek, de secretaris van No ad, heeft zelfs spelers afgeraden om over te stappen." Niet dat Stoutjesdijk tegen het bunde len van talent is, integendeel. De stand van zaken in het Thoolse voet bal doet hem pijn. Bescheiden clubjes die worstelen zonder uitzicht op spor tief succes, een eilandelijke selectie die niet meer in actie komt, graag zou hij het anders zien. „Met de juiste vi sie en de juiste mensen aan het roer kan een Thoolse selectie uitgroeien tot een succes. Maar dan moet je het niet uit de losse pols doen, en niet de clubs het beleid laten bepalen. Als je kiest voor een vertegenwoordiging van dlle verenigingen, blijft het recre atief. Met een technische staf die gaat voor kwaliteit en met de vrijheid om sponsors te werven, kan zo'n selectie een geweldige impuls voor het Thool se voetbal betekenen. De angst voor het eigen hachje regeert bij veel be stuurders, ten onrechte. Als jonge spe lers echt goed zijn, gaan ze toch wel weg. Ik zie het er voorlopig niet van komen. We kunnen hier op hel eiland nog niet eens samen een toernooi or ganiseren." Met een Thools elftal deelnemen aan de competitie is vol gens Stoutjesdijk helemaal een uto pie. „Daar is de tijd niet rijp voor. Er zijn ook maar een paar clubs waar dat misschien zou kunnen. Noad is daar helemaal de vereniging niet voor, WHS ook niet. Dat zijn toch gemeen schappen die wat op zichzelf zijn. Bij Tholense Boys als club uit een groei kern is er misschien ooit draagvlak voor en bij Smerdiek hebben ze met Wim Scherpenisse iemand die weet hoe je de voor zo'n project noodzake lijke sponsoring op een goede manier moet organiseren." Voorlopig concentreert Stoutjesdijk zich op het eigen Noad '67. Hij heeft zich omringd met tal van goed in de vereniging ingevoerde mensen die vi tale taken voor hun rekening nemen. Zo zijn de hoofdsponsors Edwin Ha- ge en Erwin Kot respectievelijk grensrechter van het eerste en trainer van de reserves, een taak waarvoor ook routinier Bram Filius is ingescha keld. Jaap van Oudenaarde is assistent geworden, waardoor Stoutjesdijk in de gelegenheid is om specifiek te trai nen. Waar zijn voorganger Ton van der Spaan strandde op het invullen van de randvoorwaarden, kreeg de Smurdiekse coach het wel voor el kaar. Ook de door Van der Spaan soms gehekelde discipline wordt aan getrokken, belooft Stoutjesdijk. „Ik ben als trainer nu eenmaal een klein dictatortje. Ik hoef niet met die jon gens te gaan stappen en vrienden te worden. Als ik linksom zeg, is het linksom." Stoutjesdijk heeft alle ver trouwen in het nieuwe seizoen. Ril- landia, Dauwendaele en Duiveland zijn volgens hem de belangrijkste ti- telfavorieten. De opsomming wordt gevolgd door een veelbetekenend lachje. „Die drie ploegen gaan voor het kampioenschap, en misschien nog een vierde..." Zijn netwerk en kennis van het spelletje zijn legendarisch. Dit seizoen profiteert Noad '67 van de kwaliteiten van Ko Stoutjesdijk, de 55-jarige trainer uit Sint-Maartensdijk. Na verbintenissen met ambitieuze Zuid- Hollandse clubs als Stellendam en Strijen is Stoutjesdijk terug in eigen streek, nota bene bij de vereniging waar hij in het begin van zijn loop baan zes jaar werkzaam was. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Omdat het jonge Noad dit voorjaar slechts op het nippertje deelname aan de nacompetitie misliep. En omdat Stoutjesdijk het imago heeft van succestrainer. Zelf waakt hij voor al teveel optimisme. „Als we het beter doen dan vorig jaar en ons plaatsen voor de nacompetitie, ben ik geweldig trots op de groep." Stoutjesdijk is voorzichtig. Hij is door de wol geverfd in het voetbalwereldje. Uit ervaring weet hij hoe snel het ho sanna bij uitblijvende resultaten om kan slaan in een negatieve stemming. De bekernederlaag zaterdag tegen Meto kwam hem daarom niet eens zo slecht uit. De oefencampagne van Noad '67 verliep zo vlot, dat het 'Ko- effect' reeds de kop begon op te ste ken. De ploeg scoorde er stevig op tos en aanwinsten als Iwan Geense en Wiljan Lisseveld lieten zich gelden. Ook beloftevolle spelers als Rob den Engelsman, Remy van Herk, Lars Steijn en Wesley Kievit bevestigden hun talent. Vrijwel zekere basisspe lers als Arjan Moerland en Patrick Kot kwamen door fysieke problemen zelfs nog niet of nauwelijks aan spe len toe. Opvallend was het scorend vermogen van de ploeg. Volgens Stoutjesdijk is dat het directe gevolg van de nuances die hij in de speelwij ze heeft aangebracht. „Ik moet begin nen met het uitdelen van complimen ten aan mijn voorgangers Peter van Poortvliet en Ton van der Spaan. Ik spring bij Noad op een rijdende trein. Het is een ploegje met ongelooflijk veel potentie. Het is ook een hecht team in alle opzichten. Dat is de ver dienste van mijn voorgangers. De jon gens zijn geweldig gretig, gedreven en fel. Juist daarom kies ik voor een andere speelwijze. Ik wil meer voor uit spelen en snel de bal veroveren. Dan komen de doelpunten vanzelf." Het lijkt er een beetje op dat Stoutjes dijk bij Noad is thuis gekomen. Al re delijk snel na zijn onverwachte op stappen bij Strijen koos hij voor de Fluplandse derdeklasser, hoewel ook clubs als Flakkee en Rozenburg in de ,,De keeper van Noad zou ik allang in mijn boekje hebben staan als ik onafhankelijke scout was reageert trainer Ko Stoutjesdijk. der toen de punten uitbleven. Een onderlinge confrontatie tussen se lectiespelers in het uitgaansleven, waarbij toevalligerwijs Elenbaas als vredesstichter optrad, deed er ook geen goed aan. Ternauwernood werd de degradatie afgewend. „Er viel ineens een brok ervaring weg" blikt Elenbaas terug. „Ook het spelsysteem veranderde noodge dwongen. Jarenlang heeft WHS ge leund op de acties over de linker kant, eerst met Egbert en later met Pieter. Ineens kon dat niet meer. De balans in het elftal was negatief. De selectie was en is ook zo jong. Dan mag je niet verwachten dat je ineens de sterren van de hemel speelt." Elenbaas heeft al meer generatie wisselingen bij WHS meegemaakt. Onder André Maas werd hij de op volger van Jaap Verhoef. Johan Sulkers gaf meestal de voorkeur aan Arné van Vossen. Bij Kees Stoutjesdijk is hij de onbetwistbare eerste keus. Samen met de voorma lige eerste doelman Kees Goedege- buure werkt Elenbaas op de trai ning hard aan het verbeteren van zijn zwakkere punten, de voorzet vanaf de vleugel en het meevoet- ballen. „Ik ben nooit een groot ta lent geweest. Ik heb er ook lang over gedaan om in het eerste elftal te komen. Ik ben eerst en vooral een pleziervoetballer. Daarom had ik het in het tweede met maatjes als Jan Quisl en Franyois Bliek ook al tijd goed naar mijn zin. In mijn be nadering van de sport ben ik anders dan bijvoorbeeld iemand als Perry Snoep. Die wil voor zichzelf het al lerhoogste bereiken. Dat streven heb ik dus helemaal niet. Natuur lijk wil ik wel altijd winnen, net als Perry. Het belangrijkste is echter dat ik het naar mijn zin heb." De lange broek als handelsmerk is voor Elenbaas, in het dagelijks le ven calculator/werkvoorbereider bij een ingenieursbureau in Dordrecht, geen kwestie van bijgeloof of kou kleumen. „Het is een gewoonte en niets meer. Ik voel me er lekker in. Soms heb ik het idee dat het me voordeel brengt. Het ziet er niet flit send uit. Mensen onderschatten me daardoor wel eens." Met kritiek heeft hij leren leven. „Na een goede wedstrijd krijg je er een half dorp aan vrienden bij. Als het slecht gaat, ben je dc schuldige. Zo is het leven van een keeper. Ik probeer me zo weinig mogelijk aan te trekken van wat ze langs de lijn zeggen of Anton Elenbaas beschouwt zichzelf vooral als een pleziervoetballer: „Het belangrijkste is dat ik het naar mijn zin heb." in de krant schrijven en concentreer me gewoon weer op de volgende wedstrijd." Niets menselijks is de Setallandse doelman echter vreemd, getuige ooit de vervelende tekst op de site van Serooskerke in de aanloop naar een duel met WHS. „Daarin werden mijn kwaliteiten op een rotte manier in twijfel ge trokken. Prompt dat ik toen de wed strijd van mijn leven keepte." WHS begint het seizoen meteen met een uitwedstrijd bij Rillandia, vooraf door iedereen bestempeld als een belangrijke titelkandidaat. De derby met Noad heeft Elenbaas ook al onderstreept, mede omdat zijn echtgenote van Sint-Philips- land afkomstig is. „Als we tegen Flupland verliezen, moet ik dat we ken aanhoren. Dat mag dus niet ge beuren." De competitiestart zal volgens Elenbaas veel bepalen voor de rest van het seizoen, zeker met het hectische halfjaar uit de vorige aflevering in het achter hoofd. „De middenmoot moet voor ons haalbaar zijn. Ook vorig jaar deden we het niet slecht. We maak ten alleen geen doelpunten, daar lag het probleem. Naar mijn idee gaat dat dit jaar beter lukken. Hoe wel de resultaten in de voorberei ding misschien niet tot de verbeel ding spraken, hebben we toch enkele goede partijen op de mat ge legd. Ik denk dat we met z'n allen de stijgende lijn te pakken heb ben." Na het afhaken van een drietal ervaren krachten wordt er het komend seizoen bij Smerdiek meer dan ooit gerekend op de kwaliteiten van Lennv Stoutjesdijk, de 22-jarige speelster uit Bergen op Zoom. De in Sint-Maartensdijk geboren Stoutjesdijk staat aan de vooravond van haar vijfde seizoen in de hoofdmacht. De voorbije twee jaar stonden bij Smerdiek vooral in het teken van de strijd tegen degradatie. Mede door de komst van enkele aanvallende versterkingen en een aangescherpte discipline wordt de lat dit seizoen hoger gelegd, in ieder geval door de nieuw bakken aanvoerster van het team. „Ik hoop op de topvijf en denk ook dat dit mogelijk moet zijn. Er zit zoveel meer in deze groep." Thuis kreeg ze het voetbal met de paplepel aangereikt. Haar vader Kees Stoutjesdijk, de huidige trai ner van WHS, was in de beginjaren haar voornaamste inspiratiebron. Eigenlijk had ze geen aansporing nodig. Het voetballen was er altijd al, als vanzelf. Nog niet in haar ge boorteplaats waar ze tot haar ze vende woonde. In Sint-Maartens dijk was het vooral bomen klimmen en rolschaatsen. Op een betonnen speelplaats bij het ouder lijk huis in Halsteren kwam de bal in haar leven. Nog altijd stuitert hi j daar rond. elke dag opnieuw. „Voetbal is alles voor mij. Je mag zeggen dat ik behoorlijk fanatiek ben." Stoutjesdijk ging in teamverband spelen in Nieuw-Vossemeer, bij NVS waar haar pa op dat moment hoofdtrainer was. Nog te jong voor het meisjesteam. dus bij de jon gens. Lachen, gieren, brullen was het en apart verkleden in het scheidsrechtershokje. Op haar tien de maakte ze haar entree bij het meisjesvoetbal en vrijwel onmid dellijk sprongen haar kwaliteiten in het oog. Stoutjesdijk aardde naar haar vader en wilde nooit verlie zen. Ze kon aardig tegen een bal trappen en combineerde die vaar digheid met bezieling en een ijze ren toewijding. Veertien was ze, toen ze met dispensatie mee ging spelen bij de NVS-dames. Stout jesdijk viel op en maakte deel uit van de regionale selectie in haar leeftijdscategorie, totdat de puber teit in volle hevigheid ging woe den. Problemen op school, moei lijkheden met de coach van de selectie, NVS was haar uitlaatklep en vangnet. Ondertussen zat het da mesvoetbal in haar geboorteplaats in de lift. In het driehoekje van Kees Stoutjesdijk, Wim Scherpe nisse en de door haar als een oom beschouwde Ko Stoutjesdijk pikte de talentvolle voetbalster alle in formatie op. Een eerste vrijage van Smerdiek wees ze af. Toen NVS degradeerde naar de vijfde klasse van het zondagvoetbal en Smerdiek op zaterdag juist een stapje hoger deed tot in de tweede klasse, nam ze een besluit. „Ik wilde hogerop, ik wilde voetballen en daar kwam ik bij NVS steeds minder aan toe. Ik kon er oversteken van zestien naar zestien, met twee vingers in de neus. Ik wilde die meiden daar ook niet in de steek laten, ver wachtte niet dat het bij Smerdiek net zo leuk zou zijn. Óp het eind van het seizoen begon ik voorzich tig mee te trainen bij Smerdiek. Het klikte, ik besloot mijn ambities te volgen." Samen met iemand als Tina Dujak- ovic stapte ze binnen bij Smerdiek. Het bleek een enorme overgang qua niveau, maar Stoutjesdijk haakte verrassend snel aan. In het eerste jaar op Haestinge miste het team op een haar na de promotie en werd ook de bekerfinale verloren. Ondanks die teleurstellingen besef te Stoutjesdijk dat ze haar plek had gevonden, een club waarmee ze prijzen kon pakken en zelfs vriend schappelijk tegen Arsenal speelde. Het jaar daarop werd zowel de pro motie naar de eerste klasse afge dwongen als de beker gepakt. De randvoorwaarden rond het team werden elk jaar een beetje beter en Stoutjesdijk groeide mee. Als con trolerende middenvelder was ze vo rig seizoen met acht treffers top scorer van het team. Zelf is ze vooral bescheiden over haar capa citeiten. „Ik ben niet iemand die een tegenstander door de benen speelt, er een dubbele schaar uit gooit en de bal vervolgens in de kruising slingert. Ik moet het heb ben van werklust en probeer andere speelsters altijd op te peppen. Ik denk wel dat ik anderen kan stimu leren en helpen het beste uit zich zelf te halen. Ik wil altijd belang rijk voor het team zijn, niet per se door het maken van doelpunten maar wel door te coachen en qua inzet het goede voorbeeld te geven. Als je het zo bekijkt, is die aan voerdersband een logisch vervolg." Smerdiek raakte deze zomer wel de inbreng van Conny van der Laak, Josca Jansen en Ramona van Tig- gele kwijt. Ook verloor het team daardoor meer van zijn Thoolse wortels. De vervangers komen bij Smerdiek tegenwoordig tot uit Bel gië (Anderlecht) toe. De van SC Gastel afkomstige Suzanne Hop staken moet zorgen voor extra doelpunten. Niet alleen werd er bij de blauw-zwarten geïnvesteerd in kwaliteit, ook de gedragsregels zijn aangescherpt. Een goede zaak, vindt Stoutjesdijk. „Met Wim Scherpenisse hebben we een coach die midden in de groep staat, niet erboven. Voor een deel is dat een kracht. Wim is iemand voor wie we door het vuur gaan. We zijn mei den, hebben soms onze problemen en bij hem kunnen we altijd te recht. Ik denk dat hij voor ons de deur open doet als we midden in de nacht zouden aanbellen. Deel uit maken van de groep kan echter ook averechts werken. Als Wim vier keer iets moet zeggen voordat we het lachend doen, dat is natuurlijk niet goed. Het is daarom zaak dat we het serieuzer oppakken en als team meer volwassen worden. Dat moet zich dit jaar vertalen in betere prestaties." Smerdiek, de voorbije twee seizoe nen tot het laatst in degradatienood, moet volgens Stoutjesdijk omhoog kijken. „Natuurlijk zijn er ver trouwde gezichten weg. Conny was een kcepster zoals je ze zelden op dit niveau vindt, Josca is altijd heel belangrijk voor mij geweest en heeft me de fijne kneepjes geleerd, Ramona scoorde alleen de mooiste doelpunten en liet de gemakkelijke kansen liggen. Dat gaan we alle maal missen. Er is geweldige kwa liteit voor terug gekomen. Daarom moeten we degradatie vergeten en mikken op de topvijf." Stoutjesdijk, werkzaam voor een Roosendaals bedrijf dat etalages inricht en deco reert, hoopt haar steentje bij te dra gen. „Ik cross voor mijn werk door het hele land en elk nieuw seizoen is een piekperiode. Het vraagt veel energie en tijd, maar ik hoop dat het niet ten koste gaat van het voetbal. Die bal kan ik niet missen." Lering trekken uit het zo desas treus verlopen vorige seizoen. Dat is volgens Ronny de Graaf, de 26- jarige rechtermiddenvelder van Tholense Boys, het beste wat hij en zijn ploeggenoten kunnen doen. De in principe met de mees te mogelijkheden gezegende selec tie van het eiland Tholen degra deerde naar de derde klasse. Het vlaggenschip ging ten onder aan een slechte trainingsopkomst, een matige zelfdiscipline en onderling gekrakeel. Hoewel de ploeg in grote lijnen ongewijzigd is geble ven, ziet De Graaf verbeteringen. „We gaan positiever met elkaar om." Ronny de Graaf is niet de man van de vloeiende volzinnen. Liever laat hij zijn voeten spreken en speelt hij vrijuit aan de rechterkant, geze gend met een mooie traptechniek en een gevoel voor de ruimte die voor hem ligt. Ook vorig jaar stond hij in de kleedkamer niet op toen Tholense Boys langzaam in het moeras wegzakte. Nochtans had De Graaf recht van spreken. Als een van de weinigen miste de te genwoordig in Oud-Vossemeer wonende voetballer vrijwel geen training. Natuurlijk uitte hij zijn onvrede over de gang van zaken wel in kleine kring. Maar de louw- tjes in handen nemen op het veld, iets wat hij na bijna tien jaar in de hoofdmacht misschien wel zou mogen doen, nee, dat deed hij niet. Sterker nog. ook De Graaf deelde steeds meer in de malaise en haal de niet het niveau van de jaren daarvoor. „Op een gegeven mo ment word je meegetrokken in die negatieve spiraal. Het was een raar seizoen, waarin we alles hebben weggeven. Zeker de laatste wed strijden zat het er niet meer in. Ter wijl we zo goed gestart waren en tegen de betere ploegen goed uit de verf kwamen. Juist tegen dc mindere tegenstanders lieten we het afweten. De mentaliteit van sommige spelers deugde niet. Je moet het in deze sport wel met z'n allen doen. Van negatief coachen wordt niemand beter. Misschien is het wel goed dat we gedegradeerd zijn." De voorbije zomer verloor Tholen se Boys bovendien Piet de Graaff, de man die er in het rampseizoen met kop en schouders bovenuit stak. De Graaff koos voor de ambi ties en de vergoedingen van Flak kee, waardoor de Tholenaren hun enige bovenmodale speler kwijt raakten. Mo Allali zocht teleurge steld zijn heil bij zijn oude vereni ging Smerdiek. Vanuit de jeugd slaagde er in de voorbereiding nie mand in om de sprong naar de ba siself te maken, uitgezonderd Nick de Lang die vorig jaar eigenlijk al zijn stek veroverde. De overigen moeten verder rijpen in het tweede team en stromen mogelijk op ter mijn door. Het gevolg is dat trainer André Maas met een in feite afge roomde selectie aan het seizoen in de derde klasse moet beginnen. In het voordeel van de Tholenaren spreekt de indeling in de over het algemeen als zwak betitelde Bra bantse klasse. Volgens De Graaf is dat geen garantie voor succes. „We zullen wel als één van de favorie ten starten. We zijn het aan onze stand verplicht om tenminste een periode te pakken. Misschien dat we direct kunnen promoveren. Kampioen worden zal moeilijk zijn, want volgens de trainer zitten er toch wel een paar goede clubs tussen. Het ligt vooral aan onszelf hoe ver we komen. Als de trai ningsopkomst normaal is en we het aantal schorsingen weten te be perken. moeten we tot het eind mee kunnen doen." Zelf hoopt De Graaf zijn steentje te kunnen bijdragen. „Langzamer hand ben ik een van de oudgedien den. Een leidersrol ambieer ik niet, al zie ik het spelletje wel. Ik moet nog altijd leren rustiger aan de bal te worden. Dat gaat steeds beter. Meeverdedigen is ook niet mijn sterkste punt. Ook daar werk ik aan. Ik moet het toch vooral heb ben van mijn acties en mijn voor zet. De vrije trappen, de hoek schoppen en de penalty's, ook daar heb ik mijn inbreng. In deze klasse moeten we toch redelijk aanval lend kunnen spelen en dat ligt mij wel. Natuurlijk hebben we wel te maken met het gemis van Piet de Graaff. Zijn kwaliteiten waren uniek. Op details zullen we anders moeten gaan voetballen." Door de indeling in de Brabantse klasse loopt Tholense Boys wel een aan tal streekduels mis. „Natuurlijk is dat jammer. Spelen tegen WHS en Noad is iets extra's. Dat zijn de wedstrijden waar het om gaat. Dat gemis moeten we dan maar com penseren door in Brabant mee te doen voor de bovenste plaatsen. Ook dat brengt een bijzondere spanning met zich mee." Aanvoerster Lenny Stoutjesdijk stimuleert medespeelsters het beste uit zichzelf te halen. „Spelen in Brabant voor de bovenste plaatsen brengt ook een bijzondere spanning met zich mee meent Ronny de Graaf.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2007 | | pagina 15